Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "hormon wzrostu" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-5 z 5
    Tytuł:
    Czy suplementacja argininą jest skuteczną metodą wspomagania zdolności wysiłkowych w sporcie?
    Autorzy:
    Durkalec-Michalski, Krzysztof
    Jeszka, Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1390096.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Wyższa Szkoła Bankowa w Poznaniu
    Tematy:
    arginina
    suplementacja
    wydolność fizyczna
    sport
    kreatyna
    tlenek azotu
    hormon wzrostu
    Opis:
    Arginina jest aminokwasem względnie egzogennym, uczestniczącym w procesach biosyntezy białka, regulacji działania śródbłonka naczyniowego i detoksykacji organizmu. Znaczenie odpowiedniego spożycia argininy wzrasta w stanach fizjologicznych, związanych z chorobą, urazem lub znacznym obciążeniem organizmu. Z powodu potencjalnie ergogenicznego wpływu podaży argininy, poprzez stymulację syntezy tlenku azotu, hormonu wzrostu i kreatyny, jest ona często suplementowana przez sportowców. W przeciwieństwie do wielu badań klinicznych, z udziałem m.in. rekonwalescentów i osób z chorobami układu krążenia, wykazujących związek podaży argininy ze wzrostem wydolności fizycznej oraz korzystną regulacją parametrów endokrynologicznych, u wysoko wytrenowanych, zdrowych sportowców uzyskiwane wyniki są niejednoznaczne. Często dowodzą one braku wpływu preparatów argininy na moc, siłę i masę mięśniową, maksymalny pobór tlenu oraz stężenie hormonu wzrostu i tlenku azotu. W tej sytuacji uzasadniona jest konieczność prowadzenia dalszych badań nad celowością zwiększania podaży argininy u sportowców wybranych dyscyplin, jednakże w badaniach tych muszą być zachowane odpowiednie procedury, uwzględniające badania krzyżowe z podwójnie ślepą próbą.
    Źródło:
    Studia Periegetica; 2011, 6; 101-110
    1897-9262
    2658-1736
    Pojawia się w:
    Studia Periegetica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rola hormonu wzrostu, insulinopodobnego czynnika wzrostu typu 1 oraz greliny w rozwoju somatycznym płodu
    The role of growth hormone, insulin-like growth factor 1 and ghrelin in somatic development of foetus
    Autorzy:
    Chęcińska-Maciejewska, Zuzanna
    Korek, Emilia
    Pawłowska, Anna
    Piątek, Jacek
    Krauss, Hanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/943468.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Instytut Medycyny Wsi
    Tematy:
    hormon wzrostu
    insulinopodobny czynnik wzrostu typu 1
    białka wiążące insulinopodobne czynniki wzrostu
    grelina
    rozwój płodu
    Opis:
    Wprowadzenie i cel pracy. Rozwój somatyczny organizmu to kompleksowy i dynamiczny proces warunkowany wieloma czynnikami płodowymi, matczynymi, łożyskowymi i środowiskowymi. Kluczowe znaczenie dla zapewnienia prawidłowego wzrostu i różnicowania się komórek, tkanek i narządów mają zarówno sygnały żywieniowe, jak i endokrynne. Zakłócenia w tym zakresie mogą wpływać niekorzystnie nie tylko na wzrost płodu, ale również na zdrowie dzieci w przyszłości. W pracy przedstawiono znaczenie regulatorów endokrynologicznych, w tym hormonu wzrostu, insulinopodobnego czynnika wzrostu typu 1 oraz greliny, w rozwoju płodu. Skrócony opis stanu wiedzy. Centralnym ogniwem układu kontrolującego mechanizm regulacji wzrastania jest przysadka mózgowa wydzielająca hormon wzrostu. W układzie podwzgórze-przysadka mózgowa-tkanki obwodowe produkowane są również inne czynniki wzrostu, m.in. insulinopodobne czynniki wzrostu typu 1 i 2, zwane somatomedynami, które razem z białkami je wiążącymi aktywizują procesy metaboliczne i stymulują wzrastanie płodu. Ponadto, jak wynika z ostatnio prowadzonych badań, kluczową rolę w regulacji wzrastania w okresie płodowym i noworodkowym może odgrywać również grelina. Podsumowanie. Przysadkowy hormon wzrostu nie wpływa znacząco na procesy wzrastania płodu. Jednym z ważniejszych czynników zaangażowanych w regulację wzrostu we wczesnym stadium rozwoju zarodkowego płodu jest insulinopodobny czynnik wzrostu typu 1. Istotną rolę w rozwoju płodu spełnia również grelina, która może uczestniczyć w kompensacji wewnątrzmacicznego niedożywienia i promowaniu rozwoju postnatalnego.
    Introduction and objective. Somatic development of an organism is a complex and dynamic process conditioned by many foetal, maternal, placental, and environmental factors. Both nutritional and endocrine signals are of key importance for the provision of normal growth and differentiation of cells, organs, and systems. Disturbances in this respect may exert a negative effect, not only on the growth of the foetus, but also on the health of children in the future. The article presents the importance of endocrine regulators, including the growth hormone, insulin-like growth factor 1, and ghrelin in the development of foetus. Brief description of the state of knowledge. The pituitary gland, which secretes growth hormone, is the central link in the system controlling the mechanisms of the regulation of growth. In the hypothalamic-pituitary -peripheral tissues system, other growth factors are also produced, including insulin-like growth factors 1 and 2, called somatomedins, which together with proteins binding them activate metabolic processes and stimulate the growth of the foetus. In addition, studies conducted in recent years show that ghrelin may also play a crucial role in the regulation of growth during the foetal and neonatal periods. Summary. Pituitary growth hormone does not significantly affect the processes of foetal development. Insulin-like growth factor 1 is one of the important factors engaged in the regulation of growth at the early stage of embryo and foetal development. Ghrelin, which may participate in the compensation of intrauterine malnutrition and promotion of post-natal development, also plays an important role in the development of the foetus.
    Źródło:
    Medycyna Ogólna i Nauki o Zdrowiu; 2016, 22(51), 3
    2083-4543
    Pojawia się w:
    Medycyna Ogólna i Nauki o Zdrowiu
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Akromegalia jako problem interdyscyplinarny
    Acromegaly - an interdisciplinary problem
    Autorzy:
    Zawada, Natalia Bożena
    Kunert-Radek, Jolanta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1032907.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Łódzkie Towarzystwo Naukowe
    Tematy:
    akromegalia
    hormon wzrostu
    guzy przysadki
    analogi
    somatostatyny
    acromegaly
    growth hormone
    pituitary tumours
    somatostatin analogs
    Opis:
    The aim of this article is to review the epidemiology and pathogenesis of acromegaly with regard to the nature and pathophysiology of growth hormone. The authors give a broad view of pituitary tumours and especially focus on acromegaly. They pay attention to clinical presentation and criteria for diagnosis of this endocrinopathy with reference to the new guidelines of the American Association of Clinical Endocrinologists published in 2011 which focus on the diagnosis and treatment of acromegaly. The authors also raise a query about the diagnosis of acromegaly which is delayed for several years. They also highlight the interdisciplinary, complex problem of therapy of this endocrinopathy and the need for interdisciplinary collaboration of many medical specialists. They discuss the treatment of acromegaly step by step stressing the crucial role of surgery. They pay much attention to different forms of pharmacotherapy, more broadly used in invasive somatotroph adenomas, also as a treatment of choice. The authors discuss new forms of pharmacotherapy of acromegaly and stress that in some patients a combination of several treatment options is necessary to cure acromegaly.
    Praca omawia epidemiologię i patogenezę akromegalii ze szczególnym zwróceniem uwagi na naturę i patofizjologię hormonu wzrostu. Autorzy poruszają szeroko problem guzów przysadki z uwzględnieniem miejsca akromegalii w różnorodnych kryteriach podziału gruczolaków przysadki. Przedstawiają charakterystyczny obraz kliniczny i kryteria rozpoznania tej endokrynopatii, odnosząc się w szczególności do konsensusu Amerykańskiego Towarzystwa Endokrynologów Klinicznych z 2011 roku, dotyczącego diagnostyki i leczenia akromegalii. Podnoszą zagadnienie wciąż wiele lat opóźnionego rozpoznania choroby. Podkreślają interdyscyplinarny, złożony problem terapii tej endokrynopatii i zaangażowanie lekarzy wielu specjalności. Omawiają zasady etapowego leczenia akromegalii, podkreślając wciąż wiodącą rolę leczenia operacyjnego. Dużo uwagi poświęcają różnym formom farmakoterapii akromegalii, coraz szerzej stosowanym w inwazyjnych gruczolakach somatotropowych, również jako metody pierwszego wyboru. Autorzy podkreślają nadzieje związane z nowymi lekami oraz konieczność łączenia wielu metod terapeutycznych w celu wyleczenia akromegalii.
    Źródło:
    Folia Medica Lodziensia; 2011, 38, 2; 285-317
    0071-6731
    Pojawia się w:
    Folia Medica Lodziensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Biochemiczna ocena skuteczności leczenia pacjentów z akromegalią
    Biochemical evaluation of the treatment effectiveness in patients with acromegaly
    Autorzy:
    Fuss-Chmielewska, Julita
    Rosiak, Aleksandra
    Pisarek, Hanna
    Beda-Maluga, Karolina
    Winczyk, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1032834.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Łódzkie Towarzystwo Naukowe
    Tematy:
    akromegalia
    kryteria wyleczenia
    hormon wzrostu
    igf-1
    leczenie operacyjne
    analogi somatostatyny
    acromegaly
    cure criteria
    growth hormone
    surgical
    treatment
    somatostatin analogues
    Opis:
    Introduction: The main treatment for acromegaly is the surgical removal of the tumour. Pharmacotherapy, usually with somatostatin analogues (SSA), is used as the preliminary and/or complementary therapy. In the diagnosis of acromegaly as well as in the evaluation of treatment effectiveness laboratory tests are essential – the serum level of growth hormone (GH) in the oral glucose tolerance test (OGTT) and the serum concentration of insulin-like growth factor 1 (IGF-1). The aim of our study was to evaluate the effectiveness of the treatment of patients with acromegaly based on biochemical criteria for cure. Material and methods: The study group consisted of 40 patients aged 25 - 83, hospitalized in the Department of Endocrinology, Medical University of Lodz in the years 2003-2010. The concentration of GH and IGF-1 were determined by enzyme-amplified chemiluminescent immunoassay (EACLIA) on the IMMULITE 1000 analyzer (Siemens). As the criteria of acromegaly cure we assumed the normalization of serum IGF-1 and GH levels after oral glucose administration of < 1 ng/mL. Results: The cure of acromegaly was achieved in 25 of 40 patients (63%). In 14 patients, the normalization of IGF-1 and GH was obtained as a result of surgery, 11 patients achieved normal laboratory parameters after complemantary treatment - five after the treatment with SSA, four after radiotherapy, and two after both pharmaco - and radiotherapy. Fifteen patients from the study group have not been cured - in 13 of them the complementary therapy with SSA was used. Most of them (75%) were operated due to the pituitary macroadenoma. In 11 persons both GH and IGF-1 concentrations exceeded the limits of the reference values. The effectiveness of the operation was higher in patients treated with SSA - among 21 patients treated with SSA before the surgery, only five did not achieve the normalization of GH and/or IGF-1. Conclusions: The evaluation of GH and IGF-1 concentrations with the connection of the magnetic resonance imaging of the pituitary allow to determine the effects of acromegaly treatment. In the majority of patients after the surgical removal of pituitary adenoma, complementary therapy, mainly pharmacological with somatostatin analogues is necessary, and some patients require reoperation and / or radiotherapy. In addition, the preoperative administration of somatostatin analogues greatly increases the effectiveness of the treatment of acromegaly.
    Wstęp: Głównym sposobem leczenia akromegalii jest operacyjne usunięcie guza. Farmakoterapię, głównie analogami somatostatyny (SSA), stosuje się jako postępowanie przygotowawcze do zabiegu oraz leczenie uzupełniające po operacji. W diagnostyce akromegalii, a także w ocenie efektywności leczenia kluczowe znaczenie mają badania laboratoryjne - stężenie hormonu wzrostu (GH) w teście obciążenia glukozą (OGTT) i stężenia we krwi insulinopodobnego czynnika wzrostu 1 (IGF-1). Celem naszej pracy była ocena skuteczności leczenia w ośrodku łódzkim pacjentów z akromegalią w oparciu o biochemiczne kryteria wyleczenia. Materiały i metody: Grupę badaną stanowiło 40 chorych w wieku 25 - 83 lat hospitalizowanych w Klinice Endokrynologii Uniwersytetu Medycznego w Łodzi w latach 2003 - 2010. Stężenie GH i IGF-1 oznaczono metodą chemiluminescencji wzmocnionej enzymatycznie (EACLIA) na analizatorze IMMULITE 1000 firmy Siemens. Jako kryteria wyleczenia przyjęto normalizację w surowicy stężenia IGF-1 i stężenie GH po doustnym podaniu glukozy < 1 ng/mL. Wyniki: Wyleczonych zostało 25 z 40 badanych (63%). U 14 pacjentów normalizację IGF-1 i GH uzyskano w wyniku zabiegu operacyjnego, 11 osób uzyskało prawidłowe parametry laboratoryjne dopiero po leczeniu uzupełniającym – pięciu po leczeniu SSA, czterech po radioterapii, a dwóch po farmakoi radioterapii łącznie. Piętnastu pacjentów z grupy badanej nie zostało wyleczonych - u 13 z nich zastosowano leczenie uzupełniające SSA. Większość z nich (75%) była operowana z powodu makrogruczolaka przysadki. U 11 osób zarówno stężenia GH, jak i IGF-1 przekraczały granice wartości referencyjnych. Skuteczność operacji była wyższa u chorych leczonych SSA, gdyż wśród 21 pacjentów leczonych przed zabiegiem SSA, tylko u pięciu nie odnotowano normalizacji GH i/lub IGF-1. Wnioski: Ocena stężenia GH i IGF-1 w połączeniu z wynikiem rezonansu magnetycznego okolicy przysadki pozwala ustalić efekty leczenia akromegalii. U większości chorych po chirurgicznym usunięciu gruczolaka przysadki niezbędna jest terapia uzupełniająca, przede wszystkim farmakologiczna analogami somatostatyny, a w niektórych przypadkach konieczna jest reoperacja i/lub radioterapia. Ponadto przedoperacyjne podawanie analogów somatostatyny zdecydowanie zwiększa skuteczność leczenia akromegalii.
    Źródło:
    Folia Medica Lodziensia; 2014, 41, 2; 181-194
    0071-6731
    Pojawia się w:
    Folia Medica Lodziensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wpływ zabiegów sanatoryjnych na poziom serotoniny, hormonu wzrostu, spoczynkową czynność serca oraz subiektywną ocenę nastroju
    Influence of medical treatment in sanatorium on level of serotonin, growth hormone, resting heart rate variability and subjective mood assessment
    Autorzy:
    Damijan, Z.
    Mleczko, M.
    Błaszczyk, J.
    Błaszczyk-Suszyńska, J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/261590.pdf
    Data publikacji:
    2008
    Wydawca:
    Politechnika Wrocławska. Wydział Podstawowych Problemów Techniki. Katedra Inżynierii Biomedycznej
    Tematy:
    skuteczność leczenia sanatoryjnego
    serotonina
    hormon wzrostu
    samopoczucie
    tętno
    test Thayera
    efficacy of the therapies in sanatorium
    serotonin
    growth hormone
    mood
    pulse
    Thayer test
    Opis:
    Próby obiektywizacji leczenia fizykalnego dają sprzeczne wyniki, a zabiegi sanatoryjne mają zróżnicowane oddziaływanie na organizm człowieka. Wpływ naturalnych bodźców klimatycznych i środowiskowych interferuje dodatkowo z oferowanymi przez sanatoria metodami fizykalnymi. Źródłem akceptacji tej formy leczenia jest zapewne jego bodźcowy wpływ na organizm, powodujący rozwój korzystnej adaptacji oraz ogólną poprawę nastroju. W badaniach podjęto próbę znalezienia obiektywnych wskaźników poprawy samopoczucia w aspekcie fizycznym oraz psychicznym. Analizowano poziom serotoniny (5-hydroxytryptamine 5-HT), hormonu wzrostu (Human Growth Hormone HGH), spoczynkową czynność serca (heart rate HR) oraz skalę aktywacji Thayera (Activation Deactivation Adjective Check List AD ACL). Badanie przeprowadzono na reprezentatywnej grupie 33 kobiet skierowanych do sanatorium. Krew do badań hormonów pobrano dwukrotnie Przed rozpoczęciem leczenia sanatoryjnego i po jego zakończeniu. Badania skali aktywacji AD ACL oraz pomiar HR wykonywano przez 19 dni, codziennie dwukrotnie, przed i po spotkaniach, o tej samej porze dnia. Wyniki każdej osoby uśredniono i poddano analizie statystycznej w środowisku Statistica. Przeprowadzone analizy wskazują na istotny statystycznie wzrost serotoniny (p< 0.025), HGH (p<0,001), aktywacji ogólnej AO AD ACL (p<0,024) oraz na istotne statystycznie spadki HR (p<10-6) i AW AD ACL (p<0,024).
    Rehabilitation in sanatorium influences the human health. The impact of natural climatic and environmental stimuli additionally interferes with therapies offered in sanatorium. Direct health effects, as well as mood improvement are frequently observed. In this paper the attempt to assess the therapy in sanatorium results is described, whereas the following tests are proposed: serotonin (5-hydroxytryptamine 5- HT), growth hormone (Human Growth Hormone HGH), rest heart rate variability (heart rate HR) and Thayer scale of self actualization (Activation Deactivation Adjective Check List AD ACL). Examinations were carried out on a representative group of 33 women. The blood tests were performed twice: at the beginning and at the end of the treatment. AD ACL and HR tests were carried out within 19 days, before and after meetings, twice a day, at the same time of a day. Obtained results were analyzed by means of Statistica software. The analysis showed statistically significant increase of serotonin level (p<0,025), (Human Glucocorticoid Receptor HGR) (p<0,001), self actualization AO AD ACL (p<0,024) and statistically significant decrease of HR p<10-6) and high actualization AW AD ACL (p<0,024).
    Źródło:
    Acta Bio-Optica et Informatica Medica. Inżynieria Biomedyczna; 2008, 14, 4; 292-294
    1234-5563
    Pojawia się w:
    Acta Bio-Optica et Informatica Medica. Inżynieria Biomedyczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-5 z 5

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies