Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Jaworek, Jolanta" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
Comparison of the classic massage effects and water exercises upon functioning state and subjective pain ailment of lumbar spine among pregnant women
Porównanie wpływu masażu klasycznego i ćwiczeń w wodzie na stan funkcjonalny i subiektywne dolegliwości bólowe dolnego odcinka kręgosłupa u kobiet w ciąży
Autorzy:
Ciochoń, Aleksandra
Jaworek, Jolanta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2142422.pdf
Data publikacji:
2020-06-30
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Collegium Medicum
Tematy:
pregnancy
pain of the lumbar spine
treatment
classical massage
water exercise
ciąża
dolegliwości bólowe dolnego odcinka kręgosłupa
leczenie
masaż klasyczny
ćwiczenia w wodzie
Opis:
Aim: Comparing the effects of classic massage and water exercises upon the functioning state of pregnant women with pain of the lumbar spine. Material and methodology: The research involved 40 women with lumbar spine pain, being in the second and third trimesters of pregnancy. Respondents were divided into 2 groups. The first group was subjected to classical massage procedures, and the second group underwent water exercises. Lumbar spine mobility, pain levels and functional status of pregnant women were evaluated. The following diagnostic methods were used: goniometric measurement of lumbar spine mobility in the sagittal plane, visual analogue scale (VAS) of pain, and an original questionnaire prepared by the author. Results: Following both treatments, the pain of the lumbar spine was reduced in responders of both groups, and the spine mobility was increased in the sagittal plane. A better analgesic effect was obtained in a group of women who took part in water exercises. Both the classical massage and exercise in water improved the functional status of women to the comparable degree. Conclusions: Classical massage and exercise in water appear as safe and effective therapies recommended for pregnant women with lower spine pain.
Cel: Porównanie działania masażu klasycznego i ćwiczeń w wodzie na stan funkcjonalny ciężarnych z dolegliwościami bólowymi dolnego odcinka kręgosłupa. Materiał i metodyka: Grupę badaną stanowiło 40 kobiet w II i III trymestrze ciąży z bólami kręgosłupa lędźwiowego. Respondentki podzielono na 2 grupy; pierwsza – korzystała z masażu klasycznego, a druga – brała udział w ćwiczeniach w wodzie. Ocenie poddano ruchomość kręgosłupa lędźwiowego, stopień dolegliwości bólowych oraz stan funkcjonalny badanych. Wykorzystano: pomiar goniometryczny ruchomości kręgosłupa lędźwiowego w płaszczyźnie strzałkowej, skalę bólu wizualno-analogową (VAS) oraz autorski kwestionariusz ankietowy. Wyniki: Po zakończeniu zabiegów w obu grupach zaobserwowano zmniejszenie dolegliwości bólowych kręgosłupa oraz zwiększenie jego ruchomości. Lepszy efekt przeciwbólowy uzyskano w grupie kobiet, które brały udział w ćwiczeniach w wodzie. Zarówno masaż klasyczny, jak i ćwiczenia w wodzie poprawiły sprawność funkcjonalną badanych kobiet w porównywalnym stopniu. Wnioski: Masaż klasyczny i ćwiczenia w wodzie są bezpiecznymi terapiami polecanymi kobietom w ciąży, które odczuwają dolegliwości bólowe dolnego odcinka kręgosłupa.
Źródło:
Sztuka Leczenia; 2020, 35, 1; 27-38
1234-7175
1898-2026
Pojawia się w:
Sztuka Leczenia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zjawisko tensegracji w układzie ruchu
The phenomenon of tensegration in the musculoskeletal system
Autorzy:
Bobak-Powroźnik, Katarzyna
Jaworek, Jolanta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2176265.pdf
Data publikacji:
2021-06
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Collegium Medicum
Tematy:
tensegration
myofascial chains
fascia
tensegracja
łańcuchy mięśniowo-powięziowe
powięź
Opis:
W ostatnim czasie w świecie medycyny, a szczególnie w środowisku fi zjoterapeutów coraz głośniej mówi się w o powięzi, która pełni szereg ważnych funkcji. Co więcej, coraz popularniejsze staje się zjawisko tensegracji, które pomaga wyjaśnić powiązania pomiędzy oddalonymi od siebie rejonami ciała oraz strukturami, które nie posiadają ze sobą bezpośredniego powiązania nerwowego. Na zjawisku tensegracji opiera się wiele nowoczesnych terapii holistycznych. Biotensegracja stanowi bowiem krok milowy w sposobie opisywania ciała człowieka. Racjonalnie tłumaczy ona, jak w przypadku człowieka działa geometria euklidesowa oraz pięć podstawowych brył Platona. Zjawisko to występuje na licznych poziomach organizacji ciała człowieka, w tym także w obszarze układu ruchu. Słowa kluczowe: tensegracja, łańcuchy mięśniowo-powięziowe, powięź
For several years, the topic of fascia, which has a number of significant functions, has been more and more popular in physiotherapy. In addition, the phenomenon of tensegration is becoming more and more popular, which helps to explain the connections between distant body regions and structures that do not have a direct nervous connection with each other. Many modern holistic therapies are based on the phenomenon of tensegration. Biotensegration is a milestone in the way of describing the human body. It rationally explains how Euclidean geometry and Plato’s five basic solids work in the case of humans, a phenomenon that occurs at many levels of the organization of the human body, including the area of the motor system.
Źródło:
Sztuka Leczenia; 2021, 36, 1; 37-42
1234-7175
1898-2026
Pojawia się w:
Sztuka Leczenia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Serum Leptin and Ghrelin Levels in Patients in the Early Stages of Acute Biliary Pancreatitis and Different Degrees of Severity
Autorzy:
Panek, Józefa
Bonior, Joanna
Pieton, Jonathan
Jaworek, Jolanta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1395832.pdf
Data publikacji:
2014-05-01
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
acute pancreatitis
leptin
ghrelin
Opis:
Acute pancreatitis (AP) is a potentially fatal disease. In animal experiments leptin and ghrelin were shown to modulate the course of AP. The aim of the study was to estimate the relationship between the severity of acute biliary pancreatitis (ABP) and serum levels of leptin and ghrelin in nonobese patients in the first seven days of the hospitalization. Material and methods. The study included nine patients with mild ABP (MABP), eleven patients with severe ABP (SABP) and twenty healthy controls, appropriately matched age, sex and weight. Serum concentrations of leptin and ghrelin were measured in patients on the first, third, fifth, and seventh days of hospitalization using leptin and ghrelin RadioImmunoAssay (RIA) kits. Results. At admission and throughout the study the mean serum leptin concentration in SABP patients was higher than in the controls but without statistical significance. Serum ghrelin concentrations on admission were significantly lower in patients with ABP than in the controls. We observed steadily increasing serum ghrelin levels in both groups of the patients during the course of ABP. Conclusions. The results of our study do not support the role of leptin as a marker of the severity of ABP. On the other hand, rising serum ghrelin levels during the course of ABP may be a marker of recovery and an indicator of the healing process
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2014, 86, 5; 211-217
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Attempt of evaluation of infliximab therapy effects on the motor function of rheumatoid arthritis patients. Preliminary studies
Próba oceny wpływu leczenia infliximabem na sprawność ruchową chorych z reumatoidalnym zapaleniem stawów. Badania wstępne
Autorzy:
Jaworek, Jolanta
Jasiak-Tyrkalska, Bożena
Matejak, Magdalena
Jaworek, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1934637.pdf
Data publikacji:
2005
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
rheumatoid arthritis (RA)
TNF alfa
infliximab
joint mobility
muscle strength
reumatoidalne zapalenie stawów (RZS)
TNFa
ruchomość stawów
siła mięśniowa.
Opis:
Introduction: Tumour necrosis factor alpha (TNFa) plays an important role in the pathogenesis of rheumatoid arthritis (RA). Infliximab (Remicade) is an agent with neutralising effects on the TNFa biological activity. The aim of the study was to assess the dynamics of changes in motor function of patients with RA during infliximab treatment.Methods: Infliximab was administered at doses of 3 mg/kg in a 2-hour intravenous infusion for 14 weeks; initially, the infusions were given every 2 weeks, subsequently every 4 weeks. Eight women at moderately advanced or advanced stages of RA (stages IIş and IIIş according to Steinbrocker Staging System) hospitalised in the Rheumatology Ward of the Józef Dietl Hospital in Cracow were enrolled in the study. Mean serum CRP level in these patients was 3.15 mg%, and the 1-hour sedimentation rate was 55.5. The range of motion was evaluated using the Mechanical Joint Score (MJS) via mobility assessment in the joints of the hands, wrists, and in the elbow, shoulder, hip, knee and ankle joints. Grasp force of the hands was assessed by means of a sphygmomanometer cuff, and the intensity of the inflammatory process, pain and joint stiffness using the questionnaires Western Ontario Mc Master University Index (WOMAC) and Rheumatoid Arthritis Disease Activity Index (RADAI).Results: Statistically significant improvement in the motor function of the joints assessed using MJS and in the quality of life measured by means of RADAI and WOMAC occurred as early as after 2 weeks of the therapy. Pain was markedly alleviated and the grasp force of the hands significantly improved. Normalisation of the CRP concentration and the sedimentaion rate was observed. The most pronounced improvement of all parameters was demonstrated after the first infliximab infusion. During the subsequent weeks, the improvement was significantly slower. In the 14th week of treatment, a marked exacerbation of the disease, yet not exceeding the pre-treatment intensity, was noted, likely due to the increased interval between the successive doses of the preparation.Conclusions: Administration of infliximab in patients with RA induces a quick and significant improvement in patients’ motor function; however, beneficial effects of this agent were attenuated during the subsequent phases of infliximab therapy. This effect may have been caused by the reduction of administration frequency of the preparation (initially every 2 weeks, then every 4 weeks). Therapy- associated occurrence of infliximab-neutralising antibodies resulting in a reduced efficacy of the treatment with this agent cannot be excluded either.
Wstęp: W patogenezie reumatoidalnego zapalenia stawów (RZS) ważną rolę odgrywa czynnik martwicy guzów alfa (TNFa). Lekiem neutralizującym biologiczną aktywność TNFa jest infliximab (Remicade) Celem pracy było określenie dynamiki zmian sprawności ruchowej pacjentów chorych na RZS w trakcie leczenia infliximabem. Metodyka: Infliximab podawano w dawkach 3 mg/kg w postaci 2 godzinnego wlewu dożylnego przez 14 tygodni; początkowo stosowano infuzje co 2 tygodnie, następnie co 4 tygodnie. Grupę badawczą stanowiło 8 kobiet ze średnio zaawansowanym, lub zaawansowanym RZS (IIo i IIIo gr wg Steinbrockera) leczonych na Oddziale Reumatologii Szpitala im J Dietla w Krakowie. Średnia wartość CRP w surowicy tych chorych wynosiła 3,15 mg%, a OB 55,5 po 1 godz. Zakres ruchów badano za pomocą Mechanical Joint Score (MJS), oceniając ruchomość w stawach rąk, nadgarstkowych, oraz w stawach łokciowych, barkowych, biodrowych, kolanowych i skokowych. Oceniano siłę chwytu rąk przy pomocy mankietu do pomiaru ciśnień, oraz nasilenie procesu zapalnego, ból i sztywność stawów używając kwestionariuszy Western Ontario Mc Master University Index (WOMAC) oraz Rheumatoid Arthritis Disease Activity Index (RADAI). Wyniki: Już po pierwszych 2 tygodniach leczenia nastąpiła istotna statystycznie poprawa sprawności ruchowej w stawach mierzona za pomocą MJS, oraz jakości życia mierzona kwestionariuszami RADAI i WOMAC. Wyraźnie zmniejszyły się dolegliwości bólowe i znaczącej poprawie uległa siła chwytu rąk. Zaobserwowano normalizację wartości CRP i OB. Największą poprawę wszystkich parametrów zaobserwowano po pierwszym wlewie infliximabu. W ciągu kolejnych tygodni poprawa postępowała znacznie wolniej. W 14 tygodniu leczenia stwierdzono wyraźne zaostrzenie procesu chorobowego, związane prawdopodobnie z dłuższym odstępem pomiędzy kolejnymi dawkami leku, nie osiągające jednak nasilenia takiego jak przed rozpoczęciem leczenia. Zastosowanie infliximabu u chorych na RZS powoduje szybką i znaczącą poprawę sprawności ruchowej tych chorych, jednak korzystne efekty tego leku uległy zmniejszeniu w następnych etapach leczenia infliximabem. Przyczyn tego zjawiska można upatrywać w zmniejszeniu częstości podawania leku (w początkowym okresie co 2 tygodnie, potem co 4 tygodnie). Niewykluczone jest również, że w trakcie stosowanego leczenia pojawiły się przeciwciała neutralizujące infliximab i na tej drodze doszło do zmniejszenia skuteczności działania tego leku.
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2005, 9(4); 3-9
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies