Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Latin Church" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 75
Tytuł:
Prawo liturgiczne Kościoła łacińskiego (rec. Ks. Marcin Kołodziej, Prawo liturgiczne Kościoła łacińskiego)
Liturgical Law of the Latin Church (reviewed: Rev. Marcin Kołodziej, Prawo liturgiczne Kościoła łacińskiego [Liturgical Law of the Latin Church])
Autorzy:
Megger, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2035170.pdf
Data publikacji:
2020-02-06
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2019, 66, 8; 152-155
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Patronages of the Saints and the Beatified under the Current Legislation of the Latin Church
Autorzy:
Syczewski, Tadeusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1804864.pdf
Data publikacji:
2019-11-16
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
patronage
saints
cult
veneration
calendar
Latin Church
Opis:
The article addresses the following matters: the juridical-dogmatic foundations of the cult of saints and the beatified, the reason why we observe the veneration of saints and the blessed, and the roots of the development of the cult of saints. Also, presented are the rules of inscribing saints in the General Roman Calendar and the rules of inscribing saints and the beatified in the liturgical calendar, and the making of saints patrons of provinces, counties, cities, larger areas, streets, associations, schools, universities and religious community groups. Detailed information regarding the calendar of a particular country and the introduction of new saints into the calendar can be found in the current documents of the Latin Church. These documents emphasize that all celebrations concerning a particular Church to be included in the calendar must be subordinated to universal celebrations, as prescribed by the Congregation for Divine Worship and the Discipline of the Sacraments. It belongs to this Congregation to evaluate the conditions presented in a petition, to assign a liturgical rank and present the petition to the Holy Father. While saints can also be appointed – with the approval of the Congregation for Divine Worship and the Discipline of the Sacraments – as patrons of provinces, counties, cities, larger areas, streets, associations, schools, universities, and families of religious. The blessed can be made patrons of these places only pursuant to a special indult issued by the Holy See.
Źródło:
Roczniki Nauk Prawnych; 2017, 27, 4; 101-117
1507-7896
2544-5227
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Prawnych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Biskupi tytularni w prawie Kościoła łacińskiego
Titular Bishops in the Law of the Latin Church
Autorzy:
Wroceński, Józef
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2085814.pdf
Data publikacji:
2021-03-12
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
biskupi tytularni
pozycja prawna Kościół łaciński
ustawodawstwo
kolegialność
episkopat
titular bishops
legal position of the Latin Church
legislation
collegiality
episcopate
Opis:
Genezy instytucji biskupów tytularnych należy doszukiwać się w okolicznościach historycznych, a mianowicie na skutek pojawienia się religii islamskiej. Inwazyjne nastawienie wyznawców tej religii względem chrześcijańskiego Wschodu i Afryki Północnej sprawiło, że wielu biskupów tamtejszych diecezji musiało opuścić swoje stolice biskupie. Chroniąc się przed prześladowaniami przenosili się do innych krajów chrześcijańskich, zwłaszcza europejskich, w których stolice biskupie były obsadzone. Początkowo uważano, że biskupi ci nie utracili opuszczonych stolic, a jedynie możność aktualnego sprawowania jurysdykcji. Nie byli jednak uważani za pełnoprawnych pasterzy diecezji w nowym miejscu pobytu. Od początku pojawienia się tych biskupów istniały, więc duże kontrowersje wokół ich pozycji prawnej, a szczególnie zadań i kompetencji. Byli, więc mianowani na diecezje, które opuścili z nadzieją powrotu do nich, który nie następował/ Pełnili, więc oni funkcje pomocnicze, służąc pomocą biskupom rezydencjalnym, zwłaszcza w wypełnianiu obowiązków wynikających z sakry biskupiej. Szybko sprawdziła się ich przydatność, a nawet konieczność w nowych diecezjach. Z biegiem czasu wytworzył się zwyczaj mianowania biskupów nierezydencjalnych z tytułami diecezji aktualnie nieistniejących, którzy pomagali w pracy pasterskiej biskupom diecezjalnym. Przez długi jednak czas status prawny tych biskupów był niedookreślony pod względem prawnym. Radykalna zmiana ich pozycji dokonała się w ramach prac i doktryny II Soboru Watykańskiego na temat sakramentalności sakry biskupiej i kolegialności biskupów. Sobór przyznał wszystkim biskupom zasadniczą równość w Kościele. Także ich pozycja w Kościele partykularnym uległa zmianie. Postanowienia nowego Kodeksu znacznie dowartościowały ich pozycję prawną. Pełnią oni obecnie wiele ważnych urzędów i funkcji w Kościele.
The author in his study analysed the legal position of titular bishops in the Latin Church. His analysis of historical legal texts led to the conclusion that from the beginning of the appearance of the titular bishops there was a great controversy around their legal status and tasks. They stemmed from the church’s assumption and previous practice that each diocese should have only one bishop. So they had jurisdiction in abandoned dioceses that they could not exercise in the dioceses they came to. They were appointed to dioceses they had left with the hope of returning to them. However, their helpfulness and sometimes necessity in the new dioceses also proved to be functional. Hence the practice of appointing coadjutor bishops and auxiliary bishops, nonetheless their position was still undervalued. Their apprizement took place within the framework of the doctrine of the Second Vatican Council on the sacramentality of the episcopal consecration and the collegiality of bishops. The Council granted all bishops fundamental equality in the Church. It manifests itself primarily in the right to participate in the General Council, the Synod of Bishops, and in the work of the Roman Curia. Their position in the local Church has also changed. The provisions of the new Code significantly added value to the legal position of the titular bishops, but did not make a radical change that would close the discussion on the role and tasks of titular bishops in the Church.
Źródło:
Prawo Kanoniczne; 2021, 64, 1; 83-114
2353-8104
Pojawia się w:
Prawo Kanoniczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zdatność do przyjęcia urzędu chrzestnego w Kościele łacińskim
Ability to adopt office of godfather in the Latin Church
Autorzy:
JAKUBIAK, TOMASZ
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/662624.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
chrzest
chrzestny
zdatność
baptism
sponsor
ability
Opis:
The mission of godfather is an ecclesial office (ecclesiale officium) and as such may be entrusted to one who is fit, that is possess required qualities (see can. 149§1 CIC). Conditions to be met by candidates for godparents so they can be admitted to this ecclesiastical officium, were included in the can. 874§1 CIC. Establishing criteria that should be followed when choosing godparents, the legislator is trying to protect against unwise or even fictional entrusting the office to a person who is not able to fulfill the tasks incumbent on the godparents at the moment of baptism and in the future. In connection with the emerging doubts about the implementation of the standard saved in the can. 874§1CIC, author decided to herein bring its interpretation. This is all the more useful since the complexity of life situations poses difficulties to pastors when deciding on admitting or not admitting people to take the office of godparent. Admitting a person to undertake the task godfather is not only dependent on its suitability. Restrictions may be the result of other rules regulating the life of the Latin Church, which are also quoted by the author.
Misja chrzestnego jest urzędem eklezjalnym (ecclesiale officium) i jako taki może zostać powierzony temu, kto jest do tego zdatny – czyli posiada wymagane prawem przymioty (por. kan. 149§1 KPK). Warunki, jakie muszą spełnić kandydaci na chrzestnych, aby mogli zostać dopuszczeni do spełniania tego kościelnego officium, zostały zawarte w kan. 874§1KPK. Ustawodawca ustanawiając kryteria, jakimi należy się kierować przy wyborze chrzestnych – a które to w dzisiejszych zlaicyzowanych społeczeństwach, trzeba jasno to powiedzieć, nie są wcale takie łatwe do spełnienia – stara się zabezpieczyć przed nieroztropnym, lub wręcz fikcyjnym powierzaniem urzędu chrzestnego osobie, która nie jest w stanie wypełnić zadań spoczywających na chrzestnych w chwili chrztu i w przyszłości. W związku z pojawiającymi się wątpliwościami dotyczącymi realizacji normy zapisanej w kan. 874§1KPK, autor artykułu postanowił w niniejszym tekście przybliżyć jej interpretację. Jest to tym bardziej przydatne, gdyż stopień skomplikowania sytuacji życiowych nastręcza duszpasterzom trudności przy podejmowaniu decyzji o dopuszczaniu bądź nie dopuszczeniu osób do podjęcia przez nich urzędu chrzestnego. Dopuszczenie osoby do przyjęcia zadania chrzestnego nie jest jedynie uzależnione od jej zdatności. Ograniczenia mogą być wynikiem innych norm regulujących życie Kościoła łacińskiego, które również zostały przywołane przez autora.  
Źródło:
Prawo Kanoniczne; 2017, 60, 2; 53-69
2353-8104
Pojawia się w:
Prawo Kanoniczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Querela nullitatis w procesie małżeńskim według przepisów procesowych Kościoła łacińskiego
Querela Nullitatis in Matrimonial Cases in the Latin Church
Autorzy:
Kraiński, Wiesław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1807896.pdf
Data publikacji:
2019-11-15
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
skarga o nieważność wyroku
prawo małżeńsskie
nieważność usuwalna wyroku
nieważność nieusuwalna wyroku
sprawa o nieważność przedstawiona w formie zarzutu
podważenie wyroku
querela di nullità
diretto matrimoniale
nullità insanabile
nullità sanabile
la querela di nullità a modo di eccezione
l’impugnazione della sentenza
a complaint of nullity against the sentence
matrimonial law
remediable nullity of the sentence
irremediable nullity of the sentence
cause of complaint of nullity proposed by way of an action
the challenge of the sentence
Opis:
La querela nullitatis come istituzione del processo di appello del verdetto di nullità, ha vissuto una lunga evoluzione. Gli inizi di questa istituzione vanno cercati nel codice romano. Troviamo tracce della sua esistenza nel codice Pio-benedittino come anche nel codice di Giovanni Paolo II. L’Istruzione Dignitas connubii era applicata dal CIC querela nullitatis nel processo di affermazione della nullità del matrimonio. Nel codice canonico i fondamenti di appello contro una sentenza vanno cercati nelle norme generali che stabiliscono direttamente o indirettamente l’importanza e la legalità degli atti processuali, nei canoni 10,124 § 1 e 128 e canone 221 § 1, il quale autorizza tutti i credenti ad avere difesa legale dei propri diritti nel foro ecclesiastico. I soggetti processuali che possono usufruire del mezzo processuale, cioè querela nullitatis sono le parti, lono legale rappresentazione, difensore del vincolo e promotore della giustizia. La nullità del processo si basa su tre principali piattaforme: la parte del giudice e la sua decisione, l’intervento della parti e la negazione del diritto alla difesa nelle varie fasi processuali. La querela nullitatis ha anche un suo ordine procedurale. La sua importanza per il codice canonico,specialmente nei processi matrimoniali è fondamentale perché fa da alle parti impegnate nel processo, e protegge anche il bene pubblico che è nella Chiesa il matrimonio.
Źródło:
Roczniki Nauk Prawnych; 2010, 20, 2; 157-176
1507-7896
2544-5227
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Prawnych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Obrzęd błogosławieństwa pól w prawodawstwie Kościoła łacińskiego
Rite of blessing of the fields in the legislation of the Latin Church
Autorzy:
Syczewski, Tadeusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1804877.pdf
Data publikacji:
2019-11-16
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
uprawa
pastwisko
ziemia
urodzaj
sakramentalia
cultivation
pasture
land
harvest
sacramentals
Opis:
Błogosławieństwo pól (ziemi) zawiera w sobie szczególne uwielbienie Boga za udzielone łaski i prośbę o urodzaj ziemi. Błogosławieństwo jest wzywaniem opieki nad osobami, rzeczami, miejscami i jest działaniem Boga, przez które wyświadcza On swoją specjalną pomoc – łaskę. W szerszym zaś znaczeniu oznacza pomyślność, powodzenie, dobro, o które uprasza się Boga. Aktualny obrzęd błogosławieństwa pól znajduje się w księdze liturgicznej Obrzędy błogosławieństw dostosowane do zwyczajów diecezji polskich. W artykule autor szuka odpowiedzi na pytanie: Jaki jest sens tego obrzędu w dzisiejszych warunkach duszpasterskich? Należy zaznaczyć, że jest to bardzo ważny obrzęd w Kościele. Kościół od samego początku podkreślał ważność błogosławieństw w życiu wiernych. W artykule omówiono następujące zagadnienia szczegółowe dotyczące obrzędu błogosławieństwa pól w Kościele łacińskim: geneza obrzędu błogosławieństwa pól, podstawy dogmatyczno-prawne obrzędu błogosławieństwa pól i struktura obrzędów błogosławieństwa pól. Obrzęd ten dobrze przygotowany od strony duszpasterskiej może przynieść piękne owoce duchowe.
The blessing of the fields (land) combines in itself a particular praising of God for graces granted, with a petition for the harvest of the fields. A blessing is a calling of protection on persons, things, places, and is the action of God, by which He testifies his own special help-grace. In a broader sense of the term it signifies prosperity, good fortune, the good, which is asked from God. The current rite of blessing of the fields is found in liturgical book, Rites of Blessings adapted to customs of Polish dioceses. In this article the author seeks an answer to the question, „What is the meaning of this rite in the ministry of today?” It is necessary to point out that it is a very important ritual in the Church. The Church from the very beginning has emphasized the importance of blessings in the life of the Faithful. In the present article will be discussed the following specific questions concerning the blessing of fields in the Latin rite Church: the origins of the blessing of fields; the dogmatic-canonical foundations of the rite of blessing of the fields; and the structure of rites of blessing the fields. This ritual, when well-prepared pastorally, can bear beautiful spiritual fruit.
Źródło:
Roczniki Nauk Prawnych; 2016, 26, 1; 125-138
1507-7896
2544-5227
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Prawnych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nieważność matrimonium per procura w prawie Kościoła łacińskiego
Invalidity of Matrimonium per Procura in the Law of the Latin Church
Autorzy:
Świto, Lucjan
Tomkiewicz, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1752837.pdf
Data publikacji:
2020-05-25
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
małżeństwo
zgoda małżeńska
wady zgody małżeńskiej
nieważność małżeństwa
matrimonium per procura
marriage
matrimonial consent
defects of matrimonial consent
invalidity of marriage
Opis:
Zawarcie małżeństwa przez pełnomocnika w obowiązującym powszechnym prawie kanonicznym reguluje expressis verbis głównie kan. 1105 KPK/83. Stanowi on, że do ważnego matrimonium per procura wymaga się, aby było specjalne upoważnienie zawarcia go z określoną osobą oraz aby pełnomocnik był wyznaczony przez samego zleceniodawcę i osobiście wypełniał swoje zadanie. Pełnomocnictwo, by było ważne, powinno być podpisane przez zleceniodawcę i ponadto przez proboszcza lub ordynariusza miejsca, w którym wystawia się pełnomocnictwo, albo przez kapłana delegowanego przez jednego z nich, albo przynajmniej przez dwóch świadków, lub też winno być sporządzone w formie autentycznego dokumentu, zgodnie z wymogami prawa państwowego (kan. 1105 § 2 KPK/83). Jeżeli zleceniodawca nie może pisać, należy to zaznaczyć w samym pełnomocnictwie i dodać jeszcze jednego świadka, który również podpisuje dokument. W przeciwnym razie pełnomocnictwo jest nieważne (kan. 1105 § 3 KPK/83). Jeżeli zleceniodawca, przed zawarciem w jego imieniu małżeństwa, odwołał upoważnienie lub popadł w chorobę umysłową, małżeństwo jest nieważne, chociaż pełnomocnik lub druga strona o tym nie wiedzieli (kan. 1105 § 4 KPK/83). Sytuacja w której konsens małżeński nie jest wyrażany osobiście przez nupturientów lecz przez pełnomocnika (lub pełnomocników) skłania do refleksji, jak w tego rodzaju przypadku przedstawia się kwestia nieważności tak zawartego małżeństwa? Czy specyfika, która towarzyszy zawarciu matrimonium per procura przekłada się również na aspekt jego nieważności? A inaczej mówiąc: czy w przypadku zawierania małżeństwa przez pełnomocnika zachowują swoją aktualność wszystkie przesłanki nieważności, które generalnie odnoszą się do małżeństw, ewentualnie, czy przesłanki te, w przypadku małżeństwa zawieranego per procura, nie nabierają rysu właściwego sobie? A może, w matrimonium per procura występują takie elementy nieważności, które są charakterystyczne tylko dla tej formuły, a jeśli są, to czy nie budzą żadnych wątpliwości? Artykuł poprzez analizę rozwiązań obowiązujących we współczesnym prawie wewnętrznym Kościoła Rzymskokatolickiego oraz poglądów doktryny kanonicznej zawiera próbę odpowiedzi na te pytania; próbę, która w odniesieniu do Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 r. jak dotychczas nie była podejmowana w literaturze przedmiotu.
Entering into marriage through proxy according to the currently valid canon law is regulated expressis verbis mainly by canon 1105 CCL. It states that for a valid matrimonium per procura it is required that a special power of attorney should be issued for a designated person and that the proxy should be designated by the principal and that they should perform the act by themselves. For the power of attorney to be valid, it has to be signed by the principal as well as by the parish priest or the bishop competent for the place where the power of attorney is issued, or by a priest delegated by either of them, or at least by two witnesses, or it should be drawn up as an authentic document, as required by the state law (canon 1105 § 2 CCL). If the principal cannot write, this must be stated in the document itself and there must be another witness who also signs the document. Otherwise, the power of attorney is invalid (canon 1105 § 3 CCL). If, before entering into marriage on their behalf, the principal revokes the power of attorney or develops a mental disease, the marriage is invalid, although the proxy or the other party may not have known about it (canon 1105 § 4 CCL). The situation in which the matrimonial consent is not expressed personally by the future spouses, but by a proxy (or proxies), makes one ponder on the issue of invalidity of such a marriage. Does the specificity of matrimonium per procura also spread to its invalidity? In other words, do all the factors which make a marriage invalid remain in force in marriage per procura, as such factors generally apply to marriages, or do the factors acquire certain specific features? Or perhaps there are certain elements of invalidity in matrimonium per procura which are typical only to this formula, and if there are, do they not raise any doubts? By analysing the solutions contained in the contemporary internal law of the Roman Catholic Church and the canonical doctrine, the article attempts to answer such questions. Such an attempt has never been made with respect to the 1983 Code of Canon Law.
Źródło:
Roczniki Nauk Prawnych; 2020, 29, 2; 139-162
1507-7896
2544-5227
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Prawnych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Celibat diakonów i prezbiterów w dyscyplinie kościoła łacińskiego
The celibacy of deacons and priests in the discipline of the latin church
Autorzy:
Stawniak, Henryk
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/495512.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Towarzystwo Naukowe Franciszka Salezego
Tematy:
Celibacy
the dispensation from celibacy
celibacy
the vow of chastity
sexual abstinence
Opis:
The article is a reflection on the priesthood and the celibate related with it. The celibate is a topic that causes the discussion over the scandal of pedophilia in the Church, and although there is stressed in the media that no such sexual abuse should be combined with the requirement of the celibacy, these events indirectly provoked a discussion on the meaning of the celibacy and the need for the celibacy in the contemporary reality. There are some who maintains that because of the new look at celibacy is needed. The others ask questions about the origins and the original understanding of the celibacy. Did the medieval canonists and thinkers understand the celibacy in the same way as nowadays? What does the celibacy of a deacon and the priest mean today? What about the married priests of other religious communities, who are asking for the inclusion in the Latin Church? What is the procedure for receiving the dispensation from the celibacy? Is the celibacy with the tomorrow’s Church? Such questions and their answers constitute the main contents of the study.
Źródło:
Seminare. Poszukiwania naukowe; 2011, 29; 47-59
1232-8766
Pojawia się w:
Seminare. Poszukiwania naukowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Skuteczność prawa Kościoła łacińskiego w porządku prawnym Ukrainy
The Effectiveness of the Latin Church Law in the Legal Order of Ukraine
Autorzy:
Kawa, Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22792682.pdf
Data publikacji:
2018-06-30
Wydawca:
Stowarzyszenie Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
Tematy:
Ukraina
Kościół rzymskokatolicki
prawo wyznaniowe
konferencja biskupów
metropolia
archidiecezja
diecezja
parafia
statuty
Ukraine
Roman Catholic Church
law on religion
conference of bishops
metropolitan
archdiocese
diocese
parish
statutes
Opis:
W artykule ukazano możliwości zastosowania regulacji Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 r. w systemie prawnym Ukrainy. Przedstawiono rys historyczny kształtowania się struktur Kościoła łacińskiego od uzyskania niepodległości przez Ukrainę w 1991 r. oraz ich obecny stan. Następnie ukazano kanoniczny status struktur Kościoła łacińskiego na Ukrainie oraz przeanalizowano prawny sposób istnienia i działania tychże struktur w ukraińskim porządku prawnym. Podkreślono, że wadą w systemie prawnym Ukrainy jest nieuznawanie osobowości prawnej Kościoła wynikającej z jego natury. Zasugerowano, że podpisanie konkordatu ze Stolicą Apostolską pozwoli uniknąć zbytecznych i karkołomnych sformułowań w statutach organizacji religijnych, aby te mogły cieszyć się uznaniem osobowości prawnej w ukraińskim ustawodawstwie zachowując swój prawno-kanoniczny status.
The article presents the possibilities of applying the provisions of the 1983 Code of Canon Law in the legal system of Ukraine. A historical outline of the shaping of the structures of the Latin Church from the achievement of independence by Ukraine in 1991 and their current state is presented. Then the canonical status of structures of the Latin Church in Ukraine was shown and the legal way of existence and creation of these structures in the Ukrainian legal order was analyzed. It was emphasized that the disadvantage in the legal system of Ukraine is the failure to recognize the legal personality of the Church resulting from its nature. It was suggested that signing the concordat with the Holy See would avoid unnecessary and dreadful wording in the statutes of religious organizations, so that they could enjoy the recognition of legal personality in Ukrainian legislation while maintaining their legal and canonical status.
Źródło:
Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego; 2018, 13, 15 (1); 75-90
2719-3128
2719-7336
Pojawia się w:
Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Patronaty świętych i błogosławionych w aktualnym prawodawstwie Kościoła łacińskiego
The Patronage of Saints and Blesseds in the Legislation of the Latin Church
Autorzy:
Syczewski, Tadeusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1804839.pdf
Data publikacji:
2019-11-16
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
patronaty
swieci
kult
kalendarz
Kosciół łacinski
patronage
saints
cult
calendar
Latin Church
Opis:
Artykuł Patronaty świętych i błogosławionych w prawodawstwie Kościoła łacińskiego zawiera następujące zagadnienia szczegółowe: podstawy prawno-dogmatyczne kultu świętych i błogosławionych, dlaczego oddajemy kult świętym i błogosławionym, jakie są przyczyny rozwoju kultu świętych. Ponadto, zostały ukazane zasady wprowadzania świętych do Ogólnego kalendarza rzymskiego, jak również zasady dotyczące wpisywania świętych i błogosławionych do kalendarza liturgicznego oraz ustanawianie świętych patronami województw, powiatów, miast, większych terytoriów, ulic, stowarzyszeń, szkół, uniwersytetów oraz rodzin zakonnych. Szczegółowe dane odnośnie do kalendarza danego kraju i wprowadzenia nowych świętych do kalendarza zawierają aktualne dokumenty Kościoła łacińskiego. Dokumenty te podkreślają, że wszelkie obchody dotyczące Kościoła partykularnego, które należy uwzględnić w kalendarzach mają być – zgodnie z wytycznymi Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów – podporządkowane obchodom powszechnym. Do tejże Kongregacji należy ocena warunków przedstawionych w prośbie, wskazanie rangi obchodu liturgicznego oraz przedstawienie prośby Ojcu Świętemu. Święci mogą być także ustanawiani – za zgodą Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów – patronami województw, powiatów, miast, większych terytoriów, ulic, stowarzyszeń, szkół, uniwersytetów oraz rodzin zakonnych. Błogosławieni mogą zaś być patronami tych miejsc tylko na mocy specjalnego indultu Stolicy Apostolskiej.
The Patronage of Saints and Blesseds in the Legislation of the Latin Church is comprised of the following particular matters: the juridical-dogmatic foundations of the cult of saints and blesseds; why we observe the cult of saints and blesseds; what are the causes for development of the cult of saints. In addition are presented the rules for adding saints to the General Roman Calendar and also for inscribing saints and blesseds into the liturgical calendar as well as establishing patron saints for provinces, counties, cities, larger territories, streets, associations, schools, universities, and religious community families. The particular details regarding the calendar of a given country and introducing new saints to the calendar are contained in current documents of the Latin rite Church. These documents emphasize that all commemorations concerning the particular Church which are included in the calendar, are to be subordinated to the commemorations of the universal Church, in conformity with the directives of the Congregation for Divine Worship and the Discipline of the Sacraments. It belongs to this Congregation to evaluate the conditions presented in requests, to assign liturgical ranking, and to introduce petitions to the Holy Father. Saints can also be established – with the approval of the Congregation for Divine Worship and the Discipline of the Sacraments – as patrons of provinces, counties, cities, larger territories, streets, associations, schools, universities, and religious community families. Blesseds however can only be established as patrons of places only with special permission granted by indult from the Holy See.
Źródło:
Roczniki Nauk Prawnych; 2017, 27, 4; 109-126
1507-7896
2544-5227
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Prawnych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nierozerwalność małżeństwa w pismach łacińskich ojców Kościoła z IV wieku
Indissolubility of Marriage In the Writings of 4th Century Latin Church Fathers
Autorzy:
Dzierżon, Ginter
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/662752.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
nierozerwalność małżeństwa
Ojcowie Kościoła
indissolubility of marriage
Latin Church Fathers
Opis:
The author of the presented article discusses the issue of indissolubility of marriage in the writings of 4th century Latin Church Fathers. His analyses proved that among patrologists there are mixed opinions concerning the value of some writings on this topic. The majority of patrologists believes that, apart from Ambrosiaster, all other writers of that time gave no consent for people to remarry while some patrologists think the opposite.On the basis of the research carried out by H. Crouzel, the author pointed out that, apart from Ambrosiaster, all Church Fathers agreed that the texts of Mt 5, 32 and 19, 9 should be interpreted as an exception to the rule of not abandoning the spouse. Only Ambrosiaster stood for entering into a new marriage not only in the case of adultery but also for a few other reasons. Some patrologists think that his writings reflect certain practices adopted in the Church of that time. In this case, however, it was not a common practice but, as Kamas believes, a kind of laxism which appeared in the practice of a local Church.
Źródło:
Ius Matrimoniale; 2015, 26, 2; 61-72
1429-3803
2353-8120
Pojawia się w:
Ius Matrimoniale
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Church of Georgia in War
Autorzy:
TSURTSUMIA, Mamuka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/517497.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny w Siedlcach
Tematy:
Latin Church
Byzantine Church
Georgian Church
Church Law
Warrior Bishops
Opis:
In Western Europe the Church as an institution was integrated into the military system and was obliged to serve the monarchy. Apart from performing vassal duties, the Latin clergy frequently participated in military actions. Although the Church laws forbade clergymen to shed blood, there were many examples of the violation of this rule. The attitude of the Orthodox Church in the Byzantine Empire concerning the possible participation of the clergy in war differed significantly from that of Latin Europe. The Byzantine priesthood did not become involved in military actions. The Greek Church possessed neither military units nor vassal commitment to the Empire. Despite a very close relationship with the Byzantine Church the attitude of the Georgian Church to the issue differs from that of Byzantium and is closer to the Western practice. The feudal organization of Georgia conditioned the social structure of the Georgian Church and its obligations before the monarchy. Despite the fact that the Georgian Church enjoyed many advantages, it had to take part in military campaigns. The upper circles of Georgian Church dignitaries were accustomed to both conducting military campaigns or taking part in the combat. In regard to military activities of clergy, Georgian law was much more lenient than Byzantine, and in the case of necessity, it even modified Greek legal norms. The conflict with the Christian canons was decided in favor of military necessity, and it was reflected in the legislation.
Źródło:
Historia i Świat; 2019, 8; 115-132
2299-2464
Pojawia się w:
Historia i Świat
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Prawnokanoniczna ochrona osoby zawiadamiającej o zaniedbaniach biskupa Kościoła łacińskiego zgodnie z motu proprio VELM
The Legal Canonical Protection of a Person Reporting the Negligence of a Latin Church Bishop According to Motu Proprio VELM
Autorzy:
Jaszcz, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29551687.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
negligence
bishop of the Latin Church
crime
legal protection
Opis:
List apostolski motu proprio papieża Franciszka Vos estis lux mundi uznaje za przestępstwo utrudnianie przez przełożonego kościelnego dochodzeń przeciwko duchownemu oskarżonemu o przestępstwo contra sextum cum minoribus. Zgodnie z przepisami każdy ma prawo złożyć zawiadomienie dotyczące biskupa Kościoła łacińskiego, jeśli posiada wiarygodne informacje o jego zaniedbaniach. Rozpoczyna to specjalną procedurę regulowaną przepisami motu proprio, mającą na celu wyjaśnienie sprawy. Istnieje pilna potrzeba ochrony prawnej osoby składającej zawiadomienie. Autor wyjaśnia, na czym polega ochrona prawna takiej osoby, analizując zagadnienie z punktu widzenia przestrzegania obowiązującego porządku prawnego oraz zagwarantowania praw podmiotowych przysługujących osobie zgłaszającej zaniedbanie.
This article answers the question of what is the legal protection of a person reporting the negligence of a bishop of the Latin Church. The Apostolic Letter Motu Proprio of Pope Francis Vos estis lux mundi considers it a crime for an ecclesiastical superior to obstruct investigations against a clergyman accused of a contra sextum cum minoribus crime, which is why it is important for the creation of a uniform law protecting minors. Unfortunately, people reporting a crime may face a lack of understanding, or even abuse of power on the part of those receiving information. It is therefore necessary to examine which subjective rights fall within the scope of the legal protection of the person reporting negligence. The author suggests refining the existing provisions strengthening legal protection.
Źródło:
Roczniki Nauk Prawnych; 2022, 32, 1; 117-132
1507-7896
2544-5227
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Prawnych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Proces o stwierdzenie nieważności święceń w aktualnych przepisach Kościoła łacińskiego
A Case for Nullity of Sacred Ordination in the Current Provisions of the Latin Church
Autorzy:
Miziński, Artur Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1861591.pdf
Data publikacji:
2019-11-16
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Opis:
The current legislation that regulates proceedings to declare nullity of a sacred ordination was laid down by Benedict XVI in his motu proprio Quaerit semper of 30 August 2011, according to which the competence to hear such cases, hitherto with the Congregation for Divine Worship and the Discipline of the Sacraments, was handed over to the Tribunal of the Roman Rota. Another special office, instituted with this tribunal, is moderated by the Dean of the Rota with the assistance of judicial vicars, deputy commissioners and consultors. The cases in question are heard in accordance with regulations determined by universtal law or the proper law of the Rota, congrua congruis referendo. CIC/83 devotes only 5 canons to matters concerning nullity cases. The reasons for a declaration of nullity are listed in Book IV of CIC/83 entitled Function of the Church, in part I called Sacraments. These are: inability of a cleric to administer sacraments (can. 1012); inability of a candidate to receive them validly (cann. 124, 849, and 1024); unawareness or lack of intent in a candidate, resulting in a fictitious reception of holy orders; reception of holy orders under duress or grave fear that the candidate was unable to resist (cann. 125 §1; 1026); non-observance of an essential element of the ceremony of ordination (can. 1009). Moreover, as a juridic act, ordination must fulfill all requirements for the validity of such an act. Apart from the interested party, i.e. the subject of ordination, an ordinary is entitled to register a complaint regarding the invalidity of this ordination. The validity of ordination can also be questioned by the promoter of justice in the diocese of a cleric's incardination or residence. Having accepted a complaint concerning invalidity of ordination (fulfilling the provisions of cann. 1501-1504), the Tribunal of the Roman Rota decides upon a relevant action – administrative or judicial. In the former case, proceedings take place before a competent ordinary before the Rota adjudicates the matter. His duty is to personally supervise the preparation of a process. All evidence gathered at this stage, along with comments of the defender of the ordination, votum of the ordinary, and the instructor's report, is submitted to the Tribunal in three identical copies. The Tribunal accordingly institutes a college and decides the case by way of decree. By the power of a nullity decree, the interested party loses all his entitlements that belong to the clerical state and is excused from his duties. If the Tribunal of the Rota decides upon judicial proceedings, its competent Office nominates a tribunal to deal with a case. A judicial decision in a nullity case becomes legally valid when two declarations of nullity have been issued. Upon the second pronouoncement a cleric loses his entitlements and is freed of duties pertaining to the clerical state.
Źródło:
Roczniki Nauk Prawnych; 2012, 22, 4; 167-183
1507-7896
2544-5227
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Prawnych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polskojęzyczne podręczniki i komentarze do skodyfikowanego prawa małżeńskiego Kościoła Łacińskiego i Kościołów Wschodnich Część I
Manuals and commentaries in the Polish language to the codified marital law Latin Church and Eastern Churches Part I
Autorzy:
Góralski, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/662930.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
prawo małżeńskie
Kościół Łaciński
Kościół Wschodni
marital law
Latin Church
Eastern Church
Opis:
Although marital law was attracting particular attention of the doctrine from the very beginning of its creation (as a field of science), only the promulgation of codes of canon law (CIC 1917, CIC 1983, CCEO 1990) “liberated” the natural need of issuing manuals and commentaries regarding marital law.The subject of the first part of the paper are the manuals and commentaries in Polish regarding the entire marital law (substantive), from before 1917 and then those issued after 1917 – before the Second Vatican Council and after the Council.The author discusses particular manuals and commentaries in chronological order and provides their evaluation.In that period of time several comprehensive manuals and commentaries appeared (in Polish) to the marital law included in CIC by: J. Pycia, F. Bączkowicz, J. Baron, W. Stawinoga, B. Wilanowski, W. Szmyd, S. Biskupski, W. Szafrański, M. Żurowski. E. Sztafrowski.
Źródło:
Ius Matrimoniale; 2016, 27, 1; 5-23
1429-3803
2353-8120
Pojawia się w:
Ius Matrimoniale
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 75

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies