Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Szymański." wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-6 z 6
    Tytuł:
    „»Obraz tym się różni od pilnika, że jest w użyciu wszechstronniejszy« lub Andrzej Wróblewski na nowo odczytany. Notatki na marginesie Unikania stanów pośrednich.”
    Autorzy:
    Szymański, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/424620.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
    Źródło:
    Sztuka i Dokumentacja; 2014, 11; 115-124
    2080-413X
    Pojawia się w:
    Sztuka i Dokumentacja
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kina warszawskie: wrzesień–grudzień 1939 roku
    Autorzy:
    Karol, Szymański,
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/896997.pdf
    Data publikacji:
    2017-09-11
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
    Tematy:
    Warsaw during World War II
    September 1939 campaign
    culture under German occupation
    history of cinemas
    film distribution
    cinema audience
    film as a propaganda tool
    Opis:
    Karol Szymański depicts the history of the Warsaw cinemas and analyzes the cinema repertoire in the particular time from September to December 1939 (that is from the outbreak of World War II, through the defense and the siege of Warsaw, until the first months of the German occupation) taking into account a wider context of living conditions in the capital as well as a changing front and political situation. The author draws attention, among other things, to the rapid decrease in the cinema audience in the first week of September. As a consequence cinemas ceased to work, which made them unable to fulfill their informational or propaganda role and provide the inhabitants of the fighting city with the escapist or uplifting entertainment. During the siege of Warsaw some cinemas changed their functions and became a shelter for several thousand fire victims and refugees, while others were irretrievably destroyed in bombings and fires. In turn, after the capitulation and takeover of the city by the Germans, some of the most representative cinemas which survived (they were entirely expropriated by the administration of the General Government) began to gradually resume their activity from the beginning of November. By the end of 1939 there were already eight reactivated cinemas in Warsaw, including one (Helgoland, former Palladium) intended only for the Germans. These cinemas showed only German films – they were entertaining productions which were well-executed, devoid of explicit propaganda or ideological elements, with the greatest stars of the Third Reich cinema. However, December 1939 brought also the first action of the Polish resistance against German cinemas and cinema audience in Warsaw, which in the years to come developed and became an important element of the civilian fight against the occupant.
    Źródło:
    Przegląd Humanistyczny; 2017, 61(2 (457)); 161-179
    0033-2194
    Pojawia się w:
    Przegląd Humanistyczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Transhumanizm: utopia czy ekstropia?
    Transhumanism: utopia or extropy?
    Autorzy:
    Szymański, Kamil
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/423351.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    utopia
    extropy
    transhumanism
    posthuman
    Max More
    Thomas More
    Karl Mannheim
    Georg Picht
    ekstropia
    transhumanizm
    postczłowiek
    Tomasz Morus
    Opis:
    This paper compares the concept of utopia and the concept of extropy – an important category associated with the transhumanist thought. Extropy is understood by transhumanists as a continuous progress, constantly retreating development. Such a definition of extropy, formulated by Max More, stands in opposition to the traditional understanding of utopia, but with closer inspection of transhumanizm, it turns out that we are probably dealing with a technological utopia. Therefore, first we must redefine the concept of utopia, and then confront it with the transhumanist concept of posthuman. I try to show that even though extropy stands in opposition to the traditional definition of utopia, we could see some common elements in both of them.
    Źródło:
    IDEA. Studia nad strukturą i rozwojem pojęć filozoficznych; 2015, 27; 159-175
    0860-4487
    Pojawia się w:
    IDEA. Studia nad strukturą i rozwojem pojęć filozoficznych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Niezrównoważenie w kryzysie
    Autorzy:
    Szymański, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/600529.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    zrównoważony rozwój
    szczęście
    polityka europejska
    kryzys europejski
    sustainable development
    happiness
    European politics
    European crisis
    Opis:
    W czasach kryzysu Europy nadmierne koncentrowanie się na kwestiach rynkowych i gospodarczych w analizowaniu przyczyn i szukaniu rozwiązan wspo łczesnych problemo w wydaje mi się działaniem niedostatecznym. Co więcej, uważam za niebezpieczne zaniedbywanie dobrobytu obywateli rozumianego szerzej niż dostatek zasobo w finansowych. W niniejszej pracy, korzystając z badań naukowych prowadzonych w celu odnalezienia korelato w deklarowanego poziomu szczęścia/dobrostanu (SWB, Subjective Well-Being), uznawszy je za najtrafniejszy miernik skuteczności polityki danego rządu, chciałbym pokazac alternatywne do najbardziej obecnie rozpowszechnionych teorii szczęścia. W pracy przedstawiam porównanie dwóch dominujących ostatnimi czasy współczynników, używanych w mierzeniu sukcesu danej polityki (IEF - Index of Economic Freedom oraz GCI, Global Competitiveness Index) ze stosunkowo niedawno stworzonym trzecim (SDGI, Sustainable Development Goals Index), prezentując badania wykazujące najwyższą moc tego ostatniego w przewidywaniu poziomu dobrostanu jednostek. Jeśli wyniki tych badań mona uznać za poprawne, oznacza to, że obecne, uważane przez niektórych za nader redukcjonistyczne, podejście do kwestii poprawy losu obywateli jest mylne i należy przynajmniej rozważyć inną drogę. Jedną z propozycji „innej drogi” przedstawiam w skrócie w formie opisu celów paradygmatu zrównoważonego rozwoju.
    In the time of the European crisis, I find actions motivated by excessive attention paid to the financial and economic matters in analysing its reasons and the search for ways of amending it largely insufficient. Moreover, I believe it is dangerous to neglect the well-being of citizens understood more broadly than just a deficit of financial resources. In this paper, basing on research into finding correlates of subjective well-being of individuals, believing that they are the most effective measure of the quality of policies of any given government, I want to show an alternative approach to the current mainstream theories of happiness. I present a comparison of two dominant indexes used for measuring the quality of governance (IEF - Index of Economic Freedom and GCI, Global Competitiveness Index) and juxtapose them with the relatively recently created third index (SDGI, Sustainable Development Goals Index), citing results suggesting a higher explanatory power of the latter in predicting the well-being of individuals. If those results are correct, it seem that the contemporary, deemed by some to be overly reductionist, approach to improving the well-being of individuals is wrong and a different attitude should at least be considered. One of the „different attitudes” is presented in short in the form of a list of goals within the paradigm of sustainable development.
    Źródło:
    Internetowy Magazyn Filozoficzny Hybris; 2018, 42 (3)
    1689-4286
    Pojawia się w:
    Internetowy Magazyn Filozoficzny Hybris
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    GDAŃSKI DOM UPHAGENA – MUZEUM WNĘTRZ MIESZCZAŃSKICH. W STRONĘ DAWNEJ TRADYCJI
    THE UPHAGEN HOUSE IN GDAŃSK – MUSEUM OF MIDDLE-CLASS INTERIORS. TOWARDS AN ANCIENT TRADITION
    Autorzy:
    Ewa, Barylewska-Szymańska,
    Wojciech, Szymański,
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/433410.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    Johann Uphagen (1731–1802)
    Gdańsk
    muzeum wnętrz
    kamienica
    mieszczaństwo
    rewaloryzacja
    Opis:
    It has been eighteen years since the Uphagen House in the centre of historical Gdańsk was re-opened after five years of restoration. The museum of that name refers to Johann Uphagen (1731–1802), the property’s former owner; however, it is not a biographical museum. The Uphagen House has a more universal role; it shows a building typical of Gdańsk’s Main Town. This is a task of particular importance in Gdańsk, where the historical centre ceased to exist in March 1945. After the reconstruction of the interior (1949–1953), the building was left in an unfinished state. The decision to restore museum traditions to this place was postponed for a long time. In the early 1980s, it was decided to rebuild two outbuildings from scratch, but the construction work stopped in the state of an open shell in 1989. The Museum acquired funding from the Foundation for Polish-German Cooperation, which allowed a significant part of renovation in 1993–1998. The decor of the rooms was recreated. The assumptions made also determined decisions were taken regarding the interior design. The furnishings currently on display in the Uphagen House are the result of a compromise between the long-term objectives and the real possibilities. Despite this, when wandering from one room to another visitors to the Uphagen House are able to feel the space which was available to the citizens of Gdańsk in past centuries. The concept of the Museum assumed that the people supervising the exhibition will serve as the guides, and enter into active contact with the visitors, while the verbal or written commentary in each room is limited to a minimum. What is important is to preserve the continuity of the tradition. The format of a museum of interiors makes the use of modern means of exhibitions unnecessary. The most important thing is to remain in direct contact with the space of the house, to wander through the successive rooms unhurriedly. Especially since in the rebuilt Gdańsk it is an encounter with history of an extraordinary kind. Salvaged from the ravages of war, the passages are arranged like a jigsaw, the pieces of a whole which had seemingly been irretrievably lost.
    Minęło 18 lat od czasu, gdy w centrum historycznego Gdańska udostępniono – po 5 latach rewaloryzacji – Dom Uphagena. Muzeum w swej nazwie odwołuje się do dawnego właściciela posesji – Johanna Uphagena (1831–1802), jednak nie reprezentuje typu muzeum biograficznego. Domowi Uphagena przypada bardziej uniwersalna rola przedstawiania typowej dla gdańskiego Głównego Miasta struktury zabudowy posesji. Jest to zadanie szczególnie ważne współcześnie w Gdańsku – mieście, którego historyczne centrum przestało istnieć w marcu 1945 roku. Po odbudowie (1949–1953) wnętrze kamienicy pozostawiono w nieukończonym stanie. Przez długi czas oddalana była decyzja o przywróceniu temu miejscu muzealnej tradycji. W początku lat 80. XX w., zdecydowano o odbudowie od podstaw dwóch oficyn. Prace budowlane przerwano w stanie surowym otwartym w 1989 roku. Pozyskanie przez muzeum dofinansowania ze środków Fundacji Współpracy Polsko-Niemieckiej pozwoliło na przeprowadzenie w latach 1993–1998 znaczącej części prac rewaloryzacyjnych. Odtworzono wystrój. Przyjęte założenia zdeterminowały także decyzje dotyczące wnętrz. Wyposażenie, które można obecnie oglądać w Domu Uphagena jest wynikiem kompromisu pomiędzy wytyczonymi długofalowymi celami a realnymi możliwościami. Mimo tego zwiedzający Dom Uphagena, wędrując po kolejnych pomieszczeniach, są w stanie odczuć przestrzeń jaką w minionych wiekach mieli do dyspozycji gdańszczanie. W koncepcji muzeum założono, że osoby nadzorujące ekspozycję pełnić będą rolę cicerone, wchodząc aktywnie w kontakt ze zwiedzającymi. Natomiast komentarz słowny ograniczony został w każdym pomieszczeniu do niezbędnego minimum. Ważne jest natomiast zachowanie ciągłości tradycji. Formuła Muzeum Wnętrz Mieszczańskich powoduje, że zbędne wydają się nowoczesne środki muzealne. Najważniejszy pozostaje bezpośredni kontakt z przestrzenią domu, niespieszne wędrowanie przez poszczególne pomieszczenia. Zwłaszcza, że w odbudowanym Gdańsku jest to spotkanie z historią ze wszech miar niezwykłą, ocalonymi z pożogi wojny fragmentami, ułożonymi jak puzzle ponownie w – zdawałoby się – bezpowrotnie utraconą całość
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2016, 57; 207-215
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-6 z 6

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies