Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "the occupation the" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-6 z 6
    Tytuł:
    Reakcja NATO na agresję Rosji na Ukrainie: imitacja powstrzymania w ramach „polityki zaspokajania” czy rzeczywista działalność
    Autorzy:
    Гурак, Игорь
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/686938.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    North Atlantic Alliance, international law, military aggression, the occupation of the Crimea, the conflict in Donbas
    Organizacja Traktatu Północnoatlantyckiego, prawo międzynarodowe, okupacja Krymu, konflikt na Donbasie
    Североатлантический альянс, международное право, военная агрессия, окку- пация Крыма, конфликт на Донбассе
    Opis:
    Russian aggression against Ukraine has provoked a wide international resonance. However, quite often the major world powers and organizations react to the event only by expressions of concern. In this context, the special attention should be devoted to position of the North Atlantic Alliance. The organization, which used to have active and versatile dialogue with the Kremlin in the preceded period, at the beginning of March 2014 declared that Russian activity in the territory of Crimea is a violation of international law and agreements. Afterwards, due to activation of Russian troops in Donbas, Alliance completely suspended civil and military interaction with Russia, at the same time deepened and broadened dialogue with Ukraine.
    Agresja rosyjska na Ukrainie spowodowała szeroki międzynarodowy rezonans. Jednak często największe mocarstwa światowe i organizacje ograniczały swoją reakcję, jedynie wyrażając obawy. W tym kontekście, szczególną uwagę należy zwrócić na pozycję Sojuszu Północnoatlantyckiego. Organizacja, która w poprzednim okresie utrzymywała aktywny i wielopłaszczyznowy dialog z Kremlem, już na początku marca 2014 roku precyzyjnie zadeklarowała, że ocenia aktywność rosyjską na terytorium Krymu jako sprzeczną z prawem międzynarodowym. Następnie, w związku z aktywizacją wojsk rosyjskich na Donbasie Sojusz całkowicie zawiesił współpracę cywilną i wojskową z Rosją, w tym samym czasie pogłębiając i poszerzając współpracę z Ukrainą.
    Российская агрессия против Украины вызвала широкий международный резонанс. Однако, довольно часто ведущие мировые державы и организации ограничивали свою реакцию на события высказыванием обеспокоенности. В этом контексте особого внимания заслуживает позиция Североатлантического альянса. Организация, которая в предыдущий период поддерживала активный и многоплановый диалог с Кремлем, уже в начале марта 2014 четко задекларировала, что рассматривает деятельность России на территории Крыма как противоречащую нормам международного права. В дальнейшем, в связи с активизацией российских войск на Донбассе Альянс полностью приостановил гражданское и военное взаимодействие с РФ, в то же время, углубил и расширил сотрудничество с Украиной.
    Źródło:
    Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2016, 2, 1
    2450-4866
    Pojawia się w:
    Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Судьбы караимов в период оккупации в 1941-1944 гг. и их участие в движении Сопротивления в Крыму в 1941-1944 гг..
    The fates of the Karaims during the Nazi occupation of 1941–1944 and their participation in partisan movement in Crimea
    Losy karaimów w okresie okupacji i ich uczestnictwo w ruchu oporu na Krymie (w latach 1941-1944)
    Autorzy:
    Поляков, Владимир
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/440353.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Związek Karaimów Polskich. Karaimska Oficyna Wydawnicza Bitik
    Tematy:
    Crimea
    partisans
    war
    karaims
    Crimean Tatars
    krymchaks
    genocide
    deportation
    Jewry
    Крым
    партизаны
    война
    караимы
    евреи
    крымские татары
    крымчаки
    геноцид
    депортация
    Opis:
    Even though the Karaims constitute a small community on the multicultural map of the Crimean Peninsula, they remain a frequent topic of interest for historians. In this paper, the author describes the fate of the Karaims during the dramatic years of the Occupation (1941–1944) as well as their participation in the partisan movement in Crimea.
    В многонациональном Крыму такой реликтовый народ как караимы, не смотря на свою малочисленность, всегда был интересен вниманию историков.  В драматические годы оккупации полуострова его судьба постоянно находилась под угрозой. Участие караимов в движении Сопротивления одна из самых неизученных страниц истории Крыма.
    Źródło:
    Almanach Karaimski; 2018, 7; 99-108
    2300-8164
    Pojawia się w:
    Almanach Karaimski
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Языковая идентичность фольксдойче в оккупированных Польше, Белоруссии и на Украине
    Językowa tożsamość volksdeutschy w okupowanych Polsce, na Białorusi i Ukrainie
    Language identity of the Volksdeutsche in occupied Poland, Belarus and Ukraine
    Autorzy:
    Зинкевич, Андрей
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/437064.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydział Lingwistyki Stosowanej. Katedra Studiów Interkulturowych Europy Środkowo-Wschodniej
    Tematy:
    polityka językowa
    okupacja
    volksdeutsche
    Trzecia Rzesza
    language policy
    occupation
    Volksdeutsche
    Third Reich
    Opis:
    Volksdeutsche, czyli Niemcy mieszkający poza Rzeszą, zajmowali kluczowe miejsce w planach narodowosocjalistycznych przywódców w zakresie organizacji zarządzania okupowanymi obszarami na Wschodzie. Stanowili oni główną ludzką rezerwę dla germanizacji Polski i niektórych obszarów ZSRR. Podstawowym zadaniem władz III Rzeszy było uczynienie z wielokulturowego i wielojęzycznego kontyngentu volksdeutschów jednolitej językowo i ideologicznie ludzkiej masy spełniającej standardy właściwe ludności „starej” Rzeszy. Poziom znajomości języka niemieckiego odegrał ważną rolę w określeniu statusu volksdeutschy w nowej sytuacji społecznej, a ich dwujęzyczność uczyniła z nich ważne ogniwo w pośrednictwie między władzami okupacyjnymi a lokalną ludnością na okupowanych terenach.
    Volksdeutsche, i.e. Germans who lived outside the Reich occupied a key place in the plans of the Nazi leadership for the organization of the eastern occupied territories. They were the main human reserve for the Germanization of Poland and some areas of the USSR. The primary task for the German authorities was to bring the multicultural and multilingual contingent of Volksdeutsche to the linguistic and ideological standards inherent in the population of the “old” Reich. The level of German language proficiency played an important role in determining the status of Volksdeutsche in the new social situation for them, and their bilingualism made them an important link in the mediation between the occupation authorities and the local population of the occupied territories.
    Źródło:
    Przegląd Środkowo-Wschodni; 2019, 4; 241-261
    2545-1324
    Pojawia się w:
    Przegląd Środkowo-Wschodni
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Второй Всебелорусский конгресс (июнь 1944): забытая страница истории наших восточных соседей
    The Second All-Byelorussian Congress (June 1944): a forgotten page of our eastern neighbors’ history
    Autorzy:
    Червонная (Czerwonnaja), Светлана (Swietłana)
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2189177.pdf
    Data publikacji:
    2014-12-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    rezultaty II wojny światowej
    ruchy narodowe ludów Związku Radzieckiego w nadzwyczajnych warunkach wojny i okupacji
    kontrasty interpretacji historiograficznej wydarzeń lat 40. XX wieku
    Results of the II World War
    national movements of the Soviet Union peoples in the war’s and occupation’s extraordinary circumstances
    historiography’s contrasts in the events’ interpretation of the 1940s years
    Opis:
    The second All-Belarusian Congress (after the First Congress in 1917, which laid the foundations of the Belarusian national statehood) was held in Minsk on June 27, 1944 on the eve of Soviet Army invasion in the capital of Belarus (‘liberation’ of Minsk from Nazi occupation). In Soviet historiography, this Congress was treated unambiguously negative as a criminal ‘gathering’ of Hitler’s henchmen. Official historiography of Soviet Belarus ignored this event. Several generations of citizens grew up in the post-war decades who had no idea about the Second Congress, its decisions and speeches that were voiced from the tribune. The task of overcoming this ignorance is still relevant which, of course, does not exclude the development of modern critical thinking about political and ideological positions of the national movement leaders of that dramatic era. This problem is connected with concurrent need to revise the view at the Second All-Belarusian Congress, which was dominant in science and political journalism of Eastern European countries, particularly in Polish historical literature – until 1989 in Polish emigre circles and in the last decades in Polen itself. Here this Congress was well know (down to the smallest detail in the memory of eyewitnesses of what happened in June 1944) and discussed openly. Irreconcilable contradictions between Poland and Belarus and anti-Polish sentiment of the Congress were often emphasized. Allegedly, Congrees participants were more concerned about the imaginary ‘Polish threat’ rather than salvation of their country from the Nazi and Soviet occupation in those tragic days (the last days of their stay in the native land). Based on the sources found in archives and examined by the author, primarily the full transcript of the Congress, we can imagine that the content and emotional speeches of Congress delegates (chairman Yauhim Kipel, head of the Belarusian Central Rada Radoslav Austroysky / Ostrovsky, Archbishop of Mogilev and Minsk – Filafey, General Constance Ezavitov, Master M. Shkelionk and culture referent – Nadzeiya Mizkevich) were aimed at protecting the Belarusian national statehood and culture against the threat of degeneration in the USSR. Great moral value in the perspective of revival of the Belarusian state and political activities in the strategy of the Belarusian emigration in the postwar world had Declaration ‘On breakup with the Bolshevik Moscow’ passed by the Congress. The myth engrafted by communist propaganda that the Second All-Belarusian Congress was initiated by the Nazi occupants of Belarus should be dispelled in today’s public consciousness. In fact, the leaders of the Belarusian national movement managed to convene Congress in spite of resistance, prohibitions and unwillingness of the occupation authorities (which is why it only became possible in the last days before the entrance of the Soviet Army in Minsk). Belarussians were the only peoples of the former Soviet Union (who found themselves ‘between a rock and a hard place’ of rivaling forces during the Second World War – Nazi Germany and the Kremlin), who managed to articulate their national objectives and claims primarily related to public integrity and independence of Belarus at the level of the national congress. The very date of the Second All-Belarusian Congress (June 27th) signifies an important additional perspective, which should be considered in the history of the peoples of Eastern Europe of 1944. It turns out that you can do a lot in the last minute. The trail of All-Belarusian Congress, conducted in emergency circumstances, should not be erased from the memory of the Belarusian people and the international community. Comparative analysis of the Congress delegates’ speeches and those of leaders of Belarusian Popular Front ‘Adrazhenne / Renaissance’ that were made in Minsk at the turn of 1980–1990s (for example, at a rally in memory of victims of Stalin’s repression in Minsk on November 1, 1987) shows that there is a political relay race passing from the First to the Second All-Belarusian Congress, to the Belarusian emigration of 1940–1950s (especially to international ‘Promethean League of Atlantic Charta’, speaking also on behalf of the Belarusian people), to democratic forces of the country, entered the historical arena in the era of perestroika.
    Drugi Wszechbiałoruski Kongres (podczas Pierwszego Kongresu z 1917 r. ustalono podstawy białoruskiego państwowości narodowej) odbył się w Mińsku 27 czerwca 1944 r., dosłownie w przeddzień inwazji Armii Radzieckiej na stolicę Białorusi (jej „wyzwolenia” spod okupacji niemiecko-faszystowskiej). Radziecka historiografia oceniała go jednoznacznie negatywnie jako przestępcze zbiegowisko hitlerowskich wspólników a oficjalna białoruska nauka historyczna ignorowała to wydarzenie. W ciągu powojennych dziesięcioleci narodziło się już kilka generacji obywateli tego kraju, którzy nigdy nie słyszeli o tym kongresie i o treści przyjętych przez niego uchwał, deklaracji i wygłoszonych z jego trybuny mów. Przezwyciężenie tej „niewiedzy” pozostaje do dziś aktualnym zadaniem, co – rzecz jasna – nie wyklucza wypracowania w naszych czasach krytycznego stosunku do politycznej i ideologicznej pozycji liderów narodowego ruchu tej dramatycznej epoki. Jest ono związane z koniecznością ponownego rozpatrzenia punktu widzenia na Drugi Wszechbiałoruski Kongres, który ustalił się w nauce i publicystyce Europy Wschodniej, w tym w polskiej literaturze historycznej – do 1989 r. przede wszystkim na uchodźstwie, w środowisku emigracji politycznej, natomiast w ostatnich dekadach w samej Polsce. Tutaj ten kongres był znany (nawet w drobnych szczegółach, które pozostały w pamięci świadków tego, co zdarzyło się w czerwcu 1944 r.), pisano o nim często, ale zazwyczaj akcentowano jedynie trudne do pogodzenia białorusko-polskie animozje, antypolskie nastroje delegatów kongresu, w tych tragicznych czasach (ostatnie dni ich obecności w ojczyźnie) rzekomo bardziej zaniepokojonych „polskim zagrożeniem” niż zainteresowanych uratowaniem ojczyzny przed nazistowską i bolszewicką okupacją. Na podstawie zbadanych przez autorkę źródeł archiwalnych, przede wszystkim autentycznego stenogramu posiedzeń kongresu, udowodniono, że treść i patos emocjonalny wystąpień delegatów (przewodniczącego Jauchima Kapela, prezydenta Białoruskiej Centralnej Rady Radosława Ostrowskiego, arcybiskupa mohylewskiego i mińskiego Fiłafeja, generała Konstancyja Jezawitowa, magistra M. Szkielonka, referentki do spraw kultury Nadziei Mickiewicz) wynikały z konieczności obrony białoruskiej narodowej państwowości i kultury przed zagrożeniem ich zniszczenia przez ZSRR. Wielkie znaczenie moralne – w perspektywie przyszłości, odrodzenia państwa białoruskiego i w strategii działalności politycznej białoruskiej emigracji w powojennym świecie – miała jednogłośnie uchwalona przez kongres deklaracja „O zerwaniu stosunków z bolszewicką Moskwą”. Współcześnie należy obalić stworzony przez komunistyczną propagandę mit, jakoby inicjatorami Drugiego Wszechbiałoruskiego Kongresu byli nazistowscy okupanci Białorusi. W rzeczywistości liderzy białoruskiego ruchu narodowego zorganizowali ten kongres wbrew oporowi, zakazom i niechęci władz okupacyjnych (i właśnie dlatego udało się zwołać go dosłownie kilka dni przed wejściem Armii Radzieckiej do Mińska). Przy tym Białorusini są jedynym narodem dawnego ZSRR, które znalazł się „między młotem a kowadłem” rywalizujących ze sobą sił hitlerowskich Niemiec i Kremla, narodem, któremu udało się sformułować narodowe zadania i cele, przede wszystkim dotyczące państwowej integralności i niezależności Białorusi, na poziomie uchwał ogólnonarodowego zjazdu. Już sama data przeprowadzenia Drugiego Wszechbiałoruskiego Kongresu wskazuje na ważny aspekt, w którym musimy rozpatrywać 1944 r. w historii narodów Europy Wschodniej: nawet w ostatniej chwili można zrobić bardzo dużo, a ślad Drugiego Wszechbiałoruskiego Kongresu, który odbył się w nadzwyczajnych i dramatycznych okolicznościach, nie powinien być zatarty w pamięci narodu białoruskiego i świata. Analiza porównawcza wystąpień delegatów tego kongresu z mowami liderów Białoruskiego Frontu Ludowego „Адражэньне” („Odrodzenie”), wygłoszonymi w Mińsku pod koniec lat 80. (na przykład na wiecu poświęconym pamięci ofiar represji stalinowskich w Mińsku 1 listopada 1987 r.), wskazuje, że w wielu kwestiach można dostrzec sztafetę polityczną od Pierwszego do Drugiego Wszechbiałoruskiego Kongresu oraz do białoruskiej emigracji lat 40. i 50. (przede wszystkim do Prometejskiej Ligi Karty Atlantyckiej, która działała również w imieniu narodu białoruskiego), a także do tych demokratycznych sił Białorusi, które pojawiły się w czasach „pierestrojki”.
    Źródło:
    Studia Orientalne; 2014, 2(6); 215-240
    2299-1999
    Pojawia się w:
    Studia Orientalne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Звезда, свастика, крест: Идеологические и нравственные коллизии в военной прозе Бориса Ширяева
    The Star, the Swastika and the Cross: Ideological and Ethical Collisions in the War Prose of Boris Shiryayev
    Gwiazda, swastyka, krzyż: kolizje ideologiczne i etyczne w wojennej prozie Borisa Szyriajewa
    Autorzy:
    Lyubomudrov, Alexei
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31342720.pdf
    Data publikacji:
    2022-09-14
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Boris Szyriajew
    proza wojenna
    etyka chrześcijańska
    okupacja hitlerowska
    kolizja wyboru moralnego
    Boris Shiryayev
    war prose
    ethics of Christianity
    Nazi occupation
    collision of moral choice
    Opis:
    Рассматриваются нравственные коллизии повестей писателя русского зарубежья Бориса Ширяева (1889-1959) Овечья лужа и Кудеяров дуб, посвященных жизни народа на оккупированной нацистами территории. Цель работы – исследовать конфликт между христианской моралью, патриотизмом и тоталитарным государством. Узловые сюжетные линии своих книг прозаик связывает с болевыми точками истории: коллаборционизм, партизанское движение, подпольные советские и антибольшевистские организации. Творчество Ширяева может служить исторической иллюстрацией того, как противостояние в расколотом революцией народе вылилось в беспощадную гражданскую войну, развернувшуюся внутри войны мировой. Исследуются также аспекты художественного мировоззрения Ширяева, показаны точки соприкосновения и отталкивания его «русского христианства» и евангельского вероучения. Проанализирован важный для автора мотив «святой мести» и его связь с фольклорной легендой о Кудеяре.
    Artykuł jest poświęcony ideologicznym i moralnym kolizjom w powieściach rosyjskiego pisarza emigranta Borysa Szyriajewa (1889-1959), a konkretnie w tekstach Овечья лужа (Owcza sadzawka) i Кудеяров дуб (Kudejarowy dąb), które są poświęcone życiu ludzi na terenach okupowanych przez hitlerowców. Celem tej pracy jest wyjaśnienie konfliktu między moralnością chrześcijańską, patriotyzmem a państwem totalitarnym. Kluczowe wątki obu powieści nawiązują do bolesnych aspektów historii: kolaboracji, ruchu partyzanckiego, podziemnych organizacji sowieckiej i antybolszewickiej. Powieści Szyriajewa ilustrują, jak konfrontacja ludzi podzielonych przez rewolucję doprowadza do wojny domowej, która rozwinęła się w czasie wojny światowej. Badane są również różne aspekty artystycznego światopoglądu Szyriajewa. Artykuł ukazuje punkty zbieżne i odstępstwa między jego „rosyjskim chrześcijaństwem” a doktryną ewangeliczną. Rozważany jest również ważny dla autora motyw „świętej zemsty” i jej związek z ludową legendą o Kudejarze.
    This article is devoted to the collisions of morals in stories by the Russian emigrant writer Boris Shiryayev (1889-1959), specifically Sheep’s Puddle and Kudeyar’s Oak. They are dedicated to the life of the people in those territories which were occupied by the Nazis. The purpose of this work is to clarify the conflict between Christian morality, patriotism and the totalitarian state. The key plot lines of both works are related to painful aspects of history: collaborationism, the partisan movement, the underground Soviet and anti-Bolshevik organisations. Shiryayev’s works illustrate how the confrontation among people split by the Revolution resulted in a civil war that unfolded within the World War itself. Various aspects of Shiryayev’s artistic worldview are also investigated. The article shows the points of coincidence and deviation between his “Russian Christianity” and the Gospel doctrine. The motive of “holy revenge” and its connection with the folk legend of Kudeyar is also considered.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2022, 70, 7; 275-288
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Язык захватнических войн – пример социолингвистического исследования
    The Language of Wars of Conquest – An Example of a Sociolinguistic Study
    Język wojen zaborczych – przykładowe studium socjolingwistyczne
    Autorzy:
    Руденка, Алена
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/38710620.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
    Tematy:
    occupation
    language policy
    metropolitan language
    titular nation
    national minority
    linguistic assimilation
    bilingualism
    Opis:
    This article is a review of the book IAzyk i voĭna: Okkupatsionnaia iazykovaia politika v Slavii vo vremia Vtoroĭ mirovoĭ voĭny [Language and War: Language Policy in the Occupied Slavic Countries during World War II] (2021) by Andrei Zinkevich. The monograph under review is devoted to the reconstruction of the language policy in the occupied Slavic countries during the Second World War. Zinkevich defines the types of language policy in the countries under consideration and classifies their main features. His book is especially relevant today: since the beginning of the war in Ukraine, it has been read differently.
    Artykuł jest recenzją książki Andrieja Zinkiewicza Язык и война: Оккупационная языковая политика в Славии во время Второй мировой войны [Język i wojna: Okupacyjna polityka językowa w krajach słowiańskich w czasie II wojny światowej] (2021). Recenzowana monografia została poświęcona rekonstrukcji polityki językowej w okupowanych krajach słowiańskich w czasie II wojny światowej. Zinkiewicz definiuje typy okupacyjnej polityki językowej w omawianych krajach i klasyfikuje ich główne cechy. Recenzowana książka jest dziś szczególnie aktualna: od początku wojny w Ukrainie czyta się ją inaczej.
    Źródło:
    Studia z Filologii Polskiej i Słowiańskiej; 2023, 58
    0081-7090
    2392-2435
    Pojawia się w:
    Studia z Filologii Polskiej i Słowiańskiej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-6 z 6

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies