Temat: monastery - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: ТРАДИЦИИ ОБУЧЕНИЯ ЦЕРКОВНОСЛАВЯНСКОМУ ЯЗЫКУ В СТАРООБРЯДЧЕСКИХ АЗБУКАХ ИЗ ВОЙНОВСКОГО МОНАСТЫРЯ
The Tradition of Learning Church Slavonic Language in the Old Believers’ Primers from the Collection of the Monastery in Wojnowo
Autorzy:: Orzechowska, Joanna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/444482.pdf
Data publikacji:: 2013-06-01
Wydawca:: Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie
Tematy:: Old Believers
monastery in Wojnowo
primers
Church Slavonic
Opis:: In the Old Believers’ monastery in Wojnowo a few primers survived – the remains of the school which was conducted by the nuns in the 19th and 20th century. A comparative analysis of the copies and some loose sheets which are left has shown that there are four different editions which were printed in at least two printing houses. The analysed copies are identical reprints of the earlier first edition and constitute part of an Old Russian tradition of learning to read and write which was started by Ivan Fiodorov in 1574 and continued by Jakov Zeleznikov and the Old-Ritualists printing house in Moscow.
Źródło:: Acta Neophilologica; 2013, XV/1; 117-124
1509-1619
Pojawia się w:: Acta Neophilologica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Византийский богослужебно-певческий устав в Супрасльском Благовещенском монастыре (XVI в.)
Autorzy:: Густова, Лариса
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2167277.pdf
Data publikacji:: 2011
Wydawca:: Akademia Supraska
Tematy:: monaster supraski
bizantyjski regulamin
Suprasl monastery
Byzantine rubrics
Opis:: In the Byzantine Church there were many liturgical rubrics of the Great Constantinople church, Everghetidos, Athonite (or of the Holy Mountain), Studite, patriarchal (of the Holy Sepulchre), Costamonitou, skete, Studite-Alekseyev, of St Sabbas etc. Those rubrics were used in monasteries, sketes, cathedrals and parishes. Many of them existed simultaneously. Due to the changing church reality the place of the rubrics of the Great Constantinople church and of the Holy Sepulchre was taken by that of Jerusalem and later by Studite-Alekseyev rubrics. Before the XV century in the Grand Duchy of Lithuania the Great Constantinople and the Studite rubrics were enriched by the local liturgical traditions, even the ideological sense of many elements was changed and was assumed to be a part of autonomous, authentic ancient Russian religious life. At that time begins the reform of the liturgical rubrics, finished in the second half of the XVII century by patriarch Nikon. Starting from the XV century the Jerusalem rubrics in their Constantinopolitan version were introduced in the Russian Church. The reform of the liturgical rubrics in the Suprasl monastery, carried out by archimandrite Sergius Kimbar, was based on the liturgical indications of the Holy Mountain Typicon, Przemyśl Typicon, “tchastoslovs” of various Greek monasteries, as well as texts from “holy books of Church rules” in Slavonic. All the mentioned books were offered to the monastery by Joseph Soltan, the metropolitan of Kiev, Halych and all Russia. The reforms met some opposition from the brethren, in some cases justified, as certain changes were not based on the Church rubrics. Still in parish and in monastery churches of the Grand Lithuanian Duchy in the services there were a lot of elements coming “rather from the local habits than from the books”. One of the remarks made by archimandrite Sergius concerned the lack of readings from the Church Fathers during the Mattins and the Vigil. He questioned also the use of the Royal Doors, he introduced in Suprasl monastery churches the interior narthex etc. One can also notice the same Byzantine style changes in the Russian church culture, especially in choral music.
Źródło:: Latopisy Akademii Supraskiej; 2011, Kościół prawosławny na Bałkanach i w Polsce – wzajemne relacje oraz wspólna tradycja, 2; 153-162
2082-9299
Pojawia się w:: Latopisy Akademii Supraskiej
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Изображения на Паисий Хилендарски върху българските пощенски марки. „Царският Паисий“
The images of Paisii Hilendarski on Bulgarian postage stamps. Paissi’s postage stamps from the royal period
Autorzy:: Кръстева, Мила
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/694485.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:: postage stamp
Paisii Hilendarski
monastery
Salvo-Bulgarian History
Bulgaria
Opis:: -
The author analyzes the images of Paisii Hilendarski, printed on Bulgarian postage stamps. It is shown that in Bulgaria for a period of 92 years (1920–2012) a total of 10 postage stamps have been validated. They reflect the memory of the Bulgarians: both for Paisii and for Slavo-Bulgarian History. It is suggested that every Bulgarian cultural and historical age imposes its own rules on how to display the monk from Hilendar. The article follows the program of the project: ‘From one man’s lips to another’s ear’ … and all the way to the Internet’ (Project № FP-17 FlF-004/16.05.2017, Department for Scientific Research, Plovdiv University ‘Paisii Hilendarski’).
Źródło:: Slavica Lodziensia; 2018, 2; 149-162
2544-1795
Pojawia się w:: Slavica Lodziensia
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Несущий факел веры и родного языка (стезями судьбы одного старовера Орегона)
Autorzy:: Morris, Tamara
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2131281.pdf
Data publikacji:: 2022-05-15
Wydawca:: Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie
Tematy:: Old Believer
Oregon
personality
church schism
Dubchessky Monastery
dialect
Opis:: This article is devoted to the extraordinary personality of Makar Afanas’evich Zeniukhin (1938-2020) a Bespopovets Old Believer belonging to Chasovennye Denominationfrom Xinjiang, and to his lifelong ordeals while migrating from China through Argentina toWoodburn, Oregon, and ending up in the Siberian Dubchessky Monastery, Russia. The accountof his life reflects the consequences of the twenty-first century split in the Old Believerscommunities among the Oregonian Bespopovets Old Believers. It also describes MakarZeniukhin’s dialect, including the characteristic features of his language variation on differentlevels. The research is based on the method of scientific description and discourse analysis thatstudies his language recorded during our conversations between 2004 and 2014. The article alsodescribes his written language based on letters sent to us from the Siberian Dubchessky Monastery. Makar Zeniukhin’s oral narrations, coherent stories, and written letters are of particular value as historical and ethnographic resources depicting the events and life of Old Believers in Oregon, USA.
Źródło:: Acta Neophilologica; 2022, 1, XXIV; 253-266
1509-1619
Pojawia się w:: Acta Neophilologica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Невербальные ритуалы в похоронно-поминальном обряде старообрядцев (на основе текстов из коллекции Войновского монастыря)
NON-VERBAL RITUALS IN FUNERAL CEREMONIES AND PRAYERS FOR THE DEAD OF THE OLD BELIEVERS (ANALYSIS OF TEXTS FROM THE MONASTERY COLLECTION IN WOJNOWO)
Autorzy:: Orzechowska, Joanna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/444927.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie
Tematy:: funeral ceremonies
non-verbal ritual
Old Believers
monastery in Wojnowo
Opis:: The library collection of the monastery in Wojnowo includes books which were used during funeral ceremonies and prayers for the dead. These texts registered non-verbal activities which accompanied prayers and which can be categorised as non-verbal rituals. The author managed to trace rituals which are repeated in different texts, thus they can be seen as characteristic of funeral ceremonies. There are two kinds of rituals described: either of prescriptive or prohibitive nature.
Źródło:: Acta Neophilologica; 2016, XVIII/2; 17-25
1509-1619
Pojawia się w:: Acta Neophilologica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Поминовение как концепт (на материале старообрядческого Войновского синодика)
The concept of mentioning the dead” (in the Old Believers’ Sinodik from Wojnowo)
Autorzy:: Orzechowska, Joanna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/482125.pdf
Data publikacji:: 2010-12-01
Wydawca:: Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie
Tematy:: Old Believers in Poland
Old Believers monastery in Wojnowo primers
Church Slavonic
Opis:: In the article updating the concept of memory was analysed through its material expression in the text. The analytical material consisted of a special kind of religious literature, sinodik, which is an expression of remembrance about the dead and was used to mention them in prayers. With the application of frame analysis and statistic methods of research an artificial text was delineated, which is the main form of updating the concept of memory in the Sinodik from Wojnowo. In turn, it allowed to differentiate a new subconcept from the latter one, i.e. mentioning the dead in prayers.
Źródło:: Acta Polono-Ruthenica; 2010, 1, XV; 233-240
1427-549X
Pojawia się w:: Acta Polono-Ruthenica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: ОРНАМЕНТИКА КНИГ ВОИНОВСКОГО МОНАСТЫРЯ. К ВОПРОСУ О ВРЕМЕНИ И МЕСТЕ ИЗДАНИЯ
The Omaments in the Volumes of the Old Believers’ Monastery in Wojnowo. The Time and Place of Publication
Autorzy:: Orzechowska, Joanna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/444789.pdf
Data publikacji:: 2009-12-01
Wydawca:: Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie
Tematy:: Old Believers,
the monastery in Wojnowo,
liturgical volumes,
ornaments,
Grebnev’s printing house
Opis:: The article is a review of four volumes from the remaining collection of volumes in the Old Believers’ monastery in Wojnowo. The author established their place of publication on the basis of the analysis of omaments, primarily book ends, as well as comparing them with the Catalogue of ornaments from L. Grebnev’s printing house published on the Internet. 11
Źródło:: Acta Neophilologica; 2009, XI; 5-19
1509-1619
Pojawia się w:: Acta Neophilologica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Монашество как форма трансляции религии в эпоху гонений на Церковь в 1960-1970-х гг. (по материалам Центральной России)
Monasticism as a form of religion translation in the era of persecution of the Church in the 1960s and 1970s (based on materials from Central Russia)
Monastycyzm jako forma przekazu religii w dobie prześladowań Kościoła w latach 1960-1970 (na podstawie dokumentów z centralnej Rosji)
Autorzy:: Сазонов, Дмитрий
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1913401.pdf
Data publikacji:: 2020-11-12
Wydawca:: Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:: инокини
монастырь
обитель
гонения
монах в миру
nun
monastery
persecution
monk in the world
inokini
monaster
prześladowania
mnich w świecie
Opis:: В статье на основании источников раскрывается роль монашествующих, которые в условиях гонений вынуждены были перейти к приходскому служению. Несмотря на отсутствие легальных монастырей, при многих храмах и архиерейский домах образовывались монашеские общины. Они стали проводниками веры и выполняли функции, которые выполняли монашествующие в монастырях. Легальный статус таким общинам был не нужен. Многие из них при своем нелегальном статусе были очагами веры, катехизации и благотворительности. В ходе исследования удалось выяснить, что благодаря монашеским общинам и их нелегальному статусу удалось передать основы веры и неповрежденную церковную традицию вплоть до 1990-е годов.
The article, based on the mentioned sources, discusses the role of monastics who were forced to switch to the parish ministry in the conditions of persecution. Despite the absence of legal monasteries, many churches and Bishop’s houses formed monastic communities. The monks became guides of faith and performed the functions that they previously performed in monasteries. In the case of these communities having a legal status was not required. Many of them, despite their illegal status, were centers of faith, catechism, and charity. The study found that thanks to monastic communities and their illegal status, it was possible to transmit the foundations of the faith and intact Church tradition until the 1990s.
Artykuł na podstawie źródeł ujawnia rolę mnichów, którzy w warunkach prześladowań musieli przejść do posługi parafialnej. Pomimo braku legalnych klasztorów, przy wielu świątyniach i domach biskupich powstawały wspólnoty monastyczne. Mnisi stali się przewodnikami wiary i wypełniali funkcje wcześniej realizowane w monasterach. Regulacja statusu prawnego takich społeczności nie był potrzebny. Wiele z nich, mimo swojego nielegalnego statusu, tworzyło centra wiary, katechizacji i miłości. W trakcie badań okazało się, że dzięki wspólnotom monastycznym i ich nielegalnemu statusowi udało się przekazać podstawy wiary i nienaruszoną tradycję kościelną aż do 1990 roku.
Źródło:: ELPIS; 2020, 22; 55-59
1508-7719
Pojawia się w:: ELPIS
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Печско-мохачский епископ Никанор (Мелентиевич) как автор службы сербскому деспоту Иоанну Бранковичу
Nikanor (Melentijević), the bishop of Pecs (Southern Hungary), as an author of the liturgical Office for the Serbian Despot John Branković
Autorzy:: Temcinas, Sergeius
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1396959.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Wydawnictwo Naukowe Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie
Tematy:: Srbljak
Old Church Slavonic hymnography
acrostic
Despot John Branković
Bishop Nikanor (Melentijević)
Serbian Orthodox hierarchy in Southern Hungary
Jazak monastery
Krušedol monastery
Fruška Gora
церковнославянская гимнография
Сербляк
акростих
деспот Иоанн Бранкович
епископ Никанор (Мелентиевич)
сербская православная иерархия южной Венгрии
монастырь Язак
Крушедольский монастырь
Фрушка-Гора
Opis:: It is generally believed that the Old Church Slavonic liturgical Office for the Serbian Despot John Branković († 1502) was written in Fruška Gora (Vojvodina) by an anonymous monk of Krušedol monastery in 1708–1714 (traditional view) or, alternatively, in the 2nd half of the 16th century (modern view). The article presents evidence that the two Canons of the Office contain a joint acrostic (previously unnoticed) which includes the author’s name. There is good reason to believe that the Office was composed by Nikanor (Melentijević), the Serbian bishop of Pécs (Southern Hungary), during his stay in Jazak monastery (Fruška Gora) in 1711–1713.
Źródło:: Rocznik Teologiczny; 2014, 56, 1; 63-72
0239-2550
Pojawia się w:: Rocznik Teologiczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Назначение Михаила Козачинского Слуцким архимандритом. 1748–1749 гг.
Mikhail Kozačinski and His Appointment as an Archimandrite of the Slutsk Holy Trinity Monastery. 1748-1749
Powołanie Michaiła Kozaczińskiego na archimandrytę słuckiego. 1748-1749
Autorzy:: Kochegarov, Kirill A.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2053598.pdf
Data publikacji:: 2022-04-01
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: Michaił Kozacziński
Słucki klasztor Świętej Trójcy
Archimandryta Słucki
Rosja
Rzeczpospolita
Mikhail Kozačinski
The Slutsk Holy Trinity monastery
Russia
Polish-Lithuanian Commonwealth
Opis:: В статье рассматривается вопрос о назначении слуцким архимандритом известного преподавателя и писателя XVIII в. Михаила Козачинского. Показано как этот вопрос был тесно связан с деятельностью русского посольства в Варшаве и нежеланием польско-литовских магнатов поднимать вопрос о положении православных на ближайшем сейме. В то же время русское правительство не желало обострения отношений с одним из крупнейших литовских магнатов Великого княжества Литовского и патроном Слуцкой архимандрии – Иеронимом Радзивиллом. Сам Радзивилл при этом был готов оказать покровительство православию в обмен на удовлетворение российским двором его партикулярных интересов. При этом при назначении слуцкого архимандрита в 1748-1749 гг. не была учтена позиция слуцкого православного братства, что было чревато дальнейшим углублением конфликта вокруг архимандрии.
W artykule omówiono kwestię powołania Michaiła Kozaczińskiego, sławnego pedagoga i pisarza XVIII wieku na archimandrytę słuckiego. Pokazano, jak ściśle ta kwestia była związana z działalnością ambasady rosyjskiej w Warszawie i niechęcią magnatów polsko-litewskich do podniesienia kwestii pozycji prawosławia na kolejnym sejmie. Jednocześnie władze rosyjskie nie chciały pogorszenia stosunków z jednym z największych magnatów litewskich, patronem słuckiej organizacji kościoła prawosławnego, Hieronimem Radziwiłłem. Sam Radziwiłł był gotów objąć patronatem prawosławie w zamian za zaspokojenie przez dwór rosyjski jego partykularnych interesów. W procesie powoływania archimandryty słuckiego nie uwzględniono stanowiska słuckiego bractwa prawosławnego, co wiązało się z dalszym pogłębieniem konfliktu.
The paper tells about an appointment of Mikhail Kozačinski, famous writer and pedagogue of 18th century, as an archimandrite of the Slutsk Holy Trinity monastery. The problem was closely connected with the protection of the Russian embassy in Warsaw over the Orthodox people of the Polish-Lithuanian Commonwealth that irritated Polish and Lithuanian magnates who protested against discussing it on the forthcoming Diet. At the same time the Russian government didn’t want to worsen relations with the one of the powerful Lithuanian magnates, the owner of the Slutsk principality and the patron of the Slutsk Holy Trinity monastery, Hieronim Florian Radziwiłł. He also was ready to protect his Orthodox subjects in return for providing some particular services from the Russian emperor court. Appointing new archimandrite, the metropolitan of Kiev Timophej Shcherbatskij didn’t take into account the position of the Slutsk Orthodox fraternity that provoke another more serious conflict next years.
Źródło:: Roczniki Humanistyczne; 2022, 70, 2; 69-87
0035-7707
Pojawia się w:: Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: «Слово» и «дело» преподобного Паисия Величковского: к 300-летию со дня рождения подвижника
The “Word” and “Deed” of St. Paisius Velichkovsky: On the 300th Anniversary of the Ascetic’s Birth
„Słowo” i „dzieło” błogosławionego Paisjusza Wieliczkowskiego: na okoliczność 300-lecia urodzin
Autorzy:: Krivolapov, Vladimir
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/31342715.pdf
Data publikacji:: 2022-09-14
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: rozłam
książki
ascetyzm
żywot
autobiografia
klasztor
Mołdawia
Rzeczpospolita
powieść awanturnicza
split
books
asceticism
life
autobiography
monastery
Moldavia
Polish-Lithuanian Commonwealth
adventure novel
Opis:: К XIX в. пути европеизированной, секулярной России и народной «Святой Руси» окончательно разошлись. Н. Бердяев рассуждал о том, что Серафим Саровский и А.С. Пушкин были современника, но не знали друг о друге и не испытывали потребности узнать. Вместе с тем во второй половине XVIII в. в монастырях Молдавии подвизался человек, о котором почти наверняка слышал Пушкин и сочинения которого внимательно читал св. Серафим. Звали его Паисий Величковский (1722-1794) и он в своей деятельности наметил пути преодоления имевшего место «раскола». Ученики преп. Паисия находили пристанище в российских монастырях, его сочинения и переводы святоотеческих текстов пользовались исключительной популярностью в монашеской среде, а его последователя взрастили оптинское старчество – феномен, ради которого в Оптиной пустыни перебывали почти все литературные классики от Гоголя до Пришвина. Автора настоящей статьи интересует прежде всего Паисий как автор собственной автобиографии. Помимо этого текста, существуют несколько вариантов жития подвижника, созданных либо его учениками, либо учениками его учеников. Автобиография нисколько не напоминает житие, в жанровом отношении это скорее авантюрный роман, тогда как житие Паисия, написанное его учеником Митрофаном, в полной мере соответствует агиографическому канону. Паисиевы тексты, сведенные в единый корпус, дают представление не только о личности подвижника, но и о встрече двух литературных систем: той, что всё ещё тяготела к традициям Средневековья, и той, что вдохновлялась Новым временем. Сама личность Паисия гармонично сочетала в себе черты, традиционные для монаха-аскета (эталонной фигуры для русского Средневековья), и те, что «изобличали» в нём человека динамичного XVIII столетия. Автор статьи убеждён, что не только наследие святого Паисия, но сам его образ являет воплощённый ответ на вопрос о путях преодоления «раскола».
W początkach XIX wieku ostatecznie rozeszły się drogi zeuropeizowanej, sekularnej Rosji i ludowej “Świętej Rusi”. Nikołaj Bierdiajew wspominał, że Serafim Sarowski i Aleksander Puszkin żyli w jednym czasie, lecz nie wiedzieli o sobie nawzajem i nie mieli potrzeby się poznać. A jednocześnie w drugiej połowie XVIII wieku w klasztorach mołdawskich pojawił się człowiek, o którym zapewne słyszał Puszkin i którego pisma z uwagą czytał św. Serafim. Nazywał się Paisjusz Wieliczkowski (1722-1794) i w swojej działalności określił drogi pokonania rozłamu. Jego uczniowie znajdowali miejsce w rosyjskich klasztorach, jego utwory i translacje cieszyły się niezwykłą popularnością w środowisku zakonnym, a jego następcy przywrócili fenomen Pustelni Optyńskiej, do której przybywali wszyscy klasycy literatury – od Gogola do Priszwina. Autora niniejszego tekstu interesuje Paisjusz jako autor własnej biografii. Istnieje kilka wariantów żywota tego błogosławionego, stworzonych przez jego uczniów. Autobiografia nie przypomina żywotu, pod względem gatunkowym to raczej powieść awanturnicza, podczas gdy żywot Paisjusza, spisany przez jego ucznia Mitrofana, w pełni odpowiada kononowi hagiograficznemu.
By the 19th century, the paths of Europeanised, secular Russia and the people’s “Holy Russia” had finally diverged. Nikolai Berdyaev reasoned that Seraphim of Sarov and Alexander Pushkin were contemporaries, but did not know about each other as they lived in separate worlds, that of literature and that of holiness. However, at the same time, in the second half of the 18th century in the monasteries of Moldavia, there was a man about whom Pushkin almost certainly heard and whose writings were carefully read by St. Seraphim. His name was Paisius Velichkovsky (1722-1794) and in his work he outlined ways to overcome the “split” that had taken place. The disciples of Paisius found refuge in Russian monasteries, his writings and translations of patristic texts enjoyed exceptional popularity among the monastic community, and his successors revived the phenomenon of the Optina eldership, as a result of which almost all literary classic writers from Gogol to Prishvin visited the Optina Monstery. The author of this article is primarily interested in Paisius as the author of his own biography. In addition to this text, there are several versions of the life of this ascetic, composed either by his disciples or by the disciples of his disciples. The autobiography does not resemble a life at all; in terms of genre, it is rather an adventure novel, whereas the life of Paisius, written by his disciple Mitrofan, fully corresponds to the hagiographic canon. The Paisian texts, combined into a single corpus, give an idea not only about the personality of the ascetic, but also about the meeting of two literary systems: that which still gravitated towards the traditions of the Middle Ages, and that which was inspired by the Early Modern Period. The personality of Paisius harmoniously combined those features traditional for an ascetic monk (a reference figure for the Russian Middle Ages), and those that revealed in him a dynamic 18th‑century man. The author of this article is convinced that not only the legacy of Saint Paisius, but also his image, is the embodied answer to the question of how to overcome the “split”.
Źródło:: Roczniki Humanistyczne; 2022, 70, 7; 309-324
0035-7707
Pojawia się w:: Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: К вопросу о староверах-филипповцах в Северной Добрудже: Кителештская пустынь
Problem starowierców-filiponów w Północnej Dobrudży: pustelnia Kiteleska
About Old Believers Filippians in Northern Dobruja: Kitelesht monastery
Autorzy:: Morozowa, Nadezda
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1180902.pdf
Data publikacji:: 2020-10-07
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:: староверие, беспоповцы, филипповцы, Кителештский скит, Румыния, Тикилешти
Starowiercy
bezpopowcy
filipowcy
Rumunia
Pustelnia kiteleska
Tikileszti
Old Believers, Priestless Old Believers, Filippians, Kitelesht monastery, Romania, Tichilești
Opis:: О русских староверах-поповцах (филипонах/липованах) в Румынии известно давно. В то же время материалов о филипповцах-беспоповцах на территории этой страны практически нет. Цель настоящей статьи – на основе анализа филипповских рукописных источников и румынских историко-краеведческих материалов ввести в научный оборот новые данные о существовании беспоповского филипповского скита в Северной Добрудже во второй половине ХIХ в. В работе использованы сравнительный, описательный, интерпретационный и др. методы исследования. В нескольких филипповских рукописях упоминается неизвестная ранее «Кителештская пустыня», находящаяся «за Дунаем». Данные, обнаруженные в филипповских документах и румынских исследованиях и справочниках, позволяют отождествлять «Кителештскую пустыню» с беспоповским монастырем в дер. Тикилешти, расположенной на правом берегу Дуная в жудеце Тульча. На данный момент у нас имеются сведения о 12 насельниках этого скита, живших там в разное время, видимо, приблизительно с середины 1850-х до конца (или, по крайней мере, до середины) 1870-х гг. В начале ХХ в. скит в Тикилешти прекратил свое существование, а на его месте был основан лепрозорий.
It is well-known about the Russian Old believers Popovtsy (Lipovans) in Romania. At the same time, there are no reliable information about Priestless Filippians (bespopovtsy) in this country. The aim of this article is on the base of Filippians’ sources and Romanian historical and local history investigations to put new data about the existence of the Priestless Filippians monastery in Northern Dobrudja in the second half of the 19th century. The study based on comparative, descriptive, interpretative and other research methods. Several Filippians’ manuscripts mention the previously unknown Kitelesht monastery (hermitage), located “beyond the Danube”. The data, presented in Filippians’ documents and Romanian studies and reference books, allow us to identify the “Kitelesht hermitage” with the small Russian Priestless monastery in Tichilești on the right bank of the Danube in Tulcea County (județ). At the moment, we have information about 12 inhabitants of this monastery, who lived there at different times, apparently from the mid-1850s to the end (or at least until the middle) of the 1870s. At the beginning of the 20th century the monastery in Tichilești ceased to exist, and some years later in this place a leper colony was founded.
Rosyjscy starowiercy-baezpopwcy (filiponowie/lipowanowie) w Rumunii byli znani od dawna. Równocześnie materiałów na ich temat praktycznie nie ma. Celem artukułu (na podstawie analizy źródeł rękopiśmiennych i rumuńskich realioznawczych materiałów) jest wprowadzenie do obiegu naukowego nowych danych dotyczących istnienia ich pustelni w Północnej Dobrudży w drugiej połowie XIX wiek. W artykule wykorzystane zostały metody opisowe, komaratystyczne i interpretacyjne. W kilku filipowskich rękopisach wspomniana została nieznana dotąc "Pustelnia Kiteleska" znajdująca się "za Dunajem". Dane odnalezione w dokumnetach filipowców pozwalają uznać tę pustelnię za bezpopowski monaster we wsi Tikileszti, położonej na prawym brzegu Dunaju w żudecu Tylcza. Wiemy dziś o dwuanstu mieszkańcach tej pustelni, którzy przebywali tam w różnym czasie, najpewniej od połowy lat pięćdziesiątych co najmniej do połowy lat siemdziesiątych XIX wieku. Potem pustelnia w Tikileszti przestała istnieć, a na jej miejscu zorganizowano leprozorium.
Źródło:: Przegląd Rusycystyczny; 2021, 1; 6-31
0137-298X
Pojawia się w:: Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "monastery" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język