Temat: spatial concentration - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Rozszerzenie kartograficznej metody koncentracji
On augmentation of cartographic method of spatial concentration
Autorzy:: Fiedukowicz, A.
Grabowska, A.
Olszewski, R.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/204524.pdf
Data publikacji:: 2013
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Geograficzne
Tematy:: kartografia tematyczna
koncentracja przestrzenna
mapy koncentracji
thematic cartography
spatial concentration
concentration maps
Opis:: W artykule zaproponowano rozszerzenie metodyki opracowywania map koncentracji przestrzennej. Omówiono także wyniki przeprowadzonych badań, wskazując iż dodatkowy parametr metody pozwala na uzyskanie przestrzennie spójnych klas obiektów dla poszczególnych wydzieleń tematycznych.
The ability to think of the map as a means of presenting not only real objects, but also abstract phenomena allowed for intensive growth of thematic cartography in 19th century. Later development of cartographic research method (analytical cartography) was the result of perceiving the map as a tool for examining spatial dispersion and interdependence of phenomena. The methodology of elaborating maps of spatial concentration is one of them. Contemporary technological development allows to eliminate calculation problems connected to elaborating such maps, it requires however making the rules of creating them more precise. The authors present the implementation of both the mosaic and the zone concentration method for a few selected phenomena. Whereas mosaic concentration maps were done according to original methodological assumptions (see F. Uhorczak 1971), an additional parameter of distance from zone nucleus was used for zone concentration. The parameter prevents concentration zones from expanding, which on previously elaborated concentration maps was the cartographer's task and resulted from his knowledge and experience. It was shown how the change in weight of that parameter impacts shape and distribution of concentration zones. It was also demonstrated how the change in base unit shape impacts the result of the method.
Źródło:: Polski Przegląd Kartograficzny; 2013, T. 45, nr 2, 2; 121-130
0324-8321
Pojawia się w:: Polski Przegląd Kartograficzny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Obszary koncentracji bezrobocia w przestrzeni Łodzi
The areas of concentration of unemployment in the space of Łódz
Autorzy:: Morwa, Stanisław
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1875713.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Uniwersytet Opolski
Tematy:: spatial concentration
unemployment
hotspot
metropolitan area
Łódź
koncentracja przestrzenna
bezrobocie
strefa wielkomiejska
Opis:: Współczesne miasto jest bardzo zróżnicowane społeczno – przestrzennie. Na podstawie badan wielu socjologów i geografów powszechnie znana jest teza o istnieniu silnych relacji miedzy bezrobociem i przestrzenia. Podstawowym pytaniem badawczym jest: w jaki sposób / za pomocą jakich narzędzi można skutecznie i obiektywnie zidentyfikować hotspoty bezrobocia w przestrzeni miasta? Obszarem badanym w poszukiwaniu hotspotów w Łodzi była Strefa Wielkomiejska. Jest to obszar stanowiący centrum miasta, który obejmuje swym zasięgiem zabudowę historyczną, stanowiącą obszar tożsamości miasta. W artykule dokonano przeglądu technik GIS, dzięki którym można dokonać wyróżnienia hotspotów. Okazało sie, że najlepiej dopasowane hotspoty uzyskano przy zastosowaniu grupowania hierarchicznego metoda najbliższego sąsiada oraz estymacji gęstości jądrowej. Zgodnie z oczekiwaniami najbardziej naznaczone bezrobociem okazało się ściśle centrum Łodzi. Ze wszystkich zidentyfikowanych w Strefie Wielkomiejskiej miejsc koncentracji najwięcej bezrobotnych mieszkało na obszarze hotspotu, którego centralne miejsce zajmuje ul. Wschodnia.
The modern city is greatly socio-spatially diverse. On the basis of accomplishments of many sociologists and geographers, it is a commonly known thesis that there exists a strong relationship between unemployment and space. The basic question of the research is: In what manner, or using what tools, can one effectively and objectively identify places of concentration (hotspots) of unemployment in city space? The part of Lódz studied in the study was the Metropolitan Area – the area which makes up the city centre and includes historical buildings that represent the city’s identity. In the article, a review of GIS techniques is made, thanks to which one can differentiate concentrations of unemployment. It turns out that the most accurate hotspots were obtained by employing the hierarchical grouping method with the nearest neighbour technique and the kernel density estimation. In accordance with the expectations, the very centre of Lódz turns out to be affected by unemployment the most. Of all the places of concentrated unemployment identified in the Metropolitan Area, the hotspot with the highest number of unemployed was found in the area along Wschodnia Street.
Źródło:: Studia Miejskie; 2017, 26; 39-50
2543-5302
2082-4793
Pojawia się w:: Studia Miejskie
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Zmiany struktury przestrzennej przemysłu samochodowego Brazylii na przełomie XX i XXI wieku
Changes in the spatial structure of the automotive industry in Brazil at the turn of the 20th and 21st century
Autorzy:: Wójtowicz, Mirosław
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/438556.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:: Brazylia
koncentracja przestrzenna
Mercosur
przemysł samochodwy
współczynnik lokalizacji
Brazil
spatial concentration
automotive industry
location coefficient
Opis:: Przemysł samochodowy w Brazylii przeszedł w ostatnich dekadach głęboką transformację związaną z unowocześnieniem produkcji, podniesieniem efektywności oraz jakości produkowanych pojazdów. Procesy te zachodziły w sytuacji postępującej liberalizacji gospodarki, integracji regionalnej w obrębie Mercosur oraz globalizacji. Wysokie tempo wzrostu gospodarczego i stabilna sytuacja w kraju przyczyniły się do dynamicznego wzrostu zapotrzebowania na nowe pojazdy, za czym próbowały nadążyć miejscowe fabryki, notujące co roku nowe rekordy produkcji. Ten dynamiczny wzrost sprzedaży na krajowym rynku oraz w sąsiednich państwach skłonił międzynarodowe koncerny do dalszych inwestycji rozbudowujących moce produkcyjne brazylijskich fabryk motoryzacyjnych. Nowe inwestycje napływające do Brazylii diametralnie zmieniły przestrzenną strukturę przemysłu motoryzacyjnego. Na początku lat 90. XX wieku 75% produkcji samochodów pochodziło ze stanu São Paulo, natomiast w 2012 roku jego udział w tym przemyśle zmalał do 41,5%. Pojawiły się nowe centra produkcyjne w stanach: Parana, Bahía, Rio Grande do Sul czy Rio de Janeiro, a dalsze inwestycje w nowych lokalizacjach są w trakcie realizacji. Celem artykułu jest określenie zmian struktury przestrzennej przemysłu samochodowego w Brazylii w latach 1996–2011 oraz próba określenia, czy i gdzie powstały nowe skupienia tego przemysłu.
In recent decades, the automotive industry in Brazil has undergone a profound transformation connected with the modernization of production, increase in the efficiency and quality of produced vehicles. These processes took place in a situation of progressive liberalization of the economy, regional integration within Mercosur and globalization. The high rate of economic growth and stability in the country contributed to the rapid growth in demand for new vehicles. Local factories struggled to keep up with the rising demand and have noted the new production records each year. The rapid growth of sales on the domestic market and in the neighboring countries has prompted international companies to further investments to expand production capacity in Brazilian car factories. New foreign investments arriving in Brazil radically changed the spatial structure of the automotive industry. In the early 1990s, 75% of the cars came from the state of São Paulo, whereas in 2012, its share fell to 41.5%. The new production centers appeared in the states of Parana, Bahia, Rio Grande do Sul, Rio de Janeiro, and further investments are in progress. The purpose of this article is to determine the changes in the spatial structure of the automobile industry in Brazil in the period 1996–2011. Furthermore, the author attempts to determine whether the investments made in the last two decades led to the emergence of new spatial agglomerations of the automotive industry.
Źródło:: Prace Komisji Geografii Przemysłu Polskiego Towarzystwa Geograficznego; 2014, 27; 38-56
2080-1653
Pojawia się w:: Prace Komisji Geografii Przemysłu Polskiego Towarzystwa Geograficznego
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Ocena dostępności zieleni w miejscu zamieszkania w miastach z wykorzystaniem NDVI oraz krzywej koncentracji Lorenza
Assessment of the availability of greenery in the place of residence in cities using NDVI and the Lorenz’s concentration curie
Autorzy:: Będkowski, K.
Bielecki, A.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/132203.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Geograficzne
Tematy:: zieleń miejska
dostępność
teledetekcja
wskaźniki wegetacyjne
koncentracja zjawisk przestrzennych
urban greenery
accessibility
remote sensing
vegetation indices
concentration of spatial phenomena
Opis:: Oficjalne statystyki terenów zieleni znajdujących się w miastach uwzględniają zespoły roślinności znajdujące się na gruntach, których głównym przeznaczeniem jest utrzymanie zieleni - parki, zieleńce, zieleń osiedlowa, ogrody zoologiczne, ogrody botaniczne, rezerwaty przyrody, parki krajobrazowe, a także część zieleni ulicznej. Miernikiem wielkości zasobów zieleni jest powierzchnia tych gruntów. W raportach nie ujmuje się tej części zieleni, która znajduje się na innych obszarach. Tereny zabudowane, komunikacyjne, czasowo wyłączone z funkcji przemysłowych i in. również mogą mieć obfite zasoby zieleni, w postaci powierzchni trawiastych, pojedynczych krzewów i drzew oraz ich grup, które mają duże znaczenie dla kształtowania środowiska w mieście. Dla oceny warunków życia w miastach oraz umożliwienia porównywania miast pod względem zasobów zieleni niezbędne jest wypracowanie sposobu oceny całości posiadanej przez nie zieleni. Poznanie proporcji, jaka część ludności, do jakich zasobów zieleni w miejscu zamieszkania ma dostęp, może dużo powiedzieć o warunkach i jakości życia w poszczególnych miastach. W teledetekcji do analizy roślinności używany jest m.in. znormalizowany różnicowy wskaźnik roślinności NDVI, którego ważną cechą jest związek z „ilością” i „jakością” zieleni występującej na danym obszarze. W pracy przedstawiono, na przykładzie Łodzi, propozycję sposobu oceny dostępności zieleni dla mieszkańców miasta (w miejscach zamieszkania), z wykorzystaniem NDVI oraz krzywej koncentracji Lorenza. Obszar miasta podzielono na pola podstawowe o wymiarach 90 × 90 m. Na obszarze Łodzi zamieszkanych jest 14568 pól podstawowych (40,25% powierzchni miasta). Tylko 1,72% mieszkańców Łodzi ma w miejscu zamieszkania zasoby zieleni o wysokiej wartości wskaźnika NDVI ≥ 0,4 odpowiadającej terenom parkowym i zalesionym. Znaczna część mieszkańców miasta (54,02%) ma w miejscu zamieszkania NDVI w granicach od 0,2 do 0,3. Stwierdzono, że są to obszary miasta, w których zabudowie towarzyszy rozwinięta zieleń. Rejony, w których NDVI ≥ 0,2 stanowią 85,96% powierzchni miasta, w której z kolei mieszka 72,99% ludności. Mieszkańcy miasta w różnym stopniu korzystają z zasobów zieleni, jakie posiadają w miejscach zamieszkania, bowiem wartość współczynnika koncentracji K = 0,710 jest stosunkowo wysoka i wskazuje na znaczną koncentrację ludności oraz NDVI. Około 80% mieszkańców ma w miejscu zamieszkania dostęp tylko do około 25% zasobów zieleni.
The official statistics of the green areas in cities take into account the plants of vegetation located on the land, the main purpose of which is the maintenance of greenery - parks, lawns, estate greenery belts, zoological gardens, botanical gardens, nature reserves, landscape parks, and a part of the street greenery. The meter’s size of green resources is the area of these lands. In the reports, the green in other areas is not recognised. Built-up areas, communication, areas temporarily excluded from industrial functions and others can also have abundant resources of greenery, in the form of grassland, individual shins and trees and their groups, which are of great importance for shaping the environment in cities. To assess urban living conditions and to allow cities to be compared in terms of green resources, it is necessary to develop a way of assessing the whole of their greenery. Knowing the proportion of what part of the population has access to which greenery resources in the place of residence, can say a lot about the conditions and quality of life in cities. In remote sensing for the analysis of vegetation we mainly use a normalized differential vegetation index NDVI, which important feature is the relationship to the "quantity" and "quality" of greenery occurring in a given area. The paper presents, on the example of Łódź, a way of assessing the availability of greenery for the city’s residents (in places of residence), using NDVI and the Lorenz’s concentration curve. The area of the city is divided into fields measuring 90 × 90 m. 14568 fields (40,25% of the city area) are inhabited in Łódź. Only 1.72% of inhabitants of Łódź have green areas with a high NDVI value ≥ 0.4 corresponding to park and wooded areas. A significant part of the city residents (54.02%) have NDVI in their place of residence ranging from 0.2 to 0.3. It was found that these are the areas of the city where the urban development is accompanied by well-developed greenery. Areas in which NDVI ≥ 0.2 represent 85.96% of the city’s area, in which 72.99% of the population lives. Inhabitants of the city use the greenery resources which they have in their places of residence to varying degrees. The value of the concentration coefficient K = 0.710 is relatively high and indicates a significant concentration of population and NDVI. About 80% of residents have access to only 25% of green resources in their place of residence.
Źródło:: Teledetekcja Środowiska; 2017, 57; 5-14
1644-6380
Pojawia się w:: Teledetekcja Środowiska
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Francuzi w hierarchii więźniarskiej Auschwitz-Birkenau. GIS w badaniach historycznych – wprowadzenie do badań
The French in the Inmate Hierarchy of Auschwitz-Birkenau: GIS in Historical Research – Introduction to a Research Project
Autorzy:: Chrząszcz, Paulina
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/44915556.pdf
Data publikacji:: 2020
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
Tematy:: Auschwitz
obóz koncentracyjny
humanistyka przestrzenna
QGIS
georeferencer
concentration camp
spatial humanities
Georeferencer
Opis:: The aim of this article is to identify a research problem concerning the French prisoners of Auschwitz-Birkenau, and to discuss preliminary results of a PhD project conducted at the Institute of History, Polish Academy of Sciences. As planned, the implementation of the project will involve the use of methods offered by widely understood information technologies, such as the Geographic Information System (GIS) and the structural language of the French deportees, who were one of the more numerous groups of Auschwitz-Birkenau prisoners. The article outlines a potential research field and presents preliminary results of a study on the Auschwitz II-Birkenau women’s camp. Thanks to the use of information technologies, such as GIS tools, it was possible to map the space of sectors BIa and BIb of Auschwitz II-Birkenau with its particular parts, including barracks, baths, kitchens, latrines, etc. Using raster georeferencing, an image of the camp as it is today was superimposed on an aerial photograph of the sub-camp taken by the Allies in 1944.
Celem niniejszego artykułu jest zasygnalizowanie problemu badawczego, który dotyczy francuskich więźniów obozu Auschwitz-Birkenau, a także przedstawienie wstępnych wyników badań przygotowanych na potrzeby doktoratu pisanego w Instytucie Historii PAN. Do całościowej realizacji projektu wykorzystane zostaną metody, które oferują szeroko rozumiane technologie informacyjne, takie jak System informacji geograficznej (GIS) oraz strukturalny język zapytań SQL. Autorka odwołując się do teorii aktora-sieci, w centrum rozważań stawia osoby deportowane z Francji, które stanowiły jedną z liczniejszych grup więźniów obozu Auschwitz-Birkenau. W tekście zasygnalizowano możliwe pole badawcze oraz zaprezentowano możliwości badań nad częścią obozu kobiecego w Auschwitz II-Birkenau. Dzięki wykorzystaniu technologii informacyjnych, takich jak narzędzia GIS-owskie, możliwe było ukazanie przestrzenne części kobiecej BIa i BIb obozu Auschwitz II-Birkenau wraz z wyznaczeniem jej konkretnych części, takich jak baraki, łaźnie, kuchnie, latryny itd. Wykorzystując georeferencing obrazu rastrowego, widok współczesny obozu nałożono na jedno ze zdjęć lotniczych podobozu wykonane przez Aliantów w 1944 roku.
Źródło:: Adeptus; 2020, 16
2300-0783
Pojawia się w:: Adeptus
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Procesy koncentracji i specjalizacji przemysłu w województwie dolnośląskim w latach 2005–2016 – ujęcie przestrzenne
Processes of Concentration and Specialisation of Industry in Dolnośląskie Voivodeship in 2005–2016 – Spatial Perspective
Autorzy:: Brezdeń, Paweł
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/438692.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:: procesy koncentracji i specjalizacji
przemysł
województwo dolnośląskie
zróżnicowanie przestrzenne
Dolnośląskie Voivodeship
industry
processes of concentration and specialisation
spatial differentiation
Opis:: The article is devoted to the problem of spatial diversity of the concentration of industry process and accompanying specialisation in Dolnośląskie Voivodeship in the years 2005–2016.The aim of the study is to assess the level of development of the aforementioned processes. The scope of the research was limited by the availability of data. The paper presents analysis regarding the value of sold production of industry, working in industrial activity or spatial structure of the entities of industrial processing according to the intensity of research and development works. The study also presents the dynamics of the variables involved in the analysis. The results of the conducted research indicate significant changes that took place in 2005–2016 in the region in terms of concentration and industry specialisation. At the same time, the changes were accompanied by a decrease in the level of concentration of industrial production. Dolnośląskie Voivodeship is characterised by considerable spatial differentiation of concentration processes and industry specialisation. The largest increase in industrial production was characteristic for poviats located directly in the vicinity of the main urban centres of the region. The identified regularities indicate the growing role of the whole area of the suburban area, especially of Wrocław, as an area of intensive diffusion of industrial activity from the central area. This diffusion is, however, selective.
Artykuł poświęcony jest problematyce przestrzennego wymiaru i zróżnicowania procesu koncentracji przemysłu oraz towarzyszącej mu specjalizacji w województwie dolnośląskim w latach 2005–2016.Celem opracowania jest dokonanie oceny stopnia rozwoju wspominanych procesów. Zakres przyjętych do analiz zagadnień uzależniony był od dostępności danych, szczególnie na poziome lokalnym. W artykule zaprezentowano analizy dotyczące m.in. wartości produkcji sprzedanej przemysłu, pracujących w działalności przemysłowej czy struktury przestrzennej podmiotów przetwórstwa przemysłowego według intensywnościprac badawczo-rozwojowych. W opracowaniu zaprezentowano także dynamikę przyjętych do analizy zmiennych. Wyniki przeprowadzonych badań wskazują na istotne zmiany, jakie nastąpiły w latach 2005–2016 w strukturze przestrzennej regionu w zakresie koncentracji i specjalizacji przemysłu. Towarzyszyło im jednocześnie obniżenie poziomu koncentracji produkcji przemysłowej. Województwo dolnośląskie cechuje się znacznym zróżnicowaniem przestrzennym procesów koncentracji i specjalizacji działalności przemysłowej. Największy przyrost produkcji przemysłowej był charakterystyczny dla powiatów bezpośrednio zlokalizowanych w sąsiedztwie głównych ośrodków miejskich regionu. Zidentyfikowane prawidłowości wskazują na rosnącą rolę całego obszaru strefy podmiejskiej, szczególnie Wrocławia, jako terenu intensywnego przenikania działalności przemysłowej z ośrodka centralnego. Przenikanie to ma jednak charakter selektywny.
Źródło:: Prace Komisji Geografii Przemysłu Polskiego Towarzystwa Geograficznego; 2019, 33, 4
2080-1653
Pojawia się w:: Prace Komisji Geografii Przemysłu Polskiego Towarzystwa Geograficznego
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Chata chacie nierówna… Dwie schyłkowopaleolityczne krzemienice kompleksu z tylczakami (ABP) ze stanowiska Nowy Młyn-Cypel (Rydno) – materiały krzemienne i organizacja przestrzenna obozowisk
Not like the other hut... Two Final Palaeolithic flint concentrations of the Arch Backed Piece technocomplex (ABP) from the site of Nowy Młyn Cypel (Rydno) – flint materials and the spatial organisation of the camps
Autorzy:: Ciepielewska, Elżbieta
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/28328207.pdf
Data publikacji:: 2022
Wydawca:: Państwowe Muzeum Archeologiczne w Warszawie
Tematy:: schyłkowy paleolit
zespoły z tylczakami łukowymi
Rydno
krzemienica
analiza przestrzenna
metoda pierścieni i sektorów
metoda składanek
obiekty mieszkalne
Final Palaeolithic
Arch Backed Piece technocomplex
flint concentration
spatial analysis
ring and sector method
refitting method
dwelling structures
Opis:: Artykuł przedstawia materiały krzemienne z dwóch koncentracji schyłkowopaleolitycznych zespołów z tylczakami z Nowego Młyna (cz. m. Skarżysko-Kamienna, pow. skarżyski). Krzemienice Nowy Młyn-Cypel II-89 i Nowy Młyn-Cypel II-90 należą do kompleksu stanowisk Rydno nad rzeką Kamienną, z nagromadzeniem śladów osadniczych ze schyłkowego paleolitu i mezolitu w pobliżu wychodni i kopalni hematytu (ryc. 1, 2). Krzemienice zalegały w piaszczystych utworach aluwialnych zwydmionego tarasu rzeki bez układu stratygraficznego. W ich obrębie znajdowały się jamy z piaszczystym wypełniskiem zabarwionym mineralną domieszką hematytu uważane za pozostałości obiektów mieszkalnych obozujących grup, lub przestrzenie codziennej aktywności (living area), z których przetwarzany hematyt wmywał się grawitacyjnie w poziom B gleby. Zdefiniowano zaburzenia podepozycyjne w obrębie koncentracji w postaci wykrotów drzew (ryc. 3, 4). W krzemienicy II-90 zidentyfikowano w centrum pozostałości ogniska manifestującego się nagromadzeniem kilkuset drobnych fragmentów przepalonych kości, uznawanych za resztki kulinarne przepalone w ogniu. Uzyskano z nich datę radiowęglową 11 390 +/-60 BP (Poz-18066), która wiąże koncentrację z okresem od połowy Allerødu (GI-1c1) po chłodną oscylację Gersensee (GI-1b). Obie krzemienice są pozostałościami obozowisk domowych, o czym świadczy szeroki wachlarz narzędzi i ich duży udział (II-89 – 22,6%, II-90 – 18%) w strukturze generalnej materiałów (tabela 1, 2). W analizie materiałów wykorzystano rezultaty metody składanek wytworów krzemiennych (tabela 3). W krzemienicy II-90 ok. 82 % inwentarza stanowią artefakty przepalone i zgrzane, co jest zapewne wynikiem naturalnych pożarów. Wśród identyfikowanych surowców krzemiennych dominuje krzemień czekoladowy kopalniany i narzutowy, obecny jest też krzemień kredowy narzutowy, turoński i rauracki. Znaleziono też 8 artefaktów z obsydianu mającego charakter surowca egzotycznego. Wśród rdzeni występują okazy jednopiętowe wiórowe na niezaprawianych konkrecjach narzutowych, jednopiętowe wiórowe z zaprawioną, czasem facetowaną piętą, przeważnie na konkrecjach krzemienia czekoladowego kopalnianego oraz wyzyskane rdzenie odłupkowe o zmienionej orientacji, również głównie z surowca kopalnianego (ryc. 6, 7). Większość rdzeni oraz wiórów i odłupków wykazuje cechy eksploatacji miękkim tłukiem kamiennym. W próbach wiórów i odłupków relacja piętek gładkich do piętek facetowanych wynosiła ok. 48% do ok. 20%. Drapacze są wykonane z odłupków i są przeważnie okazami krótkimi o łukowym drapisku (ryc. 8, 9, tabela 4). Dominują wśród narzędzi rylce, wykonane na odłupkach, głównie węgłowe i klinowe. 45% rylców to rylce zdwojone lub zwielokrotnione (ryc. 8, 10-13, tabela 5). Narzędzia te były często odnawiane, co m.in. dokumentuje liczba negatywów rylcowych i składanki z rylczakami. Noszą też liczne ślady wtórnych retuszy i zniszczeń użytkowych (tabele 6, 7). 38% rylczaków to rylczaki wtórne. Przekłuwacze (pazury) i wiertniki zespołu różnicują się na te wykonane na zwykłych odłupkach (ryc. 14:1-5) i wykonane na rylczakach (ryc. 14:6-11, 15). Obie grupy mają odmienne sposoby formowania żądeł. Jedyny tylczak prawdopodobnie związany z zespołem jest smukłym ostrzem łukowym w typie małych ostrzy Federmesser (ryc.14:12, 16). W krzemienicy II-89 również ok. 83% okazów było przepalonych lub nosiło ślady kontaktu z ogniem. Największy udział surowcowy miał krzemień czekoladowy kopalniany i narzutowy oraz krzemień kredowy narzutowy. Odnotowano 1 rdzeniorylec z obsydianu. Rdzenie z krzemienia czekoladowego kopalnianego, jednopiętowe lub o zmienionej orientacji, mają ślady intensywnej, czasem dookolnej, eksploatacji wiórowej miękkim tłukiem kamiennym. Zaprawa ogranicza się do pięt, przygotowanych, czasem facetowanych. Jest też grupa rdzeni z konkrecji narzutowych eksploatowana bez żadnej zaprawy przygotowawczej (ryc. 17-20). W próbie wiórów okazy z piętkami gładkimi (ok. 36%) i facetowanymi (ok. 34%) były w równowadze, w próbie odłupków piętki gładkie (ok. 41%) znacznie przeważały nad facetowanymi (ok. 21%). W grupie drapaczy przeważały okazy odłupkowe, kilka jest wykonanych na wiórach (ryc. 9, 21, tabela 4). Dominującą grupą narzędzi są rylce. Wśród rylców, głównie odłupkowych ale z udziałem wiórowych, najwięcej jest rylców węgłowych (ryc. 13, 21-23, tabela 5). Mniej niż w zespole II-90 jest okazów zdwojonych (20% okazów określonych), mniejsza jest też średnia liczba odbitych rylczaków na rylec (tabele 6, 7). Wśród rylczaków przeważają okazy pierwotne (70%). Zaobserwowano zabieg dzielenia półsurowiaków w procesie kształtowania rylców. Pazury i wiertniki rozdzielają się na dwie grupy: wykonane na odłupkach i wykonane na grubych, wąskich wióroodłupkach pochodzących z dzielonych półsurowiaków lub z rdzeniorylców (ryc. 15, 24). Wśród 14 fragmentów wąskich wiórowych tylczaków dwa mają zachowane ostrza. Fragmenty z prostym tylcem przeważają nad okazami z tylcem łukowym (ryc. 16, 24). Jest też wyróżniający się okaz na masywnym wiórze z dwoma tylcami (jednym korowym). Po jego wyłączeniu średnia szerokość tylczaków wynosi 0,81 cm. W zespole jest też narzędzie z piaskowca o intensywnych śladach zatłuczeń na zwężonym wierzchołku (ryc. 26). Zespoły krzemienic II-89 i II-90 są typologicznie i technologicznie zbliżone do siebie. Różni je przewaga wiórów wśród półsurowca i większy udział narzędzi wiórowych w krzemienicy II-89 oraz dużo mniejszy stopień przetworzenia i wyzyskania rylców tego zespołu. Zaobserwowano pewną wymienność typologiczną pomiędzy rylcami i pazurami oraz zadokumentowano ich bliskość w procesie modyfikacji półsurowiaków, wynikającą zapewne z pracy tych narzędzi w analogicznych twardych surowcach organicznych. R. Schild wyróżnił zespoły z Nowego Młyna-Cypla w tzw. wariant Kamienna zespołów ABP, postulując ich starszą metrykę od klasycznych zespołów ABP oraz wskazując ich rolę w ewentualnym lokalnym procesie azylienizacji – dostosowywaniu się społeczności magdaleńskich do zmian środowiskowych późnego glacjału i kształtowaniu się społeczności z tylczakami łukowymi. Pokazanymi w pracy cechami wyróżniającymi zespoły z Nowego Młyna-Cypla spośród zespołów ABP są: technika eksploatacji rdzeni miękkim tłukiem kamiennym, większe ukierunkowanie na produkcję wiórową, udział powtarzalnego facetowania pięt rdzeni przy eksploatacji. O starszym rodowodzie zespołów może też świadczyć dominacja rylców w grupie narzędzi. Uznano natomiast za dyskusyjne wydzielanie wśród nich rylców Lacan. W drugiej części artykułu podjęto próbę odczytania cech organizacji przestrzennej obu obozowisk. Wykorzystano do tego rezultaty składanek wytworów krzemiennych i posłużono się ring§sector method zaproponowaną przez D. Staperta (1989). Jest ona zbudowana na modelu funkcjonowania obozowiska społeczności łowieckich wokół centralnego ogniska stworzonym przez L. Binforda (ryc. 27). Pomiar dystansu artefaktów od ogniska (centrum) pozwala zidentyfikować strefy aktywności krzemieniarskiej i gospodarczej, wskazać na obszary ewakuacji odpadów z produkcji i poprzez ewentualne wykrycie bariery (rozkład dwumodalny histogramów frekwencji w sektorach) czyli ściany domostwa określić czy obozowisko funkcjonowało wewnątrz domostwa czy było obozowiskiem otwartym. Na planigrafiach obu krzemienic wytyczono pierścienie co 0,5 m wokół centralnego ogniska (II-90: ryc. 28) i wokół geometrycznego centrum (II-89: ryc. 38) oraz podzielono ich obszar na 8 sektorów. Dla krzemienicy II-90 zmierzono dystans od ogniska rdzeni, poszczególnych typów narzędzi i rylczaków (ryc. 29) oraz dystans od ogniska tych kategorii łącznie w poszczególnych sektorach (ryc. 31). Potwierdzono charakterystyczne dla obozowisk łowieckich zjawisko efektu odśrodkowego (centrifugal effect) i sortowania materiału wg wielkości (size sorting process). Rdzenie, odrzucone, kumulowały się na zewnątrz krzemienicy w strefie tylnego śmietniska (bacword toss zone), podczas gdy rylczaki jako elementy drobne pozostawały bliżej ogniska, w strefie bezpośredniego śmiecenia (drop zone). Stwierdzono wyraźną asymetrię krzemienicy i kumulowanie się materiałów po jednej, północnej i zachodniej, stronie ogniska. Wyrażono to podziałem na bogatą (rich half) i ubogą połowę krzemienicy (poor half) (ryc. 30). Syntetyczny obraz uzyskanych wyników zawarto na ryc. 32. Liczby łusek w poszczególnych metrach (ryc. 33) wskazują na miejsca bezpośredniej eksploatacji rdzeni i kształtowania narzędzi. Kumulowały się one po północnej stronie ogniska, nieco mniej po zachodniej i są rozciągnięte po jego południowo-wschodniej stronie, nie przekraczając jednak w zasadzie pierścienia 1,5 m od ogniska (w ograniczonym stopniu brana była pod uwagę wschodnia część krzemienicy, gdzie znajdował się duży wykrot). Rdzenie i elementy składanek redukcyjnych zalegały przede wszystkim po północnej stronie krzemienicy (ryc. 34), rylce i rylczaki po północnej i zachodniej stronie ogniska (ryc. 35). W tych strefach zidentyfikowano główne miejsca eksploatacji rdzeni, wytwarzania rylców i pracy nimi. Z kolei drapacze znalazły się przede wszystkim w ubogiej połowie krzemienicy, po wschodniej i południowej stronie ogniska, podobnie jak nieliczne półtylczaki (ryc. 36). W południowej części obozowiska, pozbawionej nagromadzenia odpadków prawdopodobnie usytuowana była strefa spoczynku. Obraz graficzny wszystkich rodzajów składanek artefaktów przypomina rogal owinięty wokół ogniska i otwarty w kierunku południowo-wschodnim (ryc. 37). Uwidoczniona w histogramach frekwencji w pierścieniach bariera w postaci drugiego maksimum liczby artefaktów w odległości 2,5 m od ogniska (ryc. 29, 31, 32) pozwala postawić hipotezę o funkcjonowaniu obozowiska wewnątrz obiektu mieszkalnego o średnicy około 5 m, z paleniskiem pośrodku. Wejście do obiektu, choć brak jest wyraźnego śmietniska przydrzwiowego (door dump), najpewniej mieściło się po południowo-wschodniej stronie koncentracji. Zauważono analogie układu artefaktów i składanek oraz rekonstruowanego obiektu do obozowiska mieszkalnego Rekem 10 społeczności Federmesser w Belgii i zgodność uzyskanego obrazu z modelem L. Binforda rozwiniętym przez D. Staperta. Krzemienica II-89 usytuowana przy krawędzi piaskowni nie zachowała się w całości, jednak obiekt hematytowy nie został naruszony (ryc. 38). Planigrafia przepalonych i nieprzepalonych krzemieni wskazuje, że te ostatnie gromadziły się wewnątrz obiektu, co zapewne potwierdza jego półziemiankowy charakter (ryc. 40). Zmierzono dystans rdzeni, narzędzi i rylczaków od geometrycznego centrum krzemienicy (wobec braku pozostałości ogniska) w pierścieniach 0,5 m i łącznie tych kategorii w poszczególnych sektorach (ryc. 41, 43, 44). Wyraźnie zarysował się efekt odśrodkowy dla rdzeni, które wszystkie znajdowały się na obrzeżach krzemienicy. Nie zaobserwowano natomiast nagromadzenia drobnych odpadków – drop zone – (np. rylczaków) w centrum krzemienicy, co wykluczyło funkcjonowanie niewidocznego ogniska w środku obiektu. Asymetria koncentracji rysowała się nieco mniej wyraźnie niż w krzemienicy II-90. Bogatą połowę zlokalizowano w sektorach 4-7, w południowej i zachodniej części krzemienicy (ryc. 42). Łuski koncentrowały się wewnątrz obiektu hematytowego, z maksymalnymi wartościami przy południowej granicy obiektu i w jego zachodniej części (ryc. 45). W pobliżu tych metrów lokowały się też nagromadzenia narzędzi i rdzeni uwidocznione w analizie pierścieni w sektorach (ryc. 43) i w tych rejonach zrekonstruowano dwie główne strefy aktywności gospodarczej: jedną na zewnątrz obiektu, w sektorze 4. i drugą, w zachodniej partii obiektu w sektorze 6. (ryc. 44 a). W skupieniu południowym potwierdzono składankami eksploatację rdzeni (ryc. 46) i wytwarzanie rylców (ryc. 47). Zasugerowano możliwość funkcjonowania w tym miejscu ogniska zewnętrznego. W skupieniu zachodnim składanki w mniejszym stopniu dokumentują rdzeniowanie i wytwarzanie rylców, ale zaobserwowane nagromadzenie fragmentów tylczaków pozwala przypuszczać, że było to również miejsce przygotowania/przezbrajania broni łowieckiej. Najczęściej funkcjonowały one w pobliżu ognisk, co skłania do lokowania być może w tym miejscu dodatkowego ogniska. Po północnej stronie obiektu hematytowego stwierdzono obecność licznych rdzeni i rylców, przy całkowitym braku rylczaków i bardzo małej liczbie debitażu. Elementy pasujące do rdzeni i rylców z tej strefy znajdowały się wewnątrz obiektu lub w skupieniu południowym. Zidentyfikowano tę strefę z miejscem ewakuacji odpadów i śmietniskiem zewnętrznym. Poświadczona jest tu też długą sekwencją redukcji eksploatacja jednego rdzenia (ryc. 46, 47). W północno-wschodniej części obiektu, w sektorach 2. i 3. wskazano ewentualne miejsce spoczynku. W krzemienicy II-89 brak jest jednoznacznych wskazań dla rekonstruowania obiektu mieszkalnego. Dwumodalny charakter histogramów w sektorach 4., 6. i 8. wynika z granic omówionych stref aktywności i oddalonego nieco śmietniska zewnętrznego. Różny jest ponadto dystans wartości modalnej rdzeni i narzędzi. Przeanalizowany dodatkowo rozkład produktów debitażu w sektorach (ryc. 49) wykazał wyraźnie jednomodalny układ we wszystkich sektorach za wyjątkiem sektora 5., w którym rozkład jest bardzo równomierny i wykazuje cechy bądź śmietniska przydrzwiowego, bądź ścieżki komunikacyjnej powodującej rozwleczenie artefaktów. To, jak i względna zgodność wartości maksymalnych debitażu z zarysem obiektu hematytowego, a także stwierdzony jego prawdopodobnie półziemiankowy charakter pozwalają sugerować funkcjonowanie obiektu z jakimiś przesłonami od strony zachodniej, północnej i wschodniej i otwartego na południe. Ten obraz przypominałby nieco rekonstruowane asymetryczne obozowiska społeczności magdaleńskich np. w Pincevant z poziomu IV20 i odpowiadałby w części modelowi obozowisk A. Leroi-Gourhana z 1972 r. Różnice organizacji obozowisk w przeanalizowanych koncentracjach wynikają być może z ich funkcjonowania w różnych porach roku – zimniejszej i cieplejszej. Z hipotezą o funkcjonowaniu obiektu mieszkalnego zamkniętego w obozowisku II-90 w zimniejszej porze roku koresponduje znacznie silniejsze wyzyskanie narzędzi zespołu, głównie rylców.
The article presents flint material from two Final Palaeolithic assemblages of the Arch Backed Piece technocomplex (ABP) from Nowy Młyn (part of the city of Skarżysko-Kamienna, Skarżysko County). The Nowy Młyn flint concentrations, designated Cypel II/89 and II/90,belong to the Rydno site complex on the Kamienna River, which consists of multiple remnants of Final Palaeolithic and Mesolithic campsites near hematite outcrops and mines (Fig. 1, 2). The flint artefacts from both assemblages were deposited without a stratigraphic sequence in sandy alluvial sediments of the river terrace. Within the area of the flint concentrations, there were pits with sandy infill coloured by a mineral admixture of hematite. The pits are considered either the remains of dwelling structures of human groups camping in the area or living areas from which the processed hematite sunk gravitationally into the soil level. Post-depositional disturbances in the form of windthrows have been observed within the concentrations (Fig. 3, 4). Remains of a hearth have been identified in the centre of flint concentration II/90; it was manifested as a cluster of several hundred small fragments of burnt animal bones, regarded as culinary remains burnt in a fire. They yielded the radiocarbon date of 11 390 +/-60 BP (Poz-18066), linking the concentration to the period from the mid-Allerød (GI-1c1) to the Gerzensee Oscillation (GI-1b). Both concentrations are remains of residential camps, as indicated by the wide variety of tools and their large share (22.6% in assemblage II/89 and 18% in II/90) in the material composition (Tables 1, 2). The results of the refitting method have been used in the analysis of the flint material (Table 3). Approx. 82% artefacts from flint concentration II/90 are burnt or over-heated, probably as a result of natural fires. Among the identified flint raw materials, mined and erratic chocolate flint is dominant; Cretaceous erratic flint as well as Turonian and Rauracian flints are also present. Moreover, 8 specimens made of obsidian, which in this context is an exotic raw material, have been found. Cores include single-platform blade specimens from unprepared erratic concretions, single-platform blade cores with a prepared, sometimes faceted, striking platform, usually from mined chocolate flint nodules, as well as exploited changed-orientation flake cores, likewise mainly from mined raw material (Fig. 6, 7:1.3.5). Most of the cores, blades and flakes show signs of reduction with a soft hammerstone. In the blade and flake samples, the ratio of plain to faceted butts is approx. 48% to approx. 20%. Endscrapers are made from flakes and are usually very short specimens with an arched front (Fig. 8:1–10, 9, Table 4). Burins, formed on flakes, are dominant among the tools, dihedral and truncation burins in particular, with multiple burins constituting 45% of all the burin specimens (Fig. 8:12–14, 10–13, Table 5). The tools in question were often rejuvenated, which is documented by the number of burin scars and by refits with burin spalls. Moreover, they bear multiple marks of secondary retouching as well as damages on the edges seen with a naked eye (Tables 6, 7). Out of the burin spalls, 38% are secondary pieces. Perforators and borers are made out of ordinary flakes (Fig. 14:1–5) and burin spalls (Fig. 14:6–11, 15). The tips of the products of these two groups were formed in different ways. The only backed piece possibly associated with the assemblage is a slender arched point in the type of small Federmesser points (Fig. 14:12, 16). In flint concentration II/89, approx. 83% of the specimens were also burnt or over-heated. The main raw materials were mined and erratic chocolate flint and erratic Cretaceous flint. Moreover, one tool was made of obsidian, and a few artefacts were made of sandstone. Cores from mined chocolate flint, single-platform or with changed orientation, show evidence of intensive, sometimes circular, blade reduction with a soft hammerstone. Preparation is limited to striking platforms, which bear negatives of one or several removals or sometimes negatives of faceting. There are also cores from erratic concretions, exploited without any preparation (Fig. 17–20). Blades with plain butts (approx. 36%) are almost as numerous as specimens with faceted butts (approx. 34%); in the flake sample, plain butts (approx. 41%) far outweigh faceted ones (approx. 21%). In the endscraper group, flake specimens are dominant, with a few made from blades (Fig. 9, 21:1–13, Table 4). The dominant tools are burins, mainly flake ones but with a share of blade specimens; truncation burins are the most numerous (Fig. 13, 21:14–18, 22, 23, Table 5). There are fewer multiple specimens (20% of the items identified) than in concentration II/90, and there is a lower average number of burin spalls detached per burin (Tables 6, 7). Primary specimens (70%) predominate among the burin spalls. In the process of shaping burins, the procedure of splitting blanks was used. Perforators/groovers/borers are divided into those made from flakes and those formed on thick blades from split blanks or on bulky burin spalls from nucleiform burins (Fig. 15, 24:1–9). Of the 14 fragments of narrow backed blades, two have preserved points. Pieces with a straight back dominate over specimens with an arched back (Fig. 16, 24:11–25). The average width of the backed pieces, excluding a dimensionally different specimen from a massive blade with two backs (one cortical), is 0.81 cm. The assemblage in question also includes a sandstone tool with intense marks of battering on the tapered top (Fig. 26). The inventories of flint concentrations II/89 and II/90 are typologically and technologically similar. Assemblage II/89 is distinguished by the predominance of blades among blanks and a greater share of blade tools, as well as a much lower degree of processing and exploitation of burins. Some typological fluidity has been noted between the burins and perforators, and a temporal convergence of their formation in the blank modification sequences, probably resulting from the fact that both types of tools were intended for working analogous hard organic raw materials, has been observed. Romuald Schild isolated the assemblages from Nowy Młyn Cypel as the so-called Kamienna variant, postulating their older chronology than the one of the classic ABP assemblages and indicating their role in a possible local process of azilianisation – the adaptation of Magdalenian communities to the environmental changes of the late glacial period and the formation of communities with arch backed pieces. The features distinguishing the assemblages from Nowy Młyn Cypel from other ABP inventories are the technique of core reduction with a soft hammerstone, greater focus on blade production and the share of repetitive faceting of core striking platforms during exploitation. The older origin of the assemblages may also be evidenced by the predominance of burins in the tool group. On the other hand, the separation of Lacan burins in the burin group has been considered questionable. In order to reconstruct the spatial organisation of the two campsites, an artefact distribution analysis, the results of refitting of the flint products and the ring and sector method proposed in 1989 by Dick Stapert were used. This last method is based on the model of functioning of an open-air camp of hunting communities around a central hearth, which was developed by Lewis Binford (Fig. 27). Measuring the distance of artefacts from the hearth makes it possible to identify zones of flint processing and economic activity, and either put forward a hypothesis of the presence of a dwelling/tent in a camp, if a barrier effect is found based on a bimodal distribution of artefacts in the rings (bimodal histograms of artefact frequency), or confirm the open-air nature of a camp with an unimodal distribution. On the plans of both flint concentrations, rings were drawn every 0.5 m – in concentration II/90 around the central hearth (Fig. 28) and in concentration II/89 around the geometric centre (Fig. 38) – and their area was divided into 8 sectors. For flint concentration II/90, the distance of cores, individual types of tools and burin spalls from the hearth was measured (Fig. 29), and so was the distance from the hearth of these categories of artefacts in total in individual sectors (Fig. 31). The centrifugal effect and size sorting process, characteristic of hunting camps, were confirmed. The discarded cores accumulated outside the flint concentration in a backward toss zone, while the smaller burin spalls remained closer to the campfire, in a drop zone. A clear asymmetry of the concentration and an accumulation of material on one, northern and western, side of the hearth have been observed. This has been expressed in a division of the flint concentration into a rich half and a poor half (Fig. 30). A synthetic picture of the distribution of cores, tools and burin spalls, and separetely of debitage, is presented in Fig. 32. The numbers of chips per metre (Fig. 33) indicate the places of direct core reduction and tool shaping. The chips were concentrated to the north of the hearth, were slightly less numerous to the west of it and spread in the south-easterly direction, but did not generally exceed the distance of 1.5 m from the hearth (the eastern part of the flint concentration, with a large windthrow pit, was considered to a limited extent). Cores and elements of reduction refits were deposited primarily in the northern part of the flint concentration (Fig. 34), burins and burin spalls to the north and west of the hearth (Fig. 35). These zones were identified as the main places of core exploitation, manufacture of and working with burins. Endscrapers, on the other hand, were found primarily in the poor half of the flint concentration, to the east and south of the hearth, as were the sparse truncated pieces (Fig. 36). A rest area was probably situated in the southern part of the encampment, which was devoid of larger amounts of flint waste. The elements of all types of artefact refits and the lines connecting them are arranged in a crescent, surrounding the hearth and open to the south-east (Fig. 37). The barrier visible in the frequency histograms in the form of a second maximum in the number of cores, tools and burin spalls at a distance of 2.5 m from the hearth, as well as the bimodal distribution of debitage in sectors with accumulation at the same distance (Fig. 29, 31, 32), allow hypothesising that a household functioned inside a dwelling of about 5 m in diameter, with a hearth in the middle. The entrance to the feature, despite the lack of a clear door dump, was most probably located in the south-eastern part of the concentration, or in its eastern part, where a relatively large amount of waste lay in an arrangement disturbed by a windthrow. A similar residential encampment of the Federmesser culture community, with comparably distributed artefacts and refit lines, which included a circular dwelling, was reconstructed for flint concentration 10 from Rekem, Limburg Province (Belgium). The resulting image of camp II/90 is consistent with Lewis Binford’s model (cf. Fig. 27:a), subsequently developed by Dick Stapert. Flint concentration II/89, located at the edge of the sand quarry, has not been preserved in its entirety; however, the hematite feature had not been disturbed (Fig. 38). The spatial distribution of burnt and unburnt flints indicates that the latter accumulated inside the feature, which probably confirms its half-dugout nature (Fig. 40). The distance of the cores, tools and burin spalls (Fig. 41) from the geometric centre of the flint concentration and the total of these artefacts in each sector (Fig. 43, 44) showed a clear centrifugal effect in the case of the cores, which were all located on the periphery of the concentration. In contrast, no accumulation of small debris (e.g. burin spalls) was observed in the centre of the flint concentration, providing evidence for the absence of a hearth in the centre of the hematite feature. The asymmetry of the concentration was less marked than in the case of flint concentration II/90. The rich half was located in sectors 4–7, in the southern and western parts of the flint concentration (Fig. 42). Chips were concentrated inside the hematite feature, most abundantly in its western part and outside, near its southern edge (Fig. 45). Tools and cores were also accumulated near the same spots (Fig. 43); thus, two main zones of economic activity were reconstructed in these areas: one outside the feature, in sector 4, and one in the western part of the feature, in sector 6 (Fig. 44:a). Thanks to the refitting method, core exploitation (Fig. 46) and the manufacture of burins (Fig. 47) were confirmed in the southern cluster. The possibility of an external hearth at this location was suggested. In the western cluster, flaking and burin manufacture are less documented by refits, but the accumulation of backed piece fragments in the area allows an assumption that this was also a place for the preparation/re-arming of hunting weapons (Fig. 48:c). Most often such activities were carried out near campfires, which suggests that an additional hearth may have been located there. Numerous cores and burins were found to the north of the hematite feature; at the same time, there was a complete absence of burin spalls and very little debitage and waste. Elements refitted to the cores and burins from this part of the flint concentration were located inside the feature or in the southern cluster. The northern zone was therefore considered to be a waste disposal area and an external dump. A long reduction sequence of one core has also been attested there (Fig. 46, 47). A rest area may have been located in the north-eastern part of the feature, in sectors 2 and 3. For flint concentration II/89, there are no clear indications allowing the reconstruction of a dwelling/tent. The bimodal nature of the histograms in sectors 4 and 6 results from the accumulation of artefacts in the discussed activity zones unrelated to the centre of the flint concentration, and in sector 8 – from the slightly distant external dump (Fig. 43). The distance of the rings with the accumulation of cores from those with the most numerous tools is also different, which may indicate a freer spread of artefacts (Fig. 41:g.h). The additionally analysed distribution of debitage products (Fig. 50) showed a clearly unimodal pattern in all sectors, with the exception of sector 5, where it is very uniform and exhibits characteristics of a door dump or a pathway causing artefact scatter. This, together with the accumulation of the most abundant debitage near the periphery of the hematite feature of probably half-dugout character, seem to indicate the presence of at least some protective covers on the north and east sides, while on the south side the feature was wide open. This image would be somewhat reminiscent of the reconstructed asymmetrical camps of Magdalenian communities, with a hearth and an economic activity zone in front of the entrance to semi-open shelters at, for example, Monruz, Canton de Neuchâtel (Switzerland) and would correspond in part to the encampment model created by André Leroi-Gourhan (1972). The differences in the organisation of the encampments in the flint concentrations analysed are perhaps due to their functioning in different seasons – a colder and a warmer one. The hypothesis of the functioning of a closed dwelling in camp II/90 in a colder season is also supported by a much more intense exploitation of the tools, mainly burins. An attempt at reconstructing both campsites is presented in Fig. 51.
Źródło:: Wiadomości Archeologiczne; 2022, LXXIII, 73; 3-71
0043-5082
Pojawia się w:: Wiadomości Archeologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Program zapewnienia kontroli jakości w medycynie nuklearnej. Testy podstawowe kontroli jakości skanerów PET i PET/CT
Quality Assurance in Nuclear Medicine. Routine tests of quality control of PET and PET/CT systems
Autorzy:: Matuszewski, Krzysztof
Szweda, Hubert
Cegła, Paulina
Radomiak, Dawid
Pawałowski, Bartosz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2146787.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Indygo Zahir Media
Tematy:: skaner PET
system kontroli jakości
medycyna nuklearna
stabilność detektora
normalizacja
jednorodność zrekonstruowanego obrazu
kalibracja koncentracji aktywności
jakość obrazu
fantom Jaszczaka
tomograficzna rozdzielczość przestrzenna w powietrzu
dopasowanie cięć
PET system
quality control system
nuclear medicine
PET detector stability
PET normalization
uniformity of the reconstructed image
radioactivity concentration calibration
image quality
Jaszczak phantom
tomographic spatial resolution in air
PET/CT alignment
Opis:: Jednym z warunków zapewnienia i utrzymania wysokiego poziomu jakości badań diagnostycznych w medycynie nuklearnej jest wykonywanie testów kontroli jakości zgodnie z zaleceniami i regulacjami prawnymi. Testy podstawowe kontroli jakości, będące jednym z elementów systemu kontroli jakości w zakładach medycyny nuklearnej, są nieodzowną częścią rutynowej pracy klinicznej. Niniejsza praca ma na celu przedstawienie procedur wykonywania testów podstawowych kontroli jakości dla skanerów PET i PET/CT.
One of the conditions for ensuring and maintaining a high level of quality diagnostic exams in nuclear medicine is to perform quality control tests in accordance with legal recommendations and regulations. Basic quality control tests, which are one of the elements of the quality control system in nuclear medicine departments, are a very important part of routine clinical work. This work aims to present the procedures for performing basic quality control tests for PET and PET/CT scanners.
Źródło:: Inżynier i Fizyk Medyczny; 2019, 8, 6; 459--465
2300-1410
Pojawia się w:: Inżynier i Fizyk Medyczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "spatial concentration" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język