Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Gustav Mahler" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-5 z 5
Tytuł:
Liszt and Mahler in the postmodern filmic visions of Ken Russell
Autorzy:
Golianek, Ryszard Daniel
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/780191.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Ken Russell
Gustav Mahler
Franz Liszt
film
postmodern
Opis:
The British film and television director Ken Russell is esteemed principally for creating filmic biographies of composers of classical music. In the 70s, he shot his most original films on musical subjects: fictionalised, highly individual composer biographies of Mahler (Mahler) and Liszt (Lisztomania), which are the subject of the article. Neither of the films is in the least a realistic documentary biography, since Russell’s principal intention was to place historical biographical facts in cultural contexts that were different from the times in which Mahler and Liszt lived and worked. This gave rise to a characteristically postmodern collision of different narrative and expressive categories. Russell’s pictures remain quite specific commercial works, exceptional tragifarces, in which the depiction of serious problems is at once accompanied by their subjection to grotesque deformation and the demonstration of their absurdities or denaturalisation. The approach proposed by this British director, in which serious issues are accompanied by elements of triteness, is a hallmark of his style. The director’s musical interests are reflected by the fundamental role of music in the structure of his cinematographic works. The choice of musical works also denotes a kind of aesthetic choice on the director’s part, especially when the composers’ biography comes into play.
Źródło:
Interdisciplinary Studies in Musicology; 2014, 13; 171-182
1734-2406
Pojawia się w:
Interdisciplinary Studies in Musicology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Z dalekiej Galicji do Wiednia. Siegfried Lipiner – bibliotekarz niepospolity
From far-away Austrian Crown land of Galicia to Vienna. Siegfried Lipiner – the extraordinary librarian
Autorzy:
Wiśniewska, Aleksandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/911828.pdf
Data publikacji:
2014-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Siegfried Lipiner
Adam Mickiewicz – translations
Gustav Mahler
Library of the Parliament in Vienna
Adam Mickiewicz – przekłady Gustav Mahler
Biblioteka Parlamentu Wiedeńskiego
Opis:
Celem artykułu jest przybliżenie sylwetki Siegfrieda Lipinera (1876– –1911) – poety, admiratora Nietzschego, przyjaciela i doradcy Mahlera, tłumacza dzieł Mickiewicza, a także świetnego bibliotekarza. Urodzony w Jarosławiu Siegfried Lipiner w 1875 roku przeniósł się do Wiednia, gdzie z wyróżnieniem zdał maturę i skończył studia na Wydziale Filozoficznym. Na lata gimnazjalne przypadają jego pierwsze próby poetyckie. Już jako student Lipiner skupił wokół siebie grono przyjaciół, w tym Gustava Mahlera, na którego twórczość jako najbliższy przyjaciel i doradca wywarł znaczny wpływ. Opublikowany w 1876 roku epos Der entfesselte Prometheus wzbudził duże uznanie Nietzschego i zainteresował Wagnera. Późniejsze utwory Lipinera nie spotkały się już z tak pozytywnym odzewem. W 1881 roku dzięki rekomendacji dr. Franciszka Smolki, przewodniczącego Izby Posłów, otrzymał pracę w Bibliotece Parlamentu Wiedeńskiego, w której przepracował z zaangażowaniem 30 lat. Do jego zasług należy zwiększenie dotacji dla biblioteki oraz pozyskanie nowych współpracowników naukowych, w tym Karla Rennera – późniejszego kanclerza i prezydenta Austrii. Dzięki współpracy z nimi możliwe było opracowanie nowych katalogów systematycznych, w tym katalogu kartkowego, który był w użyciu do 1995 roku. Starania Lipinera doprowadziły do uzyskania dodatkowej powierzchni bibliotecznej (obecnej czytelni). Po 30 latach jego urzędowania biblioteka parlamentu zaliczana była do najlepszych. Oprócz pracy bibliotecznej Lipiner dalej tworzył, a także podnosił swoje kwalifikacje. W 1894 uzyskał doktorat na podstawie dysertacji Homunculus, eine Studie über Faust und die Philosophie Goethes. Oprócz tego pracował za namową hr. Karola Lanckorońskiego nad przekładami dzieł Adama Mickiewicza: Pana Tadeusza oraz Dziadów – wydane w 1883 i 1887 roku do dziś uważane są za wybitne.
The present article aims to present the profile of Siegfried Lipiner (1876– –1911) who was a poet, admirer of F. Nietzsche, a friend and advisor to G. Mahler, translator of works by Mickiewicz, and a brilliant librarian. Born in Jarosław, Siegfried Lipiner moves in to Vienna in 1875 where he graduated from secondary school suma cum laude and then continued his studies at the Faculty of Philosophy. From the time of his secondary school education date his first poetical efforts, when he also managed to develop a circle of friends that included Gustav Mahler whose work was to be later much influenced by Lipiner as his closest friend and advisor. The epic poem Der entfesselte Prometheus, published in 1876, was highly praised by Nietzsche and engaged attention of Wagner. Works written later by the author were not, however, received as warmly as his first poetical endeavours. In 1881, thanks to the recommendation of Dr. Franciszek Smolka, the chairman of the House of Deputies of the Austrian Empire, Lipniner got a job in the library of the Imperial Council in which he worked for 30 years with commitment and devotion. Thanks to his skilful management and efforts, new funds for library were raised and new research and scientific associates, including Karl Renner – later the first post-war Chancellor and President of Austria, were co-opted. This collaboration made it possible to develop new subject catalogues, including the card catalogue that was used in the library until 1995. Lipiner’s efforts succeeded in expanding the library space (that of the present-day reading room). After the 30 years of his office the library of the Council (Parliament) is regarded as one of the best of its kind. Alongside his library work, Lipiner was engaged in further research work and professional development. In 1894 he was awarded a PhD following his doctoral dissertation Homunculus, eine Studie über Faust und die Philosophie Goethes. Inspired by Count Karol Lanckoroński, he translated works by Adam Mickiewicz: Pan Tadeusz and the Forefathers – and his translations, published in 1883 and 1887 respectively, are considered as outstanding even today.
Źródło:
Biblioteka; 2014, 18(27); 171-192
1506-3615
2391-5838
Pojawia się w:
Biblioteka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
‘Looking out fo r the Horizon The music of Gustav Mahler in the light of the theory of the aesthetic of reception by Hans Robert Jauss
Autorzy:
Mika, Bogumiła
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/780179.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Hans Robert Jauss
Gustav Mahler
musical reception
horizon of expectations
genre
symphony
Opis:
The theory of the aesthetic of reception proposed by Jauss in the field of literature can be applied to research into the reception of the music of Gustav Mahler. In creating his symphonies ‘with every means of accessible technique’, the composer achieved what might be described as a reinterpretation of the conception of selected genres. In this way he disturbed the traditional ‘horizon of expectations’ of the potential audience, and significantly distanced himself from it. The most important consequence of this was the lack of understanding of his music by a section of his contemporary audience. Mahler justified the rightness of his own creative intuition with the famous sentence ‘my time will come’. In her article the author presents the fundamental theses of Jauss’s aesthetic of reception relating to his understanding of the ‘horizon of expectations’. She also indicates the manner in which Mahler distanced himself from that ‘horizon’, and how in individual symphonies he contributed to the expansion and reinterpretation of conceptions of genres which had previously been based on knowledge shared by the composer and the listener.
Źródło:
Interdisciplinary Studies in Musicology; 2014, 13; 189-202
1734-2406
Pojawia się w:
Interdisciplinary Studies in Musicology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Mahler and the Taking Back of the ‘Ninth’
Mahler i odwołanie „Dziewiątej Symfonii”
Autorzy:
Berger, Karol
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/52482642.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Związek Kompozytorów Polskich
Tematy:
Gustav Mahler
Fifth Symphony
Second Symphony
Ludwig van Beethoven
Ninth Symphony
the “per aspera ad astra” tradition
Friedrich Schiller
Ode to Joy
Johann Wolfgang Goethe
Faust
neo-classicism
rondo-finale
V Symfonia
II Symfonia
IX Symfonia
tradycja „per aspera ad astra”
Oda do radości
neoklasycyzm
Opis:
The last word of Mahler’s ‘Fifth Symphony’, composed in 1901–02 and premiered in 1904, is ironic, mocking even, certainly not pompously triumphant. What is mocked here is the whole tradition of victorious symphonic scenarios epitomized by Beethoven’s ‘Ninth Symphony’, the “per aspera ad astra” tradition that had symphonists propose stories of suffering triumphantly overcome. The ‘Finale’ also puts into question Mahler’s own past. For the first time, the composer writes here a symphony that does not aim at a transcendence and sublimity, but accepts the comic immanence of the earthly existence. The aspiration to transcendence fails, but is not forgotten, and neither are the negative aspects of human existence that gave rise to this aspiration.
Ostatnie słowo „V Symfonii” Mahlera, skomponowanej w latach 1901–1902 i wykonanej po raz pierwszy w 1904 roku, jest ironiczne, szydercze wręcz, na pewno nie pompatyczno-triumfalne. Wyśmiewana jest tu cała tradycja triumfalnych scenariuszy symfonicznych, uosabianych przez „IX Symfonię” Beethovena, tradycja „per aspera ad astra”, która kazała symfonikom proponować historie o zwycięsko przezwyciężonym cierpieniu. Finał stawia też pod znakiem zapytania wcześniejszą twórczość Mahlera. Po raz pierwszy kompozytor pisze tu symfonię, która nie dąży do transcendencji i wzniosłości, lecz akceptuje komiczną immanencję ziemskiej egzystencji. Dążenie do transcendencji zawodzi, ale nie zostaje zapomniane, podobnie jak nie są zapomniane negatywne aspekty ludzkiej egzystencji, które to dążenie zrodziły.
Źródło:
Polski Rocznik Muzykologiczny; 2023, 21; 44-83
1733-9871
2719-7891
Pojawia się w:
Polski Rocznik Muzykologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Symboliczne wcielenia Oskara Kokoschki - Tristan
Symbolic incarnations of Oskar Kokoschka – Tristan
Autorzy:
Długosz, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1887884.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Oskar Kokoschka
Alma Mahler
Gustav Mahler
Walter Gropius
Richard Wagner
Tristan
Izolda
król Marek
„Die Windsbraut”
wachlarze
trubadurzy
średniowiecze
rycerz
pasowanie
dramat muzyczny
triada celtycka
symboliczna identyfikacja
autokreacja artysty
autoportret
ekspresjonizm
Wiedeń ok. 1900
Iseult
King Mark
fans
troubadours
Middle Ages
knight
knighting
musical drama
Celtic triad
symbolic identification
artist's self-creation
selfportrait
expressionism
Vienna around 1900
Opis:
From the very beginning of his artistic career Oskar Kokoschka systematically used historical, literary and mythological persons, whose figures, being recognizable in culture, facilitated the expression of his own psychological states and life experiences. The young painter, familiar with the classic works of literature, was also fascinated by music. One of his most vivid musical memories mentioned in an interview after more than half a century, was connected with his visits at the Vienna opera horse where he hare heard concerts directed by Gustav Mahler. A an especially enduring memory was that of the performance of R. Wagner’s drama Tristan und Isolde. From that time on the story of the mythical couple of lovers dominated the artist’s imagination, and after his meeting with Gustav's widow, Alma Mahler, he was able to assume a personified figure involving all the three people. As a result Kokoschka and Alma's love affair was supposed to develop according to the historical and mythical scenario of the medieval, and originally Celtic, saga. The artist first played the role of a life-guardsman seeking the favor of the patron of the Vienna cultural elite, and also seeking the hand of the inaccessible „queen” left by the dead director, „the old king”. Having won her acceptance the painter was able to be in her good graces for some time as her lover. However, a tragic turnabout, and at the same time the end of the relation, was inevitably inscribed in the process, in which the „young pretender” Kokoschka, having entered the role of the king, next had to give way to the next candidate. Stages of this symbolic process can be seen in Kokoschka’s letters as well as in his literary and visual works from the period of his relationship with Alma Mahler in the years 1912-1915, when one compares the facts from the protagonists’ lives with, among others, the medieval versions of the Tristan legend and its version composed by Wagner.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2013, 61, 4; 159-203
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-5 z 5

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies