Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "National identity" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-13 z 13
    Tytuł:
    Медиевалистический текст в современной русской литературе как ответ на поиски идентичности после распада СССР
    Autorzy:
    Pacyno, Witold
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1022703.pdf
    Data publikacji:
    2019-08-08
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Medievalism
    contemporary Russian literature
    myth
    national identity
    Opis:
    The aim of the article is defining the cause of popularity of medievalism in contemporary Russian literature as well as describing an impact of the images of the Middle Ages in Russian medievalist texts on the national identity after the collapse of the Soviet Union.
    Źródło:
    Studia Rossica Posnaniensia; 2019, 44, 1; 201-210
    0081-6884
    Pojawia się w:
    Studia Rossica Posnaniensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Образы постнациональной действительности в прозе Владимира Сорокина и Виктора Пелевина
    Autorzy:
    Jaworski, Mateusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1052523.pdf
    Data publikacji:
    2019-12-15
    Wydawca:
    Wyższa Szkoła Gospodarki w Bydgoszczy. Wydawnictwo Uczelniane
    Tematy:
    nation
    national identity
    postmodernism
    Vladimir Sorokin
    Viktor Pelevin
    Opis:
    The paper aims at analyzing the importance of national identity in the selected works by Vladimir Sorokin and Viktor Pelevin. Both writers place significant emphasis on presenting the possible consequences of the present social changes. Pelevin predicts the unification of the world’s biggest countries into a homogenous structure based on people’s recognition. On the other hand, Sorokin forecasts the division of the present states into smaller structures, which will need to (re)construct their own identity. The interpretation is complemented with relevant ideas of Hegel and Fukuyama.
    Źródło:
    Heteroglossia- studia kulturoznawczo-filologiczne; 2019, 9; 59-66
    2084-1302
    Pojawia się w:
    Heteroglossia- studia kulturoznawczo-filologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Подкарпатская Русь в составе Чехословакии: история, культура, национальная идентичность
    Subcarpathian Rus as a part of Czechoslovakia: history, culture, national identity
    Autorzy:
    Egorova, Ksenia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/645222.pdf
    Data publikacji:
    2014-11-26
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
    Tematy:
    border studies
    Czechoslovakia
    Subcarpathian Rus
    Ruthenia
    minor Slavic languages
    national identity
    Opis:
    Subcarpathian Rus was incorporated into the Czechoslovak Republic as a result of the Treaty of Saint-Germain-en-Laye (1919). The following year Subcarpathian Rus being a part of Czechoslovakia was declared a self-governing autonomy with a certain number of democratic rights established by the Constitution. Among them was a right to use their national language. Codification of the Subcarpathian Ruthenian language has not yet been completed and it is an extensively discussed problem for contemporary linguists. After the First World War the Subcarpathian lands with its Ruthenian population was a poor farming region with a low level of ethnic self-awareness. Global economic and politic processes changed the situation dramatically and compelled the educated part of Subcarpathian Rus citizens into a discussion about their national language, culture and literature. The President of Czechoslovakia T. G. Masaryk participated in the discussion and was very interested in the cultural development of the region. Ruthenian society was split into two parts – pro-Russian and pro-Ukrainian. The national composition of the region was very complicated. In order to understand the flow of national ideas in Subcarpathian Rus, the research presented here sets out to cover the history of the codification of the Ruthenian language, the creation of grammar books for schools, and to analyze the role of both the Russian and Ukrainian components in the cultural development of this region. This research also takes into consideration the complex analysis of Masaryk’s Slavonic policy and cultural strategies.
    Ruś Podkarpacka weszła w skład Republiki Czechosłowackiej w wyniku traktatu podpisanego w Saint-Germain-en-Laye (1919). W następnym roku ogłoszono autonomię Rusi Podkarpackiej jako części Czechosłowacji. Ruś otrzymała szereg demokratycznych praw określonych przez Konstytucję. Jednym z nich było prawo do korzystania z własnego języka narodowego. Kodyfikacja języka Rusinów na Rusi Podkarpackiej nie została jeszcze zakończona i nadal jest problemem szeroko dyskutowanym we współczesnym językoznawstwie. Po pierwszej wojnie światowej tereny Rusi Podkarpackiej były ubogim regionem rolniczym o niskim poziomie samoświadomości etnicznej zamieszkującej go ludności rusińskiej. Globalne procesy gospodarcze i polityczne zmieniły w sposób radykalny sytuację i zmusiły wykształconą część obywateli Rusi Podkarpackiej do rozpoczęcia dyskusji na temat swojego języka, kultury narodowej i literatury. Prezydent Czechosłowacji T. G. Masaryk brał udział w tej dyskusji i popierał rozwój kulturowy regionu. W społeczeństwie rusińskim istniały dwie dzielące je orientacje: prorosyjska i proukraińska. Struktura narodowościowa regionu była bardzo złożona. Artykuł próbuje przybliżyć czytelnikowi problem przepływu idei narodowych na Rusi Podkarpackiej. W artykule omówiono kwestie historii kodyfikacji języka rusińskiego i tworzenia podręczników do gramatyki dla szkół. Oprócz tego przeanalizowana została rola rosyjskiego i ukraińskiego wkładu w rozwój kultury tego regionu. W badaniach uwzględniono kompleksową analizę słowiańskiej polityki i strategii kulturowych Masaryka.
    Źródło:
    Adeptus; 2014, 4; 76-85
    2300-0783
    Pojawia się w:
    Adeptus
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    «Исторические» детективы Владимира Короткевича: вчера и сегодня
    Powieści detektywistyczne Wladimira Karatkiewicza: wczoraj i dziś
    Vladimir Karatkievich’s detective novels: yesterday and today
    Autorzy:
    Супа, Ванда
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2108346.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    historia
    powieść sensacyjna
    tożsamość narodowa Białorusinów
    intertekstualność
    history
    detective novel
    Belarusians’ national identity
    intertextuality
    Opis:
    W artykule omówiono problematykę i synkretyczną poetykę dwóch „kryminałów retro” W. Karatkiewicza. Pisarz w dobie dominacji realizmu socjalistycznego połączył w swych utworach ważne idee (kształtowanie świadomości narodowej Białorusinów, interpretacja historii Białorusi) z elementami sensacji i romantycznym wątkiem miłosnym, charakterystycznymi dla modnej dzisiaj kultury masowej, wyprzedzając tym samym swoje czasy.
    In the article problems and syncretic poetry in two retro detective novels written by V. Karatkievich are discussed. In the era of dominance of socialist realism the author combined important ideas (defining Belarusians’ national awareness, interpreting the history of Belarus) with the elements of sensation and romantic love motif, typical of modern popular culture which are ahead of their time.
    Źródło:
    Białorutenistyka Białostocka; 2015; 11-24
    2081-2515
    Pojawia się w:
    Białorutenistyka Białostocka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Национальное самосознание и интеграционные процессы лужицких сербов в Германской империи
    Autorzy:
    Matelski, Dariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/568476.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    Sorbs
    German Empire
    evangelicalism
    Reformation
    Lusatia
    national identity
    лужичанe
    Немецкий Рейх
    еванеглизм
    Реформация
    Лужица
    национальная идентичность
    Opis:
    The Slavs came from the steppes of Eastern Europe to Balkan Peninsula in the firsthalf of the 1st millennium A.D. At the turn of the 6th century some of the tribes,looking for new places to settle, arrived at the area between the Elbe and Oder– occupying an area abandoned by Germanic tribes, who moved to the ScandinavianPeninsula – and were called Wends. Southern Slavs invaded and settledin Lusatia and reached the Saale. In the middle of the 9th century there were almost 50 Slavic settlements in Lusatia under the rule of Prince Derwan, an ally of Samo. At the turn of the 10th century, the Sorbs came under the influence of the Great Moravia (822–895), which adopted Christianity as early as the 9th century(831), and then Bohemia (895–1018), and from 1002 Poland (Christian since 965) tried to take control over the area. Boleslaw I of Poland invaded Lusatia and won it in the Peace of Bautzen (1018). In the Reformation period, Sorbian peasants and common people massively supported the teachings of Martin Luther, although he was opposed to translating the Bible into Slavic. Evangelicalism proved to be beneficial for the Sorbian national culture. It influenced its revival and strengthening. The University of Wittenberg became Sorbian cultural center, with its rector between years 1559–1576 being a doctor of Sorbian origin – Kasper Pauker from Bautzen. What strengthened the Sorbian national identity at the turn of the 19th century was the activity of Moravian Church (seeking to transform Lutheranism in people’s church), which was then settled in Upper Lusatia in Herrnhut, Niesky and Kleinwelka. At the turn of the 20th century the number of Sorbs in Germany decreased to about 157 000 people, out of whom as many as 10 100 lived outside Lusatia (including 4147 in Saxony – but without Lower Lusatia, 2687 in Westphal ia, 1521 in Rhineland, 847 in Berlin and 898 in other areas of the German Empire). The language widely used in Lusatia was Sorbian with its Lower and Upper dialect. The basis of the national activities of the Sorbs in Germany was “Serbian House” founded on 26 September 1904 in Bautzen to serve as a library, museum, bank, bookshop and publisher. The outbreak of World War I in the summer of 1914 gave hope to the Slavs to establish their own countries.
    Славяне пришли из степей Восточной Европы на Балканский полуостров в первой половине тысячелетия после рождества Христова. В конце пятого и шестого веков некоторые из этих племен, ища новых мест для поселения, прибыли в районе между Эльбой и Одрой – занимая территорию заброшенную германскими племенами, которые переселились в Скандинавский полуостров – и назывались Вендами (Sorben). Южные славяне вторглись и поселился в Лужице и достигли реки Зале [Saale]. В Лужице (южное Полабье) в середине девятого века были почти 50 славянских городов, которых правитель, князь Дерван, признавал начальство Государства Само. А в конце девятого и десятого веков сербы нашлись под влиянием Великоморавской державы (822–895) – которая приняла христианство еще в девятом веке (831) и чешской (895–1018) – а с 1002 польское государство (христианское с 965 г.) пыталось взять контроль над территорией. Болеслав Храбрый отправлялся в Лужицу и получил их в Будишинском мире (1018). В период Реформации лужицкие крестьяне и городские плебеи массово высказались в пользу учения Евангелизм – это оказалась полезным для лужицкой национальной культуры. Он повлиял на возрождение и укрепление. Центром лужицкой культуры стал университет в Виттенберге, ректором которого в годы 1559–1576 был врач лужицкого происхождения Каспер Паукериз Баутцен. На укрепление лужицкого национального самосознания на рубеже восемнадцатого и девятнадцатого веков влияние имела деятельность братьев моравских (стремящихся превратить лютеранство в народную церковь), поселившихся в Верхней Лужицы в Охранове, Нижнем и Малом Велкове. На рубеже веков число лужичан в Германии снизилось до примерно 157 000 человек, из которых больше чем 10 100 проживали за пределами Лужицы (из которых 4147 в Саксонии – но без Нижней Лужицы, 2687 в Вестфалии, 1521 в Рейнланде, 847 в Берлине и 898 в других областях имперского германского рейха). На Лужице широко использовался лужицкий язык, прежде всего диалекты нижний и верхнелужицкий. Основой национальных деятельности лужичан в Германии был основан в 26 сентября 1904, в Баутцене – «Сербский дом», в котором находились библиотека, музей, народный банк, библиотека, издательство и типография. Начало пер вой мировой войны летом 1914 года было для славян надеждой на создание своего собственного национального государства.
    Źródło:
    Nowa Polityka Wschodnia; 2014, 1(6); 216-240
    2084-3291
    Pojawia się w:
    Nowa Polityka Wschodnia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    УКРАИНСКО-ПОЛЬСКИЕ МУЗЫКАЛЬНЫЕ КОНТАКТЫ В КОНТЕКСТЕ КУЛЬТУРНОЙ МНОГОСОСТАВНОСТИ АВСТРО-ВЕНГЕРСКОЙ МОНАРХИИ
    UKRAINIAN-POLISH MUSICAL CONTACTS IN THE CONTEXT OF THE CULTURAL DIVERSITY OF THE AUSTRO-HUNGARIAN MONARCHY
    Autorzy:
    Новакович, Мирослава
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/566450.pdf
    Data publikacji:
    2018-12-14
    Wydawca:
    Akademia Pomorska w Słupsku
    Tematy:
    музыкальная культура национальная идентичность «галицкий музыкальный диалект» культурная память
    musical culture
    national identity
    “Galician musical dialect”
    cultural memory
    Opis:
    The article touches upon the problem of Ukrainian-Polish musical contacts in the context of the cultural diversity of the Austro-Hungarian monarchy. It is confirmed that the complexity of the topic lies in the need to comprehend two different cultural traditions and their contexts, as well as in an attempt to discover the true structures of these relationships. It is noted that the defining feature of Ukrainian-Polish cultural relations in the first half of the nineteenth century were not professional contacts between Polish and Ukrainian music, but the connection of culture with culture and Polish music with Ukrainian culture. The result of these contacts was the use of Ukrainian folklore by Polish composers. Particular attention in the article is drawn to the fact that the Galician burgher culture formed the same lifestyle and common values, and was also a homogenizing factor among the heterogeneous population of the region. This gives grounds to speak of the existence of a layer of musical unconscious common to the peoples of Galicia, which was spontaneously used in the then composer’s practice. It was borrowed mainly from German and Polish cultures, which music, due to certain circumstances became an integral part in the system of musical thinking of Galician amateur composers. In this context, the patriotic choral works of Ukrainian music by M. Verbytsky are considered, in which he often uses intonations and rhythms borrowed from the Polish music.
    Źródło:
    Ars inter Culturas; 2018, 7; 89-102
    2083-1226
    Pojawia się w:
    Ars inter Culturas
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Интерпретация образа России как элемент формирования польской национальной идентичности
    Autorzy:
    Lykoshina, Larisa S.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/568548.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    Polska
    Russia’s image
    national identity
    political struggles
    historical consciousness
    Польша
    образ России
    национальная идентичность
    политическая борьба
    историческое сознание
    Opis:
    The article discusses the role of the image of Russia as a factor of the formation of the Polish national identity at the present stage of development. The paper notes that in the dichotomy of “friend or foe” image of Russia rather looks like “foe” – not in conformity with Polish values. At the same time, the article emphasizes the idea of the complexity and diversity of the Polish society, the lack of unity of perception of the image of Russia and Russian–Polish relations.
    В статье рассматривается роль образа России как фактора формирования польской национальной идентичности на современном этапе развития страны. В работе отмечается, что в дихотомии «свой-чужой» образ России скорее играет роль «чужого», не соответствующего польским ценностям. Вместе с тем, в статье акцентируется мысль о сложности и многогранности польского общества, отсутствии единства восприятия образа России и российско-польских отношений.
    Źródło:
    Nowa Polityka Wschodnia; 2017, 2(13); 146-156
    2084-3291
    Pojawia się w:
    Nowa Polityka Wschodnia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Национальное самосознание и интеграционные процессы лужицких сербов в Германской империи Часть II: От первой миров войны до наших дней (от 1914 года до начала XXI в.)
    Autorzy:
    Matelski, Dariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/568754.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    Sorbs
    Association of National Minorities in Germany
    the Federal Republic of Germany
    the German Democratic Republic
    Germany
    Lusatia
    national identity
    лужичание
    Ассоциация национальных мень-
    шинств в Германии
    Федеративная Республика
    Германия
    Германская Де-
    мократическая Республика, Германия
    Лужица, национальная идентич-
    ность
    Opis:
    The First World War (1914–1918) was inextricably connected with regular conscription. Undoubtedly it had a huge impact on reducing the population of Sorbs in Germany. Their number decreased from 102 801 to 70 998 people between the censuses in 1910 and 1925. After World War I, Lusatia failed to become a country independent of the German Empire. On 7 October 1925 the national organizations of Sorbs united (Maćica Serbska, Domowina, Lusatian Alliance) and established the Wendish People’s Party, which on 26 January 1924 accessed the Association of National Minorities in Germany. The Association’s publication was the monthly “Kulturwille” (since January 1926 “Kulturwehr”), which was issued until 1938. Its editor was a Sorb – Jan Skala (1889–1945). The censuses of 1925 and 1933 claimed that nearly 73,000 Sorbs lived in Germany. Under Hitler all Sorbian associations were dissolved and in both parts of Lusatia more than 60 Sorb ian place names were removed and replaced by German ones. The years of World War II (1939–1945) is the most tragic period in the history of the Sorbs – a period of even worse persecutions, arrests, taking the Sorbs to the concentration camps, the destruction of their properties, the suppression of all forms of autonomy and selforganization. Freedom from Fascism was given to the Sorbs on 6 April 1945 by troops of First Ukrainian Front and the Polish Second Army. On 23 March 1948 – under pressure from the Soviet occupation authorities – the National Parliament of Saxony (Landtag) passed a law guaranteeing the rights of the Sorbs. GDR authorities sought to reduce the population of the Sorbs and the use of Sorbian language. Only after the absorption of the GDR by the FRG – called the second unification of Germany – on 3 October 1990, the Sorbian population began to use civil rights emerging from the Basic Law of the FRG. Currently about 60,000 Sorbs live in Germany, out of which 20,000 in Brandenburg (Protestants) speaking Lower Sorbian (similar to Polish), and 40,000 in Saxony (Catholics) speaking Upper Sorbian (similar to Czech). The majority are elderly people (60 and over). Younger generation speaks almost exclusively German.
    Первая мировая война (1914–1918) была неразрывно связана с массовым призывом в армию. Это имело, несомненно, большое влияние на снижение популяции лужичан в Германии. Их число уменьшилось между переписями 1910 и 1925 гг., с 102 801 до 70 998 человек. После Первой мировой войны не удалось выделить Лужицы как независимого от Германии государства. 7 октября 1925 года имело место слияние национальных лужицких организаций (Отчизна лужицкая, Домовина, Лужицкая народная партия) и создание лужицкого народного совета, который 26 января 1924 г. Приступил к Ассоциации национальных меньшинств в Германии. Печатным органом Союза был ежемесячник «Kulturwille» (с января 1926 г. «Kulturwehr»), который не появился до 1938 г. Его редактором был лужичанин Ян Скала (1889–1945). Переписи с 1925 и 1933 гг. сообщили, что в Германии, где проживает почти 73 тыс. лужичан. При Гитлере расторгнуты были все лужицкие орга- низации и в обеих частях Лужицы более чем 60 лужицких наименований мест были заменены немецкими. Годы Второй мировой войны (1939–1945) является наиболее трагическим периодом в истории лужичан – это время еще более жестких преследований, арестов, закрывания лужичан в концлагерях, уничтожения их имущества, подавления всех форм автономии и самоорганизации. Свободу от нацизма лужичаном 6 апреля 1945 г. привели войска I Украинского фронта Красной Армии и Второй польской ар- мии. 23 марта 1948 г. – под давлением советских оккупационных властей– Национальный парламент (Landtag) Саксонии принял закон, гарантиру-ющий права лужичаном. Власть ГДР пыталась уменьшить население лужичан и использования лужицкого языка. Только после поглощения ГДР Федеративной Республикой Германии – называемого вторым объединени- ем Германии – 3 октября 1990 г., лужицкое население стало использовать гражданские свободы в соответствии с Основным Законом ФРГ. В настоящее время в Германии проживает около 60 тысяч лужичан, из которых 20 000 в Бранденбурге (протестанты) –говорящий по-нижнелужицки (похожий на польский язык), и 40 000 в Саксонии (католиков) – говорящий по-верхнелужицки (похожий на чешский язык). Большинство из них – по- жилые люди (60 лет и больше). Младшие говорят почти исключительно на немецком языке.
    Źródło:
    Nowa Polityka Wschodnia; 2014, 2(7); 182-209
    2084-3291
    Pojawia się w:
    Nowa Polityka Wschodnia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Св. Димитрий Ростовский и «кризис» приходской школы в конце XVII века
    St. Dimitry of Rostov and the «crisis» of the parish school in the end XVII century
    Autorzy:
    Коновалов, Валерий В.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1992777.pdf
    Data publikacji:
    2019-06-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    Dimitry of Rostov
    Petr Mogila
    Education system
    National Education
    Orthodox Brotherhoods
    Self-identification
    National identity
    Scholastic
    Latin party
    parish school
    Димитрий Ростовский
    Петр Могила
    образовательная система
    национальное образование
    православные братства
    самоидентификация
    национальная идентичность
    схоластика
    «латинская партия»
    приходская школа
    Opis:
    This article is about problems of national Russian and partly Ukrainian education system in end XVI – beginin XVIII centuries and about how people try to solve this problems. Partly touches such role persons like Dimitry of Rostov and Petr Mogila. Including some interesting details about some educationreligious and cultural aspects of this time. In addition, it is about some selfidentification problems and some orthodox-catholic traditions vacillation, and how this problems are influenced to this nations history at all.
    Статья посвящена проблемам в русской и отчасти в украинской об- разовательных системах в конце XVI – начале XVIII вв. и тому, какие решения использовались для выхода из этого положения, включая интересные подробности о культуральной и образовательно-религио- зной ситуации того времени. Частично затрагивается роль в этом про- цессе таких личностей как Димитрий Ростовский и Петр Могила. Так же в статье идет речь о проблемах самоидентификации и некоторых «метаниях» между православной и католической традициями и о том, как это повлияло на дальнейшую историю этих народов.
    Źródło:
    Studia Orientalne; 2019, 1(15); 116-138
    2299-1999
    Pojawia się w:
    Studia Orientalne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Sovremennyj russkij istoričeskij mif i sposoby еgо vosproizvedenija
    THE CONTEMPORARY RUSSIAN HISTORICAL MYTH AND ITS MANIFESTATIONS
    Autorzy:
    Levkievskaja, Elena E.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/611330.pdf
    Data publikacji:
    2000
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Russian historical myth
    Soviet myth
    pro-Western myth
    monarchic myth
    ‘naïve’ image of the world
    national identity
    zapadnichestvo [westernism]
    rosyjski mit historyczny
    mit sowiecki
    mit prozachodni
    mit monarchistyczny
    „naiwny” obraz świata
    tożsamość narodowa
    zapadniczestwo
    Opis:
    Współczesny rosyjski mit historyczny i sposoby jego uobecniania – pod takim tytułem autorka rozprawy omawia modele ideologiczne, jakie funkcjonują w obiegu masowym we współczesnej Rosji współtworząc „naiwny” obraz świata, w którym odbija się społeczna samoświadomość. Obiegowe mity historyczne nie tylko porządkują i objaśniają świat i pomagają przeżyć w sytuacjach krytycznych, ale przede wszystkim budują narodową tożsamość, służą potwierdzaniu własnej wartości i odróżnianiu się od innych, obcych. Przyjmują często charakter agresywny, służą terrorowi, jak w okresie stalinowskim mity o zaostrzaniu się walki klasowej, obraz wroga-kułaka czy mit światowej rewolucji. Mity kreowane odgórnie i służące interesom władzy mają szansę zaistnieć w wymiarze społecznym tylko za zgodą samego społeczeństwa. Zaistniał np. obraz Gagarina jako narodowego bohatera, ale już próba wykreowania Walentyny Tierieszkowej, pierwszej kosmonautki, na podobną bohaterkę skończyła się fiaskiem, desakralizacją i wręcz ośmieszeniem. Mity historyczne operują pojęciem „złotego wieku”. Współcześnie w obiegu społecznym funkcjonują w Rosji trzy mity historyczne o różnym zasięgu: sowiecki, prozachodni i monarchistyczny. Dwa pierwsze stanowią parę powiązaną zasadą „lustrzanego odbicia”, opartą na pojęciu postępu i systemie binarnych opozycji. Wedle mitu sowieckiego, złoty wiek przypadał na czasy Związku Radzieckiego, potężnego supermocarstwa zdolnego obronić się przed wrogiem z zewnątrz i zabezpieczyć porządek od wewnątrz, zapewnić bezpieczeństwo socjalne prostym ludziom, tworzącego postępowy system przeciwstawiający się zgniłemu systemowi zachodniemu. Mit ten ma wciąż wielu zwolenników. Wyznawcy koncepcji prozachodniej (określonej tradycyjnie jako zapadniczestwo) rosyjski „złoty wiek” lokują w przyszłości, realną Rosję uważają za głuchą prowincję cywilizacji zachodniej lub amerykańskiej, postęp historyczny Rosji ma polegać na zbliżaniu się do zachodniego wzorca.
    The article discusses commonly entertained ideological models in contemporary Russia, which constitute the “naive” worldview reflecting Russian social self-awareness. Generally known historical myths not only explain the world, organize our understanding of it and help survive in critical situations, but above all build national identity, confirm one’s self-esteem and differentiate “us” from ”them”. They frequently assume an aggressive character and reinforce planned terror, cf. the myths of class struggle or world revolution, or the image of a hostile kułak (a rich peasant) in the Stalinist period. Myths imposed from above and designed to serve the interests of the authorities can only spread on a socially significant scale through social consent. For example, the image of Gagarin as a national hero was a success but the attempt to create a similar image of a first woman astronaut Valentina Tereshkova ended in total failure or even ridicule. Historical myths are based on the idea of a “golden age”. In Russia, there currently exist three generally approved myths: Soviet, pro-Western and monarchic. The first two constitute a pair linked by a principle of a mirror image, based on the idea of progress and a system of binary oppositions. According to the Soviet myth, the “golden ago” were the times of the Soviet Union, a superpower able to defend itself, insure law and order within its boundaries, provide social stability for its citizens and create a dynamically developing system opposed to the “rotten” West. The myth is still quite popular. Supporters of the pro-Western idea (commonly called zapadnichestvo) expect the “golden age” to come in the future, Russia being a mere province of the Western or American civilization. The historical progress would consist in approaching the Western ideal. The third ideological model makes references to the so called “Russian idea” (russkaya idea), whose beginnings date back to the 16th c. teaching of the monk Filofey on Moscow as the “Third Rome”, to the idea of the uniqueness of the Russian culture and history (Dostoyevsky), to the programme of gaining “self-awareness” (initiated by Lamansky in 1892), and directly to the ideas of "Young Russians” (mladorossy) of the 1920’s, for whom the "golden age” were the times before the revolution. The central event of the 20th c. Russian history is in this model the assassination of the tsar, who represented the unity of political and religious power. A recent manifestation of the myth is the book Rossiya pered vtorym prishestviyem, published in 1998. It presents various arguments, from biblical to contemporary, in offering a revived variety of the idea of Moscow as the Third Rome, with all significant elements of the myth: ethnocentricity, sacralization of the national history, dualism of good and evil (where Orthodox Russia is good and non-Orthodox West is evil), or religious justification of the monarchic idea. Important elements of the myth are the concept of guilt and penance, understood collectively rather than individually. Although the monarchic myth aspires to being Orthodox, it is very far from the real spirit of the Orthodox Church and its principles. It presents the faith in the tsar and monarchy instead of the faith in Christ, the idea of collective action in place of individual action and responsibility, it identifies the Orthodox Church with the monarchy and excludes from it those who do not share monarchic views. Currently, the monarchic model is functioning mainly as an oral tradition, but more and more frequently it finds its way to various writings, by which it is apparently gains esteem. The tsar, presented as a martyr and redeemer of the sins committed by the Russian nation, is portrayed as a cult superhero.
    Źródło:
    Etnolingwistyka. Problemy Języka i Kultury; 2000, 12; 97-120
    0860-8032
    Pojawia się w:
    Etnolingwistyka. Problemy Języka i Kultury
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Христо Ботев: канонизиране и комерсиализиране на образа
    Hristo Botev: canonization and commercialization of the image
    Autorzy:
    Алексиева, Анна
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/694517.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    Hristo Botev
    national hero
    ideology
    canonization
    consumerist nationalism
    consumption of identity
    Opis:
    -
    The paper is focused on the history of the ideological unification of the image of Hristo Botev, when a monolith biography of him was forged from numerous diverse narratives about his life. That canonical narrative was smooth and not contradictory. During 20-ties and 30-ties of XX c., when nationalism was rising into trendy social movement, the image of Botev was sanctified, sharing a row with Vasil Levsky and becoming a leading figure in Bulgarian national heroic pantheon. With his affirmation as a national emblem, Botev‘s image became the subject of commercial uses, which are considered using the concepts of „consumerist nationalism” (B. Penchev) and “consumption of identity” (Anne-Marie Thiesse). During the years of socialism Botev was present in a consumer culture that functioned as utopia for future prosperity beyond any economic logic. The national hero can be seen as connected to that utopia, while reading the books of impressions in the “Hristo Botev” National Museum in the town of Kalofer, where he was born. Visitors also show disappointment with the promised, but unrealized socialist prosperity. In post-socialist years the image of Botev falls into a conglomerate of Euro-centric, nationalistic, nostalgic-communist and commercial manifestations.
    Źródło:
    Slavica Lodziensia; 2018, 2; 245-263
    2544-1795
    Pojawia się w:
    Slavica Lodziensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Белорусские народники об исторической миссии национальной интеллигенции
    Belarusian Narodniks on the historical mission of the national intelligentsia
    Białoruscy narodnicy o historycznej misji narodowej inteligencji
    Autorzy:
    Игнатов, Владимир
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/40215752.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny w Siedlcach
    Tematy:
    Belarusian Narodniks
    homovtsy
    national intelligentsia
    Belarusian identity
    national idea
    Белорусское народничество
    гомоновцы
    национальная интеллигенция
    белорусская идентичность
    национальная идея
    Opis:
    The article explores the views of representatives of the Belarusian Narodniks of the second half of the nineteenth century on the problem of the historical mission of the national intelligentsia. The basic assumptions of the concept of national revival of the Belarusian people are revealed, as well as independent political and cultural existence of the Belarusian territory, its formation and development of a national idea.
    В статье исследуются взгляды представителей белорусского народничества второй половины ХIХ века на проблему исторического предназначения национальной интеллигенции. Раскрыты основные положения выдвигаемой ими концепции национального возрождения белорусского народа, самостоятельного политического и культурного существования белорусского края, формирования и развития национальной идеи.
    Źródło:
    DOCTRINA. Studia Społeczno-Polityczne; 2022, 19, 19; 96-111
    1730-0274
    Pojawia się w:
    DOCTRINA. Studia Społeczno-Polityczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Базовые составляющие гражданской позиции личности в современной Беларуси
    The basic components of the civic position of the individual in modern Belarus
    Bazowe komponenty obywatelskiej postawy jednostki we współczesnej Białorusi
    Autorzy:
    Сташкевич, Ольга
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1816969.pdf
    Data publikacji:
    2021-03-16
    Wydawca:
    Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny w Siedlcach
    Tematy:
    гражданская позиция личности
    гражданская
    идентичность личности
    ценности белорусского общества
    национальная
    идея
    civic position of a person
    civic identity of a person
    national idea
    values of the Belarusian society
    obywatelska tożsamość jednostki
    Opis:
    В статье предпринята попытка осмысления формирования и становления гражданской позиции личности в контексте ценностных и социокультурных особенностей нашего общества. Выявлено, что базовые составляющие гражданской позиции личности непосредственно связаны с ценностными, ориентациями, особенностями белорусской идентичности и с ценностями гражданского общества.
    The article attempts to comprehend the formation and establishment of the civic position of the individual in the context of values and sociocultural characteristics of our society. It has been revealed that the basic components of a person’s civic position are directly related to value orientations, features of the Belarusian identity and the values of civil society.
    W artykule podjęto próbę omówienia inicjowania i formowania się obywatelskiej postawy jednostki w kontekście wartości oraz socjokulturowej specyfiki białoruskiego społeczeństwa. Ukazano, że bazowe komponenty obywatelskiej postawy jednostki bezpośrednio związane są z wartościami, orientacjami, specyfiką białoruskiej tożsamości i wartościami społeczeństwa obywatelskiego.
    Źródło:
    DOCTRINA. Studia Społeczno-Polityczne; 2020, 17, 17; 147-158
    1730-0274
    Pojawia się w:
    DOCTRINA. Studia Społeczno-Polityczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-13 z 13

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies