Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "kingdom of serbs" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Serbska dominacja polityczna w pierwszej federacji narodów południowosłowiańskich (1918-1941) – zarys problematyki
Autorzy:
Hebda, Wiktor
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/653709.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
Yugoslavia
Kingdom of Serbs
Croats and Slovenes
Kingdom of Yugoslavia
Serbia
Serbs
Jugosławia
Królestwo Serbów
Chorwatów i Słoweńców
Królestwo Jugosławii
Serbowie
Opis:
The article presents an outline of the Serbian political dominance in the federation of South Slavic peoples in the years 1918-1941. The first part recalls various aspects of Serbian activity during WWI. The next one refers to the political reality of the Kingdom of Serbs, Croats and Slovenes, where the Serbs have gained an important advantage over the other South Slavic peoples. The third part examines the phenomenon of Serbian authoritarianism in the Kingdom of Yugoslavia, one of the causes of the growing ethnic conflict in the country.
W artykule przedstawiono zarys serbskiej dominacji politycznej w federacji narodów południowosłowiańskich z lat 1918–1941. W pierwszej części przywołano kwestie związane z aktywnością Serbów podczas I wojny światowej. W kolejnej odniesiono się do funkcjonowania Królestwa Serbów, Chorwatów i Słoweńców, w którym Serbowie uzyskali znaczną przewagę polityczną nad innymi narodami południowosłowiańskimi. W trzeciej części przybliżono problematykę serbskiego autorytaryzmu w Królestwie Jugosławii, będącego jedną z przyczyn narastania konfliktu narodowościowego w państwie.
Źródło:
Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej; 2014, 49, 2
2353-6403
1230-5057
Pojawia się w:
Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pomiędzy „integralnym jugoslawizmem” a „chrześcijańskim nacjonalizmem” – projekcje wspólnoty w obrębie serbskiej ideosfery po 1918 roku
Between „Integral Yugoslavism” and „Christian Nationalism” – Projections of the Community Within the Serbian Ideosphere After 1918
Autorzy:
Gil, Dorota
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/52432678.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polska Akademia Umiejętności
Tematy:
Serbia
Królestwo SHS
idea integracyjna
myśl filozoficzna
nacjonalizm
Kingdom of Serbs
Croats and Slovenes (SHS)
integrative idea
philosophical thought
nationalism
Opis:
W utworzonym w 1918 roku Królestwie SHS jugoslawizm jako polityczna idea integracji narodów został przez serbskich intelektualistów zestrojony z innym typem idei wspólnoty, który zachował tylko terminologiczne pozory związku z wyjściową koncepcją. W rzeczywistości międzywojennej niedoprecyzowany „integralny jugoslawizm” stawał się stopniowo wyznacznikiem etnicznego ekskluzywizmu Serbów i ich ambicji przywódczych w nowym państwie (filozoficzny grunt pod taką wizję przygotował Miloš Djurić, a nacjonalizację projektu wspólnotowego kontynuował Vladimir Dvorniković). Radykalizacja tego programu nastąpiła  za sprawą ideologów tzw. chrześcijańskiego nacjonalizmu (przede wszystkim Dimitrije Ljoticia) i doprowadziła do afirmacji wartości rodzimego tradycjonalizmu. Ta faszyzująca myśl, wspierana upolitycznionym prawosławiem i przybierająca od lat 30. kształt serbskiej idei narodowej, stanowić będzie podstawowy czynnik dezintegrujący (wyobrażoną) wspólnotę Jugosłowian aż do lat 90. XX wieku.
In the Kingdom of Serbs, Croats and Slovenes (SHS), established in 1918, yugoslavism as a political idea of the integration of the nations was correlated by the Serbian intellectuals with another kind of the idea of community which only preserved terminological appearances of connection with the initial conception. In the interwar reality, unprecised „integral yugoslavism” gradually became the indication of the ethnic exclusivism of the Serbs and their leadership ambitions in the new state (philosophical ground for such a vision layed Miloš Djurić, whereas nationalisation of the community project was continued by Vladimir Dvorniković). The radicalisation of this programme ensued thanks to the ideologists of so called Christian nationalism (above all  Dimitrije Ljotić) and led to the affirmation of the values of the native traditionalism. Such a thought with a fascist indication, supported with the politicised Orthodoxy and taking shape of the Serbian national idea from the nineteen-thirties, will be constituted as a primary factor of the disintegration of the (imaginary) community of the Yugoslavs right into the nineteen-nineties.
Źródło:
Kultura Słowian. Rocznik Komisji Kultury Słowian PAU; 2020, XVI; 257-271
2451-4985
2543-9561
Pojawia się w:
Kultura Słowian. Rocznik Komisji Kultury Słowian PAU
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przewrót Gabriele D’Annunzia w Rijece (1919–1920) w kontekście stosunków włosko-jugosłowiańskich
Autorzy:
Morawski, Konrad Sebastian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/653940.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
przewrót w Rijece (1919–1920)
Włochy
Królestwo SHS
Jugosławia
Gabriele D’Annunzio
Il Vate
Carlo Sforza
Salvatore Contarini
coup in rijeka (1919–1920)
italy
kingdom of serbs
croats and slovenes
yugoslavia
gabriele d’annunzio
il vate
carlo sforza
salvatore contarini
Opis:
The question of domination over the Adriatic Sea was a thorny issue in the interwar relationship between Italy and Yugoslavia. The dispute over the city of Rijeka (Fiume at that time), which after the coup launched by Gabriele D’Annunzio in September 1919 further aggravated the relations of Italy and the Kingdom of Serbs, Croats and Slovenes, involved in the conflict at the same time the Entente states. Rijeka was the city of non-uniform national structure, and an important economic centre, becoming at the same time a symbol of intersecting Italian and Yugoslavian influences on the Adriatic.The controversy over Rijeka was not a typical one, as it took place in the background of the peace conference in Paris after the end of the Great War. The Entente States, i.e. France, the United States, and Great Britain, had different and conflicting visions of the city’s status. This indecision was used by D’Annunzio, who in 1919–1920 strengthened his rule in Rijeka. Initially, the Italian government was ambiguous on the poet’s coup, while the diplomacy of the Kingdom of Serbs, Croats and Slovenes regarded the coup as Italian attack against Rijeka. Thus, the question of normalisation of the city’s status became a complex process, requiring the consideration of many aspects within the framework of Italian-Yugoslavian relations.The present article analyses these aspects of the relationship between Italy and the Kingdom of Serbs, Croats and Slovenes in the context of D’Annunzio coup mounted in September 1919. Another important value of the text resides in the fact that it is based on archival materials, including archival press reports (mainly from the Polish, Serbian, and French press of that time), which made it possible to present the problem against the rich and broad social and political background of the conflict over Rijeka. 
Переворот Габриеле д’Аннунцио в Риеке (1919–1920) в контексте итальяно-югославских отношенийАннотацияВопрос господства над Адриатикой был невралгическим пунктом в итальяно-югославских отношениях в межвоенный период. В этом отношении особенно сформировался конфликт о Риеку, который в результате переворота, совершенного Габриеле д’Аннунцио в сентябре 1919 года, усугубил отношения между Италией и КСХС, одновременно втягивая в эту проблему государства Антанты. Риека была городом с неоднородной этнической структурой, а заодно важным центром экономики и символом пересекающихся итальянского и югославского влияний над Адриатикой.Спор о Риеку был нетипичен. Он проходил на фоне Парижской мирной конференции, созванной после завершения Великой войны. Совещающиеся государства Антанты т.е. Франция, США и Великобритания, высказывали разные и противоречивые концепции статуса города. Этой нерешимостью воспользовался д’Аннунцио, который в 1919–1920 гг. утверждал свою власть в Риеке. Поначалу итальянская сторона неоднозначно высказывалась о перевороте поэта, а дипломатия КСХС утверждала, что имело место итальянское наступление на Риеку. Итак, вопрос нормализации статуса города оказался сложным процессом, требующим учета многих аспектов в рамках итальяно-югославских отношений.Эти аспекты в отношениях Италии с КСХС в контексте переворота, совершенного д’Аннунцио в Риеке в сентябре 1919 года и стали предметом обсуждения в данной статье. Основная источниковая ценность текста заключается в архивных материалах, прежде всего, архивных донесениях прессы (главным образом польских, сербских и французских), благодаря которым стало возможным обсуждение, с учетом различных контекстов, прежде всего, общественных и политических, конфликта о Риеку.
Źródło:
Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej; 2017, 52, 2
2353-6403
1230-5057
Pojawia się w:
Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies