Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "szum uszny" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Dobębenkowa iniekcja deksametazonu w chorobie Menière’a: złagodzenia jakich objawów można oczekiwać? Badanie serii przypadków
Autorzy:
Plainfossé, Olivier
El Yagoubi, Mohamed
Puechmaille, Mathilde
Mom, Thierry
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1398996.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
Choroba Menière’a
iniekcje dobębenkowe
deksametazon
zawroty głowy
szum uszny
Opis:
CEL: Po niepowodzeniu doustnej farmakoterapii u pacjentów cierpiących na chorobę Menière’a (MD) możliwe jest stosowanie iniekcji dobębenkowych (IT), między innymi z użyciem deksametazonu (DXM). Choć opisano skuteczność dobębenkowych iniekcji DXM w leczeniu objawów przedsionkowych, w niewielu doniesieniach zwracano uwagę na wpływ tych iniekcji na objawy słuchowe. W niniejszym badaniu dokonaliśmy oceny dobębenkowych iniekcji DXM zarówno w zakresie objawów przedsionkowych, jak i słuchowych. PACJENCI I METODY: Dwudziestu siedmiu pacjentów z chorobą Menière’a, u których pomimo wcześniejszej farmakoterapii układowej doszło do wystąpienia objawów słuchowych i przedsionkowych, poddano leczeniu z podaniem co najmniej jednej serii pięciu dobębenkowych iniekcji DXM w pięciu kolejnych dniach. Ocenę objawów słuchowych i przedsionkowych wykonano przed iniekcjami DXM i cztery miesiące po ich podaniu. W tych samych punktach czasowych stan pacjentów zbadano przy użyciu skali oceny czynności przedsionkowej opracowanej przez Amerykańską Akademię Otolaryngologów Chirurgów Głowy i Szyi (1995). Po iniekcjach DXM wykonano badanie z użyciem specjalnie zaprojektowanego kwestionariusza koncentrującego się na objawach słuchowych. Do porównań użyto testu chi-kwadrat dla serii par, przy czym za istotne statystycznie uznano wartości p ≤ 0,05. WYNIKI: Wynik oceny czynności przedsionkowej uległ znacznemu przesunięciu w stronę wartości niższych, z przesunięciem mediany z wartości 4 na wartość 3. Nie stwierdzono powikłań poza dwoma przypadkami trwałej perforacji błony bębenkowej. U dwanaściorga pacjentów (44,4%) doszło do nawrotu objawów, średnio 7 miesięcy po dobębenkowej iniekcji DXM; u pacjentów tych wymagane było dodatkowe leczenie. Wyniki audiometrii tonalnej i słownej nie uległy poprawie; nie zmieniły się również wyniki obiektywnych badań objawów słuchowych i przedsionkowych. W oparciu o wyniki kwestionariusza, dobębenkowe iniekcje DXM były skuteczne względem objawów słuchowych, przynajmniej w postaci szumu usznego, w 9 przypadkach (33,3 %). Skuteczność polegała głównie na obniżeniu nasilenia objawów. WNIOSKI: Potwierdzono zdolność dobębenkowych iniekcji DXM w zakresie zmniejszania objawów przedsionkowych i słuchowych, w szczególności szumu usznego, choć obserwowany efekt był przemijający.
Źródło:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2021, 10, 1; 9-17
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Szum uszny jako jedyny objaw przedsionkowego schwannoma – opis przypadku
Autorzy:
Ochal-Choińska, Aleksandra
Lachowska, Magdalena
Zarębska- Karpieszuk, Paulina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1401517.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
nerwiak nerwu słuchowego
szum uszny
niedosłuch
audiometria tonalna
słuchowe potencjały wywołane pnia mózgu
miogenne przedsionkowe potencjały wywołane
Opis:
Przedstawiana praca stanowi opis przypadku 26-letniej pacjentki, która od 2 miesięcy odczuwała izolowany jednostronny szum uszny. Badania audiologiczne, takie jak audiometria tonalna, słowna, impedancyjna, ABR jak i miogenne przedsionkowe potencjały wywołane (VEMP), nie wykazały żadnych odchyleń od normy. Na patologię nie wskazywały również badania układu równowagi – wideonystagmografia (VNG) oraz komputerowa posturografia dynamiczna (CDP). Dopiero badanie rezonansu magnetycznego potwierdziło obecność guza nerwu VIII. Wnioski: Badanie rezonansu magnetycznego powinno być rozważone w przypadku podejrzenia guza nerwu VIII, nawet jeśli badania audiologiczne nie wskazują na istnienie patologii pozaślimakowej, zwłaszcza w przypadku jednostronnych szumów usznych bez niedosłuchu.
Źródło:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2016, 5, 2; 46-50
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies