Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Historiography" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-14 z 14
    Tytuł:
    Историография истории предпринимательства в дореволюционной Сибири
    The historiography of the history of the entrepreneurship in prerevolutionary Siberia
    Autorzy:
    Goncharov, Yurii
    Klimova, Olga
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1374339.pdf
    Data publikacji:
    2020-06-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie
    Tematy:
    Russian Empire
    Siberia
    entrepreneurship
    merchants
    historiography
    Opis:
    The article is devoted to the history of entrepreneurship in Siberia of early 19th – early 20th century. Historiography of entrepreneurial activity in the largest region of Russia is poorly studied. The theoretical basis of the article is the theory of modernization. The main method of research is historiographical analysis. The article is based on the study of a wide range of scientific literature on the history of entrepreneurship in Siberia. The paper highlights the periods of study of entrepreneurship, the main approaches, research problems. As a result of the study, the authors come to the conclusion that nowadays there are both a large number of publications and genre diversity, and an increase in the source base of the breadth of research problems, the search for new methodological approaches. As a result of the work done, historians managed to accumulate a large amount of factual material, study the history of entrepreneurship in the region, cover almost all aspects of the life of Siberian entrepreneurs.
    Źródło:
    Przegląd Wschodnioeuropejski; 2020, XI, 1; 59-67
    2081-1128
    Pojawia się w:
    Przegląd Wschodnioeuropejski
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Рижский мирный договор в советской и современной белорусской историографии
    The Treaty of Riga in Soviet and modern Belarusian historiography
    Autorzy:
    Огородников, Александр
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/27311760.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Uniwersytet Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
    Tematy:
    Riga Peace Treaty
    historiography
    Soviet historiography
    modern Belarusian historiography
    Soviet-Polish war
    Traktat Pokojowy w Rydze
    wojna radziecko-polska
    historiografia
    historiografia radziecka
    współczesna historiografia białoruska
    Opis:
    The Riga Peace Treaty was a very important political fact for the whole of Eastern Europe and for this reason it began to figure in Soviet historiography almost immediately after its signing. This interest on the part of the Soviet government in the treaty was justified by the desire to ‘soften’ the results and ‘explain’ the reasons for the defeat in the Soviet-Polish war. The war, which was very important from an ideological point of view for Soviet Russia and was initially presented as ‘the victorious march of bolshevism to the West’. At the same time, despite the ideologization of Soviet historiography on the issue of the Riga Peace Treaty, these works contain factual material and also deserve critical analysis. In modern Belarusian historiography, despite the enormous importance of issues related to the Riga Peace Treaty, there are still no elaborated and generalizing research works of an encyclopedic and dissertation nature that consider this issue from a critical and non-ideologized point of view. Such works should be based on the achievements of global scholarship, take into account different points of view and reveal the true reasons, conditions and consequences of the conclusion of the Riga Peace Treaty between Poland and Soviet Russia for Belarusians and Belarusian lands. At the same time, modern Belarusian historiography is in continuous development and, of course, in the near future, it will be replenished with new scientific works, including those revealing the problems of the Riga Peace Treaty.
    Źródło:
    Res Gestae. Czasopismo Historyczne; 2022, 14; 232-242
    2450-4475
    Pojawia się w:
    Res Gestae. Czasopismo Historyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Первые памятники артуровской литературы хii в.: на границах истории и вымысла
    Autorzy:
    Доглорукова, Наталья
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1826501.pdf
    Data publikacji:
    2019-09-16
    Wydawca:
    Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny w Siedlcach
    Tematy:
    «historia»
    «fabula»
    «argumentum»
    Galfrid of Monmouth
    Wace
    historiography
    fiction
    Opis:
    The Latin rhetorical triad («historia», «argumentum», «fabula») was actively used and reinterpreted in the Middle Ages. Macrobius, Isidore of Seville, Geoffrey Map - these are just a few of the authors who have used these categories both for the analysis of literature prior to them and for the analysis of their own works and the works of contemporary authors. This reflection on the form and function of the text also important for the literature written in the vernacular (Wace, Chrétien de Troyes, Guillaume de Lorris, etc.). The authors of the first works of the so-called Arthurian cycle, trying to raise the status of his narrative, insisted on historical accuracy of their texts (this intention was one of the reason for criticism form the so-called «professional historians», one of them was William of Newburgh, the British historian of 12. c.). First works of Arthurian litera-ture (e.g. The History of the Kings of England by Geoffrey of Monmouth, Le Roman de Brut by Wace) were characterized by historiographic claims and by downplaying the proportion of invented elements. The latter was varying be-cause of the language in which the works were written (Latin and Old French) as well as depending on the audience for which the texts were intended.
    Źródło:
    Conversatoria Litteraria; 2016, 10; 471-493
    1897-1423
    Pojawia się w:
    Conversatoria Litteraria
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    К вопросу о переселении албанцев в Бессарабию в начале XIX в.
    The problem of the resettlement of Albanians to Bessarabia at the beginning of the 19th century
    Autorzy:
    Думиника, Иван
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/909832.pdf
    Data publikacji:
    2013-01-01
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Бессарaбия
    Румыния
    историография
    албанскиe колонии
    Bessarabia
    Romania
    Albanian colonists
    historiography
    Opis:
    The work is devoted to researching the evolution of the scientific interpretations and assessments of the settlement process of the southern part of Bessarabia by Albanian colonists. The article aims at analyzing the late-date historiographical works and investigations of modern, inter-war, postwar and contemporary periods concerning the topic of the migration of Balkan refugees to the territory of Bessarabia in the beginning of the 19th century. On the basis of the historiographical analysis, the following conclusions have been drawn: the research has pointed out the distinct stages and tendencies concerning the aforementioned process. The revision of the sources from that period and the analysis of the contemporary sources give us a possibility to understand the controversies existing in the interpretations of the colonization of Bessarabia at the beginning of the 19th century. In order to elucidate the investigated problem, two basic concepts have been traced out: one from the tsarist imperialist perspective (as in the case of the historiography before Pre-revolution and the Soviet period), and another one from the inter-war and contemporary Bulgarian and Romanian point view. The analysis of the sources and of the research on this subject reveals the scarcity of any specialized studies dealing with the mentioned problem. Moreover, certain important problems are not investigated. Hence, the need to investigate those issues and to find the new sources which would elucidate these problems.
    Źródło:
    Balcanica Posnaniensia Acta et studia; 2013, 20, 1; 95-103
    0239-4278
    2450-3177
    Pojawia się w:
    Balcanica Posnaniensia Acta et studia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ссыльные поляки в Вологодской губернии в 19 веке: российская историография и перспективы исследования
    Polish deportation in the Vologda province (Vologodskaya gubernia) in the XIXth century: Russian historiography and research perspectives
    Polscy zesłańcy w guberni wołogodzkiej w XIX wieku. Rosyjska historiografia i perspektywy badawcze
    Autorzy:
    Liutynski, Anton
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/687693.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    wołogodzka gubernia
    Polacy zesłańcy
    rosyjska historiografia
    perspektywy badawcze
    Vologda province
    Polish exile
    Russian historiography
    research perspectives
    Opis:
    Gubernia wołogodzka, region Imperium Rosyjskiego (w latach 1796–1917), był wykorzystywany przez rząd carski w XIX – początkach XX wieku, jako miejsce zsyłek politycznych. Pewna liczba uczestników ruchu rewolucyjnego w Królestwie Polskim w XIX wieku została zesłana na tę prowincję. Rosyjska historiografia polskich zesłańców odnosi się głównie do regionów syberyjskich, gdzie wygnańców było znacznie więcej. Istnieją interesujące i szczegółowe opracowania dotyczące polskich zesłańców w sąsiednich guberniach archangielska, wiatska i nowogrodzka. O zesłanych do Wołogdy uczestnikach powstań w Królestwie Polskim powstało kilku wydawnictw lokalnych naukowców (Бонфельд, Голикова и др.): o wysokiej rangi dowódcach wojskowych powstania listopadowego, o zesłańcach konspiracji Konarskiego i o ponad 80 uczestnikach powstania styczniowego. Na podstawie danych archiwalnych badane są epizody z życia codziennego, dane biograficzne, uogólnienia. Tematami istotnymi badawczo pozostają następujące obszary: szczegółowa analiza biografii, publikacja źródeł archiwalnych, badanie źródeł osobowych: wspomnienia zesłańców i mieszkańców.
    Vologda Province, the region of the Russian Empire (1796–1917), was used in the XIX – early XX century by the tsarist government as a place of political exile. A certain number of participants in the revolutionary movement in the Kingdom of Poland in the 19th century was exiled to the province. The Russian historiography of the Polish exile mainly refers to the Siberian regions, where exiles were much larger. There are interesting and detailed studies of Polish exiles in the neighboring Arkhangelsk, Vyatka and Novgorod provinces. Several publications of local researchers (Bonfeld, Golikova, etc.) about the exiled Poles in Vologda from the Kingdom of Poland have been made: about high-ranking commanders of the November uprising, about exiles after Konarsky case and more than 80 participants of the January uprising. On the basis of archival data, episodes of everyday life, biographical data, generalizations are studied. The topic remains relevant for research in the following areas: detailed analysis of biographies, publication of archival sources, study of personal sources: memories of exiles and local residents
    Źródło:
    Studia z Historii Społeczno-Gospodarczej XIX i XX Wieku; 2017, 17; 91-102
    2450-6796
    Pojawia się w:
    Studia z Historii Społeczno-Gospodarczej XIX i XX Wieku
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Теоретико-методологические основы педагогической историографии
    Autorzy:
    Молоков, Дмитрий
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/466502.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Towarzystwo Naukowe Płockie
    Tematy:
    педагогическая историография
    история историко-педагогической науки
    историографический образ
    интерпретация историко-педагогических фактов
    historiography of pedagogics
    history of pedagogics
    pedagogical methodology
    Opis:
    В статье представлены теоретико-методологические основы педагогической историографии. Эта область научных знаний направлена на повышение качества историко-педагогических исследований, ведь ее суть заключается в обоснованной интерпретации фактов и явлений в истории воспитания, а также поиск источников, отражающих объективные историко- педагогические процессы. В работе раскрыты понятие и предмет, принципы и методы педагогической историографии, дана попытка классифицировать типы исследований в этой области знаний.
    The article presents theoretical and methodological basis of pedagogical historiography.
    Źródło:
    Rocznik Towarzystwa Naukowego Płockiego; 2013, 5; s. 127-133
    0860-5637
    Pojawia się w:
    Rocznik Towarzystwa Naukowego Płockiego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Сэр Бернард Пэрс и Школа славянских исследований в Лондоне
    Sir Bernard Pares and the School of Slavonic Studies in London
    Autorzy:
    Nekrasov, Andrei
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1754071.pdf
    Data publikacji:
    2021-08-11
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Bernard Pares
    The Slavonic Review
    studia rosjoznawcze
    Uniwersytet Londyński
    historiografia brytyjska
    ZSRR
    Russian studies
    University of London
    British historiography
    USSR
    Opis:
    This article covers the diverse activities of the renowned British historian Sir Bernard Pares on the development of Russian and Slavic studies in the first half of the 20th century. He was the author of several books and a fair number of articles on Russia, edited the journals The Russian Review and The Slavonic Review. Pares also founded the first School of Russian Studies at the University of Liverpool (1907) and served for twenty years as Director of the School of Slavonic and East European Studies at the University of London (1919-1939). Due to his interest in Russian politics, history and culture, frequent and lengthy visits to Russia from 1906 to 1919 and close friendship with many Russian liberals, his appointment as an official observer to the Russian army in 1915 and as a British representative to Kolchak’s army during the Civil War, Pares became one of the most authoritative British experts on Russia and rightfully assumed the position of Director of the School of Slavonic Studies. This article pays close attention to various financial and administrative problems that Pares had to cope with as the Director of the School. The author concludes that Bernard Pares’ role as a promoter of all things Russian, a translator of Russian poetry and prose, a researcher into Russian history and an organiser of Russian and Slavonic studies in Britain was indispensable.
    Sir Bernard Pares i szkoła studiów słowińskich w Londynie W artykule omówiono różnorodne działania wybitnego brytyjskiego historyka Sir Bernarda Paresa na rzecz rozwoju studiów rosjoznawczych i słowianoznawczych w pierwszej połowie XX wieku. Pares był autorem kilku książek i wielu artykułów o Rosji, a także redaktorem czasopism The Russian Review i The Slavonic Review. Założył również pierwszą Szkołę Studiów Rosjoznawczych na Uniwersytecie w Liverpoolu (1907) i przez dwadzieścia lat był dyrektorem Szkoły Studiów Słowiańskich i Wschodnioeuropejskich na Uniwersytecie Londyńskim (1919-1939). Ze względu na jego zainteresowanie polityką, historią i kulturą Rosji, częste i długie wizyty w Rosji w latach 1906-1919 oraz bliską przyjaźń z wieloma rosyjskimi liberałami, nominację na oficjalnego obserwatora w armii rosyjskiej w 1915 r. i na przedstawiciela Wielkiej Brytanii w armii Kołczaka podczas wojny domowej, Pares stał się jednym z najbardziej szanowanych brytyjskich ekspertów spraw rosyjskich i słusznie objął stanowisko dyrektora Szkoły Slawistyki. Ten artykuł zwraca szczególną uwagę na różne problemy finansowe i administracyjne, z którymi borykał się Pares jako dyrektor szkoły. Autor konkluduje, że Bernard Pares był niezastąpionym ambasadorem wszystkiego, co rosyjskie, tłumaczem rosyjskiej poezji i prozy, badaczem historii Rosji oraz organizatorem studiów rosyjsko-słowiańskich w Wielkiej Brytanii.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2021, 69, 7; 77-90
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Балканы, Германия и Австро-Венгрия накануне и в годы мировой войны в эстонской национальной историографии межвоенного периода
    Balkans, Germany and Austria-Hungary on the eve and during the first word war in Estonian national historiography of the interwar period
    Autorzy:
    Улунян, Артём
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/909893.pdf
    Data publikacji:
    2012-01-01
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Балканы
    Германия
    Австро-Венгрия
    Эстoния
    историогрaфия
    Межвоeнный период
    Balkans
    Germany
    Austria-Hungary
    Estonia
    historiography
    interwar period
    Opis:
    The article gives an overview of approaches that has been developed in interwar Estonian historiography of world affairs in the Balkans on the eve and during WWI. In that time the progress in the researchers of world history has been noticed in Estonian national historical science. Despite scarcity in their number and predominance among them of those who has been making only first steps in science, or so-called „beginners”, Estonian scholars have displayed certain achievements in this field. Young Estonian authors have focused their efforts on studies of German foreign policy combinations, internal weakness of the Austro-Hungarian Empire, strengthening of the national movements in Dual Monarchy and particular territorial interests of Great Powers. So-called young generation of the scholars has been influenced on the side of their elder „mentors”, specialists in world history, have defined Balkans as the fulcrum of WWI. The preponderance of German factor in their writings should be explained with the fact that Germany has been playing strong and active role in many spheres of Estonian life for a long time span. In some ways, it affected also sociological approach to analysis of world affairs. Both young and elder Estonian historians shared of socially oriented ideas of independent nationhood, which served as basic principal of their explanations of the international events and which has been seriously influenced by Estonia’s domestic situation.
    Źródło:
    Balcanica Posnaniensia Acta et studia; 2012, 19, 1; 181-196
    0239-4278
    2450-3177
    Pojawia się w:
    Balcanica Posnaniensia Acta et studia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Историографический дискурс политических репрессий в СССР позднего сталинизма (1946-1953 гг.)
    Historiographical discourse of political repressions in the USSR of late stalinism (1946-1953)
    Dyskurs historiograficzny o represjach politycznych w ZSRR późnego stalinizmu (1946-1953)
    Autorzy:
    Степанов, Михаил
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1815763.pdf
    Data publikacji:
    2021-03-16
    Wydawca:
    Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny w Siedlcach
    Tematy:
    историография
    политические репрессии
    этнические
    депортации
    квазирепрессии
    антисемитизм
    СССР
    ГУЛАГ
    сталинизм
    historiography
    political repressions
    ethnic deportations
    antisemitism
    USSR
    GULAG
    stalinism
    quasi-repressions
    deportacje narodowościowe
    Opis:
    В статье в историографическом контексте проанализирована проблема сталинских политических репрессий в СССР (1946-1953 гг.). В качестве базовых проблем выступили следующие: 1) уголовное преследование советских граждан, обвиненных в совершении «контрреволюционных преступлений»; 2) формирование в рамках советской политики борьбы с проявлениями космополитизма нового направления – так называемых «квазирепрессий»; 3) особенности реализации послевоенных этнических депортаций; 4) развитие системы ГУЛАГ-а в годы позднего сталинизма. Делается вывод, что, несмотря на определенный прогресс в исследовании данной проблематики, в центральных (обобщающих) публикациях присутствуют определенные сложности на региональном уровне, т.к. послевоенная репрессивная политика в СССР изучена здесь лишь фрагментарно.
    The article analyzes the problem of stalinist political repressions in the USSR (1946-1953) in a historiographical context. The basic problems are the following: 1) criminal prosecution of soviet citizens accused of committing "counter-revolutionary crimes"; 2) the formation of a new direction in the framework of the soviet policy of combating manifestations of cosmopolitanism – the so-called "quasi-repressions"; 3) features of the implementation of post-war ethnic deportations; 4) the development of the GULAG system in the years of late stalinism. It is concluded that, despite some progress in the study of this issue in the central (generalizing) publications, there are certain difficulties at the regional level, since the post-war repressive policy in the USSR is studied only fragmentally.
    W historiograficznym kontekście badaniu poddano problem stalinowskich represji politycznych na terenie Związku Radzieckiego w latach 1946- -1953. Podstawowymi kierunkami przeprowadzonych analiz były następujące obszary: 1) prześladowanie obywateli radzieckich poprzez postępowania karne z oskarżenia o popełnienie „przestępstw kontrrewolucyjnych”; 2) ukształtowanie w ramach radzieckiej polityki walki z przejawami kosmopolityzmu nowego kierunku działań – tzw. „quasi-represji”; 3) specyfika realizacji powojennych przesiedleń poszczególnych nacji; 4) rozwój systemu GUŁAG w latach późnego stalinizmu. W wyniku przeprowadzonego postępowania badawczego stwierdzono, że pomimo pewnego postępu w eksploracji tej problematyki, w głównych publikacjach (uogólniających) występują określone trudności na poziomie regionalnym, gdyż powojenna polityka represji w ZSRR została zbadana tylko fragmentarycznie.
    Źródło:
    DOCTRINA. Studia Społeczno-Polityczne; 2020, 17, 17; 225-256
    1730-0274
    Pojawia się w:
    DOCTRINA. Studia Społeczno-Polityczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Современные украинские историки о Судебной реформе 1864 года в Российской империи
    Modern Ukrainian historians on the Judicial Reform of 1864 in the Russian Empire
    Autorzy:
    Ivannikov, Ivan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1931247.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
    Tematy:
    Judicial Reform of 1864
    counter-reform
    Ukrainian historians of law
    Ukrainian historiography of Judicial Reform of 1864
    Судебная реформа 1864 года
    контрреформа
    украинские историки права
    украинская историография
    Opis:
    Не все аспекты Судебной реформы еще изучены, особенно на землях, которые ранее входили в состав Российской империи, где она вводилась несколько позже. На польских землях Судебную реформу ввели только в 1876 году. Статья посвящена новейшей украинской историографии Судебной реформы 1864 года. Отмечается, что в украинской литературе последних лет уделено внимание реализации Судеб- ной реформы на землях, которые входят в состав современной Украины. Как в рос- сийской, так и в украинской исторической литературе, Судебная реформа 1864 года получила положительную оценку. Положительную оценку Судебная реформа полу- чила и в польских исследованиях
    The article is devoted to the latest Ukrainian historiography of the Judicial Reform of 1864. It is noted that in Ukrainian literature of recent years, attention has been paid to the implementation of the Judicial Reform on the lands that are part of modern Ukraine. In both Russian and Ukrainian historical literature, the Judicial Reform of 1864 received only a positive assessment.
    Źródło:
    Studia z Dziejów Państwa i Prawa Polskiego; 2021, XXIV, 24; 165-172
    1733-0335
    Pojawia się w:
    Studia z Dziejów Państwa i Prawa Polskiego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Историческая проза Аммиана фон Бека Литературно-критический очерк
    Autorzy:
    Hlypenko, Georgijj N.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/568926.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    historical prose,
    historiography,
    art fiction
    chronicle
    a novel trilogy
    the narrative form
    ethnos
    ethnic realism
    ethnography
    ethnic psychology
    ethnolinguistics
    poetic onomastics
    историческая проза историография
    художественный вымысел
    хроника
    роман-трилогия повествовательная форма
    этнос
    этнический реализм
    этнография
    этнопсихологиr
    этнолингвистика
    поэтическая ономастика
    Opis:
    Ammian von Beck is a literary pseudonym of Kyrgyz scientist and linguist, Doctor of Philology Sciences, famous Russian-language writer proven as a historical novelist, Professor Bekbalaev Amangeldi Abdyjaparovich. The article analyzes the historical prose by A. von Beck consisting of three novels: “The road of a thousand miles, or Legend of the Dungan people”, “Hayreddin Barbarossa – a legendary Ottoman Admiral” and “Huns”. The historical content of works, the relationship between historical truth and artistic fiction and artistic originality of the narrative form is revealed in his works. Treatment to the national origins of the Kyrgyz people as a Turkic ethnic group is set as a goal orientation of the historical romance philology. Ethnographic realism is an artistic level of creative method chosen by the author. It concludes that historical prose of A. von Beck, being a significant achievement of modern Kyrgyz literature, will find a wide range of Russian-speaking readers.
    Аммиан фон Бек – литературный псевдоним киргизского учёного-лингвиста, доктора филологических наук, профессора Бекбалаева Амангельды Абдыжапаровича, известного русскоязычного писателя, зарекомендовавшего себя в качестве исторического романиста. В статье анализируется историческая проза А. фон Бека в составе трёх романов: «Дорога в тысячу ли, или Сказание о дунганском народе», «Хай ретдин Барбаросса – легендарный османский адмирал» и «Гунны». Раскрывается историческое содержание произведений, взаимосвязь между исторической правдой и художественным вымыслом, художественное своеобразие повествовательной формы. Устанавливается целевая направленность исторической романистики – обращение к национальным истокам киргизского народа как тюркского этноса, художественный уровень избранного писателем творческого метода – этнографического реализма. В заключение делается вывод о том, что историческая проза А. фон Бека, будучи значительным достижением современной киргизской литературы, обретёт широкий круг русскоязычных читателей.
    Źródło:
    Nowa Polityka Wschodnia; 2014, 1(6); 255-280
    2084-3291
    Pojawia się w:
    Nowa Polityka Wschodnia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Научная биографистика. Фрагмент из опыта беларускай историографии
    Scientific biography studies. A fragment from the experience of Belarusian historiography
    Naukowa biografia. Fragment z doświadczenia historiografii białoruskiej
    Autorzy:
    Ihar, Szauczuk
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2168105.pdf
    Data publikacji:
    2019-12-15
    Wydawca:
    Ostrołęckie Towarzystwo Naukowe
    Tematy:
    история
    историография
    наука
    академик
    НАН
    Беларуси
    статья
    школа
    юбилей
    достижение
    публикация
    биография
    учёный.
    history
    historiography
    science
    academician
    NAS of Belarus
    article
    school
    anniversary
    achievement
    publication
    biography
    scientist
    historia
    historiografia
    nauka
    akademik
    artykuł
    szkoła
    jubileusz
    osiągnięcie
    publikacja
    NAN Białorusi
    biografia
    naukowiec
    Opis:
    Научная биографистика как жанр беларускай историографии занимает в ней довольно скромное место. Особенно, что касается представителей исторической науки послевоенного периода. Соответствующую роль призваны были исполнить биобиблиографические издания, приуроченные к юбилеям отдельных учёных. Очевидно, характер таких изданий обусловил комплиментарность соответствующих публикаций. В статье внимание сосредоточено на освещении в периодике одного фрагмента профессиональной биографии академика НАН Беларуси М.П. Костюка – его научных достижений. Выбор темы обусловлен нехарактерным для беларускай науки большим количеством статей, посвящённых его дням рождения. Показан схематический и поверхностный характер минимальных по объёму текстов. Доказано наличие в них ряда очевидных ошибок, обусловленных стремлением приукрасить достижения героя публикаций. Сделан вывод об отсутствии достоверной информации о нём и невозможности составить мнение о реальных свершениях академика на протяжении его научной каръеры.
    Życiorys naukowy jako gatunek historiografii białoruskiej zajmuje w niej dość skromne miejsce, zwłaszcza w przypadku przedstawicieli nauki historycznej okresu powojennego. Odpowiednią rolę powinny spełnić publikacje biograficzno-bibliograficzne połączone z jubileuszami poszczególnych naukowców. Takie publikacje wydawano głównie w celach panegirycznych. Tematem artykułu jest naświetlenie w prasie fragmentu biografii zawodowej akademika NAN Białorusi M. P. Kostiukа – przede wszystkim jego osiągnięć naukowych. Wybór tematu wynika z niecharakterystycznej dla nauki białoruskiej wielkiej liczby artykułów związanych z rocznicami jego urodzin. Przedstawiono schematyczny i powierzchowny charakter tekstów. Udowodniono obecność w nich wielu oczywistych błędów, wynikających najprawdopodobniej z dążenia do upiększania osiągnięć bohatera publikacji. W podsumowaniu stwierdza się brak rzetelnej informacji o wspominanym akademiku i brak możliwości przedstawienia prawdziwych informacji o jego dokonaniach i całej karierze naukowej.
    Scientific biographies as a genre of Belarusian historiography occupies a rather modest place in it. Especially, as for representatives of historical science of the post-war period. Biobibliography publications dedicated to the anniversaries of individual scientists were called upon to fulfill the corresponding role. Obviously the nature of such publications led to the complimentarity of the relevant publications. The paper focuses on the treatment in periodicals of one fragment of the professional biography of the academician of NAS of Belarus M.P. Kostyuk – his scientific achievements. The choice of the topic is due to the large number of articles devoted to his birthdays, which is uncharacteristic for Belarusian science. The schematic and superficial character of extremely short texts is shown. There is proved the presence of a number of obvious errors conditioned by the desire to embellish the achievements of M.P. Kostyuk. It is concluded that there is no reliable information about him, as well as the impossibility to form an opinion on the real achievements of the academician throughout his scientific career.
    Źródło:
    Zeszyty Naukowe Ostrołęckiego Towarzystwa Naukowego; 2019, Zeszyt, XXXIII; 177-200
    0860-9608
    Pojawia się w:
    Zeszyty Naukowe Ostrołęckiego Towarzystwa Naukowego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Польский вопрос накануне первой мировой войны и его решение в оценке н.и. Kареева
    Polish question on the eve of the first world war and his decision in the evaluation N. I. Kareeva
    Kwestia Polska w przededniu pierwszej wojny światowej oraz jej rozwiązanie w ocenie. N. I. Karajewa
    Autorzy:
    Kruczkowski, Tadeusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2167953.pdf
    Data publikacji:
    2018-12-15
    Wydawca:
    Ostrołęckie Towarzystwo Naukowe
    Tematy:
    польский вопрос
    история Польши
    Первая мировая война
    российская историография
    российская историческая полонистика
    Н. И. Кареев
    the Polish question
    the history of Poland
    the First World War
    Russian
    historiography
    Russian historical polonistics
    N. I. Kariejew
    polskie pytanie
    historia Polski
    pierwsza wojna światowa
    rosyjska
    historiografia
    rosyjska polonistyka historyczna
    Opis:
    Н. И. Кареев известный русский либеральный историк второй половины XIX – начала XX века. Он известен так же как историк-полонист. В статье рассмотрена проблематика польского вопроса в России второй половины XIX – начала XX века в оценке Н.И. Кареева. Развитием этой проблематики в творчестве историка стали его исследования рассматривающие восстановление независимой Польши в контексте территориальных изменений в Центрально-Восточной Европе после Первой мировой войны. Взгляды Н.И. Кареева по польскому вопросу показаны на фоне общих позиций российской историографии к истории Польши.
    N. I. Kariejew is a famous Russian liberal historian of the second half of the nineteenth and early twentieth centuries. He is also known as a Polonnik historian. In the article the problems of the Polish question in Russia of the second half of the XIX – the beginning of the XX century in the estimation of N. I. Kariejew are considered. The development of this problem in the work of the historian was his research examining the restoration of independent Poland in the context of territorial changes in Central and Eastern Europe after the First World War. Views of N. I. Kariejew on the Polish question are shown against the background of the common positions of Russian historiography to the history of Poland.
    N.I. Karejew jest wiadomym rosyjskim liberalnym historykiem drugiej połowy XIX i początku XX wieku. Jest również znany jako historyk polonista. Artykuł dotyczy problemów polskiej kwestii w Rosji w drugiej połowie XIX oraz na początku XX wieku w ocenie N. I. Karejewa. Rozwinięciem tego problemu w pracach historyka było jego badanie odrodzenia niepodległej Polski w kontekście zmian terytorialnych w Europie Środkowej i Wschodniej po I wojnie światowej. Poglądy N. I. Karejewa w sprawie polskiej ukazano na tle ogólnych stanowisk rosyjskiej historiografii na temat historii Polski.
    Źródło:
    Zeszyty Naukowe Ostrołęckiego Towarzystwa Naukowego; 2018, Zeszyt, XXXII; 351-372
    0860-9608
    Pojawia się w:
    Zeszyty Naukowe Ostrołęckiego Towarzystwa Naukowego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Второй Всебелорусский конгресс (июнь 1944): забытая страница истории наших восточных соседей
    The Second All-Byelorussian Congress (June 1944): a forgotten page of our eastern neighbors’ history
    Autorzy:
    Червонная (Czerwonnaja), Светлана (Swietłana)
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2189177.pdf
    Data publikacji:
    2014-12-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    rezultaty II wojny światowej
    ruchy narodowe ludów Związku Radzieckiego w nadzwyczajnych warunkach wojny i okupacji
    kontrasty interpretacji historiograficznej wydarzeń lat 40. XX wieku
    Results of the II World War
    national movements of the Soviet Union peoples in the war’s and occupation’s extraordinary circumstances
    historiography’s contrasts in the events’ interpretation of the 1940s years
    Opis:
    The second All-Belarusian Congress (after the First Congress in 1917, which laid the foundations of the Belarusian national statehood) was held in Minsk on June 27, 1944 on the eve of Soviet Army invasion in the capital of Belarus (‘liberation’ of Minsk from Nazi occupation). In Soviet historiography, this Congress was treated unambiguously negative as a criminal ‘gathering’ of Hitler’s henchmen. Official historiography of Soviet Belarus ignored this event. Several generations of citizens grew up in the post-war decades who had no idea about the Second Congress, its decisions and speeches that were voiced from the tribune. The task of overcoming this ignorance is still relevant which, of course, does not exclude the development of modern critical thinking about political and ideological positions of the national movement leaders of that dramatic era. This problem is connected with concurrent need to revise the view at the Second All-Belarusian Congress, which was dominant in science and political journalism of Eastern European countries, particularly in Polish historical literature – until 1989 in Polish emigre circles and in the last decades in Polen itself. Here this Congress was well know (down to the smallest detail in the memory of eyewitnesses of what happened in June 1944) and discussed openly. Irreconcilable contradictions between Poland and Belarus and anti-Polish sentiment of the Congress were often emphasized. Allegedly, Congrees participants were more concerned about the imaginary ‘Polish threat’ rather than salvation of their country from the Nazi and Soviet occupation in those tragic days (the last days of their stay in the native land). Based on the sources found in archives and examined by the author, primarily the full transcript of the Congress, we can imagine that the content and emotional speeches of Congress delegates (chairman Yauhim Kipel, head of the Belarusian Central Rada Radoslav Austroysky / Ostrovsky, Archbishop of Mogilev and Minsk – Filafey, General Constance Ezavitov, Master M. Shkelionk and culture referent – Nadzeiya Mizkevich) were aimed at protecting the Belarusian national statehood and culture against the threat of degeneration in the USSR. Great moral value in the perspective of revival of the Belarusian state and political activities in the strategy of the Belarusian emigration in the postwar world had Declaration ‘On breakup with the Bolshevik Moscow’ passed by the Congress. The myth engrafted by communist propaganda that the Second All-Belarusian Congress was initiated by the Nazi occupants of Belarus should be dispelled in today’s public consciousness. In fact, the leaders of the Belarusian national movement managed to convene Congress in spite of resistance, prohibitions and unwillingness of the occupation authorities (which is why it only became possible in the last days before the entrance of the Soviet Army in Minsk). Belarussians were the only peoples of the former Soviet Union (who found themselves ‘between a rock and a hard place’ of rivaling forces during the Second World War – Nazi Germany and the Kremlin), who managed to articulate their national objectives and claims primarily related to public integrity and independence of Belarus at the level of the national congress. The very date of the Second All-Belarusian Congress (June 27th) signifies an important additional perspective, which should be considered in the history of the peoples of Eastern Europe of 1944. It turns out that you can do a lot in the last minute. The trail of All-Belarusian Congress, conducted in emergency circumstances, should not be erased from the memory of the Belarusian people and the international community. Comparative analysis of the Congress delegates’ speeches and those of leaders of Belarusian Popular Front ‘Adrazhenne / Renaissance’ that were made in Minsk at the turn of 1980–1990s (for example, at a rally in memory of victims of Stalin’s repression in Minsk on November 1, 1987) shows that there is a political relay race passing from the First to the Second All-Belarusian Congress, to the Belarusian emigration of 1940–1950s (especially to international ‘Promethean League of Atlantic Charta’, speaking also on behalf of the Belarusian people), to democratic forces of the country, entered the historical arena in the era of perestroika.
    Drugi Wszechbiałoruski Kongres (podczas Pierwszego Kongresu z 1917 r. ustalono podstawy białoruskiego państwowości narodowej) odbył się w Mińsku 27 czerwca 1944 r., dosłownie w przeddzień inwazji Armii Radzieckiej na stolicę Białorusi (jej „wyzwolenia” spod okupacji niemiecko-faszystowskiej). Radziecka historiografia oceniała go jednoznacznie negatywnie jako przestępcze zbiegowisko hitlerowskich wspólników a oficjalna białoruska nauka historyczna ignorowała to wydarzenie. W ciągu powojennych dziesięcioleci narodziło się już kilka generacji obywateli tego kraju, którzy nigdy nie słyszeli o tym kongresie i o treści przyjętych przez niego uchwał, deklaracji i wygłoszonych z jego trybuny mów. Przezwyciężenie tej „niewiedzy” pozostaje do dziś aktualnym zadaniem, co – rzecz jasna – nie wyklucza wypracowania w naszych czasach krytycznego stosunku do politycznej i ideologicznej pozycji liderów narodowego ruchu tej dramatycznej epoki. Jest ono związane z koniecznością ponownego rozpatrzenia punktu widzenia na Drugi Wszechbiałoruski Kongres, który ustalił się w nauce i publicystyce Europy Wschodniej, w tym w polskiej literaturze historycznej – do 1989 r. przede wszystkim na uchodźstwie, w środowisku emigracji politycznej, natomiast w ostatnich dekadach w samej Polsce. Tutaj ten kongres był znany (nawet w drobnych szczegółach, które pozostały w pamięci świadków tego, co zdarzyło się w czerwcu 1944 r.), pisano o nim często, ale zazwyczaj akcentowano jedynie trudne do pogodzenia białorusko-polskie animozje, antypolskie nastroje delegatów kongresu, w tych tragicznych czasach (ostatnie dni ich obecności w ojczyźnie) rzekomo bardziej zaniepokojonych „polskim zagrożeniem” niż zainteresowanych uratowaniem ojczyzny przed nazistowską i bolszewicką okupacją. Na podstawie zbadanych przez autorkę źródeł archiwalnych, przede wszystkim autentycznego stenogramu posiedzeń kongresu, udowodniono, że treść i patos emocjonalny wystąpień delegatów (przewodniczącego Jauchima Kapela, prezydenta Białoruskiej Centralnej Rady Radosława Ostrowskiego, arcybiskupa mohylewskiego i mińskiego Fiłafeja, generała Konstancyja Jezawitowa, magistra M. Szkielonka, referentki do spraw kultury Nadziei Mickiewicz) wynikały z konieczności obrony białoruskiej narodowej państwowości i kultury przed zagrożeniem ich zniszczenia przez ZSRR. Wielkie znaczenie moralne – w perspektywie przyszłości, odrodzenia państwa białoruskiego i w strategii działalności politycznej białoruskiej emigracji w powojennym świecie – miała jednogłośnie uchwalona przez kongres deklaracja „O zerwaniu stosunków z bolszewicką Moskwą”. Współcześnie należy obalić stworzony przez komunistyczną propagandę mit, jakoby inicjatorami Drugiego Wszechbiałoruskiego Kongresu byli nazistowscy okupanci Białorusi. W rzeczywistości liderzy białoruskiego ruchu narodowego zorganizowali ten kongres wbrew oporowi, zakazom i niechęci władz okupacyjnych (i właśnie dlatego udało się zwołać go dosłownie kilka dni przed wejściem Armii Radzieckiej do Mińska). Przy tym Białorusini są jedynym narodem dawnego ZSRR, które znalazł się „między młotem a kowadłem” rywalizujących ze sobą sił hitlerowskich Niemiec i Kremla, narodem, któremu udało się sformułować narodowe zadania i cele, przede wszystkim dotyczące państwowej integralności i niezależności Białorusi, na poziomie uchwał ogólnonarodowego zjazdu. Już sama data przeprowadzenia Drugiego Wszechbiałoruskiego Kongresu wskazuje na ważny aspekt, w którym musimy rozpatrywać 1944 r. w historii narodów Europy Wschodniej: nawet w ostatniej chwili można zrobić bardzo dużo, a ślad Drugiego Wszechbiałoruskiego Kongresu, który odbył się w nadzwyczajnych i dramatycznych okolicznościach, nie powinien być zatarty w pamięci narodu białoruskiego i świata. Analiza porównawcza wystąpień delegatów tego kongresu z mowami liderów Białoruskiego Frontu Ludowego „Адражэньне” („Odrodzenie”), wygłoszonymi w Mińsku pod koniec lat 80. (na przykład na wiecu poświęconym pamięci ofiar represji stalinowskich w Mińsku 1 listopada 1987 r.), wskazuje, że w wielu kwestiach można dostrzec sztafetę polityczną od Pierwszego do Drugiego Wszechbiałoruskiego Kongresu oraz do białoruskiej emigracji lat 40. i 50. (przede wszystkim do Prometejskiej Ligi Karty Atlantyckiej, która działała również w imieniu narodu białoruskiego), a także do tych demokratycznych sił Białorusi, które pojawiły się w czasach „pierestrojki”.
    Źródło:
    Studia Orientalne; 2014, 2(6); 215-240
    2299-1999
    Pojawia się w:
    Studia Orientalne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-14 z 14

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies