Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Maria, Sołtysiak," wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-5 z 5
Tytuł:
BEATA PAWŁOWSKA-WILDE MUZEALNIK, REDAKTOR, SZEFOWA, PRZYJACIEL
BEATA PAWŁOWSKA-WILDE A MUSEUM PROFESSIONAL, AN EDITOR, A BOSS, A FRIEND
Autorzy:
Maria, Sołtysiak,
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/433626.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
Museology
managing editor
museums’ register
museum professional
muzealnictwo
muzealnik
ewidencja muzeów
bibliografia wydawnictw
Opis:
Beata Pawłowska-Wilde passed away on Easter Saturday 2015. She graduated from the Department of Conservation and Historic Monuments Studies specialising in museology at the Copernicus University in Toruń. She was Head of the Museology Department of the Centre for Documentation of Monuments (ODZ) for many years, as well as the co-author of publications on museums, including „Muzealnictwo”, „Museum Events”, the „Bibliography of information contained in publications by museums in Poland” and others. She was born on 13th April 1932 into a family of scientists researching history and art history. Both her private and professional life were greatly influenced by her family home and her surroundings, imbued with a scientific approach towards all and any activities, humanities, patriotism and honour.Her childhood was marked by the war. At the beginning of the Warsaw Rising, at the age of 12, she and her younger brother Christopher were deported to forced labour in Germany. Her moving accounts from those tragic days may be found in the Oral History Archives of the Museum of the Warsaw Rising.She graduated from the Faculty of Fine Arts of Copernicus University in Toruń in 1954. She was engaged by Prof. Kazimierz Malinowski to work at ODZ in 1963. Her first task was to assemble and classify a bibliography of museology from Polish and foreign writings, as well as to edit subsequent volumes of the „Library of Museology and Monument Protection” Series. In 1976 she became Head of the Museology Department. While in that position she directed her own projects related to the history of museology; for example, she devised a comprehensive survey for the Index of Museum Registry in Poland and subsequent editions of the Inventory of Museums in Poland. From 1982 she worked as Managing Editor of „Muzealnictwo”, from 2000-2010 as Associate Editor, and from 1991 as editor-in-chief of the periodical „Museum Events”. She also co-authored successive volumes of the „Bibliography of information contained in publications issued by the museums in Poland. Non-serial and serial publications”. During 40 years in the Museology Department of the Centre for Documentation of Monuments, Beata Pawłowska-Wilde made an invaluable contribution to the systematisation of activities relating to Polish museums, recording them and promoting knowledge about Polish and international museology. She established a relationship with Polish museum professionals which resulted in close contacts between „Muzealnictwo’s” Editorial Board with this circle to this day. She co-operated conceptually with the Editorial Board, offering her advice and support when preparing each issue of the periodical. The editorial archives include: a film about „Muzealnictwo” made in 2012 on the occasion of the 60th anniversary of the annual, and footage shot by her son, Tomasz Wilde, which consists of priceless memories of Beata Pawłowska-Wilde, as well as of the long-time editor-in-chief of the „Muzealnictwo” Annual, Janusz Odrowąż-Pieniążek, in which both of them tell interesting and touching stories about the editors’ history, their associates and the fate of the periodical in the 1980s and 1990s.
W Wielką Sobotę poprzedzającą Wielkanoc 2015 r. zmarła Beata Pawłowska-Wilde – absolwentka konserwatorstwa i zabytkoznawstwa ze specjalizacją w zakresie muzealnictwa na Uniwersytecie im. M. Kopernika w Toruniu, wieloletnia szefowa Działu Muzealnictwa Ośrodka Dokumentacji Zabytków (ODZ), współtwórczyni wydawnictw dotyczących muzeów, m.in. „Muzealnictwa”, „Zdarzeń Muzealnych”, „Bibliografii zawartości wydawnictw muzeów w Polsce” i innych. Urodziła się 13 kwietnia1932 r. w Warszawie w rodzinie naukowców badających dzieje historii i sztuki. Dom rodzinny i otoczenie przepojone atmosferą naukowego podejścia do wszelkich działań, humanizmem, patriotyzmem i honorem – to wszystko wpłynęło na Jej życie prywatne i postawę zawodową. Jej dzieciństwo naznaczyła wojna – na początku Powstania Warszawskiego, w wieku 12 lat została wywieziona razem ze swoim młodszym bratem Krzysztofem na roboty do Niemiec. W Archiwum Historii Mówionej Muzeum Powstania Warszawskiego znajduje się przejmująca relacja Beaty Pawłowskiej-Wilde z tamtych tragicznych dni. W 1954 r. ukończyła Wydział Sztuk Pięknych na UM K w Toruniu. W 1963 r. została zaangażowana przez prof. Kazimierza Malinowskiego do pracy w ODZ i jej pierwszym zadaniem było gromadzenie i klasyfikowanie bibliografii muzealnictwa z piśmiennictwa polskiego i obcego oraz redagowanie poszczególnych tomów serii „Biblioteki Muzealnictwa i Ochrony Zabytków”. W 1967 r. została kierownikiem Działu Muzealnictwa – wykonując zadania związane z pełnieniem tej funkcji prowadziła jednocześnie projekty autorskie dotyczące historii muzealnictwa: opracowała obszerną ankietę do Kartoteki Ewidencji Muzeów w Polsce i kolejnych wydań Wykazu Muzeów w Polsce. Od 1982 r. pełniła obowiązki sekretarza redakcji „Muzealnictwa”, w l. 2000–2010 zastępcy red. naczelnego, od 1991 r. red. naczelnego biuletynu „Zdarzenia Muzealne”, współtworzyła również kolejne tomy „Bibliografii zawartości wydawnictw muzeów w Polsce. Druki zwarte i ciągłe”. Przez 40 lat pracy w Dziale Muzealnictwa ODZ Beata Pawłowska-Wilde wniosła nieoceniony wkład w usystematyzowanie działań dotyczących polskich muzeów, zewidencjonowania ich, a także w propagowanie wiedzy o muzealnictwie polskim i światowym. Zbudowała więź ze środowiskiem muzealników polskich, która do dziś owocuje bliskimi kontaktami redakcji „Muzealnictwa” z tym środowiskiem. Do ostatniej chwili życia współpracowała z redakcją koncepcyjnie, służąc jej radą i wsparciem merytorycznym przy tworzeniu każdego numeru periodyku. W archiwum redakcyjnym znajdują się: film o piśmie „Muzealnictwo” zrealizowany w 2012 r., w związku z jubileuszem 60-lecia jego istnienia oraz, nakręcony przez syna, Tomasza Wilde, materiał filmowy, który zawiera bezcenne wspomnienia Beaty Pawłowskiej-Wilde, a także wieloletniego redaktora naczelnego, Janusza Odrowąża-Pieniążka – obydwoje snują interesującą i wzruszającą opowieść o dziejach redakcji, jej współpracownikach i losach pisma w latach 80. i 90. XX wieku.
Źródło:
Muzealnictwo; 2015, 56; 98-103
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
O „KATALOGU KOLEKCJONERÓW POLSKICH XIX I XX WIEKU” AUTORSTWA PROFESORA ANDRZEJA RYSZKIEWICZA
ON “KATALOG KOLEKCJONERÓW POLSKICH XIX I XX WIEKU” (CATALOGUE OF POLISH 19THAND 20TH-CENTURY ART COLLECTORS) BY PROF. ANDRZEJ RYSZKIEWICZ
Autorzy:
Maria, Sołtysiak,
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/432920.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
Andrzej Ryszkiewicz (1922–2005)
Collector
collection
catalogue
fiche
bibliography
database
Opis:
Prof. Andrzej Ryszkiewicz (1922–2005), an art historian and Varsavianist, was a distinguished researcher and an expert in the Polish painting, in French and Polish artistic relations and in the 18th- and 19th-century cultural art scene. Furthermore, he was a respected teacher and educator of several generations of Polish art historians, a renowned specialist in the history of Polish art collecting, and a consummate art collector himself. For decades, his publications have served as the primary reference for researchers dealing with art collecting and collectors themselves. The Professor’s outstanding achievement involves “Katalog kolekcjonerów polskich XIX i XX wieku” (Catalogue of Polish 19th- and 20th-Century Art Collectors) (hereinafter: the “Catalogue”) started in 1978 in co-operation with the Museology Department of the Historical Monuments Documentation Centre. The Catalogue was meant to be the preparation for a publication entitled “Informatorium do dziejów muzealnictwa i kolekcjonerstwa polskiego” (On History of Polish Museology and Art Collecting). Until 2011, the Catalogue existed as a set of catalogue fiches (approx. 6,100). It was divided into two sub-catalogues. The first was an index of names of collectors where fiches contained last names of the collectors, presented in an alphabetic order, and a reference to a location where their collection was held. The second index was the index of locations, also alphabetically listed, in which under the name of the location where the collection was held, the surname of the collector was repeated. It was followed by the information as to what the collector collected, and with bibliographical references in which the information on the given collection could be found. For objective reasons, the aforementioned “Informatorium” has never been prepared for publication. The Catalogue was accompanied by the bibliography, prepared by Prof. Ryszkiewicz. In 2011, once the Catalogue had been moved to the National Institute for Museums and Public Collections, its electronic version in the form of an Excel database (with 3,049 records) was prepared with a view to archiving and digitalising it and for its future potential development for purposes related to the Institute’s statutory activities. The Excel version represents in extenso the information from the fiches and it can be consulted upon a request filed with the Institute. Similarly as the original fiche-based Catalogue, this version, in a modern and user-friendly form, can serve as a starting point for further search for researchers interested in the Polish art collecting, and it can act as a source of information helpful in more advanced analyses and syntheses.
Profesor Andrzej Ryszkiewicz (1922–2005), historyk sztuki, warszawiak, był wybitnym badaczem i znawcą malarstwa polskiego, francusko-polskich związków artystycznych oraz kultury artystycznej XVIII-XIX w, a także cenionym dydaktykiem i wychowawcą kilku pokoleń polskich historyków sztuki, oraz wybitnym znawcą dziejów kolekcjonerstwa polskiego i wytrawnym kolekcjonerem. Jego publikacje od dziesięcioleci są podstawową literaturą dla badaczy kolekcjonerstwa i samych kolekcjonerów. Wielką zasługą Profesora jest opracowanie „Katalogu kolekcjonerów polskich XIX i XX wieku” [dalej Katalog], który powstawał od 1978 r., we współpracy z Działem Muzealnictwa Ośrodka Dokumentacji Zabytków. Katalog miał być przygotowaniem do publikacji pt. Informatorium do dziejów muzealnictwa i kolekcjonerstwa polskiego. Katalog do 2011 r. istniał w formie zbioru fiszek katalogowych (ok. 6100), podzielony na dwa podkatalogi: pierwszy z nich to indeks osobowy kolekcjonerów – na fiszkach zapisane są, w układzie alfabetycznym, nazwiska kolekcjonerów, a także odniesienie do miejscowości, w której znajdowała się ich kolekcja; drugi – indeks miejscowości, także w układzie alfabetycznym – pod nazwą miejscowości, w której znajdowała się kolekcja, powtórzone jest nazwisko kolekcjonera, następnie znajduje się informacja o tym, co kolekcjoner zbierał, na końcu – zapis pozycji bibliograficznych, w których można znaleźć informację o tej kolekcji. Wspomniane Informatorium nigdy nie zostało przygotowane do druku z przyczyn obiektywnych. Katalogowi towarzyszyła, sporządzona przez prof. A. Ryszkiewicza, bibliografia wydawnictw, z których Profesor dokonywał ekscerpcji. W 2011 r., kiedy Katalog został przeniesiony do Narodowego Instytutu Muzealnictwa i Ochrony Zbiorów (NIMOZ), w dbałości o jego archiwizację, digitalizację oraz ewentualne opracowanie na potrzeby związane ze statutową działalnością Instytutu opracowano jego wersję elektroniczną – bazę w EXCELU (3049 rekordów). Jest ona in extenso przeniesieniem informacji z fiszek i można się z nią zapoznać, zwracając się o to z prośbą do NIMOZ. Podobnie, jak pierwotny Katalog „fiszkowy” – w tej nowoczesnej, łatwej w obsłudze formie – może stanowić dla badaczy polskiego kolekcjonerstwa punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i być źródłem informacji przydatnym do głębszych analiz i syntez.
Źródło:
Muzealnictwo; 2014, 55; 131-134
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
ADAM JERZY MIŁOBĘDZKI 1924 - 2003
POSTHUMOUS REMINISCENCES ABOUT PROF. ADAM JERZY MIŁOBĘDZKI
Autorzy:
Sołtysiak, Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/538471.pdf
Data publikacji:
2003
Wydawca:
Narodowy Instytut Dziedzictwa
Tematy:
badacz kultury staropolskiej
Zarys dziejów architektury w Polsce
historia architektury
Opis:
Prof. Dr. hab. Adam Jerzy Miłobędzki, an outstanding scholar dealing with Old Polish culture, an historian of art and architecture, a member of the Committee of Sciences of Art at the Polish Academy of Sciences, an honorary member of Comité International d’Histoire de l’Art and the Society of Antiquaries, and an active member of the Polish Academy of Letters and Sciences and many other scientific societies, died on 6 December 2003. Prof. A. J. Miłobędzki was a great expert on Polish and European architecture, whose publications served several generations of researchers, and a preeminent academic teacher at Warsaw University and Polytechnic.
Źródło:
Ochrona Zabytków; 2003, 1-2; 236-237
0029-8247
Pojawia się w:
Ochrona Zabytków
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przydatność określania stężenia tlenku azotu w wydychanym powietrzu w ocenie stopnia ciężkości astmy u dzieci
Usefulness of determining exhaled nitric oxide levels for the assessment of asthma severity in children
Autorzy:
Mierzejewska, Anna
Jodłowska, Maria
Kućko, Anna
Rybak, Katarzyna
Sołtysiak, Malwina
Sroka, Sylwia
Kalicki, Bolesław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1030540.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
asthma
nitric oxide
spirometry
diagnostics
children
astma
tlenek azotu
spirometria
diagnostyka
dzieci
Opis:
Asthma is a common disease, occurring increasingly among both children and adults. It is defined as a chronic inflammatory disease, characterized by hyperresponsiveness and reversible bronchial obstruction. The diagnosis of asthma in children is currently based mainly on clinical and spirometric evaluation as well as on the assessment of response to anti-inflammatory treatment. Currently there are ongoing discussions on the choice of optimal diagnostic and staging methods. Therefore, the measurement of the levels of exhaled nitric oxide (FeNO) is being seen as a viable option. The results of the measurement are obtained easily and non-invasively. High variability in the levels depending on both environmental factors and patient cooperation is a disadvantage of the test. The aim of this study was to determine the relationship between the levels of exhaled nitric oxide and the severity of asthma based on spirometric outcomes. A total of 141 children aged 5–17 years, including 35 patients diagnosed with asthma, among whom eight were in the stage of exacerbation, were qualified for the study. The control group consisted of 106 children admitted to the hospital for other reasons, with the exception of respiratory diseases. Spirometry and FeNO measurements were performed. No statistically significant differences were found between FeNO levels in patients with asthma or asthma exacerbations and the control group. The highest variation of FeNO levels was observed in the control group, indicating intersubject and factor variability of FeNO levels in exhaled gases. Although the utility of FeNO levels as an indicator of the severity of airway inflammation has been demonstrated in numerous studies, this study questions the usefulness of this parameter as a marker of asthma severity. This is probably due to the large intersubject variations in the concentration of exhaled NO, depending on patient cooperation and clinical status (and thus the accuracy of spirometry) and the fact that FeNO is affected by multiple other factors, such as diet rich in nitrogen compounds, hyperventilation, viral infections, tobacco smoke, airway pH. Only some of these factors can be eliminated, which renders the interpretation of FeNO concentration much more difficult and almost excludes its use in the diagnostics and monitoring of asthma on a large scale.
Astma jest powszechnym, coraz częstszym schorzeniem, występującym zarówno u dzieci, jak i u dorosłych. Definiuje się ją jako przewlekłą chorobę zapalną, cechującą się nadreaktywnością i odwracalną obturacją oskrzeli. Rozpoznanie astmy u dzieci opiera się obecnie przede wszystkim na ocenie klinicznej i spirometrycznej, a także na ocenie odpowiedzi na zastosowane leczenie przeciwzapalne. Nadal trwają dyskusje nad wyborem optymalnych metod diagnostyki i oceny zaawansowania schorzenia – w tym kontekście rozważa się pomiar stężenia tlenku azotu w wydychanym powietrzu (FeNO). Stężenie tlenku azotu, jako regulatora czynności układu oddechowego i związku biorącego udział w patogenezie astmy, koreluje z poziomem innych markerów stanu zapalnego. Wynik pomiaru uzyskuje się w sposób łatwy i nieinwazyjny. Wadą badania jest duża zmienność stężenia w zależności od czynników środowiskowych i współpracy pacjenta. Celem pracy była ocena zależności między stężeniem tlenku azotu w wydychanym powietrzu a stopniem ciężkości astmy określanym na podstawie wyniku badania spirometrycznego. Do badania zakwalifikowano 141 dzieci w wieku 5–17 lat, wśród nich 35 pacjentów z rozpoznaniem astmy, w tym ośmiu w stadium zaostrzenia choroby. Grupę kontrolną tworzyło 106 dzieci przyjętych do Kliniki z innych przyczyn, z wyłączeniem chorób układu oddechowego. Wykonywano badanie spirometryczne i pomiar FeNO. Nie stwierdzono istotnej statystycznie różnicy między FeNO w astmie i jej zaostrzeniu a wynikami pomiarów w grupie kontrolnej. Zróżnicowanie rezultatów okazało się największe w grupie kontrolnej, co wskazuje na osobniczą i czynnikową zmienność zawartości tlenku azotu w gazach wydychanych. Choć liczne badania wykazały użyteczność pomiaru FeNO jako wskaźnika nasilenia procesu zapalnego dróg oddechowych, niniejsze badanie podaje w wątpliwość przydatność omawianego parametru jako markera stopnia zaawansowania astmy. Wynika to zapewne z dużej zmienności osobniczej stężenia NO w powietrzu wydychanym w zależności od stopnia współpracy pacjenta i jego stanu klinicznego (a co za tym idzie stopnia poprawności wykonania badania spirometrycznego) oraz z tego, że na FeNO wpływa wiele czynników: dieta bogata w związki azotu, hiperwentylacja, infekcje wirusowe, dym tytoniowy, pH w drogach oddechowych. Jedynie część tych czynników można wyeliminować, co znacznie utrudnia interpretację wyników pomiarów FeNO i niemal wyklucza ich zastosowanie w diagnostyce czy monitorowaniu na szeroką skalę.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2015, 11, 2; 186-196
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-5 z 5

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies