Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "system of sign" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
O potrzebie refleksji nad polskim językiem migowym jako przedmiotem nauczania i uczenia się
About the need to reflect upon the Polish Sign Language as a subject of teaching and learning
Autorzy:
Irasiak, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/629061.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
Tematy:
polski język migowy
system językowo-migowy
kształcenie
dydaktyka języka migowego
Polish Sign Language
Signed Polish
education
didactics of sign language
Opis:
The objective of this paper is to indicate a new area for reflection and scientific investigation which is constituted by teaching and learning the Polish Sign Language. Knowledge within this scope is constantly developed by means of the activity of teachers in educational practice, in the course of various training events, courses, classes of foreign languages and other forms of education. The acquired practical knowledge may, by means of research work, be transformed into scientific knowledge and accumulated within a single scope of (subdiscipline?) of the didactics of the sign language.
Celem artykułu jest wskazanie nowego obszaru dla refleksji i eksploracji naukowej, jakim jest nauczanie i uczenie się polskiego języka migowego. Wiedza z tego zakresu jest nieustannie rozwijana poprzez działalność nauczycieli w praktyce edukacyjnej podczas różnego rodzaju szkoleń, kursów, lektoratów i innych form kształcenia. Konstruowana wiedza praktyczna może być poprzez pracę badawczą przekształcana w wiedzę o charakterze naukowym i skupiana w ramach jednego obszaru (subdyscypliny?) dydaktyki języka migowego
Źródło:
Podstawy Edukacji; 2019, 12; 123-136
2081-2264
Pojawia się w:
Podstawy Edukacji
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zasada przezroczystości znaku. Punkt widzenia Leona Koja
The principle of transparency of the sign. Leon Koj’s point of view
Autorzy:
Dębowski, Józef
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/41308472.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Filozofii i Socjologii PAN
Tematy:
logic
axiomatized logical system
semiotic
semantic
pragmatic
sign
meaning
denoted
designated
intentionality
the transparency of the sign
the principle of transparency
expressive function of the sign
communicative function of the sign
semantic antinomies
logika
zaksjomatyzowany system logiczny
semiotyka
semantyka
pragmatyka
znak
znaczenie
oznaczanie
intencjonalność
przezroczystość znaku
zasada przezroczystości
ekspresyjna funkcja znaku
komunikacyjna funkcja znaku
antynomie semantyczne
Opis:
Artykuł składa się z dwóch części. W części pierwszej (wprowadzającej) przywołuję — m. in. w ślad za Edmundem Husserlem, Stanisławem Ossowskim i Adamem Schaffem — główne sformułowania „zasady przezroczystości znaku”. W sformułowaniach tych mówi się najczęściej bądź o (1) przezroczystości znaku wobec przedmiotów przez znak oznaczanych (denotowanych, desygnowanych i/lub nazywanych), bądź o (2) przezroczystości znaku wobec jego znaczenia (resp. zdarzeń, stanów rzeczy i faktów przez znak wyznaczanych). Wszelako, na co zwracał uwagę Husserl, można również mówić o (3) przezroczystości znaku wobec czynności i stanów umysłowych użytkowników znaku (nadawców i odbiorców); wszak tylko dzięki tak rozumianej przezroczystości znaku możliwe jest porozumiewanie się ludzi ze sobą, a tym samym znak może pełnić również funkcję ekspresyjną i komunikacyjną. Cześć druga artykułu (zasadnicza) zawiera rekonstrukcję stanowiska Leona Koja, który teorii znaku opartej o zasadę przezroczystości nadał postać konsekwentnie sformalizowaną — postać zaksjomatyzowanego systemu logicznego (przy wykorzystaniu formalizmu Willarda van Ormana Quine’a z Mathematical Logic). Jednym z głównych celów Leona Koja było również wskazanie na ścisły związek semantyki z pragmatyką, a nawet prymat pragmatyki nad semantyką. Narzędzia formalnologiczne pozwoliły też wykazać, iż teoria znaku oparta o zasadę przezroczystości ani nie narusza zasady niesprzeczności (przynajmniej w jej sformułowaniu psychologicznym), ani nie zawiera i nie implikuje antynomii semantycznych typu antynomia kłamcy. Jest bowiem teorią łatwo uzgadnialną z Alfreda Tarskiego teorią stopni języka.
The article consists of two parts. In the first one (introductory) I recall—following Edmund Husserl, Stanisław Ossowski and Adam Schaff—the main formulations of the “principle of transparency of the sign.” In these formulations it is usually said about (1) the transparency of the sign regarding objects denoted by the sign (denoted, designated and/or named), or (2) the transparency of the sign regarding its meaning (respectively, events, states of affairs and facts designated by the sign). However, as Husserl pointed out, one can also speak about (3) the transparency of the sign in relations to the activities and mental states of the sign’s users (senders and recipients). After all, only due to the transparency of the sign understood in this way, it is possible for people to communicate with each other, thus the sign can also has an expressive and communicative function. In turn, the second part of the article (essential) contains a reconstruction of the Leon Koj’s approach; Koj gave a consistently formalized form to the theory of sign based on the principle of transparency—the form of an axiomatized logical system (using Quine’s formalism from his Mathematical Logic). One of Koj’s main goals was also to indicate the close relationship between semantics and pragmatics, and even the primacy of pragmatics over semantics. Formal-logical tools have also shown that the theory of sign based on the principle of transparency neither contravene The Law of Non-Contradiction (at least in its psychological formulation), nor contain or imply semantic antinomies such us antinomy of the liar. Because it is a theory easily negotiable with Alfred Tarski’s theory of language levels.
Źródło:
Filozofia i Nauka; 2020, 8, 2; 201-216
2300-4711
2545-1936
Pojawia się w:
Filozofia i Nauka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Między ciszą a ciszą słowa się kołyszą – polski język migowy (PJM) jako element identyfikacji społecznej Głuchych
Between stillness and stillness words are swaying – polish sign language (PSL) as an element of the social identity of Deaf
Autorzy:
Walas, Barbara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2232743.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Lubuskie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
Community of Deaf
Culture of Deaf
Polish Sign Language (PSL
Signed Polish
spatio-visual grammar
audism
education
Wspólnota Głuchych
Kultura Głuchych
polski język migowy (PJM
system językowo-migowy (SJM
gramatyka wizualnoprzestrzenna
audyzm
edukacja
Opis:
Artykuł jest próbą przybliżenia czytelnikom Wspólnoty Głuchych oraz polskiego języka migowego (PJM) jako elementu tożsamości kulturowej społeczności Głuchych. W tekście starano się przybliżyć historię polskiego języka migowego i wskazać na jego elementy jako języka naturalnego osób Głuchych (m.in. komponenty manualne i niemanualne, gramatykę wizualnoprzestrzenną). Ważnym elementem artykułu jest odniesienie do aktów prawnych dotyczących edukacji osób Głuchych w języku migowym. Celem tekstu jest także, zwrócenie uwagi na problemy w komunikacji osób Głuchych w jednostkach użyteczności publicznej m.in. w urzędach państwowych, szpitalach.
This article is an attempt to bring readers closer to the Deaf Community and the Polish Sign Language (PJM) as an element of the cultural identity of the Deaf Community. The text attempts to introduce the history of the Polish Sign Language and point to its elements as the natural language of Deaf people (including manual and non-manual components, visual and spatial grammar). An important element of the article is a reference to legal acts concerning the use of sign language in education of the Deaf. The text also aims to highlight the problems in communication for Deaf people in public institutions, e.g. government offices, hospitals.
Źródło:
Rocznik Lubuski; 2022, 48, 2; 159-171
0485-3083
Pojawia się w:
Rocznik Lubuski
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jakim językiem mówią głusi? – język migowy i polszczyzna w wypowiedziach głuchych
How Do Hearing Impaired People in Poland Communicate? – The Axiology of Polish Sign Language (PJM) and Polish Spoken Language in the Written Texts of Hearing Impaired People
Autorzy:
Ruta, Karolina
Wrześniewska-Pietrzak, Marta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1882846.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
sposoby komunikacji głuchych w Polsce
polski język migowy PJM
system językowo-migowy
wartościowanie
different ways of communication among hearing impaired people
Polish Sign Language PJM
Polish Signed Language
axiology
Opis:
Niniejszy artykuł omawia problem różnych sposobów komunikacji osób głuchych w Polsce. Celem tekstu jest jednak nie tyle zaprezentowanie różnych sposobów komunikacji, ile ukazanie sposobów wartościowania tych systemów komunikacyjnych przez ich użytkowników – osoby niesłyszące i niedosłyszące. Zebrane do analizy opinie pochodzą z forum deaf.pl, a także czasopisma „Świat Ciszy” oraz innych tekstów pisanych przez głuchych. Przeprowadzone analizy pokazują, iż głusi w swoich wypowiedziach odnoszą się do trzech sposobów komunikacji – polszczyzny, polskiego języka migowego PJM, a także systemu językowo-migowego stanowiącego subkod języka polskiego. Wartościowanie tych systemów jest w zgromadzonym materiale niezwykle czytelne. Głusi bowiem bezspornie pozytywnie aksjologizują PJM jako własny język, a zarazem symbol przynależności do społeczności głuchych, natomiast polszczyznę, a także jej wizualny subkod SJM postrzegają negatywnie jako język obcy, trudny, narzucony przez większość. Tak wyraźna negatywna ocena polszczyzny i SJM wpływa także na trudności w pozytywnym postrzeganiu zjawiska dwujęzyczności i dwukulturowości głuchych w Polsce.
The article presents the problem of different ways of communication between hearing impaired people in Poland. The aim of the text is to discuss not only the ways of communication, but also to present how hearing impaired people perceive and evaluate Polish Sign Language (PJM), Polish (spoken and written) language and Polish signed language (SJM). The analyzed material comes from the website www.deaf.pl, newspaper “The World of Silence” and other texts written by hearing impaired people. The conveyed analysis have highlighted that deaf people are strictly confirmed that PJM is a valuable way of communication. What is more, they claim that PJM is also the symbol of being a deaf person, that is a part of deaf community and culture. They also perceive Polish language and SJM (the subcode of Polish language) as a foreign language, difficult to learn and the language that is imposed by hearing majority. Such negative valuation of SJM and Polish language influence on the perception of bicultural and bilingual education among deaf people in Poland.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2015, 63, 6; 193-212
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies