Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Paratext" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Паратексты автора и переводчика (на материале произведений Виктора Пелевина)
TRANSLATOR’S PARATEXTS (BASED ON VIKTOR PIELEWIN’S NOVELS)
Parateksty autora i tłumacza (na materiale utworów Wiktora Pielewina)
Autorzy:
Lubocha-Kruglik, Jolanta Krystyna
Nurgali, Kadisha
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1181894.pdf
Data publikacji:
2021-01-02
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:
паратекст, заглавие, перевод,
paratekst
tytuł
przekład
paratext
title
translation
Opis:
Паратекст – это термин, введенный Жераром Женеттом для определения элементов, которые функционируют вокруг главного теста. К ним причисляем в частности: заглавия, эпиграфы, вступления, примечания переводчика и автора. Теория паратекста, сформулированная Женеттом, была затем развита в трудах современных исследователей. В настоящее время паратексты исследуются всесте с широкопонимаемым экстралингвистическим контекстом. В настоящей статье исследуются главным образом паратексты автора и переводчика. В качестве материала для анализа были использованы произведения Виктора Пелевина – одного из самых популярных современных русских писателей.
Paratekst  to termin wprowadzony przez G. Genette’a, na określenie elementów, które funkcjonują wokół tekstu właściwego. Należą do nich m.in. tytuły, przedmowy, epigrafy, wstępy, komentarze tłumacza i autora. Teoria paratekstu sformułowana przez Genette’a jest rozwijana w pracach współczesnych badaczy. Obecnie parateksty są badane wraz z szeroko rozumianym kontekstem pozalingwistycznym. W niniejszym artykule przedmiotem badań są głównie parateksty autora i tłumacza. W charakterze materiału egzemplifikacyjnego wykorzystano utwory Wiktora Pielewina – jednego z najpopularniejszych pisarzy rosyjskich ostatnich lat.
 Paratext is a term introduced by G. Genette to describe the elements that function around the main text, i.e. for example titles, forewords, epigraphs, translator’s and author’s comments. Genette’a paratext theory is developed by contemporary researches. Currently paratexts are examined taking into account the broadly understood extralinguistic context. In this article the subject of research is mainly the author’s and the translator’s paratexts. Our researches were conducted on the works by Victor Pelevin – one of the most popular Russian writers of recent years.
Źródło:
Przegląd Rusycystyczny; 2021, 2 (174); 109-128
0137-298X
Pojawia się w:
Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Особенности и способы перевода названий серий мультфиль-ма Маша и медведь на польский язык
Properties and ways of translating the names of the episodes of Masha and the Bear animated film into Polish
Autorzy:
Didenko, Natalya
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/481417.pdf
Data publikacji:
2020-06-30
Wydawca:
Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie
Tematy:
free translation
literal translation
national and cultural component paratext
audio-visual translation
Opis:
The main name and the set of the headings of Masha and the Bear animated film, as elements of the paratext, play an essential role in determining the characteristic properties of a product. They point to the national and cultural factors conditioning the animated film which manifest themselves on various (audio and video) levels of information transfer. The set of the headings is characterised by a high level of saturation with national and cultural elements such as sayings, phrases, quotations from classic literary works as well as from folklore, quotations from the songs which the Russian audience is familiar with, allusions to films and other television broadcasts. The translation of such names is more difficult and poses a real challenge for the translator. Three types of translation have been observed: literal translation, free translation and substitution. At the same time, it was neutralisation that was the leading strategy of translating headlines containing national and cultural elements. One of the justifications for the approach selected may be the type of the audience – children who – because of their insufficient cognitive experience – will not be able to decipher the coded connotations.
Основной заголовок, а также комплекс названий серий мульт-фильма Маша и медведь как элементы паратекста играют принципиальную роль в определении характерных особенностей аудиовизуального продукта в целом. Они указывают на народно-культурную обусловленность мультфильма, которая проявляется на разных уровнях передачи информации (аудио и видео). Комплекс заголовков характеризуется высоким уровнем аллюзивности. В качестве названий встречаются пословицы, фразеологизмы, цитаты из классических произведений литературы, а также фольклора, строки из известных российских песен, модифици-рованные заголовки популярных телепередач. Такого рода названия представляют собой высокую степень сложности для переводчика. В результате анализа названий серий мультфильма и их переводов на польский язык выявлено три способа перевода: дословный, свободный (интерпретация) и замена. Ведущей стратегией является нейтрализация народно-культурной составляющей среды оригинала. Одним из объяснений выбранного пути можно считать тип главного получателя – ребенок, который в связи с недостаточным уровнем когнитивного опыта не расшифрует зако-дированную информацию.
Źródło:
Acta Polono-Ruthenica; 2020, 2, XXV; 173-190
1427-549X
Pojawia się w:
Acta Polono-Ruthenica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Культурний синкретизм як форма реалізації ідеї діалогу та гармонії в поетичній творчості київських неокласиків
Cultural Syncretism as Way to Express the Idea of Dialogue and Harmony in the Works of Kiev Neo-Classicists
Synkretyzm kulturowy jako forma realizacji idei dialogu i harmonii w twórczości poetyckiej neoklasyków kijowskich
Autorzy:
Siryk, Lyudmyla
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1879850.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
neoklasycy kijowscy
synkretyzm kulturowy
paratekst
intertekst
strategia „gry” obcym tekstem
związki międzykulturowe
Kievneo-classicis
cultural syncretism
paratext
intertext
strategy „of play” by somebody else’s text
intercultural connections
Opis:
Предметом исследования является творчество украинских неоклассиков в аспекте обращения к различным иностранным культурным источникам. В статье делается попытка доказать тезис, что культурный синкретизм, то есть органическое соединение в художественных текстах элементов различного происхождения, представляет собой своеобразную форму выражения идеи диалога и гармонии разнородностей в единстве одного целого. Доказательство данного тезиса осуществляется на материале неоклассической поэзии с применением интертекстуального анализа и интерпретации многокультурности нa разных уровнях текста (oт слов иностранного происхождения дo названий произведений, эпиграфов, фамилий и т.д.). Выясняется семантика, генезис, способы использования и символика инкорпорированных элементов, а также их функция в формировании контекста и идеи произведения. Показывается роль творческой стратегии «игры» чужим текстом, элементы которой (т.е. так называемые „интертексты”), выступают в поэзии. Кроме того, рассматривается функция примечаний и комментариев как одного из видов паратекстов. Исследование культурного синкретизма показывает интегрирующую сущность культуры, направляет к источникам европейской классики, актуализирует их важную во все времена аксиологию, а также открывает гуманистическую систему ценностей, которую предпочитали украинские неоклассики. По мнению автора, культурный синкретизм имманентным способом акцентирует идею равноправности межкультурных связей, а также является концептуальной моделью коммуникации, для которой характерны такие важные категории, как диалог, солидарность, гармония разнородностей, толерантность Иного. Данная модель имеет практическую ценность не только в области художественного творчества, но также в общественной сфере и в сфере международных отношений.
This article concerns itself with the way(s) the Kiev neo-classicists school treated many cultural sources of foreign origin. The essay argues that cultural syncretism, defined as organic blending – in artistic texts – of separate elements, constitutes a specific form of expression through which to render the idea of dialogue and harmony of diversities. This is exemplified by Neo-classical poetry analyzed with regard to multicultural elements existing on various levels of the text (foreign words, the works’ titles; mottoes, names etc.) and by intertextual analysis. The article discusses semantics, origin, ways of deployment and symbolism of incorporated elements as well as their function in determining the meaning(s) of the text. It also demonstrates the role of creative strategy of ‘playing’ with a different text, introduced into poetry as intertext. This study takes into consideration the function of footnotes as one type of paratexts. An examination of cultural syncretism indicates an integrating role of culture and a system of humanist values the Neo-classicists promoted, simultaneously referring to European classics and updating their universal values. The author claims that cultural syncretism – in an immanent way – stresses the idea of equality of intercultural relationships and also constitutes a conceptual model of communication whose basic categories are represented by dialogue, tolerance, harmony and solidarity. This model’s practical value lies not only in the realm of art, but also in the social sphere and international relationships.
Przedmiotem rozważań jest odniesienie się neoklasyków kijowskich do wielu obcych źródeł kulturowych. Artykuł jest próbą udowodnienia tezy, że synkretyzm kulturowy, tj. organiczne połączenie w tekstach artystycznych elementów różnego pochodzenia, stanowi swoistą formę wyrażenia idei dialogu i harmonii różnorodności w jedności. Tezę uzasadniono na podstawie poezji neoklasycznej poprzez analizę wielokulturowości na różnych poziomach tekstu (od słów obcego pochodzenia do tytułów utworów, motto, nazwisk itp.), poprzez badania intertekstualne. Wyjaśniono semantykę, genezę, sposoby wykorzystania i symbolikę inkorporowanych elementów oraz ich funkcję w kształtowaniu idei utworu. Ukazano rolę twórczej strategii „gry” obcym tekstem, którego elementy jako tzw. interteksty występują w poezji. Wzięto również pod uwagę funkcję przypisów jako jednego z rodzajów paratekstów. Badanie synkretyzmu kulturowego odsłania integrującą istotę kultury, odsyła do źródeł klasyki europejskiej, aktualizując ich ponadczasową aksjologię, a także ujawnia preferowany przez neoklasyków humanistyczny system wartości. Zdaniem autorki synkretyzm kulturowy w sposób immanentny akcentuje ideę równouprawnienia związków międzykulturowych, a także stanowi konceptualny model komunikacji, której podstawowymi kategoriami są dialog, solidarność, harmonia różnorodności, tolerancja Innego. Model ten ma praktyczną wartość nie tylko w zakresie sztuki, ale również w sferze społecznej i stosunków międzynarodowych.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2015, 63, 7; 113-131
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies