Temat: wskazania - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Usunięcie gałki ocznej – techniki i wskazania
Enucleation and evisceration – techniques and indications
Autorzy:: Prost, Marek E.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1929207.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Medical Education
Tematy:: enukleacja
ewisceracja
techniki
wskazania
Opis:: Celem pracy jest przedstawienie problemów związanych z usunięciem gałki ocznej (problemy kosmetyczne, poenukleacyjny zespół oczodołu, pooperacyjna ruchomość protezy i zanik spojówki) oraz opisanie wad i zalet różnych metod tego zabiegu (enukleacja, ewisceracja). Omówiono również wybór tych metod w zależności od wskazań do usunięcia gałki.
In the paper the problems of eyeball removal (cosmetic, post-enucleation socket syndrome, post-operative prostheses mobility and conjunctival atrophy) are described and advantages and disadvantages of different surgical methods of eyeball removal (enucleation, evisceration) are discussed. The choice of surgical method depending on indication for eyeball removal is also discussed.
Źródło:: OphthaTherapy; 2015, 2, 4; 292-298
2353-7175
2543-9987
Pojawia się w:: OphthaTherapy
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Zalecenia dotyczące badań ultrasonograficznych w okulistyce. Część I: Badanie ultrabiomikroskopowe
Recommendations for ultrasound examination in ophthalmology. Part I: Ultrabiomicroscopic examination
Autorzy:: Kosmala, Jacek
Grabska-Liberek, Iwona
Stanislovas Ašoklis, Rimvydas
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1032242.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: wskazania i przeciwwskazania do badania
Opis:: Range of ultrasounds used in medical imaging is between 2 and 80 MHz. The highest frequencies are applied in medical imaging of an anterior segment of an eyeball. This paper covers the newest method of ultrasound imaging – an ultrabiomicroscopic examination. Its name reflects resolution which has so far been unavailable, and which allows for imaging a structure of the examined tissues. The article includes basic information about the structure and principles of operation of ultrabiomicroscopic examination tools. Moreover, its position among other methods for echographic examination of an eyeball was determined. Examination techniques and the role of standards of conduct at each stage of a diagnostic procedure were discussed. A role of insufficient cooperation between constructors of new ultrasonographic diagnostic tools and software IT specialist with the users of these tools, which results in the lack of consistency between the components of these sets was emphasized. Based on long term experience in ultrabiomicroscopic examinations, the authors shared observations on practical aspects of this method. Finally, indications and contraindications for ultrabiomicroscopic diagnostics were listed. Introduction of an ultrahigh frequency ultrasound probe allowed for the visualization of an post-iridial area of an anterior segment of an eyeball – an area whose diagnosis is impossible with other diagnostic methods. A wide spectrum of diagnostic indications, which covers both diseases and development anomalies of an anterior segment of an eyeball, confirms a special meaning of this method.
Zakres ultradźwięków stosowany w obrazowej diagnostyce medycznej mieści się w granicach 2–80 MHz. Najwyższe częstotliwości z tego zakresu wykorzystuje się w diagnostyce obrazowej przedniego odcinka gałki ocznej. W niniejszej pracy opisano najnowszą z metod obrazowania ultrasonograficznego – badanie ultrabiomikroskopowe. Nadana mu nazwa miała podkreślać nieosiągalną wcześniej rozdzielczość badania, pozwalającą na uwidocznienie struktury badanych tkanek. W artykule zawarto podstawowe informacje o budowie i zasadach działania narzędzi używanych do badania ultrabiomikroskopowego oraz określono jego miejsce wśród innych metod obrazowania echograficznego gałki ocznej. Omówiono techniki badania oraz rolę zaleceń postępowania na każdym z etapów procedury diagnostycznej. Podkreślono rolę niedostatecznej współpracy konstruktorów nowych ultrasonograficznych zestawów diagnostycznych oraz informatyków tworzących oprogramowanie z użytkownikami tych narzędzi, co skutkuje brakiem pełnej spójności między składowymi tych zestawów. Opierając się na wieloletnim doświadczeniu w badaniu ultrabiomikroskopowym, autorzy podzielili się uwagami dotyczącymi praktycznych aspektów tej metody. Na koniec wymieniono wskazania i przeciwwskazania do diagnostyki ultrabiomikroskopowej. Wprowadzenie sondy ultradźwiękowej o ultrawysokiej częstotliwości umożliwiło wizualizację regionów zatęczówkowych przedniego odcinka gałki ocznej, których dokładna ocena za pomocą innych metod diagnostycznych nie jest obecnie możliwa. Szeroki wachlarz wskazań diagnostycznych, obejmujący zarówno stany chorobowe, jak i anomalie rozwojowe przedniego odcinka gałki ocznej, potwierdza wyjątkowe znaczenie tej metody.
Źródło:: Journal of Ultrasonography; 2018, 18, 75; 344-348
2451-070X
Pojawia się w:: Journal of Ultrasonography
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Zalecenia dotyczące badań ultrasonograficznych w okulistyce. Część II: Ultrasonografia oczodołu
Recommendations for ultrasound examination in ophthalmology. Part II: Orbital ultrasound
Autorzy:: Karolczak-Kulesza, Małgorzata
Rudyk, Małgorzata
Niestrata-Ortiz, Magdalena
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1032247.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: wskazania okulistyczne do zastosowania ultrasonografii w okulistyce
Opis:: Pathological processes within the orbits are a heterogeneous group of diseases of various etiologies, clinical pictures and therapy models. Due to poor access to the orbits in a clinical examination, imaging plays a significant role in both diagnosis and treatment monitoring in patients with an orbital pathology. One of such imaging modalities is ultrasonography. It is relatively well-available, rapid and safe for the patient. This paper enumerates indications for an orbital ultrasound scan, including functional ocular disorders (vision disorders, mobility disorders), autoimmune diseases, inflammatory conditions, proliferative processes, and others. The authors present Ossoinig’s standardized method which encompasses topographic, qualitative and kinetic echography, and may facilitate orbital ultrasound examinations. Moreover, the article shows management standards for ultrasound imaging of orbital pathologies with an emphasis on the relevance of equipment selection, scanning technique (transducer position, transocular technique, paraocular technique) and patient preparation for the examination, and indicates appropriate elements of an examination report. The authors discuss the ultrasound presentation of the orbital structures in physiological conditions and selected orbital pathologies, such as pseudotumor, thyroid orbitopathy, cancerous tumors of the optic nerve, and others. The ultrasonographic characteristics of the presented pathologies are shown taking into account A and B scans. Attention was paid to the evaluation of angle kappa in the A scan in echographic assessment of the orbits. Furthermore, the authors include referential values for extraocular muscle thickness and quantitative measurement of the severity of thyroid ophthalmopathy based on Ossoinig’s muscle index.
Procesy patologiczne toczące się w obrębie oczodołów stanowią heterogenną grupę schorzeń o różnej etiologii, różnym obrazie klinicznym i odmiennych modelach terapii. Ze względu na małą dostępność oczodołów dla badania klinicznego badania obrazowe odgrywają istotną rolę w procesie diagnostycznym oraz monitorowaniu procesu terapeutycznego u pacjentów z patologiami w obrębie oczodołów. Jednym z badań obrazowych jest badanie ultrasonograficzne. Jest ono stosunkowo łatwo dostępne, szybkie i bezpieczne dla pacjenta. W pracy zawarto listę wskazań do przeprowadzenia badania ultrasonograficznego oczodołów, w tym m.in. zaburzenia funkcjonalne narządu wzroku (zaburzenia widzenia, zaburzenia ruchomości), choroby autoimmunologiczne, zapalne, procesy rozrostowe i inne. Przedstawiono metodę standaryzacji według Ossoiniga, w której skład wchodzi echografia topograficzna, jakościowa oraz kinetyczna i która może ułatwić przeprowadzanie badań ultrasonograficznych oczodołu. Zaprezentowano zalecenia postępowania w diagnostyce ultrasonograficznej schorzeń oczodołowych, podkreślając znaczenie wyboru urządzenia badawczego, techniki badania (sposób przykładania sondy, technika transokularna, technika paraokularna) i przygotowania pacjenta do badania oraz wskazując właściwe elementy opisu badania. W pracy omówiono prawidłowy obraz ultrasonograficzny struktur oczodołu w warunkach fizjologii oraz wybrane przykłady patologii w obrębie oczodołów, takie jak guz rzekomy, orbitopatia tarczycowa, guzy nowotworowe nerwu wzrokowego i inne. Opisano charakterystyczne cechy prezentowanych schorzeń w badaniu ultrasonograficznym, z uwzględnieniem prezentacji A i prezentacji B. Zwrócono uwagę na ocenę kąta kappa w prezentacji A w ocenie echograficznej oczodołów. Zawarto również wartości norm grubości mięśni okołogałkowych i ilościowy pomiar ciężkości oftalmopatii tarczycowej w oparciu o ocenę indeksu mięśniowego według Ossoiniga.
Źródło:: Journal of Ultrasonography; 2018, 18, 75; 349-354
2451-070X
Pojawia się w:: Journal of Ultrasonography
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Biopsja wątroby w materiale Kliniki Gastroenterologii i Hepatologii Uniwersytetu Medycznego we Wrocławiu
Autorzy:: Poniewierka, Elżbieta
Chodała, Katarzyna
Hałoń, Agnieszka
Kempiński, Radosław
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/551903.pdf
Data publikacji:: 2013
Wydawca:: Stowarzyszenie Przyjaciół Medycyny Rodzinnej i Lekarzy Rodzinnych
Tematy:: biopsja
wątroba
AIH
NA FLD
wskazania, powikłania
Źródło:: Family Medicine & Primary Care Review; 2013, 4; 556-559
1734-3402
Pojawia się w:: Family Medicine & Primary Care Review
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Zachowania samobójcze nieletnich – ocena zagrożenia, oddziaływanie terapeutyczne
Suicidal behaviours of the minors – analysis of the risk
Autorzy:: Woźniak, Waldemar
Piekarski, Waldemar
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/956073.pdf
Data publikacji:: 2006
Wydawca:: Wyższe Seminarium Duchowne w Łodzi
Tematy:: zachowanie samobójcze
motywy i uwarunkowania
szacowanie ryzyka samobójstwa
wskazania prewencyjno-terapeutyczne
Opis:: According to the data from the World Health Organisation (Pużyński S., 2000), over 1300 people in the world are killed every day as a result of attempted suicides. The number of suicidal attempts is probably about fifteen times higher. There are two dominating motives of suicidal behaviours – a death wish and a wish of affecting the surrounding community. Inventories for suicide risk assessment are of particular use in diagnostic and therapeutic work. With reference to Frankl’s therapeutic approach, one ought to underline an important role of shaping and developing interests in the suicide prophylactics and in psychocorrection as well. The interests are of both cognitive as well as, what is particularly important, of affective character.
Źródło:: Łódzkie Studia Teologiczne; 2006, 15; 241-249
1231-1634
Pojawia się w:: Łódzkie Studia Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Stosowanie loratadyny w leczeniu ambulatoryjnym pacjentów od 2. do 18. roku życia
The use of loratadine in the therapy of ambulatory patients aged from 2 to 18 years
Autorzy:: Wyskida, Magdalena
Chudek, Jerzy
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1031006.pdf
Data publikacji:: 2011
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: children
efficacy
loratadine
therapeutic indications
tolerance
tolerancja
loratadyna
dzieci
wskazania terapeutyczne
skuteczność
Opis:: Background: Loratadine, a histamine H1 receptor antagonist of II generation, is used in allergic diseases therapy in adults and children older than 2 years. The aim of this study was to analyse the therapeutic indications, efficacy and tolerance of loratadine in the outpatient paediatric population. Material and methods: Forty-four thousand seven hundred and thirty patients aged 2-18 years, treated with loratadine participated in the survey. Results: Indications for loratadine were: chronic allergic (23%) or seasonal (52.5%) rhinitis, chronic idiopathic urticaria (15%), acute respiratory tract infections (3.9%), asthma (1.9%), atopic dermatitis (1.9%), acute urticaria (1.4%) and nasal polyps (0.4%). Syrup was most commonly used in children younger than 12 years with body mass below 30 kg (48.8%), while tablets – mainly in bigger children (in 65.5% of children younger than 12 years with body mass over 30 kg and in 98.2% aged 13-18 years). Ninety-seven point four percent patients followed the therapeutic recommendations during the follow-up. In the remaining group (2.6%) were using drug irregularly, discontinued treatment after symptoms subsided or due to adverse reaction. Loratadine was effective (at least moderate improvement achieved) in 94.6% patients with seasonal allergic rhinitis, in 90.3% cases with chronic allergic rhinitis and 87.8% with chronic idiopathic urticaria. Intolerance was found in 9% of patients, most often in children younger than 12 years with body mass below 30 kg (18.1%). Conclusions: 1) Loratadine is mainly used in children for therapy of seasonal allergic rhinitis. 2) It is effective in seasonal and chronic allergic rhinitis and chronic idiopathic urticaria therapy. 3) The symptoms of intolerance are most common in young children.
Wstęp: Loratadyna, antagonista receptora histaminowego H1 II generacji, jest stosowana w leczeniu chorób alergicznych u dorosłych i dzieci od 2. roku życia. Celem badania była analiza struktury wskazań terapeutycznych, skuteczności i tolerancji preparatów loratadyny stosowanych ambulatoryjnie w populacji pediatrycznej. Materiał i metody: W badaniu ankietowym wzięło udział 44 730 pacjentów w wieku od 2 do 18 lat, leczonych preparatami loratadyny. Wyniki: Preparaty loratadyny stosowano z powodu alergicznego przewlekłego (23%) lub sezonowego (52,5%) nieżytu nosa, przewlekłej pokrzywki idiopatycznej (15%), ostrego zakażenia układu oddechowego (3,9%), astmy oskrzelowej (1,9%), atopowego zapalenia skóry (1,9%), ostrej pokrzywki, również polekowej (1,4%), oraz polipów błony śluzowej nosa (0,4%). U dzieci do 12. roku życia z masą ciała <30 kg najczęściej stosowano syrop (48,8%), u dzieci większych głównie tabletki (u 65,5% dzieci do 12. roku życia z masą ciała >30 kg i u 98,2% w wieku 13-18 lat). Podczas wizyty kontrolnej 97,4% pacjentów zażywało lek zgodnie z zaleceniami. Pozostali (2,6%) stosowali lek nieregularnie, odstawili lek po ustąpieniu objawów lub z powodu działań niepożądanych. Preparaty loratadyny były skuteczne (uzyskano co najmniej umiarkowaną poprawę) u 94,6% pacjentów z sezonowym alergicznym nieżytem nosa, 90,3% pacjentów z przewlekłym alergicznym nieżytem nosa i 87,8% z przewlekłą pokrzywką idiopatyczną. Nietolerancję stwierdzono u 9% leczonych, najczęściej u dzieci <12. roku życia z masą ciała <30 kg (18,1%). Wnioski: 1) U dzieci preparaty loratadyny są stosowane głównie w terapii alergicznego sezonowego nieżytu nosa. 2) Wykazują skuteczność w leczeniu alergicznego sezonowego i przewlekłego nieżytu nosa oraz przewlekłej pokrzywki idiopatycznej. 3) Objawy nietolerancji są najczęstsze u małych dzieci.
Źródło:: Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2011, 7, 4; 389-393
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:: Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Historia cięcia cesarskiego
History of cesarean section
Autorzy:: Kubicki, Janusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/526803.pdf
Data publikacji:: 2012
Wydawca:: Uniwersytet Opolski. Instytut Nauk o Zdrowiu
Tematy:: cięcie cesarskie
historia
wskazania
śmiertelność
cesarean section
history
indications
child–birth mortality.
Opis:: W artykule przedstawiono historię cięcia cesarskiego od czasów starożytnych do XXI w. Zwrócono uwagę na ewolucję technik operacyjnych i postępowania okołoporodowego na przestrzeni dziejów, co spowodowało obniżenie śmiertelności z 100 % do minimum. Omówiono pierwsze udokumentowane cięcie cesarskie wykonane w Polsce. Na zakończenie zestawiono aktualne wskazania do cięcia cesarskiego rekomendowane przez Polskie Towarzystwo Ginekologiczne. Rozszerzenie tych wskazań spowodowało, że cięcie cesarskie jest najczęściej wykonywanym zabiegiem położniczym w Europie i na świecie (około 30 % wszystkim porodów).
This study contains the cesarean section history since the ancient times until the 21 st century. The consideration was taken into the evolution of the surgical techniques and the perinatal procedures within the centuries, which led to the mortality reduction from 100 per cent to a minimum. The presentation discusses the first evidence of the cesarean section performed and documented in Poland. Finally, the article presents current indications for the cesarean section recommended by the Polish Gynecological Society. Expanding the indications has resulted in the fact that the procedure is now the most commonly used among other obstetrical ones performed in Europe and the rest of the world (approximately 30% of all child-births).
Źródło:: Puls Uczelni; 2012, 1; 17-19
2080-2021
Pojawia się w:: Puls Uczelni
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Czasowa stymulacja serca – kiedy i jak ją stosować?
Temprorary cardiac pacing – when and how to use it?
Autorzy:: Smoleń, Waldemar
Chęciński, Leszek
Gajek, Jacek
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/470222.pdf
Data publikacji:: 2012
Wydawca:: Europejskie Centrum Kształcenia Podyplomowego
Tematy:: czasowa stymulacja serca
wskazania do stymulacji
temporary cardiac pacing
indications for pacemaker therapy
Opis:: Autorzy artykułu omawiają w sposób maksymalnie przystępny dla czytelnika stymulację czasową serca. Celem pracy jest przedstawienie zasad, metod oraz wskazań do zastosowania stymulacji czasowej mięśnia sercowego, z uwzględnieniem podłoża patofizjologicznego oraz niektórych wybranych wskazań do stymulacji serca na stałe. Pozwoli to na wdrożenie właściwego postępowania terapeutycznego adekwatnego do sytuacji klinicznej.
The authors of present paper elaborate the temporary pacemaker therapy. The aim of the article was to highlight the principles, methods and indications for the use of temporary cardiac pacing with regard to patophysiological background and selected indications for permanent pacing. This will provide an optimal cardiostimulation adequate to the clinical situation.
Źródło:: Współczesne Pielęgniarstwo i Ochrona Zdrowia; 2012, 2; 30-32
2084-4212
Pojawia się w:: Współczesne Pielęgniarstwo i Ochrona Zdrowia
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Urazy nerek – leczenie
Renal injuries – treatment
Autorzy:: Ząbkowski, Tomasz
Skiba, Ryszard
Grabińska, Agnieszka
Maliborski, Artur
Syryło, Tomasz
Zieliński, Henryk
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1032931.pdf
Data publikacji:: 2013
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: indications
injury
kidney
leczenie operacyjne
medical treatment
surgical treatment
nerka
uraz
leczenie zachowawcze
wskazania
Opis:: The anatomical structure of urogenital system contributes to high risk of mechanical injuries. The group which is particularly exposed to renal injuries are young men doing sports, the injured of road accidents, victims of accidents in the house or at work. The authors present the medical and surgical treatment after renal injuries. There are blunt and penetrating renal injuries as well as a 5-level classification of kidney injuries according to a degree of injuries – AAST. This classification enables to perform a standardization of different patient groups to choose a proper therapy and to predict the results of treatment. The most of renal injuries involves the medical treatment. However, it is often needed the surgical intervention. The indications for surgical treatment are haemodynamic instability, necessity of surgical verification of concomitant injuries, expanding or throbbing perirenal haematoma confirmed in laparotomy, grade 5 injury. The patients with the serious renal injury should undertake necessary medical examinations to determine a range of injury and to undertake the appropriate treatment. Furthermore, the longterm medical controls are recommended. The contemporary treatment’s approaches, especially AAST scale, are going to medical treatment of blunt renal injuries. The injuries of 1–3 grade are usually treated conservatively and in case of grade 4 and 5, a surgical procedure is needed. Conservative treatment of grade 1–3 injuries does not relate to a risk of late complications. The renal-vascular injuries of 5 grade are treated as an absolute indication for exploratory surgery.
Budowa anatomiczna układu moczowo-płciowego naraża go na liczne urazy mechaniczne. Grupę szczególnie wysokiego ryzyka stanowią młodzi mężczyźni uprawiający sport, uczestnicy wypadków drogowych, ofiary wypadków w domu lub w miejscu pracy. Autorzy omawiają postępowanie zachowawcze i operacyjne po urazach nerek. Wyróżnia się urazy tępe i penetrujące oraz pięciostopniową klasyfikację urazów nerek według stopnia odniesionych obrażeń – AAST. Klasyfikacja ta pozwala na dokonanie pewnej standaryzacji różnych grup pacjentów i wyboru właściwej terapii oraz stwarza możliwość przewidywania wyników leczenia. Choć w przeważającej liczbie przypadków urazy nerek są leczone zachowawczo, dość często konieczna jest interwencja chirurgiczna. Wskazaniami do leczenia operacyjnego są: hemodynamiczna niestabilność, konieczność weryfikacji operacyjnej urazów towarzyszących, powiększający się lub pulsujący okołonerkowy krwiak stwierdzony podczas laparotomii, V stopień urazu. Pacjenci z poważnym urazem nerki powinni być poddawani niezbędnym badaniom kontrolnym w celu określenia zakresu urazu i wprowadzenia stosownego leczenia. Ponadto zaleca się im podjęcie kontroli długoterminowych. Współczesne algorytmy postępowania, zwłaszcza skala AAST, preferują zachowawcze leczenie tępych urazów nerek. Urazy I–III stopnia leczone są zwykle zachowawczo, w przypadku urazów IV i V stopnia wymagana jest eksploracja chirurgiczna. Leczenie zachowawcze urazów I–III stopnia nie niesie ze sobą ryzyka późnych powikłań. Urazy nerkowo-naczyniowe V stopnia są traktowane jako absolutne wskazanie do leczenia chirurgicznego.
Źródło:: Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2013, 9, 3; 267-271
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:: Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Wskazania do leczenia operacyjnego w ostrej fazie udaru mózgu
Indications for surgical treatment in acute stroke
Autorzy:: Brola, Waldemar
Fudala, Małgorzata
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1058075.pdf
Data publikacji:: 2010
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: indications
leczenie zachowawcze
non-invasive treatment
stroke
surgical treatment
thrombolysis
udar mózgu
tromboliza
leczenie chirurgiczne
wskazania
Opis:: Stroke is an emergency state requiring immediate diagnosis and treatment. It is recommended that all acute stroke patients should be treated in a stroke unit. Thrombolytic therapy proved to be the most effective treatment. Although intravenous thrombolysis is available, only 10% of the patients are treated with recombinant tissue plasminogen activator (rt-PA) in the best Polish centres. Statistically, in scale of the country, the percentage of patients treated that way is no more than 1. Recently there has been a dynamic development of surgical neurology, which aims at surgical treatment of ischemic stroke including intraarterial thrombolysis, mechanical recanalisation of arteries (embolectomy), carotid endarectomy, remodeling, angioplasty and stenting. There is, however, lack of reliable research results confirming efficiency of these methods. According to recommendations of experts from the National Programme of Prevention and Treatment of Stroke POLKARD surgical stroke care is rarely advised. Surgical treatment is recommended in specific cases of ischemic stroke (malignant middle cerebral artery infarct, large spaceoccupying cerebellum infarct) and in some cases of intracerebral hemorrhage. Surgical treatment is restricted to patients with superficial intracerebral hematoma (cases with localization in basal ganglia), cases of rapid decrease of consciousness or neurological deterioration. Another issue is treatment of subarachnoid hemorhage connected with arteriovenous malformation where neurosurgical operations are more advised. In cases of aneurismal rupture neurosurgical clip is the method of choice.
Udar mózgu jest stanem nagłym wymagającym szybkiej diagnostyki i terapii. Podstawowym postępowaniem w ostrej fazie udaru mózgu wciąż pozostaje leczenie zachowawcze, które należy prowadzić w warunkach pododdziału udarowego. Najlepsze efekty daje leczenie trombolityczne, ale mimo dostępności trombolizy dożylnej jedynie 10% pacjentów w najlepszych polskich ośrodkach jest leczonych rekombinowanym tkankowym aktywatorem plazminogenu (rt-PA). W skali kraju odsetek ten nie przekracza bariery 1%. W ostatnich latach dynamicznie rozwija się neurologia interwencyjna, której głównym celem jest zabiegowe leczenie niedokrwiennego udaru mózgu. Jej zakres działania obejmuje trombolizę dotętniczą, mechaniczną rekanalizację tętnic (embolektomię), endarterektomię, remodeling, angioplastykę i stentowanie tętnic w ostrym okresie udaru niedokrwiennego. Brak jest jednak wiarygodnych badań potwierdzających ich skuteczność. Zgodnie z Wytycznymi Grupy Ekspertów Narodowego Programu Profilaktyki i Leczenia Chorób Układu Sercowo-Naczyniowego POLKARD interwencja neurochirurgiczna wskazana jest w nielicznych sytuacjach. Leczenie chirurgiczne zalecane jest jedynie w szczególnych przypadkach udaru niedokrwiennego (złośliwy zespół tętnicy środkowej mózgu, rozległy zawał móżdżku) oraz w niektórych przypadkach krwotoku mózgowego. Leczenie operacyjne krwotoku ogranicza się do chorych z powierzchownie położonym krwiakiem bez zajęcia jąder podstawy oraz przypadków z szybko narastającymi zaburzeniami świadomości i pogłębiającym się deficytem neurologicznym. Osobnym zagadnieniem jest leczenie krwotoku podpajęczynówkowego związanego z malformacją tętniczo-żylną, gdzie zakres wskazań do operacji neurochirurgicznych jest znacznie większy. Chirurgiczne zamknięcie pękniętego tętniaka jest metodą z wyboru.
Źródło:: Aktualności Neurologiczne; 2010, 10, 1; 19-25
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:: Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Przezskórna endoskopowa gastrostomia u dzieci – szansa na lepsze życie czy zło konieczne?
Percutaneous endoscopic gastrostomy in children – chance for better life or necessary evil?
Autorzy:: Jabłoński, Janusz
Czajka, Paulina
Białas, Adam J.
Lewandowska, Małgorzata
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1031657.pdf
Data publikacji:: 2010
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: children
dysphagia
enteral nutrition
indications
percutaneous endoscopic gastrostomy
przezskórna endoskopowa gastrostomia
żywienie dożołądkowe
zaburzenia połykania
wskazania
dzieci
Opis:: Introduction: Percutaneous endoscopic gastrostomy (PEG) is a surgical procedure for placing a gastrostomy tube into the stomach using a gastroscope in order to administer food directly to the stomach. The main group of paediatric patients qualified for PEG procedure are those with neurological conditions associated with dysphagia. Objectives: The aim of the study was to evaluate long-term results after PEG insertion and parents satisfaction from use of PEG. Material and methods: The study group consisted patients treated in University Maria Konopnicka Hospital in Lodz who had PEG performed, in the period from 2002 to 2007. Indications of PEG performed, time from insertion to feeding start, complications, frequency and cause replace tube by another were retrospectively reviewed. Nutritional status was assessed according to BMI values referred to Polish BMI standards charts. The main source of data on parents satisfaction were original questionnaires. Results: Medical records of 27 patients were analyzed. The main indications for PEF was diseases of central nervous system. Feeding was started during of 3 day after PEG insertion in 70.4% patients. Post-procedure complication were seen in 10 patients (37%) and all were minor problems. Blockage of the tube seen in 16 patients (59.3%). The gastrostomy tube was removed after PEG placement in 11 children (40.7%). Duration of feeding was shorter after PEG insertion. Improving the nutritional status was observed in 23 patients (85%). Majority of parents highly evaluated the use of PEG and would have recommended this method of feeding to the other parents with similar problems. Only one parent negatively evaluated training about use of PEG. Conclusions: The PEG procedure is a well tolerated, effective, highly evaluated by parents way to tube feeding with relatively low complications rate.
Wprowadzenie: Przezskórna endoskopowa gastrostomia (PEG) to zabieg polegający na wytworzeniu przetoki żołądkowo-skórnej za pomocą gastroskopu w celu bezpośredniego podawania pokarmu do żołądka. Główną grupą pacjentów pediatrycznych kwalifikującą się do PEG są chorzy z chorobami neurologicznymi, u których wystąpiły zaburzenia połykania. Cel pracy: Celem pracy była analiza wyników odległych u dzieci po założeniu PEG oraz ocena satysfakcji rodziców z użytkowania PEG. Materiał i metody: Badaniem objęto pacjentów Uniwersyteckiego Szpitala Klinicznego nr 4 im. Marii Konopnickiej, u których w latach 2002-2007 założono przezskórną endoskopową gastrostomię. Analizie retrospektywnej poddano: przyczyny założenia PEG, powikłania, czas od założenia PEG do rozpoczęcia żywienia, częstość i przyczynę wymiany zestawu do gastrostomii. Stan odżywienia określono na podstawie siatek centylowych dla BMI. Podstawowym źródłem danych o satysfakcji rodziców była odpowiedź pisemna udzielona na pytania zawarte w oryginalnych kwestionariuszach. Wyniki: Analizie poddano historie chorób 27 pacjentów. Głównym wskazaniem do założenia PEG były choroby centralnego układu nerwowego. Rozpoczęcie żywienia u 70,4% pacjentów nastąpiło do 3. doby po założeniu PEG. U 10 pacjentów (37%) wystąpiły niegroźne powikłania. Zatykanie rurki obserwowano u 16 pacjentów (59,3%). Wymiany rurki dokonano u 11 dzieci (40,7%). Czas karmienia po założeniu PEG uległ skróceniu. Stwierdzono poprawę stanu odżywienia u 23 dzieci (85%). Wszyscy rodzice wysoko ocenili wyniki użytkowania PEG i poleciliby ten sposób żywienia dzieci innym rodzicom w podobnej sytuacji. Tylko jeden rodzic negatywnie ocenił szkolenie na temat użytkowania PEG. Wnioski: PEG jest metodą leczenia żywieniowego dobrze tolerowaną, efektywną, obciążoną niewielkimi powikłaniami oraz wysoko ocenianą przez rodziców chorych dzieci.
Źródło:: Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2010, 6, 3; 204-210
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:: Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Szacowanie niepewności pomiarów przyrządami analogowymi i cyfrowymi
Estimating of the uncertainty of measurements with analogous and digital devices
Autorzy:: Durczak, K.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/337107.pdf
Data publikacji:: 2006
Wydawca:: Sieć Badawcza Łukasiewicz - Przemysłowy Instytut Maszyn Rolniczych
Tematy:: pomiar
błąd pomiaru
niepewność pomiaru
błąd odczytania wskazania
przyrząd analogowy
przyrząd cyfrowy
measurement
uncertainty of measurements
analogous device
digital device
Opis:: Każdy pomiar bez wzglądu na zastosowaną metodę i użyty przyrząd pomiarowy jest obarczony mniejszym bądź większym błędem. Ponieważ błąd pomiaru jest nieunikniony, zatem należy go podawać łącznie z wynikiem pomiaru. Metoda uproszczona określania niepewności pomiaru nie wymaga powadzenia szeregu prób. Można ją oszacować przez sumowanie błędów składowych. Jedną ze składowych niepewności pomiaru jest błąd odczytania wskazania, który należy zawsze uwzględnić używając przyrządów analogowych. W przypadku przyrządów dających wskazania cyfrowe błąd ten nie występuje. Mniejsza wartość niepewności pomiaru (nie zawsze konieczna) okupiona jest zazwyczaj wyższą ceną zakupu przyrządów cyfrowych w porównaniu z przyrządami analogowymi.
Every measurement without regard on the used method and measuring device is burdened with smaller or bigger error. Because an error of the measurement is inevitable, it should be presented together with the result of the measurement. A simplified method of estimating of the uncertainty of measurement does not demand a lot of trials. It can be estimated by adding up the composition errors. One component of the uncertainty of measurement is an error of reading indications, which should be always to take into account when using analogous devices. By using digital devices this error does not step occur. The smaller the uncertainty of measurement is (however not always necessary), the higher price of digital devices in comparison with analogous devices.
Źródło:: Journal of Research and Applications in Agricultural Engineering; 2006, 51, 4; 10-16
1642-686X
2719-423X
Pojawia się w:: Journal of Research and Applications in Agricultural Engineering
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Aplikacja wskazań Amoris laetitia o przygotowaniu do małżeństwa – dylemat prawny i społeczny. Krótki zarys problemu w kontekście aktualnych wyzwań
The application of the indications of Amoris Laetitia on preparation for marriage – a legal and social dilemma. A brief outline of the problem in the context of current challenges the Church in Poland
Autorzy:: Sikorska, Emmanuela Elżbieta
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/21150997.pdf
Data publikacji:: 2021-11-22
Wydawca:: Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:: wskazania Amoris laetitiae
przygotowanie do małżeństwa
małżeństwo i rodzina
indications of Amoris laetitia
preparation for marriage
marriage and the family
Opis:: Ukazany w artykule problem stanowi jedynie próbę odpowiedzi, na ile głos papieża Franciszka o palącej potrzebie odnowionego duszpasterstwa małżeństwa i rodziny znajduje aplikację w decyzjach i działaniach duszpasterzy oraz wspólnot kościelnych. Adhortacja apostolska papieża Franciszka poświęcona miłości w rodzinie podejmuje temat małżeństwa i rodziny. W części zatytułowanej „Prowadzenie narzeczonych na drodze przygotowania do małżeństwa” (pkt. 205-216) mamy wskazania jak pomóc młodym ludziom w odkryciu wartości i bogactwa małżeństwa.Dnia 26 listopada 2019 r. Konferencja Episkopatu Polski opublikowała Dekret ogólny o przeprowadzeniu rozmów kanoniczno-duszpasterskich z narzeczonymi przed zawarciem małżeństwa kanonicznego. Wydany dekret odnosi się do wymogów formalno-kanonicznych i nie reguluje kwestii związanych z przygotowaniem tematyki katechez przedmałżeńskich i innych odnoszących się do duszpasterskiej troski o małżeństwo i rodzinę. Wskazano w dekrecie, że w dziedzinie pastoralnej przygotowania do małżeństwa obowiązują zasady zawarte w Dyrektorium Duszpasterstwa Rodzin z 2003 roku oraz dokumencie z 2009 roku Służyć prawdzie o małżeństwie i rodzinie, wydanych przez KEP. Powstaje pytanie: na ile wskazania duszpasterskie są wystarczające. Dla potwierdzenia zasadności powyższych dylematów warto podać: dane opublikowane przez Instytut Statystyki Kościoła dotyczące udziału wiernych w życiu sakramentalnym oraz skali powoływanych poradni rodzinnych, dane pochodzące z referatów katechetycznych oraz wyniki badań przeprowadzonych przez Centrum Badania Opinii Społecznej opublikowane w 2019 w kontekście mentalności rozwodowej. Nowe wyzwania przyszłości w kontekście obciążeń psychicznych spowodowanych sytuacją ogólnoświatową, już teraz domagają się rewizji programów duszpasterskich w temacie małżeństwa i rodziny. Narastająca w świecie niepewność w obliczu pandemii i szerzących się konfliktów zbrojnych powoduje skutki w relacjach międzyludzkich. Naczelną zasadą prawa jest salus aminarum – zbawienie dusz. Ze względu na tę zasadę Prawodawca poleca, by świadczyć pomoc wiernym, którzy pragną zawrzeć małżeństwo. Zjawisko klerykalizmu, podejmowane dziś w dyskusjach, nie może w żaden sposób blokować wiernym świeckim dostępu do uczestnictwa w kapłańskim, prorockim i królewskim posłannictwie Chrystusa, bowiem są oni powołani do wypełnienia misji, jaką Bóg powierzył pełnić Kościołowi w świecie.
The problem presented in the article is only an attempt to answer how much the voice of Pope Francis about the urgent need for a renewed pastoral care for marriage and the family finds application in the decisions and activities of pastors of souls and church communities. Pope Francis’ apostolic exhortation on love in the family takes up the theme of marriage and the family. In the section “Guiding Couples in Their Preparation for Marriage” (AL 205-216), we have guidelines on how to help young people discover the value and richness of marriage.On November 26, 2019, the Polish Episcopal Conference published A general decree on canonical and pastoral talks with the engaged before contracting canonical marriage. The decree refers to formal and canonical requirements and does not regulate issues related to the preparation of premarital catecheses and pastoral care for marriage and family. It was indicated in the decree that in the field of pastoral preparation for marriage the principles – set out in The Directory for Pastoral Care of the Family in 2003 and in the document issued by the PEC in 2009: Serving the Truth about Marriage and the Family – are binding. The question arises: to what extent are pastoral guidelines sufficient? To confirm the legitimacy of the above dilemmas it is worth to mention: data published by the Institute of Church Statistics on the participation of the faithful in the sacramental life and the rising number of family counselling centres, data from catechetical departments and the results of research conducted by the Public Opinion Research Centre published in 2019 in the context of divorce mentality.The new challenges of the future in the context of mental stress caused by the global situation already now call for a revision of pastoral programmes in the field of marriage and family. The growing uncertainty in the world in the face of the pandemic and armed conflicts has a deep impact on interpersonal relationships. The main law principle is salus aminarum – the salvation of souls. Because of this principle the Legislator recommends to give help to the faithful who wish to contact marriage. The phenomenon of clericalism discussed today must not block the lay faithful from their participation in the priestly, prophetic and kingly office of Christ, since they are called to fulfill the mission that God has entrusted to the Church in the world.
Źródło:: Ius Matrimoniale; 2021, 32, 2; 73-94
1429-3803
2353-8120
Pojawia się w:: Ius Matrimoniale
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: Zonisamid – lek nie tylko przeciwpadaczkowy
Zonisamide – not only antiepileptic drug
Autorzy:: Krupa, Agata
Zwierzyńska, Ewa
Pietrzak, Bogusława
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1053709.pdf
Data publikacji:: 2013
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: zonisamid
mechanizm działania
bezpieczeństwo stosowania
wskazania
nowe kierunki zastosowań zonisamidu
zonisamide
mechanism of action
drug safety
indications
new directions for zonisamide use
Opis:: Zonisamide – a new generation antiepileptic drug – features a multidirectional mechanism of action. The antiepileptic effect of zonisamide involves blockade of voltage-dependent Na+ and Ca2+ T-type channels, which have a most important role in membrane excitability, suggesting that zonisamide disrupts neuronal synchronized firings and epileptic activity resulting in a limitation of initiation or propagation of seizure. As an anticonvulsant it is used in the treatment of partial and generalized seizures mixed with adults and children, both in combination and in monotherapy. Zonisamide has also been approved for the treatment of Parkinson’s disease. In several double-blind, randomized, multicentre trials, carried out on Parkinson’s disease patients, who showed insufficient response to L-dopa treatment, zonisamide significantly improved motor functions determined by beneficial changes in the total score of the Unified Parkinson’s Disease Rating Scale (UPDRS). It is known that the drug increases dopaminergic transmission. New research shows that both, dopaminergic and non-dopaminergic mechanisms could equally be involved. Many authors emphasizes the importance neuroprotective activity of zonisamide. However, there are still some aspects that need to be explained in further studies. Clinical trials are conducted to evaluate its efficacy in bipolar disorder, neuropathic pain and migraine, anxiety disorders, eating disorders and in patients with alcohol dependence. Results of the studies are promising and provide a new possibilities of zonisamide application. However, there is a strong need to expand research in this area.
Zonisamid – lek przeciwpadaczkowy nowej generacji – cechuje się wielokierunkowym mechanizmem działania. Poprzez wpływ na kanały jonowe Na+ oraz Ca2+ stabilizuje neuronalne błony komórkowe, a także zakłóca synchronizację wyładowań, ograniczając w ten sposób rozprzestrzenianie się napadów. Jako lek przeciwpadaczkowy wykorzystywany jest w leczeniu częściowych, uogólnionych oraz mieszanych napadów drgawkowych u dorosłych i dzieci, w terapii skojarzonej i w monoterapii. Został też zarejestrowany do leczenia choroby Parkinsona. W kilku wieloośrodkowych, randomizowanych badaniach z podwójnie ślepą próbą przeprowadzonych u pacjentów z chorobą Parkinsona, którzy wykazywali niewystarczającą odpowiedź na leczenie L-dopą, zonisamid istotnie poprawiał funkcje motoryczne, oceniane w skali nasilenia objawów schorzenia (Unified Parkinson’s Disease Rating Scale, UPDRS). Wiadomo, że lek nasila transmisję dopaminergiczną, a nowsze doniesienia wskazują też na inne kierunki jego działania w przebiegu choroby. Wielu autorów podkreśla znaczenie aktywności neuroprotekcyjnej zonisamidu, niemniej liczne aspekty tego zagadnienia wymagają dalszych obserwacji. Podejmowane są także badania kliniczne oceniające skuteczność tego leku w chorobie afektywnej dwubiegunowej, bólu neuropatycznym oraz migrenowym, w zaburzeniach lękowych, zaburzeniach jedzenia oraz u osób uzależnionych od alkoholu. Ich wyniki są obiecujące i stwarzają nowe perspektywy zastosowania leku, jednak zdecydowanie istnieje potrzeba poszerzenia badań.
Źródło:: Aktualności Neurologiczne; 2013, 13, 3; 183-188
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:: Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:: Leczenie schizofrenii elektrowstrząsami oraz lekami przeciwpsychotycznymi, łącznie z elektrowstrząsami
Treatment of schizophrenia with electroconvulsive therapy – antipsychotic drugs combination
Autorzy:: Kołodziej‑Kowalska, Emilia
Rabe‑Jabłońska, Jolanta
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/943902.pdf
Data publikacji:: 2011
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: ECT
treatment with antipsychotics – ECT combination
treatment‑resistant schizophrenia
EW
efficacy
schizophrenia
ect
skuteczność
wskazania
ew
leczenie lekami przeciwpsychotycznymi i ew
schizofrenia
schizofrenia lekooporna
Opis:: Electroconvulsive therapy (ECT) has been used to treat schizophrenia since the procedure was introduced in 1938. The introduction of effective pharmacological treatments for schizophrenia and mood disorders led to a drop in the use of ECT during the 1960s and 1970s. When the limitations in the efficacy of antipsychotic drugs and the adverse effects of these agents were recognized, interest in ECT as a therapy for treatment of resistant schizophrenia (TRS) returned. Nevertheless, indications for the use of electroconvulsive therapy in schizophrenia and its place in the treatment hierarchy for patients with this disorder are unclear because of the dearth of quality research in this field. The controversy over the efficacy of ECT for the treatment of schizophrenia, especially the treatment resistant one, has more recently been embodied in the opposing recommendations of a number of different groups. Literature review (a few randomized controlled trials, mostly uncontrolled studies such as open trials, retrospective studies and case reports) indicates that combined treatment with antipsychotics and electroconvulsive therapy is possibly superior to each method when used alone. Combination of ECT and clozapine represents additional help and most of the data suggest it is both safe and effective. There are only few studies concerning the newest atypical antipsychotics. Different predictors of therapeutic outcome were identified. The literature review indicates that the combination of ECT and antipsychotic drugs may be considered as a treatment strategy for patients with schizophrenia, especially those refractory to conventional treatments. Side effects profile of this strategy does not differ from traditional ECT treatments.
Elektrowstrząsy (EW) były stosowane w leczeniu schizofrenii od czasu ich wynalezienia w 1938 roku. Wprowadzenie efektywnej farmakoterapii schizofrenii oraz zaburzeń nastroju doprowadziło do znacznego spadku ich wykonywania w latach 60. i 70. XX wieku. Stopniowe wykazanie ograniczeń skuteczności i występowanie objawów niepożądanych leków przeciwpsychotycznych doprowadziło w kolejnych dekadach do powrotu zainteresowania elektrowstrząsami jako metodą leczenia lekoopornej schizofrenii. Niestety, wskazania do zastosowania EW w schizofrenii i ich miejsce w algorytmach leczniczych są niejasne, głównie w związku z brakiem odpowiedniej jakości badań klinicznych. Kontrowersje związane z oceną efektywności EW w leczeniu schizofrenii, zwłaszcza opornej na farmakoterapię, znalazły odzwierciedlenie w różnicach w rekomendacjach wydawanych przez różne towarzystwa naukowe. Analiza danych z literatury (nieliczne badania randomizowane i otwarte, głównie badania retrospektywne i opisy kazuistyczne) wykazuje, że strategia polegająca na leczeniu skojarzonym lekami przeciwpsychotycznymi i elektrowstrząsami jest efektywniejsza od każdej z tych metod z osobna. Badania sugerują także, że połączenie EW i klozapiny jest raczej bezpieczne i skuteczne; doniesienia oceniające połączenie z nowymi LPP drugiej generacji są nieliczne. Identyfikowano różne czynniki predykcyjne poprawy po leczeniu skojarzonym EW i LPP. Częsta jest konkluzja, że elektrowstrząsy w połączeniu z lekami przeciwpsychotycznymi mogą być rozważane jako opcja terapeutyczna u pacjentów, u których farmakoterapia wykazuje ograniczoną skuteczność. Profil objawów ubocznych terapii skojarzonej nie różni się od samych zabiegów EW, jest ona bezpieczna i dobrze tolerowana.
Źródło:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2011, 11, 4; 238-242
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "wskazania" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język