Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "respiratory tract" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-15 z 15
    Tytuł:
    Choroby układu oddechowego – jak poprawić dostępność i wyniki leczenia?
    Diseases of the Respiratory System – Ways to Improve Access to and Results of Treatment
    Autorzy:
    Wasilewski, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/416798.pdf
    Data publikacji:
    2017-04
    Wydawca:
    Najwyższa Izba Kontroli
    Tematy:
    diseases of the respiratory system
    chronic lung diseases
    respiratory tract
    smoking
    healthcare
    Opis:
    According to epidemiological forecasts, the incidence and mortality related to chronic diseases of the respiratory tract will be increasing systematically due to, among others, the growing number of persons above the age of 65, the pollution of the natural environment and smoking. In the opinion of the World Health Organisation, smoking is the main reason for diseases associated with the progress of civilisation, closely related to the respiratory tract. The Supreme Audit Office, taking the above factors into account, conducted the first coordinated audit in this area.
    Źródło:
    Kontrola Państwowa; 2017, 62, 2 (373); 72-81
    0452-5027
    Pojawia się w:
    Kontrola Państwowa
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ditlenek azotu. Dokumentacja proponowanych wartości dopuszczalnych wielkości narażenia zawodowego
    Nitrogen dioxide
    Autorzy:
    Starek, A.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/138057.pdf
    Data publikacji:
    2005
    Wydawca:
    Centralny Instytut Ochrony Pracy
    Tematy:
    ditlenek azotu
    układ oddechowy
    działanie klastogenne
    nitrogen dioxide
    respiratory tract
    clastogenic action
    Opis:
    Ditlenek azotu (NO2) jest gazem, który dosyć często występuje w środowisku pracy i środowisku komunalnym. Związek ten powstaje podczas: spalania substancji organicznych zawierających azot, detonacji materiałów wybuchowych, obróbki elektrochemicznej metali oraz pracy silników dieslowskich. W 2001 r. w Polsce było 736 osób narażonych zawodowo na ditlenek azotu o stężeniu większym od obowiązującej wartości NDS. Zarówno u ludzi, jak i u zwierząt laboratoryjnych narządem krytycznym dla ditlenku azotu jest układ oddechowy. Ostre zatrucie tym związkiem manifestuje się obrzękiem płuc prowadzącym nawet do zejścia śmiertelnego; związek jest klasyfikowany jako substancja toksyczna. Ditlenek azotu może działać klastogennie (czynnik powodujący załamania chromosomów i ich następstwa w postaci pozyskania, utraty lub przemieszczenia części chromosomów) oraz może sprzyjać rozwojowi nowotworów. Związek ten może również negatywnie wpływać na ontogenetyczny rozwój organizmu. Podstawą wartości najwyższego dopuszczalnego stężenia (NDS) ditlenku azotu są wyniki dobrze udokumentowanych badań przeprowadzonych w przemyśle, których wyniki posłużyły do wykazania pneumotoksycznego działania związku. Wartość NDS ditlenku azotu obliczono na podstawie wartości LOAEL (2,95 mg/m3) i dwóch współczynników niepewności. Na podstawie wartości NDS obliczono również wartość najwyższego dopuszczalnego stężenia chwilowego (NDSCh) ditlenku azotu. Po analizie wyliczeń zaproponowano przyjęcie wartości NDS ditlenku azotu wynoszącej 0,7 mg/m3 oraz wartości NDSCh wynoszącej 1,5 mg/m3.
    Nitrogen dioxide (NO2) is a gas commonly present in both occupational and general environments. It is a product of fired materials containing nitrogen. In 2001 in Poland 736 workers were exposed to NO2 at a level above the MAC value. Respiratory tract is a critical organ for toxic action of NO2 in both humans and animals. This chemical is a clastogen. In the industry pneumotoxic effects in workers exposed to NO2 at level of 0.8 – 5.1 mg/m3 were observed. The MAC (TWA) value of 0.7 mg/m3 was calculated on the basis of the LOAEL value (2.95 mg/m3) and relevant uncertainty factors. The MAC (STEL) value was established by calculation at level of 1.5 mg/m3.
    Źródło:
    Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy; 2005, 3 (45); 49-64
    1231-868X
    Pojawia się w:
    Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Czynniki ryzyka związane ze stylem i jakością życia a częstość zachorowań na nowotwory złośliwe górnych dróg oddechowych w mikroregionie Mysłowice, Imielin i Chełm Śląski
    Risk factors associated with life style and quality of life and frequency of incidence of malignant neoplasms of upper respiratory tract in micro-region of Mysłowice, Imielin and Chełm Śląski
    Autorzy:
    Stockfisch, Jerzy
    Markowski, Jarosław
    Pilch, Jan
    Zemła, Brunon
    Dziubdziela, Włodzimierz
    Likus, Wirginia
    Bajor, Grzegorz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1035099.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
    Tematy:
    nowotwory złośliwe
    górne drogi oddechowe
    czynniki ryzyka
    upper respiratory tract
    malignant tumors
    risk factors
    Opis:
    INTRODUCTION The most frequent risk factors of malignant neoplasms in the upper respiratory tract (MNURT) are tobacco smoking, excessive consumption of spirits with a high percentage of alcohol, vitamin A deficiency, genetic pre-disposition, as well as exposure to carcinogenic compounds present in the environment. The aim of the study was to analyze the life style and quality of life factors, and their influence upon the incidence of MNURT within the micro-region of Mysłowice. MATERIAL AND METHODS The paper presents a retrospective analysis of MNURT incidence in the towns of Mysłowice, Imielin, and Chełm Śląski, on the basis of materials concerning patients treated in the Laryngologic Ward of the Mysłowice hospital, in the years 1995–2004. On the basis of patients’ data, the authors carried out analysis of MNURT incidence in correlation with risk factors related to the work in which patients were engaged, the number of cigarettes smoked as function of time, consumption of strong alcohols, social and living conditions, place of employment, current place of residence, as well as education. RESULTS Cigarette smoking and/or consumption of strong alcohols are the main risk factors in MNURT. The level of education as well as socio-economic status are also significant risk factors in MNURT incidence. CONCLUSIONS The firm conclusion of the paper is that the increased number of cases of MNURT in the micro-region of Mysłowice, Imielin, and Chełm Śląski may be due to the living conditions, higher level of consumption of strong alcohols, excessive cigarette smoking, as well as low socio-economic status of the examined patients.
    WSTĘP Najczęściej wymienianymi czynnikami ryzyka w nowotworach złośliwych górnych dróg oddechowych (NZGDO) jest palenie tytoniu, nadmierne spożycie wysokoprocentowego alkoholu, niedobór witaminy A, predyspozycja genetyczna i narażenie na działanie związków rakotwórczych pochodzenia środowiskowego. Celem pracy była analiza czynników związanych ze stylem i jakością życia oraz ich wpływ na zachorowalność na NZGDO w obrębie mikroregionu Mysłowic. MATERIAŁ I METODY W pracy przedstawiono retrospektywną analizę zachorowań na NZGDO w obrębie miejscowości: Mysłowice, Imielin i Chełm Śląski na podstawie danych oddziału laryngologicznego szpitala w Mysłowicach z lat 1995–2004. Dokonano analizy zapadalności na NZGDO w korelacji z czynnikami ryzyka związanymi z wykonywaną pracą, liczbą wypalanych papierosów, czasem palenia, spożyciem wysokoprocentowego alkoholu, warunkami socjalno-bytowymi, miejscem zatrudnienia i aktualnym miejscem zamieszkania, chorobami współistniejącymi i poziomem wykształcenia. WYNIKI Z analizy wynika, że głównymi czynnikami ryzyka w NZGDO były palenie papierosów i/lub spożywanie wysokoprocentowego alkoholu. Liczba i rodzaj wypalanych papierosów wiąże się istotnie ze wzrostem zapadalności na NZGDO. Znaczącymi czynnikami ryzyka są także poziom wykształcenia i status społeczno-ekonomiczny: im wyższy poziom wykształcenia, tym mniejsze ryzyko zachorowania. WNIOSKI Zwiększona liczba zachorowań na NZGDO w mikroregionie Mysłowic, Imielina i Chełmu Śląskiego może wiązać się ze zwiększonym spożyciem wysokoprocentowych alkoholi, nadmierną liczbą wypalanych papierosów oraz niskim statusem społeczno-ekonomicznym badanych chorych. W pracy potwierdzono wpływ uznanych czynników ryzyka na częstość zachorowań na NZGDO.
    Źródło:
    Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2014, 68, 1; 38-46
    1734-025X
    Pojawia się w:
    Annales Academiae Medicae Silesiensis
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Immunostymulacja jako metoda ograniczenia niepotrzebnej antybiotykoterapii
    Immunostimulation as a method limiting unnecessary antibiotic therapy
    Autorzy:
    Szczukocka-Zych, Agnieszka
    Bozio, Marzena
    Feleszko, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1033849.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    antibiotic therapy
    bacterial lysates
    immunostimulation
    respiratory tract infections
    immunostymulacja
    lizaty bakteryjne
    antybiotykoterapia
    infekcje dróg oddechowych
    Opis:
    Recurring respiratory tract infections are typical of childhood. This results from the fact that children are exposed to pathogens, usually in groups of people, and from the immaturity of the immune system. Most upper and lower respiratory tract infections are caused by viruses. Nevertheless, antibiotics, which target bacteria, are often prescribed. Antibiotic overuse leads to increased microbial resistance to these drugs, resulting in their inefficacy. Improper treatment of respiratory infections with antibiotics ultimately leads to treatment failure. An increase in antibiotic resistance of many bacterial strains is becoming a serious global problem and makes treatment much more difficult. It is a responsibility of each physician to use antibiotics properly and implement adequate prevention of recurring respiratory tract infections. For many years, it has been attempted to find effective agents that improve immunity in children. The pharmaceutical market offers various preparations advertised as immunostimulants, such as bacterial lysates, vitamins, dietary supplements, probiotics or herbal, animal and homeopathic products. The role of immunomodulatory substances is to promote the immune system to fight pathogens, reduce the frequency of infections and decrease the demand for antibiotics. Unfortunately, most immunomodulators do not have sufficiently reliable clinical trials that would confirm their efficacy.
    Nawracające infekcje dróg oddechowych są typowe dla wieku dziecięcego. Wynika to z faktu narażenia dzieci na patogeny, szczególnie w zbiorowiskach, oraz z niedojrzałości systemu odpornościowego. Większość infekcji górnych i dolnych dróg oddechowych wywołana jest przez patogeny wirusowe. Pomimo to bardzo często w leczeniu zakażeń układu oddechowego stosowane są antybiotyki, zwalczające bakterie. Nadmierne stosowanie antybiotyków powoduje narastanie oporności drobnoustrojów na te leki, czego konsekwencją jest brak ich skuteczności. Niewłaściwe leczenie infekcji dróg oddechowych antybiotykami ostatecznie prowadzi do niepowodzenia leczenia. Wzrost antybiotykooporności wielu szczepów bakterii staje się dużym problemem w skali ogólnoświatowej i zdecydowanie utrudnia proces leczniczy. Zadaniem każdego lekarza jest rozsądne stosowanie antybiotyków i właściwa profilaktyka nawracających infekcji dróg oddechowych. Od lat trwają poszukiwania skutecznych środków poprawiających odporność u dzieci. Na rynku farmaceutycznym dostępne są liczne preparaty reklamowane jako immunostymulatory, takie jak lizaty bakteryjne, witaminy, suplementy diety, probiotyki czy też preparaty roślinne, odzwierzęce i homeopatyczne. Substancje immunomodulujące mają pobudzać układ odpornościowy do walki z patogenami, a także zredukować częstość infekcji oraz zmniejszyć zapotrzebowanie na antybiotyki. Niestety, większość preparatów immunomodulujących nie posiada dostatecznie wiarygodnych badań klinicznych potwierdzających ich skuteczność.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2015, 11, 4; 365-373
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Miedź i jej związki nieorganiczne – w przeliczeniu na Cu
    Copper and its inorganic compounds
    Autorzy:
    Starek, A.
    Jakubowski, M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/138439.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Centralny Instytut Ochrony Pracy
    Tematy:
    miedź
    dymy i pyły
    drogi oddechowe
    najwyższe dopuszczalne stężenie
    copper
    fumes and dusts
    respiratory tract
    maximum admissible concentration
    Opis:
    Miedź jest metalem szlachetnym stosowanym do produkcji: drutu, kabli, blachy, rur oraz do otrzymywania stopów, a także w: elektrotechnice, elektronice, budownictwie i motoryzacji. Związki miedzi znalazły zastosowanie jako: fungicydy, pestycydy, algicydy, składniki nawozów mineralnych i do-datki paszowe. Narażenie zawodowe na dymy miedzi występuje u wytapiaczy i odlewników, natomiast podczas spawania, cięcia metali oraz szlifowania i polerowania przedmiotów z miedzi i mosiądzu występuje narażenie na pyły miedzi. Dymy miedzi powodują podrażnienie górnych dróg oddechowych i wrażenie metalicznego lub słodkiego smaku. Pobieranie miedzi drogą pokarmową prowadzi do zaburzeń ze strony przewodu po-karmowego i wątroby. Na podstawie danych otrzymanych w badaniach epidemiologicznych wykazano, że narażenie na miedź zwiększa ryzyko umieralności na choroby naczyń mózgowych i chorobę Parkinsona oraz sprzyja rozwojowi miażdżycy naczyń krwionośnych. Pod względem ostrej toksyczności związki miedzi można zakwalifikować do substancji szkodliwych. Pyły i rozpuszczalne związki miedzi podawane do tchawicy zwierząt wywoływały zmiany zapalne w płucach. W warunkach narażenia powtarzanego zwierząt drogą pokarmową związki miedzi działały hepatotoksycznie i nefrotoksycznie oraz wywoływały: niedokrwistość mikrocytową, nadciśnienie tętnicze skurczowe i zmiany proliferacyjne nabłonka w przedżołądku. W testach bakteryjnych związki miedzi nie działały mutagennie, natomiast w innych testach wykazywały działanie klastogenne (zmiany w strukturze chromosomów). Miedź i jej związki nie zostały sklasyfikowane pod względem działania rakotwórczego, natomiast wykazano, że związki miedzi działają embriotoksycznie, fetotoksycznie i teratogennie. Podstawą wartości najwyższego dopuszczalnego stężenia (NDS) miedzi i jej związków nieorganicznych było działanie drażniące dymów, pyłów i rozpuszczalnych soli miedzi. Narażenie zawodowe na dymy miedzi o stężeniach do 0,4 mg/m3 nie powodowało zmian chorobowych u osób narażonych i dlatego stężenie to przyjęto za wartość NOAEL dymów miedzi. Wychodząc z tej wartości i przyjmując wartość współczynnika niepewności związanego z różnicami wrażliwości osobniczej u ludzi na poziomie 2, otrzymujemy proponowaną wartość NDS dla dymów miedzi równą 0,2 mg/m3. Ponieważ nie ma nowszych danych na temat skutków zdrowotnych narażenia na pyły miedzi, dlatego proponuje się przyjęcie dla pyłów takiej samej wartości NDS jak dla dymów. Proponowana wartość NDS powinna wynosić 0,2 mg/m3 (w przeliczeniu na Cu) dla wszystkich postaci miedzi i jej związków nieorganicznych, natomiast nie ma podstaw do zaproponowania wartości najwyższego dopuszczalnego stężenia chwilowego (NDSCh).
    Copper is a reddish-brown metal that occurs free or in many ores. Copper metal is more resistant to corrosion than iron. Copper salts are usually colored, being blue or green. The most common salts are sulfate, carbonate, oxides, and sulfide. Copper is one of the most widely used structural metal due to its high electrical and thermal conductivity. Copper inorganic compounds are utilized in fungicides, 144 and pyrotechnics, as pigments, analytical reagents and fertilizer components, as well as, for electrop-lating and many other industrial applications. The exposures to copper and its compounds occur in copper and brass foundries and smelters and in welding copper-containing metals. There is exposure to both fumes and dusts of this metal. Health effects from copper fume and dust exposure consist of irritation of the upper respiratory tract, metallic or sweet taste sensation, nausea, metal fume fever, and in some instances, discoloration of the skin and hair. Concentrations of copper fume of 1-3 mg/m3 of air for short periods resulted in altered taste response but no nausea. However, the concentrations of from 0.02-0.4 mg/m3 did not cause com-plaints. If copper salts reach the gastrointestinal tract in sufficient concentration, they act as irritants pro-ducing salivation, nausea, vomiting, gastric pain, hemorrhagic gastritis, and diarrhea. It was found that copper compounds exert klastogenic, embriotoxic, fetotoxic, and teratogenic effects. This metal and its compounds did not classified as carcinogens. The MAC (TWA) value for copper and its inorganic compounds was calculated on the basis of the NOAEL (0.4 mg/m3) value and one uncertainty factor (UF=2). As a critical effect taken into account irritation of the upper respiratory tract in the workers exposed to fume and dust of copper and its com-pounds. The MAC (TWA) value of 0.2 mg/m3 is recommended. Sufficient data were not available to recommend TLV-STEL or BEI values.
    Źródło:
    Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy; 2011, 2 (68); 117-144
    1231-868X
    Pojawia się w:
    Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Czy nurkowanie stwarza większe ryzyko infekcji dróg oddechowych i uszu niż pływanie wyczynowe i rekreacyjne?
    Does diving present an increased risk of upper respiratory tract and ear infection when compared with the activity of recreational or professional swimming?
    Autorzy:
    Jerzemowski, J.
    Jerzemowska, A.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/366101.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Medycyny i Techniki Hiperbarycznej
    Tematy:
    choroby górnego odcinka układu oddechowego
    nurkowanie
    pływanie wyczynowe
    pływanie sporadyczne
    upper respiratory tract illnesses
    divers
    professional swimmers
    sporadic swimmers
    Opis:
    Przebywanie w środowisku wodnym (nurkowanie, pływanie) zwiększa ryzyko zapadalności na choroby górnego odcinka układu oddechowego. Celem pracy była próba porównania częstości zachorowań na choroby górnego odcinka układu oddechowego w grupie nurków z grupami osób w tym samym wieku, uprawiającymi pływanie wyczynowo lub sporadycznie. Uzyskane wyniki badań potwierdziły większą częstość występowania infekcji górnych dróg oddechowych w grupie nurków i grupie osób uprawiających pływanie wyczynowo w stosunku do grupy osób uprawiających pływanie sporadycznie. Różnice statystycznie istotne dotyczyły stanów zapalnych błony śluzowej gardła i upośledzenia powietrzności zatok. Nie stwierdzono różnic statystycznie istotnych w częstości występowania tych chorób między nurkami i pływakami wyczynowymi z wyjątkiem urazu ciśnieniowego zatok.
    Water sports such as diving and swimming increase the risk of upper respiratory tract illnesses. The aim of this paper is to compare the frequency of the upper respiratory tract morbidity in a group of divers with groups of persons of the same age that swim professionally or sporadically. The results obtained confirmed that infections of upper respiratory tract occur more frequently in the group of divers and professional swimmers than in the group of sporadic swimmers. The statistically significant differences concerned pharyngitis and impaired sinus aeration. There were no statistically significant differences concerning the incidence of those illnesses among divers and professional swimmers, except for sinus barotrauma.
    Źródło:
    Polish Hyperbaric Research; 2011, 3(36); 35-44
    1734-7009
    2084-0535
    Pojawia się w:
    Polish Hyperbaric Research
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Glin metaliczny
    Aluminum
    Autorzy:
    Sapota, A.
    Nasiadek, M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/138031.pdf
    Data publikacji:
    2006
    Wydawca:
    Centralny Instytut Ochrony Pracy
    Tematy:
    glin
    pyły
    dymy
    układ oddechowy
    narażenie zawodowe
    wartości normatywne
    aluminum
    dusts
    fumes
    respiratory tract
    occupational exposure
    exposure limits
    Opis:
    Glin (Al) jest srebrzystobiałym metalem o masie atomowej 26,98 i temperaturze topnienia 660,4 C. Zawartość glinu w skorupie ziemskiej wynosi około 8%. Produkcja glinu polega na elektrolizie tritlenku glinu (Al2O3) zmieszanego z topnikami. Aluminium znajduje zastosowanie do wyrobu naczyń powszechnego użytku i aparatury chemicznej. Jest wykorzystywany przy produkcji samochodów, samolotów, w metalurgii, do pokrywania zwierciadeł teleskopów, papierów dekoracyjnych i opakowań. Sproszkowany metal stosuje się w laboratoriach jako czynnik redukujący, przy produkcji materiałów wybuchowych, pigmentów, proszków błyskowych i farb oraz przy spawaniu części stalowych metodą Goldschmidta. Narażenie zawodowe w przemyśle wiąże się z produkcją glinu, technologiami spawania oraz produkcją finalnych wyrobów z glinu. Nie ma danych dotyczących toksyczności ostrej u ludzi. Natomiast przewlekłe narażenie zawodowe ludzi na pyły glinu prowadzi do wystąpienia w płucach zmian o charakterze pylicy płuc. Obserwowano także następujące zmiany: zwłóknienia w płucach, zapalenie pęcherzyków płucnych, proteinozę pęcherzyków płucnych, zapalenia oskrzeli i przewlekłe śródmiąższowe zapalenie płuc. W kilku badaniach populacji pracowników narażonych zawodowo na pyły glinu wykazano wzrost liczby przypadków występowania zmian zwłóknieniowych w płucach, zależnie od stężenia frakcji respirabilnej pyłów w powietrzu. Działanie zwłókniające pyłów glinu wykazano również w kilku eksperymentach przeprowadzonych na zwierzętach doświadczalnych. W kilku pracach podjęto próbę oceny zaburzeń ze strony układu nerwowego u pracowników narażonych na dymy i pyły glinu. Nie ma jednak wystarczających dowodów takiego działania, gdyż w żadnym z tych badań nie stwierdzono objawów ogniskowych organicznego uszkodzenia ośrodkowego i obwodowego układu nerwowego. Glin nie wykazuje działania mutagennego, genotoksycznego ani rakotwórczego. Nie działa również embriotoksycznie i teratogennie. Ze względu na fakt, że narażenie zawodowe na pyły glinu jest narażeniem złożonym, w którym występują również inne związki pylicotwórcze, wydaje się, że wyliczona wartość normatywu higienicznego powinna obejmować stężenie glinu zarówno frakcji respirabilnej pyłu jak i pyłu całkowitego. Za podstawę wyliczenia wartości NDS przyjęto badania, w których wykazano, że u badanych 53 pracowników narażonych na pyły glinu o stężeniu 1,4÷10 mg/m3 frakcji respirabilnej wykryto 1 przypadek zwłóknienia płuc i 3 przypadki z niewielkimi zmianami w płucach, wskazującymi na początki procesów zwłóknieniowych. Wzrost stężeń frakcji respirabilnej powyżej 10 mg/m3 (10÷100 mg/m3) przyczyniał się do wzrostu liczby obserwowanych przypadków zwłóknień w płucach. Stężenie 10 mg/m3 (frakcja respirabilna) przyjęto jako wartość LOAEL. Do wyliczenia wartości NDS przyjęto cztery współczynniki niepewności. Uzyskano wartość NDS na poziomie 2,5 mg/m3, którą przyjęto dla glinu zawartego w pyle całkowitym. Natomiast wartość NDS pyłu respirabilnego stanowi średnio 50% obliczonej wartości dla pyłu całkowitego, czyli około 1,2 mg/m3 (jako dymy, pył respirabilny). Ustalone wartości NDS powinny zabezpieczyć pracowników przed działaniem zwłókniającym pyłów i dymów glinu powstających w różnych procesach wytwarzania i przetwarzania aluminium, a także przed działaniem zwłókniającym innych związków pylicotwórczych towarzyszących tym procesom. Nie ma podstaw do ustalenia wartości DSB. Ze względu na fakt, że działanie drażniące dymów i pyłów występuje jedynie w warunkach narażenia długotrwałego, nie ma podstaw do ustalenia wartości NDSCh.
    Aluminum (Al) is a silver-white metal with the atomic weight of 26.98 and melting temperature of 660.4 C. The earth’s crust contains about 8% aluminum. Aluminum production consists in electrolysis of aluminum oxide (Al2 O3). Aluminum is used to produce household equipment and various utensils, as well as chemical appliances, aircraft, motor vehicles, in metallurgy, to cover the surface of telescope mirrors, in decorative wrapping paper and packaging. Powdered metal is used in laboratories as a reduction factor in the manufacturing explosive materials, paints, pigments and in welding with Goldschmidt’s method. Occupational exposure occurs during aluminum production, in welding technologies, as well as in manufacturing final aluminum products.
    Źródło:
    Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy; 2006, 3 (49); 77-95
    1231-868X
    Pojawia się w:
    Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Krztusiec jako przyczyna kaszlu u dzieci leczonych w Klinice Pediatrii, Nefrologii i Alergologii Dziecięcej WIM w latach 2009–2013
    Pertussis as a reason of cough in children hospitalised in Paediatric, Nephrology and Allergology Clinic, Military Institute of Medicine from 2009 to 2013
    Autorzy:
    Moes-Wójtowicz, Alicja
    Wawrzyniak, Agata
    Fiodorowicz, Ewa
    Rzeszotarska, Agnieszka
    Dadas-Stasiak, Ewa
    Kalicki, Bolesław
    Jung, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1032485.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    acute cough
    apnea
    chronic cough
    pertussis
    recurrent respiratory tract infections
    przewlekły kaszel
    ostry kaszel
    nawracające zakażenia układu oddechowego
    krztusiec
    bezdech
    Opis:
    A retrospective analysis of medical data of 157 children, suspected for pertussis, aged from 1 month to 17 years, hospitalised in Paediatric, Nephrology and Allergology Clinic, Military Institute of Medicine from January 2009 to March 2013 was undertaken. Information concerning age, sex, duration of cough, presented symptoms and laboratory tests results were analysed. Statistical analysis was performed using standard statistical software (Statistica PL). The significance level was set as p<0.05. Pertussis, as a reason of cough, was found in 31 cases. Statistical analysis showed no significant differences between patients with acute and chronic cough, as far as a frequency of pertussis infection is concerned. Gender was not associated with the pertussis infection (p>0.05). Occurrence of cough and apnea was strongly associated with positive pertussis serologic laboratory tests. The statistical significance between low amount of white blood cells and low Biernacki’s test rate and positive pertussis serologic laboratory tests was found. This finding does not fit to a classical course of disease. The reason of this discrepancy may be a fact, that in analyzed group only two children werenot vaccinated (under the age of 2 months). The classical course of disease is observed only among unvaccinated patients. Among children diagnosed due to recurrent respiratory tract infections 8.3% had positive pertussis serologic laboratory tests.
    Analizie retrospektywnej poddano dokumentację medyczną 157 dzieci w wieku od 1. miesiąca do 17 lat hospitalizowanych w Klinice Pediatrii, Nefrologii i Alergologii Dziecięcej Wojskowego Instytutu Medycznego w okresie od stycznia 2009 do marca 2013 roku, u których wysunięto podejrzenie krztuśca. Analizowano informacje dotyczące wieku, płci, czasu trwania kaszlu, prezentowanych objawów przed przyjęciem i w chwili przyjęcia do Kliniki oraz wyników badań laboratoryjnych. Do analizy statystycznej wyników wykorzystano program Statistica PL, przyjmując poziom istotności p<0,05. Krztusiec jako przyczynę kaszlu potwierdzono u 31 badanych pacjentów. Nie stwierdzono istotnej statystycznie różnicy w częstości wykrywania zakażenia krztuścem u dzieci z kaszlem ostrym i przewlekłym. Nie wykazano różnicy w częstości występowania krztuśca pomiędzy dziewczynkami i chłopcami. Znaleziono istotną statystycznie zależność pomiędzy występowaniem kaszlu i bezdechów a laboratoryjnym potwierdzeniem krztuśca. Wykazano również istotną statystycznie zależność pomiędzy niższymi wartościami liczby leukocytów (WBC) oraz odczynu Biernackiego (OB) a rozpoznaniem krztuśca, co nie pokrywa się z klasycznym obrazem choroby. Niezgodność ta może wynikać z faktu, iż w badanej grupie znalazło się tylko dwoje dzieci niezaszczepionych przeciwko krztuścowi (dzieci poniżej 2. miesiąca życia), a tylko u osób nieszczepionych możemy obserwować klasyczny, pełnoobjawowy przebieg choroby. W grupie dzieci diagnozowanych z powodu nawracających zakażeń układu oddechowego stwierdzono zakażenie krztuścem u 8,3%.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2013, 9, 1; 73-77
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Immunostymulacja szczepionkami doustnymi w prewencji i leczeniu nieżytów dróg oddechowych
    Immunostimulation with oral vaccines for prevention and treatment of respiratory tract infections
    Autorzy:
    Szamborski, Robert
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1034130.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    bacterial lysates
    immunomodulators
    immunostimulants
    non-specific vaccines
    respiratory tract infections
    zakażenia układu oddechowego
    szczepionki nieswoiste
    lizaty bakteryjne
    immunostymulanty
    immunostymulatory
    Opis:
    The respiratory system is susceptible to unfavourable effects of biological and non-biological factors. In the protection against infectious agents, the immune system plays a crucial role thanks to close cooperation of specific (acquired) and non-specific (natural, innate) immune mechanisms. A non-specific response actively supports specific response mechanisms. This enables effective protection of our body against infections, both at the stage when pathogens reach the organism and after their penetration into tissues. A stimulation with microbial antigens leads to the activation of specific immunity mechanisms: humoral and cell-mediated responses. In the humoral response, specific immunoglobulins of various classes are involved to protect from recurrent infections. The knowledge of immunity development enables immune system stimulation with pharmaceutical products. The most common immunostimulants are non-specific and specific bacterial vaccines. The main goal of vaccines is the protection of healthy individuals against infections. Conventional prophylactic vaccines are immunogenic products. They contain a combination of extracts of various bacteria, usually ones that are aetiological factors of upper respiratory tract infections. Non-specific vaccines are administered to provoke a specific immune response towards antigens contained in the vaccine. They are bacterial immunostimulants acting mainly by stimulation and mobilisation of host defensive mechanisms. They improve antibacterial serum properties by increasing the level of natural antibodies. If needed, these reactions should be easily stimulated by a pathogen present in nature and should effectively neutralize or limit the disease. In patients who have been treated with a non-specific vaccine, decreased numbers of episodes of respiratory tract infections as well lower antibiotic intake were noted.
    Układ oddechowy jest stale narażony na niekorzystne działanie czynników biologicznych i niebiologicznych. W obronie organizmu przed czynnikami infekcyjnymi układ odpornościowy pełni kluczową funkcję, dzięki ścisłej współpracy swoistych (nabytych) i nieswoistych (naturalnych, wrodzonych) mechanizmów odporności. Odpowiedź nieswoista czynnie wspomaga mechanizmy odpowiedzi swoistej. Umożliwia to skuteczną ochronę naszego organizmu przed rozwojem zakażenia, zarówno na etapie wnikania patogenów do organizmu, jak i po ich dostaniu się do tkanek. Stymulacja antygenami mikroorganizmów prowadzi do uaktywnienia swoistych mechanizmów odporności – odpowiedzi humoralnej i komórkowej. W odpowiedzi humoralnej uczestniczą swoiste immunoglobuliny różnych klas, które zapobiegają ponownemu rozwojowi choroby. Znajomość rozwoju procesów odporności umożliwia stymulację układu odpornościowego za pomocą preparatów farmaceutycznych. Do najczęściej stosowanych środków immunostymulujących należą szczepionki bakteryjne, nieswoiste i swoiste. Głównym celem stosowania szczepionek jest ochrona osób zdrowych przed zachorowaniem. Tradycyjne szczepionki profilaktyczne to preparaty immunogenne. Zawierają kombinację ekstraktów różnych bakterii, najczęściej czynników etiologicznych zakażeń górnych dróg oddechowych. Szczepionki nieswoiste mają na celu wywołanie swoistych reakcji immunologicznych wobec antygenów zawartych w szczepionce. Są bakteryjnymi immunostymulatorami, działającymi głównie przez pobudzanie i mobilizację mechanizmów obronnych gospodarza. Zwiększają one właściwości bakteriobójcze surowicy, powodując wzrost poziomu naturalnych przeciwciał. Reakcje te w razie potrzeby powinny być łatwo stymulowane przez występujący w naturze patogen i powinny skutecznie neutralizować lub ograniczać chorobę. Wśród pacjentów poddanych terapii szczepionką nieswoistą odnotowano spadek liczby epizodów zakażeń układu oddechowego, a także ograniczenie potrzeby zastosowania antybiotyków.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2016, 12, 1; 42-53
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    1,2-Epoksypropan
    1,2-Epoxypropane
    Autorzy:
    Sapota, A.
    Bruchajzer, E.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/137620.pdf
    Data publikacji:
    2008
    Wydawca:
    Centralny Instytut Ochrony Pracy
    Tematy:
    1,2-epoksypropan
    działanie drażniące
    błony śluzowe
    drogi oddechowe
    NDS
    1,2-epoxypropane
    iritation
    mucous membranes
    respiratory tract
    MAC
    Opis:
    1,2-Epoksypropan (EP; tlenek propylenu) jest bezbarwną cieczą otrzymywaną najczęściej metodą chlorohydrynową z propylenu i chloru, stosowaną jako produkt pośredni w syntezie glikoli propylenowych i eterów propylenoglikolowych, do wytwarzania poliuretanów i żywic poliestrowych. Związek jest wykorzystywany także w przemyśle farmaceutycznym, spożywczym (fumigant do konserwacji owoców) i kosmetycznym. W 1997 r. światowa produkcja EP wynosiła 4,1 mln t. W Polsce produkowano ponad 25 000 t 1,2-epoksypropanu, a narażonych na jego działanie było około 200 osób. 1,2-Epoksypropan w zatruciu ostrym ludzi wykazuje działanie drażniące na skórę i błony śluzowe oczu, nosa, dróg oddechowych. Po narażeniu na związek o dużych stężeniach obserwowano: sinicę, utratę przytomności, obrzęk płuc oraz objawy działania neurotoksycznego. W bezpośrednim kontakcie ze skórą związek powoduje podrażnienia, a nawet oparzenia. 1,2-Epoksypropan może wywoływać u ludzi objawy alergiczne. W dostępnej literaturze nie ma danych epidemiologicznych dotyczących narażenia zawodowego ludzi na sam EP. 1,2-Epoksypropan jest związkiem o umiarkowanej toksyczności ostrej dla zwierząt. Wartości DL50 uzyskane z różnych eksperymentów wynosiły 380 ÷ 1140 mg/kg, co wskazuje, że związek należy (według klasyfikacji unijnej) do substancji szkodliwych. W zatruciach ostrych zwierząt występują głównie objawy działania drażniącego i depresyjnego na ośrodkowy układ nerwowy. Po 28-miesięcznym narażeniu szczurów na 1,2-epoksypropan o stężeniu 72 mg/m3 zaobserwowano zmiany zwyrodnieniowe i rozrostowe błony śluzowej nosa. Narażenie szczurów na EP o stężeniu 240 mg/m3 przez 2 lata powodowało zmiany zapalne błony śluzowej górnych dróg oddechowych. Zwiększenie stężenia EP do 482 mg/m3 powodowało wystąpienie nieżytów nosa. Opisane objawy nasilały się po 24 ÷ 28-miesięcznym narażeniu szczurów na EP o stężeniu 723 mg/m3. Największe stężenia 1,2-epoksypropanu, na jakie narażano myszy przez 2 lata wynosiły 964 mg/m3. U badanych zwierząt obserwowano znaczny spadek masy ciała, zwiększenie odsetka zwierząt z objawami nieżytu nosa oraz znaczny wzrost przypadków metaplazji płaskonabłonkowej i ropnego zapalenia śluzówki nosa. 1,2-Epoksypropan działa mutagennie i genotoksycznie (zwiększa liczbę przypadków aberracji chromosomowych i wymiany chromatyd siostrzanych). Pod wpływem inhalacyjnego narażenia na 1,2-epoksypropan wzrasta ryzyko powstania nowotworów u zwierząt laboratoryjnych (głównie jamy nosowej, ale także nadnerczy i gruczołu sutkowego u samic). 1,2-Epoksypropan nie wpływa znacząco na rozrodczość samców i samic. Toksyczne działanie 1,2-epoksypropanu na płód (zniekształcenie żeber) uwidaczniało się po narażeniu ciężarnych szczurów na związek o bardzo dużych stężeniach (1200 mg/m3). 1,2-Epoksypropan bardzo szybko wchłania się przez płuca i równie szybko ulega dystrybucji i metabolizmowi. Tworzy wiązania kowalencyjne z DNA (głównie z guaniną). Biotransformacja EP przebiega dwiema drogami: przy udziale wątrobowej transferazy S-glutationowej do kwasu mer kapturowego i/lub przez 1,2-propandiol do kwasu mlekowego i pirogronowego. Wydalanie metabolitów (96% wchłoniętej dawki) zachodzi głównie z moczem. Mechanizm działania toksycznego jest związany z tworzeniem wiązań kowalencyjnych z DNA (głównie jamy nosowej), co może powodować zmiany zwyrodnieniowe i rozrost błony śluzowej nosa prowadzące do mutacji i powstawania nowotworów. Dane o działaniu łącznym 1,2-epoksypropanu z innymi związkami są mało precyzyjne. Odnoszą się do narażenia ludzi w przemyśle chemicznym, w którym występowało narażenie na znaczną liczbę związków, również kancerogennych. Stwierdzono wtedy zwiększone ryzyko zgonów spowodowanych nowotworami różnego typu. Wartości normatywów higienicznych (NDS) w poszczególnych państwach różnią się między sobą nawet 50-krotnie. Większość państw europejskich przyjęła za wartość NDS 1,2-epoksypropanu stężenie 12 mg/m3 (5 ppm) lub 50 mg/m3 (20 ppm). Podstawą proponowanej wartości NDS są obserwacje pochodzące z przewlekłych eksperymentów (28-miesięcznych). Po zastosowaniu odpowiednich współczynników niepewności wyliczono wartość NDS równą 9 mg/m3, którą autorzy dokumentacji proponują przyjąć w Polsce.
    1,2-Epoxypropane (EP), propylene oxide, is a colorless liquid, most frequently obtained from propylene and chlorine by means of the chlorohydrin method. It is used as an indirect product in the synthesis of propylene glycols and propylene glycol ethers to produce polyurethanes and polyester resins. This compound also finds its application in the pharmaceutical, food (fruit conservation fumigant) and cosmetic industries. In 1997, its world production accounted for 4.1 million tones, whereas in Poland, it was over 25 000 tones and about 200 persons were exposed to its effects. Irritation of the skin, eyes, nose or airways is the most common manifestation of the acute toxic effect of 1,2-epoxypropane in humans. In exposures to high EP concentrations, symptoms, such as cyanosis, loss of consciousness, pulmonary edema and signs of neurotoxic effects have been observed. Severe irritation or even burn has been found after a direct EP contact with the skin. It may also induce allergy in humans. In the available literature, there are no epidemiological data on occupational exposure to EP alone. 1,2-Epoxypropane is a compound that exerts moderate acute toxic effects in animals. The value of DL50 obtained in various experiments amounts to 380 ÷ 1140 mg/kg, which indicates that the compound has been categorized (according to EU classification) in the group of harmful substances. Irritation and depressive influence on the central nervous system are the major manifestations observed in acute animal EP toxicity. Following a 28-month exposure of rats to 1,2-epoxypropane at a concentration of 72 mg/m3, degenerative and proliferative changes in the nose mucous membrane have been observed. Exposure of rats to EP at a concentration of 240 mg/m3 for two years caused inflammation of mucous membrane in upper airways. EP exposure increased to 482 mg/m3 induced rhinitis. The aforesaid symptoms intensified after a 24 ÷ 28-month exposure of rats to EP at a concentration of 723 mg/m3. The highest EP concentrations, the mice were exposed to for two years, accounted to 964 mg/m3. In the experimental animals, a significant body weight 106 loss, an increased rate of animals with rhinitis and a significant increase in the number of cases with metaplasia to squamous epithelium and purulent inflammation of nose mucous, have been observed. The mutagenic and genotoxic (increased rates of chromosome aberration and sister chromatid exchange) effects of EP have already been evidenced. Inhalation exposure to 1,2-epoxypropane increases cancer risk in laboratory animals (mostly cancer of nasal cavity but also of adrenal gland and mammary gland in females). No significant effect of EP on the animal reproduction (both genders) has been found. EP toxic effect on the fetus (deformity of ribs) was visible after exposure of pregnant rats to very high (1200 mg/m3) concentrations of the compound. Absorption of 1,2-epoxypropane by lungs as well as its distribution and metabolism are very fast processes. EP is covalently bound to DNA (mostly with guanine). There are two routes of EP biotransformation, mediated by the liver S-glutathione transferase to mercapturic acid and/or by 1,2-propandiol to lactic and pyruvic acids. EP metabolites are mainly excreted (96% of an absorbed dose) with urine. The mechanism by which EP exerts its toxic effect is associated with the promotion of covalent binding to DNA (mostly nasal cavity), which may induce degenerative changes and mucous membrane proliferation, leading finally to the mutation and cancer development. Data on EP combined action with other compounds are not accurate and they mostly apply to human exposures in the chemical industry, where exposure to a large number of compounds, including those of carcinogenic properties, has been recorded. In such cases, an enhanced risk of deaths from cancers at different sites has been found. Even a fifty fold difference in the values of maximum admissible concentrations (MAC) for 1,2-epoxypropane can be found between different countries. The majority of European countries adopted for EP the concentration of 12 mg/m3 (5 ppm) or 50 mg/m3 (20 ppm) as its MAC (TWA) value. Observations made during long-term (28 months) experiments have provided the basis for the MAC value calculation. After using relevant uncertainty coefficients, the MAC value of 9 mg/m3 has been calculated and proposed to be approved in Poland.
    Źródło:
    Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy; 2008, 2 (56); 73-106
    1231-868X
    Pojawia się w:
    Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Immunostymulacja przy użyciu antygenów bakteryjnych – mechanizm działania i praktyka kliniczna w wirusowych zakażeniach układu oddechowego
    Immunostimulation using bacterial antigens – mechanism of action and clinical practice in viral respiratory tract infections
    Autorzy:
    Feleszko, Wojciech
    Dziekiewicz, Marcin
    Wąsowicz, Adam
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1033870.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    OM-85
    bacterial lysates
    respiratory tract infections
    toll-like receptors
    zakażenia układu oddechowego
    lizaty bakteryjne
    om-85
    receptory toll-podobne
    Opis:
    Recurrent respiratory tract infections constitute a significant problem in the practice of a general practitioner and paediatrician. Antibiotic resistance of bacterial strains, which has been growing for years, prompts the search for alternative ways of combating pathogens. One of them is the usage of preparations based on cell lysis of various bacterial strains. Bacterial lysates have been available in Europe for many years. In preclinical trials, they are characterised by the capability of reducing infections caused by bacteria and viruses that are not the components of the preparations. A range of clinical trials have demonstrated their usefulness in reducing the frequency of seasonal respiratory tract infections and antibiotic use. Moreover, patients with chronic obstructive pulmonary disease gain an additional advantage in the form of the reduction of the risk of hospitalization due to disease exacerbations and a positive influence on the survival curve. The action of bacterial lysates is based on oral immunostimulation of gut-associated lymphoid tissue, which results in increased antibody production. Moreover, they activate a range of mucosal mechanisms of non-specific immunity, mainly by enhancing the activity of TLR-dependent mechanisms. The efficacy of this group of drugs has been confirmed in a range of clinical trials, systematic reviews and meta-analyses. Recent studies also indicate their immunoregulatory potential, suggesting that they might be used in the future in preventing allergies, asthma and autoimmune diseases. To conclude, physicians (paediatricians, laryngologists, pulmonologists) should consider reducing the use of antibiotics in their daily practice. Instead, they should offer preparations that promote the immune system, thus controlling infections in a better way.
    Nawracające zakażenia układu oddechowego stanowią istotny problem w codziennej praktyce lekarza rodzinnego i pediatry. Narastająca od lat oporność szeregu szczepów bakteryjnych na antybiotyki każe poszukiwać alternatywnych dróg walki z drobnoustrojami. Taką metodą jest stosowanie preparatów wytwarzanych w oparciu o lizę komórek wielu szczepów bakteryjnych. Lizaty bakteryjne są grupą leków dostępnych w Europie od wielu lat i w badaniach przedklinicznych charakteryzują się zdolnością do ograniczenia zakażeń wywoływanych przez wirusy oraz bakterie inne niż te, które są składnikiem preparatu. W szeregu badań klinicznych udowodniono ich przydatność w ograniczaniu częstości sezonowych zakażeń w układzie oddechowym oraz spożycia antybiotyków. U chorych z przewlekłą obturacyjną chorobą płuc dodatkowym atutem było obniżenie ryzyka hospitalizacji wynikającej z zaostrzenia choroby podstawowej oraz dodatni wpływ na krzywą przeżycia. Działanie lizatów bakteryjnych opiera się na doustnej immunostymulacji tkanki limfatycznej związanej z przewodem pokarmowym, czego skutkiem jest zwiększona produkcja przeciwciał. Ponadto aktywują one szereg śluzówkowych mechanizmów odporności nieswoistej, głównie przez zwiększanie aktywności mechanizmów zależnych od receptorów TLR. Skuteczność tej grupy leków potwierdzono w szeregu badań klinicznych, przeglądów systematycznych oraz metaanaliz. Badania ostatnich lat wskazują także na potencjał immunoregulatorowy, jaki niosą ze sobą te preparaty, wskazując na możliwość ich stosowania w przyszłości w zapobieganiu alergii, astmie i chorobom z autoimmunizacji. Konkludując, warto rozważyć w codziennej praktyce lekarskiej (pediatry, laryngologia, pneumonologa) ograniczanie stosowania antybiotyków, w to miejsce oferując preparaty wspomagające układ odpornościowy w celu lepszej kontroli zakażeń.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2015, 11, 4; 358-364
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    1,2-Dichlorobenzen. Dokumentacja proponowanych wartości dopuszczalnych wielkości narażenia zawodowego
    1,2-Dichlorobenzene
    Autorzy:
    Soćko, R.
    Czerczak, S.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/138306.pdf
    Data publikacji:
    2004
    Wydawca:
    Centralny Instytut Ochrony Pracy
    Tematy:
    1,2-dichlorobenzen
    działanie drażniące
    oczy
    skóra
    układ oddechowy
    NDS
    NDSCh
    1,2-dichlorobenzene
    iritation
    eyes
    skin
    respiratory tract
    MAC (TWA)
    MAC (STEL)
    Opis:
    1,2-Dichlorobenzen (orto-dichlorobenzen, o-DCB) jest bezbarwną cieczą o przyjemnym i aromatycznym zapachu, stosowaną przede wszystkim w przemyśle jako rozpuszczalnik, czynnik odtłuszczający oraz jako półprodukt w syntezie takich związków organicznych jak 3,4-dichloroaniliny, a także w syntezie herbicydów. o-DCB jest substancją czynną preparatów owadobójczych. Ponadto o-DCB stosuje się również w zakładach farbiarskich oraz jako środek dezodoryzujący powietrze – odświeżacz toalet i kontenerów zawierających śmieci. Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 11 stycznia 2001 r. o substancjach i preparatach chemicznych, w wykazie niebezpiecznych substancji chemicznych o-DCB został sklasyfikowany jako substancja szkodliwa (Xn) z przypisanymi zwrotami określającymi zagrożenie „działa szkodliwie po połknięciu" (R22) oraz "działa drażniąco na oczy, drogi oddechowe i skórę" (R36/37/38). Ponadto o-DCB zaliczono do substancji niebezpiecznych dla środowiska z przypisanym zwrotem określającym zagrożenie "działa bardzo toksycznie na organizmy wodne; może wywoływać długo utrzymujące się zmiany w środowisku wodnym" (R50/53). Działanie narkotyczne i depresja ośrodkowego układu nerwowego są najczęściej występującymi objawami ostrego zatrucia o-DCB drogą pokarmową i inhalacyjną u zwierząt doświadczalnych. Ponadto u zwierząt występowały zmiany martwicze w wątrobie i w nerkach. Z danych literaturowych wynika, że o-DCB nie wywołuje działania rakotwórczego u zwierząt doświadczalnych. Związek ten nie działa embriotoksycznie i teratogennie, może jednak powodować zmiany morfologiczne plemników. Stwierdzono, na podstawie uzyskanych wyników z badań przeprowadzonych w warunkach in vitro i in vivo na proi eukariotycznych organizmach, że o-DCB wykazuje działanie mutagenne i genotoksyczne. Podstawą wyliczenia wartości NDS było uszkadzające działanie o-DCB na wątrobę szczurów w doświadczeniu 90-dniowym. W doświadczeniu tym u zwierząt narażanych per os na o-DCB w dawce 100 mg/kg m.c./dzień (stanowiącej wartość LOAEL) obserwowano wzrost aktywności aminotransferazy alaniny i wzrost poziomu azotu mocznika we krwi. Na podstawie wartości LOAEL i po przyjęciu trzech współczynników niepewności wyliczono wartość NDS wynoszącą 90 mg/m3 i wartość NDSCh – 180 mg/m3. Ze względu na działanie drażniące związku autorzy proponują oznaczenie go literą "I". Proponowane wartości powinny skutecznie zapobiegać skutkom działania drażniącego związku i jego działaniu uszkadzającemu na wątrobę i nerki. Najczęściej spotykanymi objawami narażenia na pary i aerozol o-DCB u ludzi są: działanie drażniące na oczy, skórę, gardło i błony śluzowe górnych dróg oddechowych. Związek ten może być czynnikiem białaczkotwórczym.
    1,2-Dichlorobenzene is a colorless to pale yellow liquid with a pleasant aromatic odor. 1,2-Dichlorobenzene is mainly used as an intermediate in the syntheses of organic compounds, such as 3,4-dichloroaniline, and in the syntheses of herbicides. It is used as an industrial solvent, a degreasing agent, a heat-exchange medium, a deodorant for garbage and sewage, an engine cleaner, and an intermediate in dye manufacture. 1,2- - Dichlorobenzene is also used as an insecticide and a fumigant for controlling peach tree borers, bark beetles, grubs, and termites. The acute toxicity of 1,2-dichlorobenzene for laboratory animals is slight to moderate by all routes of administration. The dermal LD50 for rabbits is >10000 mg/kg, and the oral LD50 for rats is 500 ÷ 2138 mg/kg. The liquid and vapour phases of 1,2-dichlorobenzene are irritating to the eyes, skin and mucous membranes. Injury of the liver and injury of the kidneys occur at high concentrations. 1,2-dichlorobenzene can cause severe dermatitis, headaches, dizziness, depression of central nervous system and other systemic injury. Basing on the results obtained after exposure of rats to 1,2-dichlorobenzene per os in dose of 100 mg/kg body (LOAEL) weight for 3 months, which caused injury of livers, the concentration of 90 mg of 1,2- -dichlorobenzene/m3 is proposed as a maximum exposure limit (maximum admissible concentration) with an I (irritation) notation. According to the irritant effect of 1,2-dichlorobenzene, the value of MAC(STEL) 180 mg/m3 is recommended. A maximum admissible concentration of 90 mg/m3 for 1,2-dichlorobenzene is recommended to protect against eye irritation reported in humans and liver toxicity observed in rats.
    Źródło:
    Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy; 2004, 3 (41); 81-100
    1231-868X
    Pojawia się w:
    Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Objawowe leczenie infekcji górnych dróg oddechowych
    Symptomatic treatment of upper respiratory tract infections
    Autorzy:
    Liczner, Grzegorz
    Wiciński, Michał
    Malinowski, Bartosz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2189931.pdf
    Data publikacji:
    2023-03-01
    Wydawca:
    Wydawnictwo Naukowe Medyk sp. z o.o.
    Tematy:
    infekcje górnych dróg oddechowych
    witamina D
    witamina C
    aloes drzewiasty
    jeżówka purpurowa
    upper respiratory tract infections
    vitamin D
    vitamin C
    aloe arborescens
    echinacea purpurea
    Opis:
    Mimo wysokiej dostępności i skuteczności leków syntetycznych, zainteresowanie suplementami diety, w tym preparatami witaminowymi i roślinnymi rośnie. Nawracające zakażenia dróg oddechowych i narastająca lekooporność drobnoustrojów sprawiają, że coraz chętniej po nie sięgamy, szczególnie w czasie sezonowych zachorowań na infekcje dróg oddechowych. W okresie zimowym dużą popularnością cieszą się środki poprawiające funkcje układu immunologicznego, zawierające witaminę D i C, preparaty jeżówki purpurowej czy aloesu drzewiastego.
    Despite the high availability and effectiveness of synthetic drugs, the interest in dietary supplements, including vitamin and plant preparations, is growing. Recurring respiratory tract infections, increasing drug resistance of microorganisms cause that we are more and more eager to choose them, especially during seasonal respiratory tract infections. In the winter, agents that improve the function of the immune system, containing vitamin D and C, preparations of echinacea purpurea or aloe arborescens are very popular.
    Źródło:
    Lek w Polsce; 2023, 382, 03; 40-44
    2353-8597
    Pojawia się w:
    Lek w Polsce
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Współczesne spojrzenie na właściwości lecznicze płucnicy islandzkiej Cetraria islandica (L.) Ach.
    Modern look at medicinal properties of Iceland moss Cetraria islandica (L.) Ach.
    Autorzy:
    Smolińska, Dorota
    Tajer, Agnieszka
    Stebel, Adam
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1038876.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
    Tematy:
    cetraria islandica
    porosty
    kwasy porostowe
    wrzody żołądka
    stan zapalny górnych dróg oddechowych
    lichens
    lichen acids
    gastric ulcers
    inflammatory condition of upper respiratory tract
    Opis:
    Iceland moss Cetraria islandica (L.) Ach. is a lichen that belongs to the Parmeliaceae family. It occurs throughout Poland, mainly in dry pine forests, grasslands and heaths. A raw material which is used in health care is a thallus of Iceland moss, Lichen islandicus. The properties of the species have been well-known since the 18th century when it started to be used as a food, mostly jelly after soaking in water, or an admixture to flour for baking bread, as well as a cure for tuberculosis. Nowadays, this lichen is also used as an additive to pet food in Scandinavia. Thanks to the presence of biologically active substances such as lichen acids (cetraric acid, protocetraric acid, fumarprotocetraric acid, protolichesterinic acid, small amounts of usnic acid), polysaccharides and mucous compounds, it has antibacterial, anti-inflammatory, protective, reinforcing and antiemetic properties. Moreover animal research which has been conducted recently has confirmed the anticancer properties of the lichen after parenteral administration. Extracts from this lichen are used in treating infl ammation of the upper respiratory tract, laryngitis, as an antitussive agent, against inflammation of the esophagus and stomach, hypo-acidity, peptic ulcers, as well as externally in the form of rinses to improve the condition of damaged hair and wraps to control the excessive secretion of sebum.
    Płucnica islandzka (tarczownica islandzka, porost islandzki) Cetraria islandica (L.) Ach. jest porostem z rodziny tarczownicowatych Parmeliaceae, spotykanym na terenie całego kraju, głównie w suchych borach sosnowych, murawach i na wrzosowiskach. W lecznictwie stosowana jest plecha płucnicy Lichen islandicus. Surowiec ten znany był już ludziom w XVIII w. Stosowano go jako środek spożywczy, głównie galaretkę po odgoryczeniu przez moczenie w wodzie, jako domieszkę do mąki przy wypieku chleba oraz jako lekarstwo na gruźlicę. Do dzisiejszych czasów w Skandynawii używa się go jako dodatek do karmy dla zwierząt domowych. Dzięki zawartości biologicznie czynnych związków chemicznych, głównie kwasów porostowych, takich jak kwasy cetrarowy, protocetrarowy, fumaroprotocetrarowy, protolichesterynowy, a w niewielkich ilościach także usninowy, oraz polisacharydów i związków śluzowych, wykazuje działanie przeciwbakteryjne, przeciwzapalne, osłaniające, wzmacniające, przeciwwymiotne. Ostatnio prowadzone badania na zwierzętach wykazały również, po podaniu pozajelitowym, właściwości przeciwnowotworowe. Wyciągi z płucnicy stosuje się w stanach zapalnych górnych dróg oddechowych, w nieżycie gardła, jako środek przeciwkaszlowy, w stanach zapalnych przełyku i żołądka, w niedokwaśności, chorobie wrzodowej, a także – zewnętrznie – w postaci płukanek do polepszenia kondycji zniszczonych włosów oraz okładów w celu regulacji nadmiernego wydzielania łoju.
    Źródło:
    Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2012, 66, 4; 56-63
    1734-025X
    Pojawia się w:
    Annales Academiae Medicae Silesiensis
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Czy mamy skuteczny lek w leczeniu bakteryjnych zakażeń górnych dróg oddechowych o mnogiej lokalizacji?
    Is there a cure for bacterial infections of the upper respiratory tract with multiple locations?
    Autorzy:
    Makowska, Magdalena
    Sybilski, Adam J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1033121.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    amoxicillin with clavulanic acid
    children
    rational antibiotic therapy
    treatment
    upper respiratory tract infections
    infekcje górnych dróg oddechowych
    racjonalna antybiotykoterapia
    amoksycylina z kwasem klawulanowym
    leczenie
    dzieci
    Opis:
    Upper respiratory tract infections (often with multiple locations) are a common problem, especially in the GP’s office. These infections account for about 50–60% of all community-acquired infections and are the most common cause of fever in infants and young children. Most are viral infections. Bacterial factors are S. pneumoniae, H. influenzae and M. catarrhalis. The basic procedure is a detailed medical anamnesis, a careful examination and determination of the likely aetiology of the infection. The decision to empirically treat the infection is generally based on the initial differential diagnosis, without the need for a microbiological examination. In case of a viral infection, a symptomatic treatment is sufficient. In the case of suspected bacterial aetiology, is bacteriological confirmation is not suitable, but empirical antibiotic therapy should be implemented. Physicians must pay attention particularly to compliance. Without compliance the treatment generally fails. Currently, physicians have antibiotics (such as amoxicillin with clavulanic acid) which in terms of efficiency and safety are almost ideal drugs. Among the features of an ideal antibiotics we may find: spectrum of effect covering the most common pathogens, efficiency, bioavailability, multiple dosage form, safety, availability and a low cost of treatment. In case of complications or failure of the therapy the exact aetiology should be determined (bacteriological, virological, mycological examination) and hospitalisation should be considered. Following and respecting such scheme of behaviour may contribute to a faster and more efficient treatment of the upper respiratory tract infections, decrease the number of complications, which is equally important, and reduce direct and indirect costs of the therapy.
    Infekcje górnych dróg oddechowych (nierzadko z mnogą lokalizacją) są częstym problemem, zwłaszcza w gabinecie lekarza rodzinnego. Infekcje te stanowią około 50–60% wszystkich zakażeń pozaszpitalnych, będąc główną przyczyną gorączki u niemowląt i małych dzieci. Zazwyczaj są to infekcje wirusowe, z bakteryjnych czynników przeważają S. pneumoniae, H. influenzae oraz M. catarrhalis. Podstawowym postępowaniem jest szczegółowa analiza wywiadu, dokładne badanie przedmiotowe pacjenta i ustalenie prawdopodobnej etiologii infekcji. Decyzja o wdrożeniu leczenia z reguły bazuje na wstępnym różnicowym rozpoznaniu – nie ma konieczności wykonywania dokładnego badania mikrobiologicznego. W przypadku zakażenia wirusowego wskazane i wystarczające jest leczenie objawowe. W razie podejrzenia etiologii bakteryjnej (na co wskazują charakterystyczne objawy podmiotowe i przedmiotowe lub ewentualne badania laboratoryjne) nie jest wskazane potwierdzanie bakteriologiczne, należy natomiast wdrożyć antybiotykoterapię empiryczną. Lekarz musi zwrócić szczególną uwagę na przestrzeganie przez pacjenta zaleceń lekarskich (compliance) – jego brak jest najczęstszą przyczyną niepowodzenia terapii. Obecnie lekarze dysponują antybiotykami (np. amoksycylina z kwasem klawulanowym), które pod względem skuteczności i bezpieczeństwa są lekami niemal idealnymi. Spośród właściwości idealnego antybiotyku należy wymienić: spektrum działania obejmujące najczęstsze patogeny, skuteczność, dobrą biodostępność, wiele postaci leku, bezpieczeństwo, dostępność i niskie koszty leczenia. W przypadku wystąpienia powikłań lub niepowodzenia terapii trzeba ustalić dokładną etiologię (badanie bakteriologiczne, wirusologiczne, mikologiczne) oraz rozważyć leczenie w warunkach szpitalnych. Przestrzeganie takiego schematu postępowania może przyczynić się do szybszej i skuteczniejszej terapii infekcji górnych dróg oddechowych, zmniejszenia liczby powikłań oraz redukcji kosztów bezpośrednich i pośrednich choroby.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2014, 10, 2; 128-136
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-15 z 15

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies