Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Oleksiewicz, Izabela." wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-7 z 7
    Tytuł:
    Cyberbezpieczeństwo i sztuczna inteligencja w sektorze energetycznym UE
    Cybersecurity and Artificial Intelligence in the EU Energy Sector
    Autorzy:
    Oleksiewicz, Izabela
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2139698.pdf
    Data publikacji:
    2020-08-03
    Wydawca:
    Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Szkoły Wyższej
    Tematy:
    sztuczna inteligencja
    polityka energetyczna
    cyberbezpieczeństwo
    Unia Europejska
    artificial intelligence
    energy policy
    cybersecurity
    European Union
    Opis:
    Ogromne ilości danych, jakie przechodzą przez sektor energetyczny, stwarzają potrzebę wdrażania nowych technologii i rozwiązań z zastosowaniem technik i algorytmów sztucznej inteligencji (AI). Tematyka z tym związana ma utorować drogę do analizy problemu badawczego, jakim jest wpływ sztucznej inteligencji na zwiększenie odporności sieci energetycznych i zmniejszenie prawdopodobieństwa występowania przerw w dostawach energii spowodowanych atakami w cyberprzestrzeni. Oczekuje się więc, że sztuczna inteligencja będzie jednym ze środków rozwoju bezpieczeństwa, ekonomii i niezawodności energetyki. W artykule wskazano lukę prawną, która dotyczy obecnej sztucznej inteligencji, sektora energii i polityki cyberterroryzmu. Postawiono tezę, że połączenie platformy w ramach sztucznej inteligencji i badań nad energią daje szansę na to, że platforma energetyczna lub rynek oparty na sztucznej inteligencji mogą być potencjalnym rozwiązaniem dla systemów energetycznych nowej generacji we włączeniu ogromnych rozproszonych zasobów odnawialnych, a taką możliwość stwarza dyrektywa NIS. Wraz z postępującym rozwojem narzędzi sztucznej inteligencji wzrasta wrażliwość całej struktury na ryzyko ataków cybernetycznych. Ponieważ istnieje uzasadniona obawa, że AI zostanie wykorzystana do niepożądanych celów, konieczne jest zabezpieczenie systemów z nią związanych.
    The huge amounts of data that pass through the energy sector create the need to implement new technologies and solutions using artificial intelligence techniques and algorithms. The subject matter related to this is to pave the way for the analysis of the fundamental research problem, which is the impact of artificial intelligence on increasing the resilience of energy networks and reducing the likelihood of interruptions in energy supplies caused by attacks in cyberspace. In general, artificial intelligence is expected to be one of the means to develop energy, security, economics, and reliability. The key to this article is to show the existing legal gap that applies to current Artificial Intelligence (AI), the energy sector, and cyberterrorism policy. This article has put forward the thesis that combining the platform under Artificial Intelligence and Energy Research gives a chance that an energy platform or market based on artificial intelligence can be a potential solution for new generation energy systems to include huge distributed renewable resources, and this possibility is provided by the NIS directive. With the progressive development of artificial intelligence tools, the sensitivity of the entire structure to the risks of cyberattacks is increasing. Hence, there is a need to secure systems associated with it, as there is a reasonable fear that it will be used for undesirable purposes.
    Źródło:
    Rocznik Bezpieczeństwa Międzynarodowego; 2020, 14, 1; 221-238
    1896-8848
    2450-3436
    Pojawia się w:
    Rocznik Bezpieczeństwa Międzynarodowego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Cyberterroryzm jako realne zagrożenie dla Polski
    Cyberterrorism as a Real Threat to Poland
    Autorzy:
    Oleksiewicz, Izabela
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2140139.pdf
    Data publikacji:
    2019-12-29
    Wydawca:
    Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Szkoły Wyższej
    Tematy:
    cyberterroryzm
    polityka
    bezpieczeństwo RP
    cyberterrorism
    policy
    security of the Republic of Poland
    Opis:
    Pojawienie się zagrożeń globalnych spowodowało zmianę podejścia do problematyki bezpieczeństwa. Do czasów pojawienia się nowej epoki problemy bezpieczeństwa i ich rozwiązywanie można podzielić na dwie kategorie. Średni poziom bezpieczeństwa narodu zapewniany był przez ogólny rozwój państwa, a także poprzez administracyjną i wojskową działalność państwa. Indywidualny poziom bezpieczeństwa zależy od osobistego postępowania człowieka w życiu codziennym. Działalność cyberterrorystów w sieci jest bardzo poważnym problemem, gdyż ich poczynania są ukryte. Z uwagi na łatwość maskowania tożsamości można mówić o relatywnej anonimowości atakujących, którzy bez obaw, że zostaną wykryci, przeprowadzają za pomocą sieci wrogie działania. Wynika stąd kolejny problem – skala potencjalnych strat, zarówno pod względem finansowym, jak i bezpieczeństwa, jest trudna do oszacowania (e-Terroryzm.pl, 2013, s. 8). Zagrożenia stwarzają najczęściej państwa lub podmioty niepaństwowe o stwierdzonych wrogich zamiarach wobec innych państw bądź organizacji, dysponujące środkami ich realizacji. Zagrożenia w sferze teleinformatycznej, są coraz częściej trudne do identyfikacji dążąc do dezorganizacji kluczowych systemów informacyjnych instytucji rządowych, elementów infrastruktury krytycznej w tym baz danych. Czynnikami sprzyjającymi powstawaniu tego typu zagrożeń są niskie koszty przygotowania operacji oraz ogromna skala zniszczeń. Cechą charakterystyczną tych działań jest globalny ich zasięg. Założeniem niniejszej publikacji jest ukazanie, że przyczyną powstania polityki antycyberterrorystycznej jest brak istnienia odpowiednich mechanizmów i regulacji w tym zakresie, w związku z czym mamy do czynienia z procesem instytucjonalizacji. Należy więc stwierdzić, że polityka antycyberterrorystyczna Polski jest nie tylko odpowiedzią, ale i naczelnym wyzwaniem dla poprawnego funkcjonowania systemu bezpieczeństwa narodowego RP.
    The emergence of global threats caused a change in the approach to security issues. Until the advent of a new era of security problems, their solution can be divided into two categories. The average level of security of the nation was ensured by the general development of the state and by the administrative and military activities of the state. The individual level of security depends on personal behavior in daily life. Cyberterrorists’ activity in the network is a very serious problem as their actions are hidden. Due to the ease of identity fraud, it is possible to talk about the relative anonymity of attackers who, without the fear of being detected, carry out hostile actions. That brings about another problem – the scale of potential losses, both financial and security, is difficult to estimate. The threats are most often caused by states or non- -state actors with hostile intentions towards other states or organizations that have the means to implement them. Threats in the tele-information sector are increasingly difficult to identify, seeking to disorganize key government information systems and critical infrastructure components including databases. The factors favoring the emergence of such risks are low costs of preparing an operation and the enormous scale of the destruction. The characteristic feature of those activities is their global reach. The purpose of this publication is to show that the cause of counter-cyberterrorism policy is the lack of appropriate mechanisms and regulations in this regard, and that is why we are dealing with the process of institutionalization. Therefore, it should be stated that the counter-cyberterrorism policy of Poland is not only an answer but also a major challenge for the proper functioning of the national security system in Poland.
    Źródło:
    Rocznik Bezpieczeństwa Międzynarodowego; 2018, 12, 1; 53-67
    1896-8848
    2450-3436
    Pojawia się w:
    Rocznik Bezpieczeństwa Międzynarodowego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Cyberterroryzm jako naczelne wyzwanie dla systemu bezpieczeństwa narodowego RP
    Autorzy:
    Oleksiewicz, Izabela
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1811286.pdf
    Data publikacji:
    2019-12-11
    Wydawca:
    Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny w Siedlcach
    Tematy:
    cyberterroryzm
    bezpieczeństwo narodowe RP
    polityka antycyberterrorystyczna
    cyberterrorism
    national security of Poland
    anti-cyberterrorism
    policy
    Opis:
    Biorąc pod uwagę ogromną dynamikę dzisiejszego świata dokonując interpretacji aktów prawnych nie można ograniczać się do ich literalnego brzmienia. Warto posługiwać się wykładnią dynamiczną, która pozwala uwzględnić rzeczywisty stan rzeczy, chyba, że sprzeciwia się temu wyraźnie brzmienie przepisu. Jednocześnie nie należy zapominać o innych regulacjach prawnych dotyczących problematyki bezpieczeństwa co nieraz powoduje sporą trudność interpretacyjną. Gwałtowny rozwój technologii teleinformatycznych pod koniec XX w. stał się przyczyną znacznego zmniejszenia odległości między ludźmi. Informacje dotychczas zdobywane w mozolny sposób stają się dostępne w krótkim czasie zarówno dla tych dla których stanowią one źródło wiedzy, jak i dla tych którzy traktują je jako narzędzie przeciwko innym. Umiejętnie prowadzona polityka bezpieczeństwa informacyjnego staje się zatem gwarantem bezpieczeństwa militarnego, finansowego, gospodarczego, zarówno w skali lokalnej, jak i na arenie międzynarodowej, co znajduje odpowiedź w opracowanych i wdrażanych przez państwo polskie strategiach oraz programach rządowych w zakresie bezpieczeństwa informacyjnego. Założeniem niniejszej publikacji jest ukazanie braku istnienia regulacji prawnych jednoznacznie sankcjonujących funkcjonowanie sformalizowanej struktury organizacyjnej o nazwie: system bezpieczeństwa narodowego przy jednoczesnym wskazaniu, że przyczyną powstania polityki antycyberterrorystycznej jest również brak istnienia odpowiednich mechanizmów i regulacji w tym zakresie, w związku z czym mamy do czynienia z procesem instytucjonalizacji. Należy więc stwierdzić, że polityka antycyberterrorystyczna Polski jest nie tylko odpowiedzią, ale i naczelnym wyzwaniem dla poprawnego funkcjonowania systemu bezpieczeństwa narodowego RP. W niniejszej publikacji Autorka rozważa zmianę struktury aparatu państwowego odpowiedzialnego za sprawy wewnętrzne. Stara się przedstawić czytelnikowi wady i zalety zmian, jakie jej zdaniem są konieczne w polskiej rzeczywistości.
    Taking also into account the enormous dynamics of today's world, interpretation of legal acts cannot be limited to their literal interpretation. It is worth to use a dynamic one that allows to take into account the actual state of affairs, unless the wording of the provision is clearly opposed. At the same time, it is important not to forget about the others legal regulations concerning safety issues which often cause considerable interpretation difficulties. The rapid development of information and communication technology at the end of the twentieth century has led to a significant reduction in distance between people. The information so far obtained in a laborious manner becomes available in a short time both for those for whom they are a source of knowledge and for those who treat it as tool against the others. A well-guided information security policy is thus becoming a guarantor of military, financial and economic security, both locally as well as internationally, which is reflected in governmental strategies and governmental programs in information security. The purpose of this publication is to show the absence of legal regulations that explicitly sanction the functioning of a formal organizational structure called the national security system while indicating that the cause of anti-cyberterrorist policy is also the lack of appropriate mechanisms and regulations in this regard, so we are dealing with process of institutionalization. It should be stated that the anti-terrorist policy of Poland is not only an answer but also a major challenge for the proper functioning of the national security system of Poland. In this publication the Author discusses the change in the structure of the state apparatus responsible for internal affairs. The Author tries to present to a reader the advantages and disadvantages of the changes which in her opinion are necessary in Polish reality.
    Źródło:
    DOCTRINA. Studia Społeczno-Polityczne; 2017, 14, 14; 203-223
    1730-0274
    Pojawia się w:
    DOCTRINA. Studia Społeczno-Polityczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Reforma polityki cyberbezpieczństwa Unii Europejskiej
    Autorzy:
    Oleksiewicz, Izabela
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2054039.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    cybersecurity
    European Union
    NIS directive
    strategy
    harmonization
    cyberbezpieczeństwo
    Unia Europejska
    dyrektywa NIS
    strategia
    harmonizacja
    Opis:
    The EU Global Strategy for Foreign and Security Policy was adopted by the European Council on June 28, 2016. It defines the common interests of the EU and its member states. It was based on the following objectives: security of citizens and territory, prosperity, democracy, global order, which are to lead to the creation of a credible, reactive and cohesive European Union. The principles which the European Union began to follow are unity, cooperation with others, responsibility, and deepening external partnerships.It is worth noting that cybersecurity in the European Union is a prerogative of the Member States unlike cyberterrorism which is a shared competence. Nevertheless, the EU has a key role to play in creating the conditions for the ability of Member States to improve, cooperate and build trust.This article will attempt to demonstrate that the effectiveness of actions taken by European Union bodies in the field of cyber terrorism depends on the type of instruments at the disposal of the EU and the Member States and the legal basis of the relevant regulations. The problem is that there are legal inaccuracies and interpretation discrepancies in the provisions of legal regulations at the EU level regarding the division of competences regarding cyberspace protection, which in fact lead to a delay in the establishment of mutual cooperation between the EU and the Member States.  
    Globalna strategia UE na rzecz polityki zagranicznej i bezpieczeństwa została przyjęta przez Radę Europejską 28 czerwca 2016 r. Określa wspólne interesy UE i państw członkowskich. Opiera się na następujących celach: bezpieczeństwie obywateli i terytorium, dobrobycie, demokracji, ładzie światowym, które mają doprowadzić do stworzenia wiarygodnej, reaktywnej i spójnej Unii Europejskiej. Zasady, którymi zaczęła kierować się Unia Europejska, to jedność, współdziałanie z innymi, odpowiedzialność, pogłębianie partnerstw zewnętrznych.Warto zauważyć, że cyberbezpieczeństwo w Unii Europejskiej jest prerogatywą państw członkowskich w przeciwieństwie do cyberterroryzmu, który należy do kompetencji dzielonych. Mimo to UE ma do odegrania kluczową rolę w tworzeniu warunków dla zdolności państw członkowskich, aby ulepszać, współpracować i budować zaufanie. W niniejszym artykule zostanie podjęta próba wykazania, że na skuteczność działań podejmowanych przez organy Unii Europejskiej w zakresie polityki cyberterrorystycznej zależy od rodzaju instrumentów będących w dyspozycji UE i państw członkowskich oraz podstawy prawnej odpowiednich regulacji. Problemem pozostają nieścisłości prawne i rozbieżności interpretacyjne w zapisie regulacji prawnych na poziomie unijnym w zakresie podziału kompetencji dotyczących ochrony cyberprzestrzeni, które w rzeczywistości prowadzą do opóźnienia powstania wzajemnej współpracy między Unią a państwami członkowskimi[1] https://eeas.europa.eu/top_stories/pdf/eugs_pl_.pdf. (dostęp: 3.02.2021 r.).
    Źródło:
    Teka Komisji Politologii i Stosunków Międzynarodowych; 2020, 15, 2; 7-23
    1896-8279
    Pojawia się w:
    Teka Komisji Politologii i Stosunków Międzynarodowych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dylematy i wyzwania dla anty-cyberterrorystycznej polityki EU – przypadek zjednoczonego królestwa
    Autorzy:
    Oleksiewicz, Izabela
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/624722.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    terrorism, cyberterrorism, anti-cyberterrorism policy, European Union, United Kingdom
    terroryzm, cyberterroryzm, anty-cyberterrorystyczna polityka, UE, Zjednoczone Królestwo
    Opis:
    In the modern world the expansion of the semantic field of security takes place, which is the reason for the existence of a number of risks, with a very wide dimension. In addition to traditional natural hazards and existing threats to civilization, there is a new one that is closely related to the implementation of modern technologies, information systems, and communication systems. They are a sign of the times and an inevitable consequence of progress. At the same time society (especially informed civil society) requires more and more of their country, demanding ever higher levels of security and protection to enable its further development. Providing such protection requires considerable strengths and resources, and the intersectoral cooperation of public and private subjects. Developing international contacts and extensive cooperation in this dimension is necessary, but existing forms of security protection are limited to the territory of one state and cannot fulfill these tasks. The fight against terrorism is also a question of access to information about people traveling regularly or prolonging their stay in other states. In the face of these processes we should look for new solutions and undertake such activity, with a scale corresponding to the scale of risk. The cooperation of various entities – understood as combining expertise, manpower and resources – while engaging modern technology, seems to be most appropriate.
    We współczesnym świecie następuje stałe rozszerzanie się zakresu znaczeniowego bezpieczeństwa, czego powodem jest istnienie wielu zagrożeń, mających bardzo szeroki wymiar. Obok tradycyjnych zagrożeń naturalnych i dotychczasowych zagrożeń o charakterze cywilizacyjnym pojawiają się wciąż nowe, które mają ścisły związek z wdrażaniem nowoczesnych technologii, systemów informatycznych, systemów komunikacji. Są one znakiem czasu i nieuchronną konsekwencją postępu. Jednocześnie społeczeństwo (zwłaszcza informacyjne społeczeństwo obywatelskie) wymaga coraz więcej od swojego państwa, żąda coraz wyższego poziomu zabezpieczenia i ochrony, umożliwiającego mu dalszy rozwój. Zapewnienie takiej ochrony wymaga zaangażowania znacznych sił i środków oraz międzysektorowej współpracy podmiotów publicznych i prywatnych. Rozwijanie kontaktów międzynarodowych i szeroko zakrojonej współpracy w tym wymiarze powoduje, że dotychczasowe formy ochrony bezpieczeństwa ograniczone do terytorium jednego państwa przestają spełniać swoje zadania. Nie należy zapominać, że warunkiem ograniczania oddziaływania przedstawionych zagrożeń bezpieczeństwa jest reakcja na ich źródła. Walką z terroryzmem jest również kwestia dostępu do informacji o osobach podróżujących regularnie lub przedłużających pobyt w państwach. W obliczu tych procesów należy poszukiwać nowych rozwiązań i podejmować takie działania, których skala będzie odpowiadała skali zagrożeń. Współpraca różnych podmiotów – rozumiana jako łączenie wiedzy, sił i środków – przy jednoczesnym zaangażowaniu nowoczesnych technologii, wydaje się być najodpowiedniejsza.
    Źródło:
    Teka Komisji Politologii i Stosunków Międzynarodowych; 2016, 11, 3
    1896-8279
    Pojawia się w:
    Teka Komisji Politologii i Stosunków Międzynarodowych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Instytucja asystenta sędziego w Polsce na tle wybranych państw Europy
    Institution of a Polish Judge’s Assistant on the Example of Selected European Countries
    Autorzy:
    Oleksiewicz, Izabela
    Osowy, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2123372.pdf
    Data publikacji:
    2022-08-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    Polska
    system prawny
    asystent sędziego
    sądownictwo
    Polska
    legal system
    judiciary
    judge’s assistant
    Opis:
    The aim of the article will be a trial to identify the “best” solution in Polish legal system, while identifying the main differences and similarities in selected systems of European countries. Taking the differences in the legal traditions and cultures of all judicial systems, there is a need for in-depth comparative studies. The article will characterize the position of a judge’s assistant in Poland in comparison with the other European countries (Austria, Germany, Switzerland, Italy), which had the greatest impact on the development of Polish law. The article analyzes the position of an assistant judge in the Poland in relation to various systems of European law, in the institutional and legal dimension, taking into account practical problems and the applicable legal status. The authors also relied on the Opinion 22 (2019).As the conclusions, the authors proposed, inter alia, change of legal regulations regarding to the promotion of assistants in Poland.
    Celem artykułu będzie próba identyfikacji „najlepszego” rozwiązania w polskim systemie prawnym, przy jednoczesnym wskazaniu głównych różnic i podobieństw w wybranych systemach państw europejskich. Biorąc pod uwagę różnice w tradycjach i kulturach prawnych wszystkich systemów sądowych istnieje potrzeba przeprowadzenia wnikliwej komparatystyki. W artykule zostanie scharakteryzowana pozycja asystenta sędziego w Polsce w porównaniu z innymi państwami europejskimi (Austria, Niemcy, Szwajcaria, Włochy), które wywarły największy wpływ na rozwój prawodawstwa polskiego. Artykuł stanowi analizę pozycji ustrojowej asystenta w RP w odniesieniu do różnych systemów prawa europejskiego, w wymiarze instytucjonalno-prawnym, z uwzględnieniem problemów praktycznych i obowiązującego stanu prawnego (od zwykłej formalnej kontroli do niemal samodzielnego podejmowania decyzji). Autorzy opierali się również na dostępnych odpowiedziach udzielonych w ramach kwestionariusza opracowanego do Opinii nr 22 (2019) w sprawie asystentów sądowych. W ramach wniosków badawczych autorzy zaproponowali m.in. zmianę regulacji prawnych odnośnie sposobu i zasad awansu asystentów w Polsce.
    Źródło:
    Przegląd Prawa Konstytucyjnego; 2022, 4(68); 265-276
    2082-1212
    Pojawia się w:
    Przegląd Prawa Konstytucyjnego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Znaczenie koncepcji Sustainable Development w formułowaniu założeń współczesnej europejskiej polityki bezpieczeństwa publicznego
    Autorzy:
    Oleksiewicz, Izabela
    Stachurska-Szczesiak, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/624500.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    sustainable development, public order, public security policy, Mediterranean Basin
    rozwój samopodtrzymujący się, bezpieczeństwo publiczne, porządek publiczny, basen Morza Śródziemnego
    Opis:
    The concept of sustainable development at the level of international discussion was introduced in 1987 by the Brundtland report (Our Common Future). Its appearance can be regarded as a breakthrough in the current thinking about society and nature. In order to achieve sustainable development there is a need to combine three elements: social equality, economic growth and efficiency, and environmental issues, while preserving resources for future generations. In recent discussions on the concept of sustainable development, the Eurocentric attitude has prevailed, as the result of embodiment of this development in the economic strategies of developed and the most socially responsible countries. At the outset, discussion on the concept of self-sustaining development related to the problems of underdeveloped countries in the 1960s and had little in common with the economic and social advancement. Developed countries, thanks to their resources and instruments, can become transmitters of the concept, securing and stabilizing the situation in the countries neighboring the EU. Cooperation within the Mediterranean basin is an example of such a security policy of the EU towards developing countries that are recipients of both resources and knowledge associated with the concept. Mutual cooperation in establishing a framework for the concept is conducive to the common security of the Mediterranean region. The aim of this paper is to analyze the concept of sustainable development in the context of contemporary European security policy and law enforcement objectives given the close neighborhood of Europe and the MENA region as culturally diverse societies.
    Koncepcja sustainable development została wprowadzona na forum międzynarodowe za sprawą raportu Brundtland w 1987 r. (Our Common Future). Jej pojawienie się z pewnością można uznać za przełom w dotychczasowym myśleniu o społeczeństwie i przyrodzie. Aby rozwój był samopodtrzymujący się lub trwały, musi łączyć ze sobą trzy elementy: utrzymywanie równości społecznej przy jednoczesnym wzroście gospodarczym oraz ochrona środowiska naturalnego z uwzględnieniem tak obecnych, jak i przyszłych pokoleń. Rozwój taki nie jest stanem statycznym, lecz procesem transformacji, który uwzględnia warunki społeczne, gospodarcze i środowiskowe. W dyskusjach nad kształtem koncepcji sustainable developement prowadzonych w ostatnich latach przeważa nastawienie europocentryczne, co jest wynikiem obecności tego rozwoju w strategiach gospodarczych państw uznawanych za rozwinięte pod względem cywilizacyjnym i o wysokiej ogólnospołecznej odpowiedzialności. Tymczasem początki dyskusji nad koncepcją rozwoju samopodtrzymującego się odnoszą się do problematyki państw słabo rozwiniętych. Wywodzą się one z lat 60. i mają niewiele wspólnego z zaawansowaniem społeczno-gospodarczym. Dzięki swoim środkom oraz doświadczeniu państwa rozwinięte mogą stać się „przekaźnikami” założeń koncepcji, zabezpieczając i stabilizując sytuację w państwach sąsiadujących z UE. Przykładem takiej polityki bezpieczeństwa UE jest współpraca z państwami rozwijającymi się w basenie Morza Śródziemnego (BMŚ), które są odbiorcami zarówno środków, jak i wiedzy z tą koncepcją związanych. Wzajemna współpraca w ustanawianiu ram do jej stosowania sprzyja bezpieczeństwu wspólnego regionu, jakim jest BMŚ. Celem tak określonego obszaru badań jest analiza koncepcji rozwoju samopodtrzymującego się w kontekście formułowania założeń współczesnej europejskiej polityki bezpieczeństwa i ochrony porządku publicznego, biorąc pod uwagę uwarunkowania tej polityki wynikające z bliskiego sąsiedztwa społeczeństw odmiennych kulturowo.
    Źródło:
    Teka Komisji Politologii i Stosunków Międzynarodowych; 2015, 10, 2
    1896-8279
    Pojawia się w:
    Teka Komisji Politologii i Stosunków Międzynarodowych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-7 z 7

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies