Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Avant-garde" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-5 z 5
Tytuł:
“Els entra-i-surts del poeta”. Joan Brossa entre la vanguardia y el postmodernismo
Els entra-i-surts del poeta”. Joan Brossa between the avant-garde and the postmodernism
Autorzy:
Kurek, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1051216.pdf
Data publikacji:
2013-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Joan Brossa
Catalan poetry
avant-garde
postmodernism
Opis:
The poetry of Joan Brossa (1919-1998), because of its complexity and size, testifies the adventures that has lived the Western literature in the second half of the twentieth century: from the depletion of traditional avant-gardes, going through the movements of neo- or transavantgarde, up to the manifestos of the “literature of exhaustion” or postmodern. The present study aims to discuss the collection of seven volumes of poetry of Joan Brossa, written between 1969 and 1975, and published between 1983 and 1989 under the general title "Els entra-i-surts del poeta", which we consider as one of the most consistent editorial and lyrical author’s projects. We put emphasis on the issue of continuation / break up between the modernist concepts of language and the postmodern plurality, treatment of reality as text or writing, free play of imagination: all this not as a picture of disintegrated world but as positive reflection of a polymorphic reality.
Źródło:
Studia Romanica Posnaniensia; 2013, 40, 2; 91-104
0137-2475
2084-4158
Pojawia się w:
Studia Romanica Posnaniensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Azorín, traductor del teatro de la modernidad en El doctor Frégoli o la comedia de la felicidad
Autorzy:
Vigneron, Denis
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1185446.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydział Neofilologii
Tematy:
Azorín
Nicolas Evreinov
teatro español
vanguardia
surrealismo
Nicolai Evreinov
Spanish theatre
avant-garde
surrealism
Opis:
La obra El Doctor Frégoli o La comedia de la felicidad que publica Azorín en 1928 es una adaptación (¿libre o fiel?) de una obra rusa de Nicolas Evreinov que, bajo el aspecto anodino de una comedia, contiene toda una reflexión sobre lo propio de la escritura teatral, la construcción de los personajes, la ilusión escénica, el libre albedrío. Divididos entre la mentira halagüeña y la verdad amarga, los personajes –a la manera de los de Pirandello que van construyéndose a medida que se escribe la obra– se refugian en la ilusión de la felicidad. Este artículo se centra en las condiciones de la modernidad y renovación del teatro deseada por el autor español José Martínez Ruiz Azorín entre los años 1926-1930. Respondiendo a un proyecto global que toma en cuenta tanto la escritura teatral como la puesta en escena, el papel de los actores o las luces, la obra El Doctor Frégoli o La comedia de la felicidad constituye un ejemplo, hoy olvidado, de lo que fue el teatro surrealista, mezclando teatro y teatro de la vida, y de su impronta en la creación actual.
Źródło:
Itinerarios; 2017, 25; 7-19
1507-7241
Pojawia się w:
Itinerarios
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
La poesía de las vanguardias rusas en español: cuando el contexto social demanda la traducción
The Poetry of the Russian Avant-Garde in Spanish: When the Social Context Demands the Translation
Autorzy:
Cheveleva Dergacheva, Alexandra
Castellano Martínez, José María
Nalewajko, Paulina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/chapters/1032371.pdf
Data publikacji:
2020-07-09
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
poesía rusa
poesía española
poesía vanguardista
Edad de Plata rusa
traducción de la poesía
avant-garde poetry
poetic translation
discourse of literary translation
Russian poetry
Spanish poetry
The Russian Silver Age
Opis:
El objetivo principal de esta investigación es estudiar la conexión entre el interés hacia la traducción de la poesía vanguardista rusa de la Edad de Plata (aproximadamente el periodo entre el año 1892 y los años 30 del siglo XX) y las características de los procesos histórico-sociales en los países del idioma meta. Se habla de diferentes formas de definir el término vanguardismo en el contexto literario ruso y se ofrece, siguiendo la propuesta de los investigadores rusos Valeri Tyupa (Тюпа 1991, 1998) y Serguei Biryukov (Бирюков 2001), determinar este a través del análisis discursivo. Se estudia el reflejo de un cambio brusco en una cultura (como fue el proceso político-sociocultural de principios del siglo XX en Rusia) a través de la literatura y sobre todo a través de la poesía de este periodo y sus posteriores traducciones en otra cultura y otro entorno social, analizando la dinámica de la traducción de diferentes poetas: Mayakovski, Blok, Krúchenikh, Jlébnikov, Tsvetaeva… La recepción de estos textos poéticos en los países hispanohablantes se estudia como la asimilación de los textos culturales, analizando las causas de la aparición de la demanda social para traducir uno u otro texto vanguardista. Se estudian los porqués de las traducciones clásicas realizadas por Cesar Arconada, Nicanor Parra y otras importantísimas figuras de la poesía de habla hispana, así como por traductores profesionales (José Fernández Sánchez, Selma Ancira, etc.) y aficionados, demostrando la inevitable existencia de una demanda sociocultural de determinadas características para que la traducción literaria sea posible.
The main objective of this paper is to study the connection between the interest in the translation of the Russian avant-garde poetry of the Silver Age (approximately the period between the year 1892 and the 1930s) and the characteristics of the historical and social processes in the target language countries. The paper evaluates different ways of defining the term avant-garde in the Russian literary context, and then offers, following the proposal of the Russian researchers Valeri Tyupa and Serguei Biryukov, to determine this phenomenon through discourse analysis. The reflection of a sudden change in one culture (as it was the political-sociocultural process of the early 20th century in Russia) which influenced the literature and especially the poetry of this period and their subsequent translations, is considered in another culture and another social environment by analyzing the dynamics of translation of different poets, such as Mayakovsky, Blok, Kruchenykh, Khlebnikov and Tsvetaeva. The reception of these poetic texts in Spanish-speaking countries is studied as the assimilation of cultural texts, regarding the causes of social demand to translate one or another avant-garde text. Finally, the social causes of translation are considered through studying the works of Cesar Arconada, Nicanor Parra and other important figures of Spanish language poetry, as well as translations made by professional translators (José Fernández Sánchez, Selma Ancira, etc.) and amateurs. It is demonstrated that the existence of a sociocultural demand of certain characteristics is necessary to make the literary translation possible.
Źródło:
La traducción literaria en el contexto de las lenguas ibéricas; 227-248
9788323542841
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
TRANSICIÓN Y DECADENCIA EN EL TEATRO ALTERNATIVO O VANGUARDISTA ESPAÑOL Y POLACO
Transition to democracy and decadence in Spanish and Polish alternative/avant-garde theatre
Transformacja i dekadencja w hiszpańskim i polskim teatrze alternatywnym/awangardowym
Autorzy:
Kacprzak, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/509308.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Akademia Finansów i Biznesu Vistula
Tematy:
teatro alternativo
transición democrática
decadencia
alternative theatre
transition to democracy
decline
teatr alternatywny
transformacja
przejście do demokracji
upadek
Opis:
En el artículo, la autora resume tres casos de grupos de teatro vanguardista cuyas obras desempeñaron el papel de ritos de paso en los respectivos periodos de la transición democrática en Polonia y España. Se trata de las compañías: Teatr Ósmego Dnia, La Fura dels Baus y Els Joglars. Demuestra que dichos grupos no siempre disfrutaron de resultados positivos de su proyecto de “transición teatral”. Las compañías en cuestión, primero, introdujeron nuevos lenguajes escénicos, ajustaron cuentas con el pasado para abrir caminos al futuro, resumieron las consecuencias inmediatas de las transiciones, propusieron nuevos paradigmas o valores. Y después, siguieron funcionando en las nuevas estructuras, pero pagaron un precio importante. Las víctimas de los procesos de cierta decadencia en los tres casos han sido: el método de la creación colectiva, los valores de solidaridad y trabajo artístico compartido y la más alta calidad artística.
The author shows how three avant-garde theater groups created works that played a notable role of rites of passage in their respective periods of transition to democracy. Troupes Teatr Ósmego Dnia of Poznań, Barcelona’s La Fura dels Baus and Els Joglars are analysed. The essay shows that transition brought a hefty price to pay. Initially, those groups introduced new performance codes, closed the past accounts and opened future ahead with new paradigms and values in view. Later, while they continued working within those new paradigms, they lost much of the drive. Collective creation, values of solidarity and group work suffered with quality, vigour and imagination all staled.
W artykule autorka podsumowuje trzy przypadki awangardowych grup teatralnych, których prace odgrywały rolę rytuałów przejścia w okresach przemian demokratycznych w Polsce i Hiszpanii. Są to: Teatr Ósmego Dnia, La Fura dels Baus i Els Joglars. Tekst udowadnia, że grupy te nie zawsze cieszyły się pozytywnymi wynikami projektu „teatralnego przejścia do demokracji”. Najpierw wprowadziły nowe języki sceniczne, rozliczyły się z przeszłością, aby otworzyć drogi do przyszłości, podsumowały bezpośrednie konsekwencje zmian, zaproponowały nowe paradygmaty czy wartości. Potem pracowały w nowych strukturach, ale zapłaciły znaczną cenę. Ofiarami procesów dekadencji padły: metoda kreacji zbiorowej, wartości solidarności i grupowej pracy artystycznej oraz najwyższa jakość artystyczna.
Źródło:
Zeszyty Naukowe Uczelni Vistula; 2019, 65(2) Filologia; 46-56
2353-2688
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe Uczelni Vistula
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Vanguardia y revolución como ideas-fuerza en el arte argentino de los años sesenta
Avant-garde and revolution as the main thrust of the Argentine art in the 1960s
Awangarda i rewolucja jako główne idee argentyńskiej sztuki lat sześćdziesiątych
Autorzy:
Longoni, Ana
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1839358.pdf
Data publikacji:
2017-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Opis:
The purpose of this work is to indicate the ways in which art and left-wing politics expressed themselves duirng the “long decade”. Avant-garde and revolution worked then as the art main thrust. The extensive repertoire of artistic manifestations reveals that from the encounter of these two concepts diverse and somtimes opposing poetics and artisitc-political programmes arised. The metaphors, although most dissimilar, overlap and mix up with each other in the same subjects in a vertiginous way. In spite of their diversity, they are united by the common understanding of the art as being capable of infl uencing the human life. There are plentiful of war metaphors: the art is perceived as activating and detonating power. The text proposes possible interpretations of the links between the art and the politics in the period of time investigated.
Celem niniejszej pracy jest pokazanie, w jaki sposób sztuka i polityka lewicowa wyrażały się w czasie tzw. długiej dekady. Awangarda i rewolucja stały się wówczas głównymi ideami świata sztuki. Na podstawie szerokiego repertuaru działalności artystycznych można dojść do wniosku, że z połączenia tych dwóch konceptów narodziły się przeróżne, czasem zupełnie sprzeczne poetyki i programy artystyczno-polityczne. Metafory, choć najbardziej rozbieżne, nakładają się i przenikają w obrębie tych samych tematów w tempie przyprawiającym o zawrót głowy. Mimo że są tak różne od siebie, tym, co je łączy, jest przekonanie o doniosłej roli sztuki jako siły wpływającej na jakość ludzkiego życia. Wiele z nich to metafory wojenne: postrzegające sztukę jako siłę sprawczą, jako detonator przemian społecznych. Tekst prezentuje możliwe interpretacje powiązań pomiędzy sztuką a polityką w tamtym okresie.
Źródło:
Sztuka Ameryki Łacińskiej; 2017, 7; 19-55
2299-260X
Pojawia się w:
Sztuka Ameryki Łacińskiej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-5 z 5

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies