Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "pharmacokinetics" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    Liposomy – znane nieznane narzędzia farmakologiczne
    Liposomes – a known unknown pharmacological tools
    Autorzy:
    Fijałkowski, Wojciech
    Kopycińska, Małgorzata
    Przybyło, Magdalena
    Langner, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2179647.pdf
    Data publikacji:
    2023-02-01
    Wydawca:
    Wydawnictwo Naukowe Medyk sp. z o.o.
    Tematy:
    kierowane nośniki leków
    liposomy
    agregaty lipidowe
    farmakokinetyka
    targeted drug delivery systems
    liposomes
    lipid aggregates
    pharmacokinetics
    Opis:
    Lipidy od lat stosowane są jako bezpieczne substancje pomocnicze do tworzenia nanoagregatów lipidowych w formie liposomów przeznaczonych do zastosowań farmakologicznych. Pozwalają one na zwiększenie rozpuszczalności i stabilności oraz modyfikację biodostępności i/lub farmakokinetyki substancji farmakologicznie czynnych. Z tego powodu są ważnym elementem wielu nowoczesnych terapii farmakologicznych. Agregaty lipidowe są m.in. niezbędnym elementem terapii genetycznych oraz wygodnym narzędziem w modyfikacji układu immunologicznego poprzez ekspozycję terapeutycznie ważnych epitopów. Powstające w wyniku efektu hydrofobowego agregaty lipidowe mogą zawierać w ich strukturze praktycznie wszystkie substancje biologicznie czynne. Właściwe stosowane nanoagregaty lipidowe umożliwiają osiągnięcie zwiększonej selektywności tkankowej i/lub komórkowej terapii, a co za tym idzie, mogą zredukować toksyczność układową substancji czynnej. Zastosowanie lipidów jako substancji pomocniczych zmienia jakościowo terapie farmakologiczne, czego przejawem jest nowa, oparta na mRNA, szczepionka przeciw COVID-19. W nowoczesnej farmakologii agregat lipidowy pozwala zakodować w jego strukturze to, jak będzie zachowywał się w organizmie, a jego powierzchnia doskonale nadaje się do komunikacji z kompetentnymi komórkami organizmu. Celem artykułu jest przedstawienie podstawowych informacji dotyczących nanoagregatów lipidowych w postaci liposomów oraz wskazanie na korzyści wynikające z ich stosowania w terapiach farmakologicznych. Wskazano także na zmieniające się w związku z tym paradygmaty farmakologiczne.
    Lipids have been used for years as safe excipients to create lipid nano-aggregates in the form of liposomes intended for pharmacological applications. They allow to increase the solubility and stability, and to modify the bioavailability and/or pharmacokinetics of pharmacologically active substances. For this reason, they are an important component of many modern pharmacological therapies. Lipid aggregates are, among others, an essential element of genetic therapy and a convenient tool in the modification of the immune system by exposure of therapeutically important epitopes. Lipid aggregates formed because of the hydrophobic effect may contain practically all biologically active substances in their structure. When properly used, lipid nano-aggregates make it possible to achieve increased tissue selectivity and/or cellular therapy and thus can reduce the systemic toxicity of the active ingredient. The use of lipids as excipients is qualitatively changing pharmacological therapies, as evidenced by the new mRNA-based COVID-19 vaccine. In modern pharmacology, the lipid aggregate allows to encode in its structure how it will behave in the body, and its surface is perfect for communication with competent cells of the body. The aim of the article is to present basic information on lipid nano-aggregates in the form of liposomes and to indicate the benefits of their use in pharmacological therapies. The changing pharmacological paradigms were also pointed out.
    Źródło:
    Lek w Polsce; 2023, 33, 2; 29-38
    2353-8597
    Pojawia się w:
    Lek w Polsce
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    ZMIANY WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOKINETYCZNYCH LEKÓW PRZECIWDROBNOUSTROJOWYCH U PACJENTÓW KRYTYCZNIE CHORYCH
    CHANGES IN PHARMACOKINETIC PROPERTIES OF ANTIBACTERIAL DRUGS IN CRITICALLY ILL PATIENTS
    Autorzy:
    Cios, Agnieszka M.
    Wesołowska, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/762581.pdf
    Data publikacji:
    2020-02-25
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne
    Tematy:
    oddział intensywnej terapii
    farmakokinetyka
    posocznica
    farmakodynamika
    Leki przeciwdrobnoustrojowe
    niewydolność narządów
    sepsis
    intensive care unit
    pharmacokinetics
    pharmacodynamics
    antimicrobial agents
    organ failure
    Opis:
    Critically ill patients are at high risk of developing a life-threatening infection leading to severe shock and, as a consequence, multi-organ failure and even death. Optimal antimicrobial therapy, especially in the first 48 hours, is crucial to increasing patients' chances of survival. However, effective drug dosing is problematic because pathophysiological changes associated with the critical state of a disease affect their pharmacokinetic properties, mainly those drugs that are hydrophilic in nature. Concentrations of these drugs may be elevated in critically ill patients, mainly because of decreased renal clearance due to renal failure/damage. Conversely, antimicrobial concentrations may decrease due to increased volume of distribution and increased renal clearance, caused by the systemic inflammatory response syndrome, capillary leakage, reduced drug binding, intravenous fluids and inotropic drugs used. The frequency of simultaneous occurrence of numerous complications that may affect pharmacokinetic properties of drugs is excessively complicated by predicting their therapeutic concentrations. In general, situations where antimicrobial concentrations in serum of critically ill patients are too low dominate in clinical settings. And obtaining inappropriate plasma concentrations of patients is clinically important because it leads to ineffective eradication of pathogenic microorganisms and a lack of clinical improvement. In addition, too low drug levels trigger the development of multi-drug resistance, which is not only a medical but also a socio-economic problem. One of the major solutions to this problem seems to be the widespread use of plasma drug monitoring for individual adjustment of the dosage of antimicrobial drugs in a particular patient's clinical condition. However, despite the successful implementation of the beta-lactam antibiotic monitoring program in critically ill patients in Poland, several problems remain to be solved, such as insufficient documentation of the advantage of such a procedure and its clinical success, the lack of necessary technical preparation and specialist knowledge of medical staff in hospitals, which has an impact for the time of determining the concentration of antibacterial drugs in the patient plasma, even the possibility of monitoring drug concentration therapy does not solve the problem of obtaining the most optimal pharmacokinetic-pharmacodynamic indicators that determine the dosage selection. One solution, though not without its drawbacks, is to use population models to calculate the dosage of antimicrobial drugs. These models should take into account the state of mechanical ventilation, diagnostic category and glomerular filtration of the patient. However, also in such model preparation, there are problems such as the state of patients' kidney function, which may show large fluctuations and require frequent monitoring of creatinine, which is associated with additional work and time input, capillary leak affecting the value of distribution volume. The above pathophysiological changes significantly impede the development of appropriate models that would be adequate for use in optimization of the antimicrobial dosage in critically ill patients.
    Krytycznie chorzy pacjenci są narażeni na wysokie ryzyko rozwoju zagrażającej życiu infekcji prowadzącej do ciężkiego wstrząsu i w konsekwencji niewydolności wielonarządowej, a nawet śmierci. Optymalna terapia przeciwdrobnoustrojowa ma kluczowe znaczenie w zwiększaniu szansy tych pacjentów na przeżycie. Jednak skuteczne dawkowanie leków jest problematyczne, ponieważ zmiany patofizjologiczne, związane z krytycznym stanem choroby, wpływają na ich właściwości farmakokinetyczne, głównie tych leków, które wykazują charakter hydrofilowy. Stężenia tych leków mogą być podwyższone u pacjentów krytycznie chorych, głównie z powodu zmniejszonego klirensu nerkowego spowodowanego niewydolnością/uszkodzeniem nerek. I przeciwnie, stężenia leków przeciwbakteryjnych mogą ulec obniżeniu z powodu zwiększonej objętości dystrybucji i zwiększonego klirensu nerkowego, wywołanego przez zespół ogólnoustrojowej odpowiedzi zapalnej, wyciek kapilarny, zmniejszone wiązanie leku z białkami, podawanie dożylnych płynów oraz leków inotropowych. Częstość jednoczesnego występowania licznych powikłań, które mogą wpływać na właściwości farmakokinetyczne leków, nadmiernie komplikuje prognozowanie ich terapeutycznych stężeń. Zasadniczo, w warunkach klinicznych dominują sytuacje gdy uzyskiwane stężenia leków przeciwdrobnoustrojowych u pacjentów krytycznie chorych są zbyt niskie. A uzyskanie nieodpowiedniego stężenia leków w osoczu pacjentów jest istotne z klinicznego punktu widzenia, ponieważ prowadzi do nieskutecznej eradykacji drobnoustrojów chorobotwórczych i braku poprawy klinicznej. Ponadto, zbyt niskie stężenia leków wywołują rozwój oporności wielolekowej drobnoustrojów, co stanowi problem nie tylko medyczny, ale i społeczno-ekonomiczny. Jednym z zasadniczych rozwiązań tego problemu wydaje się powszechne stosowanie monitorowania stężeniem leku w osoczu, w celu indywidualnego dostosowania dawkowania leków przeciwdrobnoustrojowych do stanu klinicznego pacjenta.
    Źródło:
    Farmacja Polska; 2020, 76, 1; 33-46
    0014-8261
    2544-8552
    Pojawia się w:
    Farmacja Polska
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Lewetiracetam i leczenie padaczki w szczególnych sytuacjach klinicznych
    Levetiracetam and therapy of epilepsy in specific clinical situations
    Autorzy:
    Jastrzębski, Karol
    Kacperska, Magdalena Justyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1053631.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    padaczka
    leki przeciwpadaczkowe
    patomechanizm
    epileptogeneza
    lewetiracetam
    farmakokinetyka
    terapia padaczki
    cytokiny prozapalne
    zapalenie
    epilepsy
    antiepileptic drugs
    pathogenesis
    epileptogenesis
    levetiracetam
    pharmacokinetics
    pro-inflammatory cytokins
    inflammation
    treatment of epilepsy
    Opis:
    Epilepsy is a chronic, frequently encountered neurological disease, demanding long-term treatment with antiepileptic drugs (AEDs). It involves high treatment expenses. Epilepsy is a complex pathophysiological process, the numerous and complex symptoms are the result of various disorders of the brain. In the treatment of epilepsy, there is no one standard way to proceed. The main and primary goal of epilepsy treatment is complete seizure control and getting the least side effects during treatment with antiepileptic drugs. It is vital that individual adjustment of the drug for each patient. The drug should be adapted to the type of seizure or seizure team, the frequency and severity of seizures. The emergence of a new generation of drugs gave them a certain advantage over the older generation drugs. Levetiracetam is one of the antiepileptic drugs – the pharmacokinetic profile of levetiracetam has been evaluated in many populations. Overall, levetiracetam has a very favourable pharmacokinetic profile, with rapid absorption following oral administration, excellent bioavailability, quick achievement of steady-state concentrations, linear kinetics, minimal plasma protein binding and without important hepatic metabolism. The mechanism of actions is still unclear. It may be used as monotherapy in patients with newly diagnosed epilepsy, to treat seizures with focal onset with secondary generalization or without secondary generalization. Levetiracetam may also be used supplementary to other antiepileptic drugs in the treatment of seizures of focal onset with secondary generalization or without secondary generalization, myoclonic seizures or primary generalized tonic-clonic seizure. This medicine is very useful tool for clinicians.
    Padaczka (epilepsia) to przewlekłe i częste schorzenie neurologiczne, wymagające długotrwałego stosowania leków przeciwpadaczkowych. Liczne i złożone objawy tego skomplikowanego procesu patofizjologicznego są wynikiem różnych zaburzeń funkcji mózgu. W leczeniu padaczki nie występuje jeden standardowy sposób postępowania. Głównym i podstawowym celem leczenia padaczki jest całkowita kontrola napadów i zminimalizowanie objawów niepożądanych spowodowanych terapią lekami przeciwpadaczkowymi. Ogromne znaczenie ma indywidualne dopasowanie leku do każdego pacjenta. Lek powinien być dostosowany do typu napadu lub zespołu padaczkowego, częstości i ciężkości napadów. Pojawienie się leków nowej generacji dało im pewną przewagę w stosunku do leków starszej generacji. Jednym z dostępnych na rynku leków przeciwpadaczkowych jest lewetiracetam, występujący w postaci podłużnych tabletek. Można go stosować w monoterapii u pacjentów od 16. roku życia z nowo rozpoznaną padaczką, w leczeniu napadów padaczkowych o początku ogniskowym z wtórnym uogólnieniem lub bez wtórnego uogólnienia. Lewetiracetam można również dodawać do terapii innymi lekami przeciwpadaczkowymi, w leczeniu m.in. napadów padaczkowych o początku ogniskowym z wtórnym uogólnieniem lub bez wtórnego uogólnienia u dzieci od 1 miesiąca życia, drgawek mioklonicznych (u pacjentów w wieku powyżej 12 lat z młodzieńczą padaczką miokloniczną) czy pierwotnych uogólnionych napadów toniczno-klonicznych u pacjentów powyżej 12 lat z idiopatyczną padaczką uogólnioną. Lek ten między innymi pomaga w stabilizowaniu aktywności elektrycznej w mózgu i zapobiega napadom.
    Źródło:
    Aktualności Neurologiczne; 2013, 13, 4; 258-266
    1641-9227
    2451-0696
    Pojawia się w:
    Aktualności Neurologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zastosowanie HPLC do oznaczania meropenemu w osoczu krwi pacjentów leczonych z powodu infekcji po przebytym zabiegu pomostowania aortalno-wieńcowego
    Application of HPLC to meropenem determination on plasma samples of patients with infections treated after coronary artery bypass graft surgery
    Autorzy:
    Bafeltowska, J.
    Pokorska, A.
    Bialek, K.
    Wilczynski, M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/876537.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Narodowy Instytut Zdrowia Publicznego. Państwowy Zakład Higieny
    Tematy:
    bypass aortalno-wiencowy zob.pomostowanie aortalno-wiencowe
    farmakokinetyka
    infekcja
    leczenie chirurgiczne
    meropenem
    metoda HPLC
    osocze
    oznaczanie
    pacjenci
    pomost aortalno-wiencowy zob.pomostowanie aortalno-wiencowe
    pomostowanie aortalno-wiencowe
    pomostowanie tetnic wiencowych zob.pomostowanie aortalno-wiencowe
    pomostowanie wiencowe zob.pomostowanie aortalno-wiencowe
    zespolenie omijajace aortalno-wiencowe zob.pomostowanie aortalno-wiencowe
    coronary artery bypass surgery
    pharmacokinetics
    infection
    surgical treatment
    high performance liquid chromatography
    plasma
    determination
    patient
    Opis:
    W przeprowadzonych badaniach oceniano skuteczność dawkowania meropenemu stosowanego leczniczo w terapii zakażeń po przebytym zabiegu pomostowania aortalno-wieńcowego na podstawie analizy stężeń antybiotyku w próbkach osocza krwi pacjentów oznaczonych metodą HPLC. Celem pracy było wyznaczenie wartości parametrów farmakokinetycznych meropenemu w osoczu krwi pacjentów po wielokrotnym podaniu antybiotyku dożylnie, a ponadto ocena wartości stężeń meropenemu w odniesieniu do MIC patogénnych bakterii. Materiał biologiczny pobierano do badań w 2; 4; 5 i 6 dobie antybiotykoterapii. Proces izolacji meropenemu z próbek osocza krwi prowadzono techniką ekstrakcji do fazy stałej. Warunki analizy chromatograficznej antybiotyku uwzględniały zastosowanie kolumny LiChrisopher 100 RP-18 (5 µm, 250mm x 4mm);fazy ruchomej o składzie buforfosforanowy pH 7,0/acetonitryl (92:8); detektora DAD, długość fali 296 nm. Stężenie maksymałne meropenemu w stanie stacjonarnym (Cssmax) w 2 dobie antybiotykoterapii 0,25 h po podaniu kolejnej dawki leku wynosiło 17,58 µg/ml. W próbkach osocza krwi pobranych pod koniec przedziału dawkowania (8h) w kolejnych dobach terapii nie stwierdzono obecności leku. Tylko u jednego pacjenta stężenie minimalne w stanie stacjonarnym (Cssmax) wynosiło 0,87-0,89 µg/ml i przekraczało MIC Staphylococcus aureus, Enterobacter, Escherichia coli і Serratia. Należy rozważyć skrócenie częstości dawkowania antybiotyku celem zabezpieczenia terapeutycznych wartości stężeń.
    In performed study the effectiveness of meropenem administration was estimated after therapeutic using in infections treatment after coronary artery bypass graft surgery on the base of antibiotic concentrations determined by HPLC method in the plasma samples of patients. The aim of the present study was to determine pharmacokinetic parameters of meropenem in patients 'plasma samples after multiple intravenous antibiotic administration and the estimation of meropenem concentrations to MIC of bacterial patogens. The biological material to our study was taken in 2; 4; 5 and 6 day of the antibiotic therapy. The solid phase extraction was used to the isolation of meropenem from the plasma samles. Applied chromatographic conditions of antibiotic included the column LiChrisopher 100 RP-18 (5 µm, 250mm x 4mm); the mobile phase comprised phpsphate buffer pH 7,0/acetonitrile (92:8); DAD with detection at 296 nm. The maximal meropenem concentration in the steady state (Cssmax) in 2 day of treatment 0,25 h after administration of the next dose of antibiotic was 17,58 µg/ml. In the plasma samples which were taken in the end of the dosage regimen (8h) in subsequent days the antibiotic was not fund. Only in one patient the minimal concentration in the steady state (Cssmax) was 0,87-0,89 µg/ml and exceeded MIC for Staphylococcus aureus, Enterobacter, Escherichia coli і Serratia. The shorter frequency of drug administration has to be consider to assure the therapeutic range of antibiotic concentrations.
    Źródło:
    Roczniki Państwowego Zakładu Higieny; 2010, 61, 3
    0035-7715
    Pojawia się w:
    Roczniki Państwowego Zakładu Higieny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies