Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "exhibition" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-6 z 6
    Tytuł:
    NOWA FORMA MUZEUM SZTUKI – GALERIA SZTUKI W WIELKIEJ BRYTANII W CZASACH WIKTORIAŃSKICH
    A NEW FORM OF ART MUSEUM – THE ART GALLERY IN VICTORIAN BRITAIN
    Autorzy:
    Giles, Waterfield,
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/433137.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    art museum
    art gallery
    private collections
    exhibition
    Opis:
    The article is devoted to the idea of the art gallery that flourished in Victorian Britain. The author describes the social and political background of the phenomenon of a new form of a museum, namely the art gallery which used to be private and popular expenditure on the arts. A rage for exhibitions erupted in nineteenth century Britain. The exhibition was central to the new art museums. These included high-minded historical surveys of world history or world art; trade exhibitions; displays of work by contemporary artists; displays of single paintings; assemblies of works from private collections, held both at the Royal Academy of Arts and in many major towns; everything except single-artist exhibitions which were regarded as vulgarly commercial. Many of the new museums were financed by such events, so that, for example, the new buildings at Kelvingrove in Glasgow were originally built to accommodate a huge popular exhibition. One of the prime purposes of the new galleries was to accommodate annual shows of work by artists, a tradition that had existed since the early nineteenth century. These art museums flourished for only a short time, and their principal legacy in material terms is the large number of well-built structures that was created for them. But the idea of creating a museum that could be enjoyed by all, free of charge, was a worthwhile one, one that has become hugely important in contemporary Britain, and that represents I believe a pioneering ideal.
    Artykuł jest poświęcony idei galerii sztuki, która rozkwitła w Wielkiej Brytanii w epoce wiktoriańskiej. Autor opisuje tło społeczne i polityczne fenomenu nowej formy muzeum, czyli galerii sztuki, które były prywatnym, bardzo popularnym sposobem prezentowania sztuki. W XIX-wiecznej Wielkiej Brytanii nastała mania organizowania wystaw, które stały się punktem kluczowym i działaniem priorytetowym dla nowych muzeów sztuki. Dotyczyło to zarówno merytorycznych badań historycznych nad historią świata czy sztuki światowej, jak i wystaw handlowych, pokazów prac współczesnych twórców, pokazów pojedynczych obrazów czy zbiorów prac z kolekcji prywatnych. Wystawiano zarówno w Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych, jak i w wielu mniejszych miastach. Wiele z nowych muzeów poprzez tego typu wydarzenia pozyskiwało środki na dalsze działania, np. nowy budynek Galerii Kelvingrove w Glasgow wybudowano by zorganizować tam wielką popularną wystawę. Jednym z głównych celów nowych galerii było pomieszczenie w nich dorocznych pokazów dzieł artystów; tradycja ta istniała już w początku XIX wieku. Rozkwit muzeów sztuki w Wielkiej Brytanii przypada na krótki okres, a główną pod względem materialnym spuścizną po nich jest ogromna liczba solidnych budynków wzniesionych na ich siedziby. Jednak idea tworzenia muzeum, które sprawiałoby radość i byłoby bezpłatne była tego warta i niezwykle ważna dla współczesnej Wielkiej Brytanii. Moim zdaniem, stanowi ona pionierski ideał.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2015, 56; 201-214
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    DR JÓZEF PIOTROWICZ HISTORYK, MUZEALNIK (1930-2014)
    JÓZEF PIOTROWICZ, PhD HISTORIAN, MUSEUM CURATOR (1930-2014)
    Autorzy:
    Małgorzata, Międzobrodzka,
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/433033.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    salt mining
    underground exhibition
    Cracow saltworks’ description
    Wieliczka
    Bochnia
    Cracow Saltworks Museum
    Opis:
    Józef Piotrowicz, humanities scholar, historian and museum curator, died on 2 May, 2014. Born in Bochnia and educated in a milieu of outstanding Cracow historians, he graduated from the department of history and philology at the Jagiellonian University in 1954. After eight years of work at the National Museum in Krakow as a researcher at the Czartoryski Library, in 1962 he transferred to the Cracow Saltworks Museum, which was then extending its academic departments. Piotrowicz was Director of the History Department. Thus, he combined his passion for research with exhibition-oriented activities.Piotrowicz’s research focused primarily on the origins of salt mining, its periodisation, normative acts, as well as the significance of medieval salt conferrals to convents and other churchinstitutions in Poland. Moreover, the questions of European salt mining and Wieliczka’s and Bochnia’s local history fell also within his scope of interests. He organised numerous academic sessions, spoke at international conferences of European mining historians and was a frequent visitor to mining museums. Piotrowicz was the creator of the Museum’s first permanent exhibitions, both the underground display and the Saltworks Castle collections, as well as a number of temporary exhibitions, including those presented abroad. He contributed greatly to the process of justifying why the Wieliczka Salt Mine should be included on the UNESCO World Heritage list, oversaw the reconstruction and functioning of the Saltworks Castle complex, and authored the academic commentary to the edition of the Cracow saltworks’ description from 1518, a text recently added to the first Polish National List of UNESCO’s Memory of the World Programme. An excellent and erudite scholar and populariser, Piotrowicz was able to establish contact with virtually anybody, regardless of their professional or social background; conversations with him were true intellectual adventures. His passion was contagious.
    2 maja 2014 r. zmarł Józef Piotrowicz – humanista, historyk, muzealnik. Urodzony w Bochni, wychowany w środowisku wybitnych krakowskich historyków, w 1954 r. ukończył studia historyczne i filologiczne na Uniwersytecie Jagiellońskim. Po 8 latach pracy w Muzeum Narodowym w Krakowie w charakterze pracownika naukowego Biblioteki Czartoryskich, w 1962 r. przeszedł do rozbudowującego wówczas swe działy merytoryczne Muzeum Żup Krakowskich Wieliczka. Był kierownikiem Działu Historycznego. Łączył pasję badawczą z działalnością wystawienniczą. W badaniach naukowych skupił się na początkach górnictwa solnego, jego periodyzacji, aktach prawnych oraz znaczeniu średniowiecznych nadań solnych dla klasztorów i instytucji kościelnych w Polsce. W kręgu Jego zainteresowań znalazły się także zagadnienia solnictwa europejskiego, dzieje Wieliczki i Bochni. Dużo publikował. Był organizatorem sesji naukowych oraz prelegentem międzynarodowych konferencji historyków górnictwa europejskiego, bywalcem muzeów górniczych. Przygotował pierwsze wystawy stałe Muzeum realizowane w ekspozycji podziemnej i w Zamku Żupnym oraz wiele wystaw czasowych, w tym prezentowane za granicą. Wniósł znaczący wkład w uzasadnienie wniosku o wpisanie kopalni wielickiej na listę zabytków UNESCO, sprawował nadzór merytoryczny nad odbudową i funkcją kompleksu Zamku Żupnego, był autorem naukowego komentarza do edycji opisu żup krakowskich z 1518 r. – tekstu wpisanego ostatnio na pierwszą Polską Listę Krajową Programu UNESCO „Pamięć Świata”. Znakomity popularyzator i erudyta posiadał dar nawiązywania kontaktu i współpracy z każdym, niezależnie od pozycji zawodowej czy społecznej, a rozmowa z Nim była zawsze intelektualną przygodą. Zarażał swoją pasją.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2015, 56; 48-51
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    MUZEA – PERSPEKTYWY
    MUSEUMS – PERSPECTIVES
    Autorzy:
    Andrzej, Rottermund,
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/433589.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    cultural continuity
    cultural changes
    Private museum
    museum exhibition
    Visitors
    ciągłość kulturowa
    zmiana kulturowa
    muzeum prywatne
    Opis:
    The fact that the model of a museum institution established in the 19th century needs to be changed has been mentioned at least since the mid-20th century. Defined as a modern or modernistic museum, it was the result of deep social changes which took place in Europe in the 18th and 19th centuries, and the essence of its mission was faith in the Enlightenment ideals, especially in knowledge and development, as well as the conviction of the superiority of the Western world over the rest of the world at the time, and also the need to define national identity in the process of forming nation-states. Judging from the opinions of researchers, critics and museum professionals, there are two distinct points of view regarding the functioning of this model in the contemporary world. Some conceive of the museum as a distinct realm, removed from social and political forces, whereas others see it as democratising access to art, and even as politically correct when they attempt to include groups formerly omitted from history.Among the phenomena and trends which may result in the current museum model being changed, new technologies, commercialisation and globalisation are mentioned. The author also suggests adding elements like a change in the character of the museum institution in the light of the great museum boom in Far Eastern countries, especially in China, the United Arab Emirates, Africa and South America, as well as problems connected with the new social hierarchy, or with the generational diversity of museum visitors. Changes may also be elicited by the increasing number of private museums and their impact on museum practices. A public museum, in order to face economic possibilities and the dynamics of private museums, will have to be open not only for the public but also for its collections, which in principle have to date been untouchable and closed for ethical rather than legal reasons.On the basic of these reflections, the author believes that the museum institution will be continuously open to collecting, researching and conserving art objects as well as to diverse educational activity, open to other than traditional forms of contact with the objects it collects, and open to various museum narratives not limited by conventions or academic limitations. What is more, exhibitions organised by museums will more frequently be used as a tool in social politics and in so-called soft diplomacy. Under the influence of the market economy and the dynamics of private museums, public museums will adopt more functional ways of administration, financing and managing museum property, and in the face of new forms of social communication they will reorganise their marketing departments. The organisation of blockbuster exhibitions will still remain an important element of the activity of worldwide art museums. In Poland, museums will be employed more strongly than ever in the state’s strategy aimed at minimising the civilisation gap with respect to developed EU countries.
    O potrzebie zmiany ukształtowanego w XIX w. modelu instytucji muzealnej mówi się przynajmniej od poł. XX stulecia. Model ten, określany jako muzeum nowoczesne, lub modernistyczne był wytworem głębokich przemian społecznych, które miały miejsce w Europie w XVIII i XIX w., a istotę jego misji stanowiła wiara w oświeceniowe ideały, głównie w wiedzę i postęp oraz przekonanie o cywilizacyjnej wyższości świata zachodniego nad resztą ówczesnego świata, jak też potrzeba definiowania tożsamości narodowych w procesie powstawania państw narodowych. Sądząc z wypowiedzi uczonych, krytyków i muzealników rysują się jednak dwa różniące się stanowiska odnośnie istnienia tego modelu we współczesnym świecie. Jedni widzą muzeum nadal jako oddzielny świat, z dala od społecznych i politycznych nacisków, a drudzy jako demokratyczny sposób dostępu do sztuki, a nawet jako instytucję poprawną politycznie, usiłującą przyciągnąć do siebie wykluczone przez historię grupy społeczne.Wśród zjawisk i trendów, które mogą wpłynąć na zmianę dotychczasowego modelu muzeum wymienia się nowe technologie, komercjalizację i globalizację. Autor proponuje dodać też takie, jak zmiana charakteru instytucji muzealnej pod wpływem ogromnego boomu muzealnego w krajach dalekiego wschodu, głównie w Chinach, w Emiratach Arabskich, w Afryce i Ameryce Południowej, jak też problemy związane z nową hierarchizacją społeczną, czy z pokoleniowym zróżnicowaniem publiczności muzealnej. Na zmianę wpłynąć też może wzrastająca liczba prywatnych muzeów i ich wpływ na praktykę muzealną. Muzeum publiczne, by sprostać ekonomicznym możliwościom i dynamice muzeów prywatnych, będzie musiało być otwarte nie tylko dla publiczności, ale też dla swych kolekcji, dotychczas w zasadzie niedotykalnych i zamkniętych, bardziej etycznymi niż prawnymi barierami.Na podstawie przedstawionych rozważań autor uważa, że instytucja muzealna będzie: nadal nastawiona na kolekcjonowanie, badanie i konserwację obiektów oraz na różnorodną działalność edukacyjną; otwarta na inne, niż tradycyjne, formy kontaktu z kolekcjonowanymi obiektami; otwarta na różnorakie, nie ograniczone konwenansem i akademickimi rygorami, narracje muzealne. A także: organizowane przez muzeum wystawy znacznie częściej niż dotychczas będą wykorzystywane jako narzędzia polityki społecznej i w tzw. miękkiej dyplomacji; muzea publiczne pod wpływem impulsów ze strony gospodarki rynkowej i dynamiki muzeów prywatnych przyjmą bardziej funkcjonalne sposoby zarządzania, finansowania i gospodarowania majątkiem muzealnym, a w obliczu nowych form komunikacji społecznej przebudują swoje komórki odpowiedzialne za działania marketingowe; ważnym elementem działalności światowych muzeów sztuki pozostaną nadal organizowane przez nie wielkoskalowe wystawy czasowe; w Polsce muzea będą znacznie silniej, niż dotychczas, wykorzystywane w strategii państwa do minimalizowania dystansu cywilizacyjnego w stosunku do rozwiniętych państw Unii Europejskiej.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2015, 56; 3-15
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    MUZEUM II WOJNY ŚWIATOWEJ – DWUGŁOS
    MUSEUM OF THE SECOND WORLD WAR – TWO STANCES
    Autorzy:
    Marcin, Kula,
    Piotr, Majewski,
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/433234.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    Muzeum II Wojny Światowej
    dyskusja
    historia
    historiografia
    narracja
    ekspozycja
    Museum of the Second World War
    discussion
    history
    historiography
    narration
    exhibition
    Opis:
    Two stances of Polish historians present a nuanced methodological view of the socially controversial problem of the investment entitled the Museum of the Second World War. Building the museum, the discussions concerning the form of its permanent exhibition – apart from their ad hoc political context – touched on key issues for museology: the autonomy of cultural institutions, the authorial rights of the team preparing the exhibition, but most of all, the challenge posed by the attempt to present the various social expectations typical of communities with diverse historical sensitivities in the exhibition. The two stances presented continue this discussion which is being held on the basis of history and museology.
    Dwugłos dwóch polskich historyków prezentuje zniuansowane metodologicznie spojrzenia na żywy społecznie problem, jakim była inwestycja pn. Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku. Budowa tego muzeum, dyskusje o kształcie ekspozycji stałej – niezależnie od ich doraźnego politycznego kontekstu – dotykały kwestii dla muzealnictwa kluczowych: autonomii instytucji kultury, praw autorskich zespołu przygotowującego wystawę, ale przede wszystkim – wyzwania, jakim jest próba zaprezentowania na wystawie różnorodnych społecznych oczekiwań charakterystycznych dla zbiorowości o zróżnicowanych historycznych wrażliwościach. Prezentowany dwugłos jest tej dyskusji kontynuacją, prowadzoną na gruncie historii i muzeologii.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2017, 58; 102-108
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Potencjalność relacji. Choreografia w muzeum
    Potentialities of relationships. Choreography in the Museum
    Autorzy:
    Słoboda, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/424291.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
    Tematy:
    choreografia, relacyjność, praktyka, dyspozytyw, wystawa, muzeum, ciało, performatyka, taniec, ruch, afekt, choreography, relations, practice, dispositif, exhibition, museum, body, performativity, dance, movement, affect
    Opis:
    Experiments in the field of dance in the second half of the 20th century resulted in an expansion of the notion of choreography. Nowadays choreography, as a cluster of various practices developing on the verge of the arts, does not to have to be understood exclusively as composing the movement of bodies or the notation of dance. Choreographic tools are being used to produce relationships between heterogeneous elements in structures organising time and space as well as to inquire into their dynamics and intensities. Choreography enables us to think critically about corporeality, subjectivity, performativity and the conditions of art production. It can be understood as a sensual analysis on the intersection of what is intimate, social, political and aesthetic. This text revolves around the notion of choreography as a social and artistic practice in the realm of museum strategies and exhibition making. The exhibition Frames of Reference. Choreography in the Museum curated by Katarzyna Słoboda and Mateusz Szymanówka focused on choreographic practices and the presentation modes of performative actions in collaboration with a group of Polish choreographers (Alex Baczyński-Jenkins, Przemek Kamiński, Ramona Nagabczyńska, Anna Nowicka, Magdalena Ptasznik, Agata Siniarska, Iza Szostak, Kasia Wolińska, Marta Ziółek). The artists were invited to temporarily use the first floor of the Museum Sztuki on Więckowskiego Street in Lodz as a space for rehearsals and research. During their stay in the museum, during regular opening hours, they returned to concepts and strategies present in their previous works, looking for ways to open up their practice to visitors. In the second half of April they moved out from the exhibition space, leaving behind scores, objects, documents and situations to be experienced by the museum visitors until the closing date of the exhibition.
    Źródło:
    Sztuka i Dokumentacja; 2016, 14; 144-150
    2080-413X
    Pojawia się w:
    Sztuka i Dokumentacja
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    WYSTAWY MODY I UBIORÓW W MUZEUM – ZAGADNIENIA I PROBLEMY METODOLOGICZNE
    FASHION AND CLOTHING EXHIBITIONS IN A MUSEUM – METHODOLOGICAL ISSUES AND PROBLEMS
    Autorzy:
    Piotr, Szaradowski,
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/432734.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    moda
    historia mody
    Ingrid Mida
    Alexandra Kim
    obiekt muzealny
    wystawa mody
    metodologia
    badania
    fashion
    history of fashion
    museum exhibit
    fashion exhibition
    methodology
    research
    Opis:
    Presenting fashion in a museum involves not only technical but also methodological questions. For a long time, the presentation of clothing was dominated by a chronological approach which underlined stylistic changes. The 1980s and 1990s brought some change to the catwalks; designers from Japan suggested clothes which did not match the European canons. Many representatives of the Old Continent then followed in their footsteps. In order to describe those new phenomena, in the mid-1990s a new term appeared – deconstruction of fashion. This referred not only to aesthetics but also to the whole system. The way people wrote and spoke about fashion could not remain unaffected by such material changes, and the number of research perspectives increased quite rapidly. Recently, a trend which may be referred to as the turn towards materiality – focusing on the object and making it a starting point for discussion can be seen to gain strength. It has recently been summarised by Mida and Alexandra Kim in their book The Dress Detective. A Practical Guide to Object- Based Research in Fashion, which also discussed the practical side of research into clothing. The authors’ suggestions are also an incentive to look for new contexts for objects which have already been collected.
    Prezentowanie mody w muzeum pociąga za sobą nie tylko kwestie techniczne, ale i metodologiczne. Przez długi czas dominowało pokazywanie ubiorów w ujęciu chronologicznym, podkreślającym zmiany stylistyczne. Lata 80. i 90. XX w. przyniosły zmiany na wybiegach – projektanci z Japonii zaproponowali ubiory nieprzystające do europejskich kanonów. Ich śladem poszło wielu przedstawicieli Starego Kontynentu. By określić te nowe zjawiska w połowie lat 90. pojawiło się określenie dekonstrukcji mody. Dotyczyło to nie tylko estetyki, ale całego systemu. Tak istotne zmiany nie mogły pozostać bez wpływu na pisanie o modzie i na sposób mówienia o niej. Dość szybko narosła też liczba możliwych perspektyw badawczych. W ostatnim czasie można jednak zobaczyć, że wobec tego zjawiska na sile przybiera nurt, który można nazwać zwrotem ku materialności – skupieniem uwagi na obiekcie i uczynieniem go punktem wyjścia teoretycznych rozważań. Podsumowały to niedawno Ingrid Mida i Alexandra Kim w książce The Dress Detective. A Practical Guide to Object-Based Research in Fashion (Ubraniowy detektyw. Praktyczny przewodnik do badań opartych na obiekcie), pokazując jednocześnie praktyczną stronę takich badań ubioru. Propozycje autorek to także zachęta do poszukiwań nowych kontekstów dla posiadanych w kolekcji obiektów.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2017, 58; 181-187
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-6 z 6

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies