Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "thermal history" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-5 z 5
    Tytuł:
    Skały osadowe czerwonego spągowca w wierceniu Kutno 2 w warunkach postulowanego jurajskiego wydarzenia termicznego oraz wysokich nadciśnień : studium petrograficzne
    Rotliegend sedimentary rocks in the Kutno 2 well under conditions of a postulated Jurassic thermal event and high overpressure : a petrographic study
    Autorzy:
    Kuberska, Marta
    Kiersnowski, Hubert
    Poprawa, Paweł
    Kozłowska, Aleksandra
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2076191.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
    Tematy:
    basen spągowca polskiego
    struktura Kutna
    petrografia
    termika
    Polish Rotliegend Basin
    Kutno structure
    petrography
    thermal history
    Opis:
    A highs ignifance of the Kutno 2 deep borehole is due to its location in the central zone of the Polish Basin where the Rotliegend complex has previously never been achieved by other drill holes and thus was not recognized and studied. Drill core from the Rotligend of the Kutno2 has been recently studied for its petrography and facies. The Rotligend in this zone is represented by fluvial and alluvial sediments. It is composed mainly of fine- to coarse-grained sandstones, with conglomerate inter beds. Diagenetic processes of the sediments have been dominated by mechanical and chemical compaction, as well as by transformation of the unstable mineral components. Fluid inclusion analysis for quartz and carbonates indicates that the diagenesis-associated temperature reached 120-180°C. The presence of haematite pseudomorphoses after framboidal pyrite indicates an extremely high palaeotemperature of approx. 500°C. Itis related here to the Jurassic hydrothermal event. The recent very high reservoir pressure might be associated with high temperatures due to the aqua thermal pressure mechanism.
    Źródło:
    Przegląd Geologiczny; 2021, 69, 6; 365--373
    0033-2151
    Pojawia się w:
    Przegląd Geologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Integracja mikrotermometrii inkluzji fluidalnych i modelowań historii termicznej/pogrążania w badaniach pochodzenia węglowodorów i ich nagromadzeń w skałach dolomitu głównego (Ca2) północno-zachodniej Polski (otwór wiertniczy Benice-3)
    Fluid inclusion microthermometry and burial/thermal history modeling combined to reveal hydrocarbon origin and accumulation in the main dolomite (Ca2) rocks of northwestern Poland (well Benice-3)
    Autorzy:
    Słowakiewicz, M.
    Poprawa, P.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2062691.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
    Tematy:
    inkluzje fluidalne
    modelowanie historii pogrzebania/termicznej
    dolomit główny
    cechsztyn
    platforma Kamienia Pomorskiego
    fluid inclusions
    burial/thermal history modeling
    Main Dolomite
    Zechstein
    Kamień Pomorski Platform
    Opis:
    Badania inkluzji fluidalnych są bardzo pomocne w zrozumieniu procesów cementacji w skałach zbiornikowych oraz określenia relacji między nimi a migracją węglowodorów. W połączeniu z modelowaniem basenów badania te pozwalają uszczegółowić historię pogrążania, temperatury i ciśnienia danego basenu sedymentacyjnego. Przykład integracji tych metod badawczych stanowią prezentowane w artykule wyniki badań przeprowadzonych na próbkach z otworu wiertniczego Benice-3. Próbki pobrano z utworów węglanowych dolomitu głównego (Ca2), występujących w obrębie platformy węglanowej Kamienia Pomorskiego (PWKP, Pomorze Zachodnie). Obszar ten stanowi północno-zachodnią część polskiego basenu cechsztyńskiego. Na obszarze PWKP znajduje się jedno z największych polskich złóż ropy naftowej Kamień Pomorski, występujące w węglanowych facjach platformowych Ca2. Skały zbiornikowe reprezentują facje doloziarnitów zdeponowanych w strefie płycizn oolitowych. Inkluzje fluidalne znaleziono we wczesnodiagenetycznych cementach anhydrytowych. Po uzyskaniu danych mikrotermometrycznych obliczono rzeczywiste wartości temperatury i ciśnienia precypitacji cementów anhydrytowych, które wynoszą: 94–110°C oraz 270–330 bary. Stężenie solanki wynosi od 1,6 do 5,2% wag. równoważnika NaCl z małą ilością CO2 oraz CaCl2. Skład jest typowy dla roztworów formacyjnych związanych z procesami anhydrytyzacji skał dolomitu głównego w warunkach płytkiego do średniego pogrzebania. Porównując wyniki otrzymane z pomiarów inkluzji fluidalnych z modelowniami historii pogrzebania basenu sedymentacyjnego stwierdzono, że temperatury 94–110°C zostały osiągnięte przez cementy anhydrytowe w okresie wczesnej–późnej jury, tj. ok. 153–181 mln lat temu. Migracja roztworów niosących węglowodory miała miejsce przed migracją fluidów, które doprowadziły do anhydrytyzacji, ale po procesach dolomityzacji.
    Fluid inclusion studies can be very helpful in understanding petroleum genesis and hence aid hydrocarbon exploration. When combined with basin modeling, such studies may allow detailed refinements to the general burial–temperature–pressure history of a sedimentary basin. As a case study, borehole data derived from the Main Dolomite (Ca2) carbonates of the Benice-3 well located within the Kamień Pomorski carbonate platform (KPCP, West Pomerania) of the northwestern part of the Polish Zechstein Basin were considered. The KPCP area contains one of the largest Polish oilfields, Kamień Pomorski, localized within the Ca2 platform facies and contains geological reserves of 317974 BBL of oil. The reservoir rocks of the Ca2 are characterized primarily by oolitic dolograinstone facies deposited within the oolite shoal zone. In this study, fluid inclusion data were obtained from early diagenetic anhydrite cements. After pressure correction, these data revealed temperatures within the range 94–110°C with pressures of 270–330 bars. The composition of the brine was found to be from 1.6 to 5.2 wt. % NaCl with small amounts of CO2 and CaCl2. This represents formation brines associated with an anhydritization process of the Main Dolomite rocks during shallow-to-intermediate burial conditionss. By integration of the results of fluid inclusion microthermometry with a basin modeling approach claimed that temperatures of 94–110°C were obtained by anhydrite cements during Early–Late Jurassic time. Migration of hydrocarbon-bearing solutions was before migration of fluids which led to anhydritization but after dolomitization.
    Źródło:
    Biuletyn Państwowego Instytutu Geologicznego; 2010, 439 (1); 181--188
    0867-6143
    Pojawia się w:
    Biuletyn Państwowego Instytutu Geologicznego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wiek uwęglenia utworów górnokarbońskich w Górnośląskim Zagłębiu Węglowym w świetle datowań apatytów za pomocą metody trakowej i helowej
    Timing of coalification of the upper carboniferous sediments in the Upper Silesia Coal Basin on the basis of by apatite fission track and helium dating
    Autorzy:
    Botor, D.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/216261.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Gospodarki Surowcami Mineralnymi i Energią PAN
    Tematy:
    Górnośląskie Zagłębie Węglowe
    uwęglenie
    historia termiczna
    metoda trakowa
    metoda helowa
    apatyt
    Upper Silesia Coal Basin
    coalification
    thermal history
    fission track analysis
    helium radiometric dating
    apatite
    Opis:
    Przeprowadzono datowania za pomocą metody trakowej i helowej dla apatytów z utworów karbońskich w Górnośląskim Zagłębiu Węglowym w celu określenia ram czasowych procesów uwęglenia. Pomierzone centralne wieki trakowe apatytów mieszczą się w przedziale od 259±11 (późny perm) do 103±6 milionów lat (wczesna kreda), a średnia długość traków waha się od 11,7±0,2 do 13,7±0,1 μm. Wszystkie wieki trakowe są młodsze od wieku stratygraficznego analizowanych próbek, wskazując znaczne zaawansowanie procesów diagenetycznych. Próbki z zachodniej i środkowej części GZW mają wieki trakowe od późnego permu do środkowego/późnego triasu (259±11 do 214±10 mln lat). Jednomodalne rozkłady długości traków i ich średnie wartości wskazują na pojedyncze, względnie szybkie zdarzenie postwaryscyjskiego wychładzania do temperatury poniżej 60°C, co jest zgodne ze znaczną erozją postinwersyjną utworów górnokarbońskich po fazie asturyjskiej. W pozostałej części mezozoiku następowało wolniejsze wychładzanie. Próbki ze wschodniej i NE części GZW mają wieki trakowe od późnego triasu do wczesnej kredy (210±10 do 103±6 milionów lat). Charakteryzuje je względnie krótsza średnia długość traków i wyższe odchylenia standardowe, a także w przypadku części próbek bimodalny i/lub mieszany charakter rozkładów długości. Jest to razem wskazówką bardziej złożonej historii termicznej, z długim okresem przebywania w PAZ i możliwym drugim zdarzeniem termicznym. Wieki helowe apatytów w całym basenie są wczesnokredowe (144,1±11 do 108,1±8milionów lat), wskazując raczej na wolne postwaryscyjskie wychładzanie lub możliwe mezozoiczne podgrzanie karbonu do temperatury nie większej niż 60–70°C, które spowodowało częściową dyfuzję helu i odmłodzenie wieków helowych, ale równocześnie nie spowodowało znaczącego zabliźniania traków na większości obszaru GZW. Jedynie w NE części GZW podgrzanie mezozoiczne mogło być nieco wyższe, do temperatury 70–85°C, powodując odmłodzenie wieków trakowych, zwłaszcza przy długim okresie przebywania w PAZ. Mezozoiczny impuls termiczny był przypuszczalnie spowodowany cyrkulacją gorących roztworów związaną z procesami ekstensji. Powyższe zakresy temperatur i czas ich występowania świadczą, że uwęglenie materii organicznej w GZW nastąpiło zasadniczo z końcem okresu karbońskiego.
    The apatite fission track and helium dating were used to provide a temporal framework for the coal rank data in the Upper Silesia Coal Basin. Measured apatite fission–track (AFT) central ages from sandstones and tonsteins in the USCB range from 259±11 (Permian) to 103±6 Ma (Early Cretaceous), with mean track lengths ranging from 11.7±0.2 to 13.7±0.1 μm. All AFT ages are younger than sample stratigraphic ages, indicating substantial post–depositional annealing. Samples from the western and central part of the USCB yield AFT ages of Permian to Late Triassic (259±11 to 214±10 Ma). Mean track lengths and unimodal track length distributions of these samples are indicative of a single relatively rapid Variscan cooling event to below 60°C consistent with erosion during the Asturian inversion of the basin. This was followed by slower cooling during the Mesozoic. The samples from the eastern and NE part of the USCB have AFT ages from Late Triassic to Early Cretaceous (210±10 Ma to 103±6 Ma). The relatively shorter mean track length and higher standard deviation, combined with a bimodal and/or mixed fission track length distribution in some samples, is indicative of amore complex thermal history with possibly a thermal event separated by a prolonged period in the PAZ. Apatite helium ages of samples from across the basin range from 144.1±11 to 108.1±8Ma (Early Cretaceous) indicating rather slow, post–Variscan inversion cooling or the possible mid–Mesozoic re–heating where temperatures reached only to 60–70°C. It was high enough for partial He loss from the apatite but not enough to anneal fission tracks in the most areas of the USCB. Only in the NE part of the USCB Mid–Mezozoic re-heating could be able to increase temperature to ~70–85°C causing partially resetting AFT (particularly during long stay in PAZ). Mid–Mesozoic re–heating would be caused by a hot fluid circulation related to extensional tectonic development. The timing and temperature range from thermochronological analysis imply that major coalification processes occurred in the latest Carboniferous period.
    Źródło:
    Gospodarka Surowcami Mineralnymi; 2014, 30, 1; 85-104
    0860-0953
    Pojawia się w:
    Gospodarka Surowcami Mineralnymi
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Elektrownia siersza wodna (1913-1962)
    Siersza Wodna Power Plant (1913-1962)
    Autorzy:
    Kwiatkowski, Marian
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1199204.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Sieć Badawcza Łukasiewicz - Instytut Napędów i Maszyn Elektrycznych Komel
    Tematy:
    Siersza
    Historia elektrowni
    Elektrownia cieplna
    Elektrownia okręgowa
    History of power plant
    Thermal power plant
    District power plant
    Opis:
    Thermal power plant Siersza Wodna, put into operation in 1913, was the first district power plant in Galicia. Its main task was generation of electrical energy and its distribution to end clients. That feature differentiated Siersza Wodna from other company power plants the main task of which was to generate electricity for the company; distribution to external users was a secondary task. The plant was financed from Polish and Austrian resources and soon became the drive for the growth of western Lesser Poland. Its location, close to Galicia Mining company in Siersza, enabled combustion of coal dust and sludge which were difficult to sell. The plant’s initial capacity amounted to 2 x 2.5 MW. Later the capacity increased to 22.5 MW as the plant obtained more government permits and the electrification of the area advanced. At the beginning of 1920s, the plant was purchased by Siła i Światło (Power and Light Company). As part of the company, Siersza Wodna, among other power plants, was to constitute Krakow Electrification District. The outbreak of WWII thwarted these plans. After the war the company took active part in electrification of Krakow voivodship, nonetheless the wear and tear as well as the war damage prevented longer operation of the plant. It was shut down in 1962. An energy utility operates on the premises of former Siersza Wodna. Employess commenced work in the newly-constructed Siersza Power Plant. Siersza Wodna Power Plant significantly contributed to the electrification of western Little Poland as well as education of a large number of power engineers in the region.
    Elektrownia cieplna Siersza Wodna uruchomiona w 1913 roku była pierwszą elektrownią okręgową Galicji. Jej głównym zadaniem była produkcja energii elektrycznej i zasilanie nią chętnych odbiorców. To właśnie różniło ją od elektrowni przyzakładowych, dla których głównym celem było zasilanie macierzystego zakładu, a dopiero później, w miarę posiadanych mocy, zasilanie innych odbiorców. Zbudowana przy udziale kapitału polskiego i austriackiego, została motorem rozwoju zachodniej Małopolski. Jej usytuowanie w bezpośrednim sąsiedztwie kopalni węgla „Galicyjskich Akcyjnych Zakładów Górniczych w Sierszy” pozwalało na spalanie miałów i mułów, na które kopalnia nie miała zbytu. Jej początkowa moc wynosiła 2 x 2,5 MW i przez lata w miarę uzyskiwania uprawnień rządowych, zwiększania terenu elektryfikowanego, wzrosła do 22,5 MW. Z początkiem lat 20. ubiegłego wieku została zakupiona przez koncern „Siła i Światło”. W ramach tej spółki miała być jedną z elektrowni tworzących Krakowski Okręg Elektryfikacyjny. Wybuch II wojny światowej pokrzyżował te plany. Po odzyskaniu niepodległości aktywnie uczestniczyła w elektryfikacji województwa krakowskiego. Zużycie wojenne i stan techniczny nie pozwolił jej na dłuższą pracę. Wyłączona została w 1962 roku. Na jej terenie funkcjonuje obecnie zakład energetyczny. Kadra elektrowni przeszła do budowanej wówczas Elektrowni Siersza. Elektrownia Siersza Wodna wniosła olbrzymi wkład w elektryfikację Małopolski Zachodniej i w utworzenie kadry energetyków tego regionu.
    Źródło:
    Maszyny Elektryczne: zeszyty problemowe; 2017, 4, 116; 151-157
    0239-3646
    2084-5618
    Pojawia się w:
    Maszyny Elektryczne: zeszyty problemowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Elektrownia Jaworzno I (1898-1998)
    Jaworzno I power plant (1898-1998)
    Autorzy:
    Kwiatkowski, M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1197546.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Sieć Badawcza Łukasiewicz - Instytut Napędów i Maszyn Elektrycznych Komel
    Tematy:
    Elektrownia Jaworzno I
    Historia elektrowni
    Elektrownia cieplna
    Elektrownia kopalniana
    Jaworznickie Komunalne Kopalnie Węgla
    Jaworzno I Power Plant
    History of Power Plant
    Thermal Power Plant
    Coal mine-owned Power
    Plant Jaworzno Municipal Coal Mines
    Opis:
    Power plant, commissioned in 1898 for the needs of Jaworzno hard-coal mines, was one of the first power plants operating in the former Galicia. Due to the characteristics of Jaworzno coal beds, the power plant was mainly used for the water removal in the mines. Poland’s restored independence encouraged local authorities to buy the coal mine from the Austrians and set up a company called Jaworzno Municipal Coal Mines Ltd. in Krakow. The power plant gradually enlarged its area of electrical energy supply. The breakthrough moment was the order of 6 MW from the Municipality of Krakow. 60 kV distribution line was constructed for this purpose to connect Jaworzno and Krakow power plants. During the WWII, the Nazi occupants commenced further development of the power plant. The end of WWII marked the initiated construction of reinforced concrete boiler support structure. The entire modernization was completed in 1959 with the total installed capacity amounting to 158 MW. Further works were carried out so as to improve the electrical energy generation efficiency. Development of the city of Jaworzno impacted on the power plant’s restructuration into combined heat and power plant. The CHP-plant was permanently shut down after 100 years of operation.
    Elektrownia uruchomiona w 1898 roku na potrzeby jaworznickich kopalń węgla kamiennego, była jedną z pierwszych elektrowni Galicji. Z racji właściwości złóż węgla jaworznickiego, służyła głównie do odwadniania kopalń. Już w 1910 roku uruchomiono tam pierwszy turbozespół. Mechanizacja robót górniczych zwiększała ilość posiadanych turbozespołów. Odzyskanie przez Polskę niepodległości zachęciło lokalne władze do wykupienia z rąk austriackich kopalni i utworzenia spółki: „Jaworznickie Komunalne Kopalnie Węgla SA w Krakowie”, właścicielami jej były miasta Kraków i Lwów oraz konsorcjum polskich banków. Elektrownia kopalniana stopniowo rozszerzała obszar swego zasilania. Momentem znacząco wpływającym na rozwój elektrowni było zamówienie przez Kraków 6 MW mocy. Do jej przesyłu wybudowano linię 60 kV łączącą elektrownię jaworznicką z elektrownią krakowską i rozbudowano elektrownię. W czasie II wojny światowej okupanci rozpoczęli kolejną rozbudowę elektrowni. Wyzwolenie zastało rozpoczętą żelbetową konstrukcję nośną kotła. Kontynuowano rozbudowę elektrowni. Oparto ją na dostawach zagranicznych urządzeń. Dopiero w 1952 roku uruchomiono pierwszą turbinę. Rozbudowę zakończono w 1959 roku uzyskując prawie 158 MW mocy. Dalsze modernizacje były prowadzone w celu poprawy sprawności wytwarzania energii. Rozwój Jaworzna wymusił przekształcenie elektrowni w elektrociepłownię. Po 100 latach istnienia została wyłączona.
    Źródło:
    Maszyny Elektryczne: zeszyty problemowe; 2018, 4, 120; 217-224
    0239-3646
    2084-5618
    Pojawia się w:
    Maszyny Elektryczne: zeszyty problemowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-5 z 5

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies