Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "igła" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-9 z 9
    Tytuł:
    Czy chirurdzy podczas zabiegów operacyjnych stosują podwójne rękawiczki? Wyniki badania ankietowego
    Autorzy:
    Walczak, Dominik
    Grajek, Maciej
    Pawełczak, Dariusz
    Żółtaszek, Agata
    Szumniak, Ryszard
    Czarnecki, Marek
    Trzeciak, Piotr
    Krakowczyk, Łukasz
    Maciejewski, Adam
    Pasieka, Zbigniew
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1391532.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    ankiety i kwestionariusze
    rękawiczki chirurgiczne
    zranienia igłą
    Opis:
    Wstęp: Perforacja rękawiczek podczas zabiegów operacyjnych stanowi dość powszechne zjawisko. Uzasadnioną ekonomicznie i dość efektywną metodą zmniejszającą ryzyko krwiopochodnych infekcji jest stosowanie podwójnych par rękawiczek. Niestety część środowiska chirurgicznego przejawia niechęć do tego typu rozwiązania, argumentując to subiektywnym obniżeniem zręczności oraz czułości dotyku. Cel: Celem badania była ocena praktyki chirurgów dotyczącej zakładania podwójnych rękawiczek oraz określenie czynników wpływających na ich stosowanie. Materiał i metody: Anonimową ankietę złożoną z 21 pytań w języku polskim wysłano pocztą do 41 oddziałów chirurgicznych. Pytania dotyczyły: danych demograficznych, rodzaju używanych rękawiczek, alergii na lateks, liczby przeprowadzonych operacji, częstotliwości używania podwójnych rękawiczek i negatywnych odczuć związanych z ich używaniem, a także częstotliwości zranień podczas zabiegów chirurgicznych. Wyniki: Otrzymaliśmy zwrot 179 ankiet. Przeszło 62% badanych uważa, że podwójne rękawiczki zapewniają większą ochronę niż pojedyncza para, 24% nie wierzy w ten efekt, zaś 14% nie ma zdania. Jedynie 0,6% badanych zawsze stosuje podwójne rękawiczki podczas zabiegów operacyjnych, 19% używa ich regularnie, to znaczy co najmniej w 25% zabiegów, zaś 68% okazjonalnie. 13% przebadanych chirurgów deklaruje, że nigdy nie zakłada podwójnych rękawiczek. Podczas zabiegów podwyższonego ryzyka podwójne rękawiczki nosi 86% respondentów. Wśród przebadanych osób ok. połowa (50,3%) odczuwa dyskomfort, 45% – pogorszenie sprawności manualnej, około 30% skarży się na mrowienie, a 64% na pogorszenie dotyku. Wnioski: W związku z dużym odsetkiem uszkodzeń rękawiczek chirurgicznych, koniecznym wydaje się stosowanie metod zmniejszających ryzyko transmisji patogenów. Nawyk używania podwójnej pary rękawiczek powinien być wdrażany zwłaszcza wśród młodych lekarzy zaczynających specjalizację, tak aby okres początkowego dyskomfortu i stopniowego przyzwyczajania się dłoni był połączony z nabywaniem umiejętności chirurgicznych.
    Źródło:
    Polish Journal of Surgery; 2021, 93, 1; 9-14
    0032-373X
    2299-2847
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Surgery
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Problemy konserwacji ubiorów
    THE. PROBLEMS OF CONSERVATION OF HISTORICAL COSTUMES
    Autorzy:
    Taszycka, Maria
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/539049.pdf
    Data publikacji:
    1977
    Wydawca:
    Narodowy Instytut Dziedzictwa
    Tematy:
    konserwacja ubiorów
    konserwacja tkanin
    Bernhard Sahlin
    Rudolf Cederström
    laminowanie
    konserwacja igłą
    Opis:
    The paper deals with the main problems involved in the conservation o f historical costumes. It is in this connection that the question is discussed o f preparation of a costume for washing, i.e. its partial or complete undoing. The modes of washing and drying are described and also those o f doubling the worn fabric of the dress and, finally, o f removing the traces of earlier conservation and remakings. The author’s attention is focussed on the methods tested at the workshop at the Rijskantikvarieämbetet (Office for National Historical Monuments), Stockholm, and its branch workshops applying the method of needle conservation. Proceding with her deliberations, the author describes the route on which the plan has been established o f the work on conservation of a Spanish court dress, dating from the early 17th century. The method discussed was worked at the National Museum, Cracow. The tradition is that the dress belonged to the Saxon Princess Magdalene Sybil. It is preserved at the National Art Collection (Historisches Museum) in Dresden. A direct model o f the conservation discussed was that o f a 15th century man’s suit, carried out at the worshop o f the Historical Museum in Bern.
    Źródło:
    Ochrona Zabytków; 1977, 3-4; 141-144
    0029-8247
    Pojawia się w:
    Ochrona Zabytków
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Urządzenie do ekstrakcji w igle przy zastosowaniu zaworu dziewięciodrożnego
    Device for monolithic extraction needle by use nine port valve
    Autorzy:
    Słomkiewicz, P. M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/270910.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Aparatury Badawczej i Dydaktycznej, COBRABiD
    Tematy:
    ekstrakcja
    monolityczna igła ekstrakcyjna
    zawór dziewięciodrożny
    extraction
    monolithic extraction needle
    nine port valve
    Opis:
    Opisano zawór dziewięciodrożny do monolitycznej igły ekstrakcyjnej z dwiema strzykawkami. Zawór umożliwia wykonywanie kilku operacji, np. przepłukiwanie rozpuszczalnikiem igły ekstrakcyjnej, usuwanie pozostałości rozpuszczalnika z igły ekstrakcyjnej przez jej przedmuchiwanie powietrzem i ekstrakcję próbki z fazy wodnej do fazy stałej w igle oraz dozowanie próbki do chromatografu.
    In this paper there is described nine port valve for monolithic extraction needle with two syringes. The valve allows performing several operations, such as washing of the extraction needle with a solvent, the removal of residual solvent from the extraction needle through the purge air system, the extraction of the sample from the aqueous phase to the solid phase in the needle and injection the sample to gas chromatograph.
    Źródło:
    Aparatura Badawcza i Dydaktyczna; 2018, 23, 4; 176-179
    2392-1765
    Pojawia się w:
    Aparatura Badawcza i Dydaktyczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Pejzaż górski nie odpowiadał mi malarsko”, Zakopiański epizod graficzny Jana Skotnickiego
    Autorzy:
    Dragońska, Urszula
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1945406.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-13
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    Jan Skotnicki
    Zakopane
    sztuki graficzne
    grafika nowoczesna
    akwaforta
    sucha igła
    grafika barwna
    japonizm
    Młoda Polska
    kolekcjonerstwo
    Henryk Grohman
    graphic arts
    modern printing
    etching
    drypoint
    colour printing
    japonisme
    Young Poland
    art collecting
    Opis:
    W artykule omówiona została graficzna twórczość młodopolskiego malarza Jana Skotnickiego, przypadająca na lata 1909–1914. W 1908 r. artysta wraz z żoną Teodorą z Trenklerów wyjechali z Krakowa do Zakopanego. Pobyt artysty zbiegł się w czasie z intensywnym rozwojem kulturalnym kurortu. W miejscowe inicjatywy Skotnicki angażował się osobiście, przy finansowym wsparciu swego teścia, łódzkiego przemysłowca i kolekcjonera, Henryka Grohmana. Jednocześnie tutejszy krajobraz i popularna w owym czasie góralska sztuka ludowa, zupełnie artysty nie inspirowały, przez co niemal zarzucił malarstwo, a zainteresował się grafiką i kilimiarstwem. Polem nowych zainteresowań stała się otwarta staraniem Grohmana eksperymentalna pracownia wyposażona m.in. w prasy drukarskie. W kolejnych latach Skotnicki prezentował swoje ryciny na licznych wystawach, także tych towarzyszących organizowanym konkursom graficznym (1911, 1914), a po wyjeździe do Warszawy (1912) przyłączył się do Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Graficznych. Skotnicki uprawiał techniki metalowe, bardzo szybko osiągając w nich wysoki poziom zauważony przez krytyków. Łączył akwafortę, akwatintę, suchą igłę i ruletkę, eksperymentował z drukiem barwnym i kolorował odbitki, mocno indywidualizował prace podczas ich odbijania, stosując tintę. Jego dorobek graficzny oszacowany zastał na ponad 50 kompozycji, przy czym w kolekcjach publicznych znajduje się ich obecnie przynajmniej 36. Są to pejzaże, widoki miasteczek i architektury, akty, studia postaci i zwierząt, w wielu przypadkach wzorowane na własnych szkicach i obrazach. Tematycznie i kompozycyjnie wykazują one wiele podobieństw do prac twórców młodopolskich, zarówno z grona profesorów (J. Stanisławski), jak i rówieśników podejmujących próby graficzne (W. Skoczylas). W sposobie budowania kompozycji, kadrowania, asymetrii i fragmentaryczności przedstawień widoczne są wpływy sztuki japońskiej, stanowiącej ważne źródło inspiracji za sprawą kolekcji i działalności Feliksa „Mangghi” Jasieńskiego. Znacząca była również kolekcja Grohmana, za pośrednictwem której Skotnicki mógł poznać twórczość XIX-wiecznych odnowicieli sztuk graficznych, jak i artystów kolejnych pokoleń (J.M. Whistler, F. Rops, E. Carrière), co znalazło odbicie w jego rycinach. Nieco zapomniana działalność Skotnickiego wpisuje się w ogólniejszą tendencję: zainteresowania młodopolskich artystów sztukami graficznymi i zaangażowania na rzecz ich popularyzacji na przełomie XIX i XX w. Jest przykładem poszukiwania własnego języka wypowiedzi w nowym medium, samodzielnie podejmowanego eksperymentu. Choć Skotnicki nie był pionierem sztuk graficznych na ziemiach polskich, to z pewnością stał się ich propagatorem.
    The article discusses the graphic output of Jan Skotnicki, a painter of Young Poland, which he created in the years 1909–1914. In 1908, the artist and his wife, Teodora née Trenkler, left Cracow for Zakopane. The artist’s stay there coincided with the intensive cultural development of the resort. Skotnicki was personally involved in local initiatives, with the financial support of his father-in-law, an industrialist and art collector from Łódź, Henryk Grohman. However, the local landscape and the highland folk art popular at that time did not suit him at all. As a result, he nearly gave up painting and became interested in prints and kilims. An experimental studio, opened thanks to Grohman’s efforts, became Skotnicki’s new field of interests. It was equipped with, among other things, printing presses. In the following years, Skotnicki presented his prints at numerous exhibitions, including those accompanying print competitions (in 1911 and 1914), and after moving to Warsaw (in 1912), he joined the Society of Friends of Graphic Arts. Skotnicki used metal techniques and quickly achieved a master level, which was noticed by critics. He combined etching, aquatints, drypoints and roulette, experimented with colour printing and coloured prints. He strongly individualised his works while creating prints by using tint. His graphic output was estimated at more than 50 compositions, with at least 36 currently in public collections. They include landscapes, views of towns and architecture, nudes, studies of figures and animals, which in many cases were modelled on his own sketches and paintings. In terms of themes and composition, they show many similarities to the works of Young Poland artists from the group of professors (J. Stanisławski) as well as peers undertaking graphic attempts (W. Skoczylas). The way of building the composition, framing, asymmetry and fragmentation of the representations reveal the influence of Japanese art, which was an important source of inspiration thanks to the collection and activity of Feliks "Manggha" Jasieński. Grohman’s collection was also significant, as Skotnicki could learn from it about the works of 19th-century restorers of graphic arts, as well as about the artists of subsequent generations (J. M. Whistler, F. Rops, E. Carrière), which was reflected in his prints. The somewhat forgotten activity of Skotnicki was part of a more general trend: the interest of Young Poland artists in graphic arts and their involvement in their popularisation at the turn of the 19th and 20th centuries. His output is an example of searching for one’s own language of expression in a new medium, and an experiment he performed independently. Although Skotnicki was not a pioneer of graphic arts in Poland, he certainly became their promoter.
    Źródło:
    Artifex Novus; 2021, 5; 118-135
    2544-5014
    Pojawia się w:
    Artifex Novus
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-9 z 9

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies