Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "subject-subject relation" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    Peepshow, prompter, bluebox – trzy meta-metafory relacji podmiot – infosfera
    Autorzy:
    Stasieńko, Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/520875.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
    Tematy:
    history of new media
    peepshow
    prompter
    bluebox
    media anthropology
    subject-inforsphere relation
    Opis:
    Peepshow, prompter, bluebox – three meta-metaphors of the subject – infosphere relation
    Źródło:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura; 2010, 1; 121-134
    2083-7275
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Jestem tym, co mam. Rzeczy jako narzędzie samopoznania podmiotu i jego manifestacji w świecie
    I Am What I Own. Material Objects as a Means to Gain Self-knowledge and a Way to Express Oneself
    Autorzy:
    Kowalczy, Ewa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/517853.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Wrocławski. Wydział Nauk Historycznych i Pedagogicznych. Katedra Etnologii i Antropologii Kulturowej
    Tematy:
    posiadanie
    relacja podmiot – przedmiot tożsamość
    wcielenie
    samowiedza
    possession
    subject-object relation self-knowledge
    embodiment
    identity
    Opis:
    Dążenie do posiadania rzeczy, będące stałym elementem ludzkiego zachowania, wydaje się u swych źródeł tożsame z dążeniem do zachowania swojego istnienia. Jako takie pełni niedającą się znieść czy zastąpić funkcję budowania pola oddziaływania człowieka w jego otoczeniu. Warunkiem możliwości zaistnienia relacji posiadania jest ludzkie wcielenie, przy czym status samego ciała jest nieokreślony, jako że jest i zarazem nie jest ono rzeczą. W miarę zagłębiania się w złożoność relacji pomiędzy człowiekiem i światem rzeczy, możliwość przeprowadzenia ostrej granicy pomiędzy istotą ludzką, jako taką i tym, co nazywa ona swoim, staje się coraz bardziej wątpliwa. Problem ten pojawia się na poziomie „zewnętrznym”, w sferze międzyludzkiej, gdzie rzeczy są pierwszym źródłem informacji na temat drugiego człowieka, a także na poziomie „wewnętrznym”, czyli w sferze indywidualnej oceny tego, co składa się na moją tożsamość. Jako byty „mocne”, materialne przedmioty posiadania, służą nie tylko samemu właścicielowi w procesie samopoznania, ale stanowiąc obiekty intersubiektywnie postrzegalne, mają one przede wszystkim oddziaływać na otoczenie; jako zmaterializowanie wewnętrznych jakości osoby mają mówić za nią samą.
    he article argues that the things we surround ourselves with are ontologically unalienable extensions of our ‘selves’, as they constitute the means through which one’s will becomes realized. Since one’s life takes place among and develops through objects, acquiring material possessions appears to be tantamount to sustaining one’s existence. Ambiguous status of the human body, which possesses the features of an object and yet cannot be reduced to it, is argued to be the precondition of the subject-object connection between man and a thing. It is also through objects that one is able to express their individuality in the society. Gaining self-knowledge is a process which does not take place in a vacuum; it occurs by means of complex relationships with other individuals, who perceive us within the framework of our possessions. The profound interconnection between man and the world of material objects appears to be one the fundamental characteristics of human existence and it seems almost impossible to establish a clear demarcation between a human being and whatever he claims to be his.
    Źródło:
    Tematy z Szewskiej; 2017, Rzeczy 1(18)/2017; 166-179
    1898-3901
    Pojawia się w:
    Tematy z Szewskiej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Stanowisko G.W.F. Hegla wobec teoriopoznawczego dualizmu w Pewności zmysłowej
    Autorzy:
    Bochen, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/644097.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Phänomenologie des Geistes
    Subjekt-Objekt-Verhältnis
    naiver Realismus
    Phänomenalismus
    Phenomenology of Spirit
    Hegel
    subject-object relation
    naïve realism
    phenomenalism
    Fenomenologia ducha
    relacja podmiot-przedmiot
    naiwny realizm
    fenomenalizm
    Opis:
    Der Artikel widmet sich der Auslegung des Kapitels Die sinnliche Gewißheit oder das Diese und das Meinen aus Phänomenologie des Geistes von G. W. F. Hegel. Das Ziel ist der Nachweis, das der Dualismus im Subjekt-Objekt-Verhältnis laut Hegel selbst auf dem Niveau des Wissens über sinnliche Individuen problematisch und unberechtigt ist. Eine solche Lesart stimmt meiner Ansicht nach mit den metaphilosophischen Absichten der gesamten Phänomenologie des Geistes überein. Sie beschränkt sich nicht allein darauf, die Unmöglichkeit des unbegrifflichen empirischen Wissens vorzuführen, sondern bezieht sich vor allem auf die Natur der Erkenntnisrelation auf dem elementarsten Erkenntnisniveau. Hegel zeigt, dass jedes Problem, dem die sinnliche Gewissheit begegnet, durch eine richtige Umformung des Subjekt-Objekt-Verhältnisses gelöst werden kann. In den Schlussfolgerungen stellt er fest, dass ein qualitativer Unterschied zwischen Subjekt und Objekt unbegründet ist, und dass es folglich keinen Grund dafür gibt, die Meinungen über die realen und völlig äusseren sinnlichen Objekte zu akzeptieren. Im Endergebnis lehnt er naiven Realismus und die Beschränkungen des Kantischen Phänomenalismus ab.
    Interpreted in this paper is Sense-Certainty: Or the ‘This’ and ‘Meaning’, a chapter from G.W.F. Hegel’s Phenomenology of Spirit. The author seeks to prove that according to Hegel, the dualistic nature of the subject-object relation is problematic and implausible even with knowledge about sensual beings. The author argues that such interpretation is consistent with the metaphilosophical intentions of the whole Phenomenology of Spirit. It is not confined solely to demonstrating the impossibility of non-conceptual empirical knowledge as it relates above all to the nature of epistemic relation on its most fundamental level. Hegel indicated that every problem encountered by sense certainty, can be solved by proper reformulation of the subject-object relation. The author concludes that the qualitative distinction between subject and object is unjustified, and hence there is no reason to accept the notion of real and entirely external sensual objects. Consequently, he rejects naïve realism and constraints of kantian phenomenalism.
    Artykuł stanowi interpretację rozdziału Pewność zmysłowa, czyli To Oto i Mniemanie z Fenomenologii ducha G.W.F. Hegla. Celem jest wykazanie, że według Hegla, nawet na poziomie wiedzy o zmysłowych indywiduach, dualizm w relacji podmiotu i przedmiotu jest problematyczny i nieuzasadniony. Takie odczytanie jest, w moim przekonaniu, zgodne z metafilozoficznymi intencjami stojącymi za całością Fenomenologii ducha. Nie ogranicza się ono do demonstracji niemożliwości niepojęciowej wiedzy empirycznej, lecz odnosi się przede wszystkim do natury relacji poznawczej na najbardziej podstawowym poziomie poznania. Hegel pokazuje, że każdy problem, który napotyka pewność zmysłowa, może być rozwiązany poprzez właściwe przeformułowanie relacji podmiotu i przedmiotu. We wnioskach stwierdza, że jakościowa różnica między podmiotem i przedmiotem jest bezpodstawna, i co za tym idzie, nie ma powodu, aby akceptować mniemania o realnych i całkowicie zewnętrznych zmysłowych przedmiotach. W rezultacie, odrzuca naiwny realizm oraz ograniczenia kantowskiego fenomenalizmu.
    Źródło:
    Kultura i Wartości; 2018, 26
    2299-7806
    Pojawia się w:
    Kultura i Wartości
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Osoba – substancja – relacja. Antonio Rosmini jako prekursor personalizmu europejskiego
    ‘Person’—‘Substance’—‘Relation.’ Antonio Rosmini: A Forerunner of European Personalism
    Autorzy:
    SKRZYPCZAK, Ks. Robert
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1047052.pdf
    Data publikacji:
    2020-01-12
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    osoba, inteligentny podmiot, relacja subsystentna, personalizm, system prawdy, miłość intelektualna, nowa osobowość w Chrystusie
    person, intelligent subject, subsistent relation, personalism, truth-system, intellectual love, new personality in Christ
    Opis:
    Wielkim projektem intelektualno-duchowym Antonia Rosminiego było zbudowanie zwartego i dojrzałego „systemu prawdy” obejmującego syntezę myślenia filozoficznego i teologicznego. W systemie myślowym Rosminiego rozpoznanie człowieka jako osoby jest możliwe jedynie w porządku bytowym. Rosmini uznawał kategorię osoby za najbardziej znaczące osiągnięcie w całej historii filozofii. Zamierzał przede wszystkim do tego, by dokładnie ją zdefiniować. Osoba stanowi według niego najwyższą zasadę ludzkich działań, której wszystko inne musi podlegać. Podejścia Rosminiego nie da się jednakże zrozumieć bez bezpośredniego odwołania się do chrześcijańskich koncepcji łączących osobę-człowieka z Trój-osobowym Bogiem. Im bardziej osoba żyje w relacji, tym mocniej potwierdza swoją tożsamość. Tomasz z Akwinu jedynie Osoby Boskie określał mianem relacji subsystentnych. Antonio Rosmini miał odwagę zastosować kategorię relacji subsystentnej do opisania statusu osobowego człowieka. Swą walką o osobę Rosmini zdołał położyć fundament pod rozwijający się w kolejnym pokoleniu personalizm. W personalistycznej koncepcji Rosminiego chodziło nie tylko o zbudowanie możliwie najpełniejszej definicji osoby, ale i o wykazanie, że cały wszechświat ontologicznie koncentruje się w osobie. Choć sam Rosmini nie posługiwał się tym określeniem, ani też nie uzurpował sobie prawa do podobnego tytułu, to jednak uwzględniając jego absolutnie pionierski wysiłek nadania pojęciu osoby centralnego miejsca w nowym systemie naukowym, należy Antonia Rosminiego uznać za ojca personalistycznej inspiracji w Europie.
    The great intellecutal and spiritual project undertaken by Antonio Rosmini was to build up a coherent and mature ‘truth-system’ which would embrace a synthesis of philosophical and theological thinking. According to Rosmini, the recognition of the human being as ‘person’ is feasible only within the ordo essendi (order of being). Rosmini considered the category of ‘person’ as the most significant accomplishment in the entire history of philosophy. Thus his own project focused on the precise definition of ‘person.’ He held that the person should constitute the highest principle regulating human actions. However, a fully grasp of Rosmini’s ideas involves a direct reference to the Christian conceptions relating the human person to the Three-Person God: The stronger the relation in which the person subsists, the stronger the person’s identity. Unlike Thomas Aquinas, who attributed the status of subsistent relations to the Divine Persons only, Rosmini proposed that the category of ‘subsistent relation’ should equally apply to the status of the human being as ‘person’. Rosmini’s continuous efforts to appreciate the value of the human person resulted in his laying the foundations of personalism, which was in time developed by the succeeding generation of philosophers. The personalist approach worked out by Rosmini contributed not only to the origin of a possibly fullest definition of ‘person,’ but also to the realization that—in the ontological sense—the entire universe is focused on the person. Despite the fact that Rosmini never considered himself a pioneer of personalism, his accomplishments—in particular his idea that the new approach to intellectual research must make the person its main focus—make him the father of the personalist inspiration throughout Europe. Translated by Dorota Chabrajska
    Źródło:
    Ethos; 2016, 29, 4 (116); 23-41
    0860-8024
    Pojawia się w:
    Ethos
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies