Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "teologia Communio" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-5 z 5
    Tytuł:
    Kapłani – słudzy communio
    Autorzy:
    Lala, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1622910.pdf
    Data publikacji:
    2015-09-02
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    teologia duchowości
    communio
    duchowość kapłańska
    kapłan
    kapłaństwo
    Maryja
    jedność
    rady ewangeliczne
    Ruch Focolari
    wspólnota
    Opis:
    Jan Paweł II w Liście apostolskim Novo millennio ineunte wyraża pragnienie krzewienia duchowości komunii, „jako zasady wychowawczej wszędzie tam, gdzie kształtuje się człowiek i chrześcijanin, gdzie formują się szafarze ołtarza, duszpasterze” (NMI 43). Do kapłanów należy troska o pogłębianie ducha communio wśród ludzi. Żeby jednak mogli dać innym świadectwo jedności, muszą wpierw sami żyć w jedności pomiędzy sobą. Niniejsze studium uwypukla niektóre aspekty życia „według Ducha” (Rz 8,4. 9), które uzdalnia kapłanów do realizacji tego wezwania. Konieczna jest więc najpierw ich osobista troska o jedność z Osobami Trójcy Świętej, by realizować pomiędzy sobą życie w komunii na wzór samego Boga. Wspólnota życia domaga się od nich w pierwszym rzędzie, aby mieli „gorącą miłość jedni ku drugim” (1 P 4,8). Do życia w jedności konieczne jest kierowanie się radami ewangelicznymi, ponieważ wymagają one złożenia Bogu całkowitego daru z siebie. Wzór ogołocenia własnego „ja” znajdują w Chrystusie ukrzyżowanym, w momencie Jego opuszczenia (por. Mk 15, 34). Przykładem życia w komunii jest dla nich osoba Maryi.
    Źródło:
    Verbum Vitae; 2010, 17; 341-361
    1644-8561
    2451-280X
    Pojawia się w:
    Verbum Vitae
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Reinterpretacja teologii imago Dei według modelu nupcjalnego
    Reinterpretation of the theology of imago Dei according to the nuptial model
    Autorzy:
    Krupka, Aneta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2148283.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    the nuptial theology
    imago Dei
    Second Vatican Council
    Angelo Scola
    John Paul II
    communio
    teologia nupcjalna
    Sobór Watykański II
    Jan Paweł II
    Opis:
    Artykuł podejmuje temat reinterpretacji teologii imago Dei według modelu nupcjalnego. Rozważania te zostały wpisane we współczesny kontekst rozwoju teologii obrazu Bożego. Wychodząc od myśli Soboru Watykańskiego II, ukazana została możliwość uznania, że podstawowym wymiarem bycia obrazem Bożym jest strukturalne otwarcie człowieka na relacje. Uwzględniając postulat chrystologicznej reorientacji teologii, wraz z twierdzeniem o komunijnym charakterze bycia obrazem Bożym, pokazano zalety i konsekwencje takiej reinterpretacji. Główne wnioski dotyczą wieloaspektowego podkreślenia znaczenia relacji, zwłaszcza tych kościelnych, w realizacji bycia imago Dei. Szczególny walor tej reinterpretacji został ukazany na przykładzie teologii małżeństwa.
    The article deals with the topic of reinterpretation of theology imago Dei according to the nuptial mystery model. These considerations were included in the contemporary context of the development of the theology of the image of God. Starting from the thoughts of the Second Vatican Council, there was shown the possibility of recognizing that the basic dimension of being the image of God is the structural openness of man to relationships. Taking into account the postulate of Christological reorientation of theology, along with the statement about the communion-like nature of being the image of God, the advantages and consequences of such a reinterpretation were shown. The main conclusions concern the multi-faceted emphasis on the importance of relations, especially ecclesiastical, in the realization of being imago Dei. The particular value of this reinterpretation was shown on the example of the theology of marriage.
    Źródło:
    Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie; 2022, 29; 117-130
    1230-0780
    2719-4337
    Pojawia się w:
    Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    SPROSTAĆ WEZWANIU DO EWANGELIZACJI
    Autorzy:
    Marczewski, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/462073.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    charisma
    (deutero) catechumen
    social work
    » ecclesiology communio «
    evangelization
    elite groups
    individualism
    initiation
    parish
    pluralism
    religiousness
    Light-Life Movement
    pastoral theology
    community
    charyzmat
    (deutero)katechumenat
    diakonia
    eklezjologia »communio«
    ewangelizacja
    grupy elitarne
    indywidualizm
    inicjacja
    parafia
    pluralizm
    religijność
    Ruch Światło-Życie
    teologia pastoralna
    wspólnota
    Opis:
    The initial reflection on the state of the Polish pastoral work, the contemporary religiousness of Polish people and the possibility of leaving the increasing deadlock behind allowed for circling three subjects which are worth consideration: (1) the state of the Polish religiousness, (2) the pastoral consequences resulting from » ecclesiology communio« developed by the Fathers of the Vatican Council, (3) and, » translated « into a language of some movement, some action, the ecclesiology of the Vatican Council in her central elements: a person, the community of God’s people, the apostolic community. Each of them can constitute the subject of the separate study or several books. In this study, we will circle only the lines of reflection.
    Wstępne refleksje nad stanem polskiego duszpasterstwa, współczesną religijnością Polaków oraz możliwością wyjścia z zaznaczającego się coraz bardziej impasu pozwoliły na zakreślenie trzech tematów, którymi warto się zająć: (1) stanem polskiej religijności, (2) konsekwencjami pastoralnymi wynikającymi z wypracowanej przez Ojców Soboru »eklezjologii communio«, (3) oraz »przetłumaczoną« na język pewnego ruchu, pewnego działania, eklezjologią Soboru w jej centralnych elementach: osoby, wspólnoty ludu Bożego, wspólnoty apostolskiej. Każdy z nich może stanowić przedmiot osobnego studium lub kilku książek. W tym opracowaniu zakreślimy jedynie linie refleksji.
    Źródło:
    Studia Katechetyczne; 2015, 11
    0138-0672
    Pojawia się w:
    Studia Katechetyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nierozerwalność małżeństwa według św. Jana Pawła II na podstawie wybranych dokumentów
    The teaching of John Paul II on the indissolubility of marriage in some of his documents
    Autorzy:
    Mędrek, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/469425.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    teologia ciała
    teologia małżeństwa i rodziny
    nauczanie Jana Pawła II
    chrześcijańska antropologia
    communio personarum
    personalizm
    theology of the body
    theology of marriage and family
    the teaching of John Paul II
    Christian anthropology
    personalism
    Opis:
    W związku z ostatnimi synodami biskupów (2014 i 2015 r.) pojawiła się w społeczeństwie dyskusja na temat dopuszczania osób rozwiedzionych, którzy ponownie zawarli związek z innymi osobami, do Komunii Świętej. Problem ten dotyka zagadnienia nierozerwalności małżeństwa. Jan Paweł II w odpowiedzi na kryzys wynikający z „plagi rozwodów” przedstawiał w swoim nauczaniu Boży zamysł wobec małżeństwa i rodziny, broniąc nierozerwalności małżeństwa. Podstawą normy dotyczącej nierozerwalności dla św. Jana Pawła II jest rozmowa Jezusa z faryzeuszami (Mt 19, 1–9), w której Chrystus nie tylko potwierdził normę, ale odwołał się do biblijnego „początku”. Podążając za tym nauczaniem, papież konsekwentnie buduje swoją antropologię opartą na opisie stworzenia człowieka. Fundamentem jego wizji jest soborowe nauczanie, że człowiek „nie może odnaleźć się w pełni inaczej jak tylko poprzez bezinteresowny dar z siebie samego” (Gaudium et spes 24). Małżeństwo jest wspólnotą osób (communio personarum) opartą na całkowitym i bezinteresownym darze z siebie, co zakłada nierozerwalność małżeństwa. Ponadto instytucja małżeństwa ukierunkowana jest na pełnię sakramentalną, którą osiąga wraz z przyjściem Chrystusa. Jako sakrament małżeństwo uczestniczy i wyraża nierozerwalną miłość Chrystusa do Kościoła. Na tej podstawie, antropologicznej i sakramentalnej, św. Jan Paweł II broni nierozerwalności związku małżeńskiego.
    Owning to the 2014 and 2015 Synods of Bishops a question has been raised and discussed in a society about admitting the divorced and remarried people to Holy Communion. This question, in fact, pertains to the teaching of the Church on the indissolubility of marriage. John Paul II responding to the crisis caused by the “plague of divorces” showed God’s plan for marriage and family. He claimed that the conversation between Christ and the Pharisees (Mt 19:1–9) was the source of the moral norm about the indissolubility of a marital bond in which Jesus not only confirmed the norm but also reffered to the biblical “beginning”. Following Christ’s teaching, the Pope consequently developed his anthropology based on the account of creation. The foundation of his view on human being is the conciliar teaching that man “cannot fully find himself except through a sincere gift of himself” (Gaudium et spes, 24). Marriage is a communion of persons (communio personarum) based on the total and sincere gift of self which demands the indissolubility of the bond. Moreover, the institution of marriage is oriented towards its sacramental fulfilment in Christ. As a sacrament, marriage participates and expresses the unbreakable bond between Christ and the Church. John Paul II was a firm defender of marriage indissolubility who drew his teaching on these two premises, anthropological and sacramental.
    Źródło:
    Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie; 2017, 24; 127-147
    1230-0780
    2719-4337
    Pojawia się w:
    Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Teologia małżeństwa w adhortacjach "Familiaris consortio" i "Amoris laetitia". Aspekty duszpasterskie
    Autorzy:
    Faggioni, Maurizio Pietro
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2088035.pdf
    Data publikacji:
    2022-03-30
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    theology of marriage
    Familairis Consortio
    Familiaris consortio, Amoris laetitia, communio amoris, communion of persons, theology of love, psychology of love
    continuity of teaching
    pastoral care of families
    law of gradualness
    accompaniment in irregular situations
    teologia małżeństwa
    Familairis consortio
    Amoris laetitia
    ciągłość nauczania
    duszpasterstwo rodzin
    prawo stopniowości
    towarzyszenie w sytuacjach nieuregulowanych
    Opis:
    Artykuł podejmuje zagadnienie ujęć teologii małżeństwa w adhortacjach Familiaris consortio oraz Amoris laetitia z punktu widzenia duszpasterstwa. Podjęty problem rozwiązywany jest przede wszystkim za pomocą metody analizy porównawczej tekstów źródłowych. W pierwszej części artykułu przedstawiono refleksję na temat kontynuacji oraz rozwoju nauczania w Kościele. Ciągłość tego rozwoju przypomina wzrost organizmu żywego, który poprzez różne etapy dochodzi do form coraz dojrzalszych. W podobny sposób adhortacja Amoris laetitia, wychodząc od nauczania zawartego w Familiaris consortio, rozwija je zgodnie ze specyficznym, nowym podejściem papieża Franciszka, przestawionym w adhortacji Evangelii Gaudium. Druga część artykułu pokazuje, że Amoris laetitia wpisuje się w tradycję nauczania Kościoła na temat małżeństwa i rodziny, współbrzmiąc z takimi dokumentami, jak: soborowa konstytucja Gaudium et spes, encyklika Humanae vitae Pawła VI, list do rodzin Gratissimam sane Jana Pawła II, a przede wszystkim adhortacja Familiaris consortio. Obydwa analizowane w artykule dokumenty postulują koncentrację na konkretnych życiowych realiach oraz przedstawiają wspólny ideał małżeństwa chrześcijańskiego, jego sakramentalności i otwartości na życie. Trzecia część artykułu, koncentrując się szczególnie na podejściu do tzw. sytuacji „nieregularnych”, pokazuje, w jaki sposób Amoris laetitia jest rozwinięciem nauczania Familiaris consortio. Rozwój doktryny przedstawiono w szerszym kontekście, prezentując nauczanie Franciszka jako kolejny etap na drodze zapoczątkowanej przez jego poprzedników, uwzględniającej „prawo stopniowości”, rozeznanie osobiste i duszpasterskie oraz integrację wiernych w sytuacjach niedoskonałych. Przeprowadzone analizy wykazały, że adhortacje Familiaris consortio oraz Amoris laetitia stanowią dwa istotne kroki na drodze Kościoła posoborowego, wyznaczonej przez konstytucję Gaudium et spes, oraz że pomiędzy dokumentami widać wyraźnie ciągłość oraz rozwój nauczania.
    The article addresses the problem of the relationship between the theology of marriage in the exhortations Familiaris Consortio and Amoris Laetitia from the pastoral point of view, using primarily the method of comparative analysis of source texts. The first part of the article presents a reflection on the continuity and development of teaching in the Church. The continuity of this development resembles the growth of a living organism, which through various stages reaches ever more mature forms. In a similar way, the exhortation Amoris Laetitia, starting from the teaching contained in the Familiaris Consortio, develops them in accordance with the specific new approach of Pope Francis presented in the exhortation Evangelii Gaudium. The second part of the article shows that Amoris laetitia is part of the tradition of the Church's teaching on marriage and the family, resonating with such documents as: the conciliar constitution Gaudium et Spes, the encyclical letter Humanae Vitae of Paul VI, a letter to the families Gratissimam Sane of John Paul II, and above all the exhortation Familiaris Consortio. Both documents analyzed postulate concentration on specific life realities, and also present the common ideal of Christian marriage, its sacramentality and openness to life. The third part of the article shows how Amoris Laetitia is a development of the teaching of Familiaris Consortio, focusing in particular on the approach to the so-called "irregular" situations. The doctrine’s development is presented in a broader context, showing the teaching of Francis as the subsequent stage on the path started by his predecessors, taking into account the “law of gradualness”, personal and pastoral discernment and the integration of the faithful in imperfect situations. The analysis shows that Familiaris Consortio and Amoris Laetitia are two important steps on the path of the post-conciliar Church set out by the constitution Gaudium et Spes, and continuity and development of teaching are clearly visible between the documents.
    Źródło:
    Verbum Vitae; 2022, 40, 1; 133-145
    1644-8561
    2451-280X
    Pojawia się w:
    Verbum Vitae
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-5 z 5

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies