Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "the 18th–19th centuries" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Разработка вопроса синтаксиса малых числительных в русских грамматиках XVIII-XIX веков
Studies on the Syntax of “Small” Numerals in Russian Grammars of the 18th-19th Centuries
Autorzy:
Duszkin, Maksim
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2031456.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
“small” numeral
syntax of the Russian numeral
the history of grammatical studies
18th and 19th century grammars of Russian language
Źródło:
Slavia Orientalis; 2020, LXIX, 2; 365-378
0037-6744
Pojawia się w:
Slavia Orientalis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Парижский миф в русской литературе XVIII века
The Myth of Paris in the Russian Literature of the 18th Century
Autorzy:
Колбасин, Вадим
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/968754.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
mythological consciousness
dialogue of cultures
myth-making
Russian literature of the 18th – 19th centuries
Opis:
The myth of Paris, formed in the Russian literature of the 18th – early 19th centuries, is an expression of the mythological consciousness in which the ‘space – time’ dichotomy is cyclical: it is a myth of eternal return. This Parisian myth was based on a set of oppositions between the cultural and intellectual orientations in the two countries. The Russian consciousness was characterized by a sense of lack of liberty and by inclination for reflection and hesitation, whereas the enlightened France prided itself on the clarity and concreteness of its thinking and was highly aware of its pioneering role in the political and cultural world of its time. Therefore, the Russian Parisian myth was accompanied by the motifs of travel, escape, release – an ‘eternal return’ to a dream. Several generations of Russian writers, from Trediakovsky to Pushkin, impressed it on the mythological consciousness of their readers by establishing an image of Paris as a feast of life, as a city of exceptional power of expression.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica; 2014, 07; 9-17
1427-9681
2353-4834
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Некоторые особенности орфографической адаптации заимствований в XVIII –XIX веках: употребление буквы Ѣ
Niektóre cechy ortograficznej adaptacji zapożyczeń w xvi –xix wieku: użycie litery Ѣ
Some characteristics of the orthography of the adaptation of borrowings in the 18th and 19th centuries: the use of the letter Ѣ
Autorzy:
Каверина, Валерия
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/594324.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
historia pisma rosyjskiego
ortografia zapożyczeń
użycie litery ять
History of written Russian
orthography of borrowings
use of the letter jat́
Opis:
W artykule powstałym na podstawie materiału następujących gazet: “Vedomosti” epoki Piotra I, “Sanktpeterburgskije vedomosti” oraz “Moskovskije vedomosti” z XVIII–XIX w. – prześledzono proces przejmowania zapożyczeń, w którego toku ulega zmianom pisownia określonych słów z literą Ѣ (jat') lub bez niej. Skompletowano korpus wyrazów pochodzenia obcego z rdzeniami, w których regularnie lub sporadycznie jest pisana litera ѣ i odkryto prawidłowości jej użycia. Ukształtowany przed połową XVIII w. zwyczaj porównano z zaleceniami Słownika Akademii Rosyjskiej (Slovar' Akademii Rossijskoj) z lat 1789–1794 i dwóch wydań Słownika języka cerkiewnosłowiańskiego i rosyjskiego (Slovar' cerkovnoslavjanskogo i russkogo jazyka) z lat 1847 i 1867–68 oraz rozpraw o gramatyce z XIX w. Analiza obszernego materiału wykazała, że litera ѣ po pewnym okresie wariantowości nie zachowuje się w zapożyczonych rzeczownikach pospolitych. Użycie tej litery zanikło jeszcze przed pojawieniem się pierwszych publikacji kodyfikujących pisownię. Kto wie, czy nie jedynym rzeczownikiem pospolitym obcego pochodzenia pisanym z literą ѣ jest słowo апрѣль (aprělь), którego ortografia została ustalona jeszcze na początku XVIII w. W rezultacie pisownię z użyciem ѣ zachowują jedynie zapożyczone nazwy własne (Алексѣй–Aleksěj, Сергѣй–Sergěj itp.), co wyjaśnia J.K. Grot w rozprawie naukowej z 1876 r. pt. Sporne zagadnienia pisowni rosyjskiej od Piotra Wielkiego do dziś (Spornyje voprosy russkogo pravopisanija ot Petra Velikogo donyne).
This article, based on material from “Vedemosti”, from the time of Peter I, and “Sanktpeterburgskije vedomosti” and “Moskovskije vedomosti” from the 18th and 19th centuries, analyses the process of assimilation of borrowings which required a change in the writing of the word, either with or without the letter ѣ (jat'). A complete corpus of phrases with foreign roots in which the letter ѣ is used, regularly or sporadically, is constructed, and the rules of its use shown. The custom shaped in the first half of the 18th century is compared with the recommendations of the Dictionary of the Russian Academy (Slovar' Akademii Rossijskoj), 1789–1794, and two editions of the Dictionary of Church Slavonic and Russian Language (Slovar' cerkovnoslavjanskogo i russkogo jazyka), 1847 and 1867–68, as well as grammatical discussions of the 19th century. Analysis of the material shows that the letter Ѣ, after a certain period of variability, is not found in borrowed common nouns. The use of the letter had ended before the appearance of the first publications codifying writing. It is possible that the word апрѣль (aprělь), whose orthography was settled at the beginning of the 18th century, is one of the common nouns of foreign root written with the letter ѣ. As a result, the use of the letter ѣ remains only in borrowed proper nouns (Алексѣй–Aleksěj, Сергѣй–Sergěj etc.), as explained by J.K. Grot in an article of 1876, entitled Disputed issues in Russian writing from Peter the Great to today (Spornyje voprosy russkogo pravopisanija ot Petra Velikogo donyne).
Źródło:
Rozprawy Komisji Językowej ŁTN; 2018, 66; 227-242
0076-0390
Pojawia się w:
Rozprawy Komisji Językowej ŁTN
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies