Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "sen." wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
АРХІТЕКТОНІКА ОНІРИЗМУ В РОМАНІ ОЛЕСЯ ІЛЬЧЕНКА МІСТО З ХИМЕРАМИ
ONEIRISM ARCHITECTONICS IN OLES ILCHENKO’S NOVEL MISTO Z KHYMERAMY
Autorzy:
DRAGOJLOVIC, YULIYA
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1041633.pdf
Data publikacji:
2020-06-30
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
oneirism
literary dream
sleepy fantasy
narrative
oniryzm
sen literacki
fantazje senne
marzenia
mistyczny modus tekstu
narracja
Opis:
W artykule przedstawiono wyniki badań nad właściwościami literackiego sposobu kształtowania elementów onirycznych w powieści Ołesia Ilczenki Місто з химерами (2009), co unaocznia aktualność niniejszego studium naukowego. Narracja skupiona jest wokół niezwykłej postaci wybitnego architekta Władysława Horodeckiego. Tak sformułowane zadanie wymagało przeprowadzenia odpowiednich kroków badawczych, tj. wyszukania fragmentów onirycznych w tekście oraz określenia ich specyfiki narracyjnej i wartości funkcjonalnej w terminologii krytyki onirycznej. Zagadnienie oniryzmu w twórczości O. Ilczenki nie było dotąd opisane w literaturoznawstwie ukraińskim, dlatego podjęte badanie można uznać za nowatorskie. Podsumowując wyniki analizy, zauważamy, że w powieści występują fragmenty snów, fantazje senne, zminimalizowane zapisy snów, a także wiele przerywanych „komunikatów” o tym, że niektórym bohaterom śnią się pewne sny, głównie koszmary. Przedstawiając poszczególne stany oniryczne, pisarz wybiera technikę narracyjną swoistego sczytywania snów z (pod)świadomości bohaterów przez niediegetycznego narratora. Sny i marzenia W. Horodeckiego ujawniają stan psychologiczny wewnętrznej walki, czasami stają się wizjami proroczymi, które wpływają na bieg wydarzeń, ale na ogół pełnią funkcję środków kompozycyjnych, wzmocnienia mistycznego modusu tekstu, tworzenia fragmentu „mitu kijowskiego”.
The present article analyses the methods of the artistic shaping of oneiric elements in Oles Ilchenko’s novel Misto z khymeramy (2009). The novel narrates the story of Vladislav Gorodetsky, an extraordinary personality and a famous architect. The goal of the study is to identify the oneiric fragments in the text, and define their narrative peculiarities and functional load using oneiric terminology. Ilchenko’s oneirisms have still not received enough attention in the Ukrainian literary criticism, which proves the topicality of our research. Summarizing the results of the analysis, we note that the novel includes the fragments of dreams, sleepy fantasy, minimized delirium records, as well as many pieces of ‘encrypted’ information about the fact that certain characters have certain dreams, mostly nightmares. When describing the above oneiric states, the author chooses a narrative technique of dreams reading by a non-diegetic narrator from the (sub)consciousness of characters. Gorodetsky’s dreams and visions imply his psychological status, internal struggle, sometimes they contain prophecies which influence the course of the story. In general, his dreams and visions are the main compositional elements that serve the functions of the intensification of the mystical modus of the text and the creation of the fragment of “Kyiv myth”.
Źródło:
Studia Ukrainica Posnaniensia; 2020, 8, 1; 229-241
2300-4754
Pojawia się w:
Studia Ukrainica Posnaniensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Простір міста в поезії Богдана-Ігоря Антонича
Przestrzeń miasta w poezji Bogdana-Igora Antonycza
Autorzy:
Wrońska, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1953927.pdf
Data publikacji:
2004
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
miasto
labirynt
przestrzeń
sen
noc
śmierć
chaos
cykl
urbanizm
city
labyrinth
space
dream
night
death
cycle
urbanism
Opis:
Liryka Bohdana Ihora Antonycza jest ukraińskim wariantem specyficznego neo- lub panmitologizmu w sztuce modernizmu. Urbanistyczna tematyka dominuje w dojrzałej poezji Antonycza – wydanym już po śmierci poety tomiku poezji pt. Obroty (1938). W urbanistycznych wierszach Antonycza pojawia się mit o końcu świata. Miasto jest sceną i głównym podmiotem poetyckiego eachatologizmu. Eschatologiczna wizja końca świata to ostatni etap kosmicznego cyklu istnienia. Miasto jest częścią Wszechświata poddaną ogólnym „rotacjom” czasu i materii. Dla Antonycza, wychowanego w cichej łemkowskiej wsi, miasto stało się mityczną „krainą zła”, metaforą, hiperbolą, alegorią świata i Wszechświata. Poeta niemal jak biblijny prorok głosi miastu i jego grzesznym mieszkańcom apokaliptyczną katastrofę. Miasto w poezji Antonycza to świat wrogi człowiekowi. To obca, tajemnicza, niebezpieczna, mityczna przestrzeń profanum, przestrzeń labiryntu, w którym króluje śmierć i noc. Wewnątrz owego labiryntu miasta człowiek traci właściwe poczucie czasu i przestrzeni. W architektonicznym chaosie rozgrywa się dramat współczesnego człowieka, bezradnego i zagubionego w kamiennym labiryncie, przygniecionego „wspaniałą” cywilizacją, którą sam stworzył. Obrazy dziennego i nocnego miasta tworzą wiele opozycji: jasne–ciemne, jawa–sen, realne–irrealne, konkretne–iluzoryczne, racjonalne–emocjonalne, swiadome–podświadome. Poeta w szczególny sposób psychologizuje miasto, które jest tu artystyczno-symbolicznym odpowiednikiem Jaźni. Przestrzeń nocy w mieście poeta zapełnia surrealistycznymi wizjami.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2004, 52, 7; 93-104
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies