Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "cykl" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-1 z 1
Tytuł:
Простір міста в поезії Богдана-Ігоря Антонича
Przestrzeń miasta w poezji Bogdana-Igora Antonycza
Autorzy:
Wrońska, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1953927.pdf
Data publikacji:
2004
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
miasto
labirynt
przestrzeń
sen
noc
śmierć
chaos
cykl
urbanizm
city
labyrinth
space
dream
night
death
cycle
urbanism
Opis:
Liryka Bohdana Ihora Antonycza jest ukraińskim wariantem specyficznego neo- lub panmitologizmu w sztuce modernizmu. Urbanistyczna tematyka dominuje w dojrzałej poezji Antonycza – wydanym już po śmierci poety tomiku poezji pt. Obroty (1938). W urbanistycznych wierszach Antonycza pojawia się mit o końcu świata. Miasto jest sceną i głównym podmiotem poetyckiego eachatologizmu. Eschatologiczna wizja końca świata to ostatni etap kosmicznego cyklu istnienia. Miasto jest częścią Wszechświata poddaną ogólnym „rotacjom” czasu i materii. Dla Antonycza, wychowanego w cichej łemkowskiej wsi, miasto stało się mityczną „krainą zła”, metaforą, hiperbolą, alegorią świata i Wszechświata. Poeta niemal jak biblijny prorok głosi miastu i jego grzesznym mieszkańcom apokaliptyczną katastrofę. Miasto w poezji Antonycza to świat wrogi człowiekowi. To obca, tajemnicza, niebezpieczna, mityczna przestrzeń profanum, przestrzeń labiryntu, w którym króluje śmierć i noc. Wewnątrz owego labiryntu miasta człowiek traci właściwe poczucie czasu i przestrzeni. W architektonicznym chaosie rozgrywa się dramat współczesnego człowieka, bezradnego i zagubionego w kamiennym labiryncie, przygniecionego „wspaniałą” cywilizacją, którą sam stworzył. Obrazy dziennego i nocnego miasta tworzą wiele opozycji: jasne–ciemne, jawa–sen, realne–irrealne, konkretne–iluzoryczne, racjonalne–emocjonalne, swiadome–podświadome. Poeta w szczególny sposób psychologizuje miasto, które jest tu artystyczno-symbolicznym odpowiednikiem Jaźni. Przestrzeń nocy w mieście poeta zapełnia surrealistycznymi wizjami.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2004, 52, 7; 93-104
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-1 z 1

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies