Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "xvii w." wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
El modelo de Il Gesù en la arquitectura limeña del siglo XVII
Il Gesù model in the 17th-century architecture of Lima
Model Il Gesù w architekturze limskiej XVII w
Autorzy:
Kubiak, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2177054.pdf
Data publikacji:
2014-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Opis:
The article is devoted to the issue of functioning of the “Il Gesù model” in Lima architecture of the first half of the 17th century. The first part describes “models” in sciences and discusses the issue of using “models” in architecture and in research into architecture. Then it formulates the “Il Gesù model” and, making use of it, characterises three buildings in Lima: San Pablo (contemporarily San Pedro) Jesuit church, a Franciscan church and a Merderian one. Deliberations are summed up with the reflection on various ways of understanding of the notion of “Jesuit style”, one of which is closely related to the similarity to the Jesuit Il Gesù church in Rome.
Artykuł poświęcony został problematyce funkcjonowania „modelu Il Gesù” w architekturze limskiej pierwszej połowy XVII w. W pierwszej części zawarto charakterystykę „modeli” w naukach oraz przybliżono problem wykorzystania „modelu” w architekturze i w badaniach nad architekturą. Następnie sformułowano „model Il Gesù”, a następnie przy jego wykorzystaniu scharakteryzowano trzy obiekty Limy: kościół jezuitów San Pablo (dziś San Pedro), kościół franciszkanów i mercedarianów. Rozważania zakończone są refleksją na temat różnego rozumienia pojęcia „styl jezuicki”, z których jedno ściśle związane jest z podobieństwem do rzymskiego kościoła jezuitów Il Gesù.
Źródło:
Sztuka Ameryki Łacińskiej; 2014, 4; 61-82
2299-260X
Pojawia się w:
Sztuka Ameryki Łacińskiej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Santoral hispalense en la pintura sevillana del siglo XVII
Saint Patrons of the Capital of Andalusia in the Sevillian Painting of the 17th Century
Święci patronowie stolicy Andaluzji w sewilskim malarstwie XVII wieku
Autorzy:
Witko, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1878656.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Hiszpania
malarstwo
Sewilla
XVII w.
św. Ferdynand
św Hermenegild
św. Izydor
św Justa
św. Laureano
św. Leander
św. Rufina
Spain
painting
Seville
XVII in.
St. Ferdinand
St. Hermenegild
St. Isidore
St. Justa
St. Laureano
St. Leander
St. Rufina
Opis:
Malarstwo sewilskie nieprzerwanie fascynuje i przyciąga uwagę zarówno wytrawnych badaczy, jak i skromnych miłośników sztuki. Artyści działający w stolicy Andaluzji w XVII stuleciu potrafili w sposób wyjątkowy, jak mało która szkoła w powszechnej sztuce nowożytnej, zilustrować prawdy wiary chrześcijańskiej wedle zaleceń Soboru Trydenckiego. Wprowadzili oni oryginalny język ikonograficzny, o wyjątkowym fundamencie duchowym, często tworząc bez jakichkolwiek wzorców. Znakomite kompozycje, świadczące o świetnej umiejętności obserwacji życia, wyrafinowana technika oraz paleta barw sprawiają, że pokazana przez nich rzeczywistość nadprzyrodzona zdaje się być pełną prostoty realnością doczesną. Przedstawienia świata nieożywionego uczyniły go transcendentnym i poetyckim. Święci męczennicy i wyznawcy w heroicznym akcie wiary czy mistycznych ekstazach to postaci realne, dotykające konkretnie świata doczesnego, pozbawione barokowej przesady, obecnej zwłaszcza w malarstwie włoskim. W sewilskim malarstwie XVII w. ważną rolę odgrywały przedstawienia świętych patronów stolicy Andaluzji. Szczególną czcią otaczano dwie siostry męczennice z III w. – św. Justę i św. Rufinę, pochodzące z rodziny garncarzy, biskupa męczennika z VI w. – św. Laureana oraz królewicza Hermenegilda, zamordowanego z polecenia swego ojca arianina w VI w. Dużą popularnością cieszyły się także wizerunki wybitnych pasterzy Kościoła sewilskiego, żyjących pod koniec VI stulecia – dwóch braci z Kartageny – św. Leandra i św. Izydora, doktora Kościoła. Dopiero w 2. połowie XVII w. rozpowszechniły się przedstawienia kanonizowanego w 1671 r. wyzwoliciela Sewilli z rąk muzułmańskich – króla Ferdynanda III.
The Sevillian painting keeps fascinating both expert researchers and modest art lovers, and it keeps attracting their attention. Artists working in the capital of Andalusia in the 17th century were able to illustrate the truths of the faith according to the recommendations of the Council of Trent in an exceptional way, like few other schools. They introduced an original iconographical language with an exceptional spiritual foundation, often creating their works with no patterns. Excellent compositions manifesting a brilliant skill of observing the life, a sophisticated technique, and a rich palette of colors make the supernatural reality that is shown seem to be a full of simplicity worldly reality. Presentations of the inanimate nature  make it transcendent and poetical. Saint martyrs and confessors, in a heroic act of faith or in mystic ecstasies, are real figures, actually touching the mundane world, devoid of the baroque exaggeration that is present especially in Italian painting. In the Sevillian painting of the 17th century presentations of saint patrons of the capital of Andalusia played a significant role. Two sisters-martyrs of the 3rd century were particularly worshipped – Saints Justa and Rufina coming from a family of potters; so was St Laurean, a bishop-martyr of the 6th century; and St Hermenegild, the son of king Liuvigild, also murdered in the 6th century on the orders of his father who was an Arian. Also pictures of outstanding pastors of the Seville Church who lived at the end of the 6th century were very popular – pictures of two brothers, St Leander of Seville and St Isidore of Seville, the last of the Fathers of the Church. Only in the second half of the 17th century did the images of King Ferdinand III of Castile become popular; the King who liberated Seville that had belonged to the Islamic state.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2016, 64, 4; 85-114
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Desposorios místicos de santa Rosa de Santa María. Alianza monárquica con las Indias (siglos XVII y XVIII)
Mystical marriage of Santa Rosa de Santa María. Monarchical alliance with the Indies (17th and 18th centuries)
Mistyczne zaślubiny św. Róży z Limy. Przymierze korony hiszpańskiej z Indiami Zachodnimi (XVII–XVIII w.)
Autorzy:
Cuba, Ybeth Arias
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1839297.pdf
Data publikacji:
2016-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Opis:
This paper is preliminary study of the complex item of mystic marriage of saint Rose of Lima. This devotion was very spread since her beatification (1668) until 18th century. For its dissemination, the representation’s number was huge. This included the iconography. The characteristics of knowledge of this time allowed a varied education and this influenced the understanding of the scene of this mystic marriage, besides in its circulation and spread in Rose’s devotes in Latin America. Although of education limitations of Rose’s devotes, all understood that Rose was a privileged wife of Christ. All wished to follow her life that was a model of being good Christians and perfect vassals.
Artykuł stanowi wstępne studium złożonego problemu ikonograficznego, jakim jest przedstawienie mistycznych zaślubin św. Róży z Limy. Motyw pojawia się powszechnie od momentu beatyfikacji limskiej zakonnicy w 1668 r., a jego popularność trwa przez cały wiek XVIII. Liczba przedstawień jest ogromna. Umieszczenie wizerunków świętej w kontekście myśli religijnej okresu kolonialnego pozwala na różnorodne drogi interpretacyjne mistycznych zaślubin. Powszechnie uznawano św. Różę za uprzywilejowaną oblubienicę Chrystusa, a jej życie i postawę za wzory godne naśladowania przez oddanych Bogu chrześcijan.
Źródło:
Sztuka Ameryki Łacińskiej; 2016, 6; 81-116
2299-260X
Pojawia się w:
Sztuka Ameryki Łacińskiej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Cañones del Elector de Sajonia en la plaza fuerte de Rosas (siglos XVI-XVII): El Barzoque y los 36 libras
The Cannons of the Elector of Saxony in the Fortress of Rosas (16th-17th Century): Barzoque and the 36-Pounders
Artyleria elektora saskiego w twierdzy Rosas (XVI-XVII wiek): Barzoque i armaty 36-funtowe
Autorzy:
de la Fuente de Pablo, Pablo
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2056541.pdf
Data publikacji:
2022-05-16
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
artyleria
Rosas (Hiszpania)
Barzoque
kapitan Diego de Prado y Tovar
XVI-XVII wiek
artillery
Rosas (Spain)
captain Diego de Prado y Tovar
16th-17th centuries
Opis:
Este artículo versa sobre la identificación material de tres voluminosas piezas de artillería, especialmente la llamada Barzoque, que sirvieron en la plaza fuerte de Rosas (España) a caballo de los siglos XVI y XVII. Dichas piezas son parte del botín de guerra que las tropas imperiales tomaron a los príncipes protestantes tras la derrota de la Liga de Esmalcalda en la batalla de Mühlberg en 1547. Este es un trabajo realizado básicament
Niniejszy artykuł dotyczy identyfikacji trzech dział artyleryjskich, które broniły twierdzy Rosas (Hiszpania) w XVI i XVII wieku, w tym armaty o nazwie Barzoque. Armaty te stanowiły część łupów wojennych, które wojska imperium hiszpańskiego zdobyły na książętach protestanckich po klęsce Związku Szmalkaldzkiego w bitwie pod Mühlbergiem w 1547 r. Niniejsza publikacja opiera się przede wszystkim na źródłach pierwotnych, w szczególności dwu dokumentach, znajdujących się w Archiwum Generalnym w Simancas, oraz niepublikowanym traktacie kapitana Diego de Prado y Tovar, który miał okazję przyjrzeć się dokładnie omawianym armatom podczas swojego pobytu w Rosas. Wykonane przezeń rysunki pozwalają precyzyjnie odtworzyć m.in. zdobienia na słynnej armacie o nazwie Barzoque.
This article identifies three pieces of artillery, especially the Barzoque that served in  defence of the fortress of Rosas (Spain) during the 16th and 17th centuries. The cannons are part of the spoils of war that Spanish imperial troops took from the protestant princes following the defeat of the Schmalkaldic League at the battle of Mühlberg in 1547. This article is based mainly on primary sources, especially two documents found in the General Archive of Simancas and the unpublished treatise of Captain Diego de Prado y Tovar, who saw the cannons on his visit to Rosas and whose drawings give a clear idea of the Barzoque’s mouldings.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2022, 70, 4; 123-136
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies