Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "szew" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
Ocena procesu gojenia się rany operacyjnej zaopatrzonej samoadaptacyjnym szwem skórnym lub staplerem mechanicznym Evaluation of the surgery wound healing process using self‑adaptive skin suture or mechanical staple
Autorzy:
Sztuczka, Ewa
Jackowski, Marek
Żukowska, Wioletta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1393908.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
rana chirurgiczna
gojenie
szew
stapler
Opis:
Gojenie się rany jest skomplikowanym i rozłożonym w czasie procesem. Występowanie licznych obciążeń, stanów chorobowych, jak również uwarunkowania zewnętrzne, mają istotny wpływ na ryzyko powstania potencjalnych powikłań. Przygotowując pacjenta do zabiegu należy zwrócić uwagę na szereg czynników determinujących prawidłowy proces gojenia. Celem pracy było porównanie wyników wczesnego okresu gojenia rany operacyjnej z dostępu przez laparotomię przy zastosowaniu techniki samoadaptacyjnego szwu oraz staplera do zamykania powłok skórnych. Materiał i metodyka. Badaniem objęto 120 pacjentów zakwalifikowanych do trzech grup, zróżnicowanych pod względem stopnia czystości rany operacyjnej według CDC (Center for Disease Control and Prevention). Zastosowano obiektywne kryteria wykluczenia pacjentów ze względu na wyższe ryzyko wystąpienia powikłań. Warstwę skóry zamykano monofilamentowym szwem skórnym lub bądź jednorazowym staplerem. Prowadzono dziesięciodniową obserwację procesu gojenia się ran operacyjnych. Badanie było randomizowane. Wyniki. W przypadku grup pacjentów „rana czysta” i „rana czysta/skażona” nie zaobserwowano znaczących różnic w procesie gojenia ran. W grupie badanych „rana zakażona/brudna” zanotowano istotnie wyższą liczbę powikłań w procesie gojenia ran (p<0,05), w których zastosowano zaopatrzenie skóry monofilamentowym szwem chirurgicznym. Wnioski. Należy przyjąć, że zastosowanie szwu mechanicznego w ranach zakażonych/brudnych jest bardziej rekomendowane ze względu na niższe ryzyko powikłań gojenia rany. W przypadku ran czystych i czystych/skażonych dobór materiału szewnego nie ma istotnego wpływu na proces gojenia rany.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2016, 88, 4; 180-187
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zastosowanie szwu jednowarstwowego w chirurgii jamy brzusznej
Autorzy:
Tański, Zbigniew
Jarząbek, Zbigniew
Konowalski, Bartosz
Truszkowski, Maciej
Biedrzycki, Jakub
Kuzaka, Bolesław
Kuzaka, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1392086.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
leczenie powikłań
powikłania
sposoby wykonania
szew jednowarstwowy
terapia płynami
Opis:
Analizie poddano 4210 chorych, u których wykonano operacje otwarte w zakresie jamy brzusznej z użyciem szwów: jednowarstwowych, wchłanianych, pojedynczych lub ciągłych. Przedstawiono sposoby zespoleń (surowicówkowomięśniówkowe bez śluzówki). Zaprezentowano leczenie płynami, podkreślając znaczenie GDT i zero-balance GDT. Stwierdzono rozejście zespoleń u 6 chorych. Byli oni leczeni przez wytworzenie przetoki w miejscu zespolenia; jednocześnie leczono wstrząs septyczny. Re-anostomozy wykonano w trybie odroczonym. Ponowne zespolenie wykonywano po opanowaniu sepsy. Przedstawiono wyniki leczenia chorych z użyciem szwu dwuwarstwowego, którego używano przed rokiem 1978. Analizie poddano 536 chorych; u 53 osób wystąpiło rozejście zespolenia. Z tej grupy leczonych przeżyło 2 chorych. Na podstawie przeglądu piśmiennictwa omówiono sposoby wykonania zespoleń. Zwrócono uwagę na przewagę zespoleń jednowarstwowych nad wielowarstwowymi: skuteczność, prostotę wykonania oraz znaczne obniżenie kosztów leczenia. Obserwowano rzadsze występowanie niedrożności mechanicznej od czasu zaprzestania perytonizacji otrzewnej oraz złagodzenie przebiegu pooperacyjnego u chorych po przygotowaniu przedoperacyjnym przewodu pokarmowego. Omówiono sposoby rozpoznawania powikłań pooperacyjnych, głównie na podstawie badań dodatkowych, takich jak: tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny. Zwrócono uwagę na niezwykle istotne obserwację i badanie kliniczne przez doświadczonego chirurga w celu poszukiwania powikłań pooperacyjnych. Przedstawiono leczenie antybiotykami w przypadku powikłań pooperacyjnych oraz leczenie płynami GDT i zero-balance GDT i sposoby postępowania w przypadku powikłań, takich jak: rozejście zespolenia, niedrożność mechaniczna, ropnie wewnątrz jamy brzusznej. Nie występowało zwężenie zespoleń.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2019, 91, 5; 12-20
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Niewydolność cieśniowo-szyjkowa: diagnostyka i leczenie
Cervical insufficiency: diagnostics and treatment
Autorzy:
Milanowska-Koloch, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/437684.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
poród przedwczesny
szyjka macicy
pessarium
szew szyjkowy
progesteron,
ultrasonografia dopochwowa
preterm birth
uterine cervix
pessary
cervical
cerclage
progesterone
transvaginal ultrasound
Opis:
WHO podaje, że co roku przedwcześnie rodzi się ok. 15 mln dzieci, co stanowi 5–18% wszystkich porodów, w zależności od kraju. Przyczyną ok. 15% poronień nawykowych i porodów przedwczesnych jest niewydolność cieśniowo-szyjkowa. Definiujemy ją jako bezbolesne rozwieranie i skracanie się szyjki macicy w II trymestrze lub wczesnym III trymestrze, któremu nie towarzyszą skurcze, krwawienie z dróg rodnych czy pęknięcie pęcherza płodowego. W artykule przedstawiono przegląd metod diagnostyki i leczenia niewydolności cieśniowo-szyjkowej. Diagnostyka polega głównie na wywiadzie położniczym, badaniu ginekologicznym i badaniu ultrasonograficznym, leczenie natomiast na założeniu szwu szyjkowego, pessarium kołnierzowego lub stosowaniu progesteronu. Obecnie poszukuje się nowych markerów ryzyka wystąpienia porodu przedwczesnego.
WHO reports that every year approximately 15 million children are born prematurely, which makes up 5-18% of all births, depending on a country. The reason for approx. 15% of recurrent miscarriages and premature births is the cervical insufficiency. We define it as painless dilation and effacement of the uterine cervix in the second trimester or early third trimester, which are not accompanied by cramps, vaginal bleeding or rupture of the amniotic sac. The article presents an overview of the methods of diagnostics and cervical insufficiency treatment. The diagnostics mainly involves a maternity interview, gynecological examination and ultrasonography, while the treatment relies on applying the cervical cerclage, pessary or progesterone. Currently, new markers of risk are being looked for a preterm delivery.
Źródło:
Medical Review; 2014, 4; 374-380
2450-6761
Pojawia się w:
Medical Review
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polscy pionierzy chirurgii wątroby. Nowe odkrycia
Polish pioneers of liver surgery. New discoveries
Autorzy:
Zamachowska, Monika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2085470.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Historii Filozofii i Medycyny
Tematy:
Historia chirurgii wątroby, Julian Pęski,
szew Pęski- Kuzniecow, Rewoliński, Hipolit Oderfeldt,
Roman Jasiński, Jakób Rosenthal, polscy pionierzy
chirurgii wątroby, pionierska operacja nowotworu
wątroby, Szpital Starozakonnych w Warszawie
History of liver surgery, Julian Pensky, Pensky-
Kuznetsoff suture, Rewolinski, Hipolit Oderfeldt,
Roman Jasiński, Jakób Rosenthal, polish pioneers of
liver surgery, pioneers operation of liver tumor, Jewish
Hospital in Warsaw
Opis:
Temat polskich pionierów chirurgii wątroby był już analizowany przez historyków medycyny. Wśród nazwisk polskich lekarzy zdecydowanie najczęściej pojawia się Julian Pęski, ze względu na zastosowaną przez niego nową technikę szycia, która zrewolucjonizowała zabiegi operacyjne w zakresie tego narządu. Szew Pęski-Kuzniecow (Pensky-Kuznetsoff) jest do tej pory stosowany we współczesnej chirurgii. Wspomina się też nazwisko Rewolińskiego, który w 1895 r. zaopatrzył pourazowe uszkodzenie wątroby. Nieznane są zasługi innych XIX wiecznych lekarzy: Hipolita Oderfelda, Romana Jasińskiego i Jakóba Rosenthala. Celem artykułu jest przedstawienie nieznanych polskich pionierów chirurgii wątroby, w szczególności Jakóba Rosenthala, chirurga, który jako pierwszy w Polsce i jeden z pierwszych w Europie wykonał resekcję guza nowotworowego wątroby.
The subject of Polish pioneers of liver surgery has already been analyzed by historians of medicine. Among the names of Polish doctors, Julian Pęski is definitely the most frequent one, due to the use of a new suturing technique that has revolutionized surgical procedures in this organ. Pęski-Kuznetsoff (Pensky-Kuznetsoff) suture is still used in modern surgery. The name of Rewoliński, who in 1895 treated post-traumatic liver damage, is also mentioned. The merits of other nineteenth- century doctors are unknown: Hipolit Oderfeld, Roman Jasiński and Jakób Rosenthal. The aim of the article is to present unknown Polish pioneers of liver surgery, in particular Jakób Rosenthal, a surgeon who was the first in Poland and one of the first in Europe to perform a liver tumor resection.
Źródło:
Archiwum Historii i Filozofii Medycyny; 2021, 84; 93-97
0860-1844
Pojawia się w:
Archiwum Historii i Filozofii Medycyny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies