Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Stanisław Witkacy" wg kryterium: Wszystkie pola


Tytuł:
Twarze dandysa? Autoportrety Stanisława Ignacego Witkiewicza
Faces of a Dandy? Stanisław Witkacy’s Self-Portraits
Autorzy:
Niedziałkowska, Dorota
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1945479.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Witkacy
autoportrety
dandys
plastyka i literatura
self-portraits
dandy
painting and literature
Opis:
This paper describes the self-portraits of Stanisław Ignacy Witkiewicz (1885-1939) who was a painter, writer, philosopher, theoretician, and critic. The author has selected twelve most interesting works, analysed them and interpreted in the context of the whole literary, philosophical, and epistolographic output of the artist, including his biography. The text is supplemented by coloured oil reproductions, pastels, and drawings. They are described in detail in a chronological order. All the elements of Witkacy's works become meaningful, starting from typically historical and artificial: representations, views, colours, techniques, and signatures or the author's title. This paper is based on a master's thesis and it contains also some remarks concerning the whole collection of self-portraits. The author sought to show Witkacy's self-portraits. Witkacy was a professional portrait painter in the perspective of dandy painting. Now drawing on the studies written by historians of art and literature, she sought to indicate how useful are the categories used in literature or journalism for painting. Dandy painting is a key of interpretation that helps to explain not only why the author of A Farewell to Autumn was so eager to paint his physiognomy (there are eighty-two self-portraits), but also the varied character of the collection of self-portraits. We may find among them representative portraits painted with care, and some sketches drawn in haste under the influence of drugs, or self-caricatures attached to correspondence.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2007, 55, 4; 183-214
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Konstelacja Witkacy. Z Zofią Radwańską z Muzeum Tatrzańskiego rozmawia Paweł Drabarczyk vel Grabarczyk
Autorzy:
Drabarczyk vel Grabarczyk, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2011168.pdf
Data publikacji:
2021-12-13
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
Zofia Radwańska
Stanisław Witkacy
Muzeum Tatrzńskie
The Tatra Museum
Opis:
Wywiad z Zofią Radwańską z Muzeum Tatrzańskiego
Źródło:
Artifex Novus; 2021, 5; 210-217
2544-5014
Pojawia się w:
Artifex Novus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Uśmieszek cudny” czyli Polak a władza w publicystyce Witkacego
Autorzy:
Kaute, Wojciech Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/969919.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
Stanisław Ignacy Witkiewicz (Witkacy)
Joachim Lelewel
Michał Bobrzyński
polska kultura polityczna
demokracja szlachecka
Opis:
CEL NAUKOWY: celem artykułu jest analiza archetypu polskiej kultury politycznej w ujęciu Stanisława Ignacego Witkiewicza. PROBLEM I METODY BADAWCZE: dyskusja nad istotą polskiej kultury politycznej osiągnęła swój kulminacyjny moment w sporze pomiędzy koncepcją Joachima Lelewela z jednej strony i tak zwaną krakowską szkołą historyczną (J. Szujski, S. Tarnowski, S. Koźmian, M. Bobrzyński) z drugiej. Spór ten znany jest jako spór „optymistów” z „pesymistami”. Stanowisko S. I. Witkiewicza wpisuje się w tę dyskusję, przy czym Witkiewicz podąża drogą wyznaczoną przez badaczy krakowskich. Artykuł opiera się na analizie tekstów źródłowych Witkiewicza (Narkotyki, Niemyte dusze) dokonanej w kontekście sporu między „optymistami” i „pesymistami”. PROCES WYWODU: tekst rozpoczyna się od syntetycznej prezentacji głównych stanowisk w sporze o archetyp polskiej kultury politycznej – „optymistów” (w oparciu o najbardziej reprezentatywne ujęcie J. Lelewela) i „pesymistów” (w oparciu o ujęcie M. Bobrzyńskiego). Następnie analizie poddane jest stanowisko S. I. Witkiewicza, konfrontowane na bieżąco z zaprezentowanymi powyżej stanowiskami „optymistów” i „pesymistów”. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: głównym wynikiem analizy naukowej prowadzonej w niniejszym artykule jest jednoznaczna identyfikacja stanowiska S. I. Witkiewicza, jako wpisującego się w ujęcie pesymistyczne. Z jego perspektywy polska kultura polityczna wymaga swoistego „przerobienia”, aby Polska mogła w pełni włączyć się do grupy narodów, reprezentujących współczesną cywilizację europejską. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: we wnioskach autor wskazuje na konsekwencje, jakie wynikają z stanowiska S. I. Witkiewicza: celem dołączenia do narodów europejskich konieczne jest daleko idące zmodyfikowanie, a wręcz odrzucenie tradycji demokracji szlacheckiej. Rodzi to jednak pytanie o to, co po owej modyfikacji/odrzuceniu pozostałoby jeszcze z polskości. Autor wskazuje w ten sposób na wciąż otwarty, jak i na nadzwyczaj ważny i pilny charakter dyskusji nad polskością. SŁOWA KLUCZOWE: Stanisław Ignacy Witkiewicz (Witkacy), Joachim Lelewel, Michał Bobrzyński, polska kultura polityczna, demokracja szlachecka.
Źródło:
Horyzonty Polityki; 2019, 10, 30; 65-82
2082-5897
Pojawia się w:
Horyzonty Polityki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Witkacy nie istnieje. Uwagi na temat motywu sobowtóra w pisarstwie Stanisława Ignacego Witkiewicza
Witkacy Does Not Exist. On the Figure of Double in Stanisław Ignacy Witkiewicz’s Works
Autorzy:
Dybel, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1203186.pdf
Data publikacji:
2020-06-29
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
double
father
identify
psychoanalysis
knot
schizoid
Maciej
sobowtór
ojciec
tożsamość
psychoanaliza
Opis:
Pisarstwo Stanisława I. Witkiewicza, którego światowa kariera zaczęła się w latach 50. minionego stulecia, traktowane jest dzisiaj w wielu aspektach jako prekursorskie w stosunku do postmodernizmu. W jego dramatach i powieściach znalazło to swój wyraz w kreowaniu postaci bohaterów rozbitych wewnętrznie, działających niczym rozregulowane maszyny ludzkie i niebędących w stanie panować nad własnymi popędami. Z tymi motywami korespondowała równie rozbita, targana przez różnego rodzaju sprzeczności („węzłowiska”) i nieustannie się podwajająca tożsamość pisarza, co znajdowało swój wyraz w jego obsesji sobowtóra. W artykule autor chce pokazać, jak dalece obsesja ta miała swoje źródło w instrumentalnym traktowaniu go przez ojca, który chciał w nim widzieć doskonalsze artystyczne wcielenie samego siebie. Rozpatrywana z tej perspektywy cała twórczość Witkacego jest buntem przeciwko ojcu, wyrażającym się w (nadaremnym) dążeniu do wyłamania się z bycia jego lepszą kopią, sobowtórem.
The literary work of Stanisław I. Witkiewicz (Witkacy), whose world career began in the 1950s, is treated today in many aspects as a precursory in relation to postmodernism. In his dramas and novels, this is manifested in the creation of characters who are internally broken up, act like human machines full of glitches and are unable to control their own drives. These motifs are also reflected in the writer’s broken identity, which is torn apart by contradictions (“knots”) and constantly doubles itself. In my article I demonstrate to what extent this obsession with his own double is rooted in the instrumental treatment of Witkacy by his father, who wanted to see in him a perfect artistic embodiment of himself. The whole of Witkacy’s work, considered from this perspective, is a rebellion against his father, expressed in the (futile) desperate attempts to break away from being his better copy, his double.
Źródło:
Rana. Literatura, Doświadczenie, Tożsamość; 2020, 1; 45-67
2719-5767
Pojawia się w:
Rana. Literatura, Doświadczenie, Tożsamość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Poetessa i Władca Ciemności Relacja Janiny Brzostowskiej z Witkacym na podstawie materiałów źródłowych
Poetess and the Lord of the Darkness Relationship of Janina Brzostowska with Witkacy based on source material
Autorzy:
Medoń-Jagieła, Paulina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2215856.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Wadowickie Centrum Kultury im. Marcina Wadowity
Tematy:
art
Czartak
Brostow
Brzostowska
Janina Brzostowska
Poetessa
portaits
Skawa magazine
Stanislaw Ignacy Witkiewicz
Wadowice
Witkacy
Witkiewicz
sztuka
Brostwo
portrety
czasopismo Skawa
Stanisław Ignacy Witkiewicz
witkiewicz
Opis:
The article is about Janina Brzostowska (born in Wadowice in 1897) and her relationship with the artist Stanisław Ignacy Witkiewicz called Witkacy. I started from Witkacy’s cooperation with artistic group „Czartak”. Then I described the meeting Janina Brzostowska, who was the member of the „Czartak” group, with Witkacy in his mother’s house in Zakopane. A lot of memories were sent to me by Janina’s Brzostowska’s son who lives in the USA – Witold Brostow. My article touches period of time when Janina lived in Warsaw and worked in „Skawa” magazine (1938-1939). Witkacy wrote four articles to this magazine at that time, which means they had closer cooperation. There are three portrets of Brzostowska painted by Witkacy (one from 1929 and two from 1939). Witkacy’s paintings contains special markups, which indicates what substances author was under influence of, when working on them, for example: cofeine, alcohol, cigarettes and drugs. Actually, these paintings are in Texas – in Witold Brostow’s house. Janina Brzostowska belived that Witkacy was a very inteligent and individualistic person. She appreciated him as an artist and she understood his approach to art. At the end I quoted the poem „The Lord of the Darkness” which Brzostowska wrote in memory of Witkacy in 1945.
Źródło:
Wadoviana. Przegląd historyczno-kulturalny; 2022, 25; 66-83
1505-0181
Pojawia się w:
Wadoviana. Przegląd historyczno-kulturalny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Witkacy’s Amusia
Autorzy:
Bocheński, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/648870.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Witkacy
Stanisław Ignacy Witkiewicz
amusia
Opis:
Witkacy suffered from amusia as a child and as an adult person. He was seriously interested in music only for a little over twenty years (1890–1914?). He wrote his main works as an amusic. The relation between amusia and metaphysical feelings may suggest that Witkacy wrote dramas and created painting compositions in order to evoke the lost strangeness of being. Amusia could have also been the reason for Witkacy’s ambiguity – he was defending and degrading high art at the same time.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica; 2016, 38, 8
1505-9057
2353-1908
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Piekło edytora”, czyli o listach Witkacego do żony
The Editor’s Hell”, or on Witkacy’s Letters to His Wife
Autorzy:
Degler, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1392646.pdf
Data publikacji:
2010-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Stanisław Ignacy Witkiewicz
Witkacy
Jadwiga Unrug
korespondencja
wydanie krytyczne
Opis:
Witkiewicz’s correspondence with his wife, Jadwiga née Unrug comprises 1278 letters, postcards,picture postacards and telegrams, which were written from 21 March 1923 to 25 August1939. This is an exceptional evidence of the complicated emotional bond of these two people,whose marriage suffered difficult moments, but still stood the test of time. It is also an invaluablesource of information on Witkacy’s life and work and at the same time an authentic psychologicaldocument showing the unusual personality of man and artist. Preparation of the critical edition ofthe letters is an exceptionally complex task, performing of which can be metaphorically describedas going through “the editor’s hell”. The author discusses the most varied difficulties (“circles ofthe hell”), which pile up before the editor of this correspondence.
Źródło:
Przestrzenie Teorii; 2010, 14; 13-32
2450-5765
Pojawia się w:
Przestrzenie Teorii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Witkacy, Cocteau i inni. Amatorskie filmy Augusta Zamoyskiego
Witkacy, Cocteau and others. The amateur films of August Zamoyski
Autorzy:
Hendrykowski, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/921332.pdf
Data publikacji:
2017-08-17
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Hélène Peltier-Zamoyska
August Zamoyski
Stanisław Ignacy Witkiewicz
artistic avanguard of 1920s
amateur film
Opis:
The article analyses the contents of a collection of more than one hundred amateur films made by the famed Polish sculptor August Zamoyski. This unique collection of 9.5 mm films of great archival value was recently transferred to Poland and is now held by the National Audiovisual Institute.
Źródło:
Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication; 2017, 20, 29; 5-14
1731-450X
Pojawia się w:
Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
‘Through a Microscope from a Telescopic Distance’: Witkacy, Cameron and the Photography of Faces
Autorzy:
Fedorowicz-Jackowska, Aleksandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1788537.pdf
Data publikacji:
2021-05-27
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
Stanisław Ignacy Witkiewicz (1885–1939)
Witkacy (1885–1939)
Julia Margaret Cameron (1815–1879)
portrait photography
close-up
Polish photography
modernity
Opis:
Witkacy was a central figure of the Polish art scene in the first half of the twentieth century. A painter, writer, philosopher, art theorist, and playwright, he also imaginatively played with the photographic medium. This article will show that the most significant part of his photographic practice, carried on since his youth, was centered on faces. Debating the prevailing view that tends to see Witkacy as a lone visionary, I will argue that Julia Margaret Cameron’s photographic portraits inspired the artist’s style and approach to the genre of photographic portraiture.
Źródło:
Ikonotheka; 2020, 30; 31-49
0860-5769
Pojawia się w:
Ikonotheka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Mickiewicz Witkacego
Adam Mickiewicz in the view of the Witkacy
Autorzy:
Baraniak, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1361281.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Akademia Pomorska w Słupsku
Tematy:
Witkacy
Mickiewicz
szydercy
Mickiewiczowski patriotyzm
transcendencja
pozioma
Witkiewiczowie
wychowawca narodu
Lekcja XVI
Stanisław Ignacy Witkiewicz
Adam Mickiewicz
the mockers
Mickiewicz’s
nationalism
horizontal transcendence
the Witkiewicz family
mentor of the nation
The 16th Lesson
Opis:
Wnikliwa lektura twórczości Witkacego przynosi zaskakujące wnioski. Okazuje się, że myśl Mickiewicza była dla niego niezwykle ważna. Stanisław Ignacy od najmłodszych lat wychowywał się w atmosferze uwielbienia dla dzieł romantycznych poetów. Poznawał je dzięki ojcowskiej interpretacji, która z pewnością miała wpływ na jego późniejszą twórczość. Nie podzielał jednak fascynacji ojca w pełni. Już jako młody pisarz prezentował własne, często odmienne poglądy na temat literatury romantycznej. Niejednokrotnie polemizował z utworami Mickiewicza, używając do tego szyderczego języka. Jednak były one dla niego jednocześnie niezwykle ważnym punktem odniesienia i miały wielką wartość artystyczną. Poglądy Witkacego na rolę sztuki czystej są zaskakująco podobne do Mickiewiczowskiej filozofii dramatu ze słynnej Lekcji XVI. Dramat, zdaniem romantycznego poety, ma „zniewalać do działania duchy opieszałe”. Według Witkacego teatr powinien poruszać współczesnego odbiorcę, budzić w nim uczucia metafizyczne. Im autor Niemytych dusz bardziej dojrzewał, tym wyraźniej ujawniała się w nim troska i odpowiedzialność za Istnienia Poszczególne, które można jeszcze ocalić od upadku wartości. To wyraźnie przypomina Mickiewiczowską troskę „każdego człowieka o każdego”.
An insightful reading of Stanisław Ignacy Witkiewicz’s output brings some surprising conclusions. It turns out that the thought of Adam Mickiewicz was outstandingly important for him. Witkiewicz had been brought up in the atmosphere of adoration of the Polish romantic poetry since his childhood. He discovered them thanks to his father’s interpretations, which surely had a huge impact on his later works. Witkiewicz did not fully share his father’s endless fascination, however. As a young writer, Witkiewicz presented his own, often separate opinion about the role of the romantic literature. He repeatedly disagreed with the Mickiewicz’s oeuvre, often using a mocking language. Still, Mickiewicz’s thought constituted a crucial point of reference to Witkiewicz and according to him Mickiewicz’s literary works had great artistic value. Witkiewicz’s opinion about pure art is surprisingly similar to the philosophy of Mickiewicz expressed in The 16th Lesson. Art, in Mickiewicz’s own words, has to “captivate the sluggish souls to action”. Witkiewicz thought was similar: in his view, art should impress the recipient and arouse metaphysical reflections. The more Witkiewicz maturated, the more he demonstrated his care and responsibility for all “Separate Beings” that can be saved from the value decline. It actually resembles Mickiewicz’s conception of the “care of every human for every human”.
Źródło:
Świat Tekstów. Rocznik Słupski; 2020, 18; 211-228
2083-4721
Pojawia się w:
Świat Tekstów. Rocznik Słupski
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Muzyka jako Sztuka Czysta. Stanisław Ignacy Witkiewicz i Konstanty Regamey
Music as Pure Art. Stanisław Ignacy Witkiewicz and Konstanty Regamey
Autorzy:
Sokół, Lech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1392631.pdf
Data publikacji:
2010-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
S. I. Witkiewicz
Witkacy
K. Regamey
estetyka
teoria
muzyka
Czysta Forma
Opis:
In Witkacy’s aesthetics, the problem of the essence, function and status of music in the system of pure arts has never been finally resolved. Many important questions remained unanswered. In spite of numerous announcements, Witkacy never developed a theory of music. To an extent, this work was unexpectedly carried out by Konstanty Regamey (Constantin Regamey, 1907–1982), Polish-Swiss composer, critic, theorist of music, linguist and India specialist, who for some time was a friend of Witkacy and admitted to being associated with the latter’s aesthetics. In 1933 Regamey published a study Treść i forma w muzyce [Content and Form in Music] which on a number of points follows closely not only Witkacy’s ideas but even his stylistics. In my opinion, yet another essay by Regamey should be taken into consideration in sketching relations between his and Witkacy’s theories of music; it is Próba analizy ewolucji w sztuce [An Attempt at Analysis of Evolution in Art]. The inclusion of these and other issues relating to music in a more detailed discussion of Witkacy’s aesthetics allows us both to understand this aesthetics better, and to dispel some of the hastily made and still unanswered criticisms.
Źródło:
Przestrzenie Teorii; 2010, 14; 33-84
2450-5765
Pojawia się w:
Przestrzenie Teorii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Witkacego filozofia kultury. Próba odczytania z perspektywy szkoły frankfurckiej
Witkacy`s philosophy of culture. An attempt of re-reading from the Frankfurt School`s perspective
Autorzy:
Owczarek, Karolina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/514830.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Fundacja dzień dobry! kolektyw kultury
Tematy:
Stanisław Ignacy Witkiewicz
Max Horkheimer
Theodor Adorno
the Frankfurt School
popular culture
szkoła frankfurcka
kultura masowa
Opis:
The article aims to discuss the Witkacy's philosophy of culture and save it in the concept of cultural industry developed by Horkheimer and Adorno. In the first part the Pole’s philosophy of culture is reconstructed, with particular emphasis on mechanisms of collapse manifested in challenging the religion, art and philosophy. The next section is devoted to the idea of the subjective reason, which Germans perceive as a cause of cultural industry. Then mass culture is described and analyzed including the thoughts of philosophers mentioned.
Źródło:
Amor Fati; 2016, 1(5); 127-148
2449-7819
Pojawia się w:
Amor Fati
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pocztówki z piekła: Stanisław Ignacy Witkiewicz w Paryżu 1908
Postcards from Hell: Stanisław Ignacy Witkiewicz in the Paris of 1908
Autorzy:
Sztaba, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29520131.pdf
Data publikacji:
2016-12-30
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Witkacy
Polish drama 1918-1939
cabaret
stage design
dramat polski 1918-1939
kabaret
scenografia
Opis:
Niewiele wiemy o pobycie Witkacego w Paryżu wiosną 1908 roku; nie znamy listów do ojca, w których zapewne relacjonował to, co tam przeżył, a listy ojca zawierają nieliczne ślady takich relacji. Ślady pobytu trafiły jednak do jego dzieł literackich: wrażenia ze spotkania z nowym malarstwem opisał w 622 Upadkach Bunga, natomiast Sonata Belzebuba zawiera ślady jego wizyt w paryskich kabaretach, zwłaszcza w L'Enfer i Le Néant. Dramaturg sugeruje, że piekło z aktów 2 i 3 ma przypominać kabaret paryski w Paryżu – i trochę budapesztański – lub w Rio (Salon di Gioja), ale przede wszystkim paryski, co powtarza w sztuce wielokrotnie, w tym otwierających didaskaliach, w których podkreśla, co ważne, ogólną atmosferę demonicznej tandety takich lokali rozrywkowych. Czytając współczesne relacje oraz oglądając stare pocztówki i fotografie wnętrz kabaretów, można sobie wyobrazić atmosferę, do jakiej dążył Witkacy w scenografii Sonaty Belzebuba. Znając zamiłowanie Witkacego do makabry, można się domyślać, że odwiedził teatr Grand-Guignol i Musée Grévin. Podczas pobytu Witkacego w Paryżu Teatr Antoine dał dwa popołudniowe przedstawienia Króla Ubu Jarry'ego z Firminem Gémierem, które zostały szeroko nagłośnione. Dwadzieścia lat później wzmianka o Królu Ubu pojawiła się, być może jako reminiscencja z Paryża, w liście Witkacego do Edmunda Wiercińskiego.
We know little about Witkacy’s stay in Paris in the spring of 1908; we do not know the letters to his father where he probably reported what he experienced there, and the correspondent letters by his father contain few traces of such reports. Traces of the stay have, however, made their way to his literary works: he recounted his impressions of his encounter with the new painting in The 622 Downfalls of Bungo, whereas The Beelzebub Sonata contains evidence of his visits to Paris cabarets, particularly to L’Enfer and Le Néant. The playwright suggests that the Hell of Acts 2 and 3 is to resemble a cabaret in Paris—and a little Budapestian—or in Rio (Salon di Gioja), but mostly Parisian, which he repeats in the play on numerous occasions, including the opening-scene stage directions where he emphasizes, importantly, the general atmosphere of demonic tackiness of such entertainment establishments. Reading contemporary reports and looking at old postcards and photographs of the cabarets’ interiors one can imagine an atmosphere Witkacy strove for in the stage setting for The Beelzebub Sonata. Knowing Witkacy’s penchant for the macabre, one can guess that he visited the Grand-Guignol Theatre and the Musée Grévin. While Witkacy stayed in Paris, the Antoine Theatre gave two afternoon performances of Ubu Roi by Jarry with Firmin Gémier, which were widely publicized. Twenty years later, Ubu Roi cropped up, perhaps as a reminiscence from Paris, in Witkacy’s letter to Edmund Wierciński.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 2016, 65, 4; 55-70
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„622 upadki” Witkacego w listach do żony o żonach
“622 Witkacy’s falls” in letters to his wife about wives
Autorzy:
Narewska, Dorota
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1206705.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
Stanisław Ignacy Witkiewicz
Jadwiga Unrug-Witkiewicz
Czesława Oknińska--Korzeniowska
man
woman
covenantt
marriages
sacrament
offspring
faithfulnes
Decalogue
separation,
abortion,
repentance
faith
love
hope
Opis:
The article is a view of relation that bonds Stanislaw Ignacy Witkiewicz and Jadwiga Unrug- -Witkiewicz that emerges from his mails to the wife. His view of imperfect relationship of man and woman, marriage, a relation towards the sacrament, offspring, love and faithfulness contains the traces of God’s reality.
Źródło:
Dydaktyka Polonistyczna; 2020, 6 (15); 110-132
2451-0939
Pojawia się w:
Dydaktyka Polonistyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies