Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Multilingualism" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
Еврожаргои: “Разнообразие в единстве
'Diversity in unity' - eurojargon as a subject of comparison
Autorzy:
Ohnheiser, I.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1008993.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Uniwersytet Opolski
Tematy:
CONCEPT FORMATION
EUROJARGON
EUROPEAN GLOSSARY
EUROPEAN MULTILINGUALISM
INTERNATIONALISATION OF THE LEXICON
Opis:
At the Conference 'Multilingualism in the enlarged European Union' (Vienna 2001) several speakers prognosticated a consequent enrichment and modernization of the languages in the new member states and expected this process to follow the same or similar ways of adaptation. On the basis of these expectations this paper deals with a specific area of the EU lexicon, the so called Eurojargon, whose harmonization could be considered a special aim. The 'Plain language guide' to Eurojargon (http://europa.eu/abc/eurojargon/index_en.htm) contains 80 entries and is available in each official language of the EU, whereas the 'European Glossary' contains only the 'old' member languages (before enlargement in 2004). As opposed to the 'European Glossary' with its 200 terms, which is interactive, the 'Plain language guide' (with the exception of about 10 terms taken over from the glossary) is not and can therefore not be used as a bi- or multilingual dictionary. That is the reason why the author of this paper has compiled lists of equivalents, including English, French, German and the four Slavonic EU-languages (Polish, Czech, Slovak, Slovene). This paper is dealing with the mutuality and differences of the keywords (internationalisms, loans/calques, analytic denominations, abbreviations, metaphors) and briefly with the definitions of selected examples. In conclusion we can state that the prognosticated assimilation undoubtedly takes place on the level of concept formation (on the semantic level), but a formal internationalization is not dominant. The formation of equivalents is largely based on traditional patterns, including semantic change. Thus the Eurojargon can be regarded as an example of linguistic diversity in conceptual unity and is in no way dominated by English to such an extent as other domains of the modern lexicon.
Źródło:
Stylistyka; 2006, 15; 49-67
1230-2287
2545-1669
Pojawia się w:
Stylistyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Писатель-переводчик. Многоязычность Ольги Мартыновой
The author as translator. Olga Martynova`s multilingualism
Autorzy:
Hitzke, Diana
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/651244.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Ольга Мартынова
поэтикa перевода
многоязычность
транскультурность
Olga Martynova
poetics of translation
multilingualism
cross-cultural relations
Opis:
Olga Martynova writes in two languages: poetry in Russian and prose in German. Writing poetry, as Martynova states, requires very quick thinking, which is only possible for her in the Russian language. In spite of this limitation, she translates her Russian verses into German – in collaboration with Elke Erb. To consider an example, in “Verse von Rom (3)”, the Russian rhymes “инеем – именем – выменем” are rendered on the one hand literally, as “Raureif – Name – Euter”, and on the other as ‘visual rhymes’: “Namen – Kolonnaden – oben”. The paper aims to show how Martynova practises a poetics of translation. She is not afraid of coming across as a “flat” poet in translation (as for example Flaubert said about Pushkin in Turgenev’s renditions: “Il est plat, votre poète”). Instead, she writes books in German and Russian, books which are linked to each other. Another language important for her works is the language of birds. The paper analyses in what sense Martynova can be viewed as an author-translator (within a broader typology of writers).
Ольга Мартынова пишет на двух языках: стихи на русском и прозу на немецком языке. Для написания стихов, как говорит автор, необходима большая скорость, которая возможна для нее только на русском языке. Несмотря на это, она переводит свои русские стихи (вместе с Эльке Эрб) на немецкий язык. В переводе стихотворения Римские стихи (3), например, русским рифмам «инеем – именем – выменем» в немецкой версии соответствуют, с одной стороны, буквальные переводы (Raureif – Name – Euter), а с другой стороны – «визуально» зарифмованные слова «Namen – Kolonnaden – oben». В своей статье я хочу показать, как Ольга Мартынова следует поэтике перевода. Она не боится, что в переводе она покажется «плоской поэтессой» (как сказал Флобер о переводе Тургеневым Пушкина: он плоский, ваш поэт [«Il est plat, votre poète»]). Она пишет связанные друг с другом книги: стихи на русском языке и прозу на немецком. Наряду с этими двумя языками, язык птиц также играет определенную роль в ее творчестве. В категоризации различных типов писателей – от мастера пера к графоману – Ольгу Мартынову можно отнести к типу писателя-переводчика.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica; 2018, 11; 215-224
1427-9681
2353-4834
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Паэзія Ф. У. Радзівіл у лiтаратурнай культуры Барока на Беларусi
Poezja Franciszki Urszuli Radziwiłłowej w barokowej kulturze literackiej na Białorusi
Autorzy:
Rusiecka, Natalia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1954169.pdf
Data publikacji:
2003
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
epoka Baroku
poetyckie naśladownictwo
wielojęzyczność
system gatunkowy
tradycja folklorystyczna
the epoch of Baroque
poetic heritage
multilingualism
genre system
folklore tradition
Opis:
Poetycka spuścizna Franciszki Urszuli Radziwiłł (1705-1753) jest  mniej znana niż jej utwory dramatyczne. Autorka artykułu, podobnie jak znani białoruscy uczeni, m.in. A. Maldzis i Ż. Niekraszewicz-Korotka,  uważa wielojęzyczną twórczość F. U. Radziwiłłowej za zjawisko ważne nie tylko dla literatury polskiej, ale i białoruskiej, a także za wyraźny przykład heterogeniczności kultury Wielkiego Księstwa Litewskiego. Autorka zwraca ponadto uwagę na różnorodność talentu literackiego księżnej, która poczynając od listów poetyckich do męża, utworów okolicznościowych, wierszy dydaktycznych, satyrycznych czy miłosnych, przeszła do pisania dramatów. Tragedie i komedie F. U. Radziwiłłowej  wystawiane były na scenie teatru radziwiłłowskiego podczas rozmaitych uroczystości.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2003, 51, 7; 107-115
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Языковые особенности «Дневника» Витольда Цивиньского
Linguistic Features of the Diary of Witold Cywiński
Osobliwości językowe „Dziennika” Witolda Cywińskiego
Autorzy:
Гирининкайте, Вероника
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/38436807.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
Tematy:
Witold Cywiński
dziennik
idiolekt
wielojęzyczność
przełączanie kodów
uczenie się języków obcych
Vytautas Civinskis
diary
idiolect
multilingualism
code-switching
foreign language learning
Opis:
The diary written by student Witold Cywiński (1887–1910) (or Vytautas Civinskis, as he later signed his work with the Lithuanian version of his name) is a unique multilingual egodocument, now held at the Vilnius University Library and the Wróblewski Library of the Lithuanian Academy of Sciences. Written in Polish, Lithuanian and Russian (with additions in other languages) over the period of six years, it shows the evolution of his linguistic repertoire. Along with the attached letters received by the author and drafts of his own letters, it also reflects his sociolinguistic milieu. Borderland Polish used in the diary represents the sociolect of Polish nobility living on the territory of contemporary Lithuania in the early twentieth century, with cases of local lexis and loanwords from Lithuanian and Russian. The passages written in Lithuanian display features of a local variation of the Aukštaitian (High Lithuanian) dialect, and at the same time are a chronicle of the author’s self-study of the new language. Examples of code-switching observed in his diary lead to some interesting psycholinguistic conclusions, including the possibility that the author intentionally used a “montage” of different languages in pursuit of the expressive and poetic functions of the text.
Дневник, написанный студентом Витольдом Цивиньским (1887–1910) (в более поздний период автор пользуется литовским вариантом имени и фамилии – Витаутас Цивинскис [Vytautas Civinskis]), представляет собой уникальный многоязычный эгодокумент, который хранится в фондах Вильнюсского университета и Библиотеки имени Врублевских Литовской академии наук. Дневник, составлявшийся в течение шести лет на польском, литовском и русском, также с использованием лексики других языков, дополненный приложенными к нему письмами, другими документами и фотографиями, отражает развитие и изменения лингвистического репертуара автора и черты его языковой среды. Польский язык Дневника – это язык Кресов, в котором отражается социолект польской шляхты, проживавшей на территории современной Литвы в начале XX в. В исследуемом источнике можно найти примеры региональной лексики, русизмов и литуанизмов. Кроме того, Дневник дает интересный материал для исследований аукштайтского диалекта литовского языка, которым пользовался Цивиньский, а также хроники освоения автором нового языка. Примеры переключения языковых кодов, которые можно наблюдать в Дневнике, приводят к интересным психолингвистическим выводам касательно двуязычия, а также относительно целесообразности использования нескольких языков для построения поэтической и экспрессивной функции текста. Примеры совмещения автором разных языков в исследуемом источнике предложено называть лингвистическим «монтажом».
Pisany przez studenta Witolda Cywińskiego (1887–1910) Dziennik (podpisywany w późniejszym okresie litewską formą imienia i nazwiska diarysty Vytautas Civinskis) jest unikatowym, wielojęzycznym egodokumentem, zachowanym w zbiorach Biblioteki Uniwersytetu Wileńskiego i Biblioteki Wróblewskich Litewskiej Akademii Nauk. Prowadzony przez sześć lat w językach polskim, litewskim i rosyjskim, także z wykorzystaniem leksyki z innych języków, Dziennik razem z dołączonymi do niego listami, innymi drobnymi dokumentami oraz zdjęciami odzwierciedla rozwój i zmiany językowego repertuaru autora oraz cechy jego lingwistycznego otoczenia. Polszczyzna Dziennika to polszczyzna kresowa, reprezentująca socjolekt szlachty litewskiej początku XX stulecia. Badane źródło dostarcza przykładów leksyki regionalnej, rusycyzmów i lituanizmów. Litewski materiał Dziennika może być również interesującym obiektem badań nad auksztajckim dialektem autora, a także kroniką kształcenia się diarysty w nowym dla niego języku. Obserwowane w Dzienniku przełączenia kodów prowadzą do ciekawych wniosków psycholingwistycznych na temat osoby bilingwalnej, jak i ewentualnej celowości używania kilku języków do budowania poetyckiej i ekspresywnej funkcji tekstu. Przykłady łączenia przez autora różnych języków w badanym źródle zaproponowano nazwać „montażem” językowym.
Źródło:
Acta Baltico-Slavica; 2020, 44; 104-123
2392-2389
0065-1044
Pojawia się w:
Acta Baltico-Slavica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies