Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "przerzuty" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 22
Tytuł:
Przerzuty do otrzewnej raka jelita grubego
Autorzy:
Jastrzębski, Tomasz
Zegarski, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1393357.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
rak jelita grubego
przerzuty do otrzewnej
HIPEC
aspekt finansowy
Opis:
Częstość przerzutów do otrzewnej w raku jelita grubego wynosi 5%-15% w przypadku przerzutów synchronicznych i aż 40% w przypadku wystąpienia wznowy miejscowej. Najlepsze wyniki leczenia uzyskuje się poprzez skojarzone wykonanie zabiegu cytoredukcyjnego w połączeniu z dootrzewnową chemioterapią perfuzyjną w hipertermii (HIPEC). Wyniki takiego leczenia są zdecydowanie lepsze i pozwalają na osiągnięcie przeżyć 5-letnich na poziomie 30%-50%. Zabiegi te wymagają dużego doświadczenia w chirurgii jamy brzusznej, są czasochłonne (średni czas procedury chirurgicznej wynosi 6-8 godzin) i obarczone powikłaniami związanymi nie tylko z zabiegiem operacyjnym, ale także podaniem cytostatyku do jamy otrzewnej w podwyższonej temperaturze (41,5 st. C). Chorzy po zabiegu wymagają pobytu na oddziale intensywnej terapii, co jest związane z wystąpieniem potencjalnych powikłań spowodowanych rozległością zabiegu, długością procedury chirurgicznej, zastosowaniu chemioterapii w połączeniu z hipertermią. Prowadzenie pooperacyjne tych chorych wymaga doświadczenia całego zespołu lekarskiego i pielęgniarskiego. Zabiegi cytoredukcyjne w połączeniu z HIPEC jako wysoce specjalistyczne procedury medyczne powinny być merytorycznie ocenione pod kątem korzyści długoterminowych dla chorych i odpowiednio skalkulowane pod względem realnej wysokości refundacji. Jako procedura zalecana w wytycznych Kionsultanta Krajowego d.s. Chirurgii Onkologicznej oraz wytycznych ESMO, niezbędna jest jej realna wycena i refundacja pokrywająca jej całkowite średnie koszty.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2017, 89, 5; 34-42
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zmiany skórne w przebiegu nowotworów narządów wewnętrznych
Autorzy:
Maj, Joanna
Jankowska-Konsur, Alina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/553040.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Stowarzyszenie Przyjaciół Medycyny Rodzinnej i Lekarzy Rodzinnych
Tematy:
przerzuty nowotworowe do skóry
skórne markery paraneoplastyczne
nowotwór narządów
wewnętrznych.
Źródło:
Family Medicine & Primary Care Review; 2012, 2; 252-257
1734-3402
Pojawia się w:
Family Medicine & Primary Care Review
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Bone diaphysis metastases from the perspective of an orthopedic surgeon – review
Przerzuty nowotworowe do trzonów kości długich z perspektywy lekarza ortopedy – przegląd literatury
Autorzy:
Ciechanowicz, Dawid
Pawlik, Jakub
Ziętek, Paweł
Bohatyrewicz, Andrzej
Kotrych, Daniel
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2193861.pdf
Data publikacji:
2022-03-31
Wydawca:
Wydawnictwo Exemplum
Tematy:
bone metastases
long bones
orthopedic treatment
qualification for treatment
przerzuty do kości
kości długie
leczenie ortopedyczne
kwalifikacja do leczenia
Opis:
Bone metastases are a great challenge in the practice of an orthopedic surgeon. Due to the development of oncological treatment, the approach to patients with bone metastases is changing. Previously, these patients were treated palliatively, mainly to decrease the pain intensity. However, with appropriate systemic, surgical and orthopedic treatment, patients with bone metastases often live for many years. Therefore, proper diagnosis and appropriate orthopedic treatment can significantly improve patients’ prognosis. On the other hand, poor qualification for surgery and selection of the wrong treatment method contribute to shortening the patients’ survival. Hence, knowledge of the diagnosis and qualification of patients for surgical treatment is essential in the practice of an orthopedist. In the presented review, the authors focused on summarizing the knowledge in the field of diagnostics, qualification for surgical treatment and orthopedic treatment methods for patients with bone diaphysis metastases.
Przerzuty nowotworowe do kości stanowią duże wyzwanie w praktyce lekarza ortopedy. Rozwój onkologii sprawił, że podejście do pacjentów z przerzutami do kości ulega zmianie. Wcześniej chorzy ci leczeni byli głównie paliatywnie i przeciwbólowo. Jednakże obecnie przy odpowiednim leczeniu systemowym, chirurgicznym i ortopedycznym chorzy z przerzutami do kości przeżywają niejednokrotnie wiele lat. Dlatego właściwa diagnoza oraz odpowiednie leczenie ortopedyczne może znacząco poprawić rokowania pacjentów. Z drugiej strony zła kwalifikacja do leczenia operacyjnego i dobór złej metody leczenia przyczynia się do skrócenia przeżycia pacjentów. Stąd wiedza z zakresu diagnostyki i kwalifikacji chorych do leczenia operacyjnego jest niezbędna w praktyce lekarza ortopedy. Autorzy pracy w przedstawionym przeglądzie skupili się na podsumowaniu wiedzy z zakresu diagnostyki, kwalifikacji do leczenia chirurgicznego oraz metod leczenia ortopedycznego pacjentów z przerzutami do kości długich.
Źródło:
Chirurgia Narządów Ruchu i Ortopedia Polska; 2022, 87, 1; 20-24
0009-479X
2956-4719
Pojawia się w:
Chirurgia Narządów Ruchu i Ortopedia Polska
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przerzut raka jasnokomórkowego nerki do narządów głowy i szyi – problem wciąż aktualny
Autorzy:
Torchalla, Patrycja
Czesak, Małgorzata
Osuch-Wójcikiewicz, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1398998.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
rak jasnokomórkowy nerki
rak nerkowokomórkowy
przerzuty
ślinianka podżuchwowa
Opis:
Rak nerkowokomórkowy stanowi ok. 2-3% wszystkich nowotworów złośliwych. Charakterystyczna jest dla niego wysoka częstotliwość przerzutów, które najczęściej obserwuje są w płucach, kościach, wątrobie, mózgu oraz regionalnych węzłach chłonnych. W piśmiennictwie podkreślane jest rzadkie występowanie ognisk przerzutowych raka nerki w obrębie głowy i szyi, jednakże jest on trzecim co do częstości występowania nowotworem złośliwym przerzutującym do głowy i szyi. Poniżej prezentujemy opis przypadku przerzutów raka jasnokomórkowego nerki do narządów głowy i szyi. Analizy dokonano retrospektywnie na podstawie dokumentacji pacjenta hospitalizowanego w Klinice Otorynolaryngologii, Chirurgii Głowy i Szyi Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego w latach 2009-2019. Opisujemy 81-letniego mężczyznę po nefrektomii lewostronnej z powodu raka jasnokomórkowego nerki, z licznymi przerzutami odległymi, u którego 8 lat po zabiegu operacyjnym wykryto przerzut do ślinianki podżuchwowej lewej, a następnie po 3 latach przerzut do ślinianki podżuchwowej prawej. Pacjenta poddano 2- krotnie radykalnemu zabiegowi chirurgicznemu usunięcia ślinianek podżuchwowych. Ze względu na obecność przerzutów w płucach wdrożono także leczenie inhibitorem kinazy tyrozynowej.
Źródło:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2021, 10, 1; 42-48
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wczesne wyniki resekcji wątroby techniką laparoskopową
Autorzy:
Stranek, Maciej
Pędziwiatr, Michał
Radkowiak, Dorota
Zychowicz, Anna
Budzyński, Piotr
Major, Piotr
Budzyński, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1394089.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
laparoskopia
resekcja wątroby
przerzuty do wątroby
Opis:
Celem pracy było przedstawienie wczesnych wyników resekcji wątroby techniką laparoskopową. Materiał i metodyka. Przeprowadzono retrospektywną analizę chorych, u których wykonano resekcję wątroby sposobem laparoskopowym. Do analizowanej grupy włączono 23 chorych (11 kobiet i 12 mężczyzn). Średni wiek chorych wyniósł 61,3 lat (37-83 lat). U 15 chorych powodem kwalifikacji do zabiegu były przerzuty do wątroby raka jelita grubego, u 1 przerzut raka sutka, u 5 chorych pierwotny nowotwór wątroby. Pozostałych 2 chorych zakwalifikowano do resekcji wątroby w celu poszerzenia marginesu operacyjnego z powodu raka pęcherzyka żółciowego rozpoznanego w trakcie oceny patomorfologicznej preparatu po laparoskopowej cholecystektomii, pierwotnie wykonanej ze wskazań innych niż onkologiczne. Wyniki. U 11 chorych wykonano hemihepatektomię (9 prawostronnych i 2 lewostronne), u pozostałych 12 chorych mniejsze zabiegi resekcyjne (5 metastazektomię, 4 nieanatomiczne resekcje wątroby, u 1 bisegmentektomię, 2 resekcje łożyska pęcherzyka żółciowego). Średni czas zabiegu wyniósł 275 min (65-600 min). Średnia wielkość usuniętych guzów wyniosła 28 mm (7-55 mm). W trzech przypadkach wystąpiła konieczność konwersji do laparotomii spowodowana nadmiernym krwawieniem z miąższu wątroby. Powikłania pooperacyjne stwierdzono u 4 chorych (17,4%). Mediana czasu hospitalizacji wyniosła 6 dni (2 – 130 dni). Jeden chory (4,3%) został ponownie rehospitalizowany z powodu ropnia podwątrobowego i wymagał ponownej operacji. U wszystkich chorych w naszej grupie ocena histopatologiczna potwierdziła radykalność zabiegu (R0). Wniosek. Laparoskopowe resekcje wątroby wydają się być interesującą alternatywą dla leczenia zmian ogniskowych w wątrobie.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2016, 88, 1; 33-43
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Guzek w ścianie jamy brzusznej w bliźnie po cholecystektomii
Autorzy:
Gupta, Ashish
Gupta, Amit
Gupta, Sweety
Chauhan, Udit
Singh, Ashok
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1392309.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
rak pęcherzyka żółciowego
guzek ściany jamy brzusznej
przerzuty w miejscu portu
Opis:
Rak pęcherzyka żółciowego (GBC) jest rzadką patologią. Analizując naszą szpitalną bazę danych w celu przewidywania wystąpienia guzka w ścianie jamy brzusznej u pacjentów po przebytej cholecystektomii, znaleźliśmy siedem przypadków odpowiadających tej sytuacji. U trzech z nich – dwóch kobiet i jednego mężczyzny (średnia wieku 55 lat) – guzek powstał w miejscu blizny. Dwóch pacjentów przebyło cholecystektomię laparoskopową, jeden cholecystektomię klasyczną. Średni czas od wykonania zabiegu do wykrycia nowotworu wynosił 10,6 miesiąca. U wszystkich chorych usunięty pęcherzyk żółciowy nie został poddany badaniu histopatologicznemu. Po powtórnej klasyfikacji pacjentów stwierdzono nieresekcyjne stadia choroby – u dwóch gruczolakoraka, u jednego guza neuroendokrynnego. Guzek w ścianie jamy brzusznej jest rzadkim markerem utajonego nowotworu pęcherzyka żółciowego. Badanie histopatologiczne usuwanego pęcherzyka żółciowego powinno zwiększyć przeżycie u pacjentów poddawanych cholecystektomii.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2019, 91, 2; 16-19
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Najczęściej występujące zmiany rozrostowe tylnego odcinka oka u dorosłych
Ocular tumours of the posterior segment of the eye – a short review
Autorzy:
Rospond-Kubiak, Iwona
Kocięcki, Jarosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1928243.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Medical Education
Tematy:
czerniak
guzy naczyniówki
przerzuty
znamię
Opis:
W niniejszym artykule przedstawiono w skrócie najczęściej występujące zmiany rozrostowe, tj. tradycyjnie różnicowane z nowotworami naczyniówki, położone w tylnym odcinku gałki ocznej u osób dorosłych. Omówiono także zmiany melanocytarne typu hamartoma, te wywodzące się z naczyń oraz guzy przerzutowe.
This short review refers to most commonly observed ocular tumours of the posterior segment of the eye in adults. Melanocytic, vascular, metastatic lesions are discussed with a some clinical tips and tricks and practical guide to differentiation.
Źródło:
OphthaTherapy; 2016, 3, 2; 95-100
2353-7175
2543-9987
Pojawia się w:
OphthaTherapy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Radiotherapy for bone metastases: indications, methods, and possibilities
Radioterapia przerzutów do kości: wskazania, metody, możliwości
Autorzy:
Spałek, Mateusz J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/12675868.pdf
Data publikacji:
2023-09-20
Wydawca:
Wydawnictwo Exemplum
Tematy:
radiotherapy
bone metastases
stereotactic radiotherapy
pathological fracture
radiosurgery
radioterapia
przerzuty do kości
radioterapia stereotaktyczna
złamanie patologiczne
radiochirurgia
Opis:
Bone metastases (BM) are a significant challenge in the advanced stages of various cancers, leading to debilitating symptoms and decreased quality of life for patients. Radiotherapy (RT) plays a crucial role in managing BM by alleviating symptoms and improving local tumour control. RT for bone metastases has undergone substantial scientific and technological advancements, with external beam RT (EBRT) being the primary approach. Advanced modalities such as intensity modulated RT (IMRT) and stereotactic body RT (SBRT) have revolutionised treatment precision, resulting in improved outcomes and reduced toxicities. This narrative review aims to present the current state-of-the-art role of RT in the multidisciplinary management of patients with BM. Spinal metastases are often associated with neurological disorders, pain, and fractures. Palliative EBRT provides pain relief but – lacks sufficient local efficacy. SBRT, with its high local efficacy and tolerability, is recommended for selected cases, including previous radiation or adjuvant treatment after surgical treatment. Qualification for SBRT involves multidisciplinary collaboration and considerations of performance status, cancer progression, and available treatment options. Pathological fractures significantly impact patient performance and quality of life. Early identification of high-risk lesions using tools like the SINS scale for spinal stability and the Mirels scoring system for fracture risk assessment in long bones is crucial. Preventive surgical treatment, including prophylactic stabilisation, is recommended for impending fractures. A comprehensive multidisciplinary approach involving radiation oncologists, medical oncologists, and surgeons is crucial for developing optimal treatment plans for patients with BM. With the advancements in oncology, effective local therapy can improve patients’ chances of continuing systemic treatment and enhance their quality of life.
Przerzuty do kości stanowią poważne wyzwanie w leczeniu nowotworów. Często prowadzą do wystąpienia poważnych objawów i obniżonej jakości życia chorych. Radioterapia (RT) odgrywa kluczową rolę w leczeniu przerzutów do kości poprzez łagodzenie bólu oraz poprawę skuteczności miejscowej. RT doświadczyła znacznego postępu naukowego i technologicznego, przy czym główną metodą leczenia chorych z przerzutami do kości jest radioterapia z pól zewnętrznych (EBRT). Zaawansowane metody, takie jak radioterapia z modulacją intensywności dawki (IMRT) i radioterapia stereotaktyczna (SBRT), zrewolucjonizowały precyzję leczenia, skutkując poprawą skuteczności miejscowej i zmniejszeniem toksyczności. Niniejsza praca przeglądowa ma na celu przedstawienie aktualnej roli RT w leczeniu pacjentów z przerzutami do kości. Przerzuty do kości kręgosłupa często wiążą się z zaburzeniami neurologicznymi, bólem i złamaniami. Paliatywna EBRT to efektywna metoda leczenia przeciwbólowego, ale nie zapewnia wystarczającej skuteczności miejscowej. SBRT, charakteryzująca się wysoką skutecznością miejscową i dobrą tolerancją, jest zalecana w wybranych przypadkach, w tym w przypadku wcześniejszego napromieniania lub leczenia uzupełniającego po zabiegu operacyjnym. Kwalifikacja do SBRT wymaga oceny wielodyscyplinarnej i uwzględnienia stanu sprawności, zaawansowania nowotworu oraz dostępnych opcji leczenia. Złamania patologiczne znacząco wpływają na sprawność i jakość życia pacjentów. Wczesna identyfikacja zmian wysokiego ryzyka przy użyciu narzędzi takich jak skala SINS dla kości kręgosłupa i systemu Mirels dla oceny ryzyka złamań kości długich ma kluczowe znaczenie w praktyce klinicznej. Profilaktyczna stabilizacja jest zalecana w przypadku zagrożenia złamaniem patologicznym. Konsylia wielodyscyplinarne obejmujące onkologów-radioterapeutów, onkologów klinicznych oraz chirurgów mają kluczowe znaczenie dla ustalenia optymalnego planu leczenia chorego z przerzutami do kości. Dzięki postępowi w onkologii, skuteczna terapia miejscowa może zwiększyć szanse chorego na kontynuację leczenia systemowego i poprawić ich jakość życia.
Źródło:
Chirurgia Narządów Ruchu i Ortopedia Polska; 2023, 88, 3; 109-114
0009-479X
2956-4719
Pojawia się w:
Chirurgia Narządów Ruchu i Ortopedia Polska
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Leczenie ciążowej choroby trofoblastycznej
The management of the gestational trophoblastic disease
Autorzy:
Drabik, Mariola
Michalski, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/908237.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
chemioterapia
ciążowa choroba trofoblastyczna
kontrola po leczeniu
leczenie skojarzone
nawroty
przerzuty
chemotherapy
combined treatment
follow-up
gestational trophoblastic disease (GTD)
metastases
relapses
Opis:
The gestational trophoblastic disease comprises 4 different diseases, i.e. hydatiform mole, invasive mole, choriocarcinoma and placental site tumour. Their common feature is the excretion of HCG and high chemosensitivity (with the exception of the placental site tumour). In the low-risk group the curability reaches 100%, thanks to single-agent therapy with methotrexate or dactinomycin. In the high-risk group, multi-drug chemotherapy is used; the most common regimen is EMA-CO: etoposide, methotrexate, dactinomycin, vincristine and cyclophosphamide. The response rate is about 80%. The presence of brain metastases (10%) requires simultaneous radio- and chemotherapy. Many time, the treatment is preceded by excision of the metastatic tumour on craniotomy. There have been attempts at radiotherapy and/or hepatic arteries embolisation in case of liver metastases (10%). Metastatic lesion in the lungs (80%) require long chemotherapy, but after HCG decreases to normal limits, residual lesions in the lungs are merely radiological findings and do not require further treatment. The management of relapses is a combination of surgery and chemotherapy. The leading regimen is EMA-CE: etoposide, methotrexate, dactinomycin and cisplatin. High-dose chemotherapy with subsequent stem cells transplantation is attempted. Rescue regimens in the recurrent disease are successfully based on paclitaxel, cisplatin and etoposide. The follow-up consists in determination of the serum HCG concentration.
Ciążowa choroba trofoblastyczna składa się z czterech jednostek chorobowych: zaśniadu groniastego, zaśniadu inwazyjnego, raka kosmówki, guza miejsca łożyskowego. Wspólnymi ich cechami są wydzielanie do krwi gonadotropiny kosmówkowej (HCG) i wysoka chemiowrażliwość (poza guzem miejsca łożyskowego). W grupie niskiego ryzyka uzyskuje się ok. 100% wyleczalność po zastosowaniu monoterapii metotreksatem lub daktynomycyną. W grupie wysokiego ryzyka stosuje się leczenie wielolekowe EMA-CO: Vepesid, metotreksat, daktynomycyna, winkrystyna i Endoxan, na które odpowiada ok. 80% chorych. Wystąpienie przerzutów do mózgu (10%) wymaga stosowania równoczasowo radio- i chemioterapii. Wielokrotnie leczenie poprzedzone jest kraniotomią i chirurgicznym usunięciem guza przerzutowego. W przypadku zmian przerzutowych do wątroby (10%) prowadzi się próby radioterapii i/lub embolizację tętnic wątrobowych. Przerzuty do płuc (częstość występowania ok. 80%) wymagają długotrwałej chemioterapii, ale po uzyskaniu normy HCG przetrwałe zmiany resztkowe poddawane są jedynie obserwacji. Leczenie choroby nawrotowej w większości przypadków skojarzone jest z chirurgicznym usuwaniem zmian guzowatych i chemioterapią. Wiodącym programem leczenia jest program EMA-CE: Vepesid, metotreksat, daktynomycyna, cisplatyna. Podejmuje się próby leczenia wysokimi dawkami z następowym przeszczepem komórek macierzystych. Leczenie ratunkowe w przypadku choroby nawrotowej z dużym powodzeniem prowadzone jest w oparciu o leki: paklitaksel, cisplatynę i Vepesid. Obserwacja chorych po leczeniu oparta jest na monitorowaniu we krwi chorych poziomu gonadotropiny kosmówkowej (HCG).
Źródło:
Ginekologia Onkologiczna; 2006, 4, 2; 79-89
1731-5379
Pojawia się w:
Ginekologia Onkologiczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Charakterystyka rakowiaków w materiale Katedry i Zakładu Patomorfologii w Zabrzu SUM w Katowicach
Characteristic features of carcinoids diagnosed in Department of Pathomorphology SUM in Zabrze
Autorzy:
Smędowski, Adrian
Leopold, Anna
Stęplewska, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1039859.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
rakowiak
oskrzela
przewód pokarmowy
przerzuty
carcinoid
bronchus
digestive tract
metastases
Opis:
INTRODUCTION Argentaffinoma (Carcinoid) is neuroendocrine neoplasm being able to develop in different organs of the body. The morbidity rate is taking out about 1 - 2 cases to 100 000 persons per year. MATERIAL AND METHODS The aim of this study was to describe characteristic features of carcinoids’ group diagnosed in Institute of Pathomorphology in Zabrze. This research was based on analysis of 61 histopatological slides. In preparations a type of carcinoids were being assessed. RESULTS • 61 cases were analysed (43 from women, 18 from men) • In the examination there were recognised 34 typical and 16 atypical carcinoids of bronchi and 9 invasive and 1 noninvasive carcinoid within the scope of the digestive system • The medium age of patients amounted to 52.5 ± 13.6 • In studied cases a relation is appearing between the type of the carcinoid and the location and with presence of metastases and also the location and the district blood count CONCLUSIONS Carcinoid is a rarely recognised type of neoplasm. Histologic type, location in the body and the age and sex of the patient determine the clinic features of this neoplasm.
WSTĘP Rakowiak (carcinoid) jest nowotworem neuroendokrynnym rozwijającym się w różnych narządach organizmu. Zachorowalność na rakowiaka wynosi około 1-2 przypadki na 100 000 osób na rok. MATERIAŁ I METODY Celem pracy była charakterystyka grupy rakowiaków, rozpoznanych w Katedrze i Zakładzie Patomorfologii SUM w Zabrzu w latach 1993- 2008, pod względem podtypów histopatologicznych. W przygotowaniu pracy wykorzystano analizę preparatów histopatologicznych, oceniając typ rakowiaków. WYNIKI • Przeanalizowano 61 przypadków rakowiaków • Średni wiek pacjentów wynosił 52,5 ± 13,6 (43 kobiety, 18 mężczyzn) • W badaniu histopatologicznym rozpoznano 34 typowe i 16 atypowych rakowiaków oskrzeli oraz 9 inwazyjnych i 1 nieinwazyjny rakowiak w zakresie układu pokarmowego • W badanych przypadkach występuje zależność pomiędzy typem rakowiaka a lokalizacją oraz zdolnością do dawania przerzutów, jak również pomiędzy lokalizacją a parametrami morfologii krwi obwodowej WNIOSKI Rakowiak jest rzadko rozpoznawanym typem nowotworu. Typ histologiczny, lokalizacja w organizmie oraz wiek i płeć pacjenta determinują klinikę tego nowotworu.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2009, 63, 4; 46-52
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Płytki krwi w chorobie nowotworowej
Autorzy:
Żurawski, P.
Grygoluk, M.
Jakowluk, I.
Worowski, K.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2186395.pdf
Data publikacji:
1988
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Diagnostyki Laboratoryjnej
Tematy:
choroby czlowieka
nowotwory
rozrost nowotworowy
przerzuty nowotworowe
plytki krwi
znaczenie
trombocytopenia
interakcja plytek krwi z komorkami nowotworowymi
plytkowe czynniki wzrostu
plytkowe czynniki neutralizujace heparyne
leki hamujace funkcje hemostatyczne plytek krwi
Źródło:
Diagnostyka Laboratoryjna; 1988, 24, 4; 177-193
0867-4043
Pojawia się w:
Diagnostyka Laboratoryjna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Investigation of radiation therapy for gynecologic cancer patients with supraclavicular lymph node metastases
Analiza zastosowania radioterapii w leczeniu nowotworów kobiecych z przerzutami do węzłów chłonnych nadobojczykowych
Autorzy:
Tanaka, Osamu
Hayashi, Masahide
Hayashi, Shinya
Takayoshi, Iida
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1030124.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
gynecologic cancer
metastasis
palliative radiotherapy
przerzuty
radioterapia paliatywna
nowotwory kobiece
Opis:
Purpose: The aim of this study was to retrospectively investigate the benefit of radiotherapy for supraclavicular lymph nodes by determining the characteristics and survival of patients with recurrent gynecologic cancer after definitive radiotherapy. Material and methods: We reviewed the treatment outcomes of 18 gynecologic cancer patients with supraclavicular lymph nodes metastases treated. Twelve cervical cancer patients, 4 corporeal cancer patients and 2 ovarian cancer patients were investigated. Tumor responses, adverse events and the overall survival were examined. Results: The median overall survival was 12 months. The 1- and 2-year overall survival rates were 48.6% and 9.7%, respectively. The 2-year local control rate was 75.8%. Following therapy, the symptom of pain was relieved in 2 patients (2/2), and edema and swelling were improved in 6 out of 7 symptomatic patients. Eleven asymptomatic patients did not develop any symptoms during the follow-up period. Common Terminology Criteria for Adverse Events grade 2 toxicities were found in 5 patients (2 dermatitis and 4 hematologic toxicities), and grade 3 toxicities were found in 3 patients (3 hematologic toxicities). Conclusion: Radiotherapy for supraclavicular lymph nodes is effective as palliative irradiation. The 2-year local control rate was 75.8% in patients receiving this therapy, their symptoms improved and asymptomatic patients did not become symptomatic during the follow-up period. Radiotherapy for supraclavicular lymph nodes metastases is therefore recommended for preserving the patient’s life.
Cel pracy: Celem badania była retrospektywna ocena korzyści wynikających z zastosowania radioterapii na okolicę węzłów chłonnych nadobojczykowych poprzez określenie charakterystyki chorych z nawracającymi nowotworami ginekologicznymi po radykalnej radioterapii oraz parametrów ich przeżycia. Materiał i metody: Przeanalizowano wyniki leczenia 18 chorych na nowotwory kobiece z poddanymi terapii przerzutami do węzłów chłonnych nadobojczykowych. Praca obejmowała 12 pacjentek z rakiem szyjki macicy, 4 pacjentki z rakiem trzonu macicy oraz 2 pacjentki z rakiem jajnika. Badano odpowiedź guzów na leczenie, zdarzenia niepożądane oraz całkowity czas przeżycia chorych. Wyniki: Mediana całkowitego czasu przeżycia wyniosła 12 miesięcy, a odsetki rocznych i dwuletnich przeżyć całkowitych – odpowiednio 48,6% i 9,7%. Uzyskano dwuletnią kontrolę miejscową na poziomie 75,8%. Leczenie uśmierzyło ból u 2 pacjentek (2/2), natomiast obrzęk i opuchlizna zmniejszyły się u 6 spośród 7 chorych objawowych. U 11 bezobjawowych chorych nie rozwinęły się w okresie obserwacji żadne objawy. Toksyczność 2. stopnia wg klasyfikacji Common Terminology Criteria for Adverse Events wystąpiła u 5 pacjentek (2 przypadki zapalenia skóry i 4 przypadki toksyczności hematologicznej), natomiast objawy toksyczności 3. stopnia zaobserwowano u 3 chorych (3 przypadki toksyczności hematologicznej). Wniosek: Stosowanie radioterapii na okolicę nadobojczykowych węzłów chłonnych to skuteczny sposób napromieniania paliatywnego. Odsetek dwuletniej kontroli miejscowej u chorych otrzymujących to leczenie wyniósł 75,8%. Odnotowano poprawę w zakresie objawów, a u chorych bezobjawowych nie wystąpiły w okresie obserwacji żadne symptomy. Stosowanie radioterapii w leczeniu przerzutów do węzłów chłonnych nadobojczykowych jest zatem zalecanym sposobem przedłużania życia pacjentom.
Źródło:
Current Gynecologic Oncology; 2016, 14, 2; 85-88
2451-0750
Pojawia się w:
Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rak gruczołowy szyjki macicy z obustronnymi przerzutami do przydatków
Cervical adenocarcinoma with bilateral adnexal metastases
Autorzy:
Wężowska, Małgorzata
Kaczmarek, Krzysztof
Kudrymska, Aleksandra
Abucewicz, Andrzej
Menkiszak, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1031040.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
adnexal metastases
ascites
cervical adenocarcinoma
complications
ovarian cancer
tumors
nowotwory
powikłania
przerzuty nowotworowe do przydatków
rak gruczołowy szyjki macicy
rak jajnika
wodobrzusze
Opis:
Cervical cancer is the second, after breast cancer, most frequent malignancy in the females worldwide. Annually, about 500 000 new cases are diagnosed and about 275 000 women die thereof. Most cases of cervical cancer are epithelial in origin, while only 15-35% are adenomatous. Recent epidemiological data indicate a gradually increasing incidence of adenocarcinoma with concomitant reduction planoepithelial cancer. The paper presents a case of a 50-year-old patient diagnosed with a cervical adenocarcinoma with bilateral adnexal metastases and concomitant ascites. Clinical signs and intraoperative findings initially suggested an ovarian cancer at FIGO stage IIIC. Based on histological studies, the final diagnosis of adenocarcinoma with adnexal metastases was made. Tumor metastases from the genitals usually originate from ovarian or endometrial cancer. Metastases from the cervical cancer are much less frequent. There are few publications dealing with this issue in the world literature. Furthermore, available papers provide widely divergent data concerning the incidence of metastases to the ovaries and oviducts. Some authors highlight the necessity to exclude the reverse situation – metastases of ovarian cancer to the uterine cervix. Such data only confirm complexity of this issue. Therefore we decided to present the following case report.
Rak szyjki macicy to drugi co do częstości, po raku sutka, nowotwór występujący u kobiet na całym świecie. Obserwujemy około 500 000 zachorowań rocznie, w tym 275 000 zgonów rocznie z powodu tej choroby. Nowotwory nabłonkowe stanowią większość raków szyjki macicy. Jedynie 15-35% nowotworów szyjki to rak gruczołowy. Ostatnie dane epidemiologiczne wskazują na stopniowy wzrost zachorowalności na raka gruczołowego przy jednoczesnym spadku zachorowań na raka płaskonabłonkowego szyjki macicy. W pracy przedstawiono przypadek 50-letniej pacjentki, u której zdiagnozowano raka gruczołowego szyjki macicy z przerzutami do obu jajników i jajowodu oraz towarzyszącym wodobrzuszem. Obraz kliniczny i śródoperacyjny sugerował początkowo raka jajnika w stopniu zaawansowania IIIC wg FIGO. Po uzyskaniu wyniku badania histopatologicznego postawiono diagnozę raka gruczołowego z przerzutami do przydatków. Przerzuty nowotworowe z narządu płciowego występują najczęściej z raków jajnika lub trzonu macicy. Przerzuty z raka szyjki są spotykane zdecydowanie rzadziej. W piśmiennictwie światowym jest niewiele doniesień na ten temat. Ponadto w dostępnych pracach autorzy podają różne dane liczbowe co do częstości występowania przerzutów do jajników i jajowodów. W niektórych pracach wskazuje się na fakt, że istnieje konieczność wykluczenia odwrotnej sytuacji – przerzutów raka jajnika do szyjki macicy. Dane te świadczą o złożoności zagadnienia – był to powód, dla którego postanowiliśmy opisać przypadek naszej pacjentki.
Źródło:
Current Gynecologic Oncology; 2011, 9, 3; 199-205
2451-0750
Pojawia się w:
Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polski konsensus w sprawie leczenia chorych na raka żołądka – aktualizacja 2017
Autorzy:
Kulig, Jan
Wallner, Grzegorz
Drews, Michał
Frączek, Mariusz
Jeziorski, Arkadiusz
Kielan, Wojciech
Kołodziejczyk, Piotr
Nasierowska-Guttmejer, Anna
Starzyńska, Teresa
Zinkiewicz, Krzysztof
Wojtukiewicz, Marek
Skoczylas, W. Tomasz
Richter, Piotr
Krawczyk, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1393366.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
raka żołądka
Przerzuty nowotworowe
Helicobacter pylori
Laparotomia
Niesteroidowe leki przeciwzapalne
Immunohistochemia
Leczenie chirurgiczne
Panendoskopia
Biopsja
Opis:
Od roku 1986 kontynuowany jest projekt naukowy pt. „Polskie Badania nad Rakiem Żołądka”. Głównym celem tego projektu czyli wieloośrodkowych i interdyscyplinarnych badań jest poprawa wyników leczenia chorych na raka żołądka poprzez opracowanie i propagowanie optymalnych metod rozpoznawania i leczenia zarówno chirurgicznego, jak i skojarzonego. Jednym z ważniejszych osiągnięć projektu jest opracowanie i publikacja dokumentu pt. „Polski Konsensus w Sprawie Leczenia Chorych na Raka Żołądka”, którego pierwsza wersja została opublikowana w roku 1998. Kolejne wersje były aktualizowane adekwatnie do zmieniających się trendów w postępowaniu u chorych na raka żołądka. W Krakowie w dniach 3-4 czerwca 2016r. odbyło się sympozjum naukowe „Polski konsensus w sprawie leczenia raka żołądka – aktualizacja 2016”. W czasie sympozjum odbyła się sesja panelowa w trakcie wszyscy autorzy przedstawili publicznie założenia Konsensusu do dalszej dyskusji. Ponadto wspomniana sesja była poprzedzona zarówno dyskusją w formie korespondencji i jak i spotkaniem roboczym w celu ujednolicenia stanowiska. Należy podkreślić, że zawarte w Konsensusie wskazówki i zalecenia nie są arbitralnie przyjętymi zasadami postępowania w aspekcie prawnym a tym samym każdy lekarz/zespół lekarzy ma prawo podjęcia innych decyzji o ile będzie to korzystne dla chorego na raka żołądka. Konsensus omawia kolejno: a) zalecane kwalifikacje (stopnia zaawansowania, patologiczna, topografii węzłów chłonnych oraz zakresu wycięcia węzłów chłonnych, podziału raka połączenia przełykowo-żołądkowa) b) zasady rozpoznawania w tym zalecenia dotyczące badania endoskopowego i klinicznej oceny stopnia zaawansowania c) zalecenia dotyczące leczenia chirurgicznego (zakres resekcji, zakres limfadenektomii, taktyka postępowania w raku połączenia przełykowo-jelitowego) d) zalecenia dotyczące leczenia skojarzonego z chemioterapią lub radioterapią. e) miejsce chirurgii endoskopowej i małoinwazyjnej w leczeniu raka żołądka. Niniejsza publikacja jest podsumowaniem ustaleń sesji panelowej w trakcie wspomnianego sympozjum naukowego w Krakowie w 2016 roku.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2017, 89, 5; 59-73
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Analiza wybranych problemów biopsji węzła wartownika u chorych z rakiem piersi
Analysis of selected problems of sentinel lymph node biopsy in patients with breast cancer
Autorzy:
Nowikiewicz, Tomasz
Biedka, Marta
Krajewski, Edward
Koper, Krzysztof
Windorbska, Wiesława
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1031208.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
breast cancer
lymphoscintigraphy
nodal metastases
sentinel lymph node biopsy
sentinel node
biopsja węzła wartownika
limfoscyntygrafia
przerzuty węzłowe
rak piersi
węzeł wartownik
Opis:
Sentinel lymph node biopsy in patients with early-stage breast cancer is an example of a surgical procedure which, despite its long history, has had no uniform standard of performance implemented. This is a problem which concerns both the indications and limitations of this method as well as many of the technical aspects connected with the procedure. This paper is an attempt to resolve some of the controversies mentioned above based on the clinical experience of the authors. Material and method: The group consisted of 974 patients suffering from breast cancer and treated from January 2004 through October 2011 in the Clinical Department of Breast Cancer and Reconstructive Surgery of the Oncology Center in Bydgoszcz who were also scheduled for sentinel lymph node removal. Data regarding the preoperative diagnosis of the primary tumor, such as minimally invasive methods (FNAB, core biopsy, and mammotome biopsy) or open surgical biopsy (tumorectomy, quadrantectomy, or past breast operations with no relation to the current treatment) of the location of the lesion and the sentinel lymph node identification method (combined isotope-dye, isotope, or dye method) was analyzed. Results: Ninety-four point five percent of all sought nodes were detected. The detection rate for the combined SLN marking and isotope methods amounted to 94.4% each, whereas in the case of the dye method, it amounted to 100%. Of all the patients who underwent surgery for the first time, 95.0% had the sentinel lymph node location isolated during the operation, whereas in the case of patients who had previously undergone surgical treatment of the breast or surgical biopsy of a tumor it was 92.1%. Moreover, the location of the tumor within the breast did not have a significant impact on the success of the sentinel lymph node biopsy. Conclusions: The surgical biopsy of the primary lesion preceding the removal of the sentinel lymph node does not have a significant impact on the possibility of the detection of the node sought. The situation is similar with regard to the selected method of sentinel lymph node detection and the location of the primary tumor. As a result, it is possible to extend the usage of the sentinel lymph node biopsy into a wider range of cases.
Biopsja węzła wartownika u chorych z niezaawansowanym rakiem piersi jest przykładem procedury chirurgicznej, dla której mimo upływu długiego czasu od jej wprowadzenia nie przyjęto ujednoliconego standardu wykonania. Problem dotyczy zarówno wskazań i ograniczeń do zastosowania tej metody operacyjnej, jak i wielu aspektów technicznych. W prezentowanej pracy podjęto próbę rozstrzygnięcia niektórych spośród wspomnianych kontrowersji na podstawie zebranych doświadczeń klinicznych autorów. Materiał i metoda: Badaniami objęto grupę 974 chorych z rakiem piersi zakwalifikowanych do wycięcia węzła wartownika, leczonych na Oddziale Klinicznym Nowotworów Piersi i Chirurgii Rekonstrukcyjnej Centrum Onkologii im. prof. Franciszka Łukaszczyka w Bydgoszczy w okresie od 1.01.2004 do 31.10.2011 roku. Przeanalizowano dane dotyczące sposobu diagnostyki przedoperacyjnej guza pierwotnego – obejmującej metody małoinwazyjne (BAC, biopsja gruboigłowa, biopsja mammotomiczna) lub otwartą biopsję chirurgiczną (tumorektomia, kwadrantektomia bądź przebyte w przeszłości operacje gruczołu piersiowego – bez związku z obecnym leczeniem), lokalizacji zmiany oraz rodzaju metody identyfikacji węzła wartownika (skojarzonej izotopowo-barwnikowej, izotopowej lub barwnikowej). Wyniki: Poszukiwany węzeł zidentyfikowano ogółem u 94,5% badanych. Odsetek zidentyfikowanych węzłów za pomocą metody skojarzonej oznaczania węzła wartownika oraz metody izotopowej wyniósł po 94,4%, w przypadku użycia tylko barwnika – 100%. U chorych operowanych pierwszorazowo śródoperacyjnie węzeł wartownika wyizolowano u 95,0% pacjentek, u chorych po wcześniejszym leczeniu operacyjnym piersi bądź biopsji chirurgicznej guza – w 92,1% przypadków. Powodzenie biopsji węzła wartownika również nie zależało istotnie od umiejscowienia guza w obrębie piersi. Wnioski: Poprzedzająca wycięcie węzła wartownika biopsja chirurgiczna zmiany pierwotnej nie wpływa istotnie na możliwość odnalezienia poszukiwanego węzła. Podobna zależność dotyczy także metody identyfikacji węzła wartownika oraz lokalizacji guza pierwotnego. Umożliwia to rozszerzenie niektórych wskazań do zastosowania biopsji węzła wartownika.
Źródło:
Current Gynecologic Oncology; 2012, 10, 4; 296-306
2451-0750
Pojawia się w:
Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 22

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies