Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "imam" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-11 z 11
    Tytuł:
    Kilka uwag do przypisów i komentarzy w opracowaniach książki Mateusza Gralewskiego „Kaukaz. Wspomnienia z dwunastoletniej niewoli” i Karola Kalinowskiego „Pamiętnik mojej żołnierki na Kaukazie i niewoli u Szamila. Od roku 1844 do 1854”
    A Few Remarks about Footnotes and Comments in the Elaborations of the Books „Kaukaz. Wspomnienia z dwunastoletniej niewoli” by Mateusz Gralewski and „Pamiętnik mojej żołnierki na Kaukazie i niewoli u Szamila. Od roku 1844 do 1854” by Karol Kalinowski
    Autorzy:
    Adamczewski, Przemysław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/578083.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Orientalistyczne
    Tematy:
    Caucasus
    Caucasian War
    Imam Shamil
    Poles
    Opis:
    The article discusses the comments and footnotes made by three research teams on two books written by Poles, who were eyewitnesses to the Caucasian war in the eastern part of the Caucasus. The first of these books is "Kaukaz. Wspomnienia z dwunastoletniej niewoli" by Mateusz Gralewski, and the second is "Pamiętnik mojej żołnierki na Kaukazie i niewoli u Szamila. Od roku 1844 do 1854" by Karol Kalinowski. The article verifies some comments and corrects some mistakes that appear in the footnotes.
    Źródło:
    Przegląd Orientalistyczny; 2015, 3-4; 281-290
    0033-2283
    Pojawia się w:
    Przegląd Orientalistyczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Małżeństwa tatarskie w parafii muzułmańskiej w Studziance w świetle zachowanych akt metrykalnych z lat 1798-1911
    Tatar marriages in the Muslim parish in Studzianka in the light of the parish registers 1798-1911
    Autorzy:
    Węda, Łukasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/480642.pdf
    Data publikacji:
    2017-12-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
    Tematy:
    Tatarzy
    małżeństwa
    Studzienka
    księgi metrykalne
    imam
    Tatars
    marriages
    Studzianka
    parish registers
    Opis:
    Jan III Sobieski przywilejem z 12 marca 1679 r. nadał Tatarom ziemie w ekonomii brzeskiej. Otrzymali oni dobra w Studziance, Lebiedziewie i Małaszewiczach. Osadnictwo kontynuowali kolejni królowie. Wyznawcy islamu mieszkali m.in. w Połoskach, Małaszewiczach Wielkich i Małych, Trojanowie, Worońcu, Ossowie, Wólce Kościeniewickiej, Koszołach, Ortelu (dawnym Wortelu), Bokince (zwanej tatarską), Kościeniewiczach. Skupieni byli wokół Studzianki gdzie do 1915 roku funkcjonował meczet. Założyli także dwa cmentarze tatarskie w Studziance i Zastawku, które przetrwały do dzisiaj. W świetle adnotacji ksiąg metrykalnych z lat 1798-1911 w parafii w Studziance zawarto 131 małżeństw. Związki małżeńskie były zawierane w różnych miejscowościach. Duchowny tatarski jeździł z posługami do swoich wiernych, udzielając im ślubów. Pełnił niejako rolę urzędnika stanu cywilnego w terenie. Imamowie zapisywali księgi w języku polskim. Jedynie w latach 1800-1801,1803-1805 dokonywali wpisów po łacinie, a od 1867 roku zapisywali je po rosyjsku.
    On 12 March 1679, king Jan III Sobieski of Poland, issued an edict settling the Tatars on Crown Estates in Studzianka, Lebiedziew and Małaszewicze in the province of Brest. Under later Polish rulers, Tatars lived in Połoski, Małaszewicze Wielkie and Małe, Trojanów, Woroniec, Ossowo, Wólka Kościeniewiecka, Koszoły, Ortel (former Wortel), Bokinka Tatarska and Kościeniewicze. Their largest community was in Studzianka and its environs. They had a mosque in Studzianka, active until 1915, and cemeteries in Studzianka and Zastawek, still existing today. In the parish registers 1798-1911 in Studzianka there are 131 entries for Tatar marriages. They were contracted in different villages. An imam would go from place to place to perform the rites. The marriage entries are in Polish, Latin (for the years 1800-1801 and 1803-1805) and Russian (from 1867 onwards).
    Źródło:
    Nurt SVD; 2017, 2; 241-256
    1233-9717
    Pojawia się w:
    Nurt SVD
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Neoliberalizm i desekularyzacja jako dwa wymiary reform edukacji we współczesnej Turcji
    Neoliberalism and Desecularisation as Two Dimensions of Educational Reforms in Contemporary Turkey
    Autorzy:
    Hildebrandt-Wypych, Dobrochna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1075330.pdf
    Data publikacji:
    2017-03-15
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Turkey
    educational reforms
    faith schools
    Imam Hatip
    neolibaralism
    secularisation
    desecularisation
    educational policy
    Opis:
    The text focuses on neoliberalism and desecularisation as two major dimensions of social and educational change in contemporary Turkey. Key educational reforms of recent years are discussed from the perspective of the conservative-religious turn in Turkish society and politics, particularly noticeable from 2002, i.e. the first AKP electoral success. However, the origins of the Oriental-Western duality of identity, as well as the “use” of Islam for strengthening the new Turkish national identity, can be traced back to Kemalist policy of secularisation and modernization of Turkish society. This peculiar merge of neoliberal and religious symbols is also visible in education, where selforientalizing, nationalizing and secularizing discourses mix with the pressure on selection, effectiveness and competition in the “western” style. Therefore, the rising importance of faith schools in present day Turkey has also been discussed in the light of the historical Kemalist concept of transformation of Islam and the creation of national, state-controlled “civic religion”.
    Źródło:
    Studia Edukacyjne; 2017, 43; 21-41
    1233-6688
    Pojawia się w:
    Studia Edukacyjne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Edukacja w islamie oraz obecny kształt wychowania religijnego i moralnego w Turcji
    Education in Islam and present state of religious and moral education in Turkey
    Autorzy:
    Ünder, Hasan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/549653.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    Turcja
    islam
    wychowanie moralne i religijne
    Turkey
    Islamic education
    religious education
    imam-hatips
    westernization
    Opis:
    After the founding of Turkish Republic in 1923 in Turkey with the exception of 15 years radically secular period, morality and moral education were based on religion and religious education. Sunni Islam, the official religion and worldview of the state in the Ottoman Empire, was the subject and standard of formal education except military schools. In eighteenth century, westernization forced by military defeats caused to found military and vocational schools (mektep) that taught new ideas and modern sciences and lead to bifurcation of culture. In the republican period the schools (madrasas) that give transmit religious learning was abolished and mektep became the only schools. With the transition to multiparty democracy after World War II, it began religious revival and rebifurcation of schools. After 2002 when the present ruling party AKP came to power, especially 2011, increasing Islamization have been the main characteristic of education.
    Poniższy tekst został wygłoszony w dniu 19 listopada 2015 roku jako wykład otwarty na Wydziale Nauk Pedagogicznych Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. Charakteryzując problematykę edukacji w islamie, a w szczególności wychowania moralnego, autor podzielił swoje wystąpienie na następujących siedem części: (1) podstawowe źródła Islamu, (2) główne cechy edukacji w islamie, (3) rozejście się drogi kultury i edukacji w następstwie procesu okcydentalizacji Imperium Ottomańskiego, (4) radykalna sekularyzacja w okresie Wczesnej Republiki, (5) przywrócenie edukacji religijnej pod rządami demokracji wielopartyjnej; (6) ostatnie trzynaście lat pod rządami AKP, partii mającej korzenie w tradycji islamskiej, oraz (7) podsumowanie i kilka uwag.
    Źródło:
    Forum Pedagogiczne; 2016, 2/2; 261-273
    2083-6325
    Pojawia się w:
    Forum Pedagogiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Historia Czeczenii. Od podbojów mongolskich (1221 r.) po obecność armii rosyjskiej (1918 r.)
    The history of Chechnya. From the Mongol invasions (1221) the presence of the Russian army (1918)
    История Чечни. От монгольских завоеваний (1221) присутствие российской армии (1918)
    Autorzy:
    Pietrasik, Kamil
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2183729.pdf
    Data publikacji:
    2015-12-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    Russia
    Chechnya
    War Caucasian
    Imam Shamil
    the Stalinist deportations
    Россия
    Чечня
    война Кавказский
    Имам Шамиль
    сталинские депортации
    Opis:
    The article presents the prehistory of the Chechen people. The author tried to present the most important aspects of Chechnya in order to thoroughly understand the origin and cause of the conflict between Russia and Chechnya, which took place in the eighteenth century and early nineteenth century, and already in the twentieth century.
    Статья представляет пред-Историю чеченского народа. Автор попытался представить наиболее важные аспекты ЧечнИ для того, чтобы полностью понять происхождение и причину конфликт ОВ между Россией и Чечней, которыЕ состоялИсЬ в восемнадцатом веке и В начале девятнадцатого века, а ТАКЖЕ в ХХ веке.
    Źródło:
    Studia Orientalne; 2015, 2(8); 68-84
    2299-1999
    Pojawia się w:
    Studia Orientalne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Oblicza czeczeńskiego gazawatu: imam Szamil i Bajsangur Bienojewski w utworach współczesnych bardów czeczeńskich
    Autorzy:
    Filipczyk, Kamila
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/950409.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
    Tematy:
    Shamil’s uprising
    Imam Alimsultanov
    Timur Mutsuraev
    war of national liberation
    Chechnya
    Gunib
    chivalric ethos
    sacred war
    patriotism
    Opis:
    Imam Szamil to przywódca powstania północnokaukaskich górali przeciw Imperium Rosyjskiemu w XIX w. Bajsangur Bienojewski to z kolei miuryd i naib imama, jeden z najdzielniejszych powstańców. Obie postaci są zaliczane do panteonu czeczeńskich bohaterów narodowych, stanowiąc symbol gazawatu – świętej wojny o charakterze narodowowyzwoleńczym. We współczesnej czeczeńskiej pieśni patriotycznej szczególne miejsce zajmuje ostatni akt powstania Szamila: oblężenie Gunibu. Zostało ono uwiecznione w utworach Imama Alimsułtanowa (1957–1996) oraz Timura Mucurajewa (ur. 1976). Kompozycje czeczeńskich bardów prezentują symboliczny obraz konfrontacji dwóch różnych wizji honoru, męstwa, służby i samopoświęcenia. 
    The Faces of the Chechen Gazavat: Imam Shamil and Baysangur Benoevskiy in works by contemporary Chechen songwriters. The article concerns two songs by contemporary Chechen bards – Imam Alimsultanov (1957– 1996) and Timur Mutsuraev (born 1976). The analysed works have the same title (Gunib) and present the conflict between Imam Shamil and Baysangur Benoevsky during the last stand of Shamil’s uprising against Russia – the siege of the mountain fortress Gunib. The two Chechen songwriters create a symbolic picture of two different attitudes towards honour, bravery, duty and self-sacrifice, represented by the characters of Shamil and Baysangur. The author of the article analyses the structure of the two songs and differences in constructing the narratives, that influence the interpretation of Shamil’s and Baysangur’s characters and their arguments. At first glance their attitudes are completely different. Shamil is motivated by pragmatism, whereas Baysangur seems to be the quintessence of unbroken resistance in the Romantic spirit and a perfect realisation of “quonahallah” – the specific Chechen “chivalric code”. The political context of Alimsultanov’s and Mutsuraev’s works (who were, first of all, composers of patriotic songs during the Chechen-Russian conflict in the 20th and 21st centuries) allows to believe that the attitudes of Shamil and Baysangur are somewhat complementary. Despite some controversy around Shamil, the leader of the 19th-century uprising has a place in the Chechen pantheon of national heroes, being the symbol of gazavat – the sacred national liberating war in the Caucasus. This conclusion is indicated not only by the message of the analysed songs and their context, but also by the opinions of contemporary Chechens cited in the article.
     Лица чеченского газавата: имам Шамиль и Байсангур Беноевски в произведениях современных чеченских бардовСтатья посвящена двум произведениям современных чеченских бардов – Имама Алимсултанова (1957–1996) и Тимура Муцураева (род. 1976). Анализированные песни под идентичным названием (Гуниб) говорят о конфликте между имамом Шамилем и его мюридом Байсангуром Беноевским, который предположительно случился во время последнего акта восстания Шамиля против России – осады горной крепости Гуниб. Чеченские барды создают символический образ противостояния двух разных видений чести, мужества, службы и самопожертвования. Автор обращает внимание на структуру обоих произведений а также на отличия в способе построения повествования, которые влияют на интерпретацию образов имама и Байсангура и их аргументов. На первый взгляд позиции имама и Байсангура отличаются друг от друга – первая подсказана прагматизмом; вторая кажется воплощением непоколебимого сопротивления в романтическом духе и точным выполнением предписаний къонахаллы – специфического чеченского „кодекса чести”. Политический контекст творчества обоих певцов, которые прежде всего прославились, как создатели патриотических песен в период чечено-российского конфликта XX/XXI в., позволяет все-таки констатировать, что позиции Шамиля и Байсангура в какой-то мере дополняют друг друга. Несмотря на споры, которых сегодня порождает личность Шамиля, он принадлежит к пантеону чеченских национальных героев, являясь символом святой национально-освободительной войны. На это указывает не только смысл проанализированных произведений и их контекст, но и мнения современных чеченцев, собранные исследователями, на которых ссылается статья.
    Źródło:
    Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej; 2018, 53, 2
    2353-6403
    1230-5057
    Pojawia się w:
    Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Per il vero bene della famiglia umana”: L’analisi sociologica ed etica sul Documento sulla fratellanza umana per la pace mondiale e la convivenza comune
    "For the true benefit of the human family": Sociological and ethical analysis on a document on human fraternity for world peace and living together
    Autorzy:
    Biały, Stanisław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2086083.pdf
    Data publikacji:
    2020-03-31
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    analiza socjologiczna
    braterstwo
    islam
    chrześcijaństwo
    pokój
    papież Franciszek
    prawo Szariatu
    Wielki Imam
    sociological analysis
    fraternity
    Islam
    Christianity
    peace
    terrorism
    Pope Francis
    the Islamic leg of Scharia
    the Great Immac
    Opis:
    Artykuł ten to podjęta próba oceny, z punktu widzenia możliwości budowania pokojowych relacji społecznych, wydarzenia, jakim było podpisanie Dokumentu o braterstwie ludzkim dla pokoju światowego i wzajemnych relacji, w stolicy Emiratów Arabskich Abu Dhabi (Zabi) 4 lutego 2019 r. przez papieża Franciszka i  wielkiego Imama islamskiego uniwersytetu al.-Azhar w Kairze, Szejka Al-Azhara Ahmada Al-Tayyeba. Akt ten odbył się na konferencji poświęconej braterstwu ludzkiemu organizowanej przez Muzułmańską Radę Starszych (Muslim Council of Elders), założoną w 2014 roku, mającą za cel przełamanie podziałów i waśni w łonie islamu, a także obronę tej religii przed ekstremistami, oraz krzewienie przesłania ludzkich wartości i tolerancji. Niniejszy dokument, podpisany w kontekście zakładanych celów tego stowarzyszenia, jak i problematyki różnych aktualnych konfliktów religijnych (nie wykluczając aktów terroryzmu) - możemy uznać za akt epokowy. Jest on (w pewnym sensie) zwieńczeniem teologicznych przemyśleń i działań poprzednika papieża Franciszka – Benedykta XVI, który w swoim znamiennym wystąpieniu na uniwersytecie w Ratysbonie (6.09.2006 r. ), określił bardzo odważnie etyczno-teologiczne nieporozumienie, jakim jest uzurpowanie sobie prawa (w imię wyznawanego Boga) do szerzenia swojej religii nie wylkuczając przemocy, co muzułmanie nazywają dżihadem. Stwierdził bowiem, że przemoc jest rzeczą irracjonalną i że, jako taka, nie może odpowiadać naturze racjonalnego (i świętego) Boga, którego wyznajemy. Protesty, jakie wtedy się pojawiły w świecie muzułmańskim, dziś, w akcie tego podpisanego dokumentu, wydają się być już tylko echem niepotrzebnego niezrozumienia się pomiędzy dwoma wielkim religiami.          Tym samym autor artykułu dochodzi do przekonania, iż należy mieć nadzieję, że niniejszy dokument posłuży pokojowi na świecie; tzn. układaniu pozytywnych relacji między chrześcijanami i muzułmanami. Nadto uważa, że należy wyrazić duży szacunek dla sygnatariuszy takiej bardzo ważne wzajemnej deklaracji. Jednakowoż (podkreśla), że dokument ten (chociaż bardzo ważny), sam w sobie niczego nie załatwi w poprawieniu stosunków między zwaśnionymi stronami, jak też nie zmieni myślenia ludzi, których nazywamy fundamentalistami (radykałami). Potrzebna jest dalsza wzajemna praca i wzajemne kontakty w trosce o jeszcze lepsze zrozumienie się i pojednanie. Chciałby niniejszym podkreślić, że ma rację P. Prüffer, który w swojej - wyżej wspomnianej - książce pisał o potrzebie czerpania przez współczesną socjologię (tj. teorię życia społecznego) z dorobku katolickiej doktryny społecznej. A to także oznacza, że nie możemy wykluczyć z tego dorobku kodyfikacji zawartych w KPK. Analizowany dokument, mówiący o wzajemnej tolerancji i braterstwie, jest niniejszem dobrym świadectwem potrzeby takiej wzajemnej współpracy.  
    This article is an attempt to evaluate, in the ethical and sociological way, the event of signing the Document on Human Fraternity for World Peace and Living Together in the capital of the United Arab Emirates Abu Dhabi (Zabi) on February 4, 2019 by Pope Francis and the Grand Imam of the Islamic Al-Azhar University in Cairo, Sheikh Al-Azhar Ahmad Al-Tayyeb. This act took place at a conference devoted to human fraternity organized by the Muslim Council of Elders, founded in 2014, aimed at overcoming divisions and feuds within Islam, as well as defending this religion against extremists, and promoting the message of human values and tolerance. This document - signed in the context of the assumed goals of the association, as well as the problems of various current religious conflicts (not excluding acts of terrorism) - can be considered an epochal act. It is (in a sense) the culmination of the theological reflections and actions of the predecessor of Pope Francis - Benedict XVI, who, in his significant speech at the University of Ratysbon (March 6, 2006), very boldly described the ethical and theological misunderstanding of usurpation of the law ( in the name of God) to spread one’s religion also with violence, and, what Muslims call, jihad. He stated that violence is an irrational thing and that, as such, it cannot correspond to the rational (and holy) nature of the God we believe in. The protests, which appeared in the Muslim world then, today, with the act of signing this document, seem to be just an echo of unnecessary misunderstanding between the two great religions. Thus, the author of the article comes to the conclusion that one should hope that this document will bring peace in the world and establish positive relations between Christians and Muslims. Moreover, he believes that a great respect for the signatories of such an important reciprocal declaration should be expressed. However, he points out that the document (as important as it is) will not automatically improve the relations between the warring parties, nor will it change the thinking of the people we call fundamentalists (radicals). There is a need for further mutual work and contact for the benefit of even better understanding and reconciliation.
    Źródło:
    Prawo Kanoniczne; 2020, 63, 1; 149-163
    2353-8104
    Pojawia się w:
    Prawo Kanoniczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-11 z 11

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies