Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "antyfony" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-7 z 7
    Tytuł:
    Wielkie antyfony adwentowe
    Autorzy:
    Turska, Maria
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/674401.pdf
    Data publikacji:
    1948
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Teologiczne
    Opis:
    -
    Źródło:
    Ruch Biblijny i Liturgiczny; 1948, 1, 5–6
    2391-8497
    0209-0872
    Pojawia się w:
    Ruch Biblijny i Liturgiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Antyfony na Nowy Rok
    Autorzy:
    Klawek, Aleksy
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/672518.pdf
    Data publikacji:
    1948
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Teologiczne
    Opis:
    -
    Źródło:
    Ruch Biblijny i Liturgiczny; 1948, 1, 1
    2391-8497
    0209-0872
    Pojawia się w:
    Ruch Biblijny i Liturgiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Antyfony maryjne Antona Aschnera
    Anton Aschner’s Marian Antiphons
    Autorzy:
    ZAHRADNÍKOVÁ, Zuzana
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/454026.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
    Tematy:
    słowacka muzyka kościelna XVIII wieku
    antyfony maryjne
    18th century Slovak sacred music
    Marian antiphons
    Opis:
    Artykuł omawia postać mało znanego słowackiego kompozytora Antona Aschnera (ur. 1732 roku) oraz wybrane aspekty jego twórczości. Na początku autorka przedstawia stan badań nad tym tematem. Następnie przybliża dzieje życia i twórczości, z której zachowały się tylko kompozycje sakralne, a wśród nich opracowania maryjnych antyfon. Antyfony maryjne w XVIII wieku należały do najbardziej lubianych form muzycznych w gatunku muzyki sakralnej. Miało to związek z rozpowszechnioną wówczas duchowością maryjną, jak również z codzienną praktyką liturgiczną w ramach oficjum modlitewnego. Z tego punktu widzenia nie dziwi fakt, iż niemal połowa kompozycji sakralnych Antona Aschnera – kapelmistrza, kompozytora i nauczyciela muzyki w Kremnicy – to utwory o tematyce maryjnej. Wśród nich znajdują się opracowania czterech wielkich antyfon maryjnych – Alma Redemptoris Mater, Ave Regina coelorum, Regina coeli oraz Salve Regina, których omówienie stanowi główną refleksję niniejszego artykułu. Opracowania muzyczne Aschnera tych modlitw skierowanych do Matki Bożej przeznaczone są na skład tzw. kirchentrio, które w pewnych przypadkach poszerzone zostało o instrumenty dęte blaszane oraz kotły. Warstwę wokalną tworzą głosy solowe i chóralne.
    The article introduces the figure of Anton Aschner (born in 1732), a barely known Slovak composer, as well as the selected aspects of his artistic creation. The Author starts with the presentation of the state of research on this subject. Further she brings closer the history of Aschner’s life and creation from which only the sacred works have survived, including the arrangement of the Marian antiphons. In the 18th century, Marian antiphons were among the most appreciated musical forms of the sacred music. It had to do with the Marian spirituality, which was widespread at this time, and also with the daily liturgical practice within the prayer office. In this sense, it is not surprising that nearly half of the sacred pieces by Anton Aschner – bandmaster, composer and music teacher at Kremnica – are devoted to Marian themes. They include the arrangements of four great Marian antiphons – Alma Redemptoris Mater, Ave Regina coelorum, Regina coeli oraz Salve Regina. These works are the main focus of the article. The musical arrangements of the Aschner’s prayers to the Blessed Mother were intended to be part of the so called kirchentrio, that was extended in some cases by brass instruments and kettledrums. The vocal layer is built by solo and choral voices.
    Źródło:
    Edukacja Muzyczna; 2014, 9; 19-33
    2545-3068
    Pojawia się w:
    Edukacja Muzyczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Tropowana antyfona maryjna Salve Regina w XV-wiecznym psałterzu oliwetańskim z Łodzi
    A Troped Marian Antiphon Salve Regina in a 15th-Century Olivetan Psalter from Łódź
    Autorzy:
    Wiśniewski, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28394712.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    Maryja
    antyfony maryjne
    Salve Regina
    psałterz
    technika tropowania
    tropowana antyfona
    oliwetanie
    Mary
    Marian antiphon
    psalter
    troping
    troped antiphon
    Olivetans
    Opis:
    Artykuł przedstawia nieznaną dotąd w piśmiennictwie naukowym tropowaną wersję najstarszej i najbardziej popularnej antyfony maryjnej, jaką jest Salve Regina, zanotowaną w jedynym dotychczas zidentyfikowanym w Polsce rękopiśmiennym psałterzu oliwetańskim. Teksty dodane do oryginalnej postaci tej antyfony, która w swej treści jest przyzywaniem orędownictwa Maryi, by wyjednała u Boga ludziom zbawienie, nazywają Ją Matką Kościoła, Panną łaskawą, Matką Boga i Gwiazdą morza. Tytuły te, stanowiąc litanijne zawołania do Najświętszej Maryi Panny, komentują Jej przymioty: łaskawość, litościwość i słodycz. Rozszerzenie w ten sposób oryginalnej antyfony o nowe treści teologiczne dowodzi, że modlitwa ta cieszyła się szczególną popularnością wśród wiernych zwracających się do Maryi, by wysłuchała ich próśb i otworzyła im drogę do Nieba.
    The article presents a hitherto unknown in scholarly literature, troped version of the oldest and most popular Marian antiphon, Salve Regina, recorded in the only Olivetan manuscript psalter identified in Poland so far. The texts added to the original form of this antiphon, which in its content is an invocation of Mary’s intercession to obtain salvation for people from God, call Her the Mother of the Church, the Gracious Virgin, the Mother of God and the Star of the Sea. These titles, constituting litany invocations to the Blessed Virgin Mary, comment on Her qualities: graciousness, mercy, and sweetness. Such an extension of the original antiphon, with a new theological content, implies that this prayer was particularly popular among the faithful turning to Mary, in order that She might hear their requests and open them the way to Heaven.
    Źródło:
    Collectanea Theologica; 2022, 92, 4; 121-138
    0137-6985
    2720-1481
    Pojawia się w:
    Collectanea Theologica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Radość niedzieli „laetare”. W kierunku pogłębionej interpretacji antyfony „laetare Jerusalem”
    The Joy of the „Laetare” Sunday. Towards a more Attentive Interpretation of the Antiphon „Laetare Ierusalem”
    Autorzy:
    Ostrowski, Dominik
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2037079.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    antyfona „Laetare Ierusalem”
    IV Niedziela Wielkiego Postu
    niedziela „Laetare”
    radość
    kolor różowy
    złota róża
    historia liturgii
    antiphon “Laetare Ierusalem”
    fourth Sunday of Lent
    “Laetare” Sunday
    joy
    rose color
    gold rose
    history of the liturgy
    Opis:
    Antyfona „Laetare Ierusalem” stała się znakiem rozpoznawczym IV Niedzieli Wielkiego Postu, niedzieli „Laetare”. Powszechnie mówi się, że tytuł „Laetare” wyraża radosny charakter dnia, dodatkowo podkreślony różowym kolorem szat liturgicznych. Tymczasem teksty liturgii nie ukazują tematu radości i nie sprawiają wrażenia, że jest on kluczowy. Rodzą się zatem pytania, czy nazwa „niedziela Laetare” nie jest jedynie reminiscencją starej liturgii, i czy antyfona „Laetare Ierusalem” nie straciła na ważności? Przedmiotem niniejszego studium jest próba pogłębionego odczytania antyfonalnego wezwania „Laetare Ierusalem” z wyodrębnieniem ciekawych wątków teologicznych, które mogą być przydatne także w nowym kontekście liturgicznym, w jakim antyfona się znalazła: wątek Miasta Świętego Jeruzalem, wątek królewski oraz dodatkowe wątki złota, złotej róży i koloru różowego.
    The antiphon “Laetare Ierusalem” has become an identification mark of the Fourth Sunday of Lent, Sunday “Laetare”. It is generally emphasized that the title “Laetare” expresses the joyful character of the day, in addition to the rose color of liturgical vestments. However, the texts of the liturgy of this Sunday, do not emphasize the theme of joy apparently, and do not give the impression that it is essential. So the question is whether the name “Laetare Sunday” is merely a reminiscence of the old liturgy, and whether the antiphon “Laetare Ierusalem” has not lost its importance. The object of the study is an attempt of reading more attentively the appeal “Laetare Ierusalem”, in order to locate a stronger connection of this antiphon with other, than joy, theological content, which this antiphon has brought already into the liturgy in the ancient times and still brings (the theme of the Holy City of Jerusalem, the royal theme and additional themes of gold, the gold rose and the rose color).
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2017, 64, 12; 129-143
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Między tradycją a liberalizmem. Wybrane problemy związane z wykorzystaniem tekstów proprium mszalnego we współczesnej praktyce muzyki liturgicznej
    Between Tradition and Liberalism. Selected Issues of Using the Texts of the Mass “Proprium” in the Contemporary Practice of Liturgical Music
    Autorzy:
    Dobosz, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/30146639.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    muzyka kościelna
    Tradycja
    proprium
    antyfony
    Msza Święta
    sacred music
    Tradition
    Holy Mass
    propers
    antiphons
    Opis:
    Niezmienność sporej części tekstów, które funkcjonowały w liturgii łacińskiej była zasadą przez całą historię Kościoła. W warstwie muzycznej przeciwnie, stosowano coraz nowsze formy i style. Nie wykazywano się ostrożnością we wprowadzaniu nowinek, taką jak w przypadku nowych tekstów mszalnych. Dlatego można powiedzieć, że tradycja muzyki kościelnej opiera się przede wszystkim na związku z tekstem liturgicznym. W warstwie muzycznej podejściem „tradycyjnym” jest poszukiwanie nowych form wyrazu. W praktyce liturgicznej po Soborze Watykańskim II teksty antyfon oparte w dużej części na psalmach najczęściej zastępowane są pieśniami, w znakomitej większości o proweniencji ludowej. Powiązanie niektórych psalmów z konkretnymi momentami roku liturgicznego stało się nieczytelne. To wszystko doprowadziło do osłabienia więzi z Tradycją Kościoła zachodniego, a warunkiem jej odbudowy jest poszukiwanie form wyrazu adekwatnych do tego, czym jest liturgia w oparciu o jej tradycyjne teksty.
    The immutability of a large part of the texts that functioned in the Latin liturgy has been a rule throughout the history of the Church. On the contrary, in terms of music, newer and newer forms and styles were used. The caution was not shown in introducing novelties, as in the case of new texts for the masses, therefore it can be said that the tradition of church music is based primarily on the connection with the liturgical text. In terms of music, the “traditional” approach is the search for new forms of expression. In liturgical practice after the Second Vatican Council, texts of the antiphon, largely based on psalms, are most often replaced with songs, the vast majority of folk origin. The connection of some psalms with specific moments of the liturgical year has become illegible. All this has led to the weakening of ties with the tradition of the Western Church. The condition for reconstruction of mentioned ties is the search for forms of expression adequate to what the liturgy is, based on its traditional texts.
    Źródło:
    Pro Musica Sacra; 2022, 20; 69-96
    2083-4039
    Pojawia się w:
    Pro Musica Sacra
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Phenomenon of Melodic Changes in the late Medieval Notation of Jan Olbracht Gradual on the Example of Antiphon ad Mandatum „Si ego Dominus et Magister”
    Przekształcenia melodyczne w późnośredniowiecznej notacji Graduału Jana Olbrachta na przykładzie antyfony ad Mandatum „Si ego Dominus et Magister”
    Autorzy:
    Danilewicz, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/30146635.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    Graduał Jana Olbrachta
    Antyfonarz Hartkera
    przekształcenia melodyczne
    Mandatum
    antyfona
    Si ego Dominus et Magister
    Jan Olbracht Gradual
    Hartker Antiphonary
    melodic transformations
    antiphon
    Sie ego Dominus et Magister
    Opis:
    The article presents melodic transformations of the antiphon ad Mandatum “Si ego Dominus et Magister” recorded in one of the most valuable Polish monuments of the late Middle Ages, Jan Olbracht Gradual (PL-Kk 43, AKKK). The analysis of transformations was carried out on the basis of comparison with adiastematic notation of the discussed antiphon in Hartker Antiphonary (CH-SGs 390) and its melodic restitution in Graduale Novum. Conducted research led to establishing the identity of the version of the antiphon recorded in Olbracht Gradual and identifying basic differences from versions of the chant noted in older manuscripts, such as changes in the relationship between sounds, the use of larger intervals and change in tonal attribution of the antiphon.
    W artykule przedstawiono przekształcenia melodyczne antyfony ad Mandatum “Si ego Dominus et Magister” zapisanej w jednym z najcenniejszych zabytków polskich późnego średniowiecza, Graduale Jana Olbrachta (Rkp. 43, AKKK). Analizę przekształceń przeprowadzono w oparciu o porównanie z zapisem adiastematycznym omawianej antyfony w Antyfonarzu Hartkera (CH-SGs 390) oraz jego restytucją melodyczną w Graduale Novum. W wyniku przeprowadzonych badań ustalono tożsamość wersji antyfony zapisanej w Graduale Olbrachta oraz wyłoniono podstawowe różnice względem starszych wersji zapisu śpiewu, takie jak zmiana relacji między dźwiękami, stosowanie większych interwałów oraz zmiana atrybucji tonalnej antyfony.
    Źródło:
    Pro Musica Sacra; 2021, 19; 107-121
    2083-4039
    Pojawia się w:
    Pro Musica Sacra
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-7 z 7

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies