Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "chrześcijańska" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-8 z 8
    Tytuł:
    Kształtowanie się tożsamości chrześcijańskiej uczniów szkół parafialnych na Białorusi w końcu XX i na początku XXI wieku (na przykładzie miejscowości Małoryta)
    Autorzy:
    Zhigalova, Maria
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/681460.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Christian education
    Sunday schools in Belarus
    Christian literature
    chrześcijańska edukacja
    szkoły parafialne na Białorusi
    literatura chrześcijańska
    Opis:
    The article reviews the revival of Christian education in the Malaryta region in Southwestern Belarus. It stresses out the mission of creating Christian consciousness among students at Sunday schools. Special attention is drawn to literary works helping this process.
    W artykule przedstawiona jest działalność odrodzonych chrześcijańskich szkół parafialnych w regionie miasta Małoryta położonego w południowo-zachodniej Białorusi. Omówione zostały również strategie tworzenia chrześcijańskiej świadomości w obrębie wspólnot uczniowskich. W niniejszym opracowaniu ukazano również szczególną rolę rosyjskojęzycznej literatury pięknej, jako czynnika mającego znaczący wpływ na omawiany proces.
    Źródło:
    Zeszyty Cyrylo-Metodiańskie; 2015, 4
    2449-8297
    Pojawia się w:
    Zeszyty Cyrylo-Metodiańskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Колесо и крест в Красном Колесе А. И. Солженицына
    Koło i krzyż w Czerwonym Kole A. I. Sołżenicyna
    Autorzy:
    Sheshunova, Svetlana V.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1954165.pdf
    Data publikacji:
    2003
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    krzyż
    koło
    Bóg
    zmartwychwstanie
    symbolika chrześcijańska
    Rosja
    wiara
    cross
    wheel
    God
    resurrection
    Christian symbolism
    Russia
    faith
    Opis:
    Artykuł poświęcony jest analizie jednego z najważniejszych dzieł A. Sołżenicyna, tetralogii Czerwone Koło z punktu widzenia symboliki Krzyża i Koła. Wszyscy bohaterowie analizowanego utworu, świadomie bądź podświadomie, stoją przed tym samym dylematem – wyboru krzyża, drogi samounicestwienia w imię miłości Boga i bliźniego. Główną przyczyną katastrofy rewolucji było dla Sołżenicyna to, że większość Rosjan odwracało się od swojego krzyża i pamięci o Bogu. Ważne miejsce w analizowanym utworze zajmuje też symbol Koła. Taką formę przyjmuje upersonifikowane zło. Obraz ognistego Koła odsyła odbiorcę nie tylko do infernalnych motywów literackich i folklorystycznych, ale także do Starego Testamentu (Księga Ezechiela) i tematu Sądu Bożego. Autorka artykułu wiąże poglądy Sołżenicyna z tradycją „demonicznej” interpretacji dziejów Rosji, idącej w głównej mierze od Dostojewskiego i jego obrazów powodzi „zła” i „dobra”.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2003, 51, 7; 63-76
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Формы воплощения христианской аксиологии в русской литературе второй половины ХХ века – начала XXI века
    Forms of Christian Axiology in the Russian Literature of the Second Half of the 20th and the Beginning of the 21st Century
    Formy aksjologii chrześcijańskiej w literaturze rosyjskiej drugiej połowy XX wieku i początku XXI wieku
    Autorzy:
    Kazantseva, Irina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31342702.pdf
    Data publikacji:
    2022-09-14
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    gatunek
    publicystyka
    literatura rosyjska
    styl
    aksjologia chrześcijańska
    metoda artystyczna
    genre
    journalism
    Russian literature
    style
    Christian axiology
    artistic method
    Opis:
    В статье показано, что судьба христианской традиции в официальной и неподцензурной  литературе России 60-80-х годов объясняет логику современного литературного процесса. Анализ эволюции жанра, метода и стиля прозы Леонида Бородина и Валентина Распутина – традиционалистов, в разных формах сохранявших христианскую направленность своих произведений на всех этапах творчества, – позволяет сделать выводы о преемственности православной традиции в русской литературе второй половины XX – начала XXI веков. Имманентные закономерности литературного процесса определили взаимосвязь между уровнями религиозной традиции и поэтикой произведений. Для неподцензурной литературы характерно преимущественное использование прямого публицистического слова; после 90-х годов публицистические жанры в соответствии со своей внутренней логикой становятся адекватной формой поддержания целостности общества, а художественные произведения продолжают имплицитно воплощать сакральные ценности. Для творчества Бородина характерно обращение к таким формам условности и жанрам, как фантастические элементы, мифы, притчи, сказки; проза Распутина отмечена усилением фольклорного элемента, психологизма, рефлексии. Оба писателя в разных формах развивают возможности реалистического художественного метода на общей аксиологической основе, иллюстрируя пути сохранения христианской традиции.
    Autorka artykułu dowodzi, że los tradycji chrześcijańskiej w oficjalnej i niecenzurowanej literaturze Rosji lat 60-80. XX wieku wyjaśnia logikę nowoczesnego procesu literackiego. Analiza ewolucji gatunku, metody i stylu L. I. Borodina i W. G. Rasputina – tradycjonalistów, którzy w różnych formach zachowują chrześcijańską orientację swoich utworów na wszystkich etapach twórczości – pozwala na wyciągnięcie wniosków o ciągłości tradycji prawosławnej w literaturze rosyjskiej drugiej połowy XX i początku XXI wieku. Immanentne prawidłowości literatury określają relacje między poziomami tradycji religijnej a poetyką utworów. Literatura niecenzurowana charakteryzuje się dominującym użyciem bezpośredniego słowa publicystycznego; po latach 90. gatunki publicystyczne, zgodnie ze swoją wewnętrzną logiką, stają się adekwatną formą zachowania integralności społeczeństwa, a wartości sakralne są nadal implicite ucieleśniane w dziełach literatury pięknej. Twórczość L. I. Borodina charakteryzuje się wykorzystaniem takich form konwencji i gatunków, jak fantastyka, mit, przypowieść i bajka; prozę W. G. Rasputina cechuje psychologizm i refleksyjność. Obaj pisarze w różnych formach rozwijają możliwości metody sztuki realistycznej o wspólnych podstawach aksjologicznych, ilustrując sposoby zachowania tradycji chrześcijańskiej.
    This article reveals that the destiny of the Christian tradition in censored and non-censored literature in Russia in the 1960-1980s explains the logic of the contemporary literary process. The analysis of the evolution of the prose genre, method, and style of Leonid Borodin and Valentin Rasputin – traditionalists of different types who preserved the Christian orientation of their works at all stages of their creativity – allows us to draw conclusions about the continuity of the Orthodox tradition in Russian literature in the 20th and 21st centuries. The immanent regularities of the literary process determined the relationship between the peculiarities of the religious tradition and the poetics of the literary works. The predominant use of the straightforward publicist word is characteristic of non-censored literature; after the 1990s, journalistic genres, in accordance with their internal logic, become an adequate form of maintaining the integrity of society, and works of fiction continue to implicitly embody sacred values. Borodin’s work is characterised by an appeal to such forms of conventionality and genres as fantastic elements, myths, parables, and fairy tales; Rasputin’s prose is marked by an enhanced folklore element, psychology, and reflection. Both writers develop, in different forms, the possibilities of a realistic artistic method with a common axiological basis, illustrating ways of preserving the Christian tradition. 
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2022, 70, 7; 143-156
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Звезда, свастика, крест: Идеологические и нравственные коллизии в военной прозе Бориса Ширяева
    The Star, the Swastika and the Cross: Ideological and Ethical Collisions in the War Prose of Boris Shiryayev
    Gwiazda, swastyka, krzyż: kolizje ideologiczne i etyczne w wojennej prozie Borisa Szyriajewa
    Autorzy:
    Lyubomudrov, Alexei
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31342720.pdf
    Data publikacji:
    2022-09-14
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Boris Szyriajew
    proza wojenna
    etyka chrześcijańska
    okupacja hitlerowska
    kolizja wyboru moralnego
    Boris Shiryayev
    war prose
    ethics of Christianity
    Nazi occupation
    collision of moral choice
    Opis:
    Рассматриваются нравственные коллизии повестей писателя русского зарубежья Бориса Ширяева (1889-1959) Овечья лужа и Кудеяров дуб, посвященных жизни народа на оккупированной нацистами территории. Цель работы – исследовать конфликт между христианской моралью, патриотизмом и тоталитарным государством. Узловые сюжетные линии своих книг прозаик связывает с болевыми точками истории: коллаборционизм, партизанское движение, подпольные советские и антибольшевистские организации. Творчество Ширяева может служить исторической иллюстрацией того, как противостояние в расколотом революцией народе вылилось в беспощадную гражданскую войну, развернувшуюся внутри войны мировой. Исследуются также аспекты художественного мировоззрения Ширяева, показаны точки соприкосновения и отталкивания его «русского христианства» и евангельского вероучения. Проанализирован важный для автора мотив «святой мести» и его связь с фольклорной легендой о Кудеяре.
    Artykuł jest poświęcony ideologicznym i moralnym kolizjom w powieściach rosyjskiego pisarza emigranta Borysa Szyriajewa (1889-1959), a konkretnie w tekstach Овечья лужа (Owcza sadzawka) i Кудеяров дуб (Kudejarowy dąb), które są poświęcone życiu ludzi na terenach okupowanych przez hitlerowców. Celem tej pracy jest wyjaśnienie konfliktu między moralnością chrześcijańską, patriotyzmem a państwem totalitarnym. Kluczowe wątki obu powieści nawiązują do bolesnych aspektów historii: kolaboracji, ruchu partyzanckiego, podziemnych organizacji sowieckiej i antybolszewickiej. Powieści Szyriajewa ilustrują, jak konfrontacja ludzi podzielonych przez rewolucję doprowadza do wojny domowej, która rozwinęła się w czasie wojny światowej. Badane są również różne aspekty artystycznego światopoglądu Szyriajewa. Artykuł ukazuje punkty zbieżne i odstępstwa między jego „rosyjskim chrześcijaństwem” a doktryną ewangeliczną. Rozważany jest również ważny dla autora motyw „świętej zemsty” i jej związek z ludową legendą o Kudejarze.
    This article is devoted to the collisions of morals in stories by the Russian emigrant writer Boris Shiryayev (1889-1959), specifically Sheep’s Puddle and Kudeyar’s Oak. They are dedicated to the life of the people in those territories which were occupied by the Nazis. The purpose of this work is to clarify the conflict between Christian morality, patriotism and the totalitarian state. The key plot lines of both works are related to painful aspects of history: collaborationism, the partisan movement, the underground Soviet and anti-Bolshevik organisations. Shiryayev’s works illustrate how the confrontation among people split by the Revolution resulted in a civil war that unfolded within the World War itself. Various aspects of Shiryayev’s artistic worldview are also investigated. The article shows the points of coincidence and deviation between his “Russian Christianity” and the Gospel doctrine. The motive of “holy revenge” and its connection with the folk legend of Kudeyar is also considered.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2022, 70, 7; 275-288
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ліра-эпічнае майстэрства Уладзіслава Сыракомлі і яго праграма патрыятычнага хрысціянскага выхавання
    Autorzy:
    Некрашэвіч-Кароткая, Жанна
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/624893.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Uladzislau Syrakomlya, lyrical epic, poem, Roman Catholic priest, Christian morality
    Władysław Syrokomla, epos liryczny, poemat, ksiądz, moralność chrześcijańska
    Уладзіслаў Сыракомля, ліра-эпас, паэма, ксёндз, хрысціянская маральнасць
    Opis:
    For Belarusian literary experts one of the most popular poets of the 19th century Władysław Syrokomla is first of all an author of poems and poetic speeches (stories). Meanwhile his poems are still not translated into the Belarusian language. Among Syrakomlya's lyrical epic works the poems "Urodzony Jan Dęboróg" and "Stare wrota" are worth of special attention.  An image of Catholic priest plays a specially important role in forming of the artistic concept in both poems. In the artistic space of lyrical epic Syrakomlya adequately reflects that particular cultural-social state of the Catholic clergy which was typical for the cultural space of Rzech Pospolita. As a teacher and educator (priest Definitor) or a protector (Pyotr Skarga) for a representative of the younger generation, the Catholic priest in the poems of Uladzislau Syrakomlya is a bearer and preserver of primordial principles of morality, the first of which are Christian respect to ancestors and all virtues as well as sincere love to the Homeland.
    Talent liryczno-epicki Władysława Syrokomli i jego program patriotycznego chrześcijańskiego wychowaniaDla literaturoznawców białoruskich Władysław Syrokomla, jeden z najbardziej popularnych poetów XIX w , jest przede wszystkim autorem wierszy i gawęd. Jego poematy natomiast nie zostały jak dotąd przetłumaczone na język białoruski. Na szczególną uwagę zasługują takie utwory Syrokomli jak: Urodzony Jan Dęboróg i Stare wrota. W kształtowaniu koncepcji artystycznej wspomnianych utworów niezwykle ważną rolę odgrywa obraz kapłana.  Syrokomla właściwie pokazuje w przestrzeni artystycznej poematu szczególną sytuację kulturową i społeczną duchowieństwa katolickiego, co było charakterystyczne dla przestrzeni kulturowej Rzeczypospolitej. Występując w roli nauczyciela i wychowawcy (ksiądz definitor) lub opiekuna (Piotr Skarga) dla przedstawiciela młodszego pokolenia, ksiądz katolicki w wierszach Władysława Syrokomli jest nosicielem i przekaźnikiem odwiecznych zasad moralnych, z których pierwsza to chrześcijański szacunek do swoich przodków i wszystkich dobroczyńców, jak również szczera miłość do ojczyzny.
    Для беларускіх літаратуразнаўцаў адзін з найбольш папулярных паэтаў 19 стагоддзя Уладзіслаў Сыракомля з’яўляецца перш за ўсё аўтарам вершаў і паэтычных гутарак (гавэндаў). Тым часам яго паэмы да сённяшняга дня не перакладзены на беларускую мову. Сярод ліра-эпічных твораў Сыракомлі асаблівай увагі заслугоўваюць паэма “Ян з роду Дубарог” (Urodzony Jan Dęboróg) і “Старыя вароты” (Stare wrota). У фарміраванні мастацкай канцэпцыі абедзвюх твораў надзвычай важную ролю адыгрывае вобраз каталіцкага святара. Сыракомля адэкватна адлюстроўвае ў мастацкай прасторы ліра-эпасу тое асаблівае культурна-сацыяльнае становішча каталіцкага духавенства, якое было ўласціва  культурнай прасторы Рэчы Паспалітай. Выступаючы настаўнікам і выхавацелем (ксёндз Дэфінітар) або пратэктарам (Пётр Скарга) для прадстаўніка маладога пакалення, каталіцкі святар у паэмах Уладзіслава Сыракомлі з’яўляецца носьбітам і захавальнікам спрадвечных прынцыпаў маральнасці, першыя сярод якіх – хрысціянская павага да сваіх продкаў і ўсіх дабрадзеяў, а таксама шчырая любоў да Айчыны.
    Źródło:
    Studia Białorutenistyczne; 2017, 11
    1898-0457
    Pojawia się w:
    Studia Białorutenistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Русские библеизмы в европейском контекстe
    Rosyjskie biblizmy w kontekście europejskim
    Russian bibleisms in the European context
    Autorzy:
    Mokienko, Valery
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2192173.pdf
    Data publikacji:
    2018-12-28
    Wydawca:
    Akademia Humanistyczno-Ekonomiczna w Łodzi
    Tematy:
    Библия
    библеизм
    адаптация библеизмов
    христианской культурa
    церковно-славянски язык
    лекскикографической описание
    литературний язык
    Biblia
    biblizmy
    adaptacja biblizmów
    kultura chrześcijańska
    język cerkiewno-słowiański
    język literacki
    opis leksykograficzny
    Bible
    biblical quotations
    adaptation of biblical phrases
    Christian culture
    Old Church Slavonic
    literary language
    lexicographical description
    Opis:
    В статье демонстрируется влияние Библии на формирование русского литературного языка. Этот процесс объединяет русский язык с литературными языками многих народов, приобщенных к христианской культуре. Рассматриваются библеизмы разного типа, имеющие соответствия в других европейских языках, в том числе славянских. При общности источника библеизмов в языках, находящихся под влиянием христианской культуры, и в русском языке обнаруживаются большие различия как в количестве, так и в качественном составе этих единиц. Специфичность адаптации библеизмов в русском языке проявляется в сочетании книжно-церковного и разговорного (навеянного во многом кальками с европейских языков) начал, значительно обогатившем фонд русских библеизмов. В статье рассматриваются примеры, иллюстрирующие европейский фон усвоения и активизации библеизмов в русском литературном языке. Обобщается и опыт их лекскикографического описания.
    W artykule pokazany jest wpływ Biblii na kształtowanie się rosyjskiego języka literackiego. Proces ten łączy język rosyjski z językami literackimi wielu narodów pozostających pod wpływem kultury chrześcijańskiej. Omówione zostały biblizmy różnego typu, posiadające odpowiedniki w innych językach europejskich, w tym także słowiańskich. Mimo wspólności źródłowej biblizmów w językach będących pod wpływem kultury chrześcijańskiej język rosyjski wykazuje znaczne zróżnicowanie w strukturze tych jednostek zarówno pod względem ilościowym, jak i jakościowym. Specyficzność adaptacji biblizmów w języku rosyjskim przejawia się w połączeniu pierwiastka książkowo-cerkiewnego i potocznego (głównie jako produktu kalk z języków europejskich), który znacznie wzbogacił zasób biblizmów rosyjskich. W artykule analizowane są przykłady ilustrujące europejskie tło przyswojenia i aktywizacji biblizmów w rosyjskim języku literackim. Ukazane są przykłady opisu leksykograficznego analizowanych jednostek.
    The article demonstrates the influence of the Bible on the formation of the Russian literary language. This process unites the Russian language with the literary languages of many other nations who are attached to the Christian culture. The author analyzes bibleisms of different types that have correspondences in other European languages, including Slavic ones. With the common source of biblical texts in languages influenced by Christian culture, in Russian also great differences are found both in the number and in the qualitative composition of these units. The specificity of the adaptation of bibleisms in the Russian language is manifested in the combination of old-church and colloquial (inspired in many ways by tracing from European languages), which greatly enriched the fund of Russian bibleisms. The article examines examples illustrating the European background of the assimilation and activation of bibleisms in the Russian literary language. The experience of their lexicographical descriptions is also generalized.
    Źródło:
    Językoznawstwo; 2018, 12; 33-45
    1897-0389
    2391-5137
    Pojawia się w:
    Językoznawstwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Церковное пение как социальный дискурс
    Church Singing as a Social Discourse
    Śpiew cerkiewny jako dyskurs społeczny
    Autorzy:
    Ненартович, Анатолий
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/420265.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    церковное пение
    социальный дискурс
    социальная коммуникация
    христианство
    семиотическая система
    средства связи
    социокультурная рефлексия
    язык
    социализация
    христианская культура
    инкультурация
    Church singing
    social discourse
    social communication
    Christianity
    semiotic system
    communication means
    sociocultural reflection
    language
    socialization
    Christian culture
    enculturation
    śpiew cerkiewny
    dyskurs społeczny
    komunikacja socjalna
    chrześcijaństwo
    system semiotyczny
    środki komunikacji
    społeczno-kulturowa refleksja
    język
    socjalizacja
    kultura chrześcijańska
    inkulturacja
    Opis:
    Церковное пение способствует передаче социально-культурных отношений, ориентаций, ценностей, категорий, элементов христианства через осязаемые знаки и сообщения словесного искусства. Церковное пение представлено здесь как модель коммуникации с самоорганизующимся процессом связывающая и когнитивный опыт, и ценностные ориентации и социальную, практическую деятельность. Церковное пение интегрирует фонетические символы, вокал и музыку в структуру норм и принципов с внутренней связью и семантической интерпретацией. Церковное пение как социальная коммуникация является динамикой личностного усвоения доктрины элементов, социального опыта в виде знаний о мире вокруг накопленных христианской культурой принципов и навыков общественной жизни и социально значимой продуктивной деятельности, критериев самоопределения в обществе. В свою очередь, человек не только передает христианскую культуру, но также создает и производит традиции, изменяя или изобретая культурные инновации.
    Church singing promotes the transmission of sociocultural relations, attitudes, values, categories and elements of Christianity through tangible signs and messages of verbal art. Church singing is presented here as a model of communication with self-organizing process linking cognitive experience, value orientations and social practical activity. Church singing integrates phonetic symbols, singing and music into a structure of the norms and principles with intrinsic relation and semantic interpretation. Church singing as social communication, is the dynamic of personal acceptance of doctrinal elements, social experience in the form of knowledge about the surrounding world accumulated by Christian culture, principles and skills of community life, socially meaningful productive activity, and criteria of self-determination in a community. In turn, a person not only transmits Christian culture, but also creates and reproduces a tradition, varying it or inventing cultural innovations.
    Śpiew cerkiewny sprzyja przenoszeniu społeczno-kulturowych relacji, postaw, wartości, kategorii, elementów chrześcijaństwa przez konkretne znaki i przesłania sztuki werbalnej. Śpiew cerkiewny został tu przedstawiony jako model komunikacji z procesem samoorganizacji, jako model, który łączy i doświadczenie poznawcze, i orientacje wartościujące, i praktyczną i społeczną działalność. Śpiew cerkiewny integruje symboli fonetyczne, śpiew i muzykę w strukturę norm i zasad z więziami wewnętrznymi i interpretacją semantyczną. Śpiew cerkiewny jako komunikacja społeczna jest dynamiką osobistego przejmowania doktryny elementów, społecznego doświadczenia w zakresie wiedzy o otaczającym świecie wokół zgromadzonych przez kulturę chrześcijańską zasad i umiejętności życia społecznego i społecznie znaczącą produkcyjną działalnością, kryteriów samostanowienia w społeczeństwie. Z kolei człowiek nie tylko przekazuje kulturę chrześcijańską, ale także tworzy i produkuje tradycje, zmieniając lub wymyślając innowacje kulturowe.
    Źródło:
    ELPIS; 2016, 18; 137-144
    1508-7719
    Pojawia się w:
    ELPIS
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Лирика «отца Солнышка»: «Какая мощь, как непостижимо велико усилие нести свет»
    The Lyric Poetry of “Father Sun”: “What power, what inapprehensible great effort to carry light...”
    Liryka „ojca Słoneczka”, „jaka moc, jaki niezmiernie duży wysiłek nieść światło...”
    Autorzy:
    Kološuk, Nadežda Georgievna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/951919.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Fundacja Naukowa Katolików Eschaton
    Tematy:
    prison-camp lyric poetry
    Yaroslav Lesiv (1945-1991)
    Y. Lesiv’s poetic legacy
    religious world outlook
    existential loneliness
    Christian symbolism
    liryka więzienia i obozu
    Jarosław Lesiw (1945-1991)
    dziedzictwo poetyckie Jarosława Lesiwa
    światopogląd religijny
    egzystencjalna samotność
    symbolika chrześcijańska
    тюремно-лагерная лирика
    Ярослав Лесив (1945-1991)
    поэтическое наследие Ярославa Лесива
    религиозное мировоззрение экзистенциальное одиночество
    христианская символика
    Opis:
    The article deals with the poetic legacy of the Soviet dissident and longstanding prisoner and later Uniat priest Yaroslav Lesiv (1945 – 1991). It presents the outlook on life and the world of the believer and religious symbolism used in his lyric poetry. A considerable part of this lyric poetry was published posthumously. It is simple but refined in form and it sounds like a collection of prayers. Y. Lesiv’s lyric poetry reveals indisputable human and Christian values and Christian ethical postulates it expresses form an organic whole and cannot be doubted. Unfortunately, it’s impossible to analyze the formation of this world outlook now as all the published collections of Y. Lesiv’s lyric poetry differ both in composition and in manner of arrangement of texts, none of them is dated and none points to the sources from which the texts had been taken; in different editions there are substantial discrepancies. Obviously, it is necessary to do textual research based on archives. Y. Lesiv’s poetic work is multidimensional and requires repeated reading and critical interpretation. The aim of the article is an analysis of religious problems and of the connections between the figurative poetics and the author’s religious outlook. The methodological basis of the research is the raditional approach of literary history and methods of hermeneutic interpretation. The basic results of the research are the following observations and conclusions. Y. Lesiv’s poems create an impression of light, loving outlook up[on the world. Not knowing the author’s biography, one can hardly believe that the poems were written not only in imprisonment but in the hard conditions of living in the dark cell, of exhaustion and starvation after the tortures. Being physically imprisoned, the lyrical- hero acquires unlimited spiritual freedom. In Lesiv’s poetry are very few details of prison-camp reality or even mentions concerning the prison, although when they appear, they are very meaningful. But unexpected associations of the objects or circumstances of the reality with symbols and signs of God’s presence in the world appear. In the poems. The motifs of existential loneliness sometimes sound stoical, but on other occasions they are permeated with aching grief. Y. Lesiv’s modest poetic legacy deserves comparison with the legacy of great Christian poets and there is nothing in the Ukrainian literature with which we can Y. Lesiv’s work can be compared, except the lyrical prayer poetry of the baroque epoch. In the 20th century this tradition was not recalled and it was basically ignored. At present, however, it is very important.
    Niniejszy artykuł opowiada o dziedzictwie poetyckim sowieckiego dysydenta i więźnia, a później unickiego księdza Jarosława Lesiwa (1945-1991). W artykule się wciela światopogląd człowieka wierzącego i są używane symbole religijne. Wiele z tych wierszy zostały opublikowane pośmiertnie. Proste, ale eleganckie w formie, one brzmią jak zbiór modlitw. W poezji Jarosława Lesiwa są niepodważalnymi wartości chrześcijańskie a ludzkie, aksjomaty moralne Chrześcijan są organiczne a niezaprzeczalne. Niestety, nie możemy zanalizować powstanie takiego świata, ponieważ wszystkie opublikowane zbiory poezji Jarosława Lesiwa różnią się zarówno pod względem składu i kolejności rozmieszczenia tekstów, żaden ze zbiorów poezji nie zawiera dat i nie wyjaśnia źródło, z którego zostały one wydrukowane; w różnych publikacjach istnieją znaczne różnice tekstów. Oczywiście, ma jeszcze być zrobione zbadanie tekstu, w oparciu o archiwum. Poezja Jarosłava Lesiwa wielowymiarowa i wymaga wielokrotnego czytania i interpretacji krytycznej. Celem pracy jest analiza problemów, komunikacji figuratywnej poetyki a światopoglądu religijnego autora. Podstawą metodologiczną badań: tradycyjne historyczno-literackie podejście i metody interpretacji hermeneutycznej. Głównymi wynikami badania są następujące spostrzeżenia i wnioski. Wiersze Jarosława Lesiwa sprawiają wrażenie zaskakująco lekkiego miłosnego poglądu na świat. Nie znając biografię autora, trudno jest uwierzyć, że one mogły być tworzone nie tylko w więzieniu, ale w warunkach pobytu w karcerach, w czasie wyniszczającego głodu, po torturach. Jest oczywistym to, że, będąc ograniczony niewolą ciała, bohater liryczny Jarosława Lesiwa w wierszach otrzymuje nieskończona wolność duchową. W poezji Jarosława Lesiwa, pisanej w więzieniu, nie jest dużo opisywań realiów o więzieniu czyli obozie, a nawet wzmianek o więzieniu, chociaż są one dość wymowne. Ale jednak, tworzą się porównania nieprzewidziane, obiektów lub okoliczności, widocznej rzeczywistości z symbolami, znakami obecności Boga w świecie. Motywy samotności egzystencjalnej to brzmią tragicznie, to z przeciągającym żalem. Niewielkie poetyckie dziedzictwo Jarosława Lesiwa zasługuje na porównanie ze spuścizną wielkich poetów chrześcijańskich; a w literaturze ukraińskiej to dziedzictwo po prostu nie ma nic do porównania – chyba poza liryką modlitwy, poetów baroku. W XX wieku, tradycja ta nie została odświeżona i długo była ignorowana. Teraz jednak, ona brzmi tak, jak nigdy ważne.
    Лирика «отца Солнышка»: «Какая мощь, как непостижимо велико усилие нести свет». В статье идёт речь о поэтическом наследии советского диссидента и долголетнего заключённого, а позднее униатского священника Ярослава Лесива (1945-1991). В лирике воплощено мировоззрение верующего челове-ка и использована религиозная символика. Значительная часть наследия опубликована посмертно. Простая, но изысканная по форме, лирика звучит как собрание молитв. В поэзии Я. Лесива предстают несокрушимые общече- ловеческие и христианские ценности, органические и несомненные мораль-ные аксиомы христианина. К сожалению, на данном этапе изучения невоз-можно анализировать становление такого мировоззрения, поскольку все опубликованные собрания стихов Я. Лесива разнятся как по составу, так и порядком размещения текстов, ни одно не содержит их датировки и не объ-ясняет, из какого источника они опубликованы, в разных изданиях имеются существенные отличия текстов. Очевидно, должно быть сделано текстологи- ческое исследование, опираясь на архивы. Поэтическое творчество Я. Лесива многомерно и требует неоднократного прочтения и критической интерпре-тации. Целью исследования является анализ религиозной проблематики и связи образной поэтики с мировоззрением автора. Методологическая осно-ва исследования: традиционный историко-литературный поход и методы герменевтического истолкования. Основными результатами исследования являются следующие наблюдения и выводы. Стихи Я. Лесива производят впечатление удивительного светлого, любовного взгляда на мир. Не зная биографии автора, трудно поверить, что они могли быть созданы не просто в заключении, а в условиях содержания в карцере, во время истощающих голодовок, после истязаний. Будучи ограни-ченным физической несвободой, лирический герой в стихах приобретает бескрайнюю духовную свободу. В невольничьей поэзии Я. Лесива мало тюремно-лагерных реалий и даже упоминаний о тюрьме, хотя они и красно-речивы. Зато возникают неожиданные ассоциации предметов и условий видимой реальности с символами, знаками Божьего присутствия в мире. Мотивы экзистенциального одиночества звучат то стоически, то со щемящей горечью. Небольшое поэтическое наследие Я. Лесива заслуживает сравнения с наследием великих христианских поэтов, в украинской же литературе его просто не с чем сравнивать, разве что с молитвенной лирикой поэтов барок-ковой эпохи. В ХХ веке эта традиция долго не была актуализирована и за- малчивалась. Но сегодня звучит как никогда актуально.
    Źródło:
    Religious and Sacred Poetry: An International Quarterly of Religion, Culture and Education; 2014, 3(7); 63-82
    2299-9922
    Pojawia się w:
    Religious and Sacred Poetry: An International Quarterly of Religion, Culture and Education
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-8 z 8

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies