Temat: hormone - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Moje samopoczucie – polska adaptacja kwestionariusza Menopause Symptom List Janette M. Perz
Polish adaptation of the menopause symptom list ny Janette M. Perz
Autorzy:: Bielawska-Batorowicz, Eleonora
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2139124.pdf
Data publikacji:: 2004
Wydawca:: Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:: menopause
menopausal symptoms
hormone replacement therapy
Opis:: Menopause Symptom List was developed in Australia as a tool to depict severity and intensity of symptoms related to menopause. Three scales of the questionnaire – psychological, vasomotor and somatic symptoms – were extracted by factor analysis. The paper gives account of the Polish version of the questionnaire (Moje samopoczucie), its validity and reliability. Factor analysis has confirmed the original 3 factors structure of the questionnaire. Realiability coefficients (test-retest, Cronbach’s and Spearmann-Brown’s coefficient) were sufficiently high. Validity was estimated by comparing the results of the questionnaire and a physician’s evaluation of intensity and severity of menopausal symptoms. Most subjects with high questionnaire scores were also given high scores on medical record. Results of women with different menopausal status were significantly different. The scores changed significantly in women treated with hormone replacement therapy. All these results indicate that Polish version of Menopause Symptom List is a valid tool to be used in studies on menopausal transition.
Źródło:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Psychologica; 2004, 08; 45-54
2353-4842
Pojawia się w:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Psychologica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Leczenie przerzutowego, hormonozależnego, HER-2 ujemnego raka piersi – czy jest miejsce dla ewerolimusu? Opis przypadku
Treatment of metastatic, hormone receptor-positive HER2-negative breast cancer – is everolimus still an option? A case report
Autorzy:: Grela-Wojewoda, Aleksandra
Pacholczak-Madej, Renata
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1580661.pdf
Data publikacji:: 2021
Wydawca:: Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Tematy:: rak piersi
hormonooporność
hormonoterapia
terapia ukierunkowana molekularnie
breast cancer
hormone resistance
hormone therapy
molecularly targeted therapy
Opis:: Rak piersi jest najczęściej występującym na świecie nowotworem złośliwym u kobiet. Obecnie standardem postępowania w leczeniu rozsianego, hormonozależnego, HER-2 ujemnego raka piersi, bez cech kryzy trzewnej jest terapia hormonalna z inhibitorami kinaz cyklinozależnych (CD4/6). Ewerolimus, pochodna rapamycyny, nie jest obecnie rutynowo stosowany w praktyce klinicznej, jednak wykazano jego skuteczność w skojarzeniu z hormonoterapią. W artykule zaprezentowano przypadek pacjentki z nawrotowym, hormonoopornym rakiem piersi, u której zastosowano ewerolimus z eksemestanem w ramach terapii niestandardowej po dwóch liniach paliatywnej hormonoterapii (inhibitor aromatazy i fulwestrant) i chemioterapii FAC (fluorouracyl, adriamycyna, cyklofosfamid). Zastosowane leczenie zapewniło 24-miesięczny czas wolny od nawrotu choroby. Miejsce ewerolimusu w leczeniu zaawansowanego raka piersi w obecnej erze leczenia cyklibami (inhibitory cyklin CD4/6) jest poddawane ocenie w toczących się badaniach klinicznych.
Among females, breast cancer is across the world the most common malignancy. Currently, the standard in the treatment of metastatic, hormone receptor-positive HER2-negative breast cancer without visceral crisis, is hormonal therapy with cyclin-dependent kinase 4 and 6 (CDK 4/6) inhibitors. Everolimus, a rapamycin derivative, is not routinely used in clinical practice but together with hormonal therapy it has been found to be an effective treatment option. We present a patient with recurrent, hormone-resistant breast cancer who was treated with everolimus with exemestane in beyond-standard therapy after two lines of palliative hormonal therapy (aromatase inhibitor and fulvestrant) and chemotherapy FAC (fluorouracil, adriamycin, cyclophosphamide). This treatment provided 24-months of progression-free survival. The place of everolimus in the treatment of advanced breast cancer in the era of CDK 4/6 inhibitors is being investigated in clinical trials.
Źródło:: Państwo i Społeczeństwo; 2021, 1; 153-162
1643-8299
2451-0858
Pojawia się w:: Państwo i Społeczeństwo
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Osocze vs surowica – czy rodzaj materiału biologicznego ma wpływ na wyniki oznaczeń parathormonu?
Plasma vs serum – does the type of biological material affects the results of parathyroid hormone determinations?
Autorzy:: Beda-Maluga, Karolina
Paczuszka, Paulina
Pisarek, Hanna
Świętosławski, Jacek
Winczyk, Katarzyna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1035389.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:: surowica
osocze
parathormon
serum
plasma
parathyroid hormone
Opis:: Introduction: The recommended biological material for the parathyroid hormone (PTH) assay is venous blood plasma. According to diagnostic kit manufacturers, the PTH concentration can also be determined in blood serum. The aim of the study was to determine whether differences exist between PTH measured in serum and in plasma. Material and methods: The study was conducted on venous blood samples (plasma and serum) obtained from 92 patients at the Clinic of Endocrinology, University Hospital WAM – CSW. The PTH concentration was measured with an Immulite 1000 analyzer (Siemens), and iPTH kit. Results: The PTH values in plasma and serum were the same only in 3 cases. In 46 samples (50%), a higher hormone level was observed in the plasma, and in 43 cases (47%), a higher concentration was obtained in serum. The absolute differences between the PTH values in the tested biological materials ranged from 0 to 38 pg/mL, and increased together with the hormone concentration. The relative differences (percentage ratio of absolute differences to plasma PTH concentration) ranged from 0 to 34.3%. However, neither the absolute nor the relative differences were statistically significant (p > 0.05). The classification of PTH concentrations according to the reference values for each biological material (i.e. normal, reduced or elevated) was found to be concordant in 83 tested samples (90%). Conclusion: The identified PTH concentrations in the plasma and serum were not identical but comparable and in most cases the differences did not affect the clinical interpretation of the results.
WSTĘP: Materiałem biologicznym zalecanym do oznaczania parathormonu (parathyroid hormone – PTH) jest osocze krwi żylnej pobranej na wersenian sodowo-potasowy, jednak według producentów zestawów diagnostycznych do pomiaru PTH można stosować zarówno osocze, jak i surowicę krwi. Celem pracy było zbadanie, czy wartości PTH oznaczane w surowicy i w osoczu krwi żylnej są porównywalne. MATERIAŁ I METODY: W badaniu wykorzystano próbki krwi żylnej (osocze i surowica) uzyskane od 92 pacjentów Poradni Endokrynologicznej Uniwersyteckiego Szpitala Klinicznego im. Wojskowej Akademii Medycznej – Centralnego Szpitala Weteranów (USK im. WAM – CSW) w Łodzi. Oznaczenia hormonu wykonano na analizatorze Immulite 1000 (Siemens) zestawem iPTH. WYNIKI: Wartości PTH oznaczone w osoczu i w surowicy były jednakowe tylko w 3 przypadkach. W 46 próbkach (50%) wyższe wartości hormonu odnotowano w osoczu, a w 43 przypadkach (47%) w surowicy. Różnice bezwzględne między wartościami PTH w badanych materiałach wahały się od 0 do 38 pg/mL i zwiększały się wraz ze wzrostem stężenia hormonu. Różnice względne (procentowy stosunek różnic bezwzględnych do stężenia PTH w osoczu) wynosiły od 0 do 34,3%. Jednak zarówno różnice bezwzględne, jak i względne nie były znamienne statystycznie (p > 0,05). Po klasyfikacji stężeń – na prawidłowe, obniżone lub podwyższone – na podstawie wartości referencyjnych PTH dla danego materiału biologicznego uzyskano zgodność wyników w 83 badanych próbkach (90%). WNIOSKI: Stężenia PTH oznaczane w osoczu i w surowicy nie są identyczne, ale porównywalne, a różnice w większości przypadków nie wpływają na interpretację kliniczną wyników.
Źródło:: Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2019, 73; 25-30
1734-025X
Pojawia się w:: Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Ocena niskorosłości dzieci dializowanych w latach 2000–2016 – doświadczenie jednego ośrodka
Assessment of growth retardation in children on renal replacement therapy from 2000 to 2016 – one center experience
Autorzy:: Zachwieja, Katarzyna
Drożdż, Dorota
Hubert, Joanna
Dudek, Natalia
Moczulska, Anna
Miklaszewska, Monika
Pietrzyk, Jacek A.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1035884.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:: dzieci
leczenie nerkozastępcze
leczenie hormonem wzrostu
children
renal replacement therapy
growth hormone therapy
Opis:: WSTĘP: Celem pracy była ocena wzrastania dzieci dializowanych w latach 2000–2016. MATERIAŁ I METODA: U 102 dzieci w wieku 10,2 roku ± 5,66 przeanalizowano rozpoznania, schorzenia dodatkowe, czas i rodzaj dializoterapii, losy pacjenta, zastosowanie hormonu wzrostu. Niedobór wzrastania (Z score) stwierdzono u 87 dzieci przy rozpoczęciu badania i u 94 przy zakończeniu leczenia. WYNIKI: U 60% dzieci pierwszą metodą dializoterapii była dializa otrzewnowa, u 38% hemodializoterapia, u 2% wyprzedzające przeszczepienie nerki. W chwili zakończenia obserwacji 70% pacjentów żyło z czynnym przeszczepem nerki, 15% było nadal dializowanych, 13% zmarło, u 2% doszło do poprawy funkcji nerek. Średni czas dializoterapii (94 dzieci) wynosił 34,6 mies. (1–136 mies.) i był dłuższy w latach 2000–2008 niż w okresie 2009–2016 (śr. 43,3 ± 32,7 mies. vs 18,3 ± 13,1; p = 0,00005). W grupie ze schorzeniami dodatkowymi (46% dzieci) stwierdzono większy niedobór wzrostu na początku (Z score 0: -2,3 ± 2,3 vs -1,08 ± 1,6; p = 0,003) i na końcu leczenia (Z score 1:-2,7 ± 2,6 vs -1,2 ± 1,5; p = 0,001) oraz dłuższy czas dializoterapii (42,7 ± 34,4 mies. vs 27,8 ± 23,8; p = 0,02). Z score 0 wyniósł dla wszystkich pacjentów -1,7 ± 2,0 (-9,3 do +2,0) przy rozpoczęciu leczenia i nie różnił się od Z score 1: -1,9 ± 2,2 (-8,3 do +2,4); p = 0,37 w chwili zakończenia. U 42,5% dzieci na początku i u 45% na końcu terapii Z score był < -2,0. W grupie 17% dzieci leczonych hormonem wzrostu stwierdzono wyrównanie się niedoboru wzrostu po zakończeniu dializoterapii w porównaniu z grupą nieleczoną (Z score 1: -2,4 ± 1,7 vs -1,9 ± 2,3; p = 0,37). WNIOSKI: Niskorosłość stanowi istotny problem dzieci dializowanych. Współchorobowość jest czynnikiem pogarszającym niedobór wzrostu. Zastosowanie hormonu wzrostu daje szansę na poprawę wzrastania.
INTRODUCTION: The aim of the study was to assess the growth in children on RRT during the period 2000–2016. MATERIAL AND METHODS: The diagnosis, comorbidity, RRT data, patient outcome and growth hormone (GH) usage (in 102 patients) and height Z score for 87 patients at the start of RRT and for 94 patients at the end of RRT were analyzed. RESULTS: In 60% of patients, peritoneal dialysis was the first method, in 38% hemodialysis and in 2% a preemptive transplantation was performed. The average dialysis time was 34.6 months (1–136 months) and it was statistically longer in the years 2000–2008 than in 2009–2016 (av. 43.3 ± 32.7 months vs 18.3 ± 13.1; p = 0.00005). In the group with comorbidity (46% patients) Z score 0 (start) and Z score 1 (the end) were lower than in the group without comorbidity (average Z score 0: -2.3 ± 2.3 vs -1.08 ± 1.6; p = 0.003) and the dialysis time was also longer (p = 0.02). The Z score in all the patients at the start of RRT was -1.7 ± 2.0 (min: -9.3 to max: +2.0) and there was no statistical difference in comparison to the Z score at the end of RRT: Z score 1; p = 0.37. A Z score < -2.0 was found in 42.5% of children at the start and in 45% at the end of RRT. In 17% of the GH treated group, growth improvement was shown by no difference in Z score 1 in comparison to the group without GH therapy. CONCLUSION: Short stature is still a problem in children on dialysis. Comorbidity is important factor of growth retardation. GH therapy is effective in children on RRT.
Źródło:: Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2017, 71; 122-128
1734-025X
Pojawia się w:: Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Zaburzenia gospodarki wapniowo-fosforanowej u dzieci dializowanych w pierwszych dwóch latach leczenia
Calcium-phosphate balance in dialysed children within first two years of dialysis
Autorzy:: Niedomagała, Julita
Jander, Anna
Tkaczyk, Marcin
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1030937.pdf
Data publikacji:: 2011
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: children
complications
dialysis
osteodystrophy
parathormone
parathyroid hormone
dializa
dzieci
osteodystrofia mocznicowa
parathormon
powikłania
Opis:: Introduction: The calcium-phosphate metabolism play an important role in the live of children deciding on the structure and growth of the skeleton. Calcium-phosphate disturbances are serious complication in children with chronic kidney disease during dialysis. Objective: The aim of the study was to assess calcium-phosphate disturbances in dialysed children in the first two years of renal replacement therapy. Material and methods: The study group consisted of 32 patients, 25 male (78%) and 7 female (22%), including 27 peritoneal dialysis (84%) and 5 (16%) – hemodialysis patients. Age of children at the inclusion of renal replacement therapy ranged from 1 month of age to 235 months of age. The study was conducted as a retrospective analysis of medical records of patients in the dialysis center for children. The period of analysis covered the years 2000-2011 and referred to indicators of calcium-phosphate homeostasis, the clinical markers of osteodystrophy, clinical data in the 3-month intervals and also assessed available pharmacological treatment. Results: We didn’t observed significant differences in the most of analyzed parameters in calcium-phosphate homeostasis. Mean values of these indices for two years of analysis remained at the recommended level. Only the alkaline phosphatase activity rose during the observation period as the concentration of bicarbonate did. Among the phosphate binders, calcium carbonate was used most frequently. The percentage of patient treated with active metabolites of vitamin D increased significantly up to 100%. Conclusions: The efficacy of treatment of calcium-phosphate metabolism in children on dialysis is sufficient to maintain the recommended values of all biochemical indices in minority of patients. They require significantly higher number of drugs. However, clinical consequences of renal osteodystrophy were rare in the study period.
Wstęp: Gospodarka wapniowo-fosforanowa odgrywa ważną rolę w życiu dzieci, decydując o budowie kośćca i wzrastaniu. Jej zaburzenia są poważnym powikłaniem, szczególnie u dzieci z przewlekłą chorobą nerek w okresie dializoterapii. Cel pracy: Celem pracy była ocena zaburzeń gospodarki wapniowo-fosforanowej u dzieci dializowanych w pierwszych dwóch latach leczenia nerkozastępczego. Materiał i metody: Grupę badaną stanowiło 32 chorych, 25 chłopców (78%) i 7 dziewcząt (22%), w tym 27 leczonych dializą otrzewnową (84%), a 5 (16%) – hemodializą. Wiek dzieci w momencie włączenia leczenia nerkozastępczego wynosił od 1 miesiąca do 235 miesięcy. Badanie zostało przeprowadzone jako retrospektywna analiza dokumentacji medycznej chorych dializowanych w ośrodku dializoterapii dla dzieci. Analiza obejmowała lata 2000-2011 i dotyczyła wskaźników gospodarki wapniowo-fosforanowej, klinicznych wskaźników osteodystrofii mocznicowej, danych klinicznych na temat przebiegu choroby, wskaźników i danych klinicznych dotyczących dializoterapii w 3-miesięcznych interwałach czasowych; ponadto oceniono dostępne metody leczenia farmakologicznego. Wyniki: W okresie dwóch lat od rozpoczęcia leczenia nerkozastępczego nie zaobserwowano znaczących różnic w zakresie średnich stężeń biochemicznych parametrów gospodarki wapniowo-fosforanowej. Wraz z długością dializoterapii wzrastały jedynie aktywność fosfatazy zasadowej i stężenie wodorowęglanów. Spośród leków wiążących fosforany węglan wapnia stosowany był u wszystkich chorych. W okresie obserwacji wzrastał odsetek chorych leczonych aktywnymi metabolitami witaminy D. Wnioski: Leczenie zaburzeń gospodarki wapniowo-fosforanowej u dzieci dializowanych jest wystarczające do utrzymania wszystkich zalecanych wartości wskaźników biochemicznych w pierwszych dwóch latach leczenia niskiego odsetka chorych. Właściwa kontrola zaburzeń wymaga stosowania większej ilości leków wraz z upływem czasu dializoterapii. Kliniczne powikłania mocznicowej choroby kości były rzadkie.
Źródło:: Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2011, 7, 4; 344-349
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:: Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Badanie wzorców zachowań zdrowotnych z wykorzystaniem metod grupowania zmiennych
Examining patterns of health behaviours with using methods of grouping of variables
Autorzy:: Szołtysek, Jacek
Nowak, Bartosz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/589379.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Uniwersytet Ekonomiczny w Katowicach
Tematy:: Antykoncepcja hormonalna
Drzewa klasyfikacyjne
Drzewa regresyjne
Grupowanie zmiennych
Classification trees
Hormone contraceptive
Regressive trees
Sorting variables
Opis:: Podjęciu decyzji o rozpoczęciu antykoncepcji, towarzyszy z jednej strony impuls do takiego działania, a z drugiej – cechy osobowościowe, czyli wiek, miejsce zamieszkania, wiedza, doświadczenie, przekonania, edukacja. To one przekładają się na sumaryczne poglądy, którym często towarzyszą inne emocje, np. strach czy obawy. Taki model nazywany jest modelem zachowań zdrowotnych. Pojawienie się nowych okoliczności, takich jak skutki uboczne może poprzez zmianę poglądów zmodyfikować zachowanie zdrowotne. Kobiety stosujące antykoncepcję hormonalną doustną pod wpływem wystąpienia niepożądanych skutków ubocznych u siebie lub w otoczeniu, zmieniają swoje zachowania antykoncepcyjne. Badaniu ankietowemu poddano dwie grupy – 164 studentki z uczelni niemedycznych w celu ustalenia modeli zachowań zdrowotnych w obu grupach i dla porównania poglądów oraz zachowań – 74 studentki studiów medycznych.
For making a decision to begin the contraception, from one side impulse to such action is accompanying, on the other – personality features – age, domicile, knowledge, experience, beliefs, education, they are transferring themselves into summary views, which other emotions often accompany, e.g. one is afraid or anxieties. Such a model is called the model of health behaviors. Appearance of new circumstances, so as side effects can through a change in his views modify the health behavior. Women taking the oral hormone contraceptive under the influence of the appearance of undesirable side effects at oneself or in surroundings, are changing their contraceptive behaviors. Two groups were subjected to the questionnaire survey – 164 students from nonmedical colleges in the destination of establishing models of health behaviors in both groups and for comparison of views and behaviors 74 students of pharmacy.
Źródło:: Studia Ekonomiczne; 2016, 288; 88-107
2083-8611
Pojawia się w:: Studia Ekonomiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Akromegalia jako problem interdyscyplinarny
Acromegaly - an interdisciplinary problem
Autorzy:: Zawada, Natalia Bożena
Kunert-Radek, Jolanta
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1032907.pdf
Data publikacji:: 2011
Wydawca:: Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:: akromegalia
hormon wzrostu
guzy przysadki
analogi
somatostatyny
acromegaly
growth hormone
pituitary tumours
somatostatin analogs
Opis:: The aim of this article is to review the epidemiology and pathogenesis of acromegaly with regard to the nature and pathophysiology of growth hormone. The authors give a broad view of pituitary tumours and especially focus on acromegaly. They pay attention to clinical presentation and criteria for diagnosis of this endocrinopathy with reference to the new guidelines of the American Association of Clinical Endocrinologists published in 2011 which focus on the diagnosis and treatment of acromegaly. The authors also raise a query about the diagnosis of acromegaly which is delayed for several years. They also highlight the interdisciplinary, complex problem of therapy of this endocrinopathy and the need for interdisciplinary collaboration of many medical specialists. They discuss the treatment of acromegaly step by step stressing the crucial role of surgery. They pay much attention to different forms of pharmacotherapy, more broadly used in invasive somatotroph adenomas, also as a treatment of choice. The authors discuss new forms of pharmacotherapy of acromegaly and stress that in some patients a combination of several treatment options is necessary to cure acromegaly.
Praca omawia epidemiologię i patogenezę akromegalii ze szczególnym zwróceniem uwagi na naturę i patofizjologię hormonu wzrostu. Autorzy poruszają szeroko problem guzów przysadki z uwzględnieniem miejsca akromegalii w różnorodnych kryteriach podziału gruczolaków przysadki. Przedstawiają charakterystyczny obraz kliniczny i kryteria rozpoznania tej endokrynopatii, odnosząc się w szczególności do konsensusu Amerykańskiego Towarzystwa Endokrynologów Klinicznych z 2011 roku, dotyczącego diagnostyki i leczenia akromegalii. Podnoszą zagadnienie wciąż wiele lat opóźnionego rozpoznania choroby. Podkreślają interdyscyplinarny, złożony problem terapii tej endokrynopatii i zaangażowanie lekarzy wielu specjalności. Omawiają zasady etapowego leczenia akromegalii, podkreślając wciąż wiodącą rolę leczenia operacyjnego. Dużo uwagi poświęcają różnym formom farmakoterapii akromegalii, coraz szerzej stosowanym w inwazyjnych gruczolakach somatotropowych, również jako metody pierwszego wyboru. Autorzy podkreślają nadzieje związane z nowymi lekami oraz konieczność łączenia wielu metod terapeutycznych w celu wyleczenia akromegalii.
Źródło:: Folia Medica Lodziensia; 2011, 38, 2; 285-317
0071-6731
Pojawia się w:: Folia Medica Lodziensia
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Fizjologiczne procesy starzenia się kobiety i mężczyzny a płodność
Physiological processes of aging women and men and fertility
Autorzy:: Bassa, Bożena
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1289782.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:: starzenie się gonad
niedobór hormonów
menopauza
andropauza
niepłodność
gonadal aging
hormone deficiency
menopause
andropause
infertility
Opis:: Starzenie się jest naturalnym procesem fizjologicznym, postępującym i nieodwracalnym. Wskutek starzenia zmniejsza się zdolność adaptacyjna organizmu oraz osłabieniu ulegają jego mechanizmy obronne. Procesom starzenia ulegają wszystkie gruczoły hormonalne, jednak najbardziej wyraźne zmiany zachodzą w jajnikach. Wraz z wiekiem stopniowo wygasa ich czynność, aż do menopauzy. Wygasaniu aktywności jajników, na skutek niedoborów hormonów jajnikowych towarzyszy zespół objawów klimakterycznych. U mężczyzn wraz z wiekiem stopniowo obniża się produkcja testosteronu oraz zmniejsza się liczba plemników – jednak płodność mężczyzny może być zachowana nawet do starości. Procesom starzenia się układu rozrodczego towarzyszy szereg dolegliwości związanych z niedoborem hormonów płciowych – m.in. osteoporoza.
Aging is a natural, progressive and irreversible process. As a result of aging, the body's adaptive capacity is reduced and its defense mechanisms weakened. All hormonal glands are aging, but the most obvious changes occur in the ovaries. Their activity gradually decreases with age until the menopause. Ovarian function, due to deficiency of ovarian hormones, is accompanied by a syndrome of climacteric symptoms. As men age, testosterone production is gradually decreasing and sperm counts are reduced - but men's fertility can be preserved even in old age. The aging process of the reproductive system is accompanied by a number of problems associated with deficiency of sex hormones - among others osteoporosis.
Źródło:: Studia nad Rodziną; 2018, 22, 3(48); 99-108
1429-2416
Pojawia się w:: Studia nad Rodziną
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Biochemiczna ocena skuteczności leczenia pacjentów z akromegalią
Biochemical evaluation of the treatment effectiveness in patients with acromegaly
Autorzy:: Fuss-Chmielewska, Julita
Rosiak, Aleksandra
Pisarek, Hanna
Beda-Maluga, Karolina
Winczyk, Katarzyna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1032834.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:: akromegalia
kryteria wyleczenia
hormon wzrostu
igf-1
leczenie operacyjne
analogi somatostatyny
acromegaly
cure criteria
growth hormone
surgical
treatment
somatostatin analogues
Opis:: Introduction: The main treatment for acromegaly is the surgical removal of the tumour. Pharmacotherapy, usually with somatostatin analogues (SSA), is used as the preliminary and/or complementary therapy. In the diagnosis of acromegaly as well as in the evaluation of treatment effectiveness laboratory tests are essential – the serum level of growth hormone (GH) in the oral glucose tolerance test (OGTT) and the serum concentration of insulin-like growth factor 1 (IGF-1). The aim of our study was to evaluate the effectiveness of the treatment of patients with acromegaly based on biochemical criteria for cure. Material and methods: The study group consisted of 40 patients aged 25 - 83, hospitalized in the Department of Endocrinology, Medical University of Lodz in the years 2003-2010. The concentration of GH and IGF-1 were determined by enzyme-amplified chemiluminescent immunoassay (EACLIA) on the IMMULITE 1000 analyzer (Siemens). As the criteria of acromegaly cure we assumed the normalization of serum IGF-1 and GH levels after oral glucose administration of < 1 ng/mL. Results: The cure of acromegaly was achieved in 25 of 40 patients (63%). In 14 patients, the normalization of IGF-1 and GH was obtained as a result of surgery, 11 patients achieved normal laboratory parameters after complemantary treatment - five after the treatment with SSA, four after radiotherapy, and two after both pharmaco - and radiotherapy. Fifteen patients from the study group have not been cured - in 13 of them the complementary therapy with SSA was used. Most of them (75%) were operated due to the pituitary macroadenoma. In 11 persons both GH and IGF-1 concentrations exceeded the limits of the reference values. The effectiveness of the operation was higher in patients treated with SSA - among 21 patients treated with SSA before the surgery, only five did not achieve the normalization of GH and/or IGF-1. Conclusions: The evaluation of GH and IGF-1 concentrations with the connection of the magnetic resonance imaging of the pituitary allow to determine the effects of acromegaly treatment. In the majority of patients after the surgical removal of pituitary adenoma, complementary therapy, mainly pharmacological with somatostatin analogues is necessary, and some patients require reoperation and / or radiotherapy. In addition, the preoperative administration of somatostatin analogues greatly increases the effectiveness of the treatment of acromegaly.
Wstęp: Głównym sposobem leczenia akromegalii jest operacyjne usunięcie guza. Farmakoterapię, głównie analogami somatostatyny (SSA), stosuje się jako postępowanie przygotowawcze do zabiegu oraz leczenie uzupełniające po operacji. W diagnostyce akromegalii, a także w ocenie efektywności leczenia kluczowe znaczenie mają badania laboratoryjne - stężenie hormonu wzrostu (GH) w teście obciążenia glukozą (OGTT) i stężenia we krwi insulinopodobnego czynnika wzrostu 1 (IGF-1). Celem naszej pracy była ocena skuteczności leczenia w ośrodku łódzkim pacjentów z akromegalią w oparciu o biochemiczne kryteria wyleczenia. Materiały i metody: Grupę badaną stanowiło 40 chorych w wieku 25 - 83 lat hospitalizowanych w Klinice Endokrynologii Uniwersytetu Medycznego w Łodzi w latach 2003 - 2010. Stężenie GH i IGF-1 oznaczono metodą chemiluminescencji wzmocnionej enzymatycznie (EACLIA) na analizatorze IMMULITE 1000 firmy Siemens. Jako kryteria wyleczenia przyjęto normalizację w surowicy stężenia IGF-1 i stężenie GH po doustnym podaniu glukozy < 1 ng/mL. Wyniki: Wyleczonych zostało 25 z 40 badanych (63%). U 14 pacjentów normalizację IGF-1 i GH uzyskano w wyniku zabiegu operacyjnego, 11 osób uzyskało prawidłowe parametry laboratoryjne dopiero po leczeniu uzupełniającym – pięciu po leczeniu SSA, czterech po radioterapii, a dwóch po farmakoi radioterapii łącznie. Piętnastu pacjentów z grupy badanej nie zostało wyleczonych - u 13 z nich zastosowano leczenie uzupełniające SSA. Większość z nich (75%) była operowana z powodu makrogruczolaka przysadki. U 11 osób zarówno stężenia GH, jak i IGF-1 przekraczały granice wartości referencyjnych. Skuteczność operacji była wyższa u chorych leczonych SSA, gdyż wśród 21 pacjentów leczonych przed zabiegiem SSA, tylko u pięciu nie odnotowano normalizacji GH i/lub IGF-1. Wnioski: Ocena stężenia GH i IGF-1 w połączeniu z wynikiem rezonansu magnetycznego okolicy przysadki pozwala ustalić efekty leczenia akromegalii. U większości chorych po chirurgicznym usunięciu gruczolaka przysadki niezbędna jest terapia uzupełniająca, przede wszystkim farmakologiczna analogami somatostatyny, a w niektórych przypadkach konieczna jest reoperacja i/lub radioterapia. Ponadto przedoperacyjne podawanie analogów somatostatyny zdecydowanie zwiększa skuteczność leczenia akromegalii.
Źródło:: Folia Medica Lodziensia; 2014, 41, 2; 181-194
0071-6731
Pojawia się w:: Folia Medica Lodziensia
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Ocena satysfakcji rodziców z leczenia ludzkim rekombinowanym hormonem wzrostu dzieci z somatotropinową niedoczynnością przysadki
Assessment of parents satisfaction with treatment with human recombinant growth hormone in children with somatotropin hypopituitarism
Autorzy:: Grzelak, Lech
Wiśniewska, Anna
Ślusarz, Robert
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/26434850.pdf
Data publikacji:: 2020
Wydawca:: Państwowa Akademia Nauk Stosowanych we Włocławku
Tematy:: short stature
somatotropin hypopituitarism
parents satisfaction with growth hormone therapy
niskorosłość
terapia hormonem wzrostu
satysfakcja rodziców
somatotropinowa niedoczynność przysadki
Opis:: Wstęp. Niskorosłość jest określeniem wzrostu dziecka poniżej dwóch odchyleń standardowych od norm przyjętych dla płci i wieku. W Polsce refundacji podlega leczenie rekombinowanym hormonem wzrostu somatotropinowej niedoczynności przysadki w ramach programów lekowych Narodowego Funduszu Zdrowia. Podawanie hormonu wzrostu w postaci codziennych iniekcji jest uciążliwe i wymaga zaangażowania całej rodziny w proces leczenia. Wielokierunkowe działanie GH poprawia jakość życia małych pacjentów. Cel. Celem pracy jest analiza satysfakcji rodziców z leczenia hormonem wzrostu dzieci z somatotropinowa niedoczynnością przysadki. Materiał i metody. W badaniu wzięło udział 69 rodziców dzieci z somatotropinową niedoczynnością przysadki leczonych hormonem wzrostu na oddziale Pediatrii, Endokrynologii, Diabetologii i Neurologii Dziecięcej w Szpitalu Dziecięcym w Toruniu. Do badań wykorzystano ankietę własną oraz standaryzowany kwestionariusz KIDSCREEN-52 wersja dla rodziców. Wyniki. Rodzice dzieci z somatotropinową niedoczynnością przysadki są usatysfakcjonowani z leczenia rekombinowanym hormonem wzrostu i ocenia ją kuracje pozytywnie. W trakcie terapii hormonem wzrostu wysoko oceniają jakoś życia swoich dzieci. Istnieje zależność pomiędzy oceną przez rodziców terapii hormonem wzrostu a zmianą jakości życia ich dzieci. Wnioski. Satysfakcja z leczenia rekombinowanym hormonem wzrostu jest zależna od czasu trwania kuracji, osiągniętych rezultatów wzrostowych oraz wieku dziecka.
Introduction. Short stature is a term for a child's height below two standard deviations from the norms adopted for sex and age. In Poland, treatment with recombinant growth hormone of somatotropin hypopituitarism is reimbursed under the National Health Fund drug programs. Administration of growth hormone in the form of daily injections is cumbersome and requires the involvement of the whole family in the treatment process. The multidirectional action of GH improves the quality of life of small patients. Aim. The aim of the study is to analyze parents' satisfaction with growth hormone treatment in children with somatotropin hypopituitarism. Materiał and methods. The study involved 69 parents of children with somatotropin hypopituitarism treated with growth hormone at the Department of Pediatrics, Endocrinology, Diabetology and Pediatric Neurology at the Children"s Hospital in Torun. The research used the own questionnaire and KIDSCREEN questionnaire for parents. Results. Parents of children with somatotropin hypopituitarism are satisfied with the treatment with recombinant growth hormone and evaluate the treatment positively. During growth hormone therapy, they highly estimate the quality of their children’s lives. There is a correlation between parents' assessment of growth hormone therapy and the change in their children's quality of life. Conclusions. Satisfaction with treatment recombinant growth hormone depends on the duration of treatment, achieved growth results and the child's age.
Źródło:: Innowacje w Pielęgniarstwie i Naukach o Zdrowiu; 2020, 5, 4; 38-53
2451-1846
Pojawia się w:: Innowacje w Pielęgniarstwie i Naukach o Zdrowiu
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Rak piersi współistniejący z ciążą
Breast cancer in pregnancy
Autorzy:: Skrzypczyk-Ostaszewicz, Anna
Jagielska, Beata
Śpiewankiewicz, Beata
Osuch, Beata
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1030157.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: breast cancer
chemotherapy
delivery
fetus
hormone therapy
pregnancy
sentinel lymph node
chemioterapia
ciąża
hormonoterapia
poród
płód
rak piersi
węzeł wartowniczy
Opis:: Breast cancer is one of the most common cancers to complicate pregnancy. Up until recently, such diagnosis was almost invariably bound with an abortion with all its possible psychological and ethical consequences for the patient, her family, and treating physicians. Throughout the past few years, the considerable progress in medical knowledge and experience has allowed a radical change in the situation of this very special patient group. These days, women may continue with the pregnancy, yet at the same time be effectively and safely treated, in a very close adherence to standards applied in the treatment of non-pregnant patients. The diagnostics of breast cancer in pregnant patients largely meets the generally accepted standards of detecting and staging the disease, apart from a few exceptions mostly related to fetus safety. The differences concern e.g. the sentinel lymph node evaluation procedure and some imaging methods. Whether the patient qualifies for treatment as well as therapeutic decisions depend on the gestational age and the advancement of the disease, with some treatment procedures imperatively postponed until postpartum. Certain chemotherapy regimens have been proved safe during pregnancy, even though up until recently they were considered toxic and impossible to use (FAC, FEC, taxoids). It has also been shown that, unless obstetric indications for caesarean section exist, in most cases the pregnancy does not need to be terminated prematurely. No oncologic counter-indications for a vaginal delivery exist either. This paper aims to bring together and sum up the body of knowledge arising from the recent publications which have facilitated diagnostic and therapeutic standards to be followed in these infrequent, yet exceedingly complex, clinical situations.
Rak piersi to jeden z najczęstszych nowotworów wikłających ciążę. Jeszcze niedawno takie rozpoznanie wiązało się prawie zawsze z aborcją, ze wszystkimi jej konsekwencjami psychologicznymi i etycznymi dla chorej, jej bliskich i lekarzy. W kilku ostatnich latach, wraz ze znacznym rozwojem wiedzy i doświadczenia, sytuacja tej szczególnej grupy pacjentek diametralnie się zmieniła: dzisiaj kobiety mogą zachować ciążę, a jednocześnie skutecznie i bezpiecznie się leczyć – w sposób bardzo zbliżony do leczenia stosowanego u pacjentek niebędących w ciąży. Diagnostyka raka piersi u ciężarnej pokrywa się w znacznej mierze z ogólnie obowiązującymi standardami wykrywania i oceny zaawansowania tej choroby, poza kilkoma odstępstwami, związanymi przede wszystkim z bezpieczeństwem płodu. Różnice dotyczą m.in. procedury oceny węzła wartowniczego i części badań obrazowych. Kwalifikacja do leczenia i decyzje terapeutyczne zależą od zaawansowania ciąży i zaawansowania choroby, a niektóre procedury lecznicze muszą zostać bezwzględnie odroczone na czas po porodzie. Udowodniono bezpieczeństwo stosowania w czasie ciąży wybranych schematów chemioterapii jeszcze do niedawna uważanych za toksyczne i niemożliwe do wykorzystania u ciężarnej (FAC, FEC, taksoidy). Wykazano również, że – o ile nie istnieją położnicze wskazania do cesarskiego cięcia – w większości przypadków ciąża nie musi być rozwiązywana przed terminem, podobnie jak nie ma onkologicznych przeciwwskazań do porodu siłami natury. Niniejsza praca podsumowuje wiedzę płynącą z publikacji, które ukazały się w ostatnim czasie i pozwoliły na opracowanie standardów postępowania diagnostyczno-terapeutycznego w tych nieczęstych, ale jednocześnie bardzo skomplikowanych sytuacjach klinicznych.
Źródło:: Current Gynecologic Oncology; 2014, 12, 1; 14-24
2451-0750
Pojawia się w:: Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: III Sympozjum w sprawie substancji obcych w żywności (Como - dn. 13 - 18 maja 1957)
III Simpozijum otnositel'no postoronnikh veshhestv v prodovol'stvii. Komo 13 - 18.5.1957 g.
III Symposium concerning foreign substances in foods. Como - 13 - 18 V 1957 r.
Autorzy:: Krauze, S.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/873591.pdf
Data publikacji:: 1957
Wydawca:: Narodowy Instytut Zdrowia Publicznego. Państwowy Zakład Higieny
Tematy:: konferencje
konserwanty
zywnosc
barwniki
pozostalosci antybiotykow
pozostalosci hormonow
pozostalosci srodkow ochrony roslin
conference
preservative
food
dye
antibiotic residue
hormone residue
plant protection product residue
Źródło:: Roczniki Państwowego Zakładu Higieny; 1957, 08, 5
0035-7715
Pojawia się w:: Roczniki Państwowego Zakładu Higieny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Hiponatremia u pacjenta po urazie czaszkowo-mózgowym – problematyka diagnostyczno-terapeutyczna
Hyponatraemia in a patent after craniocerebral injury – problems of diagnosis and treatment
Autorzy:: Ilków, Wojciech
Ilków, Anita
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1053018.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: hiponatremia
mózgowy zespół utraty soli
uraz głowy
zespół nieadekwatnego wydzielania wazopresyny
hyponatraemia
cerebral salt wasting syndrome
brain injury
syndrome of inappropriate antidiuretic hormone
secretion
Opis:: Hyponatraemia is the most common electrolyte disorder observed in patients with a severe neurological condition, significantly affecting mortality. Both cerebral salt wasting syndrome and the syndrome of inappropriate antidiuretic hormone secretion manifest with hyponatraemia, showing at the same time a lot of similarities in the clinical picture and laboratory findings. However, due to different diagnostic and therapeutic processes, misdiagnosis can be a great danger for the patient. The treatment of inappropriate antidiuretic hormone secretion is associated with restricted fluid supply, as hyponatraemia is a result of an excess of free water in the body. In the case of cerebral salt wasting syndrome, severe loss of sodium in the urine is the main pathological mechanism of hyponatraemia; hence its treatment consists in sodium supplementation and fluid intake. The authors present a case of a 16-year-old patient treated surgically at the Department of Neurosurgery of the Provincial Medical Centre in Opole due to severe craniocerebral injury, as a result of which cerebral salt wasting syndrome developed on the 8th day. The diagnostic and therapeutic process, differential diagnosis and a review of the literature are included in the discussion. The authors believe that the information contained in the article will be helpful in the diagnosis and treatment of hyponatraemia in patients with a severe neurological condition.
Hiponatremia to najczęstsze zaburzenie jonowe stwierdzane u pacjentów w ciężkim stanie neurologicznym, wpływające w znacznym stopniu na wzrost śmiertelności. Zarówno mózgowy zespół utraty soli, jak i zespół nieadekwatnego wydzielania wazopresyny manifestują się hiponatremią; wykazują przy tym wiele podobieństw w obrazie klinicznym i wynikach badań laboratoryjnych. Z uwagi na odmienny proces diagnostyczno-leczniczy błędna diagnoza może stanowić wielkie niebezpieczeństwo dla chorego. Leczenie zespołu nieadekwatnego wydzielania wazopresyny wiąże się m.in. z restrykcją podaży płynów, ponieważ hiponatremia powstaje wskutek nadmiaru wolnej wody w organizmie. W przypadku mózgowego zespołu utraty soli nasilona utrata sodu z moczem stanowi główny patomechanizm hiponatremii, stąd leczenie polega na suplementacji sodu i podaży płynów. Autorzy przedstawiają przypadek 16-letniego pacjenta leczonego operacyjnie na Oddziale Neurochirurgii Wojewódzkiego Centrum Medycznego w Opolu z powodu ciężkiego urazu czaszkowo-mózgowego, w następstwie którego w ósmej dobie doszło do rozwoju mózgowego zespołu utraty soli. Omówiono proces diagnostyczno-leczniczy, diagnostykę różnicową, a także przegląd literatury. Zdaniem autorów informacje zawarte w artykule okażą się pomocne w diagnostyce i leczeniu hiponatremii u pacjentów w ciężkim stanie neurologicznym.
Źródło:: Aktualności Neurologiczne; 2014, 14, 4; 257-263
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:: Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: Wpływ zabiegów sanatoryjnych na poziom serotoniny, hormonu wzrostu, spoczynkową czynność serca oraz subiektywną ocenę nastroju
Influence of medical treatment in sanatorium on level of serotonin, growth hormone, resting heart rate variability and subjective mood assessment
Autorzy:: Damijan, Z.
Mleczko, M.
Błaszczyk, J.
Błaszczyk-Suszyńska, J.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/261590.pdf
Data publikacji:: 2008
Wydawca:: Politechnika Wrocławska. Wydział Podstawowych Problemów Techniki. Katedra Inżynierii Biomedycznej
Tematy:: skuteczność leczenia sanatoryjnego
serotonina
hormon wzrostu
samopoczucie
tętno
test Thayera
efficacy of the therapies in sanatorium
serotonin
growth hormone
mood
pulse
Thayer test
Opis:: Próby obiektywizacji leczenia fizykalnego dają sprzeczne wyniki, a zabiegi sanatoryjne mają zróżnicowane oddziaływanie na organizm człowieka. Wpływ naturalnych bodźców klimatycznych i środowiskowych interferuje dodatkowo z oferowanymi przez sanatoria metodami fizykalnymi. Źródłem akceptacji tej formy leczenia jest zapewne jego bodźcowy wpływ na organizm, powodujący rozwój korzystnej adaptacji oraz ogólną poprawę nastroju. W badaniach podjęto próbę znalezienia obiektywnych wskaźników poprawy samopoczucia w aspekcie fizycznym oraz psychicznym. Analizowano poziom serotoniny (5-hydroxytryptamine 5-HT), hormonu wzrostu (Human Growth Hormone HGH), spoczynkową czynność serca (heart rate HR) oraz skalę aktywacji Thayera (Activation Deactivation Adjective Check List AD ACL). Badanie przeprowadzono na reprezentatywnej grupie 33 kobiet skierowanych do sanatorium. Krew do badań hormonów pobrano dwukrotnie Przed rozpoczęciem leczenia sanatoryjnego i po jego zakończeniu. Badania skali aktywacji AD ACL oraz pomiar HR wykonywano przez 19 dni, codziennie dwukrotnie, przed i po spotkaniach, o tej samej porze dnia. Wyniki każdej osoby uśredniono i poddano analizie statystycznej w środowisku Statistica. Przeprowadzone analizy wskazują na istotny statystycznie wzrost serotoniny (p< 0.025), HGH (p<0,001), aktywacji ogólnej AO AD ACL (p<0,024) oraz na istotne statystycznie spadki HR (p<10-6) i AW AD ACL (p<0,024).
Rehabilitation in sanatorium influences the human health. The impact of natural climatic and environmental stimuli additionally interferes with therapies offered in sanatorium. Direct health effects, as well as mood improvement are frequently observed. In this paper the attempt to assess the therapy in sanatorium results is described, whereas the following tests are proposed: serotonin (5-hydroxytryptamine 5- HT), growth hormone (Human Growth Hormone HGH), rest heart rate variability (heart rate HR) and Thayer scale of self actualization (Activation Deactivation Adjective Check List AD ACL). Examinations were carried out on a representative group of 33 women. The blood tests were performed twice: at the beginning and at the end of the treatment. AD ACL and HR tests were carried out within 19 days, before and after meetings, twice a day, at the same time of a day. Obtained results were analyzed by means of Statistica software. The analysis showed statistically significant increase of serotonin level (p<0,025), (Human Glucocorticoid Receptor HGR) (p<0,001), self actualization AO AD ACL (p<0,024) and statistically significant decrease of HR p<10-6) and high actualization AW AD ACL (p<0,024).
Źródło:: Acta Bio-Optica et Informatica Medica. Inżynieria Biomedyczna; 2008, 14, 4; 292-294
1234-5563
Pojawia się w:: Acta Bio-Optica et Informatica Medica. Inżynieria Biomedyczna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:: Osteoporoza po stosowaniu hormonalnej terapii antyandrogenowej raka gruczołu krokowego
Osteoporosis after using the hormonal antiandrogen therapy of prostate cancer
Autorzy:: Cegieła, Urszula
Korzeniowska, Hanna
Wilk, Agnieszka
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1038630.pdf
Data publikacji:: 2012
Wydawca:: Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:: rak gruczołu krokowego
antyandrogeny
analogi i antagoniści gonadoliberyny
osteoporoza
testosteron
receptor androgenowy
prostate cancer
antiandrogens
analogs and antagonists of gonadotropin-releasing hormone
osteoporosis
testosterone
androgen receptor
Opis:: Prostate cancer is a malicious tumor. Its development is determined by the lack of androgen equilibrium by the prostate. In pathogenesis of this disease, the androgen receptors also play an essential role. Androgen receptors activation in neoplastic cells leads to their diff erentiation and tumorous progression. Hormonal antiandrogenic therapy is the basic method of prostate cancer treatment, which induces decreased testosterone levels and/or inhibits the eff ect of androgen on androgen receptors. Orchidectomy or the administration of analogs or antagonists of gonadotropin- releasing hormone are used in order to decrease testosterone levels, whereas antiandrogens are administered in order to block androgen receptors. The decreased level of testosterone and the disorder in the function of androgen receptors lead to the impairment of bone cell function i.e. (osteoclasts, osteoblasts, osteocytes) and the development of osteoporosis in men. Androgens stimulate the proliferation, diff erentiation and activity of osteoblast. They stimulate the synthesis of bone matrix proteins and bone mineralization. They have proapoptotic eff ect on osteoclasts and antiapoptopic eff ect on osteoblasts and osteocytes. Androgens inhibit recruitment of osteoclasts and reduce bone resorption.
Rak gruczołu krokowego jest nowotworem złośliwym. Jego rozwój jest determinowany brakiem równowagi androgenowej prostaty. W patogenezie choroby istotną rolę odgrywają także receptory androgenowe, których aktywacja w komórkach nowotworowych prowadzi do wzrostu ich różnicowania i progresji nowotworu. Podstawową metodą jego leczenia jest hormonalna terapia antyandrogenowa, polegająca na obniżeniu poziomu testosteronu lub zahamowaniu oddziaływania androgenów na receptory androgenowe. W celu obniżenia poziomu testosteronu stosuje się orchidektomię oraz terapię analogami lub antagonistami gonadoliberyny, natomiast w celu hamowania oddziaływania androgenów na receptory androgenowe stosuje się antyandrogeny. Zmniejszenie poziomu testosteronu i zaburzenia w funkcjonowaniu receptorów androgenowych prowadzą do upośledzenia funkcji komórek kostnych (osteoklastów, osteoblastów, osteocytów) i rozwoju osteoporozy u mężczyzn. Androgeny stymulują proliferację, różnicowanie i funkcje osteoblastów. Pobudzają syntezę białek macierzy kostnej i stymulują mineralizację. Wykazują efekt proapoptyczny na osteoklasty i antyapoptyczny na osteoblasty i osteocyty. Hamują rekrutację osteoklastów i zmniejszają resorpcję kości.
Źródło:: Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2012, 66, 2; 49-54
1734-025X
Pojawia się w:: Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "hormone" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język