Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "DOC" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
К вопросу о технике вербатим в русской драматургии первого двадцатилетия XXI века
The Question of the Technique of Verbatim Theatre in Russian Dramaturgy in the First Two Decades of the 21st Century
Autorzy:
Sikora-Krizhevska, Paulina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22446731.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
verbatim technique
documentary drama
documentary theatre
modern Russian drama
Teatr.doc
вербатим
документальная драма
документальный театр
современная русская драматургия
Театр.doc
Opis:
Вместе с началом третьего десятилетия ХХI века отмечается двадцать лет существования техники вербатим в российском драматургическом пространстве. В настоящей статье описывается история и специфика российского вербатима, а также разные способы использования и адаптации этой техники в пьесах авторов, связанных, постоянно или эпизодически, с московским Театром.doc. На примере текстов Норд-Ост: Сорок первый день (2002) журналиста и театрального критика Григория Заславского, Новая Антигона (2017) журналистки Елены Костюченко и 67/871 (2017) драматурга Елены Греминой иллюстрируется, что главные различия между пьесами вербатим связаны прежде всего со степенью авторской обработки документального материала. Норд-Ост: Сорок первый день – это расшифровки акции, прошедшей в Театре.doc, дословная запись высказываний ее участников, Новая Антигона – монтаж фрагментов расшифровок судебного процесса, разговоров, историй жизни героинь и цитат из Антигоны Софокла, 67/871 – монтаж фрагментов монологов героев, собранных в тематические блоки, цитат из высказываний Адольфа Гитлера и Генриха Гиммлера и письма немецкого солдата. Разнообразие способов создания текстов вербатим влияет на расширение границ понятия «пьеса» и указывет, что традиционная последовательность возникновения драматического текста и его театрального воплощения потеряла свою актуальность. Специфика пьес вербатим вписывается в современную тенденцию к демократизации театра и драматургии, так как их укорененность в мире реального и документального открывает путь в драматургию авторам, которые раньше не занимались художественной деятельностью.
The start of the third decade of the 21st century marks twenty years of the existence of the verbatim technique in the Russian dramatic space. This article describes the history and specificity of the Russian verbatim theatre, as well as different ways of using and adapting this technique in the plays of the authors associated, permanently or occasionally, with the Moscow-based Teatr.doc. Using the example of texts such as Nord-Ost: Forty-First Day (2002) by journalist and theatre critic Grigory Zaslavsky, New Antigone (2017) by journalist Elena Kostyuchenko, and 67/871 (2017) by dramatist Elena Gremina, it can be concluded that the main differences between verbatim plays are primarily related to the degree of the author’s processing of documentary material. Nord-Ost: Forty-First Day is a transcript of the event that took place in the Teatr.doc, a literal recording of the statements of their participants; New Antigone – the montage of fragments of transcripts of the trials, conversations, life stories of the heroines, and quotes from Sophocles’ Antigone; 67/871 – a montage of fragments of the characters’ monologues united into thematic blocks, quotes from statements from Adolf Hitler and Heinrich Himmler, and letters from a German soldier. The variety of ways to create verbatim texts influences the expansion of the boundaries of the concept of “play” and indicates that the traditional sequence of the emergence of a dramatic text and its theatrical embodiment has lost its relevance. It is concluded that the specificity of verbatim plays fits into the modern trend of the democratisation of theatre and drama, since their rootedness in the world of reality and documentaries opens the way to dramaturgy for those authors who had not been engaged in this type of activity before.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica; 2022, 15; 23-32
1427-9681
2353-4834
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Problem samoidentyfikacji bohaterów w dramaturgii Pawła Priażko
Autorzy:
Gulina, Anastasija
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/625098.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
modern Belarusian drama
the Russian-language literature of Belarus
Pryazhko
verbatim
identification
Theatre.doc
współczesna dramaturgia białoruska
rosyjskojęzyczna literatura Białorusi
Paweł Priażko
werbatim
identyfikacja
Teatr.doc
сучасная беларуская драматургія
рускамоўная літаратура Беларусі
Павел Пражко
вербацім
ідэнтычнасць
Театр.doc
Opis:
The article analyzes the works of the modern Belarusian playwright Pavel Pryazhko (plays Life Is Good, The Locked Door, Three Days in Hell, Café’s Owner). Taking into consideration the playwright’s obvious taste for documentary data, the analysis of these works allows us to see how the existential problems of the individual in modern society are reflected in literature and theatre.
W artykule omówiono twórczość współczesnego dramatopisarza białoruskiego Pawła Priażko. Na podstawie przeprowadzonej analizy sztuk Życie jest piękne, Zamknięte drzwi, Trzy dni w piekle, Gospodarz kawiarni, uwzględniając dążenia dramatopisarza do dokumentalności, widać wyraźnie, w jaki sposób egzystencjalne problemy człowieka we współczesnym społeczeństwie znajdują odzwierciedlenie w literaturze i teatrze.
У артыкуле разглядаецца творчасць сучаснага беларускага драматурга Паўла Пражко (на прыкладзе п’есаў: Жыццё атрымалася, Зачыненыя дзверы, Тры дні ў пекле, Гаспадар кавярні). Драматург імкнецца да дакументальнасці, і таму аналіз прыведзеных твораў дазваляе прасачыць, як праблема існавання асобнага чалавека ў сучасным грамадстве адлюстроўваецца ў літаратуры і тэатры.
Źródło:
Studia Białorutenistyczne; 2016, 10
1898-0457
Pojawia się w:
Studia Białorutenistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Политический вербатим в современной русской драматургии
Political verbatim in contemporary Russian drama
Autorzy:
Kurant, Elena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/52684092.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
verbatim
modern Russian drama
Teatr.doc
drama-documentary
political drama
Opis:
The aim of this paper it to discuss the techniques employed in modern political Russian verbatim drama, as well as in their performances. Modern verbatim drama seeks to stay relevant and up-to-date by referring to taboos, radical social controversies, and political incidents. So, it becomes an important event of not only cultural but also social life, and it exerts a strong impact onmodern Russian society. The aesthetics of the modern verbatim drama is aimed at representing the reality which is absent from official discourse. Such texts as One hour eighteen minutes by Elena Gremina, Three quarters of sadness (Bolotnaya square case) by Polina Borodina, The last party by Anna Dobrovolskaya, and New Antigone by Elena Kostyuchenko openly explore the issues whichdo not function as part of the public discourse. Thus, they capture the traumatic experiences in order to overcome traumas. These texts take the traumatic events of current political and public life out of the marginal area, and they acquire the status of social statements which give hope for political and social changes, and give rise to unofficial discourse allowing the readers as well as the viewers to define their own opinion related to the traumatizing events.
Źródło:
Studia Rossica Posnaniensia; 2023, 48, 1; 55-69
0081-6884
Pojawia się w:
Studia Rossica Posnaniensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
“Император умер – да здравствует Император” о пьесе Елены Греминой 150 причин не защищать Родину (2013)
“Umarł Cesarz — niech żyje Cesarz”: o sztuce Jeleny Greminy "150 powodów, żeby nie bronić Ojczyzny" (2013)
“The Emperor is Dead, Long Live the Emperor”: on Jelena Gremina’s Play "150 Reasons Not to Defend the Homeland" (2013)
Autorzy:
Kurant, Elena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/50381743.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Елена Гремина
Театр.doc
падение Константинополя
постимперская ностальгия
Третий Рим
Jelena Gremina
Teatr.doc
upadek Konstantynopola
nostalgia postimperialna
Trzeci Rzym
the fall of Constantinople
post-imperial nostalgia
the Third Rome
Opis:
Пьеса-вербатим Елены Греминой 150 причин не защищать Родину (2013) вступает в дискуссию о политическом и экзистенциальном опыте настоящего, обращаясь к истории. Трагические события XV века (захват и падение Константинополя, ознаменовавшее конец Византийской империи) переданы сквозь призму личности, которая, в момент опасности, должны выработать собственную стратегию выживания, находясь под угрозой насилия и порабощения, сохранить свою идентичность перед лицом навязываемых государством ценностей, пойти на сделку с совестью или умереть. Как поведение захватчиков (воспевание насилия), так и позиция горожан, которым грозит потеря государственности, а также позиция свидетелей надвигающейся катастрофы, обнажают механизмы порабощения, отказа от ответственности и совести, обесценивания человеческой жизни и моральных принципов.
Jelena Gremina’s verbatim drama 150 Reasons Not to Defend the Homeland (2013) deals with the political and existential experience of the present while ostensibly referring the historical events. The tragic history of the fifteenth century (the conquest of Constantinople by Ottomans and the end of the Byzantine Empire) is presented through the perspective of an individual who, in a moment of danger and under the threat of violence and enslavement, has to devise his own survival strategy, preserve their identity in the face of state-imposed values and choose either to make a deal with the conscience or die. The attitudes of the invaders (who praise violence), of the citizens threatened by loss of statehood, and of the witnesses of the oncoming tragedy reveal mechanisms of subjection, surrendering responsibility and conscience, and the devaluation of human life and moral principles.
Verbatim Jeleny Greminy 150 powodów, żeby nie bronić Ojczyzny (2013) podejmuje dyskusję nad politycznym i egzystencjalnym doświadczeniem współczesności, odwołując się do historii. Tragiczne wydarzenia z XV wieku (upadek Konstantynopola, który oznaczał koniec Cesarstwa Bizantyjskiego) stają się powodem, by przyjrzeć się jednostce, która w chwili zagrożenia, pod groźbą przemocy i zniewolenia, musi dokonać wyboru własnej strategii przetrwania: zachować swoją tożsamość w obliczu wartości narzuconych przez państwo, pójść na ugodę z własnym sumieniem lub zginąć. Zarówno postawa najeźdźców (opiewanie przemocy), jak i postawa mieszkańców miasta stojących przed utratą państwowości, a także świadków nadchodzącej zagłady, obnaża mechanizmy zniewolenia, rezygnacji z odpowiedzialności i sumienia, kwestionowania wartości życia ludzkiego i zasad moralnych.
Źródło:
Rusycystyczne Studia Literaturoznawcze; 2023, 33; 1-19
0208-5038
2353-9674
Pojawia się w:
Rusycystyczne Studia Literaturoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies