Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "nowe stanowiska" wg kryterium: Wszystkie pola


Tytuł:
Nowe stanowiska Isopyrum thalictroides L. na terenie Wielkopolski
Autorzy:
Czarna, A
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/878244.pdf
Data publikacji:
2000
Wydawca:
Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu
Tematy:
Wielkopolska
Isopyrum thalictroides
wystepowanie
zdrojowka rutewkowata
botanika
Opis:
Seven new localities of Isopyrum thalictroides were found in the Taczanów Forest near Pleszew (south Wielkopolska). The paper presents their exact location, phytosociological characteristics, population size structure, as well as levels and types of hazards posed to the survival of these populations.
Źródło:
Roczniki Akademii Rolniczej w Poznaniu. Botanika; 2000, 03; 69-93
1508-9193
Pojawia się w:
Roczniki Akademii Rolniczej w Poznaniu. Botanika
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nowe stanowiska Lepidopteris ottonis (Geoppert) Schimper w Polsce
Autorzy:
Ociepa, A. M.
Staneczko, K.
Feldman-Olszewska, A.
Barbacka, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/183437.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Wydawnictwo AGH
Tematy:
Lepidopteris ottonis
Źródło:
Geologia / Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie; 2008, 34, 3/1; 199-200
0138-0974
Pojawia się w:
Geologia / Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nowe stanowiska dlugosza krolewskiego [Osmunda regalis L.] we wschodniej Wielkopolsce
Autorzy:
Kuswik, H
Brzeg, A.
Wyrzykiewicz-Raszewska, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/878214.pdf
Data publikacji:
1999
Wydawca:
Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu
Tematy:
Wielkopolska
wystepowanie
dlugosz krolewski
Osmunda regalis
geobotanika
botanika
Opis:
In the present paper two new localities of the royal fern (Osmunda regalis L.) from Ciświca Nowa and Łomów near Stawisko (Forest District Grodziec) are described. The occurrence of this species in different forest communities is shortly characterized.
Źródło:
Roczniki Akademii Rolniczej w Poznaniu. Botanika; 1999, 02; 77-86
1508-9193
Pojawia się w:
Roczniki Akademii Rolniczej w Poznaniu. Botanika
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nowe stanowiska modliszki zwyczajnej Mantis religiosa L. 1758 w okolicach Debicy i Tarnowa
Autorzy:
Trzeciak, A
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/852112.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Przyrodników im. Kopernika
Tematy:
owady
modliszka zwyczajna
Mantis religiosa
wystepowanie
Polska
nowe stanowiska
okolice Debicy
okolice Tarnowa
Źródło:
Wszechświat; 2010, 111, 07-09; 233
0043-9592
Pojawia się w:
Wszechświat
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Contribution to chorology of Xylobolus frustulatus in Poland
Nowe stanowiska Xylobolus frustulatus w Polsce
Autorzy:
Stasinska, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/67661.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Opis:
Xylobolus frustulatus (Pers.: Fr.) Boidin, one of the rare and threatened fungi in Poland, is reported from two new localities in Western Pomerania and Western Carpathians. Updated map of distribution of Xylobolus frustulatus in Poland is provided.
Xylobolus frustulatus, drewnowiec popękany rośnie na starych okorowanych pniakach, gałęziach i kłodach drzew liściastych, głównie z rodzaju Quercus (np. Q. petraea i Q. robur). Występuje przeważnie w starych drzewostanach, na terenach często objętych ochroną, np. w rezerwatach przyrody. W Polsce drewnowiec popękany jest grzybem rzadkim, umieszczonym na czerwonej liście grzybów wielkoowocnikowych w kategorii V (narażone). Ostatnio stwierdzony został na dwu nowych stanowiskach. Pierwsze z nich znajduje się na Górze Św. Marcina w Tarnowie w Karpatach Zachodnich, natomiast drugie w rezerwacie przyrody „Sośnica” na Pojezierzu Południowopomorskim. Xylobolus frustulatus w rezerwacie „Sośnica” został stwierdzony w październiku 2006 roku. Owocniki rosły na starej okorowanej kłodzie dębu, prawdopodobnie Quercus petraea, w płatach Luzulo pilosae-Fagetum W. Mat. et A. Mat. 1973. Jest to pierwsze w pełni udokumentowane stanowisko, tego gatunku z zachodniej części Polski. Warto dodać, że ostatnio grzyb ten notowany był w Brandenburgii i innych terenach w Niemczech.
Źródło:
Acta Mycologica; 2008, 43, 2
0001-625X
2353-074X
Pojawia się w:
Acta Mycologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nowe stanowiska solanki kolczystej Salsola kali L.subsp.kali na Mierzei Lebskiej w Slowinskim Parku Narodowym
Autorzy:
Bednorz, L
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/878232.pdf
Data publikacji:
2002
Wydawca:
Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu
Tematy:
Slowinski Park Narodowy
Salsola kali
wystepowanie
solanka kolczysta
nowe stanowiska
Mierzeja Lebska
Źródło:
Roczniki Akademii Rolniczej w Poznaniu. Botanika; 2002, 05; 15-17
1508-9193
Pojawia się w:
Roczniki Akademii Rolniczej w Poznaniu. Botanika
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
NOWE STANOWISKA ŻAGWICY LISTKOWA TEJ GRIFOLA FRONDOSA (Dicks .) GRAY W PARKU KRAJOBRAZOWY m im. g en. DEZYDEREGO CHŁAPOWSKIEGO
NOWE STANOWISKA ŻAGWICY LISTKOWA TEJ GRIFOLA FRONDOSA (Dicks .) GRAY W PARKU KRAJOBRAZOWY m im. g en. DEZYDEREGO CHŁAPOWSKIEGO
Autorzy:
Kujawa, Anna
Michalak, Marlena
Kujawa, Krzysztof
Sobczyk, Sylwia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/896392.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Poznańskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk
Tematy:
fungi
protected species
old trees
agricultural landscape
substitute habitats
Polska
Opis:
The paper presents the Grifola frondosa distribution in the central part of the General Dezydery Chłapowski Landscape Park. 14 fruit bodies of the species were found developing on 8 specimens of Quercus robur, located in rural parks, tree belts along roads and tree alleys.
Źródło:
Badania Fizjograficzne Seria B - Botanika; 2017, 65; 11-123
2082-3339
Pojawia się w:
Badania Fizjograficzne Seria B - Botanika
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
New localities of Protostropharia alcis (Basidiomycota, Agaricales) in Poland
Nowe stanowiska Protostropharia alcis (Basidiomycota, Agaricales) w Polsce
Autorzy:
Halama, M.
Kudlawiec, B.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/67809.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Tematy:
new locality
locality
Protostropharia alcis
Basidiomycota
Agaricales
distribution
mycobiota
Polska
Opis:
The present paper provides new records of Protostropharia alcis in Poland. So far this species was known in the country only from several latest localities in the Biebrza National Park (Biebrza Basin) and the Kampinos National Park (Warsaw Basin). The new localities are situated in the Wigierski National Park (the East Sudetian Lake District) and in the north-western slope of Mt Wierzejska (the Holy Cross Mountains), where P. alcis was collected on dung of herbivores (eurasian elk and red dear) within several types of forest communities. All specimens of P. alcis were collected in recent years, from late September to early October, in the period 2012-2013. A full description and illustration of P. alcis based on gathered collections are given. Its delimitation, the knowledge of its ecology, general distribution, and threat is also briefly discussed. Based on the new and known distribution data for P. alcis in Poland, its red list category is proposed.
Protostropharia alcis jest koprofilnym grzybem znanym głównie z obszaru Północnej Europy, ale posiada również stanowiska w Ameryce Płn. i Ameryce Płd. Gatunek ten najczęściej wytwarza owocniki na odchodach łosia (Alces alces). Znacznie rzadziej pojawia się na odchodach innych roślinożerców (np. jeleni, zajęcy, krów). Pierwsze stanowiska P. alcis w Polsce podali Kujawa i in. (2012) z terenu Biebrzańskiego Parku Narodowego i Kampinoskiego Parku Narodowego. W pracy przedstawiono nowe stanowiska P. alcis, stwierdzone w latach 2012 i 2013 na terenie Wigierskiego Parku Narodowego oraz na północno-zachodnim stoku góry Wierzejskiej w Górach Świętokrzyskich. Zaprezentowano opis stanowisk, synonimikę, ikonografię oraz charakterystykę najważniejszych cech budowy morfologiczno-anatomicznej tego gatunku. Podano również uwagi dotyczące ekologii i chorologii P. alcis. Autorzy dyskutują ponadto zmienność morfologiczną odnotowanych okazów P. alcis, a także taksonomię i wzajemne relacje tego grzyba z podobnym gatunkiem – Protostropharia semiglobata.
Źródło:
Acta Mycologica; 2014, 49, 1
0001-625X
2353-074X
Pojawia się w:
Acta Mycologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
New records of Lobaria amplissima (Lobariaceae, Ascomycota) in Poland
Nowe stanowiska Lobaria amplissima (Lobariaceae, Ascomycota) w Polsce
Autorzy:
Zalewska, A.
Bohdan, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/67231.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Tematy:
new record
new locality
fungi
lichenized fungi
ancient forest
forest species
Lobaria amplissima
Lobariaceae
Ascomycota
Bialowieza Forest
Polska
Opis:
The current knowledge on the occurrence of Lobaria amplissima, a very rare old-growth forest lichen in Poland, is discussed. Both previous and new localities are presented. The Białowieża Forest, from which L. amplissima is reported, is a refuge site of L. amplissima in the lowland forests of Central Europe. The most important data on the ecology and the general distribution of the species are given. Diagnostic characters related to the morphology, anatomy and chemistry of L. amplissima differentiating it from similar species are described.
Lobaria amplissima jest porostem znanym głównie z Europy, ale posiada również stanowiska w Makaronezji, Azji, Nowej Zelandii, a także w Ameryce Płn. i północnej części Afryki. Typ jej rozmieszczenia w Europie można określić jako oceaniczno-suboceaniczny, od Norwegii po Portugalię. Dalej w kierunku wschodnim występuje głównie w górach, np. w regionie śródziemnomorskim i w Europie Centralnej. Lobaria amplissima rośnie na pniach lub grubych konarach starych drzew liściastych, bezpośrednio na korze lub na epifitycznych mszakach. Rzadziej notowana jest na omszonych kwaśnych skałach. Porost ten jest bardzo wrażliwy na zanieczyszczenia powietrza i przekształcenia zbiorowisk leśnych, spowodowane zabiegami gospodarczymi. Jest on składnikiem ugrupowań epifitycznych ze związku Lobarion i jego występowanie ograniczone jest do najlepiej zachowanych ekosystemów leśnych. Pierwsze stanowisko L. amplissima w Polsce podali Kukwa i in. (2008) w wyniku rewizji okazu zdeponowanego w BSG, zebranego w Puszczy Białowieskiej i znanego wcześniej jako L. virens (Cieśliński i Tobolewski 1988; Cieśliński 2003, 2010). Kolejne stanowiska L. amplissima zostały ostatnio znalezione przez A. Bohdana, w wilgotnych lasach olszowych w obrębie kilku części rezerwatu „Lasy Naturalne Puszczy Białowieskiej” i Białowieskiego Parku Narodowego. Wszystkie notowania pochodzą z kory przewróconych starych jesionów. Plechy zlokalizowane były w podkoronowej części pni i w koronie. W Polsce L. amplissima zarejestrowana została łącznie na 9 stanowiskach w Puszczy Białowieskiej, która jest prawdopodobnie ostatnim refugium tego gatunku na Niżu Środkowo-Europejskim. Omawiany gatunek, podobnie jak inni przedstawiciele rodzaju Lobaria, jest porostem ściśle chronionym w Polsce. W niedalekiej przyszłości powinien być objęty ochroną strefową, która dodatkowo zabezpieczy potencjalne nowe stanowiska, zwłaszcza jeżeli zostaną znalezione w lasach gospodarczych. L. amplissima powinna być także wprowadzona w miejsce L. virens na krajową czerwoną listę gatunków zagrożonych oraz do zestawienia indykatorów lasów puszczańskich. W pracy przedstawiono jedno dotychczas znane oraz nowe stanowiska L. amplissima, stwierdzone w latach 2010 i 2011. Uzyskane wyniki oraz przegląd danych dotyczących ekologii tego gatunku wskazują, że możliwe jest znalezienie w Polsce nielicznych nowych stanowisk tego rzadkiego porostu, ale tylko w najmniej zniekształconych lasach liściastych, o charakterze puszczańskim. Potencjalne miejsca występowania wydają się być ograniczone do dużych kompleksów leśnych w północno-wschodniej Polsce i w Bieszczadach. Najbardziej prawdopodobnymi forofitami mogą być jesiony w łęgach i olsach, jesiony i dęby w wilgotnych postaciach grądów, buki i jawory w zbiorowiskach leśnych w górach. Przeszukiwane powinny być górne części pni i grube, dolne konary przewróconych drzew. Obserwacje drzew stojących, za pomocą lornetki ornitologicznej, umożliwiają zauważenie tylko dużych (do 20-30 cm średnicy) plech, występujących dość rzadko (Ryc.2). Ze względu na podobieństwo, głównie do Lobaria virens i Flavoparmelia caperata, konieczne są badania laboratoryjne, w tym TLC. Najbardziej istotne cechy diagnostyczne omawianego gatunku to jasnoszara (w stanie suchym) górna powierzchnia plechy (wilgotna – szaro-zielona), z wyraźnymi marszczeniami w części środkowej i drobne, do 2 cm szerokości, karbowano-wcinane, częściowo podwinięte łatki. W materiałach z Polski nie stwierdzono bardzo charakterystycznych, brązowo-czarnych krzaczkowatych cefalodiów, występujących na górnej stronie plechy. Plechy zawierają skrobikulinę, rzadziej pseudocyfellarynę i atranorynę. Górna kora barwi się od KOH intensywnie jasno żółto, charakterystyczne są również reakcje miąższu: K+ ciemno żółty, PD–, C–, KC+ ciemno różowy lub czerwono-różowy.
Źródło:
Acta Mycologica; 2012, 47, 1
0001-625X
2353-074X
Pojawia się w:
Acta Mycologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nowe stanowiska laminowanych osadów jeziornych na Pojezierzu Kaszubskim
New sites of laminated lake sediments in Kashubian Lakeland
Autorzy:
Tylmann, W.
Zawadzka, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2074616.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
Tematy:
stanowiska laminowanych osadów jeziornych
roczna laminacja
Pojezierze Kaszubskie
laminated lake sediments
annual lamination
Kashubian Lakeland
Opis:
Annually laminated lake sediments are a very valuable source of paleoecological information because they provide a precise timescale in calendar years and limited post-depositional disturbances. They are formed in specific conditions that enable not only the formation but also preservation of lamination, hence they rarely occur. The goal was to find lakes with annually laminated sediments in Kashubian Lakeland which can provide new high-resolution paleoenvironmental and paleoclimatic data for this part of Europe. Based on statistical analyses including catchment geology and topography, morphometric lake basin features and hydrological parameters, a pre-selection of 22 lakes with water depths ranging from 15 to 35 m was carried out. Gravity cores (30–90 cm long) were obtained from 18 of these lakes during a field survey in 2006. The cores were split lengthwise, photographed digitally and examined carefully. Four of the lakes studied show distinct alternations of pale and dark laminae. For three lakes (Kramsko Duże, Kramsko Małe and BorowoWielkie) such laminations were restricted to sections of the cores only. Lake Suminko was deemed the most promising site with its laminations covering the entire taken core. In all the cases, biochemical varves were developed with pale spring/summer layers composed of autochthonous carbonates and dark fall/winter layers made of organic detritus and minerogenic particles.
Źródło:
Przegląd Geologiczny; 2008, 56, 5; 404-408
0033-2151
Pojawia się w:
Przegląd Geologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
New localities of rare species of the genus Microbotryum
Nowe stanowiska rzadkich gatunków grzybów z rodzaju Microbotryum
Autorzy:
Chlebicki, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/67127.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Tematy:
new locality
rare species
Microbotryum
locality
occurrence
protected area
ecology
fungi
smut fungi
Pucciniomycotina
Opis:
Microbotryum bistortum, M. dianthorum, M. superbum and M. langerheimii, rare species of smut fungi are reported from new localities in Poland, mostly in protected areas. Dianthus superbus subsp. superbus is a new host for M. superbum observed. Taxonomical status of M. carthusianorum and M. superbum is discussed in the paper.
Grzyby z rodzaju Microbotryum Lév. są obecnie zaliczane do podgromady Pucciniomycotina, gdzie wchodzą w skład rzędu Microbotryales R. Bauer & Oberw. W Polsce dotychczas odnotowano 28 gatunków z tego rodzaju. Są to wyspecjalizowane patogeny roślin atakujące głównie pylniki, rzadziej słupki, nasiona i liście. Zachodzące w ostatnich latach zmiany w taksonomii wymagają dostosowania nazewnictwa i przejrzenia dotychczas zebranych materiałów. Rozmieszczenie tych grzybów w Polsce jest słabo poznane. Nieliczne stanowiska wielu gatunków tych grzybów były podawane z niektórych parków narodowych i rezerwatów przyrody. Również zakres żywicieli jest w Polsce niedostatecznie poznany. W niniejszej notatce zostały przedstawione informacje o czterech gatunkach tych grzybów: Microbotryum bistortarum, M. dianthorum, M. superbum i M. lagerheimii.
Źródło:
Acta Mycologica; 2010, 45, 2
0001-625X
2353-074X
Pojawia się w:
Acta Mycologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nowe stanowiska żołny Merops apiaster na południowym Mazowszu
New sites of the Bee-eater Merops apiaster in southern Mazovia
Autorzy:
Stepien, L.
Figarski, T.
Sieczak, K.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32686.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Mazowiecko-Świętokrzyskie Towarzystwo Ornitologiczne
Tematy:
Mazowsze Poludniowe
ptaki
zolna
Merops apiaster
nowe stanowiska
obserwacje ptakow
wystepowanie
kraskowe
Coraciiformes
Źródło:
Kulon; 2010, 15
1427-3098
Pojawia się w:
Kulon
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nowe stanowiska anagallis femina mill.na Wyżynie Częstochowskiej
New Localities of Angallis Femina Mill. in the Territory of Częstochowa Highland
Autorzy:
Wnuk, Zygmunt
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/944594.pdf
Data publikacji:
1987
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Botanica; 1987, 5
0208-6174
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Botanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nowe stanowiska popielicy Glis glis na Roztoczu Zachodnim
New records of the edible dormouse Glis glis in the Western Roztocze
Autorzy:
Stolarz, P.
Stolarz, E.
Czarnecka, B.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32925.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Mazowiecko-Świętokrzyskie Towarzystwo Ornitologiczne
Tematy:
nowe stanowiska
jezyna popielica
Glis glis
Roztocz Zachodni
stanowiska
ssaki
gryzonie
Roztoczanski Park Narodowy
wystepowanie
Źródło:
Kulon; 2018, 23
1427-3098
Pojawia się w:
Kulon
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
New localities of Chamonixia caespitosa [hypogeous Boletaceae] in Central Europe
Nowe stanowiska Chamonixia caespitosa (podziemne Boletaceae) w Europie Środkowej
Autorzy:
Mleczko, P
Kozak, M.
Lawrynowicz, M.
Gorszczyk, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/67789.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Tematy:
new locality
locality
Chamonixia caespitosa
Boletaceae
Central Europe
Europe
hypogeous fungi
fungi
ectomycorrhizal fungi
Boletales
Tatras Mountains
Beskid Niski Mountains
Opis:
Chamonixia caespitosa Rolland, has been recently found in Poland for the first time after 1945. The basidiocarps, partially exposed from the humus layer, were found in two localities: in the spruce forest in the Polish Tatra Mts., at the elevation of 1540 m a.s.l., and in the mixed forest with spruce and fir in the Beskid Niski Mts. at the elevation of app. 400 m a.s.l. The description of the Polish specimens generally agrees with descriptions of the specimens found in other Central European countries. The roundish to tuberculate basidiocarps were characterized by the presence of highly reduced stipe, whitish colour of the peridium changing rapidly to blue after exposure to air, small, complete or incomplete columella and brown, spongy gleba. Typically 4-spored basidia were present which produced ellipsoid, brown spores with the ornamentation in the form of rough, interconnected ridges. Taxonomic position, ecology and chorology of the species, the ontogeny of basidiocarps and description of ectomycorrhizae are summarized in the paper.
Chamonixia caespitosa Rolland, do niedawna znana była w Polsce jedynie ze stanowiska odkrytego w 1922 roku w Sudetach. W latach 2008 i 2009 odnalezione zostały dwa kolejne stanowiska tego rzadkiego gatunku: w górnoreglowym borze świerkowym na wysokości 1540 m n.p.m w Tatrach, oraz lesie mieszanym z udziałem świerka w Beskidzie Niskim, na wysokości ok. 400 m n.p.m. Cechy makro- i mikroskopowe znalezionych owocników odpowiadają opisom podawanym w literaturze z innych stanowisk w Europie Środkowej. Okrągławe do nieregularnie bulwkowatych owocniki charakteryzuje szybkie niebieskie przebarwianie się perydium po uszkodzeniu, obecność kolumelli oraz brązowawej, gąbczastej gleby. Podstawki wykształcają najczęściej 4 brązowawe zarodniki pokryte urzeźbieniem w postaci podłużnie przebiegających żeber. Artykuł podsumowuje dotychczasowe informacje na temat taksonomii, ekologii i chorologii Chamonixia caespitosa, ontogenezy owocników oraz cech jej ektomikoryz.
Źródło:
Acta Mycologica; 2009, 44, 1; 29-42
0001-625X
2353-074X
Pojawia się w:
Acta Mycologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies