- Tytuł:
-
Diaspora w podróży. Międzypokoleniowa luka, mit wspaniałego powrotu i inne zabiegi mitologizujące w „Wielkiej podróży” Ismaëla Ferroukhiego i „Na krawędzi nieba” Fatiha Akına
Diaspora on a Journey. Intergenerational Gap, the Myth of a Glorious Return and Other Mythologising Techniques in Ismaël Ferroukhi’s „The Great Journey” and „The Edge of Heaven” by Fatih Akın - Autorzy:
- Domalewski, Adam
- Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/31340645.pdf
- Data publikacji:
- 2019
- Wydawca:
- Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
- Tematy:
-
Fatih Akın
Ismaël Ferroukhi
kino diasporyczne
kino drogi
islam
diasporic cinema
road movies - Opis:
-
Artykuł dotyczy dwóch filmów, będących przykładami współczesnego kina diasporycznego, których bohaterowie wywodzą się z krajów o muzułmańskiej tradycji religijnej: z Turcji i z Maroka. Wielka podróż (2004) Ismaëla Ferroukhiego oraz Na krawędzi nieba (2007) Fatiha Akına to obrazy, których tematem jest dystans międzypokoleniowy w rodzinach diasporycznych, a wykorzystana w nich formuła kina drogi obrazuje próbę zbliżenia się bohaterów do siebie dzięki wspólnemu (Wielka podróż) lub osobnemu (Na krawędzi nieba) pokonywaniu dużych przestrzeni. W obu tych filmach pojawia się wprost charakterystyczny dla kina diasporycznego motyw, jakim jest mit wspaniałego powrotu. Oba obrazy przybierają też formę filmowych przypowieści, których wymowa jest zakorzeniona w duchowości i wierzeniach islamu. Niebędące filmami religijnymi w sensie ścisłym, obrazy te dokonują silnej mitologizacji przestrzeni: pozytywnej w przypadku Wielkiej podróży i negatywnej w Na krawędzi nieba.
The article deals with two films, which are examples of contemporary diasporic cinema, whose characters come from countries with a Muslim religious tradition: from Turkey and Morocco. The Great Journey (2004) by Ismaël Ferroukhi and The Edge of Heaven (2007) by Fatih Akın are films about the intergenerational distance in diaspora families, and the formula of the road cinema used in them illustrates the attempt of the heroes to get closer to themselves thanks to a joint (The Great Journey) or separate (The Edge of Heaven) overcoming large spaces. In both of these films there is a characteristic theme of diasporic cinema, which is the myth of a glorious return. Both films also take the form of film parables whose significance is rooted in Islamic spirituality and beliefs. Whilst the two films are not religious in the strict sense, they strongly mythologise space: in a positive manner in the case of The Great Journey and negative in The Edge of Heaven. - Źródło:
-
Kwartalnik Filmowy; 2019, 107; 73-87
0452-9502
2719-2725 - Pojawia się w:
- Kwartalnik Filmowy
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki