Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "polineuropatia" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-5 z 5
    Tytuł:
    Zastosowanie metody Tomatisa 197–218 w terapii dziecka z zespołem Guillaina-Barrégo
    The Use of the Tomatis Method in Therapy of a Child with Guillain–Barré Syndrome
    Autorzy:
    Bury-Kamińska, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1931424.pdf
    Data publikacji:
    2021-04-27
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Logopedyczne
    Tematy:
    polineuropatia obwodowa
    trening słuchowy
    metody terapeutyczne
    peripheral polyneuropathy
    auditory training
    therapeutic methods
    Opis:
    Wstęp: Metoda Tomatisa, zwana inaczej stymulacją audiopsycholingwistyczną, jest metodą terapeutyczną, która opiera się na treningu układu słuchowego, mającym na celu rozwinięcie umiejętności czynnego słuchania (Tomatis 1995), co przekłada się na lepsze przetwarzanie słuchowe. Cel: Głównym założeniem artykułu jest pokazanie efektywności metody Tomatisa na przykładzie studium przypadku sześcioletniego chłopca ze zdiagnozowanym zespołem Guillaina-Barrégo. Materiał i metoda: Przedstawiono charakterystykę kliniczną pacjenta, oddziaływania terapeutyczne oraz dokonano próby oceny skuteczności stymulacji audiopsycholingwistycznej w połączeniu z innymi metodami psychopedagogicznymi. Zgromadzono dokumentację medyczną, integracji sensorycznej, logopedyczną, audiologiczną, psychologiczną sięgającą początków diagnozy zespołu Guillaina-Barrégo oraz dokonano przeglądu literatury dotyczącej wymienionego zespołu. Wyniki: Test uwagi słuchowej przeprowadzony po trzecim etapie treningu pokazał lepszą percepcję i mniejszą nadwrażliwość słuchową w porównaniu do etapu pierwszego. Konkluzje: W efekcie terapii metodą Tomatisa połączoną z oddziaływaniami terapeutycznymi odnotowano progres w przetwarzaniu słuchowym, realizacji fonemów, koncentracji uwagi, funkcjonowaniu układu przedsionkowego i proprioceptywnego.
    Introduction: The Tomatis Method, also known as audio-psycho-phonological stimulation, is a therapeutic method based on auditory system training aimed at developing the skill of active listening (Tomatis 1995), which translates into better auditory processing. Aim: The main aim of the article is presenting the effectiveness of the Tomatis Method based on a case study of a six-year-old boy diagnosed with Guillain–Barré syndrome. Material and method: The article presents patient’s clinical characteristics, therapeutic activities, and an attempt to assess the effectiveness of audio-psycho-phonological stimulation in a combination with other psychoeducational methods. Medical, sensory integration, speech therapy, audiological, and psychological documentation, dating back to the early stages of the diagnosis of Guillain–Barré syndrome, was collected. The article also reviews the literature concerning the mentioned syndrome. Results: The auditory attention test conducted at the third stage of training showed better perception and smaller auditory hypersensitivity in comparison to the first stage. Conclusions: As a result of the therapy involving the Tomatis Method combined with therapeutic activities, a progress in auditory processing, production of phonemes, concentration, and the functioning of vestibular and proprioceptive systems was recorded.
    Źródło:
    Logopedia; 2020, 49, 1; 197-218
    0459-6935
    Pojawia się w:
    Logopedia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Leczenie przewlekłej zapalnej polineuropatii demielinizacyjnej u dzieci
    Treatment of childhood chronic inflammatory demyelinating polyneuropathy
    Autorzy:
    Łukawska, Małgorzata
    Potulska-Chromik, Anna
    Sendrowski, Krzysztof
    Olchowik, Beata
    Kostera-Pruszczyk, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2057261.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Neurologów Dziecięcych
    Tematy:
    przewlekła zapalna polineuropatia demielinizacyjna
    IVIg
    glikokortykosteroidy
    chronic inflammatory demyelinating polyneuropathy
    intravenous immunoglobulin
    corticosteroids
    Opis:
    W poniższej pracy przedstawiono opis przypadku 4-letniej dziewczynki chorującej na przewlekłą zapalną polineuropatię demielinizacyjną (Chronic inflammatory demyelinating polyneuropathy, CIDP) o ciężkim, nawrotowym przebiegu wymagającej wieloletniej politerapii skojarzonej. CIDP jest neuropatią autoimmunologiczną charakteryzująca się wieloogniskową demielinizacją włókien ruchowych i czuciowych. Objawy rozwijają się najczęściej w ciągu >8 tygodni. Na obraz kliniczny składają się niedowład mięśni ksobnych i odsiebnych kończyn i/lub zaburzenia czucia oraz hipo-/arefleksja. Lekami pierwszego rzutu u dzieci są dożylne wlewy immunoglobulin (intravenous immunoglobulin, IVIg). W razie ciężkiego przebiegu i braku długotrwałej poprawy należy dołączyć glikokortykosteroidy, a następnie jeden z leków immunosupresyjnych. Rokowanie w CIDP u dzieci jest szczególnie dobre, z remisją lub minimalnymi objawami ubytkowymi u prawie wszystkich pacjentów, jednak czas potrzebny do długotrwałej poprawy bywa zróżnicowany.
    In this report we present a case of a 4-year-old girl suffering from chronic inflammatory demyelinating polyneuropathy (CIDP) with a severe recurrent course requiring long-term combined polytherapy. CIDP is an autoimmune neuropathy characterised by a multifocal demyelination of motor and sensory fibers. Symptoms develop during >8 weeks in most cases. The clinical presentation is weakness of proximal and distal muscles of limbs and/or sensory symptoms and hipo-/ areflexia. First line treatment in childhood CIDP is intravenous immunoglobulin (IVIg). In case of a severe course and lack of long-term improvement, corticosteroids should be added, followed by one of the immunosuppressive drugs. CIDP in children has a good prognosis with a remission or minimal deficits in almost all cases, although the time needed for a long- -term improvement may be varied.
    Źródło:
    Neurologia Dziecięca; 2017, 26, 53; 71-74
    1230-3690
    2451-1897
    Pojawia się w:
    Neurologia Dziecięca
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Przewlekła zapalna polineuropatia demielinizacyjna u dzieci
    Childhood chronic inflammatory demyelinating polyneuropathy
    Autorzy:
    Łukawska, Małgorzata
    Potulska-Chromik, Anna
    Kostera-Pruszczyk, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2057233.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Neurologów Dziecięcych
    Tematy:
    przewlekła zapalna polineuropatia demielinizacyjna
    choroba Charcot-Marie-Tooth
    IVIg
    zespół Guillain-Barré
    chronic inflammatory demyelinating polyneuropathy
    Charcot-Marie-Tooth disease
    intravenous immunoglobulin
    Guillain-Barré syndrome
    Opis:
    Przewlekła zapalna polineuropatia demielinizacyjna (Chronic inflammatory demyelinating polyneuropathy, CIDP) jest rzadką chorobą o podłożu autoimmunologicznym charakteryzującą się postępującym niedowładem i/lub zaburzeniami czucia oraz hipo- lub arefleksją. Dziecięca postać CIDP najczęściej rozwija się w ciągu 8 tygodni, ale u 20% choroba ma początek podostry (4–8 tygodni), a u pozostałych ostry (< 4 tygodni). Czasami pierwsze objawy poprzedzone są infekcją układu oddechowego bądź pokarmowego. Typowy obraz kliniczny to postępujący, symetryczny niedowład mięśni proksymalnych i dystalnych kończyn dolnych prowadzący do zaburzeń chodu i upadków. CIDP u dzieci przeważnie ma przebieg rzutowo-remisyjny. Kryteria rozpoznania obejmują również zmiany o charakterze demielinizacji stwierdzane w elektroneurografii (ENG) oraz badanie płynu mózgowo-rdzeniowego, które wykazuje rozszczepienie białkowo-komórkowe. Biopsja nerwu łydkowego nie jest już zalecana w rutynowej diagnostyce. CIDP należy różnicować przede wszystkim z zespołem Guillain’a-Barrego (Guillain-Barré syndrome, GBS), dziedzicznymi czuciowo-ruchowymi polineuropatiami, szczególnie chorobą Charcot-Marie-Tooth (CMT), oraz poliradikulopatią w przebiegu boreliozy. Leczeniem pierwszego rzutu są dożylne wlewy immunoglobulin (intravenous immunoglobulin, IVIg) oraz glikokortykosteroidy (GKS), po których u większości pacjentów występuje dość szybka poprawa stanu klinicznego. W drugim rzucie można zastosować leczenie skojarzone IVIg z GKS, plazmaferezę, a także dołączyć leki immunosupresyjne, przeważnie azatioprynę. CIDP u dzieci ma dobre rokowanie, najczęściej występuje remisja, całkowita bądź z minimalnymi objawami ubytkowymi.
    Chronic inflammatory demyelinating polyneuropathy (CIDP) is a rare autoimmune disease characterised by progressive weakness and/or sensory symptoms and hipo- or areflexia. The disease develops insidiously (> 8 weeks) in most cases but 20% has a subacute onset (4–8 weeks) and 20% an acute onset (< 4 weeks). Sometimes first symptoms are preceded by a respiratory tract infection or gastroenteritis. The typical clinical presentation is a progressive symmetrical weakness of proximal and distal muscles of lower limbs leading to gait disturbance and falls. Childhood CIDP in most cases has a relapsing- remitting course. Diagnostic criteria include also demyelinating changes in nerves in the nerve conduction study (NCV) and elevated protein levels without pleocytosis in cerebrospinal fluid. The sural biopsy is no longer recommended in a routine diagnosis. Differential diagnosis includes Guillain-Barré syndrome (GBS), hereditary sensorimotor polyneuropathies, especially Charcot-Marie-Tooth disease (CMT), and polyradiculopathy as a presenting symptom of boreliosis. The first-line treatment is intravenous immunoglobulin (IVIg) and corticosteroids, both of which improve patients’ symptoms quite quickly. The second- line treatment includes IVIg together with corticosteroids, plasma exchange and an immunosuppressive drug, most commonly azathioprine. The childhood CIDP has a good prognosis with a remission or minimal deficits in most cases.
    Źródło:
    Neurologia Dziecięca; 2017, 26, 53; 39-46
    1230-3690
    2451-1897
    Pojawia się w:
    Neurologia Dziecięca
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Powikłania neurologiczne współistniejące z niewydolnością nerek
    Neurological complications coexisting with renal failure
    Autorzy:
    Łukasik, Maria
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1058117.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    dialytic dementia
    dialytic disequilibrium syndrome
    encefalopatia mocznicowa
    polineuropatia mocznicowa
    renal failure
    restless legs syndrome
    uraemic encephalopathy
    uraemic polyneuropathy
    niewydolność nerek
    otępienie dializacyjne
    zespół nierównowagi dializacyjnej
    zespół niespokojnych nóg
    Opis:
    Neurological complications both due to uraemia or its management are related to the central and peripheral nervous system and muscle tissue and are the reason for increased mortality in patients with renal failure. There is the high risk of the uraemic encephalopathy, hypertensive encephalopathy, cerebrovascular diseases, and dementia in the subjects with renal failure. In the group of uraemic patients the mononeuropathies and polyneuropathies are rather common and the pathology of kidney may results in the restless legs syndrome. Despite continuous therapeutic advances many complications like uraemic encephalopathy, atherosclerosis, neuropathies and myopathy fail to fully respond to the routine treatment. Moreover, the dialytic therapy even induce new complications like dialysis dementia, intracranial haemorrhages, dialytic disequilibrium syndrome, Wernicke’s encephalopathy and osmotic myelinolysis. The use of immunosuppressive drugs in renal disease and after renal transplantation can cause opportunistic infections, the proliferative disorders within central nervous system or posterior reversible encephalopathy syndrome. In order to decrease the mortality and improve the quality of life in patients with renal failure, both nephrologists and neurologists should be familiar with neurological complications of uraemia and should collaborate. The disorders resulting in renal failure (connective tissue diseases, diabetes) may be directly related to the neurological complications.
    Powikłania neurologiczne w przebiegu niewydolności nerek, zarówno te spowodowane mocznicą, jak i wynikające z jej leczenia, dotyczą ośrodkowego oraz obwodowego układu nerwowego, jak również tkanki mięśniowej i stanowią przyczynę zwiększonej śmiertelności u chorych z niewydolnością nerek. Pacjenci z niewydolnością nerek są szczególnie narażeni na rozwój encefalopatii mocznicowej, encefalopatii nadciśnieniowej, chorób naczyniowych ośrodkowego układu nerwowego bądź zespołów otępiennych. W tej grupie chorych częściej niż w populacji ogólnej rozwijają się mono- i polineuropatie, a choroby nerek należą do częstszych przyczyn zespołu niespokojnych nóg. Pomimo ciągłego postępu terapeutycznego wciąż nie ma skutecznego leczenia wielu tych powikłań, m.in. encefalopatii mocznicowej, miażdżycy, neuropatii czy miopatii. Co więcej, wprowadzenie dializoterapii rozszerzyło spektrum komplikacji o otępienie dializacyjne, krwawienia śródczaszkowe, zespół nierównowagi dializacyjnej, encefalopatię Wernickego i osmotyczną mielinolizę. Leczenie immunosupresyjne stosowane zarówno w chorobach nerek, jak i u chorych po przeszczepie nerki przyczyniło się do rozwoju oportunistycznych infekcji i nowotworzenia w ośrodkowym układzie nerwowym, ponadto niekiedy powikłane jest rozwojem odwracalnej tylnej leukoencefalopatii. Znajomość tych powikłań oraz ścisła współpraca między nefrologami i neurologami mogą przyczynić się do zmniejszenia śmiertelności i poprawy jakości życia chorych z niewydolnością nerek. Należy przy tym pamiętać, że także patologie, które prowadzą do niewydolności nerek (szczególnie choroby układowe tkanki łącznej czy cukrzyca), powodują uszkodzenia ośrodkowego i obwodowego układu nerwowego, a określenie rzeczywistej przyczyny bywa niemożliwe.
    Źródło:
    Aktualności Neurologiczne; 2010, 10, 1; 42-50
    1641-9227
    2451-0696
    Pojawia się w:
    Aktualności Neurologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Diagnosis and Management of Neuropathic Pain: Review of Literature and Recommendations of the Polish Association for the Study of Pain and the Polish Neurological Society – Part Two
    Rozpoznanie i leczenie bólu neuropatycznego: przegląd piśmiennictwa i zalecenia Polskiego Towarzystwa Badania Bólu i Towarzystwa Neurologicznego - część druga
    Autorzy:
    Szczudlik, Andrzej
    Dobrogowski, Jan
    Wordliczek, Jerzy
    Stępień, Adam
    Krajnik, Małgorzata
    Leppert, Wojciech
    Woroń, Jarosław
    Przeklasa-Muszyńska, Anna
    Kocot-Kępska, Magdalena
    Zajączkowska, Renata
    Janecki, Marcin
    Adamczyk, Anna
    Malec-Milewska, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/766773.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Międzynarodowe Towarzystwo Badań nad Bólem
    Tematy:
    Bolesna polineuropatia cukrzycowa
    Ból neuropatyczny
    Ból neuropatyczny u chorych na nowotwór
    Ból neuropatyczny w przebiegu infekcji wirusem HIV
    Ból ośrodkowy
    Bóle po amputacji
    Central pain
    Complex regional pain syndrome
    Neuralgia popółpaścowa
    Neuralgia trójdzielna
    Neuropathic pain
    Neuropathic pain in patients with cancer
    Neuropathic pain in the course of HIV infection
    Pain after amputation
    Painful diabetic polyneuropathy
    Persistent post-operative and post-traumatic pain
    Postherpetic neuralgia
    Przetrwały ból pooperacyjny i pourazowy
    Trigeminal neuralgia
    Zespół wieloobjawowego bólu miejscowego
    Opis:
    Neuropathic pain may be caused by a variety of damages or diseases of both the peripheral and central nervous system. The most common and best known syndromes of peripheral neuropathic pain are painful diabetic neuropathy, trigeminal neuralgia and postherpetic neuralgia, persistent post-operative and post-traumatic pain, complex regional pain syndrome, cancer-related neuropathic pain, HIV-related neuropathic pain and pain after amputation. The much less common central pain is primarily central post-stroke pain, post-traumatic pain in spinal cord, central pain in Parkinson's disease, in other neurodegenerative diseases, in syringomyelia and multiple sclerosis. A multidisciplinary team of Polish experts, commissioned by the Polish Association for the Study of Pain and the Polish Neurological Society, has reviewed the literature on various types of neuropathic pain, with special focus on the so far published international recommendations, and has formulated recommendations on their diagnosis and treatment, in accordance with the principles of evidence-based medicine (EBM). The number of randomised studies on the efficacy of various medicines and medical procedures in many neuropathic pain syndromes is small, which makes the strength of published recommendations poor.
    Ból neuropatyczny może być wywołany różnymi uszkodzeniami lub chorobami, zarówno obwodowego, jak i ośrodkowego układu nerwowego. Do najczęstszych i najlepiej poznanych zespołów obwodowego neuropatycznego zalicza się bolesną neuropatię cukrzycową, neuralgię trójdzielną i popołpaścowa, przetrwały ból pooperacyjny i pourazowy, zespół wieloobjawowego bólu miejscowego, neuropatyczny ból nowotworowy i w przebiegu infekcji wirusem HIV, a także bóle po amputacji. Znacznie rzadszy ból ośrodkowy to przede wszystkim ośrodkowy ból poudarowy, pourazowy ból rdzeniowy, ośrodkowy ból w chorobie Parkinsona, w innych chorobach neurozwyrodnieniowych, w jamistości rdzenia i w stwardnieniu rozsianym. Wielodyscyplinarny zespół polskich ekspertów, powołany przez Polskie Towarzystwo Badania Bólu, oraz Polskie Towarzystwo Neurologiczne dokonał przeglądu piśmiennictwa na temat różnych rodzajów bólu neuropatycznego, ze szczególnym uwzględnieniem opublikowanych dotychczas międzynarodowych zaleceń i sformułował zalecenia dotyczące ich rozpoznawania i leczenia, zgodne z zasadami medycyny opartej na faktach (EBM). Liczba randomizowanych badań na temat skuteczności różnych leków i innych procedur medycznych w wielu zespołach bólu neuropatycznego jest niewielka, co powoduje, że siła publikowanych zaleceń jest słaba.
    Źródło:
    Ból; 2014, 15, 3; 5-18
    1640-324X
    Pojawia się w:
    Ból
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-5 z 5

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies