Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "remake" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-5 z 5
    Tytuł:
    Polskojęzyczne remaki filmów z Hollywood. Powrót do Joinville
    Polish Language Remakes of Hollywood Films: Return to Joinville
    Autorzy:
    Sitkiewicz, Paweł
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31341407.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Joinville
    Paramount
    Adolph Zukor
    remake
    Opis:
    Artykuł jest próbą opisania kulis realizacji, a następnie recepcji pięciu polskojęzycznych filmów dźwiękowych wyprodukowanych w studiu Joinville pod Paryżem. Wcześniejsze publikacje utrwaliły negatywny, a nawet nieco satyryczny obraz współpracy polskich filmowców z Paramountem. Autor sprawdza, czy czarna legenda Wytwórni Babel z Joinville, gdzie realizowano remaki w kilkunastu wersjach językowych, znajduje potwierdzenie w ustaleniach historyków kina oraz tekstach publicystycznych z epoki. Stara się również odpowiedzieć na pytanie, dlaczego żaden polski „talkie” nie odniósł sukcesu komercyjnego, a inicjatywa Adolpha Zukora zakończyła się porażką.
    The article is an attempt at a description of the backstage of the making and the reception of five Polish language films made in the Joinville studio near Paris. Previous publications perpetuated a negative, and even a somewhat satirical view of the cooperation of Polish filmmakers with the Paramount. The author checks whether the black legend of the Babel studios from Joinville, where remakes in numerous languages were made, is confirmed by film historians and periodicals of the time. He also tries to answer the question of the lack of commercial success of any of the Polish “talkies”, and the failure of Adolph Zukor’s initiative.
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2017, 97-98; 83-93
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wokół kategorii filmowego remake’u
    The Category of a Remake Reconsidered
    Autorzy:
    Nieracka, Agnieszka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28408616.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    remake
    Robert Altman
    kultura wyczerpania
    culture of exhaustion
    Opis:
    Autorka podejmuje się opisu kategorii remake’u jako praktyki kulturowej traktowanej jako „gorsza” wersja przeboju kasowego albo zjawisko należące do postmodernistycznej „kultury wyczerpania”. Tendencja repetycji wynika także z natury samego medium – reprodukcji. Czym zatem różni się remake od innych sposobów repetycji: aluzji, cytowania, adaptacji? Film to medium działające w sferze reprezentacji. Remake jest wyjątkowy, bo jest reprezentacją reprezentacji. Badając ten fenomen, uwydatniamy relacje między uporczywą potrzebą powtórzenia i kinem jako częścią kulturowego pola produkcji (różnych praktyk dyskursywnych). Kino jest miejscem społecznej i kulturowej pamięci, a każdy film jest w istocie re-made – rozproszony i przekształcony w każdym nowym kontekście i powtórnym oglądaniu. Estetyczne i kulturowe trajektorie, jakie wyznacza remake, odsyłają przecież do początków kina. Remake jest również określoną, instytucjonalną formą struktury repetycji. W jaki sposób remake funkcjonuje jednocześnie jako samodzielny tekst i właśnie remake? Remaking jest kategorią wpisaną w przemysł filmowy (strategie marketingowe, autor, marka), kategorią tekstualną (gatunek, fabuła, struktura) i kategorią krytyczną (widzowie – recepcja, instytucja). Remaki, podobnie jak Altmanowskie gatunki, odnajdują się w przekroczeniu zbioru, całości korpusu filmów. Remaking nie jest więc jedynie wewnętrzną właściwością tekstów czy widzów, ale produktem ubocznym, wtórnym rezultatem szerszej działalności dyskursywnej.
    The author describes and analyses the category of a remake as a cultural practice rated as a “worse” version of a box office hit or a phenomenon belonging to the postmodern “culture of exhaustion”. The tendency of repetition results from the very nature of the medium – reproduction. What then is the difference between a remake and other kinds of repetition: allusion, citing, adaptation? Film is a medium that operates in the sphere of representation. Remake is remarkable, in that it is a representation of a representation. In examining this phenomenon, we emphasise the relationship between the persistent need for repetition and cinema as part of the cultural field of production (which are different discursive practices). Cinema is a place of social and cultural memory, and each movie is in fact “re-made” – distributed and transformed in each new context and re-watching. Aesthetic and cultural trajectories defined by a remake refer to the origins of cinema. The remake is also a specific, institutional form of the structure of repetition. How a remake functions as both a stand-alone text and just a remake? Remake is a category that is part of the film industry (marketing strategies, author, brand), textual category (genre, plot, structure) and critical category (viewers – reception, the institution). Remakes just like Altman’s genres, make sense in transcending the whole body of films. Remaking is therefore not only an internal property of texts or audiences, but a by-product, a secondary result of the wider discursive activity.
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2014, 85; 133-146
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Motyw „oblężonego domu” jako topos amerykańskiego kina w kontekście rozważań na temat remake’ów, sequeli, prequeli i hidden-remake’ów
    The Theme of a “Besieged House” as a Topos in American Cinema in the Context of a Discussion on Remakes, Sequels, Prequels, and Hidden-Remakes
    Autorzy:
    Kletowski, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31341420.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    oblężony dom
    remake
    wspólnota
    kino amerykańskie
    besieged house
    community
    American cinema
    Opis:
    Odwołując się do klasycznych teorii antropologicznych rozpatrujących symboliczny wymiar relacji proksemicznych (S. Kracauer, M. Lurker), autor analizuje motyw „oblężonego domu” jako typowy dla amerykańskiej kinematografii od czasu realizacji Narodzin narodu (1915) Griffitha aż do dziś (współczesne kino akcji, klaustrofobiczne thrillery science fiction, jak Cloverfield Lane 10 /2016/ Dona Trachtenberga). Autor stawia tezę, że filmy podejmujące ten motyw odbijają w bezpośredni bądź metaforyczny sposób aktualną sytuację społeczno-polityczną amerykańskiego społeczeństwa, które jako zbiorowość postrzega się – zwłaszcza w momentach przesileń i kryzysów – jako zagrożoną wspólnotę umiejscowioną w zamkniętej przestrzeni, a przestrzeń ta staje się bronioną za wszelką cenę twierdzą. Motyw ten – wykorzystywany i przetwarzany przez takich reżyserów, jak H. Hawks, S. Peckinpah, G. A. Romero, J. Carpenter, J. McTiernan – powoduje, że wiele z oryginalnych filmów podejmujących ten temat staje się podstawą do licznych nawiązań, przeróbek i hidden-remake’ów (czyli filmów, które w sposób widoczny są przetworzeniem już istniejących filmów, ale z różnych przyczyn – zwykle związanych z prawami autorskimi – nie mogą uchodzić za prawdziwe remaki).
    Referring to classical anthropological theories of the symbolic dimension of proxemic relations (S. Kracauer, M. Lurker), the author analyses the motif of the “besieged house” as typical of American cinema since Griffith’s The Birth of a Nation (1915) to this day (modern action cinema, claustrophobic sci-fi thrillers like Cloverfield Lane 10 /2016/ by Don Trachtenberg). The author argues that the films that take up this motif reflect in a direct or metaphorical way the current socio-political situation of American society, which - as a collective - during moments of crisis, perceives itself as a threatened community in a confined space, which space becomes a besieged fortress to be defended at all cost. This motif - used and transformed by directors such as H. Hawks, S. Peckinpah, G. A. Romero, J. Carpenter, J. McTiernan - made many original films dealing with this topic the basis of numerous references, alterations and hidden remakes (that is films, which are obviously new versions of already existing films, but for various reasons, usually connected with copyright, cannot be considered to be true remakes).
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2017, 97-98; 154-168
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Remake w najnowszej dramaturgii rosyjskiej (próba syntezy)
    The remake in new Russian dramaturgy (an attempt at synthesis)
    Римейк в новейшей русской драматургии (попытка синтеза)
    Autorzy:
    Tyka, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/604409.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
    Tematy:
    русская драматургия
    римейк
    постмодернизм
    новая драма
    dramaturgia rosyjska
    remake
    postmodernizm
    nowy dramat
    Russian dramaturgy
    postmodern
    new dramaturgy
    Opis:
    Целью статьи является обсуждение популярного в постмодернистской культуре приема римейка, который все чаще используется авторами новейшей русской драматургии. Автор пытается охарактеризовать и классифицировать этого явления, ссылаясь на работы русских и зарубежных исследователей. Выводы обосновываются примерами реинтерпретации классических произведений (Антона Чехова, Николая Гоголя, Федора Достоевского, Ивана Гончарова, Льва Толстого и др.) современными русскими драматургами.
    The purpose of this paper is to discuss the remake tool, popular in postmodern culture, which is increasingly used by the authors of the new Russian dramaturgy. The author attempts to characterize and classify this phenomenon, citing the work of Russian and foreign academics. The author supports her conclusions with examples of reinterpretation of classical works (Anton Chekhov, Nikolai Gogol, Fyodor Dostoyevsky, Ivan Goncharov, Leo Tolstoy and others) by contemporary playwrights.
    Celem artykułu jest omówienie popularnego w kulturze postmodernistycznej chwytu remake’u, który jest coraz częściej wykorzystywany przez autorów najnowszej dramaturgii rosyjskiej. Autorka podejmuje próbę scharakteryzowania i sklasyfikowania tego zjawiska, powołując się na prace rosyjskich oraz zagranicznych badaczy. Swoje wnioski autorka podpiera przykładami reinterpretacji utworów klasycznych (Antona Czechowa, Nikołaja Gogola, Fiodora Dostojewskiego, Iwana Gonczarowa, Lwa Tołstoja i in.) przez współczesnych dramaturgów.
    Źródło:
    Przegląd Rusycystyczny; 2020, 170, 2
    0137-298X
    Pojawia się w:
    Przegląd Rusycystyczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-5 z 5

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies