Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "kurator" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    Kompetencje zawodowe kuratorów sądowyc
    Autorzy:
    Ewa, Grudziewska,
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/893673.pdf
    Data publikacji:
    2018-09-05
    Wydawca:
    Akademia Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej. Wydawnictwo APS
    Tematy:
    kurator sądowy
    kompetencje zawodowe
    cechy osobiste
    kuratela sądowa
    Opis:
    Osoba wykonująca zawód kuratora sądowego powinna posiadać określone cechy osobiste oraz kompetencje zawodowe. Bardzo często efektywność pracy kuratorów sądowych jest determinowana przez posiadane cechy osobiste. Prowadzone badania miały na celu określenie, jaki jest poziom wymienionych zmiennych. Uzyskane wyniki pokazują, że dla kuratorów sądowych najważniejsze znaczenie mają pozytywne relacje interpersonalne, natomiast cecha, jaką jest pozytywne nastawienie wobec siebie, osiągnęła najniższy średnik wynik. Jeżeli chodzi o kompetencje zawodowe, to najwyżej ocenione zostały kompetencje realizacyjne, a najniżej postulacyjne. To, jak podopieczni postrzegają kuratora sądowego, jest zdeterminowane przez jego predyspozycje osobowościowe, system wartości i postawę wobec norm moralnych, umiejętności komunikacyjne oraz świadomość służebności zawodu, jaki wykonują. Profesja kuratora nie powinna być kojarzona czy też utożsamiana z kontrolą osoby nadzorowanej, ale ze wsparciem, jakiego kurator udziela podopiecznym.
    Źródło:
    Praca Socjalna; 2017, 32(3); 39-47
    0860-3480
    Pojawia się w:
    Praca Socjalna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Przedstawiciel dla osoby nieobecnej w postępowaniu administracyjnym
    A representative of an absentee in administrative procedures
    Autorzy:
    Jaworska, Iga
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/473203.pdf
    Data publikacji:
    2017-09-01
    Wydawca:
    Collegium Witelona Uczelnia Państwowa
    Tematy:
    kurator
    przedstawiciel dla osoby nieobecnej
    strona
    curato
    representative for an absentee
    party
    Opis:
    Z istoty zasady czynnego udziału strony w postępowaniu administracyjnym wynika obowiązek organu do zagwarantowania jej uczestnictwa na każdym jego etapie. Strona powinna być m.in. zawiadamiana o wszystkich podejmowanych czynnościach procesowych organu, mieć możliwość aktywnego uczestnictwa w ich przeprowadzaniu oraz zapewniony dostęp do akt sprawy, a przed wydaniem decyzji możliwość wypowiedzenia się co do całości zebranego materiału dowodowego w postępowaniu wyjaśniającym. Problemy pojawiają się w sytuacji, gdy strona jest nieobecna, a organ prowadzący postępowanie nie jest w stanie ustalić miejsca jej pobytu. Wówczas jest zobowiązany do podjęcia działań mających na celu zapewnienie nieobecnemu ochrony jego praw. Artykuł omawia charakter prawny instytucji kuratora dla nieobecnego, procedurę jego ustanawiania oraz związane z tym trudności prawne.
    The principle of active participation of parties in administrative proceedings imposes an obligation on authorities to guarantee them the possibility of participation at every single stage. Parties should be notified of all the process activities undertaken by authorities to be able to participate in them actively and granted access to the files, as well as being offered the possibility of commenting on the evidence collected in the explanatory proceeding before the final verdict is announced. Problems arise when a party is absent, and the bodies conducting the proceedings is not able to determine their whereabouts. They are obliged to take measures to ensure the protection of the absentee’s rights. This article discusses the nature of the institution referred to as the superintendent for the absent party, the procedure for its establishment and the relevant legal difficulties
    Źródło:
    Zeszyty Naukowe Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. Witelona w Legnicy; 2017, 3, 24
    1896-8333
    Pojawia się w:
    Zeszyty Naukowe Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. Witelona w Legnicy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    WŁODZIMIERZ PIWKOWSKI (1932–2016)
    Autorzy:
    Anna, Czerwińska-Walczak,
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/432780.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    Włodzimierz Piwkowski (1932–2016)
    kurator
    dyrektor
    Muzeum w Nieborowie i Arkadii
    Muzeum Narodowe w Warszawie
    Łazienki Królewskie
    Radziwiłłowie
    Opis:
    Włodzimierz Piwkowski, a great friend of the Museum in Nieborów and Arkadia and an outstanding historian of art passed away on 18 July 2016. He was connected with the National Museum in Warsaw to which he devoted 40 years of his professional and scientific activity, among others by cooperating on the rebuilding and conservation of its branches: the Royal Łazienki, the Królikarnia and the Museum in Nieborów and Arkadia. As a long-term and meritorious curator and director of the Museum in Nieborów and Arkadia, which he ran in 1970– 1994, he contributed greatly to its flourishing by giving his heart and devoting his most significant publications. His initiatives and activity contributed to the palace and garden complex in Nieborów and Arkadia becoming the institution whose functions and role exceed standards of residential museums’ activity. He was a life supporter of the Museum in Nieborów. Even no longer being formally obliged, he cooperated on numerous projects until their execution: e.g. he was present at the ceremony of unveiling of the reconstructed Sepulchre on the Poplar Island in Arkadia on the occasion of the Museum’s 70th anniversary. His scientific achievements were impressive. It is thanks to them that the residence in Nieborów is currently one of the best preserved and studied ones in Poland. His most important publications include monumental monographs of Nieborów Nieborów. Mazowiecka rezydencja Radziwiłłów (2005) and Arkadia Arkadia Heleny Radziwiłłowej. Studium historyczne (1998). Włodzimierz Piwkowski was a noble, hard-working and commonly admired and respected person. He did not fear novelties or changes. He observed the changing world with trust and confidence. This legendary curator of Nieborów will stay in our hearts forever.
    18 lipca 2016 r. zmarł w Warszawie Włodzimierz Piwkowski, wielki przyjaciel Nieborowa i Arkadii, znakomity historyk sztuki związany z Muzeum Narodowym w Warszawie, któremu poświęcił 40 lat swojej działalności zawodowej i naukowej, współpracując przy odbudowie i konserwacji jego oddziałów: Łazienek Królewskich, Królikarni oraz Nieborowa i Arkadii. Jako wieloletni, zasłużony kurator i dyrektor Muzeum w Nieborowie i Arkadii, kierując nim w latach 1970–1994, przyczynił się do rozkwitu muzeum. Na zawsze oddał mu serce i dedykował najważniejsze publikacje. Jego inicjatywy i aktywność sprawiły, że zespół pałacowo ogrodowy w Nieborowie i Arkadii stał się instytucją, której funkcje i rola wykraczały poza standardy definiujące działalność muzeów rezydencjonalnych. Do końca życia był oddany sprawom Nieborowa. Wielu zapoczątkowanym projektom – nie będąc już nawet zobowiązanym formalnie – towarzyszył do momentu realizacji, czego przykładem jest jego zeszłoroczna obecność przy odsłonięciu, z okazji obchodów 70-lecia muzeum, odbudowanego Grobowca na Wyspie Topolowej w Arkadii. Pozostawił imponujący dorobek naukowy, dzięki któremu Nieborów jest obecnie jedną z najlepiej zachowanych i opracowanych rezydencji w Polsce. Najważniejsze publikacje kuratora Piwkowskiego to monumentalne monografie Nieborowa Nieborów. Mazowiecka rezydencja Radziwiłłów (2005) i Arkadii Arkadia Heleny Radziwiłłowej. Studium historyczne (1998). Włodzimierz Piwkowski był człowiekiem szlachetnym i prawym, niezwykle pracowitym, powszechnie cenionym i szanowanym. Nie bał się nowości i zmian, z ufnością i nadzieją patrzył na zmieniający się świat. Legendarny kurator Nieborowa na zawsze pozostanie w naszych sercach.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2016, 57; 277-279
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    MARIUSZ HERMANSDORFER (1940–2018)
    Autorzy:
    Mirosław, Ratajczak,
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/433292.pdf
    Data publikacji:
    2018-10-07
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    Mariusz Hermansdorfer (1940–2018)
    Muzeum Śląskie we Wrocławiu
    Muzeum Narodowe we Wrocławiu
    miesięcznik „Odra”
    dyrektor
    krytyk sztuki
    kurator wystaw
    sztuka współczesna
    Opis:
    18 sierpnia br. zmarł we Wrocławiu Mariusz Hermansdorfer (1940–2018), dyrektor wrocławskiego Muzeum Narodowego w latach 1983–2013, kustosz działu sztuki współczesnej tegoż muzeum od 1972 r., krytyk, kurator wystaw, jedna z najważniejszych postaci dla polskiej kultury w minionym półwieczu. Urodził się we Lwowie, studiował historię sztuki na Uniwersytecie Wrocławskim. Będąc jeszcze na studiach rozpoczął pracę w Muzeum Śląskim (od 1970 r. – Narodowym). W 1967 r. przeszedł do organizującego się wówczas Muzeum Sztuki Aktualnej – oddziału Muzeum Miasta Wrocław. Współpracował tam z Jerzym Ludwińskim, także przy pamiętnym Sympozjum Plastycznym Wrocław’70 oraz z prowadzoną przez Ludwińskiego Galerią pod Moną Lisą. W roku 1972 powrócił do Muzeum Narodowego i został kustoszem działu sztuki współczesnej, kierując nim aż do przejścia na emeryturę w 2013 roku. Stworzył tam niemal od podstaw jedną z najwybitniejszych kolekcji polskiej sztuki współczesnej w kraju, dysponującą bogatymi zespołami prac takich artystów, jak m.in. Magdalena Abakanowicz, Tadeusz Brzozowski, Edward Dwurnik, Józef Gielniak, Władysław Hasior, Józef Hałas, Maria Jarema, Jerzy Kalina, Tadeusz Kantor, Jan Lebenstein, Natalia LL, Jerzy Nowosielski, Jerzy Rosołowicz, Jonasz Stern, Jan Tarasin i wielu innych. Silną dominantą tej kolekcji byli twórcy spod znaku metafory i ekspresji. Od połowy lat 70. był kuratorem działów polskich na międzynarodowych pokazach sztuki – w Cagnes-sur-Mer, São Paulo i New Delhi. Organizował wystawy prac z muzealnej kolekcji w Niemczech, Wielkiej Brytanii, w Stanach Zjednoczonych i Holandii. Jako krytyk publikował głównie na łamach miesięcznika „Odra”, był także od 1990 r. członkiem jego Rady Redakcyjnej. Teksty Mariusza Hermansdorfera znajdują się także w katalogach i wydawnictwach naukowych Muzeum Narodowego we Wrocławiu.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2018, 59; 219-222
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies