Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "prison inmates" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-3 z 3
    Tytuł:
    Doświadczanie miłości w kontekście teorii więzi przez więźniów i nie-więźniów
    Autorzy:
    Czubak, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/614333.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    attachment styles
    experience of love
    prison inmates
    style przywiązania
    doświadczanie miłości
    więźniowie osadzeni w zakładach karnych
    Opis:
    The literature on the subject suggests that attachment is a key mechanism in human development. The model of attachment develops in early childhood and influences the way of establishing close relationships in subsequent phases of life as well as the development of various mental disorders (Berlin, Cassidy 1999; Bowlby 2007/1969). The aim of the paper is to determine the relations between attachment styles and the experience of love in groups of prisoners and non-prisoners. Two studies were conducted: a study of prison inmates (n = 314) and a study of subjects from the general population (n = 259). Attachment style was examined by means of the Attachment Styles Questionnaire by M. Plopa (2008), and the experience of love was analyzed based on the narrative analysis technique. We computed multiple regression to show how particular dimensions of attachment best determine the ways of experiencing love. The main attachment style explaining the experience of love turned out to be a secure style.
    Literatura przedmiotu wskazuje, że przywiązanie jest kluczowym mechanizmem w rozwoju człowieka. Model przywiązania kształtuje się we wczesnym dzieciństwie i ma wpływ na sposób nawiązywania bliskich relacji w późniejszych fazach życia oraz powstawania różnych zaburzeń psychicznych (Berlin, Cassidy 1999; Bowlby 2007/1969). Celem artykułu jest wskazanie relacji pomiędzy stylami przywiązania a doświadczaniem miłości w grupie więźniów i osób będących na wolności. Przeprowadzono dwa badania: pierwsze to badanie więźniów (n = 314), a drugie – osób z populacji generalnej (n = 259). Do badania stylu przywiązania zastosowano Kwestionariusz Stylów Przywiązaniowych M. Plopy (2008), natomiast analizę doświadczania miłości przeprowadzono w oparciu o technikę analizy narracji. Obliczono regresję wielokrotną, aby pokazać, w jaki sposób wymiary przywiązania najlepiej określają sposoby doświadczania miłości. Okazało się, że głównym stylem przywiązania wyjaśniającym doświadczanie miłości jest styl bezpieczny.
    Źródło:
    Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio J – Paedagogia-Psychologia; 2018, 31, 4
    0867-2040
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio J – Paedagogia-Psychologia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    O tzw. dobrych praktykach penitencjarnych. Obraz empiryczny i kilka ogólniejszych refleksji teoretycznych
    On the So-called Good Penitentiary Practices. An Empirical Picture and Several More General Theoretical Reflections
    Autorzy:
    Stępniak, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/698769.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
    Tematy:
    zakład karny
    więzienie
    praca penitencjarna
    dobra praktyka wykonawcza
    prison
    inmates
    penitentiary work
    good executive practice
    Opis:
    The article discusses the issue of good penitentiary practices. It fits into the discussionabout how to work with inmates in prison, what axiological and substantive basis offersan alternative, new logic of interactions against the crisis of penitentiary resocialisation.According to the author, this discussion should be concentrated on the followingquestions: what can be achieved in prison conditions; how to work with prisoners; whatgoals should be present in penitentiary work. One of the ways of working is, therefore,good practice. The author discusses theoretical and methodological aspects of researchon good practices and defines them. He points out that what is usually referred toas a good practice is an action that has brought concrete, positive results, has somepotential for innovation, is durable, repeatable and applicable to similar conditionselsewhere or by other entities.According to the author, the sources of good penitentiary practices can be soughtin various areas of knowledge, experience and legal regulations. Most importantly, heindicates: praxeology and pragmatism, realism (with regard to what can be achievedin a total institution in given organisational, social and economic conditions), wisdomand experience of prison staff (conformism), international prison rules, penitentiarynational law and pedagogical interaction models. All these sources are discussed indetail.In the further part of the article, the results of research on good penitentiarypractices are discussed. They were carried out between January 2015 and September2016 in five largest prisons from the area of the District Inspectorate of the PrisonService in Poznań (prisons in Poznań, Gębarzewo, Krzywaniec, Rawicz andWronki). They were all of a closed type. The study covered a group of 180 convictsand 32 educators. In addition, 100 personal files were analysed for the mannerof penitentiary work described in them.Research shows that employment of convicts was the most desirable activity, es -pecially appreciated by the educators. In their opinion, referral to work organisestime, sets the rhythm and structure of the day. The work environment is also outsideof the cell. The convicts can go out, meet people from outside prison. This is especiallyvaluable in a closed-type penitentiary. Daily performance of professional duties developsa work habit, teaches responsibility, cooperation, understanding and duty.The second type of desirable interventions was organising and facilitating contactswith relatives. The third one was implementation of, and engaging convicts in, variouspenitentiary programmes. The programme offers possibilities for innovation andcan be repeated. It also provides an opportunity to use specialist preparation andinventiveness of its author (prison educator). The author of the article estimates that only the development and use of penitentiary programmes can be considereda good penitentiary practice according to the criteria given in the article. Other typesof influence pointed out by educators and convicts lie simply in the good performanceof duties by the prison staff. Therefore, they do not provide a starting point to proposesome new theoretical concept of penitentiary interactions.Commenting on these findings, the author assesses that the scientific way of defininggood practices is clearly not in line with how they are understood by prison staff.The former is determined by the criteria indicated in the article, the pragmatic realismof the other. It results from the pressure of prison conditions, and it is not enough togeneralise it to the theoretical level.Therefore, in the final part of the article the author poses the question how theobtained results can be used. In response, he states that the actions indicated by therespondents as desirable can be divided into two groups. The first one includes generalpenitent actions (e.g. differentiation of impacts on prisoners into long-term and shorttermones, intensification of interactions aimed at managing the prisoners’ free time,matching interactions according to the sentence execution’s phase), whereas the secondrefers to interactions aimed at intensifying an individual approach to pri soners (e.g. anindividualised plan of serving the sentence, better knowledge of the convicts, payingmore attention to their interests, reacting to their problems).In conclusion, the author of the article states that its findings provide the basis onlyfor formulating a catalogue of methodical, organisational and functional guidelines.He gives examples of such directives as well as the actions indicated as desirable byprison’s educators and inmates.The article ends with the remark that the catalogue of methodical guidelines isa kind of a prison penitentiary code, assuming the use of means and methods that canpotentially be implemented in prison conditions.
    Źródło:
    Archiwum Kryminologii; 2018, XL; 401-430
    0066-6890
    2719-4280
    Pojawia się w:
    Archiwum Kryminologii
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Auto- i alloagresywne zachowania i postawy występujące wśród więźniów oraz sposoby zapobiegania im
    Auto- and allo-aggressive behaviours and attitudes of inmates, and ways to prevent them
    Autorzy:
    Kędzierski, Witold
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/498525.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Małopolska Wyższa Szkoła Ekonomiczna w Tarnowie
    Tematy:
    agresja więźniów
    podkultura więzienna
    degradacja podkulturowa
    funkcje gwary więziennej
    prizonizacja
    patologiczna humanizacja
    resocjalizacja
    inmates aggression
    prison subculture
    demotion in subculture
    functions of cant
    prisonization
    pathological humanisation
    rehabilitation
    Opis:
    W więzieniach, jako instytucjach totalnych, na niewielkiej przestrzeni skumulowani są osobnicy wykazujący głębokie deficyty w sferze emocjonalno-moralnej i często patologiczną osobowość. Ograniczenie przestrzeni indywidualnej, prowadzące do naruszenia ich psychicznej i fizycznej terytorialności, pozostawanie pod nadzorem funkcjonariuszy oraz deprywacje potrzeb powodują dalszą frustrację więźniów, a ta z kolei prowadzi do auto- i alloagresji, nasilenia postaw destrukcyjnych, często uwarunkowanych istnieniem podkultury więziennej. W ostatnich latach obserwuje się spadek liczby samouszkodzeń dokonywanych przez skazanych oraz wzrost liczby postaw agresywnych w stosunku do funkcjonariuszy. Niewątpliwie ma na to wpływ liberalna i permisywna polityka stosowana wobec więźniów, objawiająca się licznymi ustępstwami, aby za wszelką cenę utrzymać spokój w więzieniach i zmniejszyć liczbę skarg osadzonych. Takie postępowanie jest patologiczną humanizacją, która nie ma nic wspólnego z resocjalizacją. Stworzenie więziennej, kastowej stratyfikacji społecznej oraz wzrost znaczenia magii językowej i tabuistycznych norm było reakcją na represyjność powojennego systemu penitencjarnego. Im bardziej represyjnie traktowano grypsujących, tym bardziej szykanowali oni i poniżali obcych, ściślej obwarowując tajemnymi zasadami tworzony przez siebie świat. Zmiany zaistniałe po przełomie społeczno-ustrojowym w 1989 roku spowodowały liberalizację i humanizację warunków odbywania kary. W związku z tym radykalizm oraz dogmatyzm norm podkulturowych ulegał złagodzeniu. Zdecydowanie zmalała liczba zbiorowych głodówek jako formy protestu, gwałtów homoseksualnych jako formy podkulturowej degradacji, z zachowań autodestruktywnych oraz znaczenie funkcji rytualno-magicznej gwary więziennej.
    Being total institutions, prisons gather individuals with deep deficits in moral and emotional spheres and of pathological personality in a constrained space. Limiting of personal space that leads to violation of their psychological and physical independence, being under supervision and depravation of needs cause further frustration, which in turn leads to auto- and allo-aggression, and intensification of destructive behaviours that are often conditioned by the existence of the prison subculture. Recent years have shown a decrease in the number of self-damage acts performed by inmates and an increase in the number of aggressive behaviours towards prison officers. The situation is aggravated by the liberal and permissive policy allowing concessions in order to maintain peace in prisons and reduce the number of complaints issued by inmates. Such an attitude can be deemed pathological humanization that has nothing in common with rehabilitation. Creation of caste stratification in prisons and increase in significance of language magic and taboo norms were a reaction to repressions in the post-World War II penitentiary system. Repressed members of the prison subculture started harassing aliens more, and surrounded their self-made world with impassable barriers. The changes that occurred after social and structural changes in 1989 caused liberalization and humanization of the conditions in which inmates serve prison sentences. Consequently, radicalism and dogmatism of subcultural norms underwent softening. There was a decrease in the number of mass hunger strikes, homosexual rapes and self-destructive behaviours. There was a loss of significance of the function of ritual-magical cant.
    Źródło:
    Problemy Współczesnej Pedagogiki; 2015, 1, 1; 41-55
    2450-8101
    Pojawia się w:
    Problemy Współczesnej Pedagogiki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-3 z 3

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies