Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Flawiusz" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-12 z 12
    Tytuł:
    Wizerunek Żydów, religii żydowskiej i powstania żydowskiego w piątej księdze Dziejów Tacyta
    Autorzy:
    Zakrzewski, Bartosz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1810676.pdf
    Data publikacji:
    2019-09-01
    Wydawca:
    Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny w Siedlcach
    Tematy:
    Żydzi
    religia żydowska
    wojna żydowska 66-73
    Cesarstwo Rzymskie
    Tacyt
    Józef Flawiusz
    Tytus Flawiusz
    Opis:
    Żydzi to naród, który od tysiącleci wzbudzał wiele kontrowersji, a zarazem zainteresowania. Już w starożytności historycy podkreślali jego odrębność, bogatą kulturę i wiarę w jednego Boga. Dlatego też Judejczycy zostali opisani w jednym z dzieł Tacyta, jednego z najwybitniejszych przedstawicieli historyków rzymskich. W charakterystyce Żydów dokonanej przez Tacyta nie byłoby nic nadzwyczajnego, gdyby nie fakt, że zostali oni ukazani w świetle bardzo ich krzywdzącym, i uznani za bandę brudnych wyrzutków, zdeprawowanych, zeszpeconych chorobami, czczących w swej świątyni głowę osła. W artykule zawarto odpowiedź na pytanie co spowodowało, że Tacyt, rzetelny i sumienny pisarz rzymski przedstawił ich w taki sposób?
    Źródło:
    Officina Historiae; 2019, 2, 1; 9-20
    2545-0905
    Pojawia się w:
    Officina Historiae
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Chi era un fariseo? Un approccio prosopografico
    Autorzy:
    Sievers, Joseph
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/607451.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    faryzeusze
    judaizm
    Nowy Testament
    Józef Flawiusz
    Miszna
    Opis:
    Oparty na pismach Józefa Flawiusza, Nowym Testamencie oraz literaturze rabinistycznej artykuł prezentuje postacie dwunastu faryzeuszów. Na podstawie otrzymanych wniosków ukazano w nim postacie pozbawione negatywnych konotacji, które przypisano słowu „faryzeusz". Autor przedstawia miejsce i rolę faryzeuszów w ówczesnym społeczeństwie, podkreślając ich przynależność do wysokiej klasy społecznej, brak autonomicznej władzy oraz niejednokrotnie ich marginalizację. Wspomina, że byli oni grupą religijną kontrastującą z ówczesnym społeczeństwem, ale nie sektą. Pomimo że niekiedy byli włączani w aktywność polityczną, nie był to element identyfikujący tę grupę. Jak stwierdza autor artykułu, jego celem nie było wyrażenie poglądów pozytywnych ani negatywnych o faryzeuszach bądź o ich relacjach z Jezusem i Jego uczniami. Usiłował natomiast ukazać dwanaście osób, wśród których żadna nie była typowym „faryzeuszem" zgodnym z niezbyt przychylnym obrazem wyłaniającym się ze współczesnych definicji encyklopedycznych.
    Źródło:
    Poznańskie Studia Teologiczne; 2013, 27; 13-27
    0209-3472
    Pojawia się w:
    Poznańskie Studia Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rzeź niewiniątek (Mt 2, 16) według historyków egzegetów i w objawieniach Marii Valtorty
    The slaughter of the innocents (Matthew 2:16) according to historians, biblical exegetes and the revelations of Maria Valtorta
    Autorzy:
    Szewc, Eugeniusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/956199.pdf
    Data publikacji:
    2008
    Wydawca:
    Wyższe Seminarium Duchowne w Łodzi
    Tematy:
    Ewangelia św. Mateusza
    Herod Wielki
    Józef Flawiusz
    Maria Valtort
    Opis:
    Saint Matthew’s account of the massacre of the children of Bethlehem by the vigilantes hired by Herod poses a lot of difficulty for interpreters. Some historians deny the historicity of the event on the strength of the fact that it was not recorded by Flavius Josephus. Whereas others assert that the massacre is a historical fact and that it was committed on the command of Herod famed for his many atrocities. The Biblical exegetes fall into two similar categories. Maria Valtorta, an Italian 20th century mystic, gives a very vivid account of this evangelical event, portraying it as a historical fact in her Poem of the Man-God. She even recounts the number the murdered infants: 32, including 6 baby girls who were unrecognized in the darkness of the night by Herod’s assassins.
    Źródło:
    Łódzkie Studia Teologiczne; 2008, 17; 365-371
    1231-1634
    Pojawia się w:
    Łódzkie Studia Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    La seconde sophistique: essai de définition
    Druga sofistyka – próba definicji
    Autorzy:
    Popowski, Remigiusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1953983.pdf
    Data publikacji:
    2004
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    druga sofistyka
    Filostrat II Flawiusz
    second sophistic
    Philostratus II Flavius
    Opis:
    Druga sofistyka wywarła przemożny wpływ na piśmiennictwo greckie epoki cesarstwa rzymskiego. Jednakże dotychczas nie mamy jasnego pojęcia, czym ona była, jaki był jej program, co zadecydowało o jej powstaniu i rozkwicie. Według niektórych znawców była ruchem narodowym Greków, podbitych przez Rzymian, zrodziła się z ich politycznego niezadowolenia i z nostalgii po utraconej wielkości. Inni, przeciwnie, jej źródeł dopatrują się w zauroczeniu się Rzymian kulturą Greków. Jedni podkreślają jej erudycyjny charakter, inni ją deprecjonują, przypisując jej dbałość tylko o estetykę słowa i unikanie poważnych kwestii. W podręcznikach uniwersyteckich przedstawia się jej bardzo uproszczony i zubożony wizerunek. W najnowszych natomiast naukowych opracowaniach mówi się o drugiej sofistyce jako o strażniczce i twórczej kontynuatorce całej ogromnej σοφία greckiej, w której skład wchodzi bogata literatura piękna, naukowa i filozoficzna, religia z mitologią, wielka historia, rozwinięte rzemiosła, przepiękne wytwory sztuk wizualnych, teoria muzyki itd. To dziedzictwo sofiści przekazywali i przetwarzali, posługując się restaurowanym dialektem attyckim w prozie nasyconej ozdobnymi figurami, dawniej właściwymi poezji. Twórcą nazwy „druga sofistyka” jest Filostrat Flawiusz, zwany Starszym. On też w swoich dziełach (zwłaszcza w Żywotach sofistów i w Żywocie Apolloniosa z Tyany) bezpośrednio lub pośrednio mówi o jej powstaniu, celu i charakterze. Według niego druga sofistyka sięga korzeniami epoki klasycznej. Jest retoryką filozofującą. Konkuruje skutecznie z filozofią abstrakcyjną, ciągle, według niego, wahającą się i poszukującą prawdy. Prawdziwy sofista ma wiedzę pewną i wszechstronną. Interesuje go przede wszystkim człowiek: jego dzieje i twórczość. O wszystkim umie mówić pięknie i rzetelnie. A nadto sofista charakteryzuje się filantropią, zdrową religijnością, szlachetną powagą. Sofiści epoki cesarstwa rzymskiego zdobywali wykształcenie w szkołach retorycznych, ale od zwykłych mówców różnili się talentem, pracowitością i prawością charakteru. Należeli do elity kulturalnej. Byli nie tylko doskonałymi retorami, lecz i twórcami literatury. Mowy wygłaszali na sposób aktorski. Według Filostrata źródłem ich wszechwiedzy było wykształcenie sterowane przez szlachetnych i mądrych mistrzów, własna praca i boska inspiracja. Historia nie umie dostarczyć dowodów na tak szlachetny charakter reprezentantów drugiej sofistyki. Takie jednak miała, według Filostrata, założenia.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2004, 52, 3; 151-168
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Szamgar, syn Anata, w „Dawnych Dziejach Izraela” Józefa Flawiusza
    Autorzy:
    Toboła, Łukasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/950783.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Teologiczne
    Tematy:
    Szamgar ben Anat
    Księga Sędziów
    Józef Flawiusz
    shamgar ben anat
    book of judges
    josephus flavius
    Opis:
    Although Shamgar is described as deliverer of Israel in Judg 3:31, all the regular elements in the description of the work of Israel’s judges seems to be lacking there (for example, the official titles שפט or מושיע). In this context the tradition of Josephus (Antiquities 5:197) is instructive here: Σανάγαρος ὁ Ἀνάθου παῖς αἱρεθεὶς ἄρχειν ἐν τῷ πρώτῳ τῆς ἀρχῆς ἔτει κατέστρεψε τὸν βίον (“Sanagaros, the Anath’s son, having been chosen to rule, in the first year of his rule lost his life”). If Josephus’ biblical source was basically the same as the Masoretic Text, he seems to understood the lexeme הבקר of Judg 3:31 as a passive verbal form from the root בקר, in the sense attested in the Qumran scrolls, where the term מבקר means “supervisor, inspector.” Therefore, although the standard formula of assuming the rule is missing there, the consonantal Hebrew text permits one to recognize Shamgar as chief and deliverer of Israelites. He “has been appointed” (הֻבְקַר) to be a “supervisor, chief” (compare αἱρεθεὶς ἄρχειν in Josephus) of Israel.
    Biblijna wzmianka o Szamgarze, synu Anata (Sdz 3, 31), intryguje swą zwięzłością. Uwagę przykuwa brak użycia terminów „sędzia” i „wybawca” w odniesieniu do osoby Szamgara oraz nieobecność formuł powołania na urząd przez Jahwe towarzyszących innym sędziom Izraela. W wyjaśnieniu tej lakoniczności może pomóc tradycja poświadczona przez Józefa Flawiusza (Dawne dzieje Izraela, 5, 197), który pisze, że „Sanagaros, Anata syn, został wybrany, aby rządzić, w pierwszym roku rządów stracił życie”. Użyte przez Józefa Flawiusza wyrażenie αἱρεθεὶς ἄρχειν („będąc wybrany zarządcą”), dla którego brak bezpośredniego odpowiednika w obecnej postaci tekstu Sdz 3, 31, może być przekładem hebrajskiego leksemu הבקר zinterpretowanego przez starożytnego historyka nie jako określenie oręża, którym walczył Szamgar (םלםד הבקר – „grządziel bydlęca”), lecz jako należący do kolejnego stychu, odrębny termin – imiesłów bierny הֻבִקַר z rdzenia בקר w znaczeniu „doglądać, nadzorować”, poświadczony w tekstach z Qumran, gdzie pojawia się słowo םבקר („nadzorca, zarządca”). Zgodnie z interpretacją sugerowaną przez Józefa Flawiusza problematyczny fragment wersetu Sdz 3, 31 można zatem wokalizować i tłumaczyć w następujący sposób: „został wybrany rządcą [הֻבְקַר] i również on uratował Izraela”.
    Źródło:
    Ruch Biblijny i Liturgiczny; 2014, 67, 1
    2391-8497
    0209-0872
    Pojawia się w:
    Ruch Biblijny i Liturgiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kilka uwag na temat kariery magistra militum Flawiusza Plinty i jego wpływów na dworze Teodozjusza II
    A few reflections about the career of magister militum Flavius Plinta and his influences on the court of Theodosius II
    Autorzy:
    Pigoński, Łukasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2043549.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-31
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Byzantium
    Flavius Plintha
    Theodosius II
    Huns
    magister militum
    Bizancjum
    Flawiusz Plinta
    Teodozjusz II
    Hunowie
    Opis:
    Przedmiotem rozważań jest próba rekonstrukcji kariery i działalności militarnej magistra militum Flawiusza Plinty opisywana w Historii Kościelnej Sozomena. Źródło to uznawane jest za jedno z nielicznych, przekazujących informacje o tym polityku i dowódcy pochodzenia gockiego, żyjącym w V wieku ne. Jak wynika z tego przekazu, Flawiusz Plinta był wpływową osobą na dworze konstantynopolitańskim. Kluczowe dla jego jego pozycji były relacje z plemieniem Gotów, które cesarstwo osadziło w Tracji, aby kontrolować problem Hunów. Ponadto F. Plinta był pierwszym z potężnych magistrów militum w cesarstwie wschodniorzymskim, którzy wykorzystywali swój status w systemie militarnym do osiągania znacznych wpływów politycznych.
    The subject of my study is an attempt to reconstruct the career and military activities of Magister Militum Flavius Plinta, described in the Sozemon’s Church History writings. The writings are considered to be on of the sparce sources of information about this politician and commander of the Greek origin, living in the 5th C.E. The source indicates that Flavius Plinta was an influential person on the Byzantine court. Essential to his influential position were the relations with the Goths, whom the Empire settled in Thracia to control the Huns problem. Moreover, F. Plinta was the first of the powerful Magistri Militum in the Eastern Roman Empire, who used their status in the military system to gain political influence.
    Źródło:
    Balcanica Posnaniensia Acta et studia; 2021, 28, 2; 23-30
    0239-4278
    2450-3177
    Pojawia się w:
    Balcanica Posnaniensia Acta et studia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Księga Estery w Dawnych dziejach Izraela Józefa Flawiusza na podstawie wybranych fragmentów
    The Book of Esther Through the Eyes of Flavius Josephus Based on Selected Passages
    Autorzy:
    Trojanowska, Mariola
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2155021.pdf
    Data publikacji:
    2022-12-30
    Wydawca:
    Gdańskie Seminarium Duchowne
    Tematy:
    The Book of Esther
    Flavius Josephus
    similarities
    differences
    Księga Estery
    Józef Flawiusz
    podobieństwa
    różnice
    Opis:
    Interpretacja ksiąg biblijnych w ujęciu Józefa Flawiusza jest jednym z najbardziej znanych i modelowych starożytnych przykładów przepisywania historii biblijnych w nowym kontekście historycznym i kulturowym. Dokonywane jest to w sposób, który nie zmienia ich najgłębszego sensu, a zarazem może lepiej służyć doraźnym celom autora tworzącego z myślą o konkretnych odbiorcach i ich sytuacji politycznej. Znakomitą ilustracją takiego sposobu przekładu tekstu jest historia biblijnej Estery opisana w Dawnych Dziejach Izraela. W niniejszym artykule przedstawiono porównanie tego tekstu spisanego przez starożytnego historyka żydowskiego z kanonicznym tekstem biblijnym. Skupiono się przy tym na czterech wybranych fragmentach opowiadania, w których wprowadzone zmiany, choć mogą wydawać się mało znaczące, to dobitnie ukazują ten sposób przepisywania historii biblijnych. W przypadku księgi Estery zauważalna jest przy tym tendencja Flawiusza do podkreślania roli Mardocheusza oraz poprawiania surowego wizerunku króla Perskiego, co znakomicie współgra z rolą i pozycją zajmowaną przez samego historyka na rzymskim dworze cesarza Wespazjana.
    Flavius Josephus' interpretation of the biblical books is one of the most famous and model ancient examples of rewriting biblical stories in a new historical and cultural context. This is done in a way that does not alter their deepest meaning, and at the same time may better serve the immediate aims of an author writing for a specific audience and taking into account their political situation. An excellent illustration of this way of translating a text is the story of the biblical Esther as described in the  Antiquities of the Jews. This article presents a comparison between the text of an ancient Jewish historian and the Bible. In doing so, it focuses on four selected passages of the narrative in which the changes made, although they may seem insignificant, emphatically demonstrate this way of rewriting biblical stories. Notably, one can observe Josephus' tendency to emphasize the role of Mordecai and to correct the harsh image of the Persian king. This corresponds perfectly with the role and position occupied by the historian himself in the Roman court of Emperor Vespasian.
    Źródło:
    Studia Gdańskie; 2022, 51; 47-59
    0137-4338
    Pojawia się w:
    Studia Gdańskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Flawiusz Patrycjusz, konsul roku 500
    Flavius Patricius, consul for the year 500
    Autorzy:
    Leszka, Mirosław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/32316962.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Byzantium
    Flavius Patricius
    Anastasius I
    Justin I
    Bizancjum
    Flawiusz Patrycjusz
    Anastazjusz I
    Justyn I
    Opis:
    Artykuł poświęcony jest Flawiuszowi Patrycjuszowi, konsulowi roku 500. Przez kilkanaście lat był on bliskim współpracownikiem cesarza Anastazjusza, który powierzał mu odpowiedzialne zadania zarówno w sferze wojskowej, cywilnej, jak i religijnej, co świadczyło o tym, że mu ufał i go doceniał. W czasie wy[1]borów władcy w lipcu 518 r. to prawdopodobnie on został okrzyknięty cesarzem przez gwardzistów podległych Celerowi, magistrowi officiorum. Wybór ten został utrącony przez podwładnych Justyna, komesa excubitores. W początkach panowania Justyna I (schyłek 518 początek 519 r.) po zrealizowaniu interwencji w Edessie — wobec tamtejszego biskupa Pawła — popadł w niełaskę, został pozbawiony majątku i skazany na wygnanie. Po tym wydarzeniu znika ze źródeł.
    This article is devoted to Flavius Patricius, consul for the year 500. For several years he was a close associate of the emperor Anastasius, who entrusted him with important tasks in the military, civil and religious spheres, which indicated that he placed his confidence and esteem in him. During the election of the ruler in July 518, it was probably him who was proclaimed emperor by the guards subordinate to Celer, magister officiorum. This appointment was thwarted by the subordinates of Justin, the comes excubitorum. At the start of the reign of Justin I (late 518, early 519), after intervening in Edessa against the local bishop Paul, Patricius fell out of favour, was deprived of his property and sentenced to exile. After this event he disappears from the sources.
    Źródło:
    Balcanica Posnaniensia Acta et studia; 2022, 29; 25-42
    0239-4278
    2450-3177
    Pojawia się w:
    Balcanica Posnaniensia Acta et studia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Flavius Areobindus – wódz jednej wojny
    Flavius Areobindus – the one-war general
    Autorzy:
    Leszka, Mirosław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/910246.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-13
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Byzantium
    Persia
    Flavius Areobindus
    Anicia Iuliana
    Anastasius I
    Bizancjum
    Persja
    Flawiusz Areobind
    Anicja Juliana
    Anastazjusz I
    Opis:
    Artykuł poświęcony został Flavius Areobindus, przedstawicielowi wojskowej arystokracji ostatnich dekad V i pierwszych VI w., magistrowi militum per Orientem i konsulowi roku 506.  Areobindus pojawia się wyraźniej na kartach źródeł jedynie w kontekście wojny bizantyńsko-perskiej z lat 503–505.   Wzmiankowany jest również w związku z wydarzeniami  rozgrywającymi się na tle religijnym w Konstantynopolu w  listopadzie 512 r. Został wówczas, bez żadnego zresztą własnego udziału, wskazany przez buntujących się przeciw cesarzowi Anastazjuszowi,  jako kandydat do cesarskiego tronu. Był mężem  Anicji Juliany, jednej z najwybitniejszych kobiet wczesnego Bizancjum.
    The article is dedicated to Flavius Areobindus, a member of military aristocracy during the turn of the 5th and the 6th centuries; who was a magister militum per Orientem and a consul in the year 506. Areobindus appears more explicitly in the sources only in relation to the Byzantine-Persian war of 503–505. He is also referenced in the context of religious developments in Constantinople that took place in November, 512. At that point, with no contribution of his own, he was named a candidate to the imperial throne by the rebels against the emperor Anastasius. He was a husband of Anicia Juliana, one of the most prominent women of the early Byzantium.
    Źródło:
    Balcanica Posnaniensia Acta et studia; 2020, 27, 1; 5-16
    0239-4278
    2450-3177
    Pojawia się w:
    Balcanica Posnaniensia Acta et studia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Sykariusze. Przebieg zamachu starożytnych terrorystów ze współczesnej perspektywy analitycznej
    The sicarii. The course of the attack of ancient terrorists from a contemporary analytical perspective
    Autorzy:
    Bobkier, Robert
    Herman, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/27322931.pdf
    Data publikacji:
    2023-11-03
    Wydawca:
    Wyższa Szkoła Bezpieczeństwa Publicznego i Indywidualnego Apeiron w Krakowie
    Tematy:
    terroryzm
    Flawiusz
    sicarii
    sykariusze
    zamach
    Izrael
    Rzym
    terrorism
    Flavius Josephus
    Sicarii
    Zealots
    assassination
    Israel
    Rome
    Opis:
    Współczesny terroryzm międzynarodowy nie różni się zasadniczo od aktów przemocy, mających miejsce już w starożytności. Przykładem stosowania terroryzmu politycznego byli sykariusze, sicarii, czyli żydowska sekta, szczególnie aktywna w Palestynie i w Egipcie w latach 66-73 n.e. Niemal wszystkie informacje na temat tego ugrupowania pochodzą od Józefa Flawiusza, rzymskiego historyka żydowskiego pochodzenia. Sam termin sicarii ma łacińską etymologię i w łacińskim języku prawnym pojawił się w 81 r. p.n.e. wraz z ustawą "Lex Cornelia de sicariis et veneficis". Była to jedna z pierwszych regulacji prawnych w zakresie przestępczości zorganizowanej. Sykariusze walczyli na terenie swojego kraju z zamiarem jego wyzwolenia spod panowania obcego mocarstwa, Rzymu. Autorzy, korzystając z dostępnego materiału źródłowego, dokonali analizy typowego zamachu, dokonanego przez sicarii i skonfrontowali go z osiągnięciami współczesnej kryminalistyki oraz z doświadczeniem w zakresie działań służb specjalnych. Pozwoliło to na ustalenie warunków, które musiały być spełnione, by taki zamach mógł być efektywnie przeprowadzony. Zastosowania terroryzmu dla celów walki politycznej przez sykariuszy.
    The authors claim that contemporary international terrorism differs a little from the acts of violence that took place in ancient history. Such an example of the use of political terrorism was Sicarii, a Jewish sect operating in Palestine and Egypt in the years 66-73 CE. Almost all information about this group comes from Flavius Josephus, a Roman historian of Jewish origin. The term sicarii itself has a Latin etymology and means murderers or assassins. It appeared in legal Latin in 81 BCE together with the Act Lex Cornelia de sicariis et veneficis, which was one of the first legal regulations in the field of serious organized crime. The Sicarii, however, fought in their own country with the intention of liberating it from the rule of a foreign power, Rome. Using the available source materials, the authors analyzed a typical attack made by Sicarii and confronted it with the achievements of modern forensics and experience in the field of secret services. This made it possible to establish the conditions that had to be met for such an attack. To take place to effectively use terrorism for political struggle by the Sicarii.
    Źródło:
    Kultura Bezpieczeństwa. Nauka – Praktyka – Refleksje; 2023, 43; 70-89
    2299-4033
    Pojawia się w:
    Kultura Bezpieczeństwa. Nauka – Praktyka – Refleksje
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Szabat w literaturze międzytestamentalnej
    Shabbat in Intertestamental Literature
    Autorzy:
    Przyborek, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/558404.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Gdańskie Seminarium Duchowne
    Tematy:
    szabat
    Księga Jubileuszów
    Qumran
    Józef Flawiusz
    Filon z Aleksandrii
    shabbat
    the Book of Jubilees
    Josephus Flavius
    Philo of Alexandria
    Opis:
    W okresie międzytestamentalnym doszło do zwiększenia wpływu kultury helleńskiej na życie społeczne i religijne w Izraelu. Kultura ta, poprzez narzucanie pogańskich zwyczajów, doprowadziła do kontrreakcji Żydów, którzy podjęli środki mające na celu powrót do posłuszeństwa Bogu, a co za tym idzie, prawu zapisanemu w Torze. Owocem tego była dokonana w tym czasie kodyfikacja prawa szabatowego bazująca na następującym schemacie: skoro szabat oznacza przerwanie pracy, trzeba wskazać, co jest pracą. W ten sposób rozwijała się tradycja, której konsekwencją będzie redakcja Miszny, precyzująca to, co w Biblii pozostawało niedopowiedziane. Prześledzenie procesu kodyfikacji szabatowych nakazów jest istotne również z punktu widzenia działalności Jezusa, który wielokrotnie występował przeciwko przepisom Prawa w imię przywrócenia właściwego sensu instytucji szabatu.
    : In the intertestamental period, the Hellenistic culture increased its impact on the social and religious life in Israel and, by imposing pagan customs, finally led to a counter reaction of Jews, who undertook efforts in order to return to obedience to God and, consequently, the law set forth in the Torah. This resulted in a codification of the Shabbat law based on the following assumption: Since Shabbat means interruption of work, it needs to be defined what exactly constitutes work.In this way, a tradition developed that later resulted in the redaction of Mishnah, which made explicit what was left implicit in the Bible. Tracing the process of codification of the Shabbat rules is important also from the perspective of the activity of Jesus, who often spoke against provisions of the Law in the name of restoring the true meaning of Shabbat.
    Źródło:
    Studia Gdańskie; 2014, 35; 27-40
    0137-4338
    Pojawia się w:
    Studia Gdańskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Malchos – imię wskazaniem kontekstu historycznego redakcji opisu męki?
    Autorzy:
    Szczepaniak, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/949378.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Teologiczne
    Tematy:
    Diatessaron
    Józef Flawiusz
    kontekst historyczny tekstu świętego
    I wojna żydowska
    Flavius Josephus
    historical context of the Holy Scripture
    I Jewish war
    Opis:
    The following article based on harmonized description of Jesus’s seizure pictures the network of hypothetical allusions to historical events and persons contemporary for scripture’s editors. Presented analysis tries to extract innuendos to the I Jewish war and destruction of Jerusalem Temple from this fragment of Passion. Both the dark night at Gethsemane and the catastrophe of the year 70 had their heroes, whose characteristics are surprisingly similar. The sayings and collocations when perceived metaphorically can hide allusions to the ancient history.
    Niniejszy artykuł na bazie zharmonizowanego opisu pojmania Jezusa przedstawia siatkę hipotetycznych aluzji do potwierdzonych historycznie wydarzeń i postaci współczesnych redaktorom tekstu świętego. Zaprezentowana analiza stanowi próbę wydobycia z warstwy literackiej fragmentu pasji Chrystusa odniesień do I wojny żydowskiej i zburzenia Świątyni Jerozolimskiej. Ciemna noc w Getsemani podobnie jak katastrofa roku 70 miała swoich bohaterów, których charakterystyki wydają się sobie pod pewnymi względami zaskakująco odpowiadać. Nawet wypowiedzi i zwroty rozpatrywane zdecydowanie częściej metaforycznie czy też ponad dosłownie mogą skrywać odwołania do historii starożytnej.
    Źródło:
    Ruch Biblijny i Liturgiczny; 2015, 68, 1
    2391-8497
    0209-0872
    Pojawia się w:
    Ruch Biblijny i Liturgiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-12 z 12

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies