Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "theft, personal" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Kradzież tożsamości w sieci w ujęciu normatywno-opisowym
Internet based Identity Theft in terms of normative-descriptive approach
Autorzy:
Gorazdowski, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/956945.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Akademia im. Jakuba z Paradyża w Gorzowie Wielkopolskim
Tematy:
przestępczość
cyberprzestępczość
phishing
pharming
Kodeks karny
kradzież
dane osobowe
dobra osobiste
tożsamość człowieka
czyn zabroniony
odpowiedzialność karna
crime
cyber-crime
penal code
theft, personal
information
personal
human identity
offense
criminal liability
Opis:
Identity Theft covers most of unlawful, instrumental misappropriation or use the identity of a living, dead or fictitious people in order to gain financial or personal or violation of other goods protected by law. Criminal liability for identity theft speak important arguments as the right to privacy, family, home and correspondence, safety and security of legal transactions, the preventive nature of threats. Defining identity theft based on the traditional model of deception proved to be of little use, hence the applicable regulations introduced a new regulation of the offense under article 190 a paragraph 2 of the Criminal Code. In Polish law, identity theft is treated as a separate offense. The legislator foresaw the punishment to three years' imprisonment for the perpetrator who pretending to be another person, uses her image or her other personal information in order to inflict its damage to property or personal. On each of the users responsibility to protect the identity on the network, and it depends on us whether we can meet all threats. Reality will show whether the current phenomenon of criminalization of identity theft in the criminal law is sufficient, or whether further changes are needed.
Źródło:
Studia Administracji i Bezpieczeństwa; 2017, 2; 89-102
2543-6961
Pojawia się w:
Studia Administracji i Bezpieczeństwa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przestępstwo kradzieży tożsamości po zmianach wprowadzonych ustawą z 31 marca 2020 r. nowelizującej przepisy w sprawie COVID-19
Autorzy:
Budyn-Kulik, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1788166.pdf
Data publikacji:
2021-02-27
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
Tematy:
kodeks karny
kradzież tożsamości
wizerunek
dane osobowe
identyfikacja
Criminal Code
identity theft
picture
personal data
identification
Opis:
Ustawa z dnia 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywoływanych nimi sytuacji kryzysowych zmieniła m.in. treść przepisu art. 190 a § 2 k.k. W pierwotnym brzmieniu tego przepisu kryminalizowane było zachowanie polegające na podszywanie się pod inną osobę z wykorzystaniem jej wizerunku lub innych danych osobowych w celu wyrządzenia jej szkody majątkowej lub osobistej. Wizerunek jest pojęciem niełatwym do zdefiniowania. Przyjmuje się, że obejmuje obraz człowieka oraz inne cechy postrzegalne zewnętrznie pozwalające na jego identyfikację. Pojęcie danych osobowych zostało zdefiniowane w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) jako wszelkie informacje o możliwej do zidentyfikowania osobie fizycznej. Obecnie ustawodawca wprowadził dodatkowe znamię – „inne dane, za pomocą których jest ona publicznie identyfikowana”. Zasadność wprowadzenia tego znamienia oraz sposób jego ukształtowania budzi wątpliwości; w szczególności określenia „publicznie” oraz „jest identyfikowana”. Zarówno pojęcie wizerunku, jak i danych osobowych, mieszczą się w znamieniu „innych danych”.
The Act of March 31, 2020 changed, inter alia, the content of the provision of Art. 190 a § 2 of the Polish Criminal Code. In the original wording of this provision, conduct consisting of impersonating another person using his/her image or other personal data in order to inflict material or personal harm on her/ him was criminalized. Image is not an easy concept to define. It is assumed to include the appearance of a person and other externally perceptible features that allow for their identification. The concept of personal data has been defined in the Regulation of the European Parliament and of the Council (EU) as any information relating to an identifiable natural person. Currently, the legislator has introduced an additional element - 'other data by means of which it is publicly identified'. The legitimacy of introducing this characteristic and the way it was shaped raise doubts; in particular, the terms 'in public' and 'is identified'. Both the concept of image and personal data fall under the term 'other data'.
Źródło:
Studia Prawnicze; 2020, 2(222); 23-38
0039-3312
2719-4302
Pojawia się w:
Studia Prawnicze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Z problematyki rozboju. „Przemoc wobec osoby” (art. 280 § 1 k.k.) a „gwałt na osobie” (art. 130 § 3 k.w.)
The issues of robbery: the relationship between the terms “violence against a person” (Art. 280 § 1 of the Penal Code) and “personal violation” (Art. 130 § 3 of the Viola ons Code)
Autorzy:
Tyburcy, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/476878.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Tematy:
robbery
violence against a person
personal violation
theft
a quarter of the minimum wage
rozbój
przemoc wobec osoby
gwałt na osobie
jedna czwarta minimalnego wynagrodzenia
Opis:
According to Art. 119 § 1 of the Violations Code, an offender who steals a movable property which value does not exceed a quarter of the minimum wage is liable for a misdemeanor and not for a crime or an offence. Art. 130 § 3 of the Violations Code specifies the term “personal violation”, however “violence against a person” is a constituent element of a crime of robbery. The issue of the potential correlation between those two terms has been broadly discussed both in legal literature and jurisprudence. The wording of the Art. 130 § 3 of the Violation Code is correlated with the terminology used in the 1969 version of the Penal Code, in which “personal violation” was a constituent element of the crime of robbery.
Zgodnie z art. 119 § 1 k.w. sprawca, który kradnie rzecz ruchomą o wartości nieprzekraczającej jednej czwartej minimalnego wynagrodzenia, podlega odpowiedzialności za wykroczenie, a nie za przestępstwo. Natomiast zgodnie z art. 130 § 3 k.w., przepisu art. 119 k.w. (wykroczenie kradzieży) nie stosuje się, jeżeli sprawca używa gwałtu na osobie albo grozi jego natychmiastowym użyciem, aby utrzymać się w posiadaniu zabranego mienia, a gdy chodzi o zabranie innej osobie mienia w celu przywłaszczenia, także wtedy, gdy sprawca doprowadza człowieka do stanu nieprzytomności lub bezbronności. Kluczową kwestią jest rozstrzygnięcie, czy osoba, która kradnie rzecz o wartości nieprzekraczającej jednej czwartej minimalnego wynagrodzenia, używając wobec osoby przemocy niestanowiącej ze względu na swą intensywność gwałtu, podlega odpowiedzialności za rozbój czy za wykroczenie kradzieży.
Źródło:
Studia Prawnicze: rozprawy i materiały; 2018, 1(22); 81-96
1689-8052
2451-0807
Pojawia się w:
Studia Prawnicze: rozprawy i materiały
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies