Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Lower Eocene" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-12 z 12
    Tytuł:
    The extraction of fossil arthropods from Lower Eocene Cambay amber
    Autorzy:
    Mazur, N.
    Nagel, M.
    Leppin, U.
    Bierbaum, G.
    Rust, J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/946039.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
    Opis:
    Fossil arthropods preserved in amber typically comprise only hollow spaces lined with a thin layer of diagenetically altered or decomposed cuticle. In contrast, the cuticle of inclusions from Lower Eocene Cambay amber (Gujarat, India) is commonly perfectly preserved and moreover allows the extraction of whole specimens. Here we report on the examination of several groups of solvents to determine their ability to dissolve Cambay amber. The amber dissolves well in toluene, xylene, dichloromethane and trichlormethane (chloroform). Even orange oil and turpentine oil dissolve Cambay amber quite well. The extraction of inclusions by dissolving the amber matrix enables various novel observations and further investigations with biological analytical methods, although the material is extremely fragile after extraction.
    Źródło:
    Acta Palaeontologica Polonica; 2014, 59, 2; 455-459
    0567-7920
    Pojawia się w:
    Acta Palaeontologica Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    A new species of mesonychian mammal from the lower Eocene of Mongolia and its phylogenetic relationships
    Autorzy:
    Geisler, J H
    McKenna, M.C.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/20347.pdf
    Data publikacji:
    2007
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
    Tematy:
    phylogenetic relationship
    Dissacus zanabazari
    Eocene
    Mesonychia
    Mammalia
    Mongolia
    new species
    Lower Eocene
    paleontology
    mesonychian mammal
    Mesonychidae
    Opis:
    We describe Dissacus zanabazari new species from a partial skeleton collected from the early Eocene Bumban Member of the Naran Bulak Formation at Tsagaan Khushuu (Omnogov Province, Mongolia). The holotype includes most of the skull with basicranium, mandibles, well preserved upper and lower dentitions, partially articulated left manus and right tarsus, and most of the long bones in the limbs. The presence of a rudimentary 1st metatarsal is confirmed in mesonychids, and the relatively unworn lower incisors display an unexpected trilobed morphology. Autapomorphies of this new species are short face, absence of diastemata between the lower premolars (except between p1 and p2), m3 metaconid subequal to protoconid, and foramen for superior ramus of stapedial artery entirely within the petrosal. A phylogenetic analysis of 89 characters scored for 14 mesonychians and 5 outgroups resulted in 8 most parsimonious trees. Dissacus zanabazari is in a clade with D. navajovius, but this genus is otherwise paraphyletic. The strict consensus of the eight trees has a monophyletic Mesonychia, Hapalodectidae, and Mesonychidae; Dissacus and Ankalagon as the most basal mesonychid genera; and paraphyly of Pachyaena.
    Źródło:
    Acta Palaeontologica Polonica; 2007, 52, 1
    0567-7920
    Pojawia się w:
    Acta Palaeontologica Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Stratigraphical and ecological significance of Early Eocene radiolarians from the Subsilesian Series, Polish Flysch Carpathians
    Znaczenie stratygraficzne i ekologiczne wczesnoeoceńskich radiolarii z serii podśląskiej, polskie Karpaty fliszowe
    Autorzy:
    Bąk, M.
    Barwicz-Piskorz, W.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/191992.pdf
    Data publikacji:
    2005
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Geologiczne
    Tematy:
    radiolaria
    biostratigraphy
    EECO
    lower Eocene
    Carpathians
    Opis:
    Variegated shales in the Early Eocene hemipelagic deposits of the Subsilesian series, Polish part of the Western Carpathians, have yielded rich siliceous microfossils comprising abundant radiolarians and rare diatoms. Forty-three radiolarian taxa have been recognised. One new radiolarian species, Amphisphaera subsilesianensis n. sp. was described. The assemblage represents the Phormocyrtis striata striata radiolarian Zone of the tropical oceans. The deposits investigated have also yielded abundant agglutinated foraminifera which correlate with the lower Eocene Saccamminoides carpathicus foraminiferal Zone. The radiolarian assemblage comprises a low content of taxa characterising cool, oligotrophic water masses which also occur in the upper Paleocene deposits of the Subsilesian series. Most part of the assemblage is represented by abundant radiolarian species characteristic of tropical domain, which may indicate the incursion of warm water masses into the Subsilesian Basin during the Early Eocene Climatic Optimum Period.
    Radiolarie eoceńskie z polskich Karpat fliszowych są stosunkowo słabo poznane. Istnieje tylko kilka prac dotyczących tych mikroskamieniałości z eocenu jednostki skolskiej (Bąk, 1995; Bąk et al., 1997; Rajchel et al., 1999). Prezentowany zespół radiolarii pochodzi z utworów dolnego eocenu jednostki podśląskiej, odsłaniających się w potoku Czerwin, w obrębie okna tektonicznego Wiśniowej (Fig. 1A, B). W odsłonięciu widoczne są utwory górnokredowych margli z Węglówki oraz paleogeńskich piaskowców z Czerwina, oraz zielonych i pstrych łupków (Fig. 2). Radiolarie zostały znalezione w zielonkawych łupkach ilastych należących do serii łupków pstrych, ponad pierwszą odsłaniającą się w profilu wkładką bentonitu (Fig. 1C). Badany zespół radiolarii obejmuje 43 gatunki należące do czterech rodzin z rzędu Nassellaria (Trissocyclidae, Arthostrobiidae, Pterocorythidae i Eucyrtidiidae) i do pięciu rodzin z rządu Spumellaria (Actinommidae, Phacodiscidae, Sponguridae, Spongodiscidae i Porodiscidae) (Figs 3-6). Wyróżniono także nowy gatunek - Amphisphaera subsilesianensis n. sp. (Fig. 3G-I). Na podstawie obecności wielu charakterystycznych gatunków promienic jak: Calocycloma ampulla (Ehrenberg), Buryella clinata Foreman, Phormocyrtis striata striata Brandt, Lychnocanium bellum (Clark & Campbell), L. auxilla Foreman, L. babylonis (Clark & Campbell), Amphisphaera minor (Clark & Campbell), Amphisphaera coronata (Ehrenberg), badany zespół zaliczono do zony radiolariowej Phormocyrtis striata striata, wyróżnionej przez Riedel & Sanfilippo (1987) dla regionów tropikalnych. Współwystępowanie zespołów otwornic aglutynujących wraz z radiolariami umożliwiło korelację tego poziomu radiolariowego z poziomem otwornicowym Saccamminoides carpathicus (Geroch & Nowak, 1984). Opisany zespół radiolarii wskazuje wyraźnie na ingresję ciepłych wód powierzchniowych do basenu podśląskiego we wczesnym eocenie, w których mogły żyć gatunki tropikalne i subtropikalne. Podobne zespoły taksonów występują w utworach jednostki skolskiej należących do tych samych poziomów biostratygraficznych (Bąk et al., 1997). Może to wskazywać na zmianę termiki wód oceanicznych na skalę regionalną, która mogła być związana z wczesnoeoceńskim optimum klimatycznym.
    Źródło:
    Annales Societatis Geologorum Poloniae; 2005, 75, No 2; 139-139
    0208-9068
    Pojawia się w:
    Annales Societatis Geologorum Poloniae
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    An ailuravine rodent from the lower Eocene Cambay Formation at Vastan, western India, and its palaeobiogeographic implications
    Autorzy:
    Rana, R S
    Kumar, K.
    Escarguel, G.
    Sahni, A.
    Rose, K.D.
    Smith, T.
    Singh, H.
    Singh, L.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/23190.pdf
    Data publikacji:
    2008
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
    Tematy:
    Ischyromyidae
    Cambay Formation
    paleontology
    Euromys inexpectatus
    Euromys cardosoi
    Rodentia
    Eocene
    India
    Ailuravinae
    Meldimys musak
    Mammalia
    ailuravine rodent
    new species
    Ailuravus michauxi
    rodent
    paleobiogeography
    Western India
    Opis:
    A new ailuravine rodent, Meldimys musak sp. nov. (Mammalia: Rodentia, Ischyromyidae), is recorded from the lower Eocene lignites of western India. It is the oldest record of Rodentia from India. M. musak is more derived than the earliest Eocene ailuravine Euromys cardosoi from Portugal and more generalized than late early Eocene E. inexpectatus and Ailuravus michauxi from France. Its dental morphology closely corresponds to the middle early Eocene species M. louisi, which lived about 52 Ma in Western Europe. Meldimys was previously known only from Europe, and ailuravines were previously reported only from Europe and North America. Its occurrence in India allows the first direct correlation between the early Eocene land mammal horizons of Europe and India, and raises the possibility of a terrestrial faunal exchange between India and Eurasia close to the Palaeocene–Eocene transition.
    Źródło:
    Acta Palaeontologica Polonica; 2008, 53, 1
    0567-7920
    Pojawia się w:
    Acta Palaeontologica Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Revision of the trace fossil Megagrapton Książkiewicz, 1968 with focus on Megagrapton aequale Seilacher, 1977 from the lower Eocene of the Lesser Caucasus in Georgia
    Autorzy:
    Uchman, Alfred
    Lebanidze, Zurab
    Beridze, Tamar
    Kobakhidze, Nino
    Lobzhanidze, Koba
    Khutsishvili, Sophio
    Chagelishvili, Rusudan
    Makadze, Davit
    Koiava, Kakha
    Khundadze, Nino
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2104772.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
    Tematy:
    ichnology
    flysch
    ichnotaxonomy
    graphoglyptids
    Palaeogene
    Opis:
    Megagrapton Książkiewicz, 1968 is a characteristic deep-sea trace fossil belonging to the group of graphoglyptids and mostly preserved as a network of irregular meshes in hypichnial semirelief. So far, eleven ichnospecies have been distinguished under this ichnogenus, though commonly on weak evidence. The so-far poorly known ichnospecies Megagrapton aequale Seilacher, 1977 is described here on the basis of the numerous, newly discovered specimens from deep-sea siliciclastic deposits of the Bolevani Subsuite (lower Eocene) in the Lesser Caucasus of Georgia, together with other collections and published examples. A neotype of this ichnospecies is designated and the diagnosis emended. M. aequale occurs in lower Cambrian to upper Miocene deep-sea turbiditic deposits, mostly in the Paleogene. It is characterized by relatively small, variable meshes, which have mostly irregular sub-pentagonal, sub-hexagonal or sub-heptagonal shapes that are variable in size and are bordered by curved or straight semicircular ridges. It has been mistaken for Paleodictyon, which forms regular hexagonal nets. Paleodictyon imperfectum Seilacher, 1977 is included in M. aequale as the ichnosubspecies M. a. imperfectum, which is characterized by relatively thin bordering ridges. After critical analysis of all ichnospecies, only M. irregulare Książkiewicz, 1968, M. submontanum (Azpeitia Moros, 1933), and M. aequale are recommended for further use. These are distinguished on the basis of the prevailing morphology of the meshes, irrespective of large differences in morphometric parameters within the ichnospecies. Irredictyon chaos Vialov, 1972 is included in M. irregulare as the ichnosubspecies M. i. chaos, which is characterized by relatively thick bordering ridges. Megagrapton is interpreted as a cast of a subsurface open burrow network with a few connections to the sea floor. The burrows probably functioned as a trap for small organisms (ethological subcategory irretichnia).
    Źródło:
    Geological Quarterly; 2022, 66, 1; art. no. 8
    1641-7291
    Pojawia się w:
    Geological Quarterly
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Bentonitized tuffites in the Lower Eocene deposits of the Subsilesian Unit (Western Outer Carpathians, Poland): lithology, stratigraphic position and mineral composition
    Zbentonityzowane tufity w dolnoeoceńskich osadach jednostki podśląskiej (polskie Zachodnie Karpaty Zewnętrzne): litologia, pozycja stratygraficzna i skład mineralny
    Autorzy:
    Cieszkowski, M.
    Środoń, J.
    Waśkowska-Oliwa, A.
    Leśniak, T.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/191629.pdf
    Data publikacji:
    2006
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Geologiczne
    Tematy:
    Polish Outer Carpathians
    Subsilesian unit
    Early Eocene
    bentonitized tuffites
    foraminiferal assemblages
    Opis:
    New occurrences of bentonitized tuffites were described from numerous outcrops of the Lower Eocene flysch rocks of the Subsilesian Unit. These deposits crop out in the Żywiec tectonic window and in the tectonic windows of the Lanckorona - Żegocina Structural Zone. The bentonitized tuffites, composed of almost pure dioctahedral motmorillonite, form numerous thin layers and laminae, only occasionally exceeding 5 cm. The age of the tuffites is estimated as the Early Eocene (Glomospira div. sp. and Saccamminoides carpathicus zones) on the basis of foraminiferal assemblages. They occur in the upper part of green shales and in the lower part of the Lipowa beds that consist mainly of muddy turbidites represented by green or green-brownish shales with rare intercalations of sandstones. The sedimentary sequences with the tuffite intercalations form a lithostratigraphic level in the Subsilesian Unit called in the present paper "the Glichów Tuffite Horizon". This tuffite horizon could probably be correlated with deposits of similar age containing tuffites which are known from the Magura, Silesian and Skole nappes.
    Źródło:
    Annales Societatis Geologorum Poloniae; 2006, 76, No 2; 197-214
    0208-9068
    Pojawia się w:
    Annales Societatis Geologorum Poloniae
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The nannofossil biostratigraphy of the youngest deposits of the Magura Nappe (East of the Szczawa river, Polish Flysch Carpathians)
    Biostratygrafia i warunki paleośrodowiskowe najmłodszych osadów płaszczowiny magurskiej na wschód od Skawy w oparciu o nannoplankton wapienny (polskie Karpaty fliszowe)
    Autorzy:
    Oszczypko-Clowes, M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/191415.pdf
    Data publikacji:
    2001
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Geologiczne
    Tematy:
    youngest deposits of the Magura Nappe
    calcareous nannofossil
    palaeoecology
    Middle Eocene-Lower Miocene
    West Carpathians
    Opis:
    The Magura Nappe is the largest and southernmost tectonic unit of the Western Outer Carpathians and differ in lithofacies development from the Middle and Marginal groups of units. The age studies of the youngest deposits of the Magura Nappe play an important role in understanding the tectogenesis of the Outer Carpathians. The aim of this work was to find the litho- and biostratigraphic correlation with the more external units. For this purpose the youngest deposits from selected sections of the Magura Nappe located east of the Skawa River, were chosen. For the lower limit of the youngest sediments, Middle/Upper Eocene variegated shales with Reticulophragmium amplectens Grzybowski were taken. The analysis of nannoplankton assemblages enable to establish the age of these deposits which varies from Middle Eocene (NP15) up to Upper Oligocene (NP25) and Lower Miocene (NN2). The Eocene/Oligocene boundary lies within the NP21 nanno-zone and was found in the Krynica Zone within the Globigerina Marls (Leluchów section), in the Rača Zone within Poprad Sandstone Mbr of the Magura Fm. and in the Siary Zone within supra-Magura (Budzów) Beds (Budzów section), Wątkowa Sandstone (Ropica and Małastów sections) and within Zembrzyce (sub-Magura) Beds (Folusz section). In the Rača and Krynica zones the youngest - Upper Oligocene deposits from the studied sections belong to the Malcov Fm., whereas in the Siary Zone they belong to the supra-Magura (Budzów) Beds. The age of the Malcov Fm. was determined as NP24 in Leluchów and as NP25 in the Nowy Sącz I borehole, whereas the Budzów Beds belong to zone NP24. The youngest deposits so far described from the Magura Nappe belong to the Zawada Fm. whose age was determined as NN2. In the Polish part of the Bystrica Zone deposits younger than NP18, have so far not been found. The analysis of autochtonous nannoplankton assemblages from the Magura Basin enable to follow the palaeoecological changes in the Magura Basin, both in regional and global sense, from Late Eocene through Oligocene. The global changes are the drop of the water temperature accompanied by the progressing eutrophication of the Magura Basin. Further events were also recorded in zone NP23. The assemblage of this zone was characterised by the presence of species which are believed to be indicative of brackish water and restricted to the Paratethys region.
    Źródło:
    Annales Societatis Geologorum Poloniae; 2001, 71, No 3; 139-188
    0208-9068
    Pojawia się w:
    Annales Societatis Geologorum Poloniae
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Provenance and tectonic setting of the Middle Eocene lower Akhoreh Formation, Nain area, Central Iran, assessed using petrography and geochemistry
    Autorzy:
    Salehi, Mohammad Ali
    Mallah, Mohammed
    Jafarzadeh, Mahdi
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/27324243.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
    Tematy:
    petrography
    geochemistry
    palaeogeography
    Nain Ophiolite
    Akhoreh Formation
    Central Iran
    Opis:
    The Middle Eocene Akhoreh Formation is superbly exposed in the western corner of the Central-East Iranian Microcontinent (CEIM). This formation covered the northeastern flank of the Cretaceous Nain Ophiolite Mélange (NOM) and is adjacent to the Paleogene Urmieh–Dokhtar Magmatic Arc (UDMA) formed in the southwest of the CEIM. This terrigenous succession is composed of a thin basal conglomerate followed by mostly pink to purple sandstones alternating with shales. The clast composition and clast imbrication of the conglomerates show local source areas towards the north-north-east. Modal components of lower Akhoreh Formation sandstones reveals immature lithic arkose (Q8F48L44) and feldspathic litharenite (Q8F44L48) sandstones that are rich in mafic and ultramafic igneous and volcanic rock fragments. Mafic to ultramafic source rocks are also indicated by geochemical data (enrichment of Mg, Cr and Ni and Cr/V) in the sandstone and shale samples analyzed. However, geochemical data suggests an intermediate igneous rock origin for the shale samples studied, most likely from the nearby continental arc. Based on petrographic data, these sandstones have characteristics of a transitional to undissected arc tectonic setting. Geochemical discrimination diagrams using major and trace elements indicate an oceanic island arc tectonic setting for the lower Akhoreh Formation sandstones and shales, probably due to a predominance of ophiolitic source rocks. Furthermore, the chemical index of alteration and modal analysis indicate a weak to moderate degree of chemical weathering with arid climatic conditions in the source area. The exhumed NOM, together with the UDMA in the southwest, were dominant sources of sediment to the lower Akhoreh Formation, that lay to the northeast in a local retroarc basin of the Central Iranian Microplate, during the Middle Eocene.
    Źródło:
    Geological Quarterly; 2023, 67, 2; art. no. 14
    1641-7291
    Pojawia się w:
    Geological Quarterly
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Geological characterisation of the Krynica Subunit in the vicinity of Krościenko on the Dunajec river (Magura Nappe, Outer Flysch Carpathians)
    Charakterystyka geologiczna podjednostki krynickiej w okolicach Krościenka nad Dunajcem (płaszczowina magurska, zewnętrzne Karpaty fliszowe)
    Autorzy:
    Chrustek, M.
    Golonka, J.
    Janeczko, A.
    Stachyrak, F.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/184009.pdf
    Data publikacji:
    2005
    Wydawca:
    Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Wydawnictwo AGH
    Tematy:
    płaszczowina magurska
    podjednostka krynicka
    paleocen
    dolny i środkowy eocen
    litostratygrafia
    tektonika
    Magura Nappe
    Krynica Subunit
    Paleocene
    Lower and Middle Eocene
    lithostratigraphy
    tectonics
    Opis:
    The aim of this work is to present geological structure of the Krynica Subunit of the Magura Nappe in southern part of the Gorce and Beskid Sądecki Mountains and along the Pieniny Klippen Belt (PKB). Formal lithostratigraphic units were distinguished on the basis of mapping. The lithostratigraphic units are the age of Middle Paleocene - Middle Eocene age. Flysch deposits were classified as the Szczawnica Formation with the Życzanów Member, Zarzecze Formation and Piwniczna Member of the Magura Formation in the investigated area. Strike-slip faults and faulted formations complicate the geological structure of the described region. The creation some of these faults is connected with andesite intrusions. Strong faulted strata occurs in the southern part of the region along the overthrust of the Pieniny Klippen Belt on the Magura Nappe. The contact line between the Pieniny Klippen Belt and Paleogene of the Magura Nappe is heterogeneous. The evidences of it are outcrops of klippen, which occur within the Szczawnica Formation and the Zarzecze Formation
    Główny założeniem niniejszej pracy jest zaprezentowanie budowy geologicznej podjednostki krynickiej płaszczowiny magurskiej w południowej części Gorców i Beskidu Sądeckiego oraz na kontakcie z pienińskim pasem skałkowym. Wydzielone na podstawie badań kartograficznych formalne jednostki litostratygraficzne obejmują osady od środkowego paleocenu do środkowego eocenu. Na badanym obszarze osady fliszowe zostały sklasyfikowane jako formacja szczawnicka z ogniwem z Życzanowa, formacja z Zarzecza oraz ogniwo piaskowców z Piwnicznej formacji magurskiej. Budowę geologiczną opisywanego obszaru komplikują liczne uskoki o charakterze przesuwczym oraz sfałdowane utwory fliszowe. Powstanie części tych uskoków jest związane z intruzjami andezytowymi. Mocno sfałdowane utwory występują w południowej części obszaru wzdłuż nasunięcia pienińskiego pasa skałkowego na płaszczowinę magurską. Linia kontaktu pasa skałkowego z paleogenem magurskim nie jest jednolita. Świadczą o tym wychodnie skałek w obrębie utworów formacji szczawnickiej i formacji z Zarzecza
    Źródło:
    Geologia / Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie; 2005, 31, 1; 127-144
    0138-0974
    Pojawia się w:
    Geologia / Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Lithostratigraphy and biostratigraphy of the Upper Albian-Lower/Middle Eocene flysch deposits in the Bystrica and Rača subunits of the Magura Nappe (Beskid Wyspowy and Gorce Ranges; Poland)
    Lito- i biostratygrafia utworów fliszowych górnego albu-dolnego/środkowego eocenu w jednostce bystrzyckiej i raczańskiej płaszczowiny magurskiej w Beskidzie Wyspowym i Gorcach (Zachodnie Karpaty fliszowe)
    Autorzy:
    Oszczypko, N.
    Malata, E.
    Bąk, K.
    Kędzierski, M.
    Oszczypko-Clowes, M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/191454.pdf
    Data publikacji:
    2005
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Geologiczne
    Tematy:
    lithostratigraphy
    biostratigraphy
    deep-water agglutinated foraminifera
    calcareous nannoplankton
    Early Cretaceous–Palaeogene
    Magura Nappe
    Western Flysch Carpathians
    Opis:
    LithostratigraphyandbiostratigraphyoftheBystricaandRaèasubunitsoftheMaguraNappehavebeen studied in the southern part of the Beskid Wyspowy Range and on the northern slopes of the Gorce Range (Polish part of the Western Flysch Carpathians). Six new lithostratigraphic units (Jasień Formation, Białe Formation, Jaworzynka Formation, Szczawina Sandstone Formation, Krzysztonów Member, and Ropianka Formation) of the UpperAlbian–Palaeocene age have been established, and five other units (Malinowa Shale Formation, Hałuszowa Formation, Łabowa Shale Formation, Beloveza Formation, Bystrica Formation) have been additionally described. The newly created formations as well as the Malinowa Shale Formation and the Hałuszowa Formation have been included to a new Mogielica Group of units (Upper Albian–Palaeocene). This group of units passes upwards into the Beskid Group (Eocene–Oligocene).The Mogielica Group, spanning over 40 myrs, represents the turbidite depositional system, separated by highstand variegated clays which can be correlated with minor sequences in terms of sequence stratigraphy. The following biostratigraphic zones have been recognised in the Cretaceous–Lower/Middle Eocene deposits: Plectorecurvoides alternans, Bulbobaculites problematicus, Uvigerinammina jankoi, U. jankoi-C. gigantea, Caudammina gigantea, Remesella varians, Rzehakina fisistomata, Glomospira div. sp., and Saccamminoides carpathicus. A few lithostratigraphic units consisting of calcareous sediments have been correlated with the standard calcareous nannoplankton zonation and the chronostratigraphy.
    Płaszczowina magurska, największa jednostka tektoniczna zewnętrznych Karpat Zachodnich (Fig. 1), jest całkowicie odkorzeniona od swego podłoża. Utwory serii magurskiej starsze od turonu znane są jedynie z jednostki Grajcarka (sukcesja magurska pienińskiego pasa skałkowego), wiercenia Obidowa IG-1 oraz z kilku niewielkich odsłonięć przy południowym obrzeżeniu okna tektonicznego Mszany Dolnej (Fig. 2, por. Birkenmajer & Oszczypko, 1989). W jednostce Grajcarka, ponad głębokowodnymi utworami jury górnej i neokomu, występuje “czarny flisz” formacji wronińskiej (alb-cenoman) oraz zielone łupki radiolariowe cenomanu (formacja hulińska) (Birkenmajer, 1977, por. Oszczypko et al., 2004). Szaro-zielone łupki plamiste albu-cenomanu, znane z południowego obrzeżenia okna tektonicznego Mszany Dolnej, zdefiniowane zostały w pracy jako formacja łupków z Jasienia. Formacja ta, o miąższości niemniejszej od kilkunastu metrów, zazębia się w stropie z łupkami czerwonymi formacji z Malinowej. W Beskidzie Wyspowym i Gorcach ponad łupkami pstrymi formacji z Malinowej (turon-santon/kampan) oraz poniżej łupków pstrych formacji z Łabowej (eocen dolny i środkowy) występują zróżnicowane facjalnie osady fliszowe, zaliczane dotychczas do różnych nieformalnych jednostek litostratygraficznych, takich jak: warstwy z Kaniny, piaskowce ze Szczawiny (strefa bystrzyck i raczańska) oraz warstwy z Jaworzynki (strefa raczańka i strefa Siar). Najwyższą pozycję stratygraficzną zajmują utwory tradycyjnie nazywane “warstwami inoceramowymi” lub ropianieckimi. Na podstawie szczegółowych badań lito- i biostratygraficznych wyżej wymienionych utworów kredy górnej i paleocenu, zaproponowano cztery nowe formalne jednostki litostratygraficzne w randze formacji: formację z Białego (dotychczasowe warstwy z Kaniny), formację piaskowców ze Szczawiny (dotychczasowe piaskowce ze Szczawiny), formację z Jaworzynki (dotychczasowe warstwy z Jaworzynki) oraz formację ropianiecką (dotychczasowe warstwy ropianieckie). Ponadto badano pięć innych górnokredowo-eoceńskich formacji: łupków z Malinowej, z Hałuszowej, łupków z Łabowej, beloweskiej i bystrzyckiej, które dodatkowo opisano. Wszystkie nowo zdefiniowane formacje oraz formacje: łupków z Malinowej oraz z Hałuszowej, włączono do nowo wydzielonej grupy Mogielicy (górny alb-paleocen). Grupa ta przechodzi w stropie w grupę beskidzką (eocen-oligocen) opisaną przez Bir- kenmajera & Oszczypkę (1989). Grupa Mogielicy, obejmująca okres czasowy liczący ponad 40 mln lat, reprezentowana jest przez turbidytowy system depozycyjny, ograniczony w stropie i spągu przez osady łupków pstrych, związanych z okresem wysokiego względnego poziomu morza. Wśród zespołów mikrofauny otwornicowej albu - dolnego/ środkowego eocenu, znalezionych w badanych utworach płaszczowiny magurskiej, rozpoznano większość poziomów biostratygraficznych opracowanych dla polskich Karpat zewnętrznych przez Gerocha & Nowaka (1984) oraz przez Olszewską (1997). Do tego schematu włączono również poziomy charakterystyczne dla utworów płaszczowiny magurskiej. Poziom Plectorecurvoides alternans (poziom interwałowy IZ) Definicja: dolna granica - pojawienie się gatunku Plectorecurvoides alternans Noth (w badanym materiale dolna granica nie jest uchwycona, odpowiada początkowi profilu sukcesji magurskiej), górna granica - pojawienie się Bulbobaculites problematicus (Neagu);
    Źródło:
    Annales Societatis Geologorum Poloniae; 2005, 75, 1; 27-69
    0208-9068
    Pojawia się w:
    Annales Societatis Geologorum Poloniae
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Early Eocene age of a sandstone from the Buntmergel Formation (Gresten Klippen Zone, Lower Austria)
    Autorzy:
    Gasiński, M. A.
    Hoeck, V.
    Ślączka, A.
    Ionescu, C.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2060483.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
    Tematy:
    Gresten Klippen Zone
    Eocene
    planktonic foraminiferids
    Lower Austria
    Opis:
    The Gresten Klippen Zone is an individual geological unit, mainly outcropping at the northern rim of the Northern Calcareous Alps. It is best exposed between the Enns Valley in the west and the Vienna Forest in the east. It contains a rock sequence ranging from Early Jurassic to Early Cretaceous, including sandstones, various limestones, breccias and radiolarites. The late Early Cretaceous–Paleogene is represented by the Buntmergel Formation. A sandstone block from the latter yields well-preserved planktonic foraminiferids which allow an assignment to the Early Eocene (E-7 Zone). The low density currents which deposited the parallel laminated sandstones originated in the lower shelf-middle slope.
    Źródło:
    Geological Quarterly; 2012, 56, 4; 845--852
    1641-7291
    Pojawia się w:
    Geological Quarterly
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Reassessment of the generic attribution of Numidotherium savagei and the homologies of lower incisors in proboscideans
    Autorzy:
    Delmer, C.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/21470.pdf
    Data publikacji:
    2009
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
    Tematy:
    generic attribute
    Numidotherium savagei
    lower incisor
    proboscidean
    Proboscidea
    Barytherium
    Elephantiformes
    phylogenesis
    Paleogene
    Libya
    Eocene
    Oligocene
    Opis:
    Near the end of the twentieth century, a medium−sized early proboscidean found in Dor El Talha (late Eocene to early Oligocene), Libya, originally identified as a small species of Barytherium, was described as a new species of Numidotherium and designated Numidotherium savagei. Poorly known, this taxon has been excluded from most of the recent debate about the origin and diversification of the order Proboscidea. New specimens described herein show strong structural similarities of the upper teeth with those of bunolophodont early proboscideans (e.g., Moeritherium and Phiomia) and document the shared presence of derived traits in the postcranial skeleton. The newly referred material also demonstrates some unique characteristics of this taxon, notably in its mandibular morphology and the microstructure of its dental enamel. Included for the first time in a cladistic analysis (207 anatomical characters applied to all early tethytheres), N. savagei is distinct from both Numidotherium and Barytherium, and lies in an “intermediate” position between the strictly lophodont Eocene proboscideans and the bunolophodont moeritheres and elephantiforms. Accordingly, the species is herein referred to a new genus, Arcanotherium. New data on its mandibular symphysis and, especially, on its lower incisors loci and morphology, bring new support to a hypothesis of homology between the lower incisors of early proboscideans and the ever−growing lower tusks of the elephantiforms, which are identified here as di1 and i1.
    Źródło:
    Acta Palaeontologica Polonica; 2009, 54, 4
    0567-7920
    Pojawia się w:
    Acta Palaeontologica Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-12 z 12

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies