Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Cyryl z Aleksandrii" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Koncepcja grzechu Adama u Cyryla Aleksandryjskigo
The concept of Adam’s sin in Cyril of Alexandria
Autorzy:
Marciniak, Bernard Jarosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/613090.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
grzech pierworodny
grzech Adama
grzech Ewy
Cyryl z Aleksandrii
upadek
drzewo poznania dobra i zła
original sin
Adam’s sin
sin of Eva
Cyril of alexandria
first fall
the tree of the kowlegde of good and evil
Opis:
No work of Cyril devoted to exclusively Adam’s sin was preserved. Though in entire of his exegetical and pastoral production repeatedly this theme which one of patterns of his theology constitutes appears. According to Cyryl, Satan caused with jealousy took the man to the sin hitting the emotional sphere in order after all to take the man for falsifying the intellect. Tempting which consists in showing pleasure, is a modus operandi of the Satan which having an influence on an affective sphere after all he causes that the logic of this sphere is winning the logic of the intellectual sphere and a superiority in action is taking over making the man – animal rationale – less rationale, and more animale. This concept is dismissing Cyril oneself for Philo’s research, according to which for the figure in telling about the first sin they are symbolizing Adam and Eve’s two hierarchized spheres of one man: appropriately the intellectual sphere and the affective sphere. In his deliberations about the sin of the first parents Cyril also refers to elements of the biblical description (Genesis 1-3), so as: the heavenly commandment, the tree of getting to know the good and evil and its fruit. Cyril is reflecting also about the phenomenon of the snake and the issue of the woman, which created in order to be a help for the man, showed herself to be – how Cyril is describing her – with „intermediary of the sin”. The Alexandrian is also giving some thought to the inborn knowledge of the first people and the concept acquaintances of the good and evil. As the being and relevant aspects of the sin of the first people Cyril – referring to the Pauline tradition – is listing the insubordination, disregarding, the betrayal of the Holy Spirit, the lack of the circumspection, the exaggerated love of the body or exaggerated cherishing pleasure. Cyril – what was indicated in the article – very much willingly is using the metaphor of Egypt (Exodus), seeing, the symbol of the sin in it particularly in the days of patriarchs, of particularly Adam’s sin.
Źródło:
Vox Patrum; 2013, 59; 269-293
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Preserving the whole theological system: Maximus the Confessor’s dyothelitism as a bulwark for trinitarian theology, christology, and soteriology
Obrona systemu teologicznego. Dioteletyzm Maksyma Wyznawcy jako bastion teologii trynitarnej, chrystologii i soteriologii
Autorzy:
Clarke, Kevin M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/613064.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Sobór Chalcedoński
Sobór Konstantynopolitański III
Cyryl z Aleksandrii
Dionizy Pseudo-Areopagita
Grzegorz z Nazjanzu
Maksym Wyznawca
Pyrrus z Konstantynopola
monoenergizm
monoteletyzm
Council of Chalcedon
Council of Constantinople III
Cyril of Alexandria
Dionysius the Areopagite
Gregory Nazianzen
Maximus the Confessor
Pyrrhus of Constantinople
monenergism
monothelitism
Opis:
Niniejszy artykuł analizuje myśl Maksyma Wyznawcy dotyczącą palącego problemu jego czasów, a mianowicie zagrożenia stwarzanego przez monoteletyzm i monenergizm. Jakie było teologiczne ryzyko dla ortodoksji, i jak on je postrzegał, skoro stawił tak mocny opór wobec cesarskich prób doktrynalnego kompromisu? Autor w pierwszej części artykułu omawia zagadnienie sposobu zjednoczenia we wcieleniu i przybrania natury ludzkiej, w tym ludzkiej woli i ludzkiego działania. Maksym Wyznawca potrafi bronić prawowierności Ojców, zwłaszcza Grzegorza z Nazjanzu, Cyryla Aleksandryjskiego i Dionizego, także w kontekście interpretacji różnych ¢por…ai przez swoich przeciwników. W drugiej części artykułu przeanalizowano ujęcie heterodoksji w ogólności przez Maksyma i jego końcowy wniosek, a mianowicie, że postrzeganie zjednoczenia natur w Jezusie Chrystusie – pozbawiając Go natury Boskiej z jednej strony oraz prawdziwej natury ludzkiej z drugiej – ostatecznie zniszczy wszystko w teologii. Chrystus nie może zbawiać lub przebóstwiać człowieka, skoro sam nie jest już jak człowiek. Zamiast tego, Chrystus stał się swego rodzaju tertium quid, ani samym Bogiem, ani samym człowiekiem, jednym ruchem rozwikłując teologię trynitarną, chrystologię i soteriologię. W sekcji końcowej autor pokrótce rozważa bezpośrednie skutki wynikłe z męczeństwa Maksyma, w tym kwestię dziwnego braku wzmianek o nim w tekstach Soboru Konstantynopoliatńskiego III. Wreszcie, autor odnosi się do Maksyma w kontekście naszych czasów, podejmując zwłaszcza następujące zagadnienie: jak jego teologia, powstała w VII wieku, może być swego rodzaju odpowiedzią na niektóre trudności post-oświeceniowej nowoczesności.
This paper examines Maximus the Confessor’s thought concerning the pressing urgency of his day, namely, the threat posed by monothelitism and monenergism. What were the theological stakes, as he saw them, for orthodoxy that prompted such stark resistance to imperial attempts at a doctrinal compromise? The paper focuses first on the mode of union in the Incarnation and the manner of the assumption of the human nature, including a human will and a human operation. Maximus also manages to rescue orthodoxy’s fathers, especially Gregory Nazianzen, Cyril of Alexandria, and Dionysius and from his opponents’ interpretations of various ¢por…ai. The second section considers Maximus’s presentation of the synthetic heterodoxy and its inevitable result, namely that one composite will in Jesus Christ – in isolating Christ from the Godhead on the one hand and from true humanity on the other – ultimately destroys all of theology. How can Christ save or divinize man if he is no longer like man? He cannot, says Maximus. Instead, Christ would become a sort of tertium quid, neither God nor man, in one movement unraveling Trinitarian theology, Christology, and soteriology. The concluding section briefly considers the immediate impact of Maximus from his martyrdom, including the matter of Constantinople III’s strange failure to mention Maximus in the conciliar text. Finally, this section explores Maximus in our own time, especially how the theology that developed in the seventh century through Maximus is a sort of answer to some of the difficulties of post-Enlightenment modernity.
Źródło:
Vox Patrum; 2017, 68; 479-500
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies