Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Gronowska, Bożena" wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Skuteczność prawa do skargi do Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w toku postępowania karnego oraz w warunkach izolacji więziennej
Autorzy:
Gronowska, Bożena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1391143.pdf
Data publikacji:
2016-12-30
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
applications by individuals
European Court of Human Rights
prisoners
positive
obligations of the state
pilot and quasi-pilot judgements
efficiency guarantees
skarga indywidualna
Europejski Trybunał Praw Człowieka
więźniowie
obowiązki pozytywne państwa
wyroki pilotażowe i quasi-pilotażowe
gwarancje skuteczności
Opis:
Przedmiotem rozważań zawartych w niniejszym opracowaniu jest ocena skuteczności prawa do skargi indywidualnej do Europejskiego Trybunału Praw Człowieka (ETPCz), realizowanego przez osoby pozbawione wolności. Należy podkreślić, że w warunkach izolacji więziennej skarga ta może być jedynym skutecznym środkiem ochrony prawnej dla osób uwięzionych. W opracowaniu wykorzystano w pierwszej kolejności najbardziej istotne orzecznictwo ETPCz, ze szczególnym uwzględnieniem serii spraw przeciwko Ukrainie, które doprowadziły ETPCz do wydania wyroku quasi-pilotażowego. Ten kolejny przypadek pojawienia się systemowego problemu, uniemożliwiającego skuteczne korzystanie przez więźniów ze skargi indywidualnej, o której mowa w art. 34 KE, prowadzi do konieczności zastanowienia się nad potencjalnymi sposobami usunięcia tego typu mankamentów. W opinii autorki, niezbędna mobilizacja państw-stron KE w tym zakresie mogłaby być osiągnięta w drodze nadania swoistego priorytetu skargom pochodzącym od osób pozbawionych wolności i to poprzez formalne zobligowanie administracji więziennych odnośnie do wyposażenia więźnia, na jego prośbę, w potrzebne materiały uzasadniające skargę. Dodatkowo, do środków skutecznie oddziałujących na państwa w zakresie rzetelnego wypełnienia przez nie ich obowiązku wynikającego z art. 34 KE, można zaliczyć: a) korzystanie przez ETPCz z formy finansowej słusznego zadośćuczynienia, w przypadku, gdy jedyne stwierdzone naruszenie dotyczy prawa do skargi, oraz b) sięgnięcie po procedurę wyroku pilotażowego, a nie quasi-pilotażowego, w sytuacji, gdy są ku temu uzasadnione podstawy. Z dotychczasowej praktyki wynika, że jest to procedura bardziej „rygorystyczna” i jako taka, w przypadku przedstawionego problemu, byłaby pożądana.
The aim of the paper is to assess the efficiency of an individual’s right to application to the European Court of Human Rights (ECHR) in case the applicant is imprisoned. It must be emphasized that in case of prison isolation an application may be the only efficient means of legal protection for prisoners. The paper first of all makes use of the most important ECHR judgements, especially a series of cases against Ukraine, which made ECHR issue a quasi-pilot judgement. This subsequent instance of a system-related problem precluding prisoners from exercising the right to application by an individual laid down in Article 34 of the European Convention on Human Rights (EC) results in a necessity for considering potential ways of eliminating the drawbacks. In the author’s opinion, essential mobilization of the States-Parties to the Convention might be achieved by giving applications by imprisoned individuals a priority by obliging prison administration to provide aprisoners, on their request, with materials necessary to substantiate an application. In addition, the measures effectively influencing the states in the field of thorough fulfilment of their obligations under Article 34 EC include: (a) the use of fair financial compensation by ECHR in case the only proved violation concerns the right to application, and (b) the use of a pilot judgement procedure, not a quasi-pilot procedure, in case there are justified grounds to do that. The practice shows that the procedure is more ‘rigorous’ and as such is more desirable in case of the discussed situation.
Źródło:
Ius Novum; 2016, 10, 4; 62-65
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Gloss on the judgment of the European Court of Human Rights of 25 October 2018 in case E.S v. Austria, appl. no. 38450/12
Autorzy:
Gronowska, Bożena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1361025.pdf
Data publikacji:
2019-06-30
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
swoboda wypowiedzi
margines swobody oceny
tolerancja religijna
pedofilia
Mahomet
freedom of expression
margin of appreciation
religious tolerance
paedophilia
Muhammad
Opis:
The gloss deals with the judgment issued by the ECtHR on 25 October 2018 concerning freedom of expression as provided for in Article 10 ECHR. In the case of E.S. v. Austria the ECtHR agreed with domestic courts that the applicant’s statements concerning the marriage life style of Muhammad were “inciting hatred or religious intolerance” read in the light of Article 188 of the Austrian Criminal Code. During the public debate, the applicant made a reference to “paedophilia”, while talking about 56-year-old Muhammad having sexual intercourse with his 9-year-old wife Aisha. The main thesis of the author of this gloss is contrary to the ECtHR judges’ viewpoint, especially in the context of the facts of the case and the previous Strasbourg case law. Going further, the author presents her fears that the visible and ongoing Islamisation of Europe starts to have its potential impact on the judicial authorities and their attitudes in cases connected with some sensitive issues of Islam. The author’s opinion concerns both the domestic and regional courts’ attitudes.
Glosa dotyczy wyroku wydanego przez Europejski Trybunał Praw Człowieka (ETPCz) w dniu 25 października 2018 r., dotyczącego swobody wypowiedzi w rozumieniu art. 10 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka. W sprawie E.S. przeciwko Austrii ETPCz zaakceptował stanowisko 300 GLOSS IUS NOVUM 2/2019 sądów krajowych, które uznały stwierdzenia powódki dotyczące stylu pożycia małżeńskiego Mahometa jako „wzniecające nienawiść lub nietolerancję religijną” w rozumieniu art. 188 austriackiego kodeksu karnego. W trakcie debaty publicznej powódka nawiązała do „pedofilii”, rozważając fakt seksualnego współżycia 56-letniego Mahometa z jego 9-letnią żoną Aiszą. Główna teza autorki niniejszej glosy jest odmienna, szczególnie w kontekście okoliczności analizowanej sprawy oraz w świetle dotychczasowej strasburskiej linii orzeczniczej. W dalszej kolejności, autorka wyraża swoje obawy o to, że widoczna i postępująca islamizacja Europy zaczyna wywierać potencjalny wpływ na władze sądowe i ich postawy w sprawach dotyczących szczególnie drażliwych zagadnień Islamu. W opinii autorki zjawisko to dotyczy postaw zarówno sądów krajowych, jak i regionalnych.
Źródło:
Ius Novum; 2019, 13, 2; 292-303
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies