Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę ""Ocean Spokojny"" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-3 z 3
    Tytuł:
    Pacific Islands Development Forum – Emergence of the New Participant in the Pacific Regionalism
    Autorzy:
    Siekiera, Joanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/618917.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    PIDF
    Pacific
    South Pacific
    regionalism
    IGO
    Pacyfik
    Ocean Spokojny
    Pacyfik Południowy
    regionalizm
    Opis:
    Pacific Islands Development Forum (PIDF) was formally established through signing of an agreement in 2015. The two previous gatherings were informal and did not bring any legally binding documents. The 3rd summit, entitled “Building Climate Resilient Green Blue Pacific Economies” introduced not only the constituting agreement, being an international treaty, what in turn made PIDF an intergovernmental organization having its own legal personality, but also created the pivot for the new wave of the Pacific regionalism. The regional cooperation among the small island states is being made ineffectively and economically inefficiently due to many reasons. The most relevant of which are the over fragmentation of the existing regional organisations and constant creation of ad hoc institutions which have no personality, powers or sanctions for non-fulfilment of the jointly adapted agreements.
    Forum Rozwoju Wysp Pacyfiku (Pacific Islands Development Forum – PIDF) zostało formalnie ustanowione przez podpisanie umowy w 2015 r. Dwa poprzednie spotkania były bowiem nieformalne i nie przyniosły żadnych prawnie wiążących dokumentów. Trzeci szczyt, zatytułowany „Budowanie odpornego na warunki klimatyczne zielono-niebieskiego Pacyfiku”, wprowadził nie tylko konstytuującą podstawę prawną, będącą wszak umową międzynarodową, co z kolei uczyniło z PIDF organizację międzyrządową posiadającą osobowość prawną, lecz także stworzyło podwaliny nowej fali regionalizmu na Pacyfiku. Współpraca regionalna pomiędzy małymi wyspiarskimi państwami jest nieskuteczna i ekonomicznie nieefektywna z wielu powodów. Najważniejsze z nich to nadmierne rozdrobnienie istniejących organizacji regionalnych oraz ciągłe tworzenie instytucji ad hoc, które nie mają osobowości prawnej, uprawnień ani sankcji za niewykonanie wspólnie przyjętych porozumień.
    Źródło:
    Studia Iuridica Lublinensia; 2019, 28, 3
    1731-6375
    Pojawia się w:
    Studia Iuridica Lublinensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Regression methods in predicting the abundance of nodules from seafloor images – a case study from the IOM area, Pacific Ocean
    Metody regresji w szacowaniu zasobności konkrecji polimetalicznych ze zdjęć dna oceanicznego – studium przypadku z obszaru IOM, Ocean Spokojny
    Autorzy:
    Wasilewska-Błaszczyk, Monika
    Mucha, Jacek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/27311664.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Gospodarki Surowcami Mineralnymi i Energią PAN
    Tematy:
    nodule abundance
    regression method
    polymetallic nodules
    seafloor
    fraction distribution
    Clarion-Clipperton zone
    zasobność konkrecji
    metoda regresji
    konkrecje polimetaliczne
    dno oceaniczne
    strefa Clarion-Clipperton
    Opis:
    The main source of information on the abundance of polymetallic nodules (APN) is the results of direct seafloor sampling, mainly using box corers. Due to the vast spread of nodule occurrence in the Pacific, the distances between successive sampling sites are significant. This makes it difficult to reliably estimate the nodule resources, especially in parts of the deposit with small areas corresponding to the areas scheduled for extraction in the short term (e.g. within one year). It seems justified to try to increase the accuracy of nodule resource estimates through the use of information provided by numerous photos of the ocean floor taken between sampling stations. In particular, the percentage of nodule coverage of the ocean floor (NC), the data on fraction distribution of nodules (FD) and the coverage of nodules with sediments (SC) are important here. In the presented study, three regression models were used to predict the nodule abundance from images: simple linear regression (SLR), multiple regression (MR), and general linear model (GLM). The GLM provides the most accurate prediction of nodule abundance (APN) due to the ability of this model to simultaneously take into account both quantitative variable (NC) and qualitative variables (FD, SC). The mean absolute errors of APN prediction are in the range of 1.0–1.7 kg/m2, which is 7-13% of the average nodule abundance determined for training or testing data sets. This result can be considered satisfactory for predicting the abundance in ocean floor areas covered only by photographic survey.
    Podstawowym źródłem informacji o zasobności oceanicznych konkrecji polimetalicznych (APN) są wyniki bezpośredniego opróbowania dna najczęściej za pomocą próbników skrzynkowych. Z uwagi na ogromne rozprzestrzenienie wystąpień konkrecji w strefie Clarion-Clipperton na Pacyfiku odległości między kolejnymi stacjami opróbowania są znaczne. Utrudnia to wiarygodne oszacowanie zasobów konkrecji w oparciu o uśrednione zasobności konkrecji stwierdzone w próbnikach skrzynkowych, szczególnie w obszarach o relatywnie małych powierzchniach odpowiadających przykładowo obszarom planowanej, przyszłej eksploatacji w okresach rocznych. W tej sytuacji uzasadnione wydają się próby zwiększenia dokładności oszacowań zasobów konkrecji przez wykorzystanie informacji jakich dostarczają liczne zdjęcia dna oceanicznego wykonywane między stacjami opróbowania. Istotne są tu w szczególności procentowe pokrycie dna oceanicznego konkrecjami (NC), możliwe do ustalenia ze zdjęć dane dotyczące liczby, dane dotyczące rozkładu frakcji konkrecji (FD) oraz przysypanie konkrecji osadem (SC). W prezentowanych badaniach zastosowano trzy modele regresji: prostą regresję liniową (SLR), regresję wieloraką (MR) oraz ogólny model liniowy (GLM). GLM zapewnia najdokładniejsze przewidywanie zasobności konkrecji (APN) ze względu na zdolność tego modelu do jednoczesnego uwzględniania zarówno zmiennych ilościowych (NC), jak i zmiennych jakościowych (FD, SC). Średnie absolutne błędy predykcji mieszczą się w przedziale 1,0-1,7 kg/m2, co stanowi 7–13 % średniej zasobności konkrecji określonej na podstawie opróbowania bezpośredniego w zbiorze danych (treningowym lub testowym). Wynik ten można uznać za satysfakcjonujący w praktyce prognozowania zasobności konkrecji w miejscach dna objętych jedynie rejestracją fotograficzną.
    Źródło:
    Gospodarka Surowcami Mineralnymi; 2023, 39, 2; 5--36
    0860-0953
    Pojawia się w:
    Gospodarka Surowcami Mineralnymi
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    GEBCO and ETOPO1 gridded datasets for GMT based cartographic Mapping of Hikurangi, Puysegur and Hjort Trenches, New Zealand
    Rastrowe zestawy danych GEBCO i ETOPO1 dla kartowania opartego na GMT Kartowanie rowów Hikurangi, Puysegur i Hjort, Nowa Zelandia
    Autorzy:
    Lemenkova, Polina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1015909.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    GMT
    rów Hikurangi
    rów Puysegur
    rów Hjort
    modelowanie geomorfologiczne
    kartografia
    wizualizacja
    analiza danych
    batymetria
    Ocean Spokojny
    Hikurangi Trench
    Puysegur Trench
    Hjort Trench
    Geomorphic modelling
    Cartography
    Visualization
    Data analysis
    Bathymetry
    Pacific Ocean
    Opis:
    The study focused on the comparative analysis of the submarine geomorphology of three oceanic trenches: Hikurangi Trench (HkT), Puysegur Trench (PT) and Hjort Trench (HjT), New Zealand region, Pacific Ocean. HjT is characterized by an oblique subduction zone. Unique regional tectonic setting consist in two subduction zones: northern (Hikurangi margin) and southern (Puysegur margin), connected by oblique continental collision along the Alpine Fault, South Island. This cause variations in the geomorphic structure of the trenches. PT/HjT subduction is highly oblique (dextral) and directed southwards. Hikurangi subduction is directed northwestwards. South Island is caught in between by the “subduction scissor”. Methodology is based on GMT (The Generic Mapping Tools) for mapping, plotting and modelling. Mapping includes visualized geophysical, tectonic and geological settings of the trenches, based on sequential use of GMT modules. Data include GEBCO, ETOPO1, EGM96. Comparative histogram equalization of topographic grids (equalized, normalized, quadratic) was done by module ’grdhisteq’, automated cross-sectioning – by ’grdtrack’. Results shown that HjT has a symmetric shape form with comparative gradients on both western and eastern slopes. HkT has a trough-like flat wide bottom, steeper gradient slope on the North Island flank. PT has an asymmetric V-form with steep gradient on the eastern slopes and gentler western slope corresponding to the relatively gentle slope of a subducting plate and steeper slope of an upper one. HkT has shallower depths < 2,500 m, PT is <-6,000 m. The deepest values > 6,000 m for HjT. The surrounding relief of the HjT presents the most uneven terrain with gentle slope oceanward, and a steep slope on the eastern flank for PT, surrounded by complex submarine relief along the Macquarie Arc. Data distribution for the HkT demonstrates almost equal pattern for the depths from -600 m to ₋2,600 m. PT has a bimodal data distribution with 2 peaks: 1) -4,250 to -4,500 m (18%); 2) -2,250 to -3,000 m, < 7,5%. The second peak corresponds to the Macquarie Arc. Data distribution for HjT is classic bell-shaped with a clear peak at -3,250 to -3,500 m. The asymmetry of the trenches resulted in geomorphic shape of HkT, PT and HjT affected by geologic processes.
    Studium poświęcone jest analizie porównawczej rzeźby dna trzech rowów oceanicznych: Hikurangi (HkT), Puysegur (PT) i Hjort (HjT), położonych w pobliżu Nowej Zelandii na południowym Pacyfiku. HjT charakteryzuje się skośną strefą subdukcji. Unikalna sytuacja geotektoniczna regionu polega na rozdzieleniu dwóch stref subdukcji: północnej (Hikurangi) i południowej (Puysegur), strefą kolizji kontynentalnej wzdłuż uskoku Alpine Fault na Wyspie Południowej. Subdukcja na południe od Wyspy Południowej zachodzi pod dużym kątem w kierunku południowo-wschodnim (PT i HjT), podczas gdy w strefie północnej (Hikurangi) odbywa się na północny zachód. W konsekwencji Wyspa Południowa jest ujęta w swego rodzaju „nożyce subdukcyjne”. Metodologia oparta na GMT (The Generic Mapping Tools) posłużyła do skartowania, wykreślenia i modelowania obszaru. Kartowanie obejmuje wizualizację danych geofizycznych oraz pozycji tektonicznej i geologicznej rowów, opartą na sekwencyjnym użyciu modułów GMT. Dane obejmują GEBCO, ETOPO1, EGM96. Porównawcza korekcja histogramu siatek topograficznych (wyrównana, znormalizowana, kwadratowa) została wykonana przez moduł „grdhisteq”, zaś zautomatyzowane przekroje – przez moduł „grdtrack”. Analiza wykazała , że rów Hjort ma symetryczną formę z porównywalnymi nachyleniami zarówno na zachodnich, jak i wschodnich zboczach. Rów Hikurangi ma podobne do koryta płaskie szerokie dno, a stok od strony zachodniej (przylegający do Wyspy Północnej) jest nachylony pod większym kątem od stoku wschodniego. Rów Puysegur ma asymetryczną V-kształtną formę ze stromo nachylonym zboczem wschodnim i łagodniejszym zachodnim. Rów HkT jest relatywnie płytki < 2500 m, PT osiąga głębokość <-6000 m. Największą głębokość (> 6000 m) stwierdzono dla rowu Hjort. Rzeźba dna w otoczeniu HjT jest najbardziej zróżnicowana, a w przypadku położonego bardziej na północ PT zaznacza się wyraźna dysproporcja pomiędzy łagodnym oceanicznym zboczem na zachodzie i stromym zboczem grzbietu Puysegur (północny odcinek Łuku Macquarie) na wschodniej flance rowu. Rozkład danych batymetrycznych dla HkT jest stosunkowo zrównoważony dla głębokości od 600 m do 2600 m. PT ma bimodalny rozkład danych z 2 pikami: 1) 4250 do 4500 m (18%); 2) 2250 do 3000 m, < 7,5%. Druga koncentracja danych odpowiada łukowi Macquarie. Rozkład danych dla HjT ma klasyczny kształt dzwonu z wyraźnym ekstremum odpowiadającym głębokościom 3250 do 3500 m. Asymetria zaprezentowanych rowów oceanicznych jest uwarunkowana przez procesy geotektoniczne.
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Geographica Physica; 2020, 19; 7-18
    1427-9711
    2353-6063
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Geographica Physica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-3 z 3

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies